Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
maandag 6 maart 2017 om 00:13
Ja hoor! Mijn zusje heeft de meeste tijd met mijn moeder. Ze moet ook persé mee naar de tandarts etc, anders gaat ze niet. En daarnaast moet ze altijd haar haar verven, helpen haar kamer op te ruimen anders is het echt niet leefbaar en ze gaan regelmatig shoppen etc.
Ik heb mijn moeder oa daardoor maar weinig "voor mezelf". Eens in de twee maanden zie ik haar alleen ongeveer. Soms wat vaker, soms ook minder. Maar dat heb ik inmiddels geaccepteerd, maar ik mis haar eerlijk gezegd wel soms : )
We bellen wel regelmatig, maar dat is anders dan echt samen zijn.
Ik heb mijn moeder oa daardoor maar weinig "voor mezelf". Eens in de twee maanden zie ik haar alleen ongeveer. Soms wat vaker, soms ook minder. Maar dat heb ik inmiddels geaccepteerd, maar ik mis haar eerlijk gezegd wel soms : )
We bellen wel regelmatig, maar dat is anders dan echt samen zijn.
maandag 6 maart 2017 om 00:38
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 00:13:
Ja hoor! Mijn zusje heeft de meeste tijd met mijn moeder. Ze moet ook persé mee naar de tandarts etc, anders gaat ze niet. En daarnaast moet ze altijd haar haar verven, helpen haar kamer op te ruimen anders is het echt niet leefbaar en ze gaan regelmatig shoppen etc.
Ik heb mijn moeder oa daardoor maar weinig "voor mezelf". Eens in de twee maanden zie ik haar alleen ongeveer. Soms wat vaker, soms ook minder. Maar dat heb ik inmiddels geaccepteerd, maar ik mis haar eerlijk gezegd wel soms : )
We bellen wel regelmatig, maar dat is anders dan echt samen zijn.Maar,.....waarom doet die vader niks met zijn eigen kind en voel jij je zo geroepen om er one, big, happy family van te maken? Dat ventje zal toch het allerliefste iets met zijn pa willen doen, lijkt mij.
Ja hoor! Mijn zusje heeft de meeste tijd met mijn moeder. Ze moet ook persé mee naar de tandarts etc, anders gaat ze niet. En daarnaast moet ze altijd haar haar verven, helpen haar kamer op te ruimen anders is het echt niet leefbaar en ze gaan regelmatig shoppen etc.
Ik heb mijn moeder oa daardoor maar weinig "voor mezelf". Eens in de twee maanden zie ik haar alleen ongeveer. Soms wat vaker, soms ook minder. Maar dat heb ik inmiddels geaccepteerd, maar ik mis haar eerlijk gezegd wel soms : )
We bellen wel regelmatig, maar dat is anders dan echt samen zijn.Maar,.....waarom doet die vader niks met zijn eigen kind en voel jij je zo geroepen om er one, big, happy family van te maken? Dat ventje zal toch het allerliefste iets met zijn pa willen doen, lijkt mij.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 6 maart 2017 om 00:46
Afstand nemen is misschien wel het beste wat je kan doen. Je zusje verpest een hoop natuurlijk, maar in hoeverre je haar nog binnen laat in je huis, je leven etc. bepaal je toch wel zelf. Geld net zo voor je moeder. En de zachte behandeling werkt al jaren niet, zit iedereen niet heel erg in zijn rol vast dan?
Ik vind het een beetje kul ook, om vanwege je zusje niet in therapie te gaan bijvoorbeeld. Als ze dan echt zo'n dramaqueen is, hoef je haar bijvoorbeeld toch niet te vertellen over die therapie?
En als ze zo gaat zitten schreeuwen op de bank om niks, en iedere hulp weigert, dan laat je haar toch niet binnen? Jullie faciliteren eigenlijk haar gedrag zo, want jullie buigen toch wel mee. En dan is minder contact nog de vriendelijkste manier.
Waar leeft ze eigenlijk van als ze niet werkt etc. ?
Ik vind het een beetje kul ook, om vanwege je zusje niet in therapie te gaan bijvoorbeeld. Als ze dan echt zo'n dramaqueen is, hoef je haar bijvoorbeeld toch niet te vertellen over die therapie?
En als ze zo gaat zitten schreeuwen op de bank om niks, en iedere hulp weigert, dan laat je haar toch niet binnen? Jullie faciliteren eigenlijk haar gedrag zo, want jullie buigen toch wel mee. En dan is minder contact nog de vriendelijkste manier.
Waar leeft ze eigenlijk van als ze niet werkt etc. ?
maandag 6 maart 2017 om 00:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 maart 2017 @ 00:38:
[...]
Maar,.....waarom doet die vader niks met zijn eigen kind en voel jij je zo geroepen om er one, big, happy family van te maken? Dat ventje zal toch het allerliefste iets met zijn pa willen doen, lijkt mij.
Dat doet hij zeker wel hoor! Voetbal is hun ding, samen naar wedstrijden en trainingen en zijn eigen wedstrijden kijken, dingen bouwen of maken (hij klust graag mee). het is nu ook druk ivm verbouwing en hij doet het meeste zelf (met vrienden) dus het duurt allemaal wat langer om kosten te besparen.
Als alles straks klaar is heeft hij nog meer tijd, maar nu is het soms even lastig. De hele week werken en in het weekend zoveel mogelijk proberen te verbouwen.
Die kleine begrijpt dat gelukkig wel en totdat alles klaar is vind ik het niet erg om meer tijd met hem door te brengen. Mijn moeder en ik gaan ook weleens met hem iets doen.
Het is niet zo dat dat jochie niet wordt gezien en er niets met hem ondernomen wordt. En de vriend van mijn moeder is nu bezig met het afmaken van zijn slaapkamer zodat hij asap zijn eigen plekje heeft waar hij ook weer vriendjes kan uitnodigen om te logeren, spelen of wat dan ook.
[...]
Maar,.....waarom doet die vader niks met zijn eigen kind en voel jij je zo geroepen om er one, big, happy family van te maken? Dat ventje zal toch het allerliefste iets met zijn pa willen doen, lijkt mij.
Dat doet hij zeker wel hoor! Voetbal is hun ding, samen naar wedstrijden en trainingen en zijn eigen wedstrijden kijken, dingen bouwen of maken (hij klust graag mee). het is nu ook druk ivm verbouwing en hij doet het meeste zelf (met vrienden) dus het duurt allemaal wat langer om kosten te besparen.
Als alles straks klaar is heeft hij nog meer tijd, maar nu is het soms even lastig. De hele week werken en in het weekend zoveel mogelijk proberen te verbouwen.
Die kleine begrijpt dat gelukkig wel en totdat alles klaar is vind ik het niet erg om meer tijd met hem door te brengen. Mijn moeder en ik gaan ook weleens met hem iets doen.
Het is niet zo dat dat jochie niet wordt gezien en er niets met hem ondernomen wordt. En de vriend van mijn moeder is nu bezig met het afmaken van zijn slaapkamer zodat hij asap zijn eigen plekje heeft waar hij ook weer vriendjes kan uitnodigen om te logeren, spelen of wat dan ook.
maandag 6 maart 2017 om 00:55
quote:YellowLemon schreef op 06 maart 2017 @ 00:46:
Afstand nemen is misschien wel het beste wat je kan doen. Je zusje verpest een hoop natuurlijk, maar in hoeverre je haar nog binnen laat in je huis, je leven etc. bepaal je toch wel zelf. Geld net zo voor je moeder. En de zachte behandeling werkt al jaren niet, zit iedereen niet heel erg in zijn rol vast dan?
Ik vind het een beetje kul ook, om vanwege je zusje niet in therapie te gaan bijvoorbeeld. Als ze dan echt zo'n dramaqueen is, hoef je haar bijvoorbeeld toch niet te vertellen over die therapie?
En als ze zo gaat zitten schreeuwen op de bank om niks, en iedere hulp weigert, dan laat je haar toch niet binnen? Jullie faciliteren eigenlijk haar gedrag zo, want jullie buigen toch wel mee. En dan is minder contact nog de vriendelijkste manier.
Waar leeft ze eigenlijk van als ze niet werkt etc. ?
Zachte, harde, strenge, niet strenge behandeling..negeren of niet negeren..het werkt niet. Op het moment dat mijn moeder het ene doet wordt ze woedend, op het moment dat ze het andere doet wordt ze ook woedend. Mijn moeder kan in die zin niks goed doen en om de rest te ontlasten probeert ze rustig te blijven en op een normale toon met haar te communiceren. En soms schiet ze wel uit haar slof.
Heb ook tegen mijn moeder gezegd dat we niet perse met haar in therapie hoeven, maar dat het voor onszelf wel kan helpen als zij niet wil, dan wil ze niet en is dat haar eigen keuze. Ze zei ook dat dat wel klopt en gaat nadenken over wat zou helpen. Ze wil in ieder geval morgen stichting MEE weer bellen voor een afspraak appte ze me net, maar dan met alle volwassenen. Zodat we onder begeleiding hopelijk eens kunnen praten.
Tja, als we haar niet binnenlaten, dan trapt ze de deur wel in. Of ze blijft net zolang krijsen en schelden tot mijn moeder wel de deur open doet. En ja, ze heeft ook de politie weleens gebeld, dan volgt er een gesprek en is het even rustig, maar de dag erop is het weer hetzelfde.
Mijn zusje heeft haar enige inkomen uit het werken in de kroeg en soms verkoopt ze eea op marktplaats of van die ruilsites. Als ze geen geld meer heeft, komt ze bij ons mam aankakken, die haar soms wel geld geeft, maar soms ook niet. Dan eet ze bv vaker bij hun mee ipv dat ze geld krijgt voor boodschappen.
Soms maakt het me boos dat ze haar geld geeft, zolang ze dat blijft doen gaat ze ook niet (meer) werken. Maar als ze het niet geeft, dan jat ze het wel.. of ze vertrekt weer voor onbepaalde tijd naar haar gestoorde vriend en komt terug wanneer het haar weer uitkomt.
Afstand nemen is misschien wel het beste wat je kan doen. Je zusje verpest een hoop natuurlijk, maar in hoeverre je haar nog binnen laat in je huis, je leven etc. bepaal je toch wel zelf. Geld net zo voor je moeder. En de zachte behandeling werkt al jaren niet, zit iedereen niet heel erg in zijn rol vast dan?
Ik vind het een beetje kul ook, om vanwege je zusje niet in therapie te gaan bijvoorbeeld. Als ze dan echt zo'n dramaqueen is, hoef je haar bijvoorbeeld toch niet te vertellen over die therapie?
En als ze zo gaat zitten schreeuwen op de bank om niks, en iedere hulp weigert, dan laat je haar toch niet binnen? Jullie faciliteren eigenlijk haar gedrag zo, want jullie buigen toch wel mee. En dan is minder contact nog de vriendelijkste manier.
Waar leeft ze eigenlijk van als ze niet werkt etc. ?
Zachte, harde, strenge, niet strenge behandeling..negeren of niet negeren..het werkt niet. Op het moment dat mijn moeder het ene doet wordt ze woedend, op het moment dat ze het andere doet wordt ze ook woedend. Mijn moeder kan in die zin niks goed doen en om de rest te ontlasten probeert ze rustig te blijven en op een normale toon met haar te communiceren. En soms schiet ze wel uit haar slof.
Heb ook tegen mijn moeder gezegd dat we niet perse met haar in therapie hoeven, maar dat het voor onszelf wel kan helpen als zij niet wil, dan wil ze niet en is dat haar eigen keuze. Ze zei ook dat dat wel klopt en gaat nadenken over wat zou helpen. Ze wil in ieder geval morgen stichting MEE weer bellen voor een afspraak appte ze me net, maar dan met alle volwassenen. Zodat we onder begeleiding hopelijk eens kunnen praten.
Tja, als we haar niet binnenlaten, dan trapt ze de deur wel in. Of ze blijft net zolang krijsen en schelden tot mijn moeder wel de deur open doet. En ja, ze heeft ook de politie weleens gebeld, dan volgt er een gesprek en is het even rustig, maar de dag erop is het weer hetzelfde.
Mijn zusje heeft haar enige inkomen uit het werken in de kroeg en soms verkoopt ze eea op marktplaats of van die ruilsites. Als ze geen geld meer heeft, komt ze bij ons mam aankakken, die haar soms wel geld geeft, maar soms ook niet. Dan eet ze bv vaker bij hun mee ipv dat ze geld krijgt voor boodschappen.
Soms maakt het me boos dat ze haar geld geeft, zolang ze dat blijft doen gaat ze ook niet (meer) werken. Maar als ze het niet geeft, dan jat ze het wel.. of ze vertrekt weer voor onbepaalde tijd naar haar gestoorde vriend en komt terug wanneer het haar weer uitkomt.
maandag 6 maart 2017 om 11:13
Sorry, ik moet heel even mijn ei kwijt.
Gisteravond is mijn zusje na mijn moeder naar haar vriend gegaan, vannacht is dat geëscaleerd. Hij heeft haar bont en blauw geslagen, ze had geen geld voor de taxi. Heeft de hele nacht mijn moeder geterroriseerd dat ze haar moest ophalen. Mijn moeder ziet in het donker vrij slecht en durft niet te rijden (40 minuten heen en 40 min terug), bood aan dat P haar zou komen halen, dat wilde ze niet. Ons mam zei dat ze de politie moest bellen, of daar naar toe moest gaan, wilde ze niet. Heeft ze de rest van de nacht op straat gezworven, weet ik veel wat voor drugs gebruikt, uiteindelijk weer teruggegaan naar die mafketel. Mijn moeder moet gewoon werken, P is vandaag vrij maar zij wilde dus niet dat hij haar kwam ophalen. Dus werd ik vanochtend wakker gebeld of ik mijn zusje wilde halen terwijl ik gewoon naar school moest.
Uiteindelijk toch maar wel gedaan, met als gevolg dat ik een college heb gemist en een opdracht niet op tijd heb ik ingeleverd.
Heb gezegd dat ze aangifte moet doen en weg moet blijven bij hem, maar dat wil ze niet. (dit keer schrok ik wel van de verwondingen die ze heeft) Volgens mij hebben ze samen drugs gebruikt en is het daardoor uit de hand gelopen.
Had haar bij oma gebracht, waar ze ineens wil gaan wonen per direct. Oma vindt dat voor nu prima, maar heeft geen zin in drama met die vriend van haar. Dus zusje boos dat oma zich daar mee bemoeit, pakt haar spullen en liep weg.
Ik was er helemaal klaar mee, krijg geen dankjewel of niks, alleen maar gezeur dat ik eerder had moeten komen en dat ons mam een rotwijf is omdat ze haar vannacht niet kwam ophalen.
Ben boos bij oma weggegaan, toen bleef ze me constant bellen. Heb haar nummer geblokkeerd en P gebeld en situatie uitgelegd.
Mijn zusje zal mijn moeder wel constant bellen en bevelen dat ze naar huis moet komen voor haar. Heb mijn moeder kort situatie van vanochtend uitgelegd via de app en dat ze niet echt voor rede vatbaar is.
P was er helemaal klaar mee en zei dat als ze vanavond bij mijn moeder voor de deur staat, hij weg is en pas weer terugkomt als zij weg is, dat ie desnoods in een hotel slaapt zolang het nodig is.
Ik kan haar op dit moment wel wat aandoen en ik weet echt niet waar ik goed aan doe.
Ze maakt het steeds bonter en wordt onredelijker, helemaal als ze drugs heeft gebruikt.
Vind het ook heel verdrietig voor mijn moeder. Was vanochtend niet echt aardig tegen haar toen ze zei dat ik mijn zusje moest ophalen. Heb natuurlijk wel mijn excuses aangeboden.
Wat zouden jullie doen in een situatie als deze? Ik denk eerlijk gezegd dat ze opgenomen moet worden ofzo? Dit kan echt niet langer zo.. voor haar niet, maar voor de rest van het gezin ook niet.
Gisteravond is mijn zusje na mijn moeder naar haar vriend gegaan, vannacht is dat geëscaleerd. Hij heeft haar bont en blauw geslagen, ze had geen geld voor de taxi. Heeft de hele nacht mijn moeder geterroriseerd dat ze haar moest ophalen. Mijn moeder ziet in het donker vrij slecht en durft niet te rijden (40 minuten heen en 40 min terug), bood aan dat P haar zou komen halen, dat wilde ze niet. Ons mam zei dat ze de politie moest bellen, of daar naar toe moest gaan, wilde ze niet. Heeft ze de rest van de nacht op straat gezworven, weet ik veel wat voor drugs gebruikt, uiteindelijk weer teruggegaan naar die mafketel. Mijn moeder moet gewoon werken, P is vandaag vrij maar zij wilde dus niet dat hij haar kwam ophalen. Dus werd ik vanochtend wakker gebeld of ik mijn zusje wilde halen terwijl ik gewoon naar school moest.
Uiteindelijk toch maar wel gedaan, met als gevolg dat ik een college heb gemist en een opdracht niet op tijd heb ik ingeleverd.
Heb gezegd dat ze aangifte moet doen en weg moet blijven bij hem, maar dat wil ze niet. (dit keer schrok ik wel van de verwondingen die ze heeft) Volgens mij hebben ze samen drugs gebruikt en is het daardoor uit de hand gelopen.
Had haar bij oma gebracht, waar ze ineens wil gaan wonen per direct. Oma vindt dat voor nu prima, maar heeft geen zin in drama met die vriend van haar. Dus zusje boos dat oma zich daar mee bemoeit, pakt haar spullen en liep weg.
Ik was er helemaal klaar mee, krijg geen dankjewel of niks, alleen maar gezeur dat ik eerder had moeten komen en dat ons mam een rotwijf is omdat ze haar vannacht niet kwam ophalen.
Ben boos bij oma weggegaan, toen bleef ze me constant bellen. Heb haar nummer geblokkeerd en P gebeld en situatie uitgelegd.
Mijn zusje zal mijn moeder wel constant bellen en bevelen dat ze naar huis moet komen voor haar. Heb mijn moeder kort situatie van vanochtend uitgelegd via de app en dat ze niet echt voor rede vatbaar is.
P was er helemaal klaar mee en zei dat als ze vanavond bij mijn moeder voor de deur staat, hij weg is en pas weer terugkomt als zij weg is, dat ie desnoods in een hotel slaapt zolang het nodig is.
Ik kan haar op dit moment wel wat aandoen en ik weet echt niet waar ik goed aan doe.
Ze maakt het steeds bonter en wordt onredelijker, helemaal als ze drugs heeft gebruikt.
Vind het ook heel verdrietig voor mijn moeder. Was vanochtend niet echt aardig tegen haar toen ze zei dat ik mijn zusje moest ophalen. Heb natuurlijk wel mijn excuses aangeboden.
Wat zouden jullie doen in een situatie als deze? Ik denk eerlijk gezegd dat ze opgenomen moet worden ofzo? Dit kan echt niet langer zo.. voor haar niet, maar voor de rest van het gezin ook niet.
maandag 6 maart 2017 om 11:32
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 11:13:
Sorry, ik moet heel even mijn ei kwijt.
Gisteravond is mijn zusje na mijn moeder naar haar vriend gegaan, vannacht is dat geëscaleerd. Hij heeft haar bont en blauw geslagen, ze had geen geld voor de taxi. Heeft de hele nacht mijn moeder geterroriseerd dat ze haar moest ophalen. Mijn moeder ziet in het donker vrij slecht en durft niet te rijden (40 minuten heen en 40 min terug), bood aan dat P haar zou komen halen, dat wilde ze niet. Ons mam zei dat ze de politie moest bellen, of daar naar toe moest gaan, wilde ze niet. Heeft ze de rest van de nacht op straat gezworven, weet ik veel wat voor drugs gebruikt, uiteindelijk weer teruggegaan naar die mafketel. Mijn moeder moet gewoon werken, P is vandaag vrij maar zij wilde dus niet dat hij haar kwam ophalen. Dus werd ik vanochtend wakker gebeld of ik mijn zusje wilde halen terwijl ik gewoon naar school moest.
Uiteindelijk toch maar wel gedaan, met als gevolg dat ik een college heb gemist en een opdracht niet op tijd heb ik ingeleverd.
Heb gezegd dat ze aangifte moet doen en weg moet blijven bij hem, maar dat wil ze niet. (dit keer schrok ik wel van de verwondingen die ze heeft) Volgens mij hebben ze samen drugs gebruikt en is het daardoor uit de hand gelopen.
Had haar bij oma gebracht, waar ze ineens wil gaan wonen per direct. Oma vindt dat voor nu prima, maar heeft geen zin in drama met die vriend van haar. Dus zusje boos dat oma zich daar mee bemoeit, pakt haar spullen en liep weg.
Ik was er helemaal klaar mee, krijg geen dankjewel of niks, alleen maar gezeur dat ik eerder had moeten komen en dat ons mam een rotwijf is omdat ze haar vannacht niet kwam ophalen.
Ben boos bij oma weggegaan, toen bleef ze me constant bellen. Heb haar nummer geblokkeerd en P gebeld en situatie uitgelegd.
Mijn zusje zal mijn moeder wel constant bellen en bevelen dat ze naar huis moet komen voor haar. Heb mijn moeder kort situatie van vanochtend uitgelegd via de app en dat ze niet echt voor rede vatbaar is.
P was er helemaal klaar mee en zei dat als ze vanavond bij mijn moeder voor de deur staat, hij weg is en pas weer terugkomt als zij weg is, dat ie desnoods in een hotel slaapt zolang het nodig is.
Ik kan haar op dit moment wel wat aandoen en ik weet echt niet waar ik goed aan doe.
Ze maakt het steeds bonter en wordt onredelijker, helemaal als ze drugs heeft gebruikt.
Vind het ook heel verdrietig voor mijn moeder. Was vanochtend niet echt aardig tegen haar toen ze zei dat ik mijn zusje moest ophalen. Heb natuurlijk wel mijn excuses aangeboden.
Wat zouden jullie doen in een situatie als deze? Ik denk eerlijk gezegd dat ze opgenomen moet worden ofzo? Dit kan echt niet langer zo.. voor haar niet, maar voor de rest van het gezin ook niet.De vriend van je moeder heeft groot gelijk. En waarom heb je haar opgehaald en ben je niet gewoon naar college gegaan? Het is je zusje's probleem. Die maakt er je moeder's probleem van. Die er nu weer jouw probleem van gemaakt heeft. En jullie laten het allemaal toe. Trap die bal terug. Dan maar op straat.
Sorry, ik moet heel even mijn ei kwijt.
Gisteravond is mijn zusje na mijn moeder naar haar vriend gegaan, vannacht is dat geëscaleerd. Hij heeft haar bont en blauw geslagen, ze had geen geld voor de taxi. Heeft de hele nacht mijn moeder geterroriseerd dat ze haar moest ophalen. Mijn moeder ziet in het donker vrij slecht en durft niet te rijden (40 minuten heen en 40 min terug), bood aan dat P haar zou komen halen, dat wilde ze niet. Ons mam zei dat ze de politie moest bellen, of daar naar toe moest gaan, wilde ze niet. Heeft ze de rest van de nacht op straat gezworven, weet ik veel wat voor drugs gebruikt, uiteindelijk weer teruggegaan naar die mafketel. Mijn moeder moet gewoon werken, P is vandaag vrij maar zij wilde dus niet dat hij haar kwam ophalen. Dus werd ik vanochtend wakker gebeld of ik mijn zusje wilde halen terwijl ik gewoon naar school moest.
Uiteindelijk toch maar wel gedaan, met als gevolg dat ik een college heb gemist en een opdracht niet op tijd heb ik ingeleverd.
Heb gezegd dat ze aangifte moet doen en weg moet blijven bij hem, maar dat wil ze niet. (dit keer schrok ik wel van de verwondingen die ze heeft) Volgens mij hebben ze samen drugs gebruikt en is het daardoor uit de hand gelopen.
Had haar bij oma gebracht, waar ze ineens wil gaan wonen per direct. Oma vindt dat voor nu prima, maar heeft geen zin in drama met die vriend van haar. Dus zusje boos dat oma zich daar mee bemoeit, pakt haar spullen en liep weg.
Ik was er helemaal klaar mee, krijg geen dankjewel of niks, alleen maar gezeur dat ik eerder had moeten komen en dat ons mam een rotwijf is omdat ze haar vannacht niet kwam ophalen.
Ben boos bij oma weggegaan, toen bleef ze me constant bellen. Heb haar nummer geblokkeerd en P gebeld en situatie uitgelegd.
Mijn zusje zal mijn moeder wel constant bellen en bevelen dat ze naar huis moet komen voor haar. Heb mijn moeder kort situatie van vanochtend uitgelegd via de app en dat ze niet echt voor rede vatbaar is.
P was er helemaal klaar mee en zei dat als ze vanavond bij mijn moeder voor de deur staat, hij weg is en pas weer terugkomt als zij weg is, dat ie desnoods in een hotel slaapt zolang het nodig is.
Ik kan haar op dit moment wel wat aandoen en ik weet echt niet waar ik goed aan doe.
Ze maakt het steeds bonter en wordt onredelijker, helemaal als ze drugs heeft gebruikt.
Vind het ook heel verdrietig voor mijn moeder. Was vanochtend niet echt aardig tegen haar toen ze zei dat ik mijn zusje moest ophalen. Heb natuurlijk wel mijn excuses aangeboden.
Wat zouden jullie doen in een situatie als deze? Ik denk eerlijk gezegd dat ze opgenomen moet worden ofzo? Dit kan echt niet langer zo.. voor haar niet, maar voor de rest van het gezin ook niet.De vriend van je moeder heeft groot gelijk. En waarom heb je haar opgehaald en ben je niet gewoon naar college gegaan? Het is je zusje's probleem. Die maakt er je moeder's probleem van. Die er nu weer jouw probleem van gemaakt heeft. En jullie laten het allemaal toe. Trap die bal terug. Dan maar op straat.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
maandag 6 maart 2017 om 11:59
quote:Poppy4 schreef op 06 maart 2017 @ 11:32:
[...]
De vriend van je moeder heeft groot gelijk. En waarom heb je haar opgehaald en ben je niet gewoon naar college gegaan? Het is je zusje's probleem. Die maakt er je moeder's probleem van. Die er nu weer jouw probleem van gemaakt heeft. En jullie laten het allemaal toe. Trap die bal terug. Dan maar op straat.
Het is misschien hard, maar ik neig hier inderdaad ook naar.
Vanmorgen, voor je laatste bericht, wilde ik al zeggen 'laat 'r maar eens goed op d'r bek gaan, misschien gaat er dan een lampje branden'. Maar ook dat is blijkbaar niet iets wat haar laat nadenken.
Ik weet niet wat ik zou doen. Ik denk bij de eerstvolgende confrontatie die uit de hand loopt de politie bellen en haar weg laten halen. Maar dan moeten jullie wel voet bij stuk houden en niet weer na een zogenaamd praatje toch weer overstag gaan.
Dat ze zichzelf zo graag kapot wil maken, daar kunnen jullie niet veel aan doen. Ze verzet zich tegen hulp, wil het kennelijk allemaal niet zien, dus dat is vechten tegen de bierkaai. Genoeg pogingen gedaan, werkt niet, het is nu aan haar. Ze maakt jullie ook kapot. En nu dus bij oma, arm mens.
Ik denk niet dat jullie haar kunnen laten opnemen, maar ik ben er niet in thuis. Misschien zijn er anderen die er meer van weten en betere tips hebben?
[...]
De vriend van je moeder heeft groot gelijk. En waarom heb je haar opgehaald en ben je niet gewoon naar college gegaan? Het is je zusje's probleem. Die maakt er je moeder's probleem van. Die er nu weer jouw probleem van gemaakt heeft. En jullie laten het allemaal toe. Trap die bal terug. Dan maar op straat.
Het is misschien hard, maar ik neig hier inderdaad ook naar.
Vanmorgen, voor je laatste bericht, wilde ik al zeggen 'laat 'r maar eens goed op d'r bek gaan, misschien gaat er dan een lampje branden'. Maar ook dat is blijkbaar niet iets wat haar laat nadenken.
Ik weet niet wat ik zou doen. Ik denk bij de eerstvolgende confrontatie die uit de hand loopt de politie bellen en haar weg laten halen. Maar dan moeten jullie wel voet bij stuk houden en niet weer na een zogenaamd praatje toch weer overstag gaan.
Dat ze zichzelf zo graag kapot wil maken, daar kunnen jullie niet veel aan doen. Ze verzet zich tegen hulp, wil het kennelijk allemaal niet zien, dus dat is vechten tegen de bierkaai. Genoeg pogingen gedaan, werkt niet, het is nu aan haar. Ze maakt jullie ook kapot. En nu dus bij oma, arm mens.
Ik denk niet dat jullie haar kunnen laten opnemen, maar ik ben er niet in thuis. Misschien zijn er anderen die er meer van weten en betere tips hebben?
maandag 6 maart 2017 om 11:59
Je moeder beloont haar gedrag door steeds voor haar klaar te staan, hoe hard dat ook klinkt. Ze weet dat ze bij jouw moeder veel kan maken en loopt de boel zwaar te manipuleren. Hoe hard het ook klinkt, je moeder moet duidelijke grenzen gaan stellen, want mams is haar ingang in het gezin. Tuurlijk is het haar dochter, maar ze maakt jouw, je moeders, stiefvader, stiefbroertje's leven kapot op deze manier.
Ze hoeft niet af te kicken omdat ze weet dat jullie toch voor haar klaarstaan met geld en aandacht. ze weet dat ze gewoon naar gestoorde vriendje kan gaan omdat jullie haar wel komen redden. Ze weet dat ze gewoon door kan gaan met schreeuwen en idioot doen omdat ze weet dat ze uiteindelijk toch wel weer bij jullie terecht kan en jullie bang voor haar zijn. Heel hard gezegd moet ze rock bottom raken en in gaan zien dat ze hulp moet zoeken en dan moet je idd heel hard even flink op je bek gaan en er alleen voor staan.
Ze is verdomme 22 en claimt je moeder alsof ze een kind van een jaar of 10 is! Mam mag geen relatie, want mam is van haar. Stiefpa- en broertje zijn stoorzenders want die zorgen ervoor dat mam minder aandacht voor haar heeft. Mam moet thuis alleen op de bank zitten zodat zij kan komen wanneer ze wil en helemaal los kan gaan en daarna weer kan gaan doen waar ze zin in heeft. Mam is haar eigendom.
ALs ze hysterisch voor de deur staat en deuren intrapt, politie bellen. Als ze belt en zegt mishandelt te zijn; politie bellen. Geen geld voor de huur omdat ze drugs heeft gekocht? Laat haar maar uit huis zetten, laat haar maar naar een daklozenopvang gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar dit kan niet zo langer. Ze blijft hiermee doorgaan omdat ze beloond wordt in de vorm van aandacht en geld. Dan moet het maar hardleers.
Ze hoeft niet af te kicken omdat ze weet dat jullie toch voor haar klaarstaan met geld en aandacht. ze weet dat ze gewoon naar gestoorde vriendje kan gaan omdat jullie haar wel komen redden. Ze weet dat ze gewoon door kan gaan met schreeuwen en idioot doen omdat ze weet dat ze uiteindelijk toch wel weer bij jullie terecht kan en jullie bang voor haar zijn. Heel hard gezegd moet ze rock bottom raken en in gaan zien dat ze hulp moet zoeken en dan moet je idd heel hard even flink op je bek gaan en er alleen voor staan.
Ze is verdomme 22 en claimt je moeder alsof ze een kind van een jaar of 10 is! Mam mag geen relatie, want mam is van haar. Stiefpa- en broertje zijn stoorzenders want die zorgen ervoor dat mam minder aandacht voor haar heeft. Mam moet thuis alleen op de bank zitten zodat zij kan komen wanneer ze wil en helemaal los kan gaan en daarna weer kan gaan doen waar ze zin in heeft. Mam is haar eigendom.
ALs ze hysterisch voor de deur staat en deuren intrapt, politie bellen. Als ze belt en zegt mishandelt te zijn; politie bellen. Geen geld voor de huur omdat ze drugs heeft gekocht? Laat haar maar uit huis zetten, laat haar maar naar een daklozenopvang gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar dit kan niet zo langer. Ze blijft hiermee doorgaan omdat ze beloond wordt in de vorm van aandacht en geld. Dan moet het maar hardleers.
maandag 6 maart 2017 om 12:04
quote:Grobbekuiken schreef op 06 maart 2017 @ 11:59:
[...]
Het is misschien hard, maar ik neig hier inderdaad ook naar.
Vanmorgen, voor je laatste bericht, wilde ik al zeggen 'laat 'r maar eens goed op d'r bek gaan, misschien gaat er dan een lampje branden'. Maar ook dat is blijkbaar niet iets wat haar laat nadenken.
Ik weet niet wat ik zou doen. Ik denk bij de eerstvolgende confrontatie die uit de hand loopt de politie bellen en haar weg laten halen. Maar dan moeten jullie wel voet bij stuk houden en niet weer na een zogenaamd praatje toch weer overstag gaan.
Dat ze zichzelf zo graag kapot wil maken, daar kunnen jullie niet veel aan doen. Ze verzet zich tegen hulp, wil het kennelijk allemaal niet zien, dus dat is vechten tegen de bierkaai. Genoeg pogingen gedaan, werkt niet, het is nu aan haar. Ze maakt jullie ook kapot. En nu dus bij oma, arm mens.
Ik denk niet dat jullie haar kunnen laten opnemen, maar ik ben er niet in thuis. Misschien zijn er anderen die er meer van weten en betere tips hebben?
Ahh jij zegt op precies hetzelfde moment hetzelfde
Opnemen onder dwang is helaas heel lastig, dan moet ze een gevaar voor zichzelf en de samenleving zijn. Stel dat de politie komt als zij agressief deuren intrapt dan kunnen ze eventueel een straatverbod oid regelen. Als ze helemaal flipt tegenover de agenten kan ze in de cel belanden. Als ze dan ook nog knetterleip is en drugs op zak heeft kan ze voor de rechter komen.
Denk echt dat het hardleers moet; ze moet keihard op haar bek gaan en zelf inzien dat ze hulp nodig heeft. Kan je nou al vertellen dat t een drama wordt want ze gaat heel zielig doen, beloven dat ze t vanaf nu beter gaat doen etc, in de hoop dat mams haar weer in huis neemt. Dan moet de familie heel hard zijn en 1 front vormen. Nee is nee, ze moet het zelf gaan oplossen.
Kans is groot dat ze na gedwongen hulp weer in oud gedrag vervalt omdat ze de hulp zelf niet nodig vindt.
[...]
Het is misschien hard, maar ik neig hier inderdaad ook naar.
Vanmorgen, voor je laatste bericht, wilde ik al zeggen 'laat 'r maar eens goed op d'r bek gaan, misschien gaat er dan een lampje branden'. Maar ook dat is blijkbaar niet iets wat haar laat nadenken.
Ik weet niet wat ik zou doen. Ik denk bij de eerstvolgende confrontatie die uit de hand loopt de politie bellen en haar weg laten halen. Maar dan moeten jullie wel voet bij stuk houden en niet weer na een zogenaamd praatje toch weer overstag gaan.
Dat ze zichzelf zo graag kapot wil maken, daar kunnen jullie niet veel aan doen. Ze verzet zich tegen hulp, wil het kennelijk allemaal niet zien, dus dat is vechten tegen de bierkaai. Genoeg pogingen gedaan, werkt niet, het is nu aan haar. Ze maakt jullie ook kapot. En nu dus bij oma, arm mens.
Ik denk niet dat jullie haar kunnen laten opnemen, maar ik ben er niet in thuis. Misschien zijn er anderen die er meer van weten en betere tips hebben?
Ahh jij zegt op precies hetzelfde moment hetzelfde
Opnemen onder dwang is helaas heel lastig, dan moet ze een gevaar voor zichzelf en de samenleving zijn. Stel dat de politie komt als zij agressief deuren intrapt dan kunnen ze eventueel een straatverbod oid regelen. Als ze helemaal flipt tegenover de agenten kan ze in de cel belanden. Als ze dan ook nog knetterleip is en drugs op zak heeft kan ze voor de rechter komen.
Denk echt dat het hardleers moet; ze moet keihard op haar bek gaan en zelf inzien dat ze hulp nodig heeft. Kan je nou al vertellen dat t een drama wordt want ze gaat heel zielig doen, beloven dat ze t vanaf nu beter gaat doen etc, in de hoop dat mams haar weer in huis neemt. Dan moet de familie heel hard zijn en 1 front vormen. Nee is nee, ze moet het zelf gaan oplossen.
Kans is groot dat ze na gedwongen hulp weer in oud gedrag vervalt omdat ze de hulp zelf niet nodig vindt.
maandag 6 maart 2017 om 12:23
Nog steeds verslaaft dus, tja dat vermoeden hadden ik en vele anderen al. Een verslaafde kan alleen zichzelf helpen. Hoe hard ook, soms is je kind op straat zetten de enige oplossing op lange termijn. Niet meer het gedrag faciliteren, maar loslaten. Het is hard, het is moeilijk, maar op een gegeven moment kan is er geen keus meer. Wat dat betreft heeft P gelijk.
Neem eens contact op met lotgenoten, er zijn vele ouders die een verslaafd kind hebben. Wellicht heeft de kliniek waar je zus ooit opgenomen is geweest ook een lotgenotengroep voor ouders.
Dus zusje op straat, neem haar niet in huis, neem haar niet mee een weekendje weg. Neem geen verantwoording voor haar, het wordt tijd dat ze dit zelf gaat doen. En ja, dat wordt waarschijnlijk een harde leerschool voor iedereen.
Neem eens contact op met lotgenoten, er zijn vele ouders die een verslaafd kind hebben. Wellicht heeft de kliniek waar je zus ooit opgenomen is geweest ook een lotgenotengroep voor ouders.
Dus zusje op straat, neem haar niet in huis, neem haar niet mee een weekendje weg. Neem geen verantwoording voor haar, het wordt tijd dat ze dit zelf gaat doen. En ja, dat wordt waarschijnlijk een harde leerschool voor iedereen.
maandag 6 maart 2017 om 12:23
Jouw zusje heeft de familie lekker tuk. Lekker, de hele wereld draait om haar.
Ik hoop toch dat jouw moeder niet zo dom is om haar vriend te laten vertrekken als je zus de brutaliteit heeft om daar op te dagen. Je zus woont daar niet.
Met je zus zal het nooit en te nimmer goed komen als jouw moeder (en jij) haar blijven faciliteren.
Ik hoop toch dat jouw moeder niet zo dom is om haar vriend te laten vertrekken als je zus de brutaliteit heeft om daar op te dagen. Je zus woont daar niet.
Met je zus zal het nooit en te nimmer goed komen als jouw moeder (en jij) haar blijven faciliteren.
maandag 6 maart 2017 om 12:24
Dank voor jullie eerlijke reacties.
Het klopt ook wat jullie zeggen en nu in mijn boosheid en frustratie voel ik dat alleen maar meer.
Maar op het moment zelf ben ik alleen maar bezig met mijn moeder te ontlasten en ben ik ook heel bang dat het een keer echt verkeerd afloopt met mijn zusje en dat ik niet genoeg heb gedaan om haar te beschermen. Ze is en blijft toch mijn zusje, hoe onuitstaanbaar ze ook kan zijn.
We voeden haar verkeerde gedrag inderdaad door constant te doen wat zij vraagt en ze bespeelt mijn moeder zo, dat ze uiteindelijk toch overstag gaat.
Ik heb mijn moeder nog niet gesproken, mijn oma belde net dat ze nog steeds niet terug is bij haar. In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg.
Heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik deze week zoveel mogelijk afstand van haar probeer te nemen, dat ze ook niet bij mij thuis hoeft aan te kloppen om hier te slapen en dat wanneer ze brutaal en beschuldigend richting mijn moeder en P is, ik haar ook niet hoef te spreken.
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is.
In mijn optiek is ze op dit moment wel een gevaar voor zichzelf, heb geen idee wat ze heeft gebruikt, maar ze keek duivels uit haar ogen en zag eruit als een junk. Haren verwilderd, blauw oog en blauwe kaak, wallen van hier tot ginder, hoerige kleren aan. Niet om aan te zien.
Sorry dat ik hier steeds over doorblaat, maar ik praat hier niet over met mijn vriendinnen of vrienden omdat ik me echt schaam voor dit alles. Ze weten wel wie mijn zusje is en dat vind ik eerlijk gezegd, al erg genoeg. Ze is berucht hier en ik vind het vervelend dat ik altijd "de zus van" ben.
Het is voor het eerst dat ik -sinds gister dan- hier met mensen over kan praten buiten mijn moeder en stiefvader. Dat voelt echt als een hele opluchting en ben ook blij dat ik eerlijke en oprechte reacties krijg.
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee..
Het klopt ook wat jullie zeggen en nu in mijn boosheid en frustratie voel ik dat alleen maar meer.
Maar op het moment zelf ben ik alleen maar bezig met mijn moeder te ontlasten en ben ik ook heel bang dat het een keer echt verkeerd afloopt met mijn zusje en dat ik niet genoeg heb gedaan om haar te beschermen. Ze is en blijft toch mijn zusje, hoe onuitstaanbaar ze ook kan zijn.
We voeden haar verkeerde gedrag inderdaad door constant te doen wat zij vraagt en ze bespeelt mijn moeder zo, dat ze uiteindelijk toch overstag gaat.
Ik heb mijn moeder nog niet gesproken, mijn oma belde net dat ze nog steeds niet terug is bij haar. In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg.
Heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik deze week zoveel mogelijk afstand van haar probeer te nemen, dat ze ook niet bij mij thuis hoeft aan te kloppen om hier te slapen en dat wanneer ze brutaal en beschuldigend richting mijn moeder en P is, ik haar ook niet hoef te spreken.
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is.
In mijn optiek is ze op dit moment wel een gevaar voor zichzelf, heb geen idee wat ze heeft gebruikt, maar ze keek duivels uit haar ogen en zag eruit als een junk. Haren verwilderd, blauw oog en blauwe kaak, wallen van hier tot ginder, hoerige kleren aan. Niet om aan te zien.
Sorry dat ik hier steeds over doorblaat, maar ik praat hier niet over met mijn vriendinnen of vrienden omdat ik me echt schaam voor dit alles. Ze weten wel wie mijn zusje is en dat vind ik eerlijk gezegd, al erg genoeg. Ze is berucht hier en ik vind het vervelend dat ik altijd "de zus van" ben.
Het is voor het eerst dat ik -sinds gister dan- hier met mensen over kan praten buiten mijn moeder en stiefvader. Dat voelt echt als een hele opluchting en ben ook blij dat ik eerlijke en oprechte reacties krijg.
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee..
maandag 6 maart 2017 om 12:29
Wat een ellende TO, ik snap dat je er klaar mee bent. Ik vind het oprecht rot voor jou en je moeder (en vriend van je moeder ook). Wat een zorgen allemaal. Je moeder zal inderdaad meer grenzen moeten stellen en je zusje moet tot inzicht komen dat ze alles aan het verpesten is. Ze is volwassen en maakt haar eigen keuzes.
Maar rot is het wel.
Maar rot is het wel.
maandag 6 maart 2017 om 12:36
Google eens op lotgenotengroepen, voor ouders met verslaafde kinderen. Vele hebben telefonische hulplijnen, waar je per direct je verhaal kan doen. Laat je moeder vandaag nog bellen, wellicht lucht het haar een klein beetje op. Uiteraard kan jij ook bellen met deze lotgenotencontacten. Je zult merken dat er herkenning is en ze jou kunnen steunen in afstand nemen van je zus. Jullie hoeven het niet als gezin alleen te doen, er zijn diverse hulpmogelijkheden voor jullie. Maar die zul je wel zelf moeten inschakelen. Dus google en bel.
maandag 6 maart 2017 om 12:39
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 12:24:
Dank voor jullie eerlijke reacties.
Het klopt ook wat jullie zeggen en nu in mijn boosheid en frustratie voel ik dat alleen maar meer.
Maar op het moment zelf ben ik alleen maar bezig met mijn moeder te ontlasten en ben ik ook heel bang dat het een keer echt verkeerd afloopt met mijn zusje en dat ik niet genoeg heb gedaan om haar te beschermen. Ze is en blijft toch mijn zusje, hoe onuitstaanbaar ze ook kan zijn.
We voeden haar verkeerde gedrag inderdaad door constant te doen wat zij vraagt en ze bespeelt mijn moeder zo, dat ze uiteindelijk toch overstag gaat.
Ik heb mijn moeder nog niet gesproken, mijn oma belde net dat ze nog steeds niet terug is bij haar. In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg.
Heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik deze week zoveel mogelijk afstand van haar probeer te nemen, dat ze ook niet bij mij thuis hoeft aan te kloppen om hier te slapen en dat wanneer ze brutaal en beschuldigend richting mijn moeder en P is, ik haar ook niet hoef te spreken.
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is.
In mijn optiek is ze op dit moment wel een gevaar voor zichzelf, heb geen idee wat ze heeft gebruikt, maar ze keek duivels uit haar ogen en zag eruit als een junk. Haren verwilderd, blauw oog en blauwe kaak, wallen van hier tot ginder, hoerige kleren aan. Niet om aan te zien.
Sorry dat ik hier steeds over doorblaat, maar ik praat hier niet over met mijn vriendinnen of vrienden omdat ik me echt schaam voor dit alles. Ze weten wel wie mijn zusje is en dat vind ik eerlijk gezegd, al erg genoeg. Ze is berucht hier en ik vind het vervelend dat ik altijd "de zus van" ben.
Het is voor het eerst dat ik -sinds gister dan- hier met mensen over kan praten buiten mijn moeder en stiefvader. Dat voelt echt als een hele opluchting en ben ook blij dat ik eerlijke en oprechte reacties krijg.
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee..
Hoewel het heel goed is dat je tot dit inzicht bent gekomen en bereid bent er anders in te gaan staan, denk ik dat je misschien beter af bent door deze week concreet op zoek te gaan naar hulp voor jou en je moeder om hiermee te leren omgaan.
Begrijp me niet verkeerd, het is echt heel erg goed van je dat je alle aanwijzingen en kritiek goed opvat en ermee aan de slag wilt. Ik denk alleen dat je dat niet op eigen houtje moet gaan doen. Er is specialistische hulp beschikbaar voor hele gezinnen en niet alleen de troublemaker als het om dit soort problematiek gaat en dat is niet omdat het allemaal zo simpel is als mevrouw in haar eigen sopje gaar laten koken.
Je gaf zelf al aan dat het wellicht een idee is om hulp te zoeken zonder je zusje, mij lijkt dat een uitstekend idee. Ook als je moeder dat niet wilt.
Dank voor jullie eerlijke reacties.
Het klopt ook wat jullie zeggen en nu in mijn boosheid en frustratie voel ik dat alleen maar meer.
Maar op het moment zelf ben ik alleen maar bezig met mijn moeder te ontlasten en ben ik ook heel bang dat het een keer echt verkeerd afloopt met mijn zusje en dat ik niet genoeg heb gedaan om haar te beschermen. Ze is en blijft toch mijn zusje, hoe onuitstaanbaar ze ook kan zijn.
We voeden haar verkeerde gedrag inderdaad door constant te doen wat zij vraagt en ze bespeelt mijn moeder zo, dat ze uiteindelijk toch overstag gaat.
Ik heb mijn moeder nog niet gesproken, mijn oma belde net dat ze nog steeds niet terug is bij haar. In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg.
Heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik deze week zoveel mogelijk afstand van haar probeer te nemen, dat ze ook niet bij mij thuis hoeft aan te kloppen om hier te slapen en dat wanneer ze brutaal en beschuldigend richting mijn moeder en P is, ik haar ook niet hoef te spreken.
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is.
In mijn optiek is ze op dit moment wel een gevaar voor zichzelf, heb geen idee wat ze heeft gebruikt, maar ze keek duivels uit haar ogen en zag eruit als een junk. Haren verwilderd, blauw oog en blauwe kaak, wallen van hier tot ginder, hoerige kleren aan. Niet om aan te zien.
Sorry dat ik hier steeds over doorblaat, maar ik praat hier niet over met mijn vriendinnen of vrienden omdat ik me echt schaam voor dit alles. Ze weten wel wie mijn zusje is en dat vind ik eerlijk gezegd, al erg genoeg. Ze is berucht hier en ik vind het vervelend dat ik altijd "de zus van" ben.
Het is voor het eerst dat ik -sinds gister dan- hier met mensen over kan praten buiten mijn moeder en stiefvader. Dat voelt echt als een hele opluchting en ben ook blij dat ik eerlijke en oprechte reacties krijg.
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee..
Hoewel het heel goed is dat je tot dit inzicht bent gekomen en bereid bent er anders in te gaan staan, denk ik dat je misschien beter af bent door deze week concreet op zoek te gaan naar hulp voor jou en je moeder om hiermee te leren omgaan.
Begrijp me niet verkeerd, het is echt heel erg goed van je dat je alle aanwijzingen en kritiek goed opvat en ermee aan de slag wilt. Ik denk alleen dat je dat niet op eigen houtje moet gaan doen. Er is specialistische hulp beschikbaar voor hele gezinnen en niet alleen de troublemaker als het om dit soort problematiek gaat en dat is niet omdat het allemaal zo simpel is als mevrouw in haar eigen sopje gaar laten koken.
Je gaf zelf al aan dat het wellicht een idee is om hulp te zoeken zonder je zusje, mij lijkt dat een uitstekend idee. Ook als je moeder dat niet wilt.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
maandag 6 maart 2017 om 12:40
Maar op het moment zelf ben ik alleen maar bezig met mijn moeder te ontlasten en ben ik ook heel bang dat het een keer echt verkeerd afloopt met mijn zusje en dat ik niet genoeg heb gedaan om haar te beschermen. Ze is en blijft toch mijn zusje, hoe onuitstaanbaar ze ook kan zijn. Niet meer doen!! Het is én niet jouw taak, én het heeft geen enkele zin jezelf een schuldgevoel aan te praten.
In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg. Laten gaan dan, dat kun je toch niet tegenhouden. Zodra ze dan weer opgehaald wenst te worden omdat ze weer klappen heeft gehad, bel je de politie. Dan kunnen die gaan kijken
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is. Jij hebt je best gedaan dan. Als moeder haar toch weer binnen haalt, is dat háár probleem, niet de jouwe. Heel lullig maar ook moeder zal harder moeten worden
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee.. Precies! Haar niet, en jezelf ook niet. Wat Dahlia zegt over een lotgenotengroep kan erg opluchten en dan zien jullie wellicht ook wat beter dat jullie voorlopig misschien beter afstand kunnen nemen.
In het ergste geval is ze weer naar die mafkees omdat ze haar zin niet kreeg. Laten gaan dan, dat kun je toch niet tegenhouden. Zodra ze dan weer opgehaald wenst te worden omdat ze weer klappen heeft gehad, bel je de politie. Dan kunnen die gaan kijken
En bel vandaag mijn moeder dat ze het niet meer zelf moet proberen op te lossen wanneer ze zo onder invloed is of zo agressief en dat ze echt de politie moet bellen. Ik hoop ook van harte dat ze dat echt doet, maar stiekem ben ik bang van niet, tenzij ze echt compleet de weg kwijt is. Jij hebt je best gedaan dan. Als moeder haar toch weer binnen haalt, is dat háár probleem, niet de jouwe. Heel lullig maar ook moeder zal harder moeten worden
Merk nu ook dat wij allemaal absoluut niet objectief naar deze situatie kunnen kijken en handelen uit emotie, schuldgevoel en angst. Maar daar helpen wij haar totaal niet mee.. Precies! Haar niet, en jezelf ook niet. Wat Dahlia zegt over een lotgenotengroep kan erg opluchten en dan zien jullie wellicht ook wat beter dat jullie voorlopig misschien beter afstand kunnen nemen.
maandag 6 maart 2017 om 12:52
Enorm bedankt allemaal voor het meedenken en de steun. Voel me voor het eerst eigenlijk ook gehoord. In ieder geval, dat iemand echt naar mij luistert. Eerlijk gezegd durf ik nu ook aan mezelf toe te geven dat ik me behoorlijk eenzaam voel in deze situatie. Mijn zusje gaat altijd voor alles en door haar moeten we altijd maar ons aanpassen aan haar gedrag, zij neemt alleen maar. En ik snap ook dat mijn moeder doet zoals ze doet, maar het is niet goed, voor niemand niet.
De lotgenotengroep is een goed idee. Ik overweeg om over een uurtje bij het spreekuur bij de decaan binnen te stappen en de situatie uit te leggen, zonder mijn moeder hiervan op de hoogte te stellen. Omdat ik bang ben dat ze uit schuldgevoel of wat dan ook de situatie probeert recht te trekken/praten.
En ik wil ergens ook niet dat ze weet hoeveel verdriet en pijn het me echt doet, daar maak ik haar alleen maar meer verdrietig mee en dan gaat ze zich nog schuldiger voelen.
Misschien dat de decaan me kan helpen om een plannetje te maken of bij de juiste instanties voor de juiste hulp te zorgen. Het zou evt ook bij de huisarts kunnen, maar dat voelt niet helemaal neutraal. We zijn ons hele leven al bij dezelfde huisarts en ik weet dat een huisarts zwijgplicht heeft en neutraal moet zijn, maar toch voelt dat niet helemaal zo.
De lotgenotengroep is een goed idee. Ik overweeg om over een uurtje bij het spreekuur bij de decaan binnen te stappen en de situatie uit te leggen, zonder mijn moeder hiervan op de hoogte te stellen. Omdat ik bang ben dat ze uit schuldgevoel of wat dan ook de situatie probeert recht te trekken/praten.
En ik wil ergens ook niet dat ze weet hoeveel verdriet en pijn het me echt doet, daar maak ik haar alleen maar meer verdrietig mee en dan gaat ze zich nog schuldiger voelen.
Misschien dat de decaan me kan helpen om een plannetje te maken of bij de juiste instanties voor de juiste hulp te zorgen. Het zou evt ook bij de huisarts kunnen, maar dat voelt niet helemaal neutraal. We zijn ons hele leven al bij dezelfde huisarts en ik weet dat een huisarts zwijgplicht heeft en neutraal moet zijn, maar toch voelt dat niet helemaal zo.
maandag 6 maart 2017 om 12:57
quote:LotteL schreef op 06 maart 2017 @ 12:52:
Enorm bedankt allemaal voor het meedenken en de steun. Voel me voor het eerst eigenlijk ook gehoord. In ieder geval, dat iemand echt naar mij luistert. Eerlijk gezegd durf ik nu ook aan mezelf toe te geven dat ik me behoorlijk eenzaam voel in deze situatie. Mijn zusje gaat altijd voor alles en door haar moeten we altijd maar ons aanpassen aan haar gedrag, zij neemt alleen maar. En ik snap ook dat mijn moeder doet zoals ze doet, maar het is niet goed, voor niemand niet.
De lotgenotengroep is een goed idee. Ik overweeg om over een uurtje bij het spreekuur bij de decaan binnen te stappen en de situatie uit te leggen, zonder mijn moeder hiervan op de hoogte te stellen. Omdat ik bang ben dat ze uit schuldgevoel of wat dan ook de situatie probeert recht te trekken/praten.
En ik wil ergens ook niet dat ze weet hoeveel verdriet en pijn het me echt doet, daar maak ik haar alleen maar meer verdrietig mee en dan gaat ze zich nog schuldiger voelen.
Misschien dat de decaan me kan helpen om een plannetje te maken of bij de juiste instanties voor de juiste hulp te zorgen. Het zou evt ook bij de huisarts kunnen, maar dat voelt niet helemaal neutraal. We zijn ons hele leven al bij dezelfde huisarts en ik weet dat een huisarts zwijgplicht heeft en neutraal moet zijn, maar toch voelt dat niet helemaal zo.
Decaan lijkt me een goed begin.
Enorm bedankt allemaal voor het meedenken en de steun. Voel me voor het eerst eigenlijk ook gehoord. In ieder geval, dat iemand echt naar mij luistert. Eerlijk gezegd durf ik nu ook aan mezelf toe te geven dat ik me behoorlijk eenzaam voel in deze situatie. Mijn zusje gaat altijd voor alles en door haar moeten we altijd maar ons aanpassen aan haar gedrag, zij neemt alleen maar. En ik snap ook dat mijn moeder doet zoals ze doet, maar het is niet goed, voor niemand niet.
De lotgenotengroep is een goed idee. Ik overweeg om over een uurtje bij het spreekuur bij de decaan binnen te stappen en de situatie uit te leggen, zonder mijn moeder hiervan op de hoogte te stellen. Omdat ik bang ben dat ze uit schuldgevoel of wat dan ook de situatie probeert recht te trekken/praten.
En ik wil ergens ook niet dat ze weet hoeveel verdriet en pijn het me echt doet, daar maak ik haar alleen maar meer verdrietig mee en dan gaat ze zich nog schuldiger voelen.
Misschien dat de decaan me kan helpen om een plannetje te maken of bij de juiste instanties voor de juiste hulp te zorgen. Het zou evt ook bij de huisarts kunnen, maar dat voelt niet helemaal neutraal. We zijn ons hele leven al bij dezelfde huisarts en ik weet dat een huisarts zwijgplicht heeft en neutraal moet zijn, maar toch voelt dat niet helemaal zo.
Decaan lijkt me een goed begin.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
maandag 6 maart 2017 om 12:58
Of de decaan je kan helpen weet ik niet. Maar ik denk wel dat het goed idee is. Gewoon je verhaal eens vertellen aan iemand die tegenover je zit. Tegen iemand die je ziet, die naar je luistert. Dat is toch weer anders dan op het forum. Het is een goede stap om de werkelijkheid onder ogen te zien en zelf sterker te worden.
maandag 6 maart 2017 om 13:03
maandag 6 maart 2017 om 14:04
Weet je Lotte, ik denk ook dat je moeder best mag weten wat het met jou doet. Misschien is dat voor haar nou net dat wat ze nodig heeft om te gaan doorpakken v.w.b. je zusje.
Dat je naar je decaan gaat lijkt me goed. Al is het maar om gewoon eens je verhaal te kunnen doen aan iemand die van niks weet, die dus naar jóu luistert.
Dat je naar je decaan gaat lijkt me goed. Al is het maar om gewoon eens je verhaal te kunnen doen aan iemand die van niks weet, die dus naar jóu luistert.
maandag 6 maart 2017 om 14:07
[quote]Zinerva schreef op 05 maart 2017 @ 20:04:
[...]
Dan had de moeder van TO nog niet moeten gaan samenwonen.
De moeder van TO had beter kunnen wachten totdat zusje de juiste hulp had gekregen zodat ze haar leven op de rit had kunnen krijgen, nu voelt zusje zich alleen en in de steek gelaten.
Wat een kolder. Al heb je als alleen staande nog thuiswonende volwassen kinderen, en jij als ouder wilt gaan samen wonen, dan hebben de kinderen de KEUZE........... mee gaan (en de dan geldende huisregels respecteren) of zelf eigen woonruimte zoeken.
Zus WILDE NIET mee, zus maakte HAAR EIGEN KEUZE. Dat iedereen het nu effe anders gaat invullen zegt al meer dan genoeg.
Vriend van moeder moet duidelijk zijn, als zus zich niet normaal weet te gedragen dan hoeft ze niet te komen. Misdraagt ze zich als ze er is, dan kan ze vertrekken. Zijn huis, zijn grenzen.
Waarom moet zus persé wat mankeren? Er zijn mensen die gewoon een verrekt moeilijk karakter hebben (mijn schoonmoeder is zo'n persoon) en waar het heel moeilijk mee om te gaan is. Dat er sprake is van een moeilijke jeugd, ja en? Wilt dat zeggen dat zij geen verantwoordelijkheid heeft over en voor haar leven?
[...]
Dan had de moeder van TO nog niet moeten gaan samenwonen.
De moeder van TO had beter kunnen wachten totdat zusje de juiste hulp had gekregen zodat ze haar leven op de rit had kunnen krijgen, nu voelt zusje zich alleen en in de steek gelaten.
Wat een kolder. Al heb je als alleen staande nog thuiswonende volwassen kinderen, en jij als ouder wilt gaan samen wonen, dan hebben de kinderen de KEUZE........... mee gaan (en de dan geldende huisregels respecteren) of zelf eigen woonruimte zoeken.
Zus WILDE NIET mee, zus maakte HAAR EIGEN KEUZE. Dat iedereen het nu effe anders gaat invullen zegt al meer dan genoeg.
Vriend van moeder moet duidelijk zijn, als zus zich niet normaal weet te gedragen dan hoeft ze niet te komen. Misdraagt ze zich als ze er is, dan kan ze vertrekken. Zijn huis, zijn grenzen.
Waarom moet zus persé wat mankeren? Er zijn mensen die gewoon een verrekt moeilijk karakter hebben (mijn schoonmoeder is zo'n persoon) en waar het heel moeilijk mee om te gaan is. Dat er sprake is van een moeilijke jeugd, ja en? Wilt dat zeggen dat zij geen verantwoordelijkheid heeft over en voor haar leven?
