Psyche
alle pijlers
Wie is er ook blij met zijn anti depressiva???
dinsdag 12 mei 2009 om 21:35
De meeste topics gaan over de nadelen van AD , maar zijn er ook mensen die blij zijn dat ze ze hebben??
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
Ik slik nu paroxetine sinds november en ik voel me heerlijk! Ik was altijd zo aan het piekeren dat ik totaal niet meer kon genieten van het leven , steeds boos was op man en zoon etc.
Nu voel ik me goed , lekker relaxed en geniet van het leven. Ook mijn kind gedraagt zich een stuk beter omdat ik blijer ben , hij voelde zich gespannen door mij....
Het idee van medicijnen is voor sommigen een vervelend iets maar ik ben voorlopig niet van plan te stoppen.
vrijdag 15 mei 2009 om 12:57
"kunnen jullie live de effecten volgen van mijn paroxe-dinges- ".
Boro, woehahaaaaaa,
Fenix, wat ook kan: dat het medicijn de eetlust aanwakkert (zoals die domperidon die ik slikte. Boro, is iets anders, dit was een soort pijnstiller die als bijwerking had dat de borstvoedingsproductie om hoog zou gaan) en dat je daardoor meer gaat eten. Maar dan nog kom je idd níet van het medicijn an sich aan, maar van je eigen eten.
Jouw huisarts doet wel wild hoor, volgende week dertig?
Boro, woehahaaaaaa,
Fenix, wat ook kan: dat het medicijn de eetlust aanwakkert (zoals die domperidon die ik slikte. Boro, is iets anders, dit was een soort pijnstiller die als bijwerking had dat de borstvoedingsproductie om hoog zou gaan) en dat je daardoor meer gaat eten. Maar dan nog kom je idd níet van het medicijn an sich aan, maar van je eigen eten.
Jouw huisarts doet wel wild hoor, volgende week dertig?
vrijdag 15 mei 2009 om 16:41
In dat geval zal ik af moeten vallen van de ad's Ik vrat me de vinkengriep de afgelopen periode, en dronk als een bezetene ( nou ja, das wat overdreven, maar iedere avond 2 a 3 glazen wijn of 2 a 3 witbiertjes tikt ook vast aan )
Gisteren geen alcohol genomen dus, en dat viel me 100 procent mee, ik was bang dat ik er moeite mee zou hebben, stiekum verslaafd zou zijn ofzeau ( heb nachten lang wakker gelegen, rare ik ) Maar de spa Marie-Henriette en thee smaakte me ook prima !
Gisteren geen alcohol genomen dus, en dat viel me 100 procent mee, ik was bang dat ik er moeite mee zou hebben, stiekum verslaafd zou zijn ofzeau ( heb nachten lang wakker gelegen, rare ik ) Maar de spa Marie-Henriette en thee smaakte me ook prima !
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 15 mei 2009 om 20:22
Van die pillen van mij val ik trouwens af als een imbeciel. Staat ook raar, alsof imbecielen allemaal afvallen. Wat is een imbeciel eigenlijk? Man, wat ben ik druk in mn hoofd. Maar goed, als ik een pil neem, verdwijnt mijn hongergevoel als sneeuw voor de zon. Mijn schoonvader is in de jaren zestig huisarts geweest en die vertelde me laatst dat ritalin in die tijd als afslankmiddel werd voorgeschreven.
Nu valt het ook onder de opiumwet (zeg ik dat goed, heet die wet zo? Iig heeft het met drugs te maken) en is het te vergelijken met speed. Op dit moment hoor je mij dus echt niet klagen, wel fijn, die laatste zwangerschapskilootjes, maar als het doorgaat schijn ik naar een dietiste te moeten.
Man, ik ben zo moe en zo hyper. Vraag me weleens af wat er eerder is: moe > hyper of hyper > moe....
Nu valt het ook onder de opiumwet (zeg ik dat goed, heet die wet zo? Iig heeft het met drugs te maken) en is het te vergelijken met speed. Op dit moment hoor je mij dus echt niet klagen, wel fijn, die laatste zwangerschapskilootjes, maar als het doorgaat schijn ik naar een dietiste te moeten.
Man, ik ben zo moe en zo hyper. Vraag me weleens af wat er eerder is: moe > hyper of hyper > moe....
vrijdag 15 mei 2009 om 20:31
Van die pillen van mij val ik trouwens af als een imbeciel. Staat ook raar, alsof imbecielen allemaal afvallen. Wat is een imbeciel eigenlijk? Man, wat ben ik druk in mn hoofd.
( ik kwoot maar ff zo, want anders werkt het niet hier op die k*ote viva site )
herkenbaar. Gedachtes die blijven gaan , blijven springen, van de hak op de tak, details bekijken, en het liefst bespreken met mensen die echt niet snapen waar ik het over heb
"grappig" om te lezen, hoewel jij en ik verder niet te vergelijken zijn met "wat we hebben". ( vind het kut op schrijven, het staat zo zwaar, maar ik ben niet zo zwaar denkerig )
( ik kwoot maar ff zo, want anders werkt het niet hier op die k*ote viva site )
herkenbaar. Gedachtes die blijven gaan , blijven springen, van de hak op de tak, details bekijken, en het liefst bespreken met mensen die echt niet snapen waar ik het over heb
"grappig" om te lezen, hoewel jij en ik verder niet te vergelijken zijn met "wat we hebben". ( vind het kut op schrijven, het staat zo zwaar, maar ik ben niet zo zwaar denkerig )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 16 mei 2009 om 09:17
haha,
Ik heb de afgelopen dagen alles uit mijn handen laten kletteren, echt alles. Nou ja, kind niet, dat valt mee
Ik stond te vloeken en te zuchten in de keuken, nadat ik mijn zoveelste glas kapot had gegooid deze week. Bedacht me later dat de medicijnen je reaktie vermogen kunnen beinvloeden. Volgens mij grijp ik gewoon steeds mis.
Vriend is trouwens erg lief voor mij ik had niet verteld dat ik weer paniek aanvallen heb ( dat ik labiel ben, dat had ie wel door ) dus nu gaat hij steeds op de bank zitten en moet ik verplicht rustig komen kroelen.
Ik heb de afgelopen dagen alles uit mijn handen laten kletteren, echt alles. Nou ja, kind niet, dat valt mee
Ik stond te vloeken en te zuchten in de keuken, nadat ik mijn zoveelste glas kapot had gegooid deze week. Bedacht me later dat de medicijnen je reaktie vermogen kunnen beinvloeden. Volgens mij grijp ik gewoon steeds mis.
Vriend is trouwens erg lief voor mij ik had niet verteld dat ik weer paniek aanvallen heb ( dat ik labiel ben, dat had ie wel door ) dus nu gaat hij steeds op de bank zitten en moet ik verplicht rustig komen kroelen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 16 mei 2009 om 11:29
quote:borodini schreef op 16 mei 2009 @ 09:17:
haha,
Ik heb de afgelopen dagen alles uit mijn handen laten kletteren, echt alles. Nou ja, kind niet, dat valt mee
Ik laat ook steeds van alles vallen, gelukkig jank ik nu niet meer omdat het dopje van de tube tandpasta op de grond valt.
(Zouden die pillen dan toch stiekem al werken? )
haha,
Ik heb de afgelopen dagen alles uit mijn handen laten kletteren, echt alles. Nou ja, kind niet, dat valt mee
Ik laat ook steeds van alles vallen, gelukkig jank ik nu niet meer omdat het dopje van de tube tandpasta op de grond valt.
(Zouden die pillen dan toch stiekem al werken? )
zaterdag 16 mei 2009 om 21:30
Dit topic heeft me heel erg aan het denken gezet. Ik heb in het verleden AD geslikt, maar dat hielp niet. Ik ben er lange tijd tegen geweest om er ook maar over te denken om opnieuw AD te slikken. En in mijn situatie zou dat zeker geen overbodige luxe zijn.
Omdat ik nu alweer vanaf augustus depressief ben, sta ik nu onder behandeling van een psychiater. Fijn mens wel. Maar waarschijnlijk moet ik - met diagnose 'endogene depressie' toch echt wel weer aan AD gaan denken. En als ik dan lees dat de meesten van jullie er blij mee zijn, dan kriebelt er toch iets van binnen. "Zou het dan toch ook voor mij kunnen gaan werken?"
Mijn grootste angsten: a) een zombie worden (deden de eerdere AD), b) aankomen.
Ik blijf hier zeker nog even meelezen.
Omdat ik nu alweer vanaf augustus depressief ben, sta ik nu onder behandeling van een psychiater. Fijn mens wel. Maar waarschijnlijk moet ik - met diagnose 'endogene depressie' toch echt wel weer aan AD gaan denken. En als ik dan lees dat de meesten van jullie er blij mee zijn, dan kriebelt er toch iets van binnen. "Zou het dan toch ook voor mij kunnen gaan werken?"
Mijn grootste angsten: a) een zombie worden (deden de eerdere AD), b) aankomen.
Ik blijf hier zeker nog even meelezen.
zaterdag 16 mei 2009 om 21:42
Dat is ook iets waar ik eerst tegen aan liep. Collega´s hadden eerst ook zo iets van ´het is rotzooi en nooit aan beginnen´.Maar ik ben blij dat ik door heb gezet.
Mijn leven bestond alleen maar over piekeren over alles.Stond ik op school of liep ik door mijn woonplaats , altijd dacht ik dat men over mij kletste. Als mijn kind eens geen vriendje had te spelen werd ik daar onzeker van en mijn kind dus ook.
Nu ben ik weer met een opleiding begonnen en is het in mijn hoofd rustig. Mijn kind speelt heel vaak met vriendjes en vriendinnetjes , maar als het eens niet zo is , sta ik er niet bij stil en hij ook niet, maar genieten we van alles om ons heen.
Heerlijk !! Het is niet voor iedereen een wondermiddel want een vriendin van mij slikt ook AD en zit weer midden in een depressie , helaas.....
Maar goed , als het helpt is er niks mis mee om het te gebruiken.
Ik ben zelf ook een paar kilo gegroeid , maar nu ik weer met Sonja Bakker ben begonnen , merk ik wel dat ik gewoon teveel at en dat het niet alleen van de AD komt.
Trouwens fijn dat er zoveel medeforummers blij zijn met hun AD!
Ik krijg nu geen extra hulp van psycholoog of id , maar hoe zit dat met jullie??
Mijn leven bestond alleen maar over piekeren over alles.Stond ik op school of liep ik door mijn woonplaats , altijd dacht ik dat men over mij kletste. Als mijn kind eens geen vriendje had te spelen werd ik daar onzeker van en mijn kind dus ook.
Nu ben ik weer met een opleiding begonnen en is het in mijn hoofd rustig. Mijn kind speelt heel vaak met vriendjes en vriendinnetjes , maar als het eens niet zo is , sta ik er niet bij stil en hij ook niet, maar genieten we van alles om ons heen.
Heerlijk !! Het is niet voor iedereen een wondermiddel want een vriendin van mij slikt ook AD en zit weer midden in een depressie , helaas.....
Maar goed , als het helpt is er niks mis mee om het te gebruiken.
Ik ben zelf ook een paar kilo gegroeid , maar nu ik weer met Sonja Bakker ben begonnen , merk ik wel dat ik gewoon teveel at en dat het niet alleen van de AD komt.
Trouwens fijn dat er zoveel medeforummers blij zijn met hun AD!
Ik krijg nu geen extra hulp van psycholoog of id , maar hoe zit dat met jullie??
zaterdag 16 mei 2009 om 21:45
Ik heb in tien jaar heel wat psychs versleten, hielp allemaal niets. Ze keken alleen naar de depressie, dat de depressie onderdeel (symptoom) van een groter geheel was, daar dachten ze niet aan. Heb dus verkeerde therapieen en verkeerde medicijnen gekregen. Nu heb ik de juiste medicatie (ritalin, zoals ik eerder noemde) en heb ik geen therapie of wat dan ook meer nodig. Alleen wil mijn bemoeizuchtige huisarts me af en toe zien, en dat vind ik behoorlijk irritant.
zaterdag 16 mei 2009 om 21:45
Wat een herkenbaarheid!
Dat hak op de tak denken.
De ene minuut je mond niet kunnen houden en de volgende minuut verzinken in een eigen stille wereld.
Zelf vind ik het héél moeilijk om te erkennen dat ik depressief ben.
Zelf om het hier te zeggen; ik ben depressief
Niet dat ik mij er voor schaam, maar ik voldoe niet aan het stereotype in mijn ogen, want aan de buitenkant is niets te zien aan mij en ik functioneer nog.
Herkent iemand dat?
(boro; )
Dat hak op de tak denken.
De ene minuut je mond niet kunnen houden en de volgende minuut verzinken in een eigen stille wereld.
Zelf vind ik het héél moeilijk om te erkennen dat ik depressief ben.
Zelf om het hier te zeggen; ik ben depressief
Niet dat ik mij er voor schaam, maar ik voldoe niet aan het stereotype in mijn ogen, want aan de buitenkant is niets te zien aan mij en ik functioneer nog.
Herkent iemand dat?
(boro; )
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 16 mei 2009 om 21:52
Calvijn, ik denk dat dat voor meer mensen geldt. Er zullen in jouw omgeving ook mensen zijn die depressief zijn maar waar je het niet aan ziet.
Mensen geloven van mij ook nooit dat ik onzeker ben , maak heel makkelijk contact en ben altijd fleurig. Nu heb ik geen depressie , maar in het verleden wel.Verbloemde dat altijd.
Een ander lijkt misschien heel happy , maar dat is soms ook maar schijn.
Om het voor jezelf uit te spreken dat je depressief bent is een grote stap!! Vertel het aan de mensen die dichtbij je staan en dan komt de rest vanzelf... Sterkte!
Mensen geloven van mij ook nooit dat ik onzeker ben , maak heel makkelijk contact en ben altijd fleurig. Nu heb ik geen depressie , maar in het verleden wel.Verbloemde dat altijd.
Een ander lijkt misschien heel happy , maar dat is soms ook maar schijn.
Om het voor jezelf uit te spreken dat je depressief bent is een grote stap!! Vertel het aan de mensen die dichtbij je staan en dan komt de rest vanzelf... Sterkte!
zaterdag 16 mei 2009 om 22:05
Als ik het allemaal zo doorlees zijn er tegenwoordig meerdere soorten AD. Er zijn natuurlijk ook verschillende soorten klachten. Weet hier iemand een beetje welke AD bij welke klacht hoort?
Fleurtje, wat jij schrijft herken ik ergens wel een beetje (al zal mijn situatie wel anders zijn). Ik ben op en af al bijna 20 jaar aan het kloten (excusez-le-mot) met depressies. Het gaat lange periodes goed (paar jaar), en dan op onverklaarbare wijze gaat het voor langere periodes (paar jaar) slecht. Diagnose is endogene (erfelijke/biochemische) depressie. Een beetje coaching/begeleiding/psychologische steun kan nooit kwaad, maar allerlei therapien zijn feitelijk niet nodig. In de goede perioden is er namelijk letterlijk niets aan de hand (ben ik ook niet manisch ofzo).
Fleurtje, wat jij schrijft herken ik ergens wel een beetje (al zal mijn situatie wel anders zijn). Ik ben op en af al bijna 20 jaar aan het kloten (excusez-le-mot) met depressies. Het gaat lange periodes goed (paar jaar), en dan op onverklaarbare wijze gaat het voor langere periodes (paar jaar) slecht. Diagnose is endogene (erfelijke/biochemische) depressie. Een beetje coaching/begeleiding/psychologische steun kan nooit kwaad, maar allerlei therapien zijn feitelijk niet nodig. In de goede perioden is er namelijk letterlijk niets aan de hand (ben ik ook niet manisch ofzo).
zaterdag 16 mei 2009 om 22:11
Christiane, ze hadden het bij heel vaak over een depressie zonder kop of staart (weet de term er niet meer voor). 'Normale' depressies beginnen en eindigen weer en die duren gemiddeld een x-periode, ik had dat niet. Het duurde bij mij veel langer bijvoorbeeld. Pas toen ik volledig gecrasht was en in een crisiscentrum kwam, kon ik binnen no time bij een Riagg terecht waar (voor mij) de juiste personen zaten. De diagnose was dan ook binnen een paar weken gesteld.
Sinds ik die medicijnen slik, ben ik ook nooit meer depressief geweest. Ja, tijdens mijn zwangerschappen had ik weer heel erg last van stemmingswisselingen, mocht die medicijnen toen ook niet slikken en kreeg toen seroxat. Kan dáár aan gelegen hebben, maar ook aan het feit dat ik gewoon zwanger was...
Sinds ik die medicijnen slik, ben ik ook nooit meer depressief geweest. Ja, tijdens mijn zwangerschappen had ik weer heel erg last van stemmingswisselingen, mocht die medicijnen toen ook niet slikken en kreeg toen seroxat. Kan dáár aan gelegen hebben, maar ook aan het feit dat ik gewoon zwanger was...
zaterdag 16 mei 2009 om 23:17
ik heb sinds n maand de diagnose zwaar depressief..heb sinds 3 weken n nieuwe baan achter de bar,ik red t om dan enthousiast etc te zijn tegen de klanten, nniemand die wat aan mij merkt...maar na die 7.5 uur moet ik meteen naar huis-op, meer dan op...mijn psycholoog kon t verklaren dat dit zo bij mij past in dit stadium. Ik hang de clown uit en thuis trek k meteen de gordjnenn dicht, neem geen telefoon op en vreet me vol...maar vind t op 1 of andere manier fijn om te werken...begrijpt zelf ook niet...
zaterdag 16 mei 2009 om 23:21
quote:allesrose schreef op 16 mei 2009 @ 23:17:
ik heb sinds n maand de diagnose zwaar depressief..heb sinds 3 weken n nieuwe baan achter de bar,ik red t om dan enthousiast etc te zijn tegen de klanten, nniemand die wat aan mij merkt...maar na die 7.5 uur moet ik meteen naar huis-op, meer dan op...mijn psycholoog kon t verklaren dat dit zo bij mij past in dit stadium. Ik hang de clown uit en thuis trek k meteen de gordjnenn dicht, neem geen telefoon op en vreet me vol...maar vind t op 1 of andere manier fijn om te werken...begrijpt zelf ook niet...
Mij lukt het niet om te werken (onderwijs, te veel stress), maar mij lukt het wel om voor mijn zoontje van bijna 8 maanden te zorgen.
Sterker nog, dat houd mij op de been.
Al mijn energie gaat er aan op, maarzorgen en genieten van hem doe ik
Dat van die telefoon opnemen heb ik ook heel erg. Kan zelfs 'boos' worden als ik gebeld wordt. Ik wil met rust gelaten worden!
ik heb sinds n maand de diagnose zwaar depressief..heb sinds 3 weken n nieuwe baan achter de bar,ik red t om dan enthousiast etc te zijn tegen de klanten, nniemand die wat aan mij merkt...maar na die 7.5 uur moet ik meteen naar huis-op, meer dan op...mijn psycholoog kon t verklaren dat dit zo bij mij past in dit stadium. Ik hang de clown uit en thuis trek k meteen de gordjnenn dicht, neem geen telefoon op en vreet me vol...maar vind t op 1 of andere manier fijn om te werken...begrijpt zelf ook niet...
Mij lukt het niet om te werken (onderwijs, te veel stress), maar mij lukt het wel om voor mijn zoontje van bijna 8 maanden te zorgen.
Sterker nog, dat houd mij op de been.
Al mijn energie gaat er aan op, maarzorgen en genieten van hem doe ik
Dat van die telefoon opnemen heb ik ook heel erg. Kan zelfs 'boos' worden als ik gebeld wordt. Ik wil met rust gelaten worden!
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 16 mei 2009 om 23:28
ja, dat is t, t houd je nog wat op de been. En jij moet voor je kindje zorgen en ik moet werken, anders had ik n uitkering van 875...gelukkig werd ik gevraagd dus voel me erg gewaardeerd...wel n kleine angst dat ik misschien n keer helemaal inklap...heb n psych, doe n assertiviteits-trainng en heb sinds 2 weken n lieve goede fysio...hoop er met hun hulp doorheen te komen..
zaterdag 16 mei 2009 om 23:52
@schouderklopje; ik herken het stukje wat je beschreef over die spanningen en agressie zo goed.ik heb ook al jaren van depressies gehad, en heb ook efexor, al ben ik al naar de 37.5 mg afgebouwd.....zelf weet ik niet precies of ik nu echt depressief ben, want ik heb vooral heeeel erge last van agressieve gevoelens, ik kan heel weinig hebben, mijn grens is al snel bereikt, met name als ik in contact met anderen ben. ik uit t nooit als ik boos ben, maar richt t naar mezelf, dat is denk ik ook de reden van al dat opgekropte shitgevoel. ik vraag me af hoe jij ermee omgaat als je je zo gespannen en agressief voelt!? ik loop dan meestal weg en sluit mezelf op. kan dan niemand om me heen verdragen uit angst te ontploffen.
