Wie is er ook blij met zijn anti depressiva???

MissPeace: wat fijn dat je je zo goed voelt!!! Geniet ervan!



Schrik alleen niet als je je straks weer wat minder voelt. Dat kan heel goed gebeuren en betekent niet dat de pillen niet werken.



Waarschijnlijk komt je gevoel nu ook voort uit een soort opluchting, een soort houvast dat er nu iets ten positieve gaat veranderen.



Het is niet waarschijnlijk dat het echt al de werking van de pillen is: maar he...dat is heel goed nieuws. Je geest heeft dus ook nog helemaal zelf het vermogen om je goed en positief te voelen. Kun je nagaan wat er gebeurt als de pillen wel echt hun werking gaan hebben. Een enorme steun in de rug om de positieve gevoelens die je nu hebt te blijven ervaren!

Heb vandaag een goede dag. Niet rusteloos, niet suf, ben een beetje aan het rommelen (huisvrouwtje spelen) en vind het wel lekker zo. Terwijl ik al maanden niet naar mijn eigen troep durfde te kijken, dat was gewoon te confronterend.



Ik weet niet of dit door de medicijnen komt, voor t zelfde geld heb ik morgen weer een k*tdag, maar van mij mag het zo wel even blijven.

wil ook nog even aanhaken, ben ook erg blij met paroxetine! ooit op mijn 20e mee begonnen ivm ernstige depressie en eetstoornis, was er na 6 jaar succesvol mee gestopt, maar net na de bevalling van mijn zoontje donderde ik weer in dat gat.. dus maar weer slikken en het gaat super! ik voelde al verschil na een week en na twee weken voelde ik me weer de oude. topspul, de uitvinder ervan mag van mij een nobelprijs oid winnen!

Wat fijn Nicks, dat je er zo veel baat bij hebt!

Ik kom net bij de supermarkt vandaan... ik vond het gezellig! Lekker veel mensen, bedrijvig, vond zelfs de accordeonmuziek buiten wel leuk.

Ik weet dat het ontzettend mutsig klinkt



Maar het is nog niet zo lang geleden dat ik op zaterdagmiddag huilend terug fietste uit de stad, zonder dat ik iets gekocht had. Al die mensen, die drukte.... en een drumband



Ik hoop echt dat dit gevoel aanhoudt.

moonlight.. geweldig dat je een goede dag hebt! ook al is morgen weer een boutdag, deze heb je in ieder geval gehad, daar kan je hopelijk ook op teren. ben je net begonnen met AD? voor het eerst?

Ja, pas begonnen. Week of 2,5 geleden denk ik.



Het is niet de eerste keer dat ik AD slik, maar wel de eerste keer dat ik er serieus mee om ga. Eerder heb ik ze ook geslikt, maar vergat ze regelmatig omdat ik er eigenlijk niet in geloofde dat zulke medicijnen iets zouden doen. Ik ben ook al een paar keer 'zomaar' uit een depressie gekomen, zonder medicijnen.

Maar de depressies komen toch om de zoveel tijd terug.



Daarom had ik me voorgenomen het nu een echte kans te geven. Het lezen van dit topic heeft me ook aangemoedigd. Eigenlijk hoorde ik met name negatieve verhalen over AD's en dat maakte me een beetje bang. Ik ken ook mensen die echt zo'n 'medicijnenhoofd' hebben, sorry ik weet niet hoe ik het anders kan noemen. Daar zie je gewoon aan dat ze veel medicijnen gebruiken, trillende mondhoeken, bepaalde blik in de ogen. Maar die mensen gebruiken ook echt zware medicijnen en hebben dat kennelijk nodig.



Tot nu toe ben ik de AD nog niet een keer vergeten. Dus dat gaat goed.



Een vraag die nu bij me opkomt: zijn jullie uiterlijk veranderd door de AD? Aankomen is al een paar keer genoemd, maar is bijvoorbeeld je gezichtsuitdrukking veranderd? Of heb je last van trillende spiertjes?

Gewoon nieuwsgierig. Ik heb het tot op heden niet.

Moonlight: top!



Je hebt heel veel kans dat dit gevoel nu aanhoudt, met de gebruikelijke ups en downs... (zit verdomme zelf weer in een down...teveel hooi op vork genomen en dan liggen de rotgevoelens weer op de loer)



Maar dat je een medicijnkop zou krijgen van AD? Dat heb ik nu nog nooit gehoord... Ik heb nog steeds een beeldig hoofd hoor en geen rimpels op mijn 35 e.



Ik kan me wel voorstellen dat zware psychofarmaca dat effect wel zouden kunnen hebben. Maar dan denk ik aan medicijnen voor schizofrenie en bijvoorbeeld antipsychotica.

moonlight, goed dat je nu serieus bezig bent met de AD!

over het medicijnhoofd.. misschien de ouderwetse AD zoals valium en lithium misschien? de huidige AD heb ik nooit gehoord dat je er een 'medicijnhoofd' van krijgt. ik ben uiterlijk overigens niet veranderd, ja toch wel, ik kijk blijer uit mijn ogen

jammer dat je bang werd van alle negatieve verhalen over AD, kan me wel voorstellen, maar hou voor ogen dat als er een topic wordt geopend over nadelen van AD, dat de blije AD gebruiker daar waarschijnlijk niet eens op zal kijken. zo krijg jhe snel een vertekend beeld.

quote:hiltje schreef op 18 juli 2009 @ 19:39:

Ik kan me wel voorstellen dat zware psychofarmaca dat effect wel zouden kunnen hebben. Maar dan denk ik aan medicijnen voor schizofrenie en bijvoorbeeld antipsychotica.

Haha, gelukkig, dan hoef ik daar niet bang voor te zijn. Ik zag in gedachten een paar mensen voor me van tijdens mijn opname... met spastische trekjes in hun gezicht enzo. Maar die zullen ongetwijfeld vrij zware medicijnen geslikt hebben. Bovendien weet ik niet hoe ze er zonder medicijnen uitzagen.



Vervelend dat je weer in een down zit, Hiltje. Heb je het te druk? Maak je je te druk? (bij mij zijn dat twee verschillende dingen)



Ik hoop dat je iets kunt doen zodat het snel weer beter gaat.

quote:Moonlight82 schreef op 18 juli 2009 @ 21:37:

[...]





Vervelend dat je weer in een down zit, Hiltje. Heb je het te druk? Maak je je te druk? (bij mij zijn dat twee verschillende dingen)



Ik hoop dat je iets kunt doen zodat het snel weer beter gaat.



Afgelopen week te hard gewerkt. Baas is op vakantie en ik ging weer op volle kracht terwijl ik nog in reintegratie zit. Als ik over mijn grenzen ga word ik eerst helemaal hyperdepieper en denk ik dat alles juist goed gaat. Daarna doodmoe en janken en weer piekeren en malen. En dan denk je dat alles weer opnieuw begint en je weer terug bent bij af en voel je je nog ellendiger.



Ik heb onlangs een mindfulness cursus gedaan en die oefeningen pas ik nu veel toe. Samen met veel slapen lijkt het nu wel beter te gaan.



Maar ik moet proberen om me volgende week op het werk erg rustig te houden. Hoop dat dat lukt (ivm klanten)

Ja dat is een lastige situatie. Soms heb je zelf ook niet in de hand hoeveel werk er op je af komt / hoe druk het is.



Maar niemand heeft er iets aan als het met jou weer bergafwaarts gaat. Dus houd jezelf goed in de gaten!

Hebben jullie ook last (gehad) van een vette huid door de medicijnen? Ik heb nogal veel puistjes op het moment. Lijk wel een puber

Het kan natuurlijk ook een andere oorzaak hebben.

(in de bijsluiter van de Efexor staat hier niets over)

Hallo

Ik vroeg me eigenlijk af of er iemand is die blij is met Cymbalta? Ik heb bijna het hele topic gelezen en volgens mij heb ik het niet zien staan (ik heb niet alles tot in de puntjes gelezen, dus mijn excuses als er wel iets stond).



Ik ben er een tijdje geleden mee gestopt omdat ik steeds meer het gevoel kreeg dat ik me hetzelfde mét als zonder Cymbalta voelde en wilde het weer zelf allemaal gaan proberen (anderhalf jaar cymbalta geslikt toen). In het begin is dat erg goed gegaan en voelde me veel levendiger en het malen/piekeren/rotgevoel viel ook wel mee.. nu 5 maanden later heb ik toch weer sterk de neiging om er aan te beginnen omdat ik me zo rot voel de laatste tijd....... Ik wil gewoon weer blij zijn en zin in alles hebben. Wie heeft ervaringen met Cymbalta? Dat zou ik graag willen weten

Dank je wel alvast

quote:Moonlight82 schreef op 24 juli 2009 @ 20:05:

Hebben jullie ook last (gehad) van een vette huid door de medicijnen? Ik heb nogal veel puistjes op het moment. Lijk wel een puber

Het kan natuurlijk ook een andere oorzaak hebben.

(in de bijsluiter van de Efexor staat hier niets over)



Nee ik slik ook efexor, maar heb hier geen last van.

Heb het idee dat het medicijn niks voor mij doet. Eerst seroxat gehad, maar daar was ik na een half jaar nog supersuf van zodat ik niet kon functioneren. Nu slik ik sinds mei efexor, maar ben verschrikkelijk down. Dit is al enkele weken het geval en houdt maar aan. Zal blij zijn als m'n psych terug is van vakantie. Misschien moet ik toch nadenken over een hogere dosis.

Hoeveel slik je nu, Glendoria?

Ik heb 75 mg, voel me beter dan een maand geleden (slik het nu een week of 4).

Weet niet of het door de Efexor komt dat het beter gaat. Het gaat bij mij al jaren met ups en downs, dus deze up kan ook vanzelf gekomen zijn.



Wel naar dat je zo down bent

En de puistjes zijn al minder, gelukkig.

Ik slik ook 75 mg. Ben in februari begonnen.

Gelukkig dat het met jou al een stukje beter gaat. Ik heb ook al jaren last van depressies, maar ben het nu gewoon zo spuugzat. Wil er zo graag vanaf en weer happy zijn.

Ik wil even een update geven over mijn citalopram. Ik ben nu een tijdje onderweg en ik denk dat ik zeker weten kan stellen dat het wat (veel) voor me doet. Dat ik dit niet eerder ben gaan doen is mij een raadsel. Ik heb jarenlang tegen hulpverleners lopen klagen over mijn agressie en heftige gevoelens, met name in mijn relatie en met mijn opgroeiende kind en al die tijd was het begrip all over, maar niks kon er iets aan bijdragen om het beter te maken. Met twee maanden deze medicatie heb ik al meer bereikt dan de afgelopen drie jaar. Dus sjonge zou ik bijna willen zeggen.



Mijn relatie functioneert (nu al) een stuk beter, ik kan mijn kind (veel) beter verdragen, ik merk op dat ik me niet meer in slaap huil, wat eerder geregeld voorkwam. Ik ben over het algemeen vrolijker en stond gisteren zelfs te zingen onder de douche. Ik ben minder angstig/neurotisch en reageer spontaner, flexibeler en bovenal, óók fijn, ik voel me nog steeds gewoon mezelf (niet een chemische variant), maar dan de relaxte(re) versie. Ben niet afgestompt, hoewel ik wel minder snel jank bij de tv. Maar goed, regelmatig janken bij zelfs stomme reclames is ook wel een beetje to much. Ik kan nog steeds geraakt zijn, maar niet meer zo over emo. Dus, heerlijk rustig zo.



Ben alleen wel een slaapkop (erger geworden en dat terwijl ik dat al was), want slaap abnormaal veel uren. En heb een beetje meer moeite seksueel gezien. Maar als dat alles is/blijft, dan hoor je mij niet klagen.



Ok, wou jullie dit niet onthouden en hoop dat jullie medicatie ook zoveel brengen gaat. Zoals gezegd sluit ik me aan bij het onderwerp van dit topic: wie is er ook zo blij mee? Nou, onder andere ik dus.

Schouderklop,



Wat fijn! Ben echt blij voor je...



Als ik de posts teruglees was je in het begin wat ongeduldig en vroeg je je af of het wel echt zou werken.



Wat goed dat je dat nu volmondig met ja kunt beantwoorden.



Ik ben ook heel blij dat de pillen bestaan. Vind het een zegen!

Wat een goed bericht!



Absurd he, wat zo'n stofje voor je lichaam kan doen. Lange tijd heb ik er niet in willen geloven, maar mede door dit topic heb ik de medicijnen een kans gegeven.



Dit succesverhaal bevestigt weer dat AD's voor sommigen echt een uitkomst zijn.

Moonlight, wat je zegt hoor. Ik ben vooral dankzij dit topic aan de medicatie gegaan. Zoveel positieve verhalen over de werking en herkenning in de problematiek, dat dat me over de streep getrokken heeft. Dus ik heb het wel een beetje aan hier te danken voor mijn gevoel. Kon ook niet echt geloven voor mezelf dat het voor mij iets kon doen. Wel dus! Dus beetje hetzelfde als bij jou. Wat fijn dat het ook jou goed doet!



Vandaag iemand tegengekomen (binnen kennissenkring) die ook en paar maanden geleden begonnen is met citalopram (wel vanwege depressie) en zij is er ook enorm van opgeknapt. Wel is zij wat kilo´s aangekomen in tegenstelling tot mij (gelukkig). Blijkbaar kan dat toch met deze medicatie, hoewel de psiater vertelde dat dat met citalopram niet zo is.



Hiltje, jij slikt deze medicatie dus al heel lang. Wordt bij jou de werking nooit minder? Of bestaat dat niet met citalopram? Kun je dit gewoon zonder problemen levenslang slikken? Wat fijn dat je je toch altijd nog heel bewust bent wat het jou voor positiefs brengt. Geen verleidingen om te stoppen dus...?

Hoi Schouderklop.



Mijn citalopram geschiedenis is als volgt.



11 jaar geleden met een ander (ouder) middel begonnen. 2 keer gestopt en na 6 tot 8 weken terugval en opnieuw begonnen.

7 jaar geleden in overleg met arts op citalopram, 20 mg, overgegaan omdat het een moderner medicijn is. Zonder problemen overgestapt.

Ook tijden op 10 mg gezeten of zelfs onregelmatig (dagen niet) geslikt zonder problemen.

5 jaar geleden geprobeerd te stoppen. Geen afkickverschijnselen maar na 3 maanden terugval.

Toen gaan opbouwen en tijdelijk op 40 mg gezeten. Later weer terug naar 20 mg.

8 maanden geleden ondanks de 20 mg in fikse overspannenheid en depressie terecht gekomen.

Citalopram gaan verhogen naar 50 mg. Heeft weer goed effect hoewel ik wel langzaam opknap en reintegreer.

Hoop later wel weer terug te kunnen naar onderhoudsdosis van 20 of zelfs 10 mg.



Mij is verzekerd dat lang slikken niet echt kwaad kan. Goed ze hebben van dit medicijn nog geen gegevens van mensen die 20 jaar of langer slikken. Maar het tast je hersenen of intelligentie of meer van dat soort enge dingen niet aan.



En zelfs al zou het wel schadelijk zijn, dan durf ik nu te zeggen dat ik dat voor lief neem omdat het de kwaliteit van mijn leven zo verbeterd.



Eerst maar eens stoppen met roken voordat ik me druk ga maken over de lange termijn effecten van deze medicijnen.

En oja... vermindering van de werking....



In de wetenschappelijke literatuur is dat niet bewezen, hoewel er wel soms mensen ervaren dat het zo is. Bij vermindering van werking binnen half jaar is het vaak placebo effect geweest. Verminderde werking na jaren is wetenschappelijk niet omschreven.



Maar van het idee dat deze medicijnen mij mijn leven lang 100% beschermen tegen depressie ben ik wel af.



Uit mijn hoofd een paar cijfers: Bij een depressie helpt het bij 70 % van de gevallen en langdurig gebruik vermindert de kans op depressie met 50%. Maar hoe vaker een depressie hoe groter de kans op een terugval en nu ik er dus al 3 heb gehad zit de kans er voor mij ook met de medicijnen gewoon weg in.



Gelukkig kun je altijd dosis verhogen of desnoods een nieuw medicijn proberen.

Verder ben ik flink bezig met mindfulness, ben ik een dag minder gaan werken en hoop ik nu ik ouder wordt, toch echt een keer op mijn grenzen te kunnen letten.

Ha Hiltje, je bent echt een expert en veteraan onderhand op dit gebied haha.

Tja, ligt het denk je niet ook aan de reden van de depressie? Want kan me voorstellen dat oorzaak ook veel uitmaakt op het (weer) ontstaan ervan? Nog even los van de standaard emotioneel ingrijpende gebeurtenissen in een mensenleven die een depressie kunnen opleveren, kan ook je levensstijl veel impact hebben toch?



Ken je dat, mensen die ondanks alles toch altijd weer problemen aan (lijken te) trekken? Niet onrespectvol bedoelt overigens. Maar er zijn in mijn optiek ook mensen die ondanks de beste intenties ten spijt niet kunnen zonder moeilijke dingen in hun leven. Dan lijkt me een goede therapie hoe je anders met problemen of probleemfiguren om moet gaan een zinvolle bijdrage naast medicatie. Anders krijg je die oorzaak nooit weg.



Zelfde als leven boven je vermogen. Als je als mens jezelf altijd naar hoge latten drijft en niet snel tevreden bent met jezelf of wat je in het leven doet/presteert, is dat ook een pijnpunt voor depressie. Daar helpen medicijnen vast goed naast, maar is niet een permanente oplossing.



Ik kan me voorstellen dat je als mens nooit helemaal afkomt van die ingesleten patronen of persoonlijkheid die je ook gevoelig maakt voor depressies. Ten minste, als ik kijk naar mezelf heb ik een bepaalde persoonlijkheid die me veel kan brengen, maar mij ook altijd wel gevoelig zal houden voor depressies (neem het feit dat ik moeilijk mensen toelaat in mijn leven. Dat zal nog best wel eens perioden van teleurstelling/frustratie of misschien zelfs eenzaamheid kunnen oproepen met als gevolg een depressief gevoel). Dat wordt echt niet helemaal honderd procent weggenomen door die pilletjes.



Althans, ik weet niet hoe dat voor jou geldt of voor anderen met medicatie, maar ik voel me eigenlijk gewoon mezelf. Ik heb tot nu toe nog geen ander soort persoonlijkheid ontwikkelt die heel anders in het leven staat. Ik voel me niet bijzonder anders, hooguit een beetje luchtiger.

Niemand is hier toch een heel ander mens geworden of wel?

Ik vind het leven op zichzelf verder nog steeds vrij overgewaardeerd hoor. En sta zeker niet op met een jubelstemming. Maar goed, dat was ook niet de bedoeling he haha. Dat heet dan weer manisch geloof ik. Hoop dat het absoluut geen placebo is wat de truc doet, want dan zou het luchtigere ook weer verdwijnen : (



Maar voordeel van een lage dosering is dus inderdaad dat je nog mogelijkheden hebt tot ophoging. Dit omdat ik me afvroeg (weer te ongeduldig?) of dit een goede dosis is of dat ik nog hoger moet gaan zitten? Meer omdat ik merk dat het luchtigere (wat zeker effect sorteert) nog niet altijd zo door mezelf geinterpreteerd wordt. Het blijft nog meer de reactie dan het ook zo voelen. Hoewel de reactie uiteindelijk wel het resultaat bepaalt (wel/geen ruzie met, verdriet, teleurstelling, frustratie over man of kind of omgeving oid). En het resultaat is vervolgens weer erg bepalend voor het verdere verloop van de dag (met scenes uit huis weggaan, de hele dag kind niet om me heen kunnen verdragen, spanningen vanwege onbegrepen zijn door de hele wereld en ga zo maar door). Maar goed, dat stukje dat in mijn hoofd net zovel vrede kan hebben met alles zou ik er nog wel achteraan willen. Hoewel, nogmaals, de reacties zijn al 80% van de positieve opbrengst.



Maar als ik dat zo lees van jou, hou ik die ophoging dan liever in het vooruitschiet, mocht ik dat ooit nodig hebben vanwege een terugkerende depressie ofzo. n doorslaan naar eufoor of zelfs manisch lijkt me ook niet de bedoeling. Voor zover dat kan met dit middel?



Gaat het nu trouwens weer een beetje beter met je, nu je stappen hebt ondernomen om jezelf wat meer rust te gunnen?