Psyche
alle pijlers
Wie wil er even met mij praten?
donderdag 12 december 2019 om 20:47
Het gaat niet goed met mij, wil iemand met mij praten aub.
Ik heb het gevoel dat het steeds slechter met me gaat en ik steeds verder omlaag zink in mijn negatieve spiraal.
Ik wil me weer beter voelen, de vrouw die ik altijd was, de vrouw die altijd alle ballen hoog kon houden, maar het lukt me niet meer.
Ik post dit even, zodat ik niet weer alles wis, zoals ik al vaker heb gedaan als ik op het punt stond een topic te openen.
Ik zal in mijn volgende post proberen duidelijk te maken waarom ik me zo voel.
Ik heb het gevoel dat het steeds slechter met me gaat en ik steeds verder omlaag zink in mijn negatieve spiraal.
Ik wil me weer beter voelen, de vrouw die ik altijd was, de vrouw die altijd alle ballen hoog kon houden, maar het lukt me niet meer.
Ik post dit even, zodat ik niet weer alles wis, zoals ik al vaker heb gedaan als ik op het punt stond een topic te openen.
Ik zal in mijn volgende post proberen duidelijk te maken waarom ik me zo voel.
vrijdag 13 december 2019 om 07:06
Over die b12, waardes: het kan geen kwaad om dat nog eens met je arts te bespreken, maar staar je er niet blind op. Er is veel controverse rond de behandeling van b12 tekorten, veel hype en weinig goed aangetoond.
Meerdere wegen tegelijk bewandelen kan geen kwaad dus bespreek het zeker als je je er druk over maakt, maar ik zou het niet in de weg laten staan van psychologische hulp.
Ga je proberen vandaag bij de huisarts langs te kunnen?
https://www.kwakzalverij.nl/nieuws/priv ... -b12-hype/
Meerdere wegen tegelijk bewandelen kan geen kwaad dus bespreek het zeker als je je er druk over maakt, maar ik zou het niet in de weg laten staan van psychologische hulp.
Ga je proberen vandaag bij de huisarts langs te kunnen?
https://www.kwakzalverij.nl/nieuws/priv ... -b12-hype/
vrijdag 13 december 2019 om 08:16
En de arts die er wel verstand van zou hebben (en de B12 instituten opgericht heeft) er niet over wil publiceren. Zonder gepubliceerd onderzoek kunnen artsen er geen kennis over opdoen, dus dan houdt hij toch zelf de artsen dom? Ik denk dat er een andere reden is dat hij niet publiceert, maar laten we niet in een discussie verzanden en het topic daarmee te vervuilen.Tomaatje800 schreef: ↑13-12-2019 07:41
Omdat de meeste artsen gewoon de kennis niet hebben en vaak ook nog eens niet willen luisteren
Ik zeg ook bewust niet dat ze er niet naar moet kijken, maar alles daarop schuiven lijkt me niet behulpzaam. Daar worden de kinderen niet makkelijker van.
vrijdag 13 december 2019 om 09:41
De kinderen worden niet makkelijker maar als je als moeder psychisch niet in orde bent en daar misschien wel een lichamelijke oorzaak (deels) aan ten grondslag ligt zou het toch wel fijn zijn als daar iets aan gedaan kan worden. Dan heb je namelijk meer energie en zit je veel beter in je vel om met de kinderen om te kunnen gaan.
Bovendien is het een wisselwerking. Als moeder niet lekker in haar vel zit reageren de kinderen daar automatisch op. Het kan dus best zijn dat ze wel makkelijker worden als het beter gaat met hun moeder.
Bovendien is het een wisselwerking. Als moeder niet lekker in haar vel zit reageren de kinderen daar automatisch op. Het kan dus best zijn dat ze wel makkelijker worden als het beter gaat met hun moeder.
niks moet en alles mag
vrijdag 13 december 2019 om 13:41
Ok, even een update.
Ik heb vannacht goed geslapen, maar voelde me nog doodmoe.
Ik ben vanochtend heel rustig kunnen blijven tegen de kinderen gelukkig.
Vanochtend meteen de huisarts gebeld en daar kon ik net terecht.
Op zich een prima gesprek, maar omtrent het B12 verhaal voelde ik me zo niet serieus genomen! Ze noemde het inderdaad een hype en ze vond mijn klachten niet typisch.
Maar op mijn aandringen wilde ze wel starten met injecties, maar ze wilde van tevoren geen bloed prikken en al helemaal niet de homocysteine en MMA.
Na 6 injecties wil ze mijn serum B12 wel bepalen.
Tevens heb ik as woensdag een 1e gesprek bij een andere praktijkondersteuner dan die me toen had afgebeld.
En ik krijg een geheugentest.
Dus nu op 2 sporen.
Omdat ik toch meer verdieping wil in de B12, heb ik net gebeld met de chirurg die me geopereerd heeft en zij belt me vanmiddag wrs nog terug.
Als ook zij het bloed niet wil bepalen, wil ik een doorverwijzing vragen naar het B12 institute.
Ik heb vannacht goed geslapen, maar voelde me nog doodmoe.
Ik ben vanochtend heel rustig kunnen blijven tegen de kinderen gelukkig.
Vanochtend meteen de huisarts gebeld en daar kon ik net terecht.
Op zich een prima gesprek, maar omtrent het B12 verhaal voelde ik me zo niet serieus genomen! Ze noemde het inderdaad een hype en ze vond mijn klachten niet typisch.
Maar op mijn aandringen wilde ze wel starten met injecties, maar ze wilde van tevoren geen bloed prikken en al helemaal niet de homocysteine en MMA.
Na 6 injecties wil ze mijn serum B12 wel bepalen.
Tevens heb ik as woensdag een 1e gesprek bij een andere praktijkondersteuner dan die me toen had afgebeld.
En ik krijg een geheugentest.
Dus nu op 2 sporen.
Omdat ik toch meer verdieping wil in de B12, heb ik net gebeld met de chirurg die me geopereerd heeft en zij belt me vanmiddag wrs nog terug.
Als ook zij het bloed niet wil bepalen, wil ik een doorverwijzing vragen naar het B12 institute.
vrijdag 13 december 2019 om 14:35
vrijdag 13 december 2019 om 14:39
vrijdag 13 december 2019 om 15:40
Omdat?viva-life22 schreef: ↑13-12-2019 14:56Echt ga alsjeblieft eerst terug naar de huisarts, voordat je gaat spuiten!
vrijdag 13 december 2019 om 19:54
Hey lieve eenhoorn,eenhoornn schreef: ↑12-12-2019 22:31Als ik de kenmerken lees herken ik heel veel: impulsief, veel te makkelijk geld uitgeven, vreetbuien altijd gehad voordat ik geopereerd werd, mijn emoties zijn heel sterk en wisselen heel snel, voel me heel snel eenzaam en alleen, altijd een leeg gevoel ondanks mensen om me heen, veel piekeren.
Als ik aan mijn moeder vraag hoe mijn jeugd was en hoe ik toen was (ik kan me weinig herinneren) zegt ze dat ik altijd al een heel gevoelig meisje was.
Mijn dochter is heel erg zoals ik en dat vind ik heel erg en beangstigd me. Ik zou willen dat ze meer van mijn man had.
Dit kan het standje overleef zijn waar Kenau over praat. Ik ken het, heb er ook tien jaar op gestaan en nu komt de ommekeer (dankzij een burn-out en ik gedwongen moest stoppen). Nu merk ik dat ik kan genieten van een wandeling, het zonnetje op mijn gezicht, knuffel van een van de kinderen. De drang om mijn leven te vullen met eten en spullen heb ik niet zo sterk meer. Wel op dagen dat het druk is en ik op mijn oude overlevingsstand ga, dan komt het meteen weer terug. Dan pak ik me weer terug naar de basis. Prikkels wegnemen, telefoon aan de kant, elpeetjes draaien en luisteren met een kop thee in de hand en dan ebt dat weer weg en ontspan ik werkelijk en word ik ook weer stabiel in mijn emoties.
Ik reageer dan heel anders op de kinderen, veel meer geduld, liever, meer bereid om te luisteren. Ik wist niet dat ik het in me had, eigenlijk. Toen pas besefte ik me hoeveel het met je doet steeds 'aan' te moeten staan voor anderen.
Iets voor mezelf doen vóór mijn burn-out was een tijdelijk pepmiddel. Ik had die burn-out echt nodig te leren dat alles in het gezin staat met hoe de ouders zich voelen. Ben jij ontspannen, zit je lekker in je vel, dan kun je veel meer aan en reageren je kinderen ook anders erop.
Ik adviseer je bedrijfsarts te benaderen. Ik kreeg echt last van uitvalsverschijnselen in mijn arm en gezicht door alle spanning en stress. Laat het niet zover komen dat je lichaam je echt een halt toeroept. Dat kun je je ook niet permitteren met een gezin. Je lichaam en geest roepen dat het niet meer gaat. Luister daarnaar en neem de tijd weer Eenhoorn te worden.
zaterdag 14 december 2019 om 10:20
Ik sta ook altijd aan. Voor alles en iedereen. Is het dan echt zo simpel als jij beschrijft? Ik moet er gewoon van huilen zoveel rust er uitgaat van jouw post. Hoe luister je naar je lichaam? En dan ook zo dat het helpt je rustig te krijgen?laatbloeiertje schreef: ↑13-12-2019 19:54Hey lieve eenhoorn,
Dit kan het standje overleef zijn waar Kenau over praat. Ik ken het, heb er ook tien jaar op gestaan en nu komt de ommekeer (dankzij een burn-out en ik gedwongen moest stoppen). Nu merk ik dat ik kan genieten van een wandeling, het zonnetje op mijn gezicht, knuffel van een van de kinderen. De drang om mijn leven te vullen met eten en spullen heb ik niet zo sterk meer. Wel op dagen dat het druk is en ik op mijn oude overlevingsstand ga, dan komt het meteen weer terug. Dan pak ik me weer terug naar de basis. Prikkels wegnemen, telefoon aan de kant, elpeetjes draaien en luisteren met een kop thee in de hand en dan ebt dat weer weg en ontspan ik werkelijk en word ik ook weer stabiel in mijn emoties.
Ik reageer dan heel anders op de kinderen, veel meer geduld, liever, meer bereid om te luisteren. Ik wist niet dat ik het in me had, eigenlijk. Toen pas besefte ik me hoeveel het met je doet steeds 'aan' te moeten staan voor anderen.
Iets voor mezelf doen vóór mijn burn-out was een tijdelijk pepmiddel. Ik had die burn-out echt nodig te leren dat alles in het gezin staat met hoe de ouders zich voelen. Ben jij ontspannen, zit je lekker in je vel, dan kun je veel meer aan en reageren je kinderen ook anders erop.
Ik adviseer je bedrijfsarts te benaderen. Ik kreeg echt last van uitvalsverschijnselen in mijn arm en gezicht door alle spanning en stress. Laat het niet zover komen dat je lichaam je echt een halt toeroept. Dat kun je je ook niet permitteren met een gezin. Je lichaam en geest roepen dat het niet meer gaat. Luister daarnaar en neem de tijd weer Eenhoorn te worden.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
woensdag 18 december 2019 om 11:24
Lief dat je het vraagt.
Eerlijk gezegd gaat het al een paar dagen erg goed.
Het praten met de huisarts heeft al wat rust gebracht. Net de geheugen test en een fijn gesprek met de verpleegkundige gehad en zo dadelijk een afspraak met de praktijkondersteuner.
Ik ga mijn stinkende best doen om een leuker mens te worden, maar om het mezelf en mijn gezin niet zo moeilijk te maken.
Eerlijk gezegd gaat het al een paar dagen erg goed.
Het praten met de huisarts heeft al wat rust gebracht. Net de geheugen test en een fijn gesprek met de verpleegkundige gehad en zo dadelijk een afspraak met de praktijkondersteuner.
Ik ga mijn stinkende best doen om een leuker mens te worden, maar om het mezelf en mijn gezin niet zo moeilijk te maken.
