Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
woensdag 15 maart 2017 om 12:32
quote:LotteL schreef op 15 maart 2017 @ 12:17:
[...]
Nee, mn moeder is al heeeel lang vegetarier en ik weet nog dat ik vroeg waarom, ze het uitlegde en ik daarna daar over na ging denken en besloot dat niet meer te doen.
Maar wellicht dat die discipline omdat niet te eten ook op bv kinderfeestjes uiteindelijk wel een soort van verkeerd machtsgevoel heeft gegeven. Iets kunnen laten wat anderen niet kunnen en/of willen.Goed inzicht, houdt dit vast.
[...]
Nee, mn moeder is al heeeel lang vegetarier en ik weet nog dat ik vroeg waarom, ze het uitlegde en ik daarna daar over na ging denken en besloot dat niet meer te doen.
Maar wellicht dat die discipline omdat niet te eten ook op bv kinderfeestjes uiteindelijk wel een soort van verkeerd machtsgevoel heeft gegeven. Iets kunnen laten wat anderen niet kunnen en/of willen.Goed inzicht, houdt dit vast.
woensdag 15 maart 2017 om 12:37
Ik overleg het straks eventjes..
Het voelt wel als verraad als ik voor mezelf nu na 15 jaar vlees ga eten. Ik eet het niet voor niets niet. Mam had met carnaval 2 kroketten gegeten in een zatte bui, maar die is daar behoorlijk ziek van geweest. Heb geen zin om ziek te worden door eten. Maar misschien dat dietist of vplk me hierin kan adviseren. Maar liever echt niet. Ook ivm hormonen wat er in dat vlees zit. Alles wat niet in mn lichaam hoort, wil ik er ook niet in. Zo neem ik bv nooit paracetamol, antibiotica of andere medicatie.
Mn lichaam lost het zelf wel op denk ik altijd maar.
Het voelt wel als verraad als ik voor mezelf nu na 15 jaar vlees ga eten. Ik eet het niet voor niets niet. Mam had met carnaval 2 kroketten gegeten in een zatte bui, maar die is daar behoorlijk ziek van geweest. Heb geen zin om ziek te worden door eten. Maar misschien dat dietist of vplk me hierin kan adviseren. Maar liever echt niet. Ook ivm hormonen wat er in dat vlees zit. Alles wat niet in mn lichaam hoort, wil ik er ook niet in. Zo neem ik bv nooit paracetamol, antibiotica of andere medicatie.
Mn lichaam lost het zelf wel op denk ik altijd maar.
woensdag 15 maart 2017 om 12:55
Dat gevoel heb ik wel, maar kan zijn dat het niet zo is.
Geen idee.. als kind wilde ik ook nooit een pleister als ik was gevallen.. ik moet vaak "door de pijn heen".
En tijdens een van mijn opnames heb ik een te hoge dosis AD gekregen waardoor het leek alsof ik speed had genomen en uiteindelijk te snel afgebouwd waardoor ik afkick verschijnselen kreeg. Uiteindelijk is die fout erkend, maar nu ook angstig daardoor. Omdát ik er zo op tegen ben, toen gedwongen medicatie had en dat zo verliep..
Geen idee.. als kind wilde ik ook nooit een pleister als ik was gevallen.. ik moet vaak "door de pijn heen".
En tijdens een van mijn opnames heb ik een te hoge dosis AD gekregen waardoor het leek alsof ik speed had genomen en uiteindelijk te snel afgebouwd waardoor ik afkick verschijnselen kreeg. Uiteindelijk is die fout erkend, maar nu ook angstig daardoor. Omdát ik er zo op tegen ben, toen gedwongen medicatie had en dat zo verliep..
woensdag 15 maart 2017 om 13:04
Soms kan je lichaam het niet zelf oplossen LotteL, omdat het door een defect bijvoorbeeld er te weinig van aanmaakt. Dan is het helemaal niet erg om dat aan te vullen.
1. niet aanvullen, koppig blijven volhouden dat je lichaam het zelf wel voor elkaar krijgt en je ondertussen ontzettend rot blijven voelen.
2. wel aanvullen, desnoods onder begeleiding als dat veiliger voelt en merken dat je je stukken beter gaat voelen.
Die twee keuzes heb je! Ik zou het wel weten...... Waarom zo ongelooflijk hard voor je zelf? Je mag best lief zijn voor je zelf!
1. niet aanvullen, koppig blijven volhouden dat je lichaam het zelf wel voor elkaar krijgt en je ondertussen ontzettend rot blijven voelen.
2. wel aanvullen, desnoods onder begeleiding als dat veiliger voelt en merken dat je je stukken beter gaat voelen.
Die twee keuzes heb je! Ik zou het wel weten...... Waarom zo ongelooflijk hard voor je zelf? Je mag best lief zijn voor je zelf!
woensdag 15 maart 2017 om 15:17
Tja, ik weet niet waar het vandaan komt dat ik altijd zo hard ben naar mezelf. Altijd zo geweest.
Turnen op hoog niveau heeft daar denk ik wel aan bijgedragen. Gewoon opstaan als je bent gevallen, hoe hard ook, niet janken en weer doorgaan.
mn moeder komt vanavond toch, mag met haar heel eventjes naar buiten in de rolstoel. Super fijn vooruitzicht : )
Turnen op hoog niveau heeft daar denk ik wel aan bijgedragen. Gewoon opstaan als je bent gevallen, hoe hard ook, niet janken en weer doorgaan.
mn moeder komt vanavond toch, mag met haar heel eventjes naar buiten in de rolstoel. Super fijn vooruitzicht : )
woensdag 15 maart 2017 om 15:33
Vergeet niet, die sonde is er ook voor om te zorgen dat jij de juiste voedingsstoffen aan mineralen etc binnenkrijgt. Je hebt zo lang in spaarmodus geleefd waarbij jouw organen afstierven, dat duurt wel even voordat die weer op normaal niveau functioneren.
Ook je maag zal het moeilijk krijgen omdat die het niet gewend is. Dan is het gewoon veel beter om voedsel te eten dat een hoge concentratie van de benodigde voedingsstoffen heeft in een zo'n efficiënt mogelijke opslag. Dat is dus o.a. Vlees. Het is veel makkelijker om 100gram kipfilet te eten dan een kilo aan Broccoli te moeten wegstouwen.
Er is een rede dat de prehistorische mens Vlees ging eten, veel voedingswaarde in weinig gewicht/volume, anders waren ze namelijk uitgestorven, zoals al die andere uitgestorven menselijke soorten die alleen maar van noten, zaden en planten leefden.
Ook je maag zal het moeilijk krijgen omdat die het niet gewend is. Dan is het gewoon veel beter om voedsel te eten dat een hoge concentratie van de benodigde voedingsstoffen heeft in een zo'n efficiënt mogelijke opslag. Dat is dus o.a. Vlees. Het is veel makkelijker om 100gram kipfilet te eten dan een kilo aan Broccoli te moeten wegstouwen.
Er is een rede dat de prehistorische mens Vlees ging eten, veel voedingswaarde in weinig gewicht/volume, anders waren ze namelijk uitgestorven, zoals al die andere uitgestorven menselijke soorten die alleen maar van noten, zaden en planten leefden.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 15 maart 2017 om 15:42
Je begrijpt toch wel dat het voorbeeld van je moeder niet representatief is. Ze heeft in een dronken bui 2 kroketten gegeten en is daarna ziek geworden. Dat hoeft dus helemaal niet van de kroketten te komen, van teveel drank kan je ook heel erg ziek worden.
Bij turnsters ligt een eetstoornis vaak wel op de loer en daar was je al gevoelig voor.
Bij turnsters ligt een eetstoornis vaak wel op de loer en daar was je al gevoelig voor.
woensdag 15 maart 2017 om 16:23
Wat ik lees is dat je een ontzettend grote dosis discipline en zelfbeheersing/uithoudingsvermogen hebt. Dat zijn goede eigenschappen op zich, ze helpen je doelen te bereiken. Maar in plaats daarvan gebruik jij het om:
- te zorgen dat je nooit iemand tot last bent
- out of your way te gaan voor anderen zinder te klagen
- jezelf dingen die je nodig hebt te onthouden
- je aan regels te houden die je zelf gemaakt hebt
Je gebruikt een eigenschap waar mensen jaloers op zouden zijn als volgt: je maakt je eigen leven onnodig zwaar met regels, restricties en een enorme lading verantwoordelijkheden, en vervolgens heb je die discipline nodig om je eigen leven vol te houden.
Leer het onderscheid te maken. Geen tweede stuk taart nemen, is goede discipline. Toch nog even je boeken een keer doornemen voor de toets is goede discipline. Geen pleister plakken om te voorkomendat er stof in je wond komt, je avondmaaltijd overslaan omdat het na 9 is terwijl je graatmager bent, geen paracetamol nemen, klaar staan voor je moeder ook al kan je echt niet meer, 45 min fietsen terwijl je lichaam het niet aankan, is discipline die je channelt om het jezelf moeilijk te maken.
Gebruik die discipline om je doelen te bereiken. Gebruik hem voor je eetlijst, je studie, en het bereiken van je doelen. Elke keer als je iets van jezelf niet moet of mag, schrijf het op. Analyseer de regels die je jezelf stelt. Welke dienen een echt doel? En welke zijn er gewoon om het jezelf moeilijk te maken?
En waarom maak je het jezelf zo moeilijk? Hangt dat samen met het schuldgevoel over het feit dat je ruimte inneemt? Op dit forum, in je moeders leven, in het ziekenhuisbed?
- te zorgen dat je nooit iemand tot last bent
- out of your way te gaan voor anderen zinder te klagen
- jezelf dingen die je nodig hebt te onthouden
- je aan regels te houden die je zelf gemaakt hebt
Je gebruikt een eigenschap waar mensen jaloers op zouden zijn als volgt: je maakt je eigen leven onnodig zwaar met regels, restricties en een enorme lading verantwoordelijkheden, en vervolgens heb je die discipline nodig om je eigen leven vol te houden.
Leer het onderscheid te maken. Geen tweede stuk taart nemen, is goede discipline. Toch nog even je boeken een keer doornemen voor de toets is goede discipline. Geen pleister plakken om te voorkomendat er stof in je wond komt, je avondmaaltijd overslaan omdat het na 9 is terwijl je graatmager bent, geen paracetamol nemen, klaar staan voor je moeder ook al kan je echt niet meer, 45 min fietsen terwijl je lichaam het niet aankan, is discipline die je channelt om het jezelf moeilijk te maken.
Gebruik die discipline om je doelen te bereiken. Gebruik hem voor je eetlijst, je studie, en het bereiken van je doelen. Elke keer als je iets van jezelf niet moet of mag, schrijf het op. Analyseer de regels die je jezelf stelt. Welke dienen een echt doel? En welke zijn er gewoon om het jezelf moeilijk te maken?
En waarom maak je het jezelf zo moeilijk? Hangt dat samen met het schuldgevoel over het feit dat je ruimte inneemt? Op dit forum, in je moeders leven, in het ziekenhuisbed?
woensdag 15 maart 2017 om 21:43
quote:LotteL schreef op 15 maart 2017 @ 12:17:
[...]
Nee, mn moeder is al heeeel lang vegetarier en ik weet nog dat ik vroeg waarom, ze het uitlegde en ik daarna daar over na ging denken en besloot dat niet meer te doen.
Maar wellicht dat die discipline omdat niet te eten ook op bv kinderfeestjes uiteindelijk wel een soort van verkeerd machtsgevoel heeft gegeven. Iets kunnen laten wat anderen niet kunnen en/of willen.
Even terzijde: waarom is je moeder vegetariër geworden? Gewoon uit nieuwsgierigheid, ik heb jarenlang vegetarisch gegeten en eet nog steeds niet veel vlees maar omdat ik -ondanks dat ik heel gezond at- wist wat ik moest eten om alle voedingsstoffen binnen te krijgen toch vaak bloedarmoede en andere tekorten bleek te hebben ben ik weer met mate vlees gaan eten.
Mijn reden was de manier waarop er met dieren omgegaan werdt kort gezegd, ik wil geen plofvlees eten om het zo maar te noemen. Maar er is tegenwoordig ook echt, écht gezond scharrelvlees te koop en ja, dat kost wat maar omdat je echt niet elke dag 2 ons vlees naar binnen hoeft te werken vond ik het een mooie oplossing; zo af en toe b.v. een biefstukje van goede kwaliteit zorgde ervoor dat ik die tekorten niet meer had.
Er zijn ook mensen die geen vlees willen eten om andere redenen, vandaar mijn vraag!
Zou je kunnen leven met af en toe een stukje kip of vlees van goede kwaliteit, ik bedoel zonder dat de dieren medicijnen krijgen en echt een goed leven krijgen en buiten gras eten?
En ik snap dat je nu nog volop in gevecht bent met de anorexia, bedoel het ook niet vervelend maar toch vroeg ik me af waarom je geen vlees wil eten naast de redenen die je al noemde.
Sterkte!!
[...]
Nee, mn moeder is al heeeel lang vegetarier en ik weet nog dat ik vroeg waarom, ze het uitlegde en ik daarna daar over na ging denken en besloot dat niet meer te doen.
Maar wellicht dat die discipline omdat niet te eten ook op bv kinderfeestjes uiteindelijk wel een soort van verkeerd machtsgevoel heeft gegeven. Iets kunnen laten wat anderen niet kunnen en/of willen.
Even terzijde: waarom is je moeder vegetariër geworden? Gewoon uit nieuwsgierigheid, ik heb jarenlang vegetarisch gegeten en eet nog steeds niet veel vlees maar omdat ik -ondanks dat ik heel gezond at- wist wat ik moest eten om alle voedingsstoffen binnen te krijgen toch vaak bloedarmoede en andere tekorten bleek te hebben ben ik weer met mate vlees gaan eten.
Mijn reden was de manier waarop er met dieren omgegaan werdt kort gezegd, ik wil geen plofvlees eten om het zo maar te noemen. Maar er is tegenwoordig ook echt, écht gezond scharrelvlees te koop en ja, dat kost wat maar omdat je echt niet elke dag 2 ons vlees naar binnen hoeft te werken vond ik het een mooie oplossing; zo af en toe b.v. een biefstukje van goede kwaliteit zorgde ervoor dat ik die tekorten niet meer had.
Er zijn ook mensen die geen vlees willen eten om andere redenen, vandaar mijn vraag!
Zou je kunnen leven met af en toe een stukje kip of vlees van goede kwaliteit, ik bedoel zonder dat de dieren medicijnen krijgen en echt een goed leven krijgen en buiten gras eten?
En ik snap dat je nu nog volop in gevecht bent met de anorexia, bedoel het ook niet vervelend maar toch vroeg ik me af waarom je geen vlees wil eten naast de redenen die je al noemde.
Sterkte!!
woensdag 15 maart 2017 om 23:56
Reageer morgen op jullie berichtjes.
Heb een zware avond gehad.
Gedoe met mn moeder en P, niet al te beste bloeduitslagen, kalium en vocht nog steeds, sonde die is verhoogd naar 1500 en vanaf 22.00 uur wordt aangezet waardoor ik in paniek die rot slang eruit heb getrokken, waardoor dat allemaal in mn bed en de vloer belandde. Inmiddels alles schoon en klote slang weer in mn neus. Oxazepam + gesprek verpleging en telefonisch gesprek met ma achter de rug. Echt een klote klote klote middag en avond.
Heb een zware avond gehad.
Gedoe met mn moeder en P, niet al te beste bloeduitslagen, kalium en vocht nog steeds, sonde die is verhoogd naar 1500 en vanaf 22.00 uur wordt aangezet waardoor ik in paniek die rot slang eruit heb getrokken, waardoor dat allemaal in mn bed en de vloer belandde. Inmiddels alles schoon en klote slang weer in mn neus. Oxazepam + gesprek verpleging en telefonisch gesprek met ma achter de rug. Echt een klote klote klote middag en avond.
donderdag 16 maart 2017 om 00:25
Ach meis, dat is k*t. Maar nu schouders eronder en verder. Niet blijven hangen in wat je fout hebt gedaan met je sonde, maar besluiten om dat niet meer te doen en positief verder te gaan.
Wat betreft je moeder en P, lullig voor hen, maar het heeft niks met jou te maken. Laat hun problemen bij hun, maak het niet jouw probleem.
Goed dat je de oxazepam hebt genomen, hopelijk verloopt de rest van je nacht rustiger.
Wat betreft je moeder en P, lullig voor hen, maar het heeft niks met jou te maken. Laat hun problemen bij hun, maak het niet jouw probleem.
Goed dat je de oxazepam hebt genomen, hopelijk verloopt de rest van je nacht rustiger.
donderdag 16 maart 2017 om 07:18
Lieve Lotte, ik hoop dat je de nacht goed doorgekomen bent en dat de Oxa je heeft geholpen om goed te slapen.
Ik snap dat je enorm teleurgesteld bent dat de waarden niet beter waren en dat je nu toch meer sonde nodig hebt. Maar deze situatie zegt heel veel over de staat van jouw lijf en over de werking van jouw organen. Je hebt niet alleen ernstige tekorten opgelopen, maar zelfs met behulp van meer voeding en de extra sonde heeft jouw lijf het nu dus heel moeilijk om alles weer op gang en op orde te krijgen.
Kalium is natuurlijk heel belangrijk voor je hart en voor je bloeddruk. Maar wat minder bekend is, is dat het ook een flinke invloed kan hebben op je mentale welbevinden. Een tekort aan Kalium kan zelfs tot ernstige geestelijke verwardheid en tot depressies leiden. Ik verwacht daarom dat als jouw kalium straks meer op orde komt, dat jij je niet alleen lichamelijk maar ook mentaal beter zal gaan voelen.
Boos blijven om deze situatie is nergens goed voor. Als jij het tij nog wil keren, dan zul je de behandeling moeten accepteren. En waar nodig met wat extra ondersteuning van de Oxa, om de mentale gevolgen van het kaliumtekort op te vangen.
Ik snap dat je enorm teleurgesteld bent dat de waarden niet beter waren en dat je nu toch meer sonde nodig hebt. Maar deze situatie zegt heel veel over de staat van jouw lijf en over de werking van jouw organen. Je hebt niet alleen ernstige tekorten opgelopen, maar zelfs met behulp van meer voeding en de extra sonde heeft jouw lijf het nu dus heel moeilijk om alles weer op gang en op orde te krijgen.
Kalium is natuurlijk heel belangrijk voor je hart en voor je bloeddruk. Maar wat minder bekend is, is dat het ook een flinke invloed kan hebben op je mentale welbevinden. Een tekort aan Kalium kan zelfs tot ernstige geestelijke verwardheid en tot depressies leiden. Ik verwacht daarom dat als jouw kalium straks meer op orde komt, dat jij je niet alleen lichamelijk maar ook mentaal beter zal gaan voelen.
Boos blijven om deze situatie is nergens goed voor. Als jij het tij nog wil keren, dan zul je de behandeling moeten accepteren. En waar nodig met wat extra ondersteuning van de Oxa, om de mentale gevolgen van het kaliumtekort op te vangen.
donderdag 16 maart 2017 om 08:59
Dankjewel voor jullie berichtjes..
Heb oke geslapen door de oxazepam. Maar last van irritaties in keel en neus door het eruittrekken van die slang.
Wegen was 0,4 erbij. Was liever stabiel gebleven maar oke.
Ben zo moe en uitgeput van het constant vechten, tegen mezelf, tegen anderen, tegen de AN. De hele dag niks uitvoeren vreet aan mij, zo ben ik niet.
Vandaag komt de psychiater weer, wel een andere dan van de week. Heb er wel behoefte aan.
Om terug te komen op eerdere berichtjes; mn moeder zei dat toen ik geboren werd, ik stil ter wereld kwam en bijna niet huilde. De artsen dachten eerst dat er iets mis was, maar dat was niet zo. Als baby en jong kind was ik super makkelijk en rustig. Ma zegt altijd dat ze me ergens neer kon zetten en een uur daarna nog steeds op dezelfde plek zat.
Dat schuldgevoel over alles komt voort uit dat ik eigenlijk een foutje ben en mijn vader mij niet wilde. Dat voelde ik op jonge leeftijd en sindsdien ben ik me bewust van mijn aanwezigheid. Overal, op de academie, in het openbaar etc. Op het moment dat ik op een stoel zit of op een bed lig observeer ik de fysieke ruimte die ik inneem. Ik haat het gevoel dat ik ruimte inneem, vooral fysiek. Daarom is het mezelf kleiner/mager maken fijn, dan heb ik daar minder last van. Aankomen betekent fysiek meer ruimte nemen, fysiek meer bestaan. Iets wat ik erg moeilijk vind. Binnen de kunst kan ik die ruimte wel innemen en accepteren, dan heb ik een functie en "mag" het.
Controleverlies zit 'm vooral in dit. Daar heb ik wel hulp bij nodig. Eigenlijk zou ik graag mijn vader weer willen zien, maar ik weet dat het alles alleen maar erger maakt. Maar toch zou ik hem willen zeggen hoeveel verdriet en pijn ik heb door zijn afwijzing naar mij en afwezigheid in mijn leven.
Heb oke geslapen door de oxazepam. Maar last van irritaties in keel en neus door het eruittrekken van die slang.
Wegen was 0,4 erbij. Was liever stabiel gebleven maar oke.
Ben zo moe en uitgeput van het constant vechten, tegen mezelf, tegen anderen, tegen de AN. De hele dag niks uitvoeren vreet aan mij, zo ben ik niet.
Vandaag komt de psychiater weer, wel een andere dan van de week. Heb er wel behoefte aan.
Om terug te komen op eerdere berichtjes; mn moeder zei dat toen ik geboren werd, ik stil ter wereld kwam en bijna niet huilde. De artsen dachten eerst dat er iets mis was, maar dat was niet zo. Als baby en jong kind was ik super makkelijk en rustig. Ma zegt altijd dat ze me ergens neer kon zetten en een uur daarna nog steeds op dezelfde plek zat.
Dat schuldgevoel over alles komt voort uit dat ik eigenlijk een foutje ben en mijn vader mij niet wilde. Dat voelde ik op jonge leeftijd en sindsdien ben ik me bewust van mijn aanwezigheid. Overal, op de academie, in het openbaar etc. Op het moment dat ik op een stoel zit of op een bed lig observeer ik de fysieke ruimte die ik inneem. Ik haat het gevoel dat ik ruimte inneem, vooral fysiek. Daarom is het mezelf kleiner/mager maken fijn, dan heb ik daar minder last van. Aankomen betekent fysiek meer ruimte nemen, fysiek meer bestaan. Iets wat ik erg moeilijk vind. Binnen de kunst kan ik die ruimte wel innemen en accepteren, dan heb ik een functie en "mag" het.
Controleverlies zit 'm vooral in dit. Daar heb ik wel hulp bij nodig. Eigenlijk zou ik graag mijn vader weer willen zien, maar ik weet dat het alles alleen maar erger maakt. Maar toch zou ik hem willen zeggen hoeveel verdriet en pijn ik heb door zijn afwijzing naar mij en afwezigheid in mijn leven.
donderdag 16 maart 2017 om 09:14
Fijn dat je OK geslapen hebt, Lotte.
Toch lees ik dat het niet goed met je gaat. De AN spreekt weer, want je zou feitelijk een gat in de lucht moeten springen met die extra 0,4. Die 0,4 brengt je namelijk een stapje dichter bij jouw gezondheid en de terugkeer naar het leven waar je van houdt.
Ik snap wat je zegt over jouw vader en de invloed die zijn beslissingen hebben gehad, en nog altijd hebben, op jouw leven. Maar je bent nu 25 jaar. De oplossing ligt niet bij jouw vader of bij contact met hem, maar bij jou. Je kunt zijn acties niet terug draaien en de manier waarop hij met dingen om is gegaan kun je nooit meer veranderen. Wat echter wel binnen jouw controle ligt, is hoe jij daar mee omgaat. Wat jij denkt en voelt bij jouw vader en zijn acties kun je beïnvloeden en veranderen, zodat jij daar niet zoveel pijn meer van hebt. Ik zou je willen adviseren om dat vanmiddag met de psychiater te bespreken.
Toch lees ik dat het niet goed met je gaat. De AN spreekt weer, want je zou feitelijk een gat in de lucht moeten springen met die extra 0,4. Die 0,4 brengt je namelijk een stapje dichter bij jouw gezondheid en de terugkeer naar het leven waar je van houdt.
Ik snap wat je zegt over jouw vader en de invloed die zijn beslissingen hebben gehad, en nog altijd hebben, op jouw leven. Maar je bent nu 25 jaar. De oplossing ligt niet bij jouw vader of bij contact met hem, maar bij jou. Je kunt zijn acties niet terug draaien en de manier waarop hij met dingen om is gegaan kun je nooit meer veranderen. Wat echter wel binnen jouw controle ligt, is hoe jij daar mee omgaat. Wat jij denkt en voelt bij jouw vader en zijn acties kun je beïnvloeden en veranderen, zodat jij daar niet zoveel pijn meer van hebt. Ik zou je willen adviseren om dat vanmiddag met de psychiater te bespreken.
donderdag 16 maart 2017 om 09:17
