Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
maandag 13 maart 2017 om 16:12
Zou de moeder aanraden een kamer te regelen voor dat zusje zodat ze op zichzelf kan gaan wonen. Kijken of jouw moeder soms naar jouw zusje toe gaat, in ieder geval ervoor zorgen dat er zo weinig mogelijk contact is tussen de vriend en jouw zusje. Een andere optie is dat jouw moeder tijdelijk alleen gaat wonen. Lastige situatie!
maandag 13 maart 2017 om 16:25
maandag 13 maart 2017 om 17:24
Ik bedoel, waarom mag ik geen vaste voeding nemen waardoor ik eraan gewend raak dat ik dat ook echt moet eten.
Ben bereid omdat te doen of om extra nutri's te drinken. Ik stel alles zelf voor om te laten zien dat ik zelf de verantwoordelijkheid neem, hou me aan alle afspraken..
Dwangvoeding is geen voeding. Dat maakt alleen maar dat ik die rotslang uit mn neus wil trekken of de sonde weer los wil koppelen om het weg te spoelen.
Ben bereid omdat te doen of om extra nutri's te drinken. Ik stel alles zelf voor om te laten zien dat ik zelf de verantwoordelijkheid neem, hou me aan alle afspraken..
Dwangvoeding is geen voeding. Dat maakt alleen maar dat ik die rotslang uit mn neus wil trekken of de sonde weer los wil koppelen om het weg te spoelen.
maandag 13 maart 2017 om 17:29
Dwangvoeding is ook voeding en mss is het niet mogelijk om dat aantal calorieën nu al te eten. Je was ook al boos omdat het 300 calorieën meer zijn dan jij in je hoofd had. 300 calorieën, Lotte, dat is niets als je zoveel moet aankomen.
Ik snap het hoor, je hebt geen controle meer, je wil het zelf doen, je denkt dat je het beter weet. Dit zijn artsen en zij willen dat je zo snel mogelijk uit de gevarenzone bent. Een sonde krijg je echt niet zomaar.
Ik snap het hoor, je hebt geen controle meer, je wil het zelf doen, je denkt dat je het beter weet. Dit zijn artsen en zij willen dat je zo snel mogelijk uit de gevarenzone bent. Een sonde krijg je echt niet zomaar.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 13 maart 2017 om 17:34
Je moet de controle loslaten als je beter wil worden. Zolang je dit niet kunt sta je de genezing in de weg.
Met sonde voeding worden ook je vitaminen en mineralen aangevuld, zodat je sneller aansterkt en echt uit de gevarenzone komt. Het gaat heel slecht met je , realiseer je je dat? Des te eerder je aansterkt des te eerder je het wel zelf kunt gaan doen. Des te eerder je echt met therapie kunt beginnen.
Met sonde voeding worden ook je vitaminen en mineralen aangevuld, zodat je sneller aansterkt en echt uit de gevarenzone komt. Het gaat heel slecht met je , realiseer je je dat? Des te eerder je aansterkt des te eerder je het wel zelf kunt gaan doen. Des te eerder je echt met therapie kunt beginnen.
maandag 13 maart 2017 om 17:36
quote:LotteL schreef op 13 maart 2017 @ 17:24:
Ik bedoel, waarom mag ik geen vaste voeding nemen waardoor ik eraan gewend raak dat ik dat ook echt moet eten.
Ben bereid omdat te doen of om extra nutri's te drinken. Ik stel alles zelf voor om te laten zien dat ik zelf de verantwoordelijkheid neem, hou me aan alle afspraken..
Dwangvoeding is geen voeding. Dat maakt alleen maar dat ik die rotslang uit mn neus wil trekken of de sonde weer los wil koppelen om het weg te spoelen.Lotte, wie zegt dat de sondevoeding als dwangvoeding bedoeld is? Ik denk dat de artsen hebben besloten dat jij nu aan de sonde moet om de diverse geconstateerde en gevaarlijke tekorten aan te vullen. Niet alle tekorten kun je snel genoeg aanvullen met voeding of extra nutri's, soms is directe toediening de enige mogelijkheid om belangrijke stoffen snel genoeg aan te vullen. Jouw hart is nu aan het worstelen, dus de luxe van rustig aan opbouwen is er nu niet. Jouw hart, en wat dat nodig heeft om te kunnen functioneren, is nu eerste prioriteit.
Ik bedoel, waarom mag ik geen vaste voeding nemen waardoor ik eraan gewend raak dat ik dat ook echt moet eten.
Ben bereid omdat te doen of om extra nutri's te drinken. Ik stel alles zelf voor om te laten zien dat ik zelf de verantwoordelijkheid neem, hou me aan alle afspraken..
Dwangvoeding is geen voeding. Dat maakt alleen maar dat ik die rotslang uit mn neus wil trekken of de sonde weer los wil koppelen om het weg te spoelen.Lotte, wie zegt dat de sondevoeding als dwangvoeding bedoeld is? Ik denk dat de artsen hebben besloten dat jij nu aan de sonde moet om de diverse geconstateerde en gevaarlijke tekorten aan te vullen. Niet alle tekorten kun je snel genoeg aanvullen met voeding of extra nutri's, soms is directe toediening de enige mogelijkheid om belangrijke stoffen snel genoeg aan te vullen. Jouw hart is nu aan het worstelen, dus de luxe van rustig aan opbouwen is er nu niet. Jouw hart, en wat dat nodig heeft om te kunnen functioneren, is nu eerste prioriteit.
maandag 13 maart 2017 om 19:26
Dwangvoeding omdat ik vrijwillig of niet vrijwillig kon meewerken. Dat voelt voor mij als dwang..
Hoelang hebben ze niets van gezegd helaas.
Ik snap echt dat ik de dokters moet vertrouwen, mijn gezonde ik doet dat ook, maar de AN trekt zooo hard nu. Dat gevecht in mn hoofd is verschrikkelijk. Verveel me de godganse dag, heb nergens puf voor, ben alleen maar aan het piekeren en dingen bedenken om onder sonde uit te komen of stiekem te bewegen.
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.
Deze dag doorbrengen in een stom ziekenhuisbed ipv op school met mn vrienden is een harde confrontatie en les. Ik haat het hier en ik haat mezelf.
Wil super graag naar mn zusje maar dat mag niet. Mam hoeft niet te komen vandaag.
Doe haar alleen maar verdriet.
Hoop dat ik morgen een goed gesprek heb met psychiater en ga dan nog eens zorgverzekering aankaarten.
Hoelang hebben ze niets van gezegd helaas.
Ik snap echt dat ik de dokters moet vertrouwen, mijn gezonde ik doet dat ook, maar de AN trekt zooo hard nu. Dat gevecht in mn hoofd is verschrikkelijk. Verveel me de godganse dag, heb nergens puf voor, ben alleen maar aan het piekeren en dingen bedenken om onder sonde uit te komen of stiekem te bewegen.
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.
Deze dag doorbrengen in een stom ziekenhuisbed ipv op school met mn vrienden is een harde confrontatie en les. Ik haat het hier en ik haat mezelf.
Wil super graag naar mn zusje maar dat mag niet. Mam hoeft niet te komen vandaag.
Doe haar alleen maar verdriet.
Hoop dat ik morgen een goed gesprek heb met psychiater en ga dan nog eens zorgverzekering aankaarten.
maandag 13 maart 2017 om 19:51
quote:LotteL schreef op 13 maart 2017 @ 19:26:
Dwangvoeding omdat ik vrijwillig of niet vrijwillig kon meewerken. Dat voelt voor mij als dwang..
Hoelang hebben ze niets van gezegd helaas.
Ik snap echt dat ik de dokters moet vertrouwen, mijn gezonde ik doet dat ook, maar de AN trekt zooo hard nu. Dat gevecht in mn hoofd is verschrikkelijk. Verveel me de godganse dag, heb nergens puf voor, ben alleen maar aan het piekeren en dingen bedenken om onder sonde uit te komen of stiekem te bewegen.
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En denk je zelf ook niet dat je daar net zo goed gaat lopen piekeren en dingen bedenken om onder gezonde voeding uit te komen en meer beweging te krijgen? Als je dat gevecht nu in het ziekenhuis al niet opgeeft, dan geloof ik niet dat je thuis wel opeens gaat doen wat goed voor je is. Wees eens heel eerlijk tegen jezelf?
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.
En toch blijf je in je hoofd vechten tegen artsen, medicatie, diëtisten, sondevoeding, enz. en accepteer je niet dat jij je nu moet overgeven aan professionals die het beste met jou voor hebben. Wat levert het jou op om zo vast te blijven houden aan de AN?
Deze dag doorbrengen in een stom ziekenhuisbed ipv op school met mn vrienden is een harde confrontatie en les. Ik haat het hier en ik haat mezelf.
Maar leer je die les ook echt? Want ik lees het niet. Als je die les wel leert, dan is stoppen met die zelfhaat namelijk de eerste stap.
Wil super graag naar mn zusje maar dat mag niet. Mam hoeft niet te komen vandaag.
Doe haar alleen maar verdriet.
De AN doet haar verdriet, niet jij.
Hoop dat ik morgen een goed gesprek heb met psychiater en ga dan nog eens zorgverzekering aankaarten.
Dwangvoeding omdat ik vrijwillig of niet vrijwillig kon meewerken. Dat voelt voor mij als dwang..
Hoelang hebben ze niets van gezegd helaas.
Ik snap echt dat ik de dokters moet vertrouwen, mijn gezonde ik doet dat ook, maar de AN trekt zooo hard nu. Dat gevecht in mn hoofd is verschrikkelijk. Verveel me de godganse dag, heb nergens puf voor, ben alleen maar aan het piekeren en dingen bedenken om onder sonde uit te komen of stiekem te bewegen.
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En denk je zelf ook niet dat je daar net zo goed gaat lopen piekeren en dingen bedenken om onder gezonde voeding uit te komen en meer beweging te krijgen? Als je dat gevecht nu in het ziekenhuis al niet opgeeft, dan geloof ik niet dat je thuis wel opeens gaat doen wat goed voor je is. Wees eens heel eerlijk tegen jezelf?
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.
En toch blijf je in je hoofd vechten tegen artsen, medicatie, diëtisten, sondevoeding, enz. en accepteer je niet dat jij je nu moet overgeven aan professionals die het beste met jou voor hebben. Wat levert het jou op om zo vast te blijven houden aan de AN?
Deze dag doorbrengen in een stom ziekenhuisbed ipv op school met mn vrienden is een harde confrontatie en les. Ik haat het hier en ik haat mezelf.
Maar leer je die les ook echt? Want ik lees het niet. Als je die les wel leert, dan is stoppen met die zelfhaat namelijk de eerste stap.
Wil super graag naar mn zusje maar dat mag niet. Mam hoeft niet te komen vandaag.
Doe haar alleen maar verdriet.
De AN doet haar verdriet, niet jij.
Hoop dat ik morgen een goed gesprek heb met psychiater en ga dan nog eens zorgverzekering aankaarten.
maandag 13 maart 2017 om 19:53
maandag 13 maart 2017 om 20:01
1,5 week geleden was ik nog de energieke vrolijke Lotte die elke dag met plezier en motivatie naar de academie ging, plezier had met vrienden, in de avonden extra modules volgde, werkte, zich inzet voor de stad enz enz.
Ja ik zat in de ban van de AN, maar mn leven was hartstikke goed en leuk. Weinig zelfhaat, geen boosheid enz enz
En nu heb ik niets meer van dat. Heb me zo'n zorgen gemaakt over mn zusje en moeder en nog steeds. Alle controle is weg, alle vastigheden, al het fijne heb ik niet meer om me heen. Heb niet eens meer controle over de manier van voeding tot me nemen.
Niemand geeft me iets terug in hoe ik nu met al deze gevoelens om kan gaan, de enige manier die ik had ben ik nu kwijt.
Daarom heb ik zoveel nood aan de AN, ik moet iets hebben om me aan vast te kunnen houden, om grip op te hebben..
En thuis ga ik het echt wel volhouden, dit is de allerlaatste (ziekenhuis)opname en ik geef nooit meer op wat ik heb opgebouwd voor die stomme AN. Nooit meer. Echt niet.
Ja ik zat in de ban van de AN, maar mn leven was hartstikke goed en leuk. Weinig zelfhaat, geen boosheid enz enz
En nu heb ik niets meer van dat. Heb me zo'n zorgen gemaakt over mn zusje en moeder en nog steeds. Alle controle is weg, alle vastigheden, al het fijne heb ik niet meer om me heen. Heb niet eens meer controle over de manier van voeding tot me nemen.
Niemand geeft me iets terug in hoe ik nu met al deze gevoelens om kan gaan, de enige manier die ik had ben ik nu kwijt.
Daarom heb ik zoveel nood aan de AN, ik moet iets hebben om me aan vast te kunnen houden, om grip op te hebben..
En thuis ga ik het echt wel volhouden, dit is de allerlaatste (ziekenhuis)opname en ik geef nooit meer op wat ik heb opgebouwd voor die stomme AN. Nooit meer. Echt niet.
maandag 13 maart 2017 om 20:05
1,5 week geleden was je stervende. Fijn dat je leven hartstikke goed en leuk was. Jammer genoeg zal dat leven heel kort zijn dan. Maar goed, het was hartstikke leuk.
Het is aan jou nu, ik hoop dat je dat gaat inzien. Als je het nu zelf moet doen, val je kei en keihard terug.
Het is aan jou nu, ik hoop dat je dat gaat inzien. Als je het nu zelf moet doen, val je kei en keihard terug.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 13 maart 2017 om 20:44
Doornroosje schrijft het misschien wat cru, maar ze heeft wel helemaal gelijk. Je was inderdaad stervende 1,5 week geleden. En sterker nog, dat ben je nog steeds, en dat blijf je zolang jij tegen je gezondheid en voor de AN blijft strijden.
Maar waar ik me de meeste zorgen om maak, is jouw structurele weigering om dat te geloven. Je ligt nota bene aan de sondevoeding op de cardiologie-afdeling. Wat moet er in Godsnaam nog meer gebeuren voordat jij het wel gelooft?
De AN is jouw vriendin niet, het is je moordenaar. En daar gaat ze vrolijk mee door net zolang totdat het lukt, tenzij jij ervoor kiest om afstand van de AN te nemen.
Maar waar ik me de meeste zorgen om maak, is jouw structurele weigering om dat te geloven. Je ligt nota bene aan de sondevoeding op de cardiologie-afdeling. Wat moet er in Godsnaam nog meer gebeuren voordat jij het wel gelooft?
De AN is jouw vriendin niet, het is je moordenaar. En daar gaat ze vrolijk mee door net zolang totdat het lukt, tenzij jij ervoor kiest om afstand van de AN te nemen.
maandag 13 maart 2017 om 20:45
Een dikke knuffel van een stille meelezer
Ik snap echt dat je enorm boos bent.
Maar ik als meelezer ben boos op dat monster met de naam anorexia, die wil jou nog niet loslaten...Die heeft jou nog in de ban.
Controle hebben over wat er in je lijf binnenkomt, dat is de anorexia. Die eetlijstjes en vandaag die sonde, dat zijn de grootste vijanden van jouw ziekte..
Jouw lichaam is ziek nu, daarom lig je in het ziekenhuis. Dat komt door dat monster...
Ik snap echt dat je enorm boos bent.
Maar ik als meelezer ben boos op dat monster met de naam anorexia, die wil jou nog niet loslaten...Die heeft jou nog in de ban.
Controle hebben over wat er in je lijf binnenkomt, dat is de anorexia. Die eetlijstjes en vandaag die sonde, dat zijn de grootste vijanden van jouw ziekte..
Jouw lichaam is ziek nu, daarom lig je in het ziekenhuis. Dat komt door dat monster...
maandag 13 maart 2017 om 21:18
quote:-NummerZoveel- schreef op 13 maart 2017 @ 20:44:
Doornroosje schrijft het misschien wat cru, maar ze heeft wel helemaal gelijk. Je was inderdaad stervende 1,5 week geleden. En sterker nog, dat ben je nog steeds, en dat blijf je zolang jij tegen je gezondheid en voor de AN blijft strijden.
Maar waar ik me de meeste zorgen om maak, is jouw structurele weigering om dat te geloven. Je ligt nota bene aan de sondevoeding op de cardiologie-afdeling. Wat moet er in Godsnaam nog meer gebeuren voordat jij het wel gelooft?
De AN is jouw vriendin niet, het is je moordenaar. En daar gaat ze vrolijk mee door net zolang totdat het lukt, tenzij jij ervoor kiest om afstand van de AN te nemen.Ik heb redelijk wat ervaring met AN patiënten. Ik weet dat het hard overkomt, maar soms is dat het enige dat binnenkomt. Vaak ook niet hoor, maar ik blijf proberen.
Doornroosje schrijft het misschien wat cru, maar ze heeft wel helemaal gelijk. Je was inderdaad stervende 1,5 week geleden. En sterker nog, dat ben je nog steeds, en dat blijf je zolang jij tegen je gezondheid en voor de AN blijft strijden.
Maar waar ik me de meeste zorgen om maak, is jouw structurele weigering om dat te geloven. Je ligt nota bene aan de sondevoeding op de cardiologie-afdeling. Wat moet er in Godsnaam nog meer gebeuren voordat jij het wel gelooft?
De AN is jouw vriendin niet, het is je moordenaar. En daar gaat ze vrolijk mee door net zolang totdat het lukt, tenzij jij ervoor kiest om afstand van de AN te nemen.Ik heb redelijk wat ervaring met AN patiënten. Ik weet dat het hard overkomt, maar soms is dat het enige dat binnenkomt. Vaak ook niet hoor, maar ik blijf proberen.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 13 maart 2017 om 21:28
quote:doornroosje9 schreef op 13 maart 2017 @ 21:18:
[...]
Ik heb redelijk wat ervaring met AN patiënten. Ik weet dat het hard overkomt, maar soms is dat het enige dat binnenkomt. Vaak ook niet hoor, maar ik blijf proberen.Daarom quote ik je ook, want ik snap wat je doet. En je hebt helaas helemaal gelijk.
[...]
Ik heb redelijk wat ervaring met AN patiënten. Ik weet dat het hard overkomt, maar soms is dat het enige dat binnenkomt. Vaak ook niet hoor, maar ik blijf proberen.Daarom quote ik je ook, want ik snap wat je doet. En je hebt helaas helemaal gelijk.
maandag 13 maart 2017 om 21:46
quote:LotteL schreef op 13 maart 2017 @ 19:26:
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.Alleen het dik gedrukte geeft al aan dat jij nog niet klaar bent met de anorexia. Je wilt er nog niet vanaf, je vindt slechts dat je te ver bent gegaan.......... totdat dat anders is kun je dit niet alleen. Als jij echt echt beter wilt worden dan zie je dat die sonde je redding is en niet je vijand
Zodra ik weg mag ben ik weg, dan ga ik het zelf thuis doen en volhouden.
En ik zie echt wel in dat ik te ver ben gegaan en dat het niet goed is dat ik hier lig. Ik voel aan mn lijf ook dat het niet goed gaat.Alleen het dik gedrukte geeft al aan dat jij nog niet klaar bent met de anorexia. Je wilt er nog niet vanaf, je vindt slechts dat je te ver bent gegaan.......... totdat dat anders is kun je dit niet alleen. Als jij echt echt beter wilt worden dan zie je dat die sonde je redding is en niet je vijand
