Psyche
alle pijlers
wel rijbewijs maar niet durven rijden.
zondag 4 juni 2017 om 08:36
Ik heb mijn rijbewijs pas gehaald toen ik half de dertig was. Autorijden is nooit mijn hobby geweest en in de eerste jaren na het behalen van mn rijbewijs reed ik wel maar niet van harte.
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
zondag 4 juni 2017 om 13:59
Mijn schoonmoeder heeft nooit meer gereden sinds het behalen van haar rijbewijs.
Ik heb zelf geen angst om te rijden. En ik prijs mezelf gelukkig dat ik het kan, en dat ik een auto tot mijn beschikking heb, het geeft mij zoveel vrijheid. En dat ik als de nood aan de man is, ik in een auto kan stappen en hulp kan halen, ergens heen kan rijden waar hulp is. Daarin zie ik de afhankelijkheid bij mijn schoonmoeder van mijn schoonvader. Ze doet veel met OV, maar dat is soms toch lastiger.
Nu kan ik me van jou wel voorstellen dat het in de stad hebben van een rijbewijs prima te doen is. Als jij je er zo prima bij voelt, dan heb je geen probleem, toch?
Ik heb zelf geen angst om te rijden. En ik prijs mezelf gelukkig dat ik het kan, en dat ik een auto tot mijn beschikking heb, het geeft mij zoveel vrijheid. En dat ik als de nood aan de man is, ik in een auto kan stappen en hulp kan halen, ergens heen kan rijden waar hulp is. Daarin zie ik de afhankelijkheid bij mijn schoonmoeder van mijn schoonvader. Ze doet veel met OV, maar dat is soms toch lastiger.
Nu kan ik me van jou wel voorstellen dat het in de stad hebben van een rijbewijs prima te doen is. Als jij je er zo prima bij voelt, dan heb je geen probleem, toch?
zondag 4 juni 2017 om 14:02
Nee hahahaa ik zat dan ook naast de bestuurder. Ik was heel kwaad dat ik toen een aanva kreeg van claustrofobie en heb er bewust iets aan gedaan door de volgende keer weer mee te gaan en me heel erg te concentreren op de ruimte tussen mij en de achterbank. Mezelf voorgehouden: ruimte genoeg, adem in, adem uit". Daarmee heb ik het onder controle kunnen krijgen.
zondag 4 juni 2017 om 14:52
Ik weet niet of je trouwens wel eens de libelle leest. Daarin schrijft ene Hans een column.
Ook Hans heeft geen rijbewijs. Diverse pogingen ondernomen maar het lukt hem gewoon niet. Voor hem is het erger omdat hij een man is, denkt hij. Want een man moet toch kunnen autorijden. Hij reist altijd naar zijn werk met de trein.
Ook Hans heeft geen rijbewijs. Diverse pogingen ondernomen maar het lukt hem gewoon niet. Voor hem is het erger omdat hij een man is, denkt hij. Want een man moet toch kunnen autorijden. Hij reist altijd naar zijn werk met de trein.
zondag 4 juni 2017 om 16:09
Ik rij ook al jaren geen auto meer. Ik ben een gevaar op de weg. Inmiddels ook te bang om auto te rijden. Ik heb er 3 jaar over gedaan destijds om mijn rijbewijs te halen. Ik heb het ook nooit leuk gevonden. Ik mis het niet, doe alles op de fiets en openbaar vervoer. Heb mezelf pas verwend met een weekend vrij abonnement 1e klas van de NS. Ik denk dat ik daar net zo blij mee ben als iemand anders met een mooie nieuwe auto 
.
.
Don't complain, don't explain.
