wel rijbewijs maar niet durven rijden.

04-06-2017 08:36 79 berichten
Ik heb mijn rijbewijs pas gehaald toen ik half de dertig was. Autorijden is nooit mijn hobby geweest en in de eerste jaren na het behalen van mn rijbewijs reed ik wel maar niet van harte.
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
Nee.

Misschien kan je nog eens wat lessen nemen. Om je zekerder te maken.
Alle reacties Link kopieren
Als het geen probleem is waarom zou je het dan een probleem maken? Klinkt alsof je je prima redt dus ik zou stoppen met jezelf gek maken. Gooi dat rijbewijs onderin een la en klaar er meer.
-Suze- schreef:
04-06-2017 08:45
Als het geen probleem is waarom zou je het dan een probleem maken? Klinkt alsof je je prima redt dus ik zou stoppen met jezelf gek maken. Gooi dat rijbewijs onderin een la en klaar er meer.
Ja daar heb je helemaal gelijk in. Mijn omgeving doet soms of ik van een andere planeet kom, vandaar dat ik me afvroeg of er meer mensen zo tegenover autorijden staan.
Op zich wel een beetje herkenbaar, ik was best nerveus toen ik in de schemering in een huurauto met stuur rechts de weg op moest. Maar even rustig ademhalen en gewoon gaan en het ging prima (ondanks dat de weg druk was en het ook nog ging regenen :roll: ).

Ik heb gelest in een diesel en had na mijn afrijden wat moeite met de overstap naar een benzineauto, toen heb ik nog twee lessen genomen. Dat kan gewoon en zou ik jou ook aanraden. Het is je vraag niet, maar ik zou het zonde vinden van alle moeite en geld om het rijbewijs te krijgen.
Maar hebben jullie dat dan nooit, dat je denkt: 1 inschattingsfout, invoegfout of iets dergelijks van mijn kant en de gevolgen zijn niet te overzien?
Q
anoniem_73881 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 10:04
0.00% gewijzigd
Q
anoniem_73881 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 10:04
0.00% gewijzigd
herfstappeltaart schreef:
04-06-2017 08:55
Maar hebben jullie dat dan nooit, dat je denkt: 1 inschattingsfout, invoegfout of iets dergelijks van mijn kant en de gevolgen zijn niet te overzien?
Op de fiets geldt dat net zo goed: de automobilist naast me hoeft me enkel over het hoofd te zien bij het afslaan en ik ben de l*l. Maar dat vind ik geen reden om te stoppen met fietsen. Ik doe mijn best om netjes te fietsen, zichtbaar te zijn voor andere verkeersdeelnemers en voor de rest vertrouw ik erop dat zij ook hun best doen.
Alle reacties Link kopieren
Er zijn er heel veel die dit hebben hoor! Ik ben ook nogal van oei wat als het fout gaat. Ik reed wel maar alleen binnen onze omgeving. Totdat ik een andere baan kreeg en wel via de snelweg moest (openbaar vervoer kostte me 40 min meer!). En sindsdien vind ik het geen probleem. Ik rijd alleen liever niet in hele grote drukke steden en in de bergen en donker vind ik ook niet prettig maargoed daar heb ik mijn man voor. Als je het niet erg vindt, lekker zo laten.
Als je er wél van baalt zou ik nog wat lesjes nemen voor je eigen zekerheid en dan toch vooral doén, evt met iemand bij je die je vertrouwt en rustig houdt.
Nivien schreef:
04-06-2017 08:56
Ik heb ook mijn rijbewijs maar rijd nauwelijks nog. Ik heb het ook opgegeven, de angst is te groot en ik red me zonder auto ook prima. Hier ook af en toe opmerkingen van mensen die het niet begrijpen vooral nu we een kind hebben. Maar we wonen in de stad en op de fiets kom ik overal. Dus het is ok.
Ah gelukkig, nog iemand :-)
Ik heb het zelf niet maar ik ken wel meer mensen die gewoon niet heel happy worden van autorijden.

Als je je zo prima red is het goed toch? Je kan in NL ook prima leven zonder in een auto te stappen.
Als je een ongeval veroorzaakt is dat heel naar, maar niet het einde van de wereld. Er is misschien wat blikschade aan jouw auto of die van een ander, hopelijk geen persoonlijke schade. Balen, maar dan haal je je verzekeringspapieren tevoorschijn en regelt het.

Zolang er geen sprake is van opzet of rijden met drank op of zo, kun je niet alles voorkomen.
Erizon schreef:
04-06-2017 09:00
Op de fiets geldt dat net zo goed: de automobilist naast me hoeft me enkel over het hoofd te zien bij het afslaan en ik ben de l*l. Maar dat vind ik geen reden om te stoppen met fietsen. Ik doe mijn best om netjes te fietsen, zichtbaar te zijn voor andere verkeersdeelnemers en voor de rest vertrouw ik erop dat zij ook hun best doen.
Ja maar dat is anders, dan ben je zelf het slachtoffer, het gaat mij erom wat ik anderen eventueel zou kunnen aandoen door een fout in het verkeer, die kans is op de fiets toch een stuk minder groot.
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder durfde ook nooit te rijden. Al helemaal niet op de snelweg. Ze heeft wel eens ergens urenlang rondjes gereden omdat ze de weg niet kende, maar de snelweg niet op durfde. Uiteindelijk moest ze wel (er bestond toen nog geen tomtom) en geen auto (haar grootste angst) te bekennen daar, hahaha.
Erizon schreef:
04-06-2017 09:04
Als je een ongeval veroorzaakt is dat heel naar, maar niet het einde van de wereld. Er is misschien wat blikschade aan jouw auto of die van een ander, hopelijk geen persoonlijke schade. Balen, maar dan haal je je verzekeringspapieren tevoorschijn en regelt het.

Zolang er geen sprake is van opzet of rijden met drank op of zo, kun je niet alles voorkomen.
Blikschade zou ik prima mee kunnen leven maar niet als ik iemand lichamelijk letsel of erger zou bezorgen.
Ik heb denk ik een beetje overontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel.
Alle reacties Link kopieren
nee, niet herkenbaar

maar net zoals bij elke andere angst, confrontatie aangaan / exposure, is vaak de beste remedie.

je hebt geen rijbewijs nodig, en er zijn legio mensen die zonder rijbewijs door het leven gaan.

maa realiseer je dat je man niet altijd kan rijden, ook hij kan zijn been breken en regelmatig naar het ziekenhuis toe moeten, of je moet spullen meenemen die niet op de e-bike passen.

waarom toegeven aan een angst?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
herfstappeltaart schreef:
04-06-2017 08:55
Maar hebben jullie dat dan nooit, dat je denkt: 1 inschattingsfout, invoegfout of iets dergelijks van mijn kant en de gevolgen zijn niet te overzien?
nee, en ook niet bij en koken dat ik denk dat ik een fout maak en dat mensen voedselvergiftiging krijgen, of dat ik op de fiets een rare manoeuvre maak zodat een automobilist gaat slingeren met grote gevolgen, of dat ik op een balkon sta met een koffiemok terwijl en mensen beneden lopen (stel je voor dat ze de mok op hun hoofd krijgen) etc etc

bij gewoon goed opletten en uitgerust achter het stuur zitten, is autorijden veiliger dan heel veel andere activiteiten.

natuurlijk kan er altijd iets gebeuren, maar dat geldt voor alles in het leven. je angst is toch ietwat irreëel.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Q
anoniem_73881 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 10:04
0.00% gewijzigd
Nivien schreef:
04-06-2017 09:19
Ja het is ook irreëel. Bij heel veel anderen dingen accepteer ik dat kleine risico en juist hier niet.
Idem voor mij.
Ik heb precies hetzelfde. Ook nooit wat voorgevallen en zelfs in 1 keer afgereden. Jaren geleden opfrislessen gehad en dat gaat prima, maar alleen rijden lukt niet. Ik haal me van alles in het hoofd wat er kan gebeuren en rij dus gewoon niet.
T
anoniem_333809 wijzigde dit bericht op 10-10-2017 11:32
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het ook en ik zeg al jaren dat ik er wat aan moet en ga doen en als ik dat bedenk breekt het zweet me al uit.
Heb ook al jaren niet gereden.
@Hamerhaai: het is wel irreëel inderdaad, maar in mijn ogen is het risico op een ongeval in het verkeer toch veel groter dan het risico dat ik iemand vergiftig met koken. Verkeersongevallen zijn aan de orde van de dag en juist door mijn angst zou ik verkeerde manoevres uithalen.
Maar ik ben blij met verkeersdeelnemers als jij met een flinke dosis zelfvertrouwen. Zolang je niet roekeloos bent zijn dat de beste chauffeurs,
Koffiekop schreef:
04-06-2017 09:28
Ik herken het wel. Heb op mijn 18e mijn rijbewijs gehaald en vervolgens in een grote stad gaan wonen zonder auto en ik heb 10 jaar niet meer gereden. Tevens had ik een angststoornis.

Ik herken dus je angst maar ik herken niet je vermijdende gedrag en dat je je er zo bij neer legt. Zo zit ik niet in elkaar. Ik vind het ook vreemd dat je man accepteert dat je je zo afhankelijk opstelt.
Mijn moeder durft ook niet te rijden en daardoor ziet ze haar kleinkind nauwelijks want mijn vader mag door medicatie nu niet rijden. We wonen te ver weg/te onhandig voor OV.

Neem een rijles, vraag je man of een vriendin om samen te oefenen op een parkeerterrein (zo heb ik het weer opgepakt), huur een x een klein automaatje met je man en ga daar mee oefenen op rustige weggetjes. Maar het er zo bij laten zitten... nee daar herken ik niks van.
Sorry? Ik stel me niet afhankelijk op. Ik neem trein bus en fiets en eventueel taxi. Mijn man respecteert mijn keuze.
Wat een veroordeling zeg....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven