Psyche
alle pijlers
Wie is er ook blij met zijn anti depressiva???
dinsdag 12 mei 2009 om 21:35
De meeste topics gaan over de nadelen van AD , maar zijn er ook mensen die blij zijn dat ze ze hebben??
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
zondag 17 mei 2009 om 09:02
quote:calvijn1 schreef op 16 mei 2009 @ 23:21:
[...]
Mij lukt het niet om te werken (onderwijs, te veel stress), maar mij lukt het wel om voor mijn zoontje van bijna 8 maanden te zorgen. Sterker nog, dat houd mij op de been. Al mijn energie gaat er aan op, maarzorgen en genieten van hem doe ikMij lukt het niet meer om te werken. Waar ik de laatste dagen wel ontspannen van word, is foto's maken met mijn nieuwe fototoestel. Net alsof ik dan niet meer door mijn eigen ogen/gevoel/emoties naar de wereld kijk, maar - letterlijk - door een andere lens. Misschien moet ik maar fotograaf worden.
[...]
Mij lukt het niet om te werken (onderwijs, te veel stress), maar mij lukt het wel om voor mijn zoontje van bijna 8 maanden te zorgen. Sterker nog, dat houd mij op de been. Al mijn energie gaat er aan op, maarzorgen en genieten van hem doe ikMij lukt het niet meer om te werken. Waar ik de laatste dagen wel ontspannen van word, is foto's maken met mijn nieuwe fototoestel. Net alsof ik dan niet meer door mijn eigen ogen/gevoel/emoties naar de wereld kijk, maar - letterlijk - door een andere lens. Misschien moet ik maar fotograaf worden.
zondag 17 mei 2009 om 09:25
zondag 17 mei 2009 om 09:26
Landa, je zegt dat je geen last hebt van de combi alcohol en ad. Je zegt ook dat je zo agressief bent. Misschien een ideetje om te stoppen met drinken en kijken of het dan beter gaat?
Ik ben trouwens altijd blijven werken, hoe depressief en suicidaal ik ook was. De enige keer dat ik niet gewerkt heb, was toen ik in die crisisopvang zat. Na een maand of wat wilde ik weer gaan werken, maar toen wilde mijn werkgever me niet meer.
Ik ben trouwens altijd blijven werken, hoe depressief en suicidaal ik ook was. De enige keer dat ik niet gewerkt heb, was toen ik in die crisisopvang zat. Na een maand of wat wilde ik weer gaan werken, maar toen wilde mijn werkgever me niet meer.
zondag 17 mei 2009 om 12:15
Ik heb altijd alcohol gedronken naast mijn AD's en ben best een flinke drinker (balanceer toch snel op of over de officiele norm). Ik word er niet sneller dronken van en merkte nooit extra schadelijke effecten (naast de kater en vermoeidheid die je gewoon hebt na een flinke avond in de kroeg).
Tijdens mijn depressies en het weer opbouwen van medicijnen ben ik altijd gestopt met drinken (dan wel 3 of 4 glazen per week).
Nu ben ik onder behandeling van een psychiater en nu het weer beter ging merkte ik dat ik na 3 maanden niets drinken, dat het alcoholgebruik toch weer ging toennemen.
Ik heb het daar over gehad met de psych en toen toch besloten om strenger op mijn alcoholgebruik te gaan letten. Met name haar stelling dat alcoholgebruik toch ook op de langere termijn negatieve effecten heeft bij depressies, is voor mij daarvoor belangrijk geweest.
Het labiele effect na een avond teveel drinken kende ik natuurlijk wel en daar kon ik mee dealen. Maar als het ervoor zorgt dat je op de langere termijn door de alcohol eerder in een depressie zult afglijden dan wil ik dat vermijden.
Ik wil geen geheelonthouder worden. Wel wil ik mijn normale drankgebruik onder de geldende norm brengen en de uitspattingen beperken.
Dus door de week niet drinken, bij sociale gelegenheden het bij 2 tot 3 glaasjes houden maar soms ook gewoon niet en de uitspattingen van zes of meer glazen alleen bij feesten en partijen.
Tijdens mijn depressies en het weer opbouwen van medicijnen ben ik altijd gestopt met drinken (dan wel 3 of 4 glazen per week).
Nu ben ik onder behandeling van een psychiater en nu het weer beter ging merkte ik dat ik na 3 maanden niets drinken, dat het alcoholgebruik toch weer ging toennemen.
Ik heb het daar over gehad met de psych en toen toch besloten om strenger op mijn alcoholgebruik te gaan letten. Met name haar stelling dat alcoholgebruik toch ook op de langere termijn negatieve effecten heeft bij depressies, is voor mij daarvoor belangrijk geweest.
Het labiele effect na een avond teveel drinken kende ik natuurlijk wel en daar kon ik mee dealen. Maar als het ervoor zorgt dat je op de langere termijn door de alcohol eerder in een depressie zult afglijden dan wil ik dat vermijden.
Ik wil geen geheelonthouder worden. Wel wil ik mijn normale drankgebruik onder de geldende norm brengen en de uitspattingen beperken.
Dus door de week niet drinken, bij sociale gelegenheden het bij 2 tot 3 glaasjes houden maar soms ook gewoon niet en de uitspattingen van zes of meer glazen alleen bij feesten en partijen.
zondag 17 mei 2009 om 14:18
Ik slik al een hele tijd Zoloft, ik denk zo'n 3 jaar inmiddels (met een tussenstop tijdens de zwangerschap van mijn tweede). Heb geen last van een depressie, maar slik ze tegen dwanggedachten -obsessief compulsieve stoornis-. Ik zit op één tablet per dag (10 mg. dacht ik), dus een lage dosering.
Met die dosering red ik het prima, ik hang weleens tegen het randje aan, maar ik red het en dat vind ik het voornaamste.
Het was een lange zoektocht voordat ik bij deze medicatie uitkwam. Telkens waren de beginweken van het opstarten van een ad heftig, erg heftig, maar na een paar weken kwam de omkeer en voelde ik me beter worden.
Zoloft is mijn redding, echt. Ik wist niet hoe snel ik weer moest beginnen na mijn bevalling van de tweede, want tijdens de zwangerschap kwamen er ontzettend veel dwanggedachten terug. Ik geniet van het leven, raak niet meer zo snel in paniek en geniet van de kinderen, mijn man, alles. Ik pieker er trouwens niet over om ooit nog te stoppen met de ad, ik denk dat ik het gewoon nodig heb.
Ik drink amper (heel af en toe) en heb helemaal niks gemerkt van gewichtstoename tijdens het slikken van Zoloft. Voor mij perfect dus!
Met die dosering red ik het prima, ik hang weleens tegen het randje aan, maar ik red het en dat vind ik het voornaamste.
Het was een lange zoektocht voordat ik bij deze medicatie uitkwam. Telkens waren de beginweken van het opstarten van een ad heftig, erg heftig, maar na een paar weken kwam de omkeer en voelde ik me beter worden.
Zoloft is mijn redding, echt. Ik wist niet hoe snel ik weer moest beginnen na mijn bevalling van de tweede, want tijdens de zwangerschap kwamen er ontzettend veel dwanggedachten terug. Ik geniet van het leven, raak niet meer zo snel in paniek en geniet van de kinderen, mijn man, alles. Ik pieker er trouwens niet over om ooit nog te stoppen met de ad, ik denk dat ik het gewoon nodig heb.
Ik drink amper (heel af en toe) en heb helemaal niks gemerkt van gewichtstoename tijdens het slikken van Zoloft. Voor mij perfect dus!
zondag 17 mei 2009 om 14:22
Ik heb sinds ik begonnen ben afgelopen week geen alcohol meer gedronken.
Aan de ene kant was ik een beetje bang dat ik niet zonder zou kunnen, maar ik moet zeggen dat het me alles mee valt. Wel ben ik op zoek naar iets anders lekkers om te drinken.
Ik genoot met volle teugen van een glas wijn of een lekker biertje, en dat gaat nu niet meer. Afgelopen avonden heb ik aan de spa gezeten ( ook omdat ik zo'n droge mond heb gekregen ) Thee vind ik bij vlagen lekker ( groene thee, en die caring earth van pickwick bijv. ) verder vind ik alles al snel te zoet...
Ik voel me nu na die paar dagen niet beter ( duh ) maar ook niet slechter, en daar was ik wel even bang voor. Ben wel erg moe\duf, ook als ik geen oxa heb geslikt. Ik hoop dat dat nog over gaat .
Aan de ene kant was ik een beetje bang dat ik niet zonder zou kunnen, maar ik moet zeggen dat het me alles mee valt. Wel ben ik op zoek naar iets anders lekkers om te drinken.
Ik genoot met volle teugen van een glas wijn of een lekker biertje, en dat gaat nu niet meer. Afgelopen avonden heb ik aan de spa gezeten ( ook omdat ik zo'n droge mond heb gekregen ) Thee vind ik bij vlagen lekker ( groene thee, en die caring earth van pickwick bijv. ) verder vind ik alles al snel te zoet...
Ik voel me nu na die paar dagen niet beter ( duh ) maar ook niet slechter, en daar was ik wel even bang voor. Ben wel erg moe\duf, ook als ik geen oxa heb geslikt. Ik hoop dat dat nog over gaat .
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zondag 17 mei 2009 om 15:07
@Landa,
want ik heb vooral heeeel erge last van agressieve gevoelens, ik kan heel weinig hebben, mijn grens is al snel bereikt, met name als ik in contact met anderen ben. ik uit t nooit als ik boos ben, maar richt t naar mezelf, dat is denk ik ook de reden van al dat opgekropte shitgevoel. ik vraag me af hoe jij ermee omgaat als je je zo gespannen en agressief voelt!? ik loop dan meestal weg en sluit mezelf op. kan dan niemand om me heen verdragen uit angst te ontploffen
Ik heb bovenstaande effe gequote.
Ik moet zeggen dat mijn spanningsboog nogal lijkt te wisselen en op onverklaarbare wijze nihil is. Terwijl het soms lijkt als ik een week later in exact dezelfde omstandigheden zit, er wel goed mee kan dealen. Een antwoord op het waarom en welke aanleiding kan ik dan ook bijna niet geven. Dat maakt het voor mij dan ook heel onvoorspelbaar (en beangstigend).
Maar goed, hoe ik ermee omga. Niet zo erg goed denk ik. Spanningen hou ik behoorlijk voor me, omdat ik vaak wel wet dat de spanningen intern uit mezelf komen en niks of weinig te maken hebben met de omgeving. Ik probeer dan tot rust te komen en datgene wat spanning geeft te mijden zodat ik weer op bepaald niveau ben (dat betekend vaak ook afspraken afzeggen, schrappen in agenda, telefoon niet opnemen, stommetje spelen en de buitenwereld buitensluiten). Practisch gezien ben ik inmiddels zover dat ik ook binnen mijn gezin zo laag mogelijk probeer in te zetten. Dus niet koken maar stoommaaltijden van AH, huishouden op non active, veel slapen, man en kind de deur uit of zorgen dat ik zelf weg ben (alles in overleg natuurlijk). Dat soort oplossingen. Net zolang totdat ik het weer aankan en kan redderen.
Boosheid is een valse emotie. Dat overvalt me en probeer daar maar eens een weg in te vinden. Vaak ontstaat dit nav een hoge spanningsboog. Dan zijn er een aantal uitbarstingen (waarvan ik niet ben weggelopen, want zoals gezegd overviel het me) en adh daarvan neem ik maatregelen. Het "ut is weer zover" gevoel en dan maak ik afspraken met mijn omgeving en mezelf om te zorgen dat ik weer op basisniveau kom.
Maar het gevoel dat je niemand om je heen kan verdragen is zeer zeer herkenbaar! Ik handel daar dan ook naar waar mogelijk.
Maar zoals gezegd, het wisselt nogal. Met AD hoop ik daarin stabieler te worden. Maar wat ik al zei, toen ik dit hier schreef had ik twee/drie moeilijkere weken achter de rug, waardoor ik dan hier mijn vraagtekens neerzet. Terwijl ik nu weer een redelijk goede week heb en niet meer zo kamp met die spanning. Waardoor ik mezelf weer afvraag wat AD dan doet met je goede weken. Want je slikt dan gewoon door. Breng je dan je systeem weer niet in de war. Terwijl ik ook wel weet dat ik weer kan wachten op slechtere weken (en weer goed en weer slecht en weer...affijn, het is wel duidelijk).
want ik heb vooral heeeel erge last van agressieve gevoelens, ik kan heel weinig hebben, mijn grens is al snel bereikt, met name als ik in contact met anderen ben. ik uit t nooit als ik boos ben, maar richt t naar mezelf, dat is denk ik ook de reden van al dat opgekropte shitgevoel. ik vraag me af hoe jij ermee omgaat als je je zo gespannen en agressief voelt!? ik loop dan meestal weg en sluit mezelf op. kan dan niemand om me heen verdragen uit angst te ontploffen
Ik heb bovenstaande effe gequote.
Ik moet zeggen dat mijn spanningsboog nogal lijkt te wisselen en op onverklaarbare wijze nihil is. Terwijl het soms lijkt als ik een week later in exact dezelfde omstandigheden zit, er wel goed mee kan dealen. Een antwoord op het waarom en welke aanleiding kan ik dan ook bijna niet geven. Dat maakt het voor mij dan ook heel onvoorspelbaar (en beangstigend).
Maar goed, hoe ik ermee omga. Niet zo erg goed denk ik. Spanningen hou ik behoorlijk voor me, omdat ik vaak wel wet dat de spanningen intern uit mezelf komen en niks of weinig te maken hebben met de omgeving. Ik probeer dan tot rust te komen en datgene wat spanning geeft te mijden zodat ik weer op bepaald niveau ben (dat betekend vaak ook afspraken afzeggen, schrappen in agenda, telefoon niet opnemen, stommetje spelen en de buitenwereld buitensluiten). Practisch gezien ben ik inmiddels zover dat ik ook binnen mijn gezin zo laag mogelijk probeer in te zetten. Dus niet koken maar stoommaaltijden van AH, huishouden op non active, veel slapen, man en kind de deur uit of zorgen dat ik zelf weg ben (alles in overleg natuurlijk). Dat soort oplossingen. Net zolang totdat ik het weer aankan en kan redderen.
Boosheid is een valse emotie. Dat overvalt me en probeer daar maar eens een weg in te vinden. Vaak ontstaat dit nav een hoge spanningsboog. Dan zijn er een aantal uitbarstingen (waarvan ik niet ben weggelopen, want zoals gezegd overviel het me) en adh daarvan neem ik maatregelen. Het "ut is weer zover" gevoel en dan maak ik afspraken met mijn omgeving en mezelf om te zorgen dat ik weer op basisniveau kom.
Maar het gevoel dat je niemand om je heen kan verdragen is zeer zeer herkenbaar! Ik handel daar dan ook naar waar mogelijk.
Maar zoals gezegd, het wisselt nogal. Met AD hoop ik daarin stabieler te worden. Maar wat ik al zei, toen ik dit hier schreef had ik twee/drie moeilijkere weken achter de rug, waardoor ik dan hier mijn vraagtekens neerzet. Terwijl ik nu weer een redelijk goede week heb en niet meer zo kamp met die spanning. Waardoor ik mezelf weer afvraag wat AD dan doet met je goede weken. Want je slikt dan gewoon door. Breng je dan je systeem weer niet in de war. Terwijl ik ook wel weet dat ik weer kan wachten op slechtere weken (en weer goed en weer slecht en weer...affijn, het is wel duidelijk).
zondag 17 mei 2009 om 18:02
@schouderklopje! oh dus jij hebt een man en kind! dat lijkt me dan wel weer een stukje moeilijker, ik ben en woon alleen. soms heb ik een vriendin of mijn broer te logeren, en dan ben ik helemaal gespannen, t gevoel dat ik mezelf niet kan zijn, me aan moet passen aan de ander, mn gang niet kan gaan.....zou er echt niet aan moeten denken chronisch 2 anderen om me heen te hebben thuis. maar ja het is maar wat je gewend bent natuurlijk... ik vond t fijn je reactie te lezen. ik voel me altijd zo alleen in die rotgevoelens. kon me nooit voorstellen dat er nog meer mensen hiermee worstelen. ik vraag me ook altijd af of mensen t aan me zien, laatst zei een kennis van me dat hij agressie in mijn ogen zag. daar schrok ik best van. soms denk ik, ik blijf gewoon maar mn leven alleen.
zondag 17 mei 2009 om 19:17
Tja alcohol en ad. Sinds ik ad slik heb ik enkele malen ook alcohol gedronken. Het versterkt erg je stemming op dat moment. Vaak merk ik de volgende dag dat ik extreem somber ben of suïcidaal. Ik probeer ermee om te gaan door geen alcohol te drinken. Helaas zal ik de ad de rest van mijn leven moeten slikken. De rest van mijn leven zonder alcohol zie ik ook niet zitten.
Ik moet hier mijn balans nog in zien te vinden.
Ik moet hier mijn balans nog in zien te vinden.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zondag 17 mei 2009 om 21:44
quote:landa0 schreef op 16 mei 2009 @ 23:54:
zijn er ook meiden hier die wel gewoon alcohol gebruiken ook al slik je ad? het wordt afgeraden, maar ik drink wel regelmatig, en heb er geen last van. andere ervaringen!??Ik drink niet veel en ook niet vaak (er gaan soms weken voorbij dat ik niet drink) maar een lekker glaasje wijn of een breezertje, ja hoor. Ik denk er niet eens aan dat ik AD slik en dat dat misschien niet zo'n goeie combi is. Heb ook nog nergens last van gehad ook.
zijn er ook meiden hier die wel gewoon alcohol gebruiken ook al slik je ad? het wordt afgeraden, maar ik drink wel regelmatig, en heb er geen last van. andere ervaringen!??Ik drink niet veel en ook niet vaak (er gaan soms weken voorbij dat ik niet drink) maar een lekker glaasje wijn of een breezertje, ja hoor. Ik denk er niet eens aan dat ik AD slik en dat dat misschien niet zo'n goeie combi is. Heb ook nog nergens last van gehad ook.
Snjókorn falla, á allt og alla
zondag 17 mei 2009 om 21:52
@Landa, heb je weleens hup gezocht voor die gevoelens? De stress die je ervaart om in de aanwezigheid van anderen te verkeren? Ik herken het in zekere mate, maar niet zo ernstig als jij het hebt. Het ontwijken/ontlopen van mensen hoort voor een deel ook bij depressie. Maar een soort mensenschuwte, een hoge oplopende spanning als je het gevoel hebt gevangen te zitten tussen mensen die vanalles van je verwachten en willen, is ook echt een cognitief probleem die je aardig te lijf kunt gaan met cognitieve gedragstherapie bijvoorbeeld. Een vriendin van mij doet dit vanwege zelfde soort probleem en zij boekt goeie resultaten!
Misschien ook iets voor jou? Nog even los van welke medicatie dan ook.
Misschien ook iets voor jou? Nog even los van welke medicatie dan ook.
zondag 17 mei 2009 om 22:35
Ik heb ook cognitieve gedragstherapie, maar ik vind het zó moeilijk.
Ergens in mij zit iets die alles tegenhoudt.
Durf die confrontatie met oude gevoelens niet aan, bang voor de pijn/verdriet
Ben al vaker bij psychologen geweest, maar altijd gestopt op dit punt. Mezelf wijs gemaakt dat het weer goed ging.
Nu ben ik weer op dat punt. Merk aan mijzelf dat ik tegen de gesprekken op ga zien. Heb vorige week al met een smoes afgebeld, maar het moet
Ergens in mij zit iets die alles tegenhoudt.
Durf die confrontatie met oude gevoelens niet aan, bang voor de pijn/verdriet
Ben al vaker bij psychologen geweest, maar altijd gestopt op dit punt. Mezelf wijs gemaakt dat het weer goed ging.
Nu ben ik weer op dat punt. Merk aan mijzelf dat ik tegen de gesprekken op ga zien. Heb vorige week al met een smoes afgebeld, maar het moet
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 18 mei 2009 om 00:26
Calvijn, je kunt erg veel leren over jezelf en anders met dingen om te gaan zonder dat je jezelf door een bepaald punt moet forceren. Is het mogelijk om cognitieve therapie te combineren met hele gerichte oefeningen a la socio therapie of euh, tjee, hoe heette die andere variant nou ook alweer? Dat was iig vrij weinig lullen, maar wel hele gerichte oefeningen, zonder per se de diepte in te hoeven gaan.
Ik denk dat het een illusie is dat er altijd en overal uiteindelijk de diepte ingegaan moet worden. Soms misschien zelfs beter niet. Jij blijft de baas iig!
Ik denk dat het een illusie is dat er altijd en overal uiteindelijk de diepte ingegaan moet worden. Soms misschien zelfs beter niet. Jij blijft de baas iig!
maandag 18 mei 2009 om 08:37
Ik ben op verwijzing van de psychiater net begonnen met een mindfulness cursus.
Dat is 8 weken lang elke week een bijeenkomst van 2,5 uur en elke dag een uur thuis oefenen. Is gebaseerd op yoga en meditatie maar dan heel nuchter. Het gaat in ieder geval niet over je problemen en je probeert ook niets op te lossen.
Ik hoop dat ik er een beetje van uit mijn hoofd kom en dat het doorrazen en wegstoppen van gevoelens wat afneemt.
Dat uur per dag thuis ontspanningsoefeningen doen is in ieder geval heel lekker.
Dat is 8 weken lang elke week een bijeenkomst van 2,5 uur en elke dag een uur thuis oefenen. Is gebaseerd op yoga en meditatie maar dan heel nuchter. Het gaat in ieder geval niet over je problemen en je probeert ook niets op te lossen.
Ik hoop dat ik er een beetje van uit mijn hoofd kom en dat het doorrazen en wegstoppen van gevoelens wat afneemt.
Dat uur per dag thuis ontspanningsoefeningen doen is in ieder geval heel lekker.
maandag 18 mei 2009 om 09:27
Goedemorgen 
Ik heb zojuist een afspraak gemaakt bij een maatschappelijk werkert. Moest van mijn dokter Volgende week maandag ben ik al aan de beurt. Viel me mee, ik ben de wachtlijsten van Jeugdzorg e.d. gewend daar ben je meestal na 6 mnd pas aan de beurt.
Ben benieuwd, ben niet zo'n held om over mezelf te praten, wel over mijn gezin , maar mijn gevoel laat ik altijd weg. Das natuurlijk dan ook de reden dat ik nu zover ben als ik ben.
Ik voelde me vanmorgen wat paniekerig toen ik opstond. Alsof de dag me aanvloog. Heel naar gevoel, een bang onderbuik gevoel. Heb netjes de ad genomen, maar de oxa wil ik eigenlijk niet nemen omdat ik vandaag alleen thuis ben met Terror.. En ik word er zo suf van, rustig , dat wel.
Ik geef mezelf nog een uurtje denk ik.
Ik heb zojuist een afspraak gemaakt bij een maatschappelijk werkert. Moest van mijn dokter Volgende week maandag ben ik al aan de beurt. Viel me mee, ik ben de wachtlijsten van Jeugdzorg e.d. gewend daar ben je meestal na 6 mnd pas aan de beurt.
Ben benieuwd, ben niet zo'n held om over mezelf te praten, wel over mijn gezin , maar mijn gevoel laat ik altijd weg. Das natuurlijk dan ook de reden dat ik nu zover ben als ik ben.
Ik voelde me vanmorgen wat paniekerig toen ik opstond. Alsof de dag me aanvloog. Heel naar gevoel, een bang onderbuik gevoel. Heb netjes de ad genomen, maar de oxa wil ik eigenlijk niet nemen omdat ik vandaag alleen thuis ben met Terror.. En ik word er zo suf van, rustig , dat wel.
Ik geef mezelf nog een uurtje denk ik.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
maandag 18 mei 2009 om 09:27
Ik denk dat welke therapie iemand ook doet (het moet wel bij je passen, anders is het zinloos), het nooit de bedoeling mag zijn dat je door diepe crisissen moet gaan om het aan te kunnen. Vaak kan het erg confronterend zijn, ook verdrietig. Maar mijn idee ervan is dat het wel hanteerbaar moet blijven. Zodra het dat niet (meer) is, kan en mag je aangeven dat het (tijdelijk) over een andere boeg moet. De directe aanpak is soms te moeilijk of pijnlijk. Met sluipwegen kom je er vaak ook wel. Bovendien komt het verdriet en angst (van vroeger) vaak in zoveel dingen terug in huidig leven, dat je zelfs met de voorbeelden uit huidig leven genoeg kan om ook indirect met oude problemen bezig te zijn.
Ik had het ook niet meer over vroeger, terwijl daar genoeg zat. De huidige problemen waren duidelijk genoeg om te weten dat het met vroeger te maken had. Het punt was gewoon hoe ik met die gegevens nieuwe vaardigheden kon aanleren, zodat ik niet meer zo'n last zou hadden. Het is een illusie te denken dat dat soort kwetsbaarheden helemaal verdwijnen. Maar er beter mee om leren gaan (en de problemen waar je tegenaan loopt) kan een hele practische insteek zijn met veel oefensituaties.
Maar goed, bepaal voor jezelf hoe graag je dingen wil bespreken met een behandelaar Calvijn. Heb je weleens gedacht aan schrijven? Gewoon je levensverhaal doen. Dat werkt soms met net wat meer afstand.
Sterkte joh (enne wees eerlijk naar degene waar je bij loopt)
Ik had het ook niet meer over vroeger, terwijl daar genoeg zat. De huidige problemen waren duidelijk genoeg om te weten dat het met vroeger te maken had. Het punt was gewoon hoe ik met die gegevens nieuwe vaardigheden kon aanleren, zodat ik niet meer zo'n last zou hadden. Het is een illusie te denken dat dat soort kwetsbaarheden helemaal verdwijnen. Maar er beter mee om leren gaan (en de problemen waar je tegenaan loopt) kan een hele practische insteek zijn met veel oefensituaties.
Maar goed, bepaal voor jezelf hoe graag je dingen wil bespreken met een behandelaar Calvijn. Heb je weleens gedacht aan schrijven? Gewoon je levensverhaal doen. Dat werkt soms met net wat meer afstand.
Sterkte joh (enne wees eerlijk naar degene waar je bij loopt)
maandag 18 mei 2009 om 13:48
hoi,
ik heb in totaal 4 jaar lang intensieve therapie (dagbehandeling) gevolgd. daar heb ik wel veel inzichten door gekregen, maar...... altijd weer die maar, ik kan op eoa manier niet zomaar aannemen van anderen(groepsgenoten, therapeuten, psychiaters) dat ik ok ben zoals ik ben en dat ik gewoon niet zo streng voor mezelf moet zijn. ik heb nog niet geleerd mezelf te accepteren zoals ik ben, heb altijd die stem in mn hoofd van doe nou eens normaal!!! ik ervaar mezelf vaak als een raar en naar iemand, ook al zeggen anderen mij lief te vinden. ik doe t nooit goed genoeg... vind het wel erg fijn om hier zulke reacties te krijgen, ik voel me hier echt serieus genomen.
ik heb in totaal 4 jaar lang intensieve therapie (dagbehandeling) gevolgd. daar heb ik wel veel inzichten door gekregen, maar...... altijd weer die maar, ik kan op eoa manier niet zomaar aannemen van anderen(groepsgenoten, therapeuten, psychiaters) dat ik ok ben zoals ik ben en dat ik gewoon niet zo streng voor mezelf moet zijn. ik heb nog niet geleerd mezelf te accepteren zoals ik ben, heb altijd die stem in mn hoofd van doe nou eens normaal!!! ik ervaar mezelf vaak als een raar en naar iemand, ook al zeggen anderen mij lief te vinden. ik doe t nooit goed genoeg... vind het wel erg fijn om hier zulke reacties te krijgen, ik voel me hier echt serieus genomen.
maandag 18 mei 2009 om 19:53
maandag 18 mei 2009 om 20:54
Goh snjokorn, ik wou dat je eerste motto mijn moto was. Straalt al meer zelfvertrouwen uit dan ik heb.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
