Psyche
alle pijlers
zusje en vriend van mijn moeder haten elkaar
zondag 5 maart 2017 om 16:43
Misschien dat een van jullie iets herkent in dit verhaal, of tips kan geven?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
Sinds 2,5 jaar heeft mijn moeder een hele leuke vriend met wie ze heel gelukkig is. Daarvoor woonde ze samen met mijn zusje (die niet de makkelijkste is) in een fijn appartement en riep ze vaak dat ze nooit meer aan een relatie zou beginnen.
Toch iemand aan de haak geslagen en ze zijn nog smoorverliefd op elkaar.
Een jaar geleden is ze bij hem ingetrokken en ging mijn zusje tijdelijk bij een vriend van mijn moeder wonen tot ze iets voor zichzelf vond. (zoals ik zei, mijn zusje is niet makkelijk, heeft geen opleiding en werkt af en toe in een kroeg, wil verder niks etc.)
De eerste paar maanden ging het goed tussen hun, maar daarna escaleerde dat snel in enorme haat en woede naar elkaar. Om het minste of geringste ontstaat er ruzie, vaak om niks..ze kunnen elkaar gewoon niet uitstaan. Hierdoor ben ik niet vaak meer thuis als een van hen er is. Het is gewoon niet gezellig.
Mijn moeder lijdt daaronder, ook al laat ze dat niet vaak merken. Afgelopen week kwam ik thuis en zat ze huilend op de bank. Dat brak mijn hart.. ze zei dat ze niet meer weet hoe of wat ze moet doen zodat het beter gaat tussen die twee. Ze voelt zich schuldig naar mijn zusje omdat ze is gaan samenwonen en uiteindelijk met iemand waarvan blijkt dat hij haar gewoon absoluut niet mag.
Ook zei ze dat ze denkt dat deze ruzies er uiteindelijk voor zorgen dat zij en haar vriend uit elkaar gaan, terwijl ze eigenlijk zo gelukkig zijn, het hele huis aan het verbouwen zijn tot hun droompaleis en een geregistreerd partnerschap hebben.
Ondertussen krijg ik van mijn zusje en van haar vriend constant gezeur over de ander te horen en probeer ik me neutraal op te stellen, maar dat gaat lastig.
is er iemand die bekend is in een soortgelijke of dezelfde situatie en hoe hier mee om te gaan?
zondag 5 maart 2017 om 20:17
quote:Zinerva schreef op 05 maart 2017 @ 20:11:
[...]
Het lastige is dat zus niet gedwongen kan worden hulp te zoeken, als zusje niet wil dan hoeft zusje niet omdat ze volwassen is.
Het is een lastig pakket waarbij ik denk dat moeder beter even had kunnen wachten met samen te gaan wonen. Maargoed dat is natuurlijk ook niet terug te draaien.
Iedereen zit in een soort van spagaat nu en probeer daar dan maar weer is uit te komen
Ik vind niet dat moeder dan maar niet had moeten gaan samenwonen, zeker niet omdat eerst niets erop wees dat zus problemen zou gaan maken.
Daarbij vind ik dat als je kinderen al even volwassen zijn, je je leven niet on hold hoeft te blijven zetten omdat een kind dat prettiger vindt.
[...]
Het lastige is dat zus niet gedwongen kan worden hulp te zoeken, als zusje niet wil dan hoeft zusje niet omdat ze volwassen is.
Het is een lastig pakket waarbij ik denk dat moeder beter even had kunnen wachten met samen te gaan wonen. Maargoed dat is natuurlijk ook niet terug te draaien.
Iedereen zit in een soort van spagaat nu en probeer daar dan maar weer is uit te komen
Ik vind niet dat moeder dan maar niet had moeten gaan samenwonen, zeker niet omdat eerst niets erop wees dat zus problemen zou gaan maken.
Daarbij vind ik dat als je kinderen al even volwassen zijn, je je leven niet on hold hoeft te blijven zetten omdat een kind dat prettiger vindt.
zondag 5 maart 2017 om 20:21
Mijn zusje was 16 toen ze werd opgenomen in die kliniek, ze hebben toen niet getest op borderline, omdat dat pas vanaf 18 kan?!
Al denk ik wel dat ze dat heeft. Destijds werd ze als 'onhandelbaar kind' gezien, een vreselijk opstandige puber met verkeerde vrienden. Ook tijdens die opname heeft ze het verkloot door stiekem drugs binnen te laten smokkelen te gebruiken. Nogal stom als je weet dat je om de zoveel dagen in een potje moet plassen.
Ik denk ook dat de scheiding en hoe mijn vader was naar ons, haar heeft beschadigd en mijn moeder haar teveel of te intens heeft willen beschermen door haar te lang te pamperen.
Maar ze heeft wel nog een goede band met mijn moeders 2e vriend (ik heb daar geen contact mee) en ze ziet hem ook regelmatig en ziet hem meer als haar vader dan onze eigen vader. Ze zou evt ook daar kunnen wonen, maar dat wil ze dan niet.
Hoe kan ik mijn moeder wat meer ontlasten? Daar zit eigenlijk mijn grootste zorg en pijn. Mijn moeder zit vast tussen alle partijen en iedere keuze die zij maakt is voor een ander de verkeerde keuze. Ze heeft nu eindelijk voor zichzelf gekozen en dat verdiend ze ook.
Al denk ik wel dat ze dat heeft. Destijds werd ze als 'onhandelbaar kind' gezien, een vreselijk opstandige puber met verkeerde vrienden. Ook tijdens die opname heeft ze het verkloot door stiekem drugs binnen te laten smokkelen te gebruiken. Nogal stom als je weet dat je om de zoveel dagen in een potje moet plassen.
Ik denk ook dat de scheiding en hoe mijn vader was naar ons, haar heeft beschadigd en mijn moeder haar teveel of te intens heeft willen beschermen door haar te lang te pamperen.
Maar ze heeft wel nog een goede band met mijn moeders 2e vriend (ik heb daar geen contact mee) en ze ziet hem ook regelmatig en ziet hem meer als haar vader dan onze eigen vader. Ze zou evt ook daar kunnen wonen, maar dat wil ze dan niet.
Hoe kan ik mijn moeder wat meer ontlasten? Daar zit eigenlijk mijn grootste zorg en pijn. Mijn moeder zit vast tussen alle partijen en iedere keuze die zij maakt is voor een ander de verkeerde keuze. Ze heeft nu eindelijk voor zichzelf gekozen en dat verdiend ze ook.
zondag 5 maart 2017 om 20:26
quote:LotteL schreef op 05 maart 2017 @ 20:21:
Mijn zusje was 16 toen ze werd opgenomen in die kliniek, ze hebben toen niet getest op borderline, omdat dat pas vanaf 18 kan?!
Al denk ik wel dat ze dat heeft. Destijds werd ze als 'onhandelbaar kind' gezien, een vreselijk opstandige puber met verkeerde vrienden. Ook tijdens die opname heeft ze het verkloot door stiekem drugs binnen te laten smokkelen te gebruiken. Nogal stom als je weet dat je om de zoveel dagen in een potje moet plassen.
Ik denk ook dat de scheiding en hoe mijn vader was naar ons, haar heeft beschadigd en mijn moeder haar teveel of te intens heeft willen beschermen door haar te lang te pamperen.
Maar ze heeft wel nog een goede band met mijn moeders 2e vriend (ik heb daar geen contact mee) en ze ziet hem ook regelmatig en ziet hem meer als haar vader dan onze eigen vader. Ze zou evt ook daar kunnen wonen, maar dat wil ze dan niet.
Hoe kan ik mijn moeder wat meer ontlasten? Daar zit eigenlijk mijn grootste zorg en pijn. Mijn moeder zit vast tussen alle partijen en iedere keuze die zij maakt is voor een ander de verkeerde keuze. Ze heeft nu eindelijk voor zichzelf gekozen en dat verdiend ze ook.Kan het ook zijn dat te zwaar op elkaar hebben geleund tijdens zware tijden? Dan zou er sprake kunnen zijn van een symbiotische relatie waardoor de problemen die (nu) opspelen een gevolg van kunnen zijn.
Mijn zusje was 16 toen ze werd opgenomen in die kliniek, ze hebben toen niet getest op borderline, omdat dat pas vanaf 18 kan?!
Al denk ik wel dat ze dat heeft. Destijds werd ze als 'onhandelbaar kind' gezien, een vreselijk opstandige puber met verkeerde vrienden. Ook tijdens die opname heeft ze het verkloot door stiekem drugs binnen te laten smokkelen te gebruiken. Nogal stom als je weet dat je om de zoveel dagen in een potje moet plassen.
Ik denk ook dat de scheiding en hoe mijn vader was naar ons, haar heeft beschadigd en mijn moeder haar teveel of te intens heeft willen beschermen door haar te lang te pamperen.
Maar ze heeft wel nog een goede band met mijn moeders 2e vriend (ik heb daar geen contact mee) en ze ziet hem ook regelmatig en ziet hem meer als haar vader dan onze eigen vader. Ze zou evt ook daar kunnen wonen, maar dat wil ze dan niet.
Hoe kan ik mijn moeder wat meer ontlasten? Daar zit eigenlijk mijn grootste zorg en pijn. Mijn moeder zit vast tussen alle partijen en iedere keuze die zij maakt is voor een ander de verkeerde keuze. Ze heeft nu eindelijk voor zichzelf gekozen en dat verdiend ze ook.Kan het ook zijn dat te zwaar op elkaar hebben geleund tijdens zware tijden? Dan zou er sprake kunnen zijn van een symbiotische relatie waardoor de problemen die (nu) opspelen een gevolg van kunnen zijn.
zondag 5 maart 2017 om 20:30
quote:Bobby-Pin schreef op 05 maart 2017 @ 20:26:
[...]
Kan het ook zijn dat te zwaar op elkaar hebben geleund tijdens zware tijden? Dan zou er sprake kunnen zijn van een symbiotische relatie waardoor de problemen die (nu) opspelen een gevolg van kunnen zijn.Denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Ga daar eens meer over lezen en aan mijn moeder laten lezen. Dankjewel!
[...]
Kan het ook zijn dat te zwaar op elkaar hebben geleund tijdens zware tijden? Dan zou er sprake kunnen zijn van een symbiotische relatie waardoor de problemen die (nu) opspelen een gevolg van kunnen zijn.Denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Ga daar eens meer over lezen en aan mijn moeder laten lezen. Dankjewel!
zondag 5 maart 2017 om 20:38
quote:sushilala schreef op 05 maart 2017 @ 20:36:
Je moeder moet het inderdaad zelf doen, maar met een vriendelijk toontje en verdrietig gaan staan toekijken als je zus uit haar slof schiet, gaat dat nooit lukken.
Nee dat is idd ook wel weer lastig.
Ik ben alleen bang dat TO er dadelijk zelf aan onder doorgaat
Je moeder moet het inderdaad zelf doen, maar met een vriendelijk toontje en verdrietig gaan staan toekijken als je zus uit haar slof schiet, gaat dat nooit lukken.
Nee dat is idd ook wel weer lastig.
Ik ben alleen bang dat TO er dadelijk zelf aan onder doorgaat
zondag 5 maart 2017 om 20:43
quote:sushilala schreef op 05 maart 2017 @ 20:36:
Je moeder moet het inderdaad zelf doen, maar met een vriendelijk toontje en verdrietig gaan staan toekijken als je zus uit haar slof schiet, gaat dat nooit lukken.
Als die kleine bij ons is, wil mijn moeder niet gaan schreeuwen. Vandaar dat ze soms op een normale toon praat. Ze zou sowieso niet gauw schreeuwen.
En al zou ze dat wel doen, dan zou mijn zusje alleen maar meer over de rooie gaan. In die zin doet mijn moeder altijd 'fout'.
En ik snap wel dat het uitput en verdrietig maakt, ze zit overal middenin en doet het voor een ander altijd fout. Het is haar dochter, maar ook zij wil verder met haar leven en weer genieten van liefde en samenzijn met haar vriend.
Je moeder moet het inderdaad zelf doen, maar met een vriendelijk toontje en verdrietig gaan staan toekijken als je zus uit haar slof schiet, gaat dat nooit lukken.
Als die kleine bij ons is, wil mijn moeder niet gaan schreeuwen. Vandaar dat ze soms op een normale toon praat. Ze zou sowieso niet gauw schreeuwen.
En al zou ze dat wel doen, dan zou mijn zusje alleen maar meer over de rooie gaan. In die zin doet mijn moeder altijd 'fout'.
En ik snap wel dat het uitput en verdrietig maakt, ze zit overal middenin en doet het voor een ander altijd fout. Het is haar dochter, maar ook zij wil verder met haar leven en weer genieten van liefde en samenzijn met haar vriend.
zondag 5 maart 2017 om 20:47
Om eerlijk te zijn is mijn zusje altijd zo geweest, schelden, vloeken, tieren.. ook toen ze jonger was en nog niets gebruikte.
Waar ze dat vandaan heeft gehaald? Geen idee..behalve van haar rare straatvrienden, maar bij ons werd er vrij weinig gevloekt.
Ze is in alles sowieso vroeg en extreem (of ik ben gewoon een laatbloeier), ze had op haar 13e stiekem een tattoo laten zetten, op haar 14e haar eerste trio, op haar 16e had ze een soa en overal piercings laten zetten en inmiddels heeft ze 9 tattoo's, 5 piercings en wisselende bedpartners ook al heeft ze een vriend.
Ze is een open boek over seks, drugs en alcohol, maakt niet uit waar we zijn of met wie ze zijn, als ze daarover iets wil delen dan deelt ze dat.
Misschien moet ik gewoon eens een weekendje weg met mijn zusje? Dat ze ff een paar dagen niet bij mijn moeder is en alleen zij en ik. Dan kan ons ma ff ademhalen, P ook en kan die kleine ook weer een weekendje bij zijn vader zijn zonder dat er stress is.
Waar ze dat vandaan heeft gehaald? Geen idee..behalve van haar rare straatvrienden, maar bij ons werd er vrij weinig gevloekt.
Ze is in alles sowieso vroeg en extreem (of ik ben gewoon een laatbloeier), ze had op haar 13e stiekem een tattoo laten zetten, op haar 14e haar eerste trio, op haar 16e had ze een soa en overal piercings laten zetten en inmiddels heeft ze 9 tattoo's, 5 piercings en wisselende bedpartners ook al heeft ze een vriend.
Ze is een open boek over seks, drugs en alcohol, maakt niet uit waar we zijn of met wie ze zijn, als ze daarover iets wil delen dan deelt ze dat.
Misschien moet ik gewoon eens een weekendje weg met mijn zusje? Dat ze ff een paar dagen niet bij mijn moeder is en alleen zij en ik. Dan kan ons ma ff ademhalen, P ook en kan die kleine ook weer een weekendje bij zijn vader zijn zonder dat er stress is.
zondag 5 maart 2017 om 20:50
quote:LotteL schreef op 05 maart 2017 @ 20:47:
Om eerlijk te zijn is mijn zusje altijd zo geweest, schelden, vloeken, tieren.. ook toen ze jonger was en nog niets gebruikte.
Waar ze dat vandaan heeft gehaald? Geen idee..behalve van haar rare straatvrienden, maar bij ons werd er vrij weinig gevloekt.
Ze is in alles sowieso vroeg en extreem (of ik ben gewoon een laatbloeier), ze had op haar 13e stiekem een tattoo laten zetten, op haar 14e haar eerste trio, op haar 16e had ze een soa en overal piercings laten zetten en inmiddels heeft ze 9 tattoo's, 5 piercings en wisselende bedpartners ook al heeft ze een vriend.
Ze is een open boek over seks, drugs en alcohol, maakt niet uit waar we zijn of met wie ze zijn, als ze daarover iets wil delen dan deelt ze dat.
Misschien moet ik gewoon eens een weekendje weg met mijn zusje? Dat ze ff een paar dagen niet bij mijn moeder is en alleen zij en ik. Dan kan ons ma ff ademhalen, P ook en kan die kleine ook weer een weekendje bij zijn vader zijn zonder dat er stress is.
Ik heb ook tattoo's en piercings dat zegt nog niet zoveel over iemand karakter.
Drugs en alcohol kunnen iemand karakter wel veranderen, misschien gebruikte je zusje al wel eerder dan jij denkt.
Echt een rot situatie voor je TO
Om eerlijk te zijn is mijn zusje altijd zo geweest, schelden, vloeken, tieren.. ook toen ze jonger was en nog niets gebruikte.
Waar ze dat vandaan heeft gehaald? Geen idee..behalve van haar rare straatvrienden, maar bij ons werd er vrij weinig gevloekt.
Ze is in alles sowieso vroeg en extreem (of ik ben gewoon een laatbloeier), ze had op haar 13e stiekem een tattoo laten zetten, op haar 14e haar eerste trio, op haar 16e had ze een soa en overal piercings laten zetten en inmiddels heeft ze 9 tattoo's, 5 piercings en wisselende bedpartners ook al heeft ze een vriend.
Ze is een open boek over seks, drugs en alcohol, maakt niet uit waar we zijn of met wie ze zijn, als ze daarover iets wil delen dan deelt ze dat.
Misschien moet ik gewoon eens een weekendje weg met mijn zusje? Dat ze ff een paar dagen niet bij mijn moeder is en alleen zij en ik. Dan kan ons ma ff ademhalen, P ook en kan die kleine ook weer een weekendje bij zijn vader zijn zonder dat er stress is.
Ik heb ook tattoo's en piercings dat zegt nog niet zoveel over iemand karakter.
Drugs en alcohol kunnen iemand karakter wel veranderen, misschien gebruikte je zusje al wel eerder dan jij denkt.
Echt een rot situatie voor je TO
zondag 5 maart 2017 om 20:54
quote:Grobbekuiken schreef op 05 maart 2017 @ 20:49:
Ik vind het allemaal heel lief van je TO, maar je neemt een veel te grote verantwoordelijk op je. Kijk daarmee uit!
Ik snap wat je bedoelt..maar uiteindelijk help ik mezelf meer wanneer ik iets doe, dan wanneer ik vanaf de zijlijn sta toe te kijken en me machteloos voel.
En misschien helpt een totaal andere omgeving/setting ook wel om nader tot elkaar te komen. Want soms heb ik het gevoel dat ik mijn eigen zusje niet meer herken.
Zelf ben ik naast dit gedoe heel gelukkig hoor en sta stabiel in het leven wat ik leid, ben gelukkig met wat ik doe en heb fijne vrienden, doelen en dromen. In die zin kan ik wel voor mezelf zorgen en sta ik mijn mannetje wel. Lief, de zorgen, maar die zijn voor nu nog niet nodig : ) Zou ik mijn moeder ook niet aan kunnen doen ; )
Ik vind het allemaal heel lief van je TO, maar je neemt een veel te grote verantwoordelijk op je. Kijk daarmee uit!
Ik snap wat je bedoelt..maar uiteindelijk help ik mezelf meer wanneer ik iets doe, dan wanneer ik vanaf de zijlijn sta toe te kijken en me machteloos voel.
En misschien helpt een totaal andere omgeving/setting ook wel om nader tot elkaar te komen. Want soms heb ik het gevoel dat ik mijn eigen zusje niet meer herken.
Zelf ben ik naast dit gedoe heel gelukkig hoor en sta stabiel in het leven wat ik leid, ben gelukkig met wat ik doe en heb fijne vrienden, doelen en dromen. In die zin kan ik wel voor mezelf zorgen en sta ik mijn mannetje wel. Lief, de zorgen, maar die zijn voor nu nog niet nodig : ) Zou ik mijn moeder ook niet aan kunnen doen ; )
zondag 5 maart 2017 om 21:05
Jullie reacties hebben me wel aan het denken gezet, dank daarvoor.
Ik ga nu ff langs mijn moeder, mijn zusje is weg en de kleine is er niet dit weekend. Gelukkig heb ik een hechte band met haar en kan ook zeggen dat ik mijn verhaal op een forum heb gedaan en vertellen wat reacties en tips waren. En ga haar ook vertellen hoe ik me er over voel zonder te oordelen of veroordelen.
Nogmaals dank!
Ik ga nu ff langs mijn moeder, mijn zusje is weg en de kleine is er niet dit weekend. Gelukkig heb ik een hechte band met haar en kan ook zeggen dat ik mijn verhaal op een forum heb gedaan en vertellen wat reacties en tips waren. En ga haar ook vertellen hoe ik me er over voel zonder te oordelen of veroordelen.
Nogmaals dank!
zondag 5 maart 2017 om 23:18
Dankje!
Was fijn om haar weer te zien in een rustigere setting, mn zusje is er de hele dag geweest en opzich ging het goed op een paar irritaties na.
Maar zag wel aan haar dat ze verdrietig was.
Heb heel fijn en open met haar gepraat, gevraagd of eigenlijk meer geconfronteerd met haar schuldgevoelens. Dat vond ze moeilijk, maar ze geeft wel eerlijk aan dat ze zich schuldig voelt naar mijn zusje vanwege het samenwonen. En ook naar mij omdat ik bijna altijd op de laatste plaats kom, ze in bepaalde zin verwacht dat het wel goed met mij gaat en me losser laat. Alsin, Lotte redt zich altijd wel en alles gaat altijd goed met haar etc.
Snap het ook wel, ze heeft in die zin ook weinig omkijken naar mij en ik ben al 25. Maar toch mis ik mijn moeder weleens.
Heb het ook gehad over die kleine en wat hier werd besproken. Ze zei dat ze zich hierin kon vinden en het erg vindt dat ze zo gefocust is op mijn zusje en de rest een beetje vergeet.
Zelf ben ik altijd zorgzaam geweest en voel ik me snel verantwoordelijk voor een ander. Ma zei ook dat ze het super lief vindt dat ik altijd zorg dat die kleine zo min mogelijk belast wordt, maar ook dat het niet mijn taak is.
En ik ook moet leren om die taak niet naar me toe te trekken.
Dus wat meer afstand is een goede optie, maar ook iets wat ik lastig vind en waardoor ik me een egoistische trut voel. Ik leef mijn eigen leventje waarin alles goed gaat en het voelt fout om afstand te nemen en toe te kijken.
Dus, in plaats van dat ik deze week naar hun ga, komt mn moeder bij mij eten en hebben we eventjes tijd met zn tweetjes.
Wat betreft mijn zusje, mn moeder zei dat ik ook meer mijn grenzen moet aangeven bij haar en dat ik niet bang moet zijn voor haar reactie. Wat ik soms wel ben. Zij is best lang en vol, ik super klein en mager. Als ze agressief wordt dan ben ik een verliezer. Dus dat wil ik altijd voorkomen.
Pfoe veel gebeurd vandaag en veel input van anderen. Ben blij dat ik met ons moeder heb gesproken en dat we dinsdag even q-time hebben en zij ook uit die omgeving is, maar lekker in mijn huis.
Ik vond het best spannend om dit hier zo openbaar te delen, maar ben blij dat ik het heb gedaan.
Was fijn om haar weer te zien in een rustigere setting, mn zusje is er de hele dag geweest en opzich ging het goed op een paar irritaties na.
Maar zag wel aan haar dat ze verdrietig was.
Heb heel fijn en open met haar gepraat, gevraagd of eigenlijk meer geconfronteerd met haar schuldgevoelens. Dat vond ze moeilijk, maar ze geeft wel eerlijk aan dat ze zich schuldig voelt naar mijn zusje vanwege het samenwonen. En ook naar mij omdat ik bijna altijd op de laatste plaats kom, ze in bepaalde zin verwacht dat het wel goed met mij gaat en me losser laat. Alsin, Lotte redt zich altijd wel en alles gaat altijd goed met haar etc.
Snap het ook wel, ze heeft in die zin ook weinig omkijken naar mij en ik ben al 25. Maar toch mis ik mijn moeder weleens.
Heb het ook gehad over die kleine en wat hier werd besproken. Ze zei dat ze zich hierin kon vinden en het erg vindt dat ze zo gefocust is op mijn zusje en de rest een beetje vergeet.
Zelf ben ik altijd zorgzaam geweest en voel ik me snel verantwoordelijk voor een ander. Ma zei ook dat ze het super lief vindt dat ik altijd zorg dat die kleine zo min mogelijk belast wordt, maar ook dat het niet mijn taak is.
En ik ook moet leren om die taak niet naar me toe te trekken.
Dus wat meer afstand is een goede optie, maar ook iets wat ik lastig vind en waardoor ik me een egoistische trut voel. Ik leef mijn eigen leventje waarin alles goed gaat en het voelt fout om afstand te nemen en toe te kijken.
Dus, in plaats van dat ik deze week naar hun ga, komt mn moeder bij mij eten en hebben we eventjes tijd met zn tweetjes.
Wat betreft mijn zusje, mn moeder zei dat ik ook meer mijn grenzen moet aangeven bij haar en dat ik niet bang moet zijn voor haar reactie. Wat ik soms wel ben. Zij is best lang en vol, ik super klein en mager. Als ze agressief wordt dan ben ik een verliezer. Dus dat wil ik altijd voorkomen.
Pfoe veel gebeurd vandaag en veel input van anderen. Ben blij dat ik met ons moeder heb gesproken en dat we dinsdag even q-time hebben en zij ook uit die omgeving is, maar lekker in mijn huis.
Ik vond het best spannend om dit hier zo openbaar te delen, maar ben blij dat ik het heb gedaan.
maandag 6 maart 2017 om 00:03
quote:LotteL schreef op 05 maart 2017 @ 19:47:
[...]
Nee, hij is niet altijd bij hun, gelukkig maar. En meestal als die kleine er is, dan ga ik het weekend naar hun toe. Als mijn zusje er dan wel is, dan neem ik hem mee naar de bios of trampolinepark oid zodat hij niet zo wordt belast met dat gedoe.
.
Hoort zijn vader dat niet met hem te doen : daar komt hij tenslotte voor.
Heeft jouw zus , of jij, moeder ook weer eens zonder haar vriend. Ook weleens leuk, denk ik.
[...]
Nee, hij is niet altijd bij hun, gelukkig maar. En meestal als die kleine er is, dan ga ik het weekend naar hun toe. Als mijn zusje er dan wel is, dan neem ik hem mee naar de bios of trampolinepark oid zodat hij niet zo wordt belast met dat gedoe.
.
Hoort zijn vader dat niet met hem te doen : daar komt hij tenslotte voor.
Heeft jouw zus , of jij, moeder ook weer eens zonder haar vriend. Ook weleens leuk, denk ik.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
