Psyche
alle pijlers
wel rijbewijs maar niet durven rijden.
zondag 4 juni 2017 om 08:36
Ik heb mijn rijbewijs pas gehaald toen ik half de dertig was. Autorijden is nooit mijn hobby geweest en in de eerste jaren na het behalen van mn rijbewijs reed ik wel maar niet van harte.
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
In de loop der jaren is het slop erin gekomen en nu durf ik echt helemaal niet meer te rijden.
Even vooropgesteld: ik vraag geen adviezen voor speciale cursussen oid, ik heb het geaccepteerd, neem de e-bike of mijn man rijdt. Verder zijn er taxi's, bussen en treinen dus ik red me wel.
Ik vraag me alleen af of er meer mensen zij zoals ik.
Er is niets speciaals aan mijn angst voorafgegaan, geen ongeluk ofzo.
Ik heb alleen wel een levendige fantasie. Als ik bedenk wat ik door mijn schuld een ander kan aandoen breekt het zweet me uit.
Herkenbaar?
zondag 4 juni 2017 om 09:48
O je bedoelt mijn reactie op Koffiekop en niet Hamerhaai? Nee ik vind Koffiekop veroordelend, blijkbaar gebaseerd op de gedragingen van haar ouders ivm het kleinkind.
Ik vind dat onterecht.
zondag 4 juni 2017 om 09:54
Ik herken het volledig! Ook ik ben pas afgereden toen ik in de 30 was, wonderbaarlijk genoeg in één keer geslaagd, en daarna begon de ellende. Ik voelde me zo angstig achter het stuur dat ik letterlijk zat te trillen. Ik vond het onverantwoord om met mijn kinderen op de achterbank te gaan rijden.
Wat niet meehelpt, is dat wij in het centrum van Amsterdam wonen. Autorijden is hier echt gekkenwerk; de massale hoeveelheid fietsers crossen bij wijze van spreken zó over je motorkap heen, ze slaan ongeduldig op je autodak als ze erlangs willen en ze komen van alle kanten tegelijk aan sjezen. Over de drommen toeristen op huurfietsen, die aan de verkeerde kant van de weg rijden, of die überhaupt niet kunnen fietsen en steeds omvallen, heb ik het dan nog niet gehad. Daartussen laveren dan nog van die eenwielige apparaten, scooters, bierfietsen - nou ja: ik durf in mijn buurt zelfs nauwelijks te fietsen; als ik loop, heb ik tenminste nog een beetje overzicht.
Wij hebben een huis in Frankrijk, en daar durf ik best te rijden: er is vrijwel niemand op de weg. Ook de snelweg is geen probleem, daar gebeuren veel minder onverwachtse dingen en kan ik zelf inschatten hoe veilig ik rijd. Maar door het gebrek aan ervaring rijd ik zelfs daar niet meer.
Ik zou kunnen overwegen een opfriscursus te doen voor die gelegenheden (vakantie, uitjes buiten de stad), maar in Amsterdam ga ik niet meer achter het stuur zitten, tenminste niet in dit leven
zondag 4 juni 2017 om 09:58
Je kunt zowel met de fiets als gewoon wanneer je aan de wandel bent terechtkomen in een situatie die je liever niet meemaakt. De oplossing is dan toch ook niet om voor altijd maar binnen te blijven?
Als je van een paard valt, moet je er ook weer gelijk op. Mijn tante had precies hetzelfde met autorijden en die heeft wat extra lessen genomen (jaren na t behalen van haar rijbewijs) bij een instructrice die gespecialiseerd was in dit soort gevallen.
Angst los je niet op door het te mijden!
Als je van een paard valt, moet je er ook weer gelijk op. Mijn tante had precies hetzelfde met autorijden en die heeft wat extra lessen genomen (jaren na t behalen van haar rijbewijs) bij een instructrice die gespecialiseerd was in dit soort gevallen.
Angst los je niet op door het te mijden!
zondag 4 juni 2017 om 10:00
Dat is inderdaad onzin. Mijn moeder (nu bijna 70) rijdt ook liever niet. Ze heeft nog steeds een geldig rijbewijs, maar heeft sinds ze mijn vader kent nooit meer gereden. Mijn broer heeft haar een jaar of 15 geleden nog eens een aantal rijlessen kado gedaan. Die heeft ze braaf gevolgd maar alsnog doet ze er niks mee. Ik weet eigenlijk niet of er bij haar een onderliggende reden is, ze is verder niet angstig aangelegd.herfstappeltaart schreef: ↑04-06-2017 09:33Sorry? Ik stel me niet afhankelijk op. Ik neem trein bus en fiets en eventueel taxi. Mijn man respecteert mijn keuze.
Wat een veroordeling zeg....
Maar afhankelijk? Dacht het niet. Mijn vader heeft het sinds zijn pensioen net zo druk als daarvoor en heeft dus zeker geen tijd om voor taxi te spelen, maar ze komt overal hoor. Trein, bus, OV-fiets, etc. Totaal geen probleem.
lariba wijzigde dit bericht op 04-06-2017 10:03
0.06% gewijzigd
zondag 4 juni 2017 om 10:02
Mijn moeder haalde haar rijbewijs in de jaren vijftig van de vorige eeuw en heeft daarna nooit meer gereden.
Ze vond het doodeng en wilde het nooit meer proberen.
Ik was veertig toen ik mijn rijbewijs haalde.
Zelf vond ik het ook eng eerst en durfde ik niet in het donker te rijden en ik vond in- en uitvoegen angstaanjagend. Ik kreeg een keer een hyperventilatie aanval midden op de A-28, dat was heftig.
Toen gebeurde er twee vreselijke dingen in mijn leven en daarna was ik niet bang meer en ook nooit meer geweest.
Mijn angst werd enorm gerelativeerd toen, niet fijn, wel therapeutisch.
Ze vond het doodeng en wilde het nooit meer proberen.
Ik was veertig toen ik mijn rijbewijs haalde.
Zelf vond ik het ook eng eerst en durfde ik niet in het donker te rijden en ik vond in- en uitvoegen angstaanjagend. Ik kreeg een keer een hyperventilatie aanval midden op de A-28, dat was heftig.
Toen gebeurde er twee vreselijke dingen in mijn leven en daarna was ik niet bang meer en ook nooit meer geweest.
Mijn angst werd enorm gerelativeerd toen, niet fijn, wel therapeutisch.
anoniem_255285 wijzigde dit bericht op 04-06-2017 10:04
4.22% gewijzigd
zondag 4 juni 2017 om 10:02
In Amsterdam rijden moet ik helemaal niet aan denken! Dus ik snap je helemaal.samarinde schreef: ↑04-06-2017 09:54
Ik herken het volledig! Ook ik ben pas afgereden toen ik in de 30 was, wonderbaarlijk genoeg in één keer geslaagd, en daarna begon de ellende. Ik voelde me zo angstig achter het stuur dat ik letterlijk zat te trillen. Ik vond het onverantwoord om met mijn kinderen op de achterbank te gaan rijden.
Wat niet meehelpt, is dat wij in het centrum van Amsterdam wonen. Autorijden is hier echt gekkenwerk; de massale hoeveelheid fietsers crossen bij wijze van spreken zó over je motorkap heen, ze slaan ongeduldig op je autodak als ze erlangs willen en ze komen van alle kanten tegelijk aan sjezen. Over de drommen toeristen op huurfietsen, die aan de verkeerde kant van de weg rijden, of die überhaupt niet kunnen fietsen en steeds omvallen, heb ik het dan nog niet gehad. Daartussen laveren dan nog van die eenwielige apparaten, scooters, bierfietsen - nou ja: ik durf in mijn buurt zelfs nauwelijks te fietsen; als ik loop, heb ik tenminste nog een beetje overzicht.
Wij hebben een huis in Frankrijk, en daar durf ik best te rijden: er is vrijwel niemand op de weg. Ook de snelweg is geen probleem, daar gebeuren veel minder onverwachtse dingen en kan ik zelf inschatten hoe veilig ik rijd. Maar door het gebrek aan ervaring rijd ik zelfs daar niet meer.
Ik zou kunnen overwegen een opfriscursus te doen voor die gelegenheden (vakantie, uitjes buiten de stad), maar in Amsterdam ga ik niet meer achter het stuur zitten, tenminste niet in dit leven
zondag 4 juni 2017 om 10:06
Op zich begrijp ik wat je zegt, maar het verschil is dat het mij gaat om wat ik anderen zou kunnen aandoen. Als mijn angst spinnen betrof, of vliegen in een vliegtuig of iets ande anders waar ik niet zelf het heft in handen heb (en dus ook de verantwoordelijkheid) zou ik het wel aanpakken dmv een therapie of cursus ofzo.bbianca schreef: ↑04-06-2017 09:58Je kunt zowel met de fiets als gewoon wanneer je aan de wandel bent terechtkomen in een situatie die je liever niet meemaakt. De oplossing is dan toch ook niet om voor altijd maar binnen te blijven?
Als je van een paard valt, moet je er ook weer gelijk op. Mijn tante had precies hetzelfde met autorijden en die heeft wat extra lessen genomen (jaren na t behalen van haar rijbewijs) bij een instructrice die gespecialiseerd was in dit soort gevallen.
Angst los je niet op door het te mijden!
zondag 4 juni 2017 om 10:10
Bij mij is de angst ook pas na het halen van het rijbewijs gekomen. In eerste instantie reed ik wel eens in de auto van mijn vader want hij zat een tijdje in het buitenland en dat ging ok. Kleine stukjes.
Maar in de bedrijfswagen van man durf ik niet te rijden.
Het stomme is dat ik nu in de auto naast man ( naast wie ik al dik 20 jaar in de auto zit) ook angstig word. Ik overzie het verkeer niet en kan dingen niet goed inschatten.
Maar in de bedrijfswagen van man durf ik niet te rijden.
Het stomme is dat ik nu in de auto naast man ( naast wie ik al dik 20 jaar in de auto zit) ook angstig word. Ik overzie het verkeer niet en kan dingen niet goed inschatten.
zondag 4 juni 2017 om 10:11
Voor mezelf niet herkenbaar, maar mijn moeder rijdt ook niet meer. Rijbewijs gehaald, maar vreselijk veel angst.
Wat de onderliggende reden ook is, misschien is het niet reëel om zo te denken, misschien is er wat aan te doen...Maar echt, mijn moeder is door haar angst een gevaar op de weg.
Ze heeft het nog wel eens geprobeerd, maar ze is gewoon echt niet geschikt.
Maak je niet druk, zo lang jij je redt is het toch prima. Dan liever veilig op de fiets dan dat je door je angst anderen in gevaar brengt, zoals mijn moeder (indirect) doet toen ze het toch nog eens probeerde. Mijn moeder is alleen, doet alles op de fiets (ook de weekboodschappen toen we nog thuis woonden) of pakt het ov. Niks afhankelijk, gewoon verstandig!
Wat de onderliggende reden ook is, misschien is het niet reëel om zo te denken, misschien is er wat aan te doen...Maar echt, mijn moeder is door haar angst een gevaar op de weg.
Ze heeft het nog wel eens geprobeerd, maar ze is gewoon echt niet geschikt.
Maak je niet druk, zo lang jij je redt is het toch prima. Dan liever veilig op de fiets dan dat je door je angst anderen in gevaar brengt, zoals mijn moeder (indirect) doet toen ze het toch nog eens probeerde. Mijn moeder is alleen, doet alles op de fiets (ook de weekboodschappen toen we nog thuis woonden) of pakt het ov. Niks afhankelijk, gewoon verstandig!
zondag 4 juni 2017 om 10:14
Dat begrijp ik, het klinkt alsof je te onzeker bent over je rijkunsten en er daardoor vanuit gaat dat je een brokkenpiloot bent die ongelukken kan veroorzaken.herfstappeltaart schreef: ↑04-06-2017 10:06Op zich begrijp ik wat je zegt, maar het verschil is dat het mij gaat om wat ik anderen zou kunnen aandoen. Als mijn angst spinnen betrof, of vliegen in een vliegtuig of iets ande anders waar ik niet zelf het heft in handen heb (en dus ook de verantwoordelijkheid) zou ik het wel aanpakken dmv een therapie of cursus ofzo.
Als je het echt niet wilt moet je het ook niet doen, maar besef wel dat dit echt te overwinnen is! Mijn rijinstructrice deed dit soort cursussen ook, en zei tegen mij altijd; mensen die pas op latere leeftijd beginnen aan rijlessen pakken vaker het moeilijker op en zijn angstiger op de weg dan de cursisten die gelijk vanaf 18, nu 17 (?) beginnen.
Ik snap dat het moeilijk is voor je, maar weet dat je niet de enige bent die dit heeft en dat velen dit overwonnen hebben en daar geen spijt van hebben.
zondag 4 juni 2017 om 10:20
Ja. Of door de fout van een ander.herfstappeltaart schreef: ↑04-06-2017 08:55Maar hebben jullie dat dan nooit, dat je denkt: 1 inschattingsfout, invoegfout of iets dergelijks van mijn kant en de gevolgen zijn niet te overzien?
Maar je moet je niet door die angst laten leiden.
Als je met de bus gaat kun je ook verongelukken (zie dat schoolreisje naar Londen van de week).
Als je gewoon op straat loopt kan je ook van alles gebeuren.
Ik hou me aan de regels, ga niet met drank of medicijnen de weg op, probeer naar beste vermogen op te letten en daarmee ben ik al vele keren veilig thuisgekomen.
zondag 4 juni 2017 om 10:27
Ja dat overzien en inschatten van een verkeerssituatie is voor mij ook een probleem. Je hebt ook geen tijd om te twijfelen.dolfje schreef: ↑04-06-2017 10:10Bij mij is de angst ook pas na het halen van het rijbewijs gekomen. In eerste instantie reed ik wel eens in de auto van mijn vader want hij zat een tijdje in het buitenland en dat ging ok. Kleine stukjes.
Maar in de bedrijfswagen van man durf ik niet te rijden.
Het stomme is dat ik nu in de auto naast man ( naast wie ik al dik 20 jaar in de auto zit) ook angstig word. Ik overzie het verkeer niet en kan dingen niet goed inschatten.
zondag 4 juni 2017 om 10:29
smaragdgroen schreef: ↑04-06-2017 10:11Voor mezelf niet herkenbaar, maar mijn moeder rijdt ook niet meer. Rijbewijs gehaald, maar vreselijk veel angst.
Wat de onderliggende reden ook is, misschien is het niet reëel om zo te denken, misschien is er wat aan te doen...Maar echt, mijn moeder is door haar angst een gevaar op de weg.
Ze heeft het nog wel eens geprobeerd, maar ze is gewoon echt niet geschikt.
Maak je niet druk, zo lang jij je redt is het toch prima. Dan liever veilig op de fiets dan dat je door je angst anderen in gevaar brengt, zoals mijn moeder (indirect) doet toen ze het toch nog eens probeerde. Mijn moeder is alleen, doet alles op de fiets (ook de weekboodschappen toen we nog thuis woonden) of pakt het ov. Niks afhankelijk, gewoon verstandig!
zondag 4 juni 2017 om 10:30
Ja, heel herkenbaar. Ook de veroordelende reacties en het onbegrip vanuit de omgeving trouwens. Ik heb mijn rijbewijs wel al op mijn 18e gehaald en ik ben zelfs nog een keer naar Frankrijk gereden, maar ik heb het autorijden nooit leuk gevonden. Nu, meer dan 10 jaar later rij ik helemaal niet meer en doe ik alles op de fiets of met het OV, werkt ook prima. Ik heb inmiddels een dochtertje en daarvoor zou het handig zijn om wat opfrislessen te nemen, maar het zweet breekt me al uit als ik eraan denk.
Vooral het idee wat ik iemand anders aan zou kunnen doen inderdaad.
Vooral het idee wat ik iemand anders aan zou kunnen doen inderdaad.
zondag 4 juni 2017 om 10:38
De angst is heel herkenbaar maar de afloop niet. Ik heb namelijk niet de "luxe" om ervoor te kiezen niet te gaan rijden want dan raak ik mijn baan kwijt en een enorm stuk zelfstandigheid. Ik ben een alleenstaande moeder dus niemand rijdt mij of de kinderen even van hot naar her als het moet.
Het voordeel hiervan is dat ik door mijn angst heen moest en ik nu zonder stress heb leren rijden. Elke week een kilometer of 600-700 zorgt ervoor dat het in je routine komt. Ik ben nog steeds bang dat ik een ander schade of erger veroorzaak, maar dit is nu een rationeel gevoel wat ik gebruik om altijd veilig en netjes te rijden. Altijd goed opletten en bij twijfel niet doen, zeg maar.
Ik denk dat jij voor jezelf moet afwegen of het je enige moeite waard is nog te gaan rijden ondanks alle angsten. Heeft het enige praktische waarde? Zoniet, laat het dan rusten en zeg tegen alle mensen die zo nodig opmerkingen menen te moeten plaatsen dat jij er klaar mee bent, nu zij nog.
Heeft het wel meerwaarde, dan zul je dus echt moeten. Neem een paar lessen, doe kleine, bekende stukjes en probeer het een routine-ding te laten worden. En weet vooral dat je fouten mag maken. Als je altijd netjes probeert te rijden, is de kans miniem dat je bij een foutje meteen een hele schoolklas neermaait.
Het voordeel hiervan is dat ik door mijn angst heen moest en ik nu zonder stress heb leren rijden. Elke week een kilometer of 600-700 zorgt ervoor dat het in je routine komt. Ik ben nog steeds bang dat ik een ander schade of erger veroorzaak, maar dit is nu een rationeel gevoel wat ik gebruik om altijd veilig en netjes te rijden. Altijd goed opletten en bij twijfel niet doen, zeg maar.
Ik denk dat jij voor jezelf moet afwegen of het je enige moeite waard is nog te gaan rijden ondanks alle angsten. Heeft het enige praktische waarde? Zoniet, laat het dan rusten en zeg tegen alle mensen die zo nodig opmerkingen menen te moeten plaatsen dat jij er klaar mee bent, nu zij nog.
Heeft het wel meerwaarde, dan zul je dus echt moeten. Neem een paar lessen, doe kleine, bekende stukjes en probeer het een routine-ding te laten worden. En weet vooral dat je fouten mag maken. Als je altijd netjes probeert te rijden, is de kans miniem dat je bij een foutje meteen een hele schoolklas neermaait.
zondag 4 juni 2017 om 10:39
Nee want het besturen van een auto is het probleem niet. Het gaat echt om de verkeersdeelname.MollyHooper schreef: ↑04-06-2017 10:32Een auto is een potentieel moordwapen. Al eens in een automaat gereden?
zondag 4 juni 2017 om 10:42
Jawel maar dat heb ik als bijrijder nog vaker. Sommige mensen rijden gewoon niet zo best.herfstappeltaart schreef: ↑04-06-2017 08:55Maar hebben jullie dat dan nooit, dat je denkt: 1 inschattingsfout, invoegfout of iets dergelijks van mijn kant en de gevolgen zijn niet te overzien?
Ik vind mezelf een prima bestuurder en die zelfverzekerdheid had ik ook nodig om te blijven rijden.
