Psyche
alle pijlers
Wie is er ook blij met zijn anti depressiva???
dinsdag 12 mei 2009 om 21:35
De meeste topics gaan over de nadelen van AD , maar zijn er ook mensen die blij zijn dat ze ze hebben??
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
dinsdag 12 mei 2009 om 23:50
woensdag 13 mei 2009 om 00:09
Hoeft niet meer, kennelijk is het nu wel geaccepteerd, of iig in dit topic. Als je het argument 'tijdens depressie eet je vaak minder en door AD's ga je je beter voelen en dus weer eten' oppert in de topics waarin alleen maar geklaagd wordt over AD's..... Dan wordt er direct geroepen dat je niet weet waar je het over hebt, het is belachelijk en nee het ligt echt niet aan hun eten.
Erg verhelderend om hier te lezen dat er dus meer zó over denken.
Erg verhelderend om hier te lezen dat er dus meer zó over denken.
woensdag 13 mei 2009 om 00:14
hmm, maar ik kan altijd eten wat ik wil (tenminste, als ik geen hormoonhoudende ac gebruik of zwanger of aan 't ontzwangeren ben).
Ik eet dus ook altijd veel, ook tijdens een depressie, alleen eet ik dan een stuk ongezonder en onregelmatiger. Zodra 't goed met me gaat, ga ik juist weer op de gezonde toer. Is dan de verwachting dat ik, als ik AD zou gaan slikken, in ieder geval niet aankom?
Is het ook niet zo dat je vooral van de oude generatie AD .
aankwam? En zijn AD nou hormoonhoudend of niet, weet iemand dat? Want horrormonen, dát zijn bij mij de dikmakers (ik krijg er meer eetlust van + mijn schildklier gaat trager werken waardoor ik én depressief wordt én door de tragere stofwisseling aan ga komen).
Ik eet dus ook altijd veel, ook tijdens een depressie, alleen eet ik dan een stuk ongezonder en onregelmatiger. Zodra 't goed met me gaat, ga ik juist weer op de gezonde toer. Is dan de verwachting dat ik, als ik AD zou gaan slikken, in ieder geval niet aankom?
Is het ook niet zo dat je vooral van de oude generatie AD .
aankwam? En zijn AD nou hormoonhoudend of niet, weet iemand dat? Want horrormonen, dát zijn bij mij de dikmakers (ik krijg er meer eetlust van + mijn schildklier gaat trager werken waardoor ik én depressief wordt én door de tragere stofwisseling aan ga komen).
Whatever, I do what I want
woensdag 13 mei 2009 om 00:28
Hm of ik er echt blij mee ben... enerzijds een volmondig ja, sterker nog vind ik het een god send, anderzijds blijf ik me afhankelijk voelen van die pillen, het gevoel dat ik het niet op eigen kracht doe, dat ik chemisch gelukkig ben en voor het leven de kas van de farmaceutische industrie spek.
Maar alles bij elkaar heeft het me alleen maar goede dingen gebracht. Alleen jammer dat ik er voor mijn gevoel voorgoed aan vast zit. Afbouwen is al tig keer hel gebleken dus voorlopig begin ik daar niet meer aan.
En die theorie over stofjes missen zoals een diabetes patient insuline nodig heeft, kweenie, ik wil uiteindelijk weer terug naar puur natuur, ben eigenlijk best anti-pillen maar achteraf gezien had ik er beter eerder aan kunnen beginnen, had een hoop verloren jaren gescheeld.
Maar alles bij elkaar heeft het me alleen maar goede dingen gebracht. Alleen jammer dat ik er voor mijn gevoel voorgoed aan vast zit. Afbouwen is al tig keer hel gebleken dus voorlopig begin ik daar niet meer aan.
En die theorie over stofjes missen zoals een diabetes patient insuline nodig heeft, kweenie, ik wil uiteindelijk weer terug naar puur natuur, ben eigenlijk best anti-pillen maar achteraf gezien had ik er beter eerder aan kunnen beginnen, had een hoop verloren jaren gescheeld.
woensdag 13 mei 2009 om 01:34
Ik ben onwijs blij met Efexor; ik had het vijf jaar eerder voorgeschreven moeten krijgen, had me een hoop ellende gescheeld. Want sinds ik op de goede dosering zit voel ik dat ik eindelijk weer leef, ipv overleef.
Het enige nadeel is dat ook ik erg tegen medicatie ben en het liefst weer zonder wil; maar voorlopig nog niet.
Het enige nadeel is dat ook ik erg tegen medicatie ben en het liefst weer zonder wil; maar voorlopig nog niet.
woensdag 13 mei 2009 om 02:00
Ik was in het begin ook best wel tevreden met efexor maar later kwam de depressie terug. Efexor verhoogt en toch weer last van terug kerende depressie. Wil er nu eigenlijk wel mee stoppen want zo heeft het toch geen nut.
Misschien net als wat jij zegt tijgermeisje weer helemaal terug naar puur natuur. Kijken wat dat oplevert
Misschien net als wat jij zegt tijgermeisje weer helemaal terug naar puur natuur. Kijken wat dat oplevert
woensdag 13 mei 2009 om 08:30
quote:crini schreef op 13 mei 2009 @ 00:14:
hmm, maar ik kan altijd eten wat ik wil (tenminste, als ik geen hormoonhoudende ac gebruik of zwanger of aan 't ontzwangeren ben).
Ik eet dus ook altijd veel, ook tijdens een depressie, alleen eet ik dan een stuk ongezonder en onregelmatiger. Zodra 't goed met me gaat, ga ik juist weer op de gezonde toer. Is dan de verwachting dat ik, als ik AD zou gaan slikken, in ieder geval niet aankom?
Is het ook niet zo dat je vooral van de oude generatie AD .
aankwam? En zijn AD nou hormoonhoudend of niet, weet iemand dat? Want horrormonen, dát zijn bij mij de dikmakers (ik krijg er meer eetlust van + mijn schildklier gaat trager werken waardoor ik én depressief wordt én door de tragere stofwisseling aan ga komen).
Of je aankomt zul je zelf moeten ervaren, dat is voor iedereen anders.
Ik geloof ook echt wel dat er mensen zijn die puur door de medcijnen aankomen. Kijk 20 kilo aankomen in een half jaar bij iemand die altijd slank was, ook in goede tijden, dan vind ik de theorie van je eet meer omdat je geen depressie meer hebt, niet helemaal sluitend.
En het is zeker bekend dat sommige medicijnen bekend staan om veel aankomen en andere minder. Volgens mij staat Remeron bekend om gewichtstoename, met name door enorm hongergevoel. Of het waar is weet ik niet maar ik las eens van een meisje die opgenomen was dat veel patienten daar Remeron kregen (je slaapt er goed op) en dat ze kasten s nachts op slot deden om de vreetbuien tegen te gaan. Dat meisje zei ook dat ze haar dekbed wilde opeten.
Ik geloof dat Prozac en ook Citalopram een van de middelen is waarbij het minste gewichtstoename is gemeld. Maar ook daarbij zijn er mensen die er flink van aankomen, maar er zijn ook mensen die er van afvallen.
En die medicijnen werken zo ontzettend individueel. Zelfs al bij de werking. Waar de een het stralend op doet, heeft het bij de ander geen effect.
En de meerderheid komt maar beperkt aan en dat speelt de verandering in gevoel en daarmee eetgedrag sterk mee. En wat denk je trouwens wat een energie een depressie (zeker gepaard gaande met angsten en spanning) kost. Een paar nachies wakker liggen vreet calorien (daar kan 3 keer per week sporten niet tegenop).
hmm, maar ik kan altijd eten wat ik wil (tenminste, als ik geen hormoonhoudende ac gebruik of zwanger of aan 't ontzwangeren ben).
Ik eet dus ook altijd veel, ook tijdens een depressie, alleen eet ik dan een stuk ongezonder en onregelmatiger. Zodra 't goed met me gaat, ga ik juist weer op de gezonde toer. Is dan de verwachting dat ik, als ik AD zou gaan slikken, in ieder geval niet aankom?
Is het ook niet zo dat je vooral van de oude generatie AD .
aankwam? En zijn AD nou hormoonhoudend of niet, weet iemand dat? Want horrormonen, dát zijn bij mij de dikmakers (ik krijg er meer eetlust van + mijn schildklier gaat trager werken waardoor ik én depressief wordt én door de tragere stofwisseling aan ga komen).
Of je aankomt zul je zelf moeten ervaren, dat is voor iedereen anders.
Ik geloof ook echt wel dat er mensen zijn die puur door de medcijnen aankomen. Kijk 20 kilo aankomen in een half jaar bij iemand die altijd slank was, ook in goede tijden, dan vind ik de theorie van je eet meer omdat je geen depressie meer hebt, niet helemaal sluitend.
En het is zeker bekend dat sommige medicijnen bekend staan om veel aankomen en andere minder. Volgens mij staat Remeron bekend om gewichtstoename, met name door enorm hongergevoel. Of het waar is weet ik niet maar ik las eens van een meisje die opgenomen was dat veel patienten daar Remeron kregen (je slaapt er goed op) en dat ze kasten s nachts op slot deden om de vreetbuien tegen te gaan. Dat meisje zei ook dat ze haar dekbed wilde opeten.
Ik geloof dat Prozac en ook Citalopram een van de middelen is waarbij het minste gewichtstoename is gemeld. Maar ook daarbij zijn er mensen die er flink van aankomen, maar er zijn ook mensen die er van afvallen.
En die medicijnen werken zo ontzettend individueel. Zelfs al bij de werking. Waar de een het stralend op doet, heeft het bij de ander geen effect.
En de meerderheid komt maar beperkt aan en dat speelt de verandering in gevoel en daarmee eetgedrag sterk mee. En wat denk je trouwens wat een energie een depressie (zeker gepaard gaande met angsten en spanning) kost. Een paar nachies wakker liggen vreet calorien (daar kan 3 keer per week sporten niet tegenop).
woensdag 13 mei 2009 om 08:33
woensdag 13 mei 2009 om 12:29
@ hiltje hormonen hoeven niet percee mannelijk of vrouwelijk te zijn je hebt ook hormonen zoals serotonine of bijv adrenaline die bij alle mensen voorkomen zodoende zitten er in ad ook hormonen en die kunnen bijwerkingen veroorzaken zoals gewichttoename maar ook acne bijvoorbeeld .... Over efexor goed middel alleen kreeg ik last van vocht en moest stoppen ... Was crime want moet helemaal uit systeem zijn voor je nieuwe mag en heb mij echt rot gevoeld ... Gebruik nu cipramil en heb geen bijwerkingen
woensdag 13 mei 2009 om 14:37
Niet dat ik van jullie verwacht om een psychiater uit te hangen en mij te vertellen wat en waarom of juist niet ik wel/niet iets moet slikken. Maar ben toch wel benieuwd naar meningen.
Ik heb een verleden van depressies (zeer passieve mezelf niet vooruit kunnen slepen, veel lichamelijke klachten, niet voelen of alleen maar negatief, agressief, boos, slechte zelfzorg, etc.). Dit is alles wel heel erg sterk opgeklaard en ik zou niet meer durven zeggen dat ik depressief ben. Wel ben ik nog steeds erg gevoelig voor depressieve dagen (downdagen), stemmingen, overemotioneel, snel last van veel spanningen die slecht te hanteren zijn, agressieve buien. Vooral spanning is een killer zeg maar. Ik heb mijn leven erg aangepast aan die beperkingen. Maar begin me toch steeds meer af te vragen of medicatie op de lange baan mij niet beter gaat helpen dan mijn hele leven in te richten op het vermijden van spanningen.
Met andere woorden: is een (actieve) zware depressie noodzaak voordat je AD gaat slikken? Of kun je ook met een al jarenlang kampend zeer spanningsgevoelig en depressie gevoelig en regelmatig perioden van overleven toch baat hebben bij AD? Gewoon alleen maar om het leven makkelijker te maken? Dus niet om verlost te zijn van depressies (die er volgens mij niet echt actief zijn).
Nou ja, beetje lastig uitgelegd misschien? Maar vraag me gewoon soms af of hulp niet gewenst is nadat ik dit al jarenlang alleen doe zonder medicatie. Leven kost mij over het algemeen meer energie dan gemiddeld denk ik.
Hoewel ik dus juist wel erg goed kan slapen (slaap eerder teveel dan te weinig). En eten is ook eerder teveel dan te weinig.
Wat dat betreft hebben de klassieke symptomen nooit bij mij gepast. Ook niet toen ik wél depressies had (teveel eten, slecht eten, niet koken maar een pak koek eten als avondeten en verder de hele dag voor zover mogelijk slapen met de verwarming hoog aan. Hoewel ik dan wel vaak tot diep in de nacht wakker was).
Ik heb een verleden van depressies (zeer passieve mezelf niet vooruit kunnen slepen, veel lichamelijke klachten, niet voelen of alleen maar negatief, agressief, boos, slechte zelfzorg, etc.). Dit is alles wel heel erg sterk opgeklaard en ik zou niet meer durven zeggen dat ik depressief ben. Wel ben ik nog steeds erg gevoelig voor depressieve dagen (downdagen), stemmingen, overemotioneel, snel last van veel spanningen die slecht te hanteren zijn, agressieve buien. Vooral spanning is een killer zeg maar. Ik heb mijn leven erg aangepast aan die beperkingen. Maar begin me toch steeds meer af te vragen of medicatie op de lange baan mij niet beter gaat helpen dan mijn hele leven in te richten op het vermijden van spanningen.
Met andere woorden: is een (actieve) zware depressie noodzaak voordat je AD gaat slikken? Of kun je ook met een al jarenlang kampend zeer spanningsgevoelig en depressie gevoelig en regelmatig perioden van overleven toch baat hebben bij AD? Gewoon alleen maar om het leven makkelijker te maken? Dus niet om verlost te zijn van depressies (die er volgens mij niet echt actief zijn).
Nou ja, beetje lastig uitgelegd misschien? Maar vraag me gewoon soms af of hulp niet gewenst is nadat ik dit al jarenlang alleen doe zonder medicatie. Leven kost mij over het algemeen meer energie dan gemiddeld denk ik.
Hoewel ik dus juist wel erg goed kan slapen (slaap eerder teveel dan te weinig). En eten is ook eerder teveel dan te weinig.
Wat dat betreft hebben de klassieke symptomen nooit bij mij gepast. Ook niet toen ik wél depressies had (teveel eten, slecht eten, niet koken maar een pak koek eten als avondeten en verder de hele dag voor zover mogelijk slapen met de verwarming hoog aan. Hoewel ik dan wel vaak tot diep in de nacht wakker was).
woensdag 13 mei 2009 om 15:44
@schouderklopje: daarmee moet je naar een arts.
Ik ben zeer tevreden met mijn AD. Ik huilde de hele dag en wilde alleen maar dood, en toen de pillen begonnen te werken werd dat steeds minder. Nu huil ik niet meer 'om niets' en wil leven.
Geen bijwerkingen, of zo licht, dat ik ze niet eens merk.
Ben ervan overtuigd dat ik het niet had gered zonder pillen.
Ik ben zeer tevreden met mijn AD. Ik huilde de hele dag en wilde alleen maar dood, en toen de pillen begonnen te werken werd dat steeds minder. Nu huil ik niet meer 'om niets' en wil leven.
Geen bijwerkingen, of zo licht, dat ik ze niet eens merk.
Ben ervan overtuigd dat ik het niet had gered zonder pillen.
woensdag 13 mei 2009 om 15:56
Ik slik 375 mg efexor per dag. Het heeft lang geduurd voordat ik op de juiste dosis zat, maar ik zit nu wel veel beter in mijn vel. Heb niet zoveel last meer van bijwerkingen van de ad.
Wel heb ik bijwerkingen van de anti-psychotica. Zo kan ineens een spier samentrekken als ik dat niet wil. Zeker in mijn benen en dat is lastig want dan lijkt het net alsof ik aan het schoppen ben.
Wel heb ik bijwerkingen van de anti-psychotica. Zo kan ineens een spier samentrekken als ik dat niet wil. Zeker in mijn benen en dat is lastig want dan lijkt het net alsof ik aan het schoppen ben.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 13 mei 2009 om 15:57
Hey fleurtje, nee daar heb ik echt geen last van. Ook geen misselijkheid/trillen (zoals bij efexor).
Ik slik 100mg en krijg ze voor een maand mee. Dus 60 stuks van 50. En los in een potje, dat vind ik dan weer vreemd. In het kader van, 3 potjes mond open hap slik weg (voor als je suïcidaal bent). Ik dacht dus dat ze dat al niet meer deden.
Ik slik 100mg en krijg ze voor een maand mee. Dus 60 stuks van 50. En los in een potje, dat vind ik dan weer vreemd. In het kader van, 3 potjes mond open hap slik weg (voor als je suïcidaal bent). Ik dacht dus dat ze dat al niet meer deden.
woensdag 13 mei 2009 om 15:58
Ik sanp dat ik dit uiteindelijk met een specialist moet bespreken. Maar vroeg me gewoon af of AD altijd per definitie gekoppeld is aan een (zware) depressie of dat je met sukkelen en (kleine) terugvallen gewoon een stabieler (luchtiger) beeld kunt krijgen. Ik heb het gevoel dat het net niet niks is van het een en net niet niks van het ander. Maar ondertussen is het 'zwaarder' dan het zou hoeven en minder zwaar dan waar je normaal gesproken voor bij een arts zit (denk ik dan he).
Wanneer kwam bij jullie het omslagpunt waarbij je dacht en zo wil ik het niet langer. Want ik las hier al wel wat opmerkingen over dat men achteraf wilde dat ze het 5, 10 of weet ik veel hoeveel jaar eerder hadden gedaan. Wat was dan die zogenaamd magische grens? Wat was het omslagpunt? Ik loop nl. al een aantal jaar tegen dat zogenaamde omslagpunt aan, waarna ik toch telkens (als het weer beter gaat) weer besluit dat het niet nodig is.
Wanneer kwam bij jullie het omslagpunt waarbij je dacht en zo wil ik het niet langer. Want ik las hier al wel wat opmerkingen over dat men achteraf wilde dat ze het 5, 10 of weet ik veel hoeveel jaar eerder hadden gedaan. Wat was dan die zogenaamd magische grens? Wat was het omslagpunt? Ik loop nl. al een aantal jaar tegen dat zogenaamde omslagpunt aan, waarna ik toch telkens (als het weer beter gaat) weer besluit dat het niet nodig is.
woensdag 13 mei 2009 om 16:04
Ik kreeg inderdaad voor een week mee, zeven pillen. Maanddosering zou dodelijk zijn. Psych vergat dat een keer en heeft toen een recept voor een maand uitgeschreven. Heb dat nog heel lang als een schat bewaard.
Die magische grens? Gewoon, toen ik in puin lag. Is geen kwestie geweest van uitstellen, of er tegenaan hikken.
Die magische grens? Gewoon, toen ik in puin lag. Is geen kwestie geweest van uitstellen, of er tegenaan hikken.
woensdag 13 mei 2009 om 16:05
schouderklopje: je hoeft niet zwaar depressief te zijn om AD voorgeschreven te krijgen. Als jij vermoedt dat je er wel eens baat bij zou kunnen hebben, is het misschien het proberen waard. Als het niet werkt kan je ook weer afbouwen, zo simpel is het.
En ik verwacht niet dat je huisarts dit zal weigeren, gezien het gemak waarmee iemand 'in een dipje' met alleen maar AD naar huis wordt gestuurd. Maar ik dwaal af.
Je kan je ook afvragen: waarom wachten tot het inderdaad broodnodig is (wanneer je dus eigenlijk al te laat bent)?
En ik verwacht niet dat je huisarts dit zal weigeren, gezien het gemak waarmee iemand 'in een dipje' met alleen maar AD naar huis wordt gestuurd. Maar ik dwaal af.
Je kan je ook afvragen: waarom wachten tot het inderdaad broodnodig is (wanneer je dus eigenlijk al te laat bent)?
woensdag 13 mei 2009 om 16:09
quote:fleurtje schreef op 13 mei 2009 @ 16:04:... Heb dat nog heel lang als een schat bewaard. ...Nou dat is wel erg herkenbaar hoor. Een niet al te lange tijd geleden heb ik mijn 'schat' ook weggegooid, dit betrof een schoenendoos vol met medicatie in alle vormen. In slechte periodes heb ik daar spijt van. Ik wacht op de tijd, dat dit allemaal jaren geleden is.
woensdag 13 mei 2009 om 16:12
woensdag 13 mei 2009 om 16:13
Ik krijg alles in 1 keer voor de hele maand. Dus 375 mg. efexor per dag, 100 mg. seroquel, 2 mg lormetazepam en zo nodig axacepam.
Heb aangegeven dat dit veel te veel is en veel te verleidelijk in slechte tijden. Heb nu afspraken over mijn medicatie met de apotheek en met mijn vriend omdat ik niet elke week een recept kan krijgen van de psychiater.
Heb aangegeven dat dit veel te veel is en veel te verleidelijk in slechte tijden. Heb nu afspraken over mijn medicatie met de apotheek en met mijn vriend omdat ik niet elke week een recept kan krijgen van de psychiater.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
woensdag 13 mei 2009 om 16:14
Punt is dat ik ooit in puin heb gelegen en daar uiteindelijk na hard werken toch weer uitgekomen ben. Zonder AD. Dus het voelt gek om zonder puinhopen nu inene wel AD 'nodig' te hebben. Than again gun ik mezelf nu meer en beter dan 'toen'. Maar nu voelt het gek genoeg weer als joh, dit is zo erg toch niet. En zeker niet in vergelijking met toen.
Maar jullie hebben wel gelijk. Ik moet dat soort antwoorden ook niet aan een forum vragen maar gewoon aan een specialist. Zucht. Da's zo'n drempel weer he haha. Enerzijds goed dat er een drempel werking is en anderzijds wil ik het toch gewoon wat makkelijker hebben en ja, kan je dat verwachten van AD zonder heftige noodzaak.
Maar bedankt dames voor jullie input : )
Maar jullie hebben wel gelijk. Ik moet dat soort antwoorden ook niet aan een forum vragen maar gewoon aan een specialist. Zucht. Da's zo'n drempel weer he haha. Enerzijds goed dat er een drempel werking is en anderzijds wil ik het toch gewoon wat makkelijker hebben en ja, kan je dat verwachten van AD zonder heftige noodzaak.
Maar bedankt dames voor jullie input : )
