Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
donderdag 9 maart 2017 om 15:19
donderdag 9 maart 2017 om 15:20
Snap dat het zorgwekkend over kan komen, maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt! Hopelijk Nemen jullie dat van me aan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
donderdag 9 maart 2017 om 15:21
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:20:
Snap dat het zorgwekkend over kan komen, maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt! Hopelijk Nemen jullie dat van me aan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.Meisje toch.
Snap dat het zorgwekkend over kan komen, maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt! Hopelijk Nemen jullie dat van me aan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.Meisje toch.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 9 maart 2017 om 15:28
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:20:
Snap dat het zorgwekkend over kan komen, maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt! Hopelijk Nemen jullie dat van me aan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
Meis toch
Snap dat het zorgwekkend over kan komen, maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt! Hopelijk Nemen jullie dat van me aan.
Mn moeder zou me allang naar de huisarts hebben gesleept als ze het idee had dat het fysiek niet goed met me gaat.
Mijn gewicht is redelijk laag, maar niet levensbedreigend laag. Dat is echt een groot verschil.
Ik zit ook echt goed in mijn vel - in mijn "eigen" leven - en heb geen last van depressie of neerslachtigheid oid. Ik hou van het leven en geniet van de dingen die ik doe en de mensen om me heen. Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
Meis toch
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
donderdag 9 maart 2017 om 15:28
Oh ik vind het moeilijk dat ik het niet kan uitleggen.. de afgelopen 12 jaar leef ik met de AN en ik heb er nu een weg in gevonden zodat het niet meer mijn leven dusdanig beinvloed dat ik moet óverleven. Ook mn ma en ik hebben hier onze weg in gevonden.
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..
donderdag 9 maart 2017 om 15:31
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:20:
maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt!
Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
Lieverd, het gaat wel zo slecht als het lijkt. Met zo'n BMI weeg je nu afhankelijk en van je lengte rond de 45 kg. Dat weegt mijn zoon van 11 ook, ter vergelijking. Het is te weinig. En dat weet je zelf ook.
Ik ben blij dat je ook kunt genieten van andere dingen in je leven. Dat betekent dat het een stuk beter gaat dan een paar jaar terug. Dat het tegelijk echt niet goed gaat, zul je zelf moeten gaan inzien voordat je verder kunt groeien. Je hoeft niet terug naar het dieptepunt om te accepteren dat het niet goed gaat. Kun je het niet zien als een terugval door alles wat er gebeurt? Zoek hulp, niet alleen voor je anorexia, maar voor de onderliggende gevoelens en gedachten. Ik wens je een lieve, goede psycholoog toe.
maar het is oprecht niet zo erg als dat het lijkt!
Als ik dát niet meer zou doen, dan zou het slecht met me gaan.
Lieverd, het gaat wel zo slecht als het lijkt. Met zo'n BMI weeg je nu afhankelijk en van je lengte rond de 45 kg. Dat weegt mijn zoon van 11 ook, ter vergelijking. Het is te weinig. En dat weet je zelf ook.
Ik ben blij dat je ook kunt genieten van andere dingen in je leven. Dat betekent dat het een stuk beter gaat dan een paar jaar terug. Dat het tegelijk echt niet goed gaat, zul je zelf moeten gaan inzien voordat je verder kunt groeien. Je hoeft niet terug naar het dieptepunt om te accepteren dat het niet goed gaat. Kun je het niet zien als een terugval door alles wat er gebeurt? Zoek hulp, niet alleen voor je anorexia, maar voor de onderliggende gevoelens en gedachten. Ik wens je een lieve, goede psycholoog toe.
donderdag 9 maart 2017 om 15:39
Ik begrijp je wel, je wilt pas ingrijpen als het te laat is, en je wel weer aan de sonde en de rolstoel moet.
Lotte JIJ bent belangrijk, en lief en zorgzaam, en JIJ mag een mooi en gezond leven hebben en JIJ mag gelukkig zijn. Ook als andere mensen zoals je moeder en je zus niet gelukkig of gezond zouden zijn.
JIJ HEBT RECHT OP JOUW MOOIE GEZONDE EN GELUKKIGE LEVEN.
Lotte JIJ bent belangrijk, en lief en zorgzaam, en JIJ mag een mooi en gezond leven hebben en JIJ mag gelukkig zijn. Ook als andere mensen zoals je moeder en je zus niet gelukkig of gezond zouden zijn.
JIJ HEBT RECHT OP JOUW MOOIE GEZONDE EN GELUKKIGE LEVEN.
donderdag 9 maart 2017 om 15:40
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:28:
Oh ik vind het moeilijk dat ik het niet kan uitleggen.. de afgelopen 12 jaar leef ik met de AN en ik heb er nu een weg in gevonden zodat het niet meer mijn leven dusdanig beinvloed dat ik moet óverleven. Ook mn ma en ik hebben hier onze weg in gevonden.
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..
Ik denk dat heel veel mensen zich hierin kunnen vinden. Heel veel mensen hebben gedacht dat het allemaal wel meeviel omdat het niet zo slecht ging als dat ze er op het absolute dieptepunt van hun leven aan toe waren. Om zich om te draaien en vervolgens tegen de muur op te lopen.
Dat het niet zo slecht gaat dat je moet overleven betekent niet dat het allemaal goed gaat. Laat staan dat je het onder controle hebt!
Oh ik vind het moeilijk dat ik het niet kan uitleggen.. de afgelopen 12 jaar leef ik met de AN en ik heb er nu een weg in gevonden zodat het niet meer mijn leven dusdanig beinvloed dat ik moet óverleven. Ook mn ma en ik hebben hier onze weg in gevonden.
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..
Ik denk dat heel veel mensen zich hierin kunnen vinden. Heel veel mensen hebben gedacht dat het allemaal wel meeviel omdat het niet zo slecht ging als dat ze er op het absolute dieptepunt van hun leven aan toe waren. Om zich om te draaien en vervolgens tegen de muur op te lopen.
Dat het niet zo slecht gaat dat je moet overleven betekent niet dat het allemaal goed gaat. Laat staan dat je het onder controle hebt!
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
donderdag 9 maart 2017 om 15:42
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:28:
Oh ik vind het moeilijk dat ik het niet kan uitleggen.. de afgelopen 12 jaar leef ik met de AN en ik heb er nu een weg in gevonden zodat het niet meer mijn leven dusdanig beinvloed dat ik moet óverleven. Ook mn ma en ik hebben hier onze weg in gevonden.
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..Ik begrijp het heel goed, Lotte. Ik ken verschillende mensen die deze ziekte hebben of hebben gehad.
Oh ik vind het moeilijk dat ik het niet kan uitleggen.. de afgelopen 12 jaar leef ik met de AN en ik heb er nu een weg in gevonden zodat het niet meer mijn leven dusdanig beinvloed dat ik moet óverleven. Ook mn ma en ik hebben hier onze weg in gevonden.
Voor een buitenstaander misschien niet te begrijpen..Ik begrijp het heel goed, Lotte. Ik ken verschillende mensen die deze ziekte hebben of hebben gehad.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 9 maart 2017 om 15:45
Als je er een weg in gevonden had dan was je niet zoveel afgevallen afgelopen week.
Ik snap ook niet dat je nu met je moeder naar de HA gaat. Je wilde juist alleen gaan en vindt het vervelend dat de HA misschien niet neutraal is. Ik denk ook dat het beter is dat je alleen gaat aangezien de verhouding tussen je moeder en jou erg scheef is.
Ik heb met je te doen, je krijgt echt veel over je heen. Sterkte hiermee.
En prachtige post swifty!
Ik snap ook niet dat je nu met je moeder naar de HA gaat. Je wilde juist alleen gaan en vindt het vervelend dat de HA misschien niet neutraal is. Ik denk ook dat het beter is dat je alleen gaat aangezien de verhouding tussen je moeder en jou erg scheef is.
Ik heb met je te doen, je krijgt echt veel over je heen. Sterkte hiermee.
En prachtige post swifty!
donderdag 9 maart 2017 om 15:54
Het is ook tegenstrijdig eigenlijk..
Maar ik weet ook dat ik niet eerlijk zou zijn bij de HA als ik in mn eentje zou gaan. Ik zou liters water drinken voor het wegen, liegen over wat ik eet en hoeveel ik beweeg.
Daarom ben ik blij dat mam meegaat, dan ben ik eerlijk. Tov haar, mn ma en mezelf.
Afgelopen week is anders dan anders, verbruik veel meer energie en heb veel stress. Ik schrok er zelf ook van. Tegelijkertijd hoop ik dat ik morgen de 2 kg haal als ik moet wegen. (Schaam)
Maargoed ik kan beter zoveel mogelijk genieten en positief mogelijk in het leven staan en niet zoveel bij de ellende van de AN want daar word ik niet gelukkiger van
Maar ik weet ook dat ik niet eerlijk zou zijn bij de HA als ik in mn eentje zou gaan. Ik zou liters water drinken voor het wegen, liegen over wat ik eet en hoeveel ik beweeg.
Daarom ben ik blij dat mam meegaat, dan ben ik eerlijk. Tov haar, mn ma en mezelf.
Afgelopen week is anders dan anders, verbruik veel meer energie en heb veel stress. Ik schrok er zelf ook van. Tegelijkertijd hoop ik dat ik morgen de 2 kg haal als ik moet wegen. (Schaam)
Maargoed ik kan beter zoveel mogelijk genieten en positief mogelijk in het leven staan en niet zoveel bij de ellende van de AN want daar word ik niet gelukkiger van
donderdag 9 maart 2017 om 15:58
Dat je niet eerlijk zou zijn, zegt toch al genoeg over hoe het werkelijk met je gaat?
En het is heel goed dat je geniet en positief bent. Als je hulp accepteert denk ik dat je nog veel gelukkiger gaat worden en op een gegeven moment ook geen ellende meer hebt om bij stil te staan. Kun je je dat voorstellen, dat je de ellende niet hoeft te negeren, omdat er gewoon geen ellende is? Lijkt je dat geen fijn vooruitzicht.
En het is heel goed dat je geniet en positief bent. Als je hulp accepteert denk ik dat je nog veel gelukkiger gaat worden en op een gegeven moment ook geen ellende meer hebt om bij stil te staan. Kun je je dat voorstellen, dat je de ellende niet hoeft te negeren, omdat er gewoon geen ellende is? Lijkt je dat geen fijn vooruitzicht.
donderdag 9 maart 2017 om 15:59
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 15:54:
Het is ook tegenstrijdig eigenlijk..
Maar ik weet ook dat ik niet eerlijk zou zijn bij de HA als ik in mn eentje zou gaan. Ik zou liters water drinken voor het wegen, liegen over wat ik eet en hoeveel ik beweeg.
Daarom ben ik blij dat mam meegaat, dan ben ik eerlijk. Tov haar, mn ma en mezelf.
Afgelopen week is anders dan anders, verbruik veel meer energie en heb veel stress. Ik schrok er zelf ook van. Tegelijkertijd hoop ik dat ik morgen de 2 kg haal als ik moet wegen. (Schaam)
Maargoed ik kan beter zoveel mogelijk genieten en positief mogelijk in het leven staan en niet zoveel bij de ellende van de AN want daar word ik niet gelukkiger vanBedoel je dat je nog wil afvallen? Ik hoop echt heel hard dat je morgen niets afzwakt en zegt hoe het werkelijk is. Ook dat je nog wil afvallen. Ik hoop dat ze kiezen voor een opname, want 12 jaar met anorexia is al ontzettend lang.
Het is ook tegenstrijdig eigenlijk..
Maar ik weet ook dat ik niet eerlijk zou zijn bij de HA als ik in mn eentje zou gaan. Ik zou liters water drinken voor het wegen, liegen over wat ik eet en hoeveel ik beweeg.
Daarom ben ik blij dat mam meegaat, dan ben ik eerlijk. Tov haar, mn ma en mezelf.
Afgelopen week is anders dan anders, verbruik veel meer energie en heb veel stress. Ik schrok er zelf ook van. Tegelijkertijd hoop ik dat ik morgen de 2 kg haal als ik moet wegen. (Schaam)
Maargoed ik kan beter zoveel mogelijk genieten en positief mogelijk in het leven staan en niet zoveel bij de ellende van de AN want daar word ik niet gelukkiger vanBedoel je dat je nog wil afvallen? Ik hoop echt heel hard dat je morgen niets afzwakt en zegt hoe het werkelijk is. Ook dat je nog wil afvallen. Ik hoop dat ze kiezen voor een opname, want 12 jaar met anorexia is al ontzettend lang.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 9 maart 2017 om 16:07
Die opname is dus de reden dat ik niet naar de HA wil. Dat betekent dat ik niet meer naar school kan en alles moet opgeven waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ben bezig met mijn exchange periode en ik ben genomineerd door de academie voor de plek van mijn dromen.
Dus ik wil echt 10000% op school blijven en 0 vertraging oplopen.
Sushilala: ik kan juist wel eerlijk zijn met mn moeder, hierin zijn wij heel close. Ze mag me confronteren en wijzen op wat ik doe en ik durf aan haar hulp te vragen en met haar lukt het vaak wel om uitdagingen op het gebied v eten aan te gaan. Bij haar voel ik me veilig en mam weet inmiddels hoe ze me kan motiveren en stimuleren.
Dus ik wil echt 10000% op school blijven en 0 vertraging oplopen.
Sushilala: ik kan juist wel eerlijk zijn met mn moeder, hierin zijn wij heel close. Ze mag me confronteren en wijzen op wat ik doe en ik durf aan haar hulp te vragen en met haar lukt het vaak wel om uitdagingen op het gebied v eten aan te gaan. Bij haar voel ik me veilig en mam weet inmiddels hoe ze me kan motiveren en stimuleren.
donderdag 9 maart 2017 om 16:17
Lotte, over de Anorexia ben je misschien wel eerlijk naar je moeder, maar over de onderliggende gedachten niet. Wat je eerder hier schreef over het gevoel dat je alles goed moet maken, want als jij niet was geboren was haar leven vast heel anders gelopen, durf je dat gevoel en die gedachten morgen ook uit te spreken? Want als je dat niet doet, ben je alleen het symptoom (de anorexia) aan het bestrijden en niet de oorzaak.
Ik snap heel erg wat je zegt over school en ik denk dat die doelen en mogelijkheden die je hebt, je juist ook kunnen ondersteunen in je genezing. Je hebt een reden om gezond te willen worden, om aan jezelf te werken en je weet ook wat er allemaal voor leuks aan komt in het leven. Grijp dan nu de kans om een gezondere versie van jezelf te worden en echt, echt te kunnen genieten van al die leuke dingen.
Ik snap heel erg wat je zegt over school en ik denk dat die doelen en mogelijkheden die je hebt, je juist ook kunnen ondersteunen in je genezing. Je hebt een reden om gezond te willen worden, om aan jezelf te werken en je weet ook wat er allemaal voor leuks aan komt in het leven. Grijp dan nu de kans om een gezondere versie van jezelf te worden en echt, echt te kunnen genieten van al die leuke dingen.
donderdag 9 maart 2017 om 16:21
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 16:07:
Die opname is dus de reden dat ik niet naar de HA wil. Dat betekent dat ik niet meer naar school kan en alles moet opgeven waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ben bezig met mijn exchange periode en ik ben genomineerd door de academie voor de plek van mijn dromen.
Dus ik wil echt 10000% op school blijven en 0 vertraging oplopen.
.
En toch wil je ergens dat je nog meer afgevallen bent morgen. Je kunt niet beide willen.
Dus wat wil je liever? Een toekomst als anorexia patiënt in een kliniek, al calorieën tellend je leven verbrengen?
Of je studie voort zetten, en een gave gezonde toekomst tegemoet.
Heb je die documentaire over anorexia gezien? Over het meisje die eraan doodgaat? Anorexia is niet onschuldig. En ik weet dat je het denkt, maar je hebt het niet onder controle.
Die opname is dus de reden dat ik niet naar de HA wil. Dat betekent dat ik niet meer naar school kan en alles moet opgeven waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ben bezig met mijn exchange periode en ik ben genomineerd door de academie voor de plek van mijn dromen.
Dus ik wil echt 10000% op school blijven en 0 vertraging oplopen.
.
En toch wil je ergens dat je nog meer afgevallen bent morgen. Je kunt niet beide willen.
Dus wat wil je liever? Een toekomst als anorexia patiënt in een kliniek, al calorieën tellend je leven verbrengen?
Of je studie voort zetten, en een gave gezonde toekomst tegemoet.
Heb je die documentaire over anorexia gezien? Over het meisje die eraan doodgaat? Anorexia is niet onschuldig. En ik weet dat je het denkt, maar je hebt het niet onder controle.
donderdag 9 maart 2017 om 16:26
Daar heb je wel een goed punt MarijeMarije; ik ben inderdaad niet eerlijk over die gevoelens en gedachten. En dat is oa de kern van de AN.
Denk niet dat ik dat direct naar haar durf uit te spreken, misschien op een later moment als alles weer wat rustiger is.
Ik vind het best pijnlijk om te beseffen mn moeder zoveel invloed, positief en negatief, heeft op mij. was me daar nooit zo bewust van..
Mn moeder is mijn alles eigenlijk..
Denk niet dat ik dat direct naar haar durf uit te spreken, misschien op een later moment als alles weer wat rustiger is.
Ik vind het best pijnlijk om te beseffen mn moeder zoveel invloed, positief en negatief, heeft op mij. was me daar nooit zo bewust van..
Mn moeder is mijn alles eigenlijk..
donderdag 9 maart 2017 om 16:29
Ja ik heb Emma wil leven gezien. Zelf een tijd bij Human Concern in therapie gezeten.
Maar Emma was echt ziek, doodziek. haar lichaam was compleet op..
En natuurlijk wil ik een leven zonder de AN.. heel graag zelfs! Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
Maar Emma was echt ziek, doodziek. haar lichaam was compleet op..
En natuurlijk wil ik een leven zonder de AN.. heel graag zelfs! Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
donderdag 9 maart 2017 om 16:33
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 16:29:
Ja ik heb Emma wil leven gezien. Zelf een tijd bij Human Concern in therapie gezeten.
Maar Emma was echt ziek, doodziek. haar lichaam was compleet op..
En natuurlijk wil ik een leven zonder de AN.. heel graag zelfs! Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
Je BMI is ontzettend laag en je richt heel heel zeker schade aan je lichaam aan.
Maar ik vrees dat je er nog niet aan toe bent. Zolang je blijft zeggen dat het allemaal niet heel erg is, ga je niet willen genezen.
Ja ik heb Emma wil leven gezien. Zelf een tijd bij Human Concern in therapie gezeten.
Maar Emma was echt ziek, doodziek. haar lichaam was compleet op..
En natuurlijk wil ik een leven zonder de AN.. heel graag zelfs! Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
Je BMI is ontzettend laag en je richt heel heel zeker schade aan je lichaam aan.
Maar ik vrees dat je er nog niet aan toe bent. Zolang je blijft zeggen dat het allemaal niet heel erg is, ga je niet willen genezen.
Life is short. Eat dessert first.
donderdag 9 maart 2017 om 16:35
Juist omdat je moeder je alles is, heeft ze (ook onbewust) zo'n invloed op je. Dat is logisch, zeker gezien de situatie met je zusje. Net zoals het logisch is dat je op een gegeven moment jezelf los gaat maken van je moeder, dat is een heel normaal en logisch proces dat bij het leven hoort. De een doet dat wat meer in de puberteit, de ander soms pas rond haar 40e. En als je wat meer loskomt, wordt de liefde niet minder. Je gaat wat meer op eigen benen staan en voor jezelf leven. En daarmee geef je je moeder ook ruimte om zelf haar leven in te richten, dus in die zin is het voor haar misschien ook wel beter dan hoe het nu gaat.
Je hoeft deze gedachten niet naar je moeder uit te spreken. Sterker nog, ik zou dat op dit moment niet doen, want je moeder kan er niets mee. Wat je voor jezelf kunt doen is inzien dat deze gedachten niet gezond zijn, je niet helpen en inzien dat de gedachten ervoor zorgen dat jij last krijgt van anorexia en dwang gedachten. Vraag morgen om een verwijzing naar een psycholoog (waar je alleen heen gaat) en vertel daar wel eerlijk over de gedachten. Een goede psycholoog kan je helpen om dit soort gedachten om te vormen, meer reëel te gaan zien.
Ik vroeg het al eerder: heb je vanuit eerdere behandeling misschien al contact met een psycholoog die je nu zou kunnen benaderen?
Je hoeft deze gedachten niet naar je moeder uit te spreken. Sterker nog, ik zou dat op dit moment niet doen, want je moeder kan er niets mee. Wat je voor jezelf kunt doen is inzien dat deze gedachten niet gezond zijn, je niet helpen en inzien dat de gedachten ervoor zorgen dat jij last krijgt van anorexia en dwang gedachten. Vraag morgen om een verwijzing naar een psycholoog (waar je alleen heen gaat) en vertel daar wel eerlijk over de gedachten. Een goede psycholoog kan je helpen om dit soort gedachten om te vormen, meer reëel te gaan zien.
Ik vroeg het al eerder: heb je vanuit eerdere behandeling misschien al contact met een psycholoog die je nu zou kunnen benaderen?
donderdag 9 maart 2017 om 16:36
quote:LotteL schreef op 09 maart 2017 @ 16:29:
Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
Maar je bagataliseert het, want het is nog niet zo erg als het ooit is geweest, maar tegelijkertijd was je je niet bewust dat je nu zoveel afviel.
Waarom wil je pas erkennen dat je het niet onder controle hebt als je echt letterlijk alle controle uit handen moet geven omdat je aan een sonde etc moet?
Besef me ook dat ik nu niet de gevolgen overzie van de lichamelijke schade die ik aanricht. Maar omdat het nu nog niet erg genoeg is en mn gewicht vrij hoog vergeleken met andere jaren, zie ik niet echt een probleem.
Maar je bagataliseert het, want het is nog niet zo erg als het ooit is geweest, maar tegelijkertijd was je je niet bewust dat je nu zoveel afviel.
Waarom wil je pas erkennen dat je het niet onder controle hebt als je echt letterlijk alle controle uit handen moet geven omdat je aan een sonde etc moet?
