Relaties
alle pijlers
(Alleen zijn en) gelukkig zijn met jezelf VIII
woensdag 25 januari 2023 om 10:34
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Deel VII- link: forum.viva.nl/relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met-jezelf-deel-vii/list_messages/385348/136?start=3400
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Deel VII- link: forum.viva.nl/relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met-jezelf-deel-vii/list_messages/385348/136?start=3400
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 12 juni 2024 om 15:31
Jomo, fijn om te horen dat je er iets aan hebt!
Schrijf gewoon mee, als je daar zin in hebt, al ligt het helaas ook hier momenteel behoorlijk stil..
Het zal idd spannend zijn voor je, zo'n nieuwe fase.
Uit ondervinding kunnen we hier wel zeggen dat het ook bevrijdend kan zijn en het singlezijn ook gelegenheid biedt om andere aspecten van jezelf te ontdekken, als je eenmaal door die eerste fase heen bent.
"Eng-spannend" kan dan in allerlei opzichten ook "leuk-spannend" worden, als je wat meer gewend bent en eea verwerkt hebt., dan komt er op een moment ook ruimte dat je deze nieuwe situatie kunt gaan zien als "ontdekken".
Jezelf ontdekken, wie je bent als je op jezelf bent aangewezen.
Het is niet altijd even leuk of makkelijk, natuurlijk niet!
Wel is het zo, dat er een wereld openligt aan vaak onvermoede mogelijkheden & kansen, die op jou wachten, als je dié (vooral) ziet: alles wat er wél is, wél kan, nog meer bestaat dan wat je tot nu toe al kende!
(ik ga nu zelf de deur uit, ik denk even een zonnebankje pakken, en dat in juni, maar goed, je moet wat, om een beetje kleur en warmte op te doen..)
Schrijf gewoon mee, als je daar zin in hebt, al ligt het helaas ook hier momenteel behoorlijk stil..
Het zal idd spannend zijn voor je, zo'n nieuwe fase.
Uit ondervinding kunnen we hier wel zeggen dat het ook bevrijdend kan zijn en het singlezijn ook gelegenheid biedt om andere aspecten van jezelf te ontdekken, als je eenmaal door die eerste fase heen bent.
"Eng-spannend" kan dan in allerlei opzichten ook "leuk-spannend" worden, als je wat meer gewend bent en eea verwerkt hebt., dan komt er op een moment ook ruimte dat je deze nieuwe situatie kunt gaan zien als "ontdekken".
Jezelf ontdekken, wie je bent als je op jezelf bent aangewezen.
Het is niet altijd even leuk of makkelijk, natuurlijk niet!
Wel is het zo, dat er een wereld openligt aan vaak onvermoede mogelijkheden & kansen, die op jou wachten, als je dié (vooral) ziet: alles wat er wél is, wél kan, nog meer bestaat dan wat je tot nu toe al kende!
(ik ga nu zelf de deur uit, ik denk even een zonnebankje pakken, en dat in juni, maar goed, je moet wat, om een beetje kleur en warmte op te doen..)
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 23 juni 2024 om 21:21
Hoi hoi, kom ff om de hoek kijken! Welkom Jomo!
Suzy, hoe is het met de kitten?? Ik vind poezen zo leuk, maar ben zo enorm allergisch geworden in de loop der jaren. Helaas!
Mlous, hoe is het bij jou? Volgens mij heb ik je al lang niet gelezen? Hoop dat het goed gaat!
Dan hier. Even terug echt wel een behoorlijke low bereikt. Vader van de kinderen benaderd, dat er per direct een moment kon ontstaan dat dochter zijn kant op kwam, omdat ik het absoluut niet meer trok. Heftig gesprek gehad met haarzelf ook. Sindsdien gaat het redelijk, maar valt haar gedrag terug, weet ze dat ze voorlopig bij haar vader kan blijven. En dat dat is omdat ik uitgeput ben en een harde grens trek om zelf tot rust te komen. Ik hoop heel erg dat het beter blijft gaan. Naast het gedoe met dochter is er ook heel veel gedoe en onrust op mijn werk. Niet richting mij persoonlijk, maar mijn werkplezier wordt erg beïnvloedt.
Besloten weer hulp te zoeken van de POH. We hebben en nieuwe en er is zeker een klik! Er staat dus ook een tweede afspraak. Fijne vrouw. Ik heb haar een beetje gegoogled en ze voelt als 'mijn type mens' zeg maar.
Dan de eye-opener van dit moment. Ik had een boek gezien dat ik graag wilde lezen, dus gereserveerd bij de bieb. Blijkbaar een populair boek, want ik stond in eerste instantie als 5e op de reserveringslijst. Toen ik bij de 2e plek was aangekomen, dacht ik 'fuck it' en heb ik het gekocht.
Het gaat om het boek 'Burn-on, de functionerende burn-out; wanneer de crash uitblijft'. Het is geschreven door Mieke Lannoey en ik kan je zeggen: wat een herkenning! Ik heb nog niet vaak zoveel overgeschreven in mijn boeken-zinnen-boekje en zo vaak gedacht: ja, dat is het!
Het gaat over het langdurig overvraagd zijn, maar ipv in te storten, keert de stress zich naar binnen, waardoor je moe, lusteloos, uitgeblust raakt. Over hoe je interne zenuwstelsel constant in de verdedigingsstand hebt tot het 'je nieuwe normaal' is geworden. En je raadt het al, mensen met adhd hebben sowieso al een slechter filter wat prikkels betreft. En de huidige samenleving heeft zoveel prikkels waar ons brein niet echt mee om kan gaan.
Heel mooi boek, even laten bezinken en herlezen. En natuurlijk de tips uit dit boek gaan oppakken, want ik wil zo niet verder. Zoals in het boek ook gesteld wordt: je functioneert, maar je kwaliteit van leven gaat steeds wat achteruit, met steeds meer klachten en een steeds groter risico op toch die burn-out.
Verder nog 3 weken tot de zomervakantie. Omdat ik niet weer ziek wil zijn als die begint, probeer ik alsnog veel rust in te bouwen in deze drukke weken. Sporten laat ik ff hap-snap plaatsvinden voor nu, maar ik overweeg wel weer met de yoga te starten. Verder is het advies van de POH: neem rust, maar ga ook vooral naar buiten. Ik overweeg mijn social media van mijn mobiel af te gooien, maar die overweging komt nog terug in het stappenplan van het boek.
Dat is het voor nu, ga nog even lezen en op tijd naar bed!
Suzy, hoe is het met de kitten?? Ik vind poezen zo leuk, maar ben zo enorm allergisch geworden in de loop der jaren. Helaas!
Mlous, hoe is het bij jou? Volgens mij heb ik je al lang niet gelezen? Hoop dat het goed gaat!
Dan hier. Even terug echt wel een behoorlijke low bereikt. Vader van de kinderen benaderd, dat er per direct een moment kon ontstaan dat dochter zijn kant op kwam, omdat ik het absoluut niet meer trok. Heftig gesprek gehad met haarzelf ook. Sindsdien gaat het redelijk, maar valt haar gedrag terug, weet ze dat ze voorlopig bij haar vader kan blijven. En dat dat is omdat ik uitgeput ben en een harde grens trek om zelf tot rust te komen. Ik hoop heel erg dat het beter blijft gaan. Naast het gedoe met dochter is er ook heel veel gedoe en onrust op mijn werk. Niet richting mij persoonlijk, maar mijn werkplezier wordt erg beïnvloedt.
Besloten weer hulp te zoeken van de POH. We hebben en nieuwe en er is zeker een klik! Er staat dus ook een tweede afspraak. Fijne vrouw. Ik heb haar een beetje gegoogled en ze voelt als 'mijn type mens' zeg maar.
Dan de eye-opener van dit moment. Ik had een boek gezien dat ik graag wilde lezen, dus gereserveerd bij de bieb. Blijkbaar een populair boek, want ik stond in eerste instantie als 5e op de reserveringslijst. Toen ik bij de 2e plek was aangekomen, dacht ik 'fuck it' en heb ik het gekocht.
Het gaat om het boek 'Burn-on, de functionerende burn-out; wanneer de crash uitblijft'. Het is geschreven door Mieke Lannoey en ik kan je zeggen: wat een herkenning! Ik heb nog niet vaak zoveel overgeschreven in mijn boeken-zinnen-boekje en zo vaak gedacht: ja, dat is het!
Het gaat over het langdurig overvraagd zijn, maar ipv in te storten, keert de stress zich naar binnen, waardoor je moe, lusteloos, uitgeblust raakt. Over hoe je interne zenuwstelsel constant in de verdedigingsstand hebt tot het 'je nieuwe normaal' is geworden. En je raadt het al, mensen met adhd hebben sowieso al een slechter filter wat prikkels betreft. En de huidige samenleving heeft zoveel prikkels waar ons brein niet echt mee om kan gaan.
Heel mooi boek, even laten bezinken en herlezen. En natuurlijk de tips uit dit boek gaan oppakken, want ik wil zo niet verder. Zoals in het boek ook gesteld wordt: je functioneert, maar je kwaliteit van leven gaat steeds wat achteruit, met steeds meer klachten en een steeds groter risico op toch die burn-out.
Verder nog 3 weken tot de zomervakantie. Omdat ik niet weer ziek wil zijn als die begint, probeer ik alsnog veel rust in te bouwen in deze drukke weken. Sporten laat ik ff hap-snap plaatsvinden voor nu, maar ik overweeg wel weer met de yoga te starten. Verder is het advies van de POH: neem rust, maar ga ook vooral naar buiten. Ik overweeg mijn social media van mijn mobiel af te gooien, maar die overweging komt nog terug in het stappenplan van het boek.
Dat is het voor nu, ga nog even lezen en op tijd naar bed!
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 2 juli 2024 om 12:43
Hoi Pauwenveer 
Ik kwam even niet toe aan forum, vandaar late reactie
Goed dat je de vader van je dochter erin hebt betrokken.
Is er iets van hem te verwachten? Wat zou hij ervan vinden als dochter inderdaad bij hem zou intrekken, al dan niet tijdelijk?
Heb je enige steun van hem over hoe aan te pakken, waar je al langere tijd tegenaan loopt?
Wat fijn dat je verhelderende boek(en) hebt gevonden, waaruit je hopelijk eea kunt toepassen op eigen leven.
Inspiratie is gewoon ontzettend welkom, het is zonde als men denkt dat alles altijd maar uit jezelf te halen moet zijn en die antwoorden vervolgens niet komen op waar je mee worstelt: niemand is alwetend en gebruik maken van de kennis en ervaringen van anderen kan inzichten en tips geven die bruikbaar zijn voor eigen situaties.
Fijn dat je af en toe iig je verhaal kan doen bij de POH en dat dat klikt. Het scheelt al zoveel als je je niet overal in je eentje voor voelt staan.
Dat is denk ik heel belangrijk, wanneer je alsmaar in je eentje blijft ronddolen en denkt dat je het allemaal zelf moet kunnen oplossen en aanpakken, en dat je je daarin vindt falen ook nog eens: het doorbreken en delen met (een) ander(en), je ei kwijt kunnen, gehoor en begrip vinden (alleen al compassie van zo iemand doet al veel, als je jezelf daarbij misschien ook nog eens eea verwijt, dat je merkt dat een ander dan milder naar jou(w rol) kijkt dan jij zelf naar jou/ de situatie).
Ook gedoe op je werk wat niet met jou te maken heeft, is toch negatieve energie als je ermee te maken hebt, ook als dat zijdelings is. Alles wat "gedoe" is, is teveel, als je zelf een gebrek aan energie hebt. Zoveel mogelijk jezelf erbuiten zien te houden idd, en waar mogelijk van je af laten glijden.
(bij hutje speelt er ook weer eea wat de gezelligheid ondermijnt. Was het vorig jaar onderling tussen sommige personen, nu is dat gelukkig weer okay en is er "van buitenaf" gedoe (over zogenaamde regels).
Ik ben daar verontwaardigd over, kan niet tegen onrechtvaardigheid, ben diverse keren in de pen geklommen natuurlijk, maar heb zó geen zin in me boos voelen en ergens voor op moeten komen, die keren dát ik er ben dit jaar (die zijn nog op 1 hand te tellen): ik kom daar om te relaxen en ook een stukje leuk sociaal leven, en het is dat laatste wat nu ingeperkt dreigt te worden of minstens we daarvoor op kosten worden gejaagd).
Dan is er nog de verdeeldheid die dit oplevert: de ene is strijdbaar en de ander meegaand van "het is nu eenmaal zo" (terwijl dat niet zonder slag of stoot hoéft)..
(geen verrassing waar ik toe behoor, haha, maar ik heb daar eigenlijk ook de energie niet voor, of beter gezegd die heb ik al genoeg nodig voor positieve veranderingen hier. Hutje is altijd bron voor opladen voor mij, tegenovergesteld dus aan me daar moeten opwinden.
Zelfs als je erbuiten blijft, raakt het je toch, je krijgt het hoe dan ook mee, of je wilt of niet, of je wel of niet er aktie op neemt, he?
Met de katten gaat het heel goed, dwz kitten neemt het hele huis in beslag, incl etens- en kattenbak van de oudste, is een onbedwingbare spring-in-het-veld, is razendsnel, molt het halve huis als ik het mag geloven, is niet te weren van het balkon. De grote kat kijkt het allemaal welwillend aan en vindt het inmiddels nog leuk ook, doet soms speels mee en soms stelt ie er grenzen aan
Zoon neemt kitten af en toe uit wandelen aan een tuigje, want alleen dan raakt ie vermoeid genoeg van alle prikkels van de buitenwereld (een parkje vlakbij met bomen, waar hij dan een stukje inklimt en vijvertje) om daarna thuis eindelijk in slaap te vallen.
Lekker vakantie binnenkort dus?
Ik hoop dat het je goed zal doen en het weer alsnog zomers wordt!
Ik kwam even niet toe aan forum, vandaar late reactie
Goed dat je de vader van je dochter erin hebt betrokken.
Is er iets van hem te verwachten? Wat zou hij ervan vinden als dochter inderdaad bij hem zou intrekken, al dan niet tijdelijk?
Heb je enige steun van hem over hoe aan te pakken, waar je al langere tijd tegenaan loopt?
Wat fijn dat je verhelderende boek(en) hebt gevonden, waaruit je hopelijk eea kunt toepassen op eigen leven.
Inspiratie is gewoon ontzettend welkom, het is zonde als men denkt dat alles altijd maar uit jezelf te halen moet zijn en die antwoorden vervolgens niet komen op waar je mee worstelt: niemand is alwetend en gebruik maken van de kennis en ervaringen van anderen kan inzichten en tips geven die bruikbaar zijn voor eigen situaties.
Fijn dat je af en toe iig je verhaal kan doen bij de POH en dat dat klikt. Het scheelt al zoveel als je je niet overal in je eentje voor voelt staan.
Dat is denk ik heel belangrijk, wanneer je alsmaar in je eentje blijft ronddolen en denkt dat je het allemaal zelf moet kunnen oplossen en aanpakken, en dat je je daarin vindt falen ook nog eens: het doorbreken en delen met (een) ander(en), je ei kwijt kunnen, gehoor en begrip vinden (alleen al compassie van zo iemand doet al veel, als je jezelf daarbij misschien ook nog eens eea verwijt, dat je merkt dat een ander dan milder naar jou(w rol) kijkt dan jij zelf naar jou/ de situatie).
Ook gedoe op je werk wat niet met jou te maken heeft, is toch negatieve energie als je ermee te maken hebt, ook als dat zijdelings is. Alles wat "gedoe" is, is teveel, als je zelf een gebrek aan energie hebt. Zoveel mogelijk jezelf erbuiten zien te houden idd, en waar mogelijk van je af laten glijden.
(bij hutje speelt er ook weer eea wat de gezelligheid ondermijnt. Was het vorig jaar onderling tussen sommige personen, nu is dat gelukkig weer okay en is er "van buitenaf" gedoe (over zogenaamde regels).
Ik ben daar verontwaardigd over, kan niet tegen onrechtvaardigheid, ben diverse keren in de pen geklommen natuurlijk, maar heb zó geen zin in me boos voelen en ergens voor op moeten komen, die keren dát ik er ben dit jaar (die zijn nog op 1 hand te tellen): ik kom daar om te relaxen en ook een stukje leuk sociaal leven, en het is dat laatste wat nu ingeperkt dreigt te worden of minstens we daarvoor op kosten worden gejaagd).
Dan is er nog de verdeeldheid die dit oplevert: de ene is strijdbaar en de ander meegaand van "het is nu eenmaal zo" (terwijl dat niet zonder slag of stoot hoéft)..
(geen verrassing waar ik toe behoor, haha, maar ik heb daar eigenlijk ook de energie niet voor, of beter gezegd die heb ik al genoeg nodig voor positieve veranderingen hier. Hutje is altijd bron voor opladen voor mij, tegenovergesteld dus aan me daar moeten opwinden.
Zelfs als je erbuiten blijft, raakt het je toch, je krijgt het hoe dan ook mee, of je wilt of niet, of je wel of niet er aktie op neemt, he?
Met de katten gaat het heel goed, dwz kitten neemt het hele huis in beslag, incl etens- en kattenbak van de oudste, is een onbedwingbare spring-in-het-veld, is razendsnel, molt het halve huis als ik het mag geloven, is niet te weren van het balkon. De grote kat kijkt het allemaal welwillend aan en vindt het inmiddels nog leuk ook, doet soms speels mee en soms stelt ie er grenzen aan
Zoon neemt kitten af en toe uit wandelen aan een tuigje, want alleen dan raakt ie vermoeid genoeg van alle prikkels van de buitenwereld (een parkje vlakbij met bomen, waar hij dan een stukje inklimt en vijvertje) om daarna thuis eindelijk in slaap te vallen.
Lekker vakantie binnenkort dus?
Ik hoop dat het je goed zal doen en het weer alsnog zomers wordt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 2 juli 2024 om 13:14
Ik had opeens meerdere leuke gesprekken, waaronder eentje snel doorpakte, zodat ik snel moest beslissen (terwijl nog andere opties liepen).
Deze had niet mijn voorkeur, maar daar ga ik toch beginnen volgende week.
Zochten iemand voor tijdelijk én een vast iemand, ik ging initieel voor het laatste, maar mijn aanbod veranderd in de tijdelijke, met uitloop naar vast, als het wederzijds bevalt.
Het duurt allemaal al veel te lang naar mijn zin en de andere optie (die mij het meest aansprak) laat op zich wachten (gaat pas in september in en zochten 2 parttimers, krijgen het niet vervuld op de manier die ze voor ogen hebben (met mij maar eentje gevonden) en beraden zich nu op hoe dán in te vullen).
Ik weet nu ook weer waarom ik een administratieve functie niet ambieer, hahaha, wat een geregel nu alles digitaal moet, aanvragen VOG en in zo'n AFAS zien te komen, ondertekenen enz met mijn verouderde apparatuur.
Vorige week dinsdag moest ik thuis zijn, want er werd een nieuwe gasleiding aangelegd en 's avonds voetbal gekeken in het dorp, dus woensdag pas naar de camping gegaan.
Eenmaal daar lukten regeldingen niet vanaf mobieltje (die wel up to date is trouwens).
(Daar kan ik bloedchagrijnig van worden, het was prachtig en zelfs té warm weer en zat ik nóg binnen te klooien op dat soort dingen!
) Tenslotte was het éin-de-lijk een paar dagen zomer en heb ik voorlopig juist géén vakantie, dus beschouwde dit als mijn vakantietje en nú dus even/ alvast pakken wat ik pakken kan!
Gelukkig ook tijd gevonden voor in- en ontspanning, oa 1 boek lezen onder de parasol en een andere half uitgelezen. Het buitenbad was heerlijk, maar niet eens erg verkoelend. De koelere vrijdag gauw het gras gemaaid en het weekend was het lekker: niet te warm, af en toe wolken, precies goed
Gelukkig kon mijn handige zoon mij gisteren thuis digitaal uit de brand helpen, ook weer geregeld dus
Vanavond weer voetbal, ik kijk ook andere wedstrijden (lang niet alles, hoor, en alleen als het zo uitkomt, tijdens en na het eten kijk op mijn Ipad, behalve als oranje speelt, die kijk ik buiten de deur met vrienden op een scherm.
Dat gezamenlijk kijken geeft er net een wat spannender tintje aan, die groepsemoties hahaha, ook al ben ik geenszins fanatiek aanhanger, het spel itself en de reacties daar kan ik wel van genieten
Deze had niet mijn voorkeur, maar daar ga ik toch beginnen volgende week.
Zochten iemand voor tijdelijk én een vast iemand, ik ging initieel voor het laatste, maar mijn aanbod veranderd in de tijdelijke, met uitloop naar vast, als het wederzijds bevalt.
Het duurt allemaal al veel te lang naar mijn zin en de andere optie (die mij het meest aansprak) laat op zich wachten (gaat pas in september in en zochten 2 parttimers, krijgen het niet vervuld op de manier die ze voor ogen hebben (met mij maar eentje gevonden) en beraden zich nu op hoe dán in te vullen).
Ik weet nu ook weer waarom ik een administratieve functie niet ambieer, hahaha, wat een geregel nu alles digitaal moet, aanvragen VOG en in zo'n AFAS zien te komen, ondertekenen enz met mijn verouderde apparatuur.
Vorige week dinsdag moest ik thuis zijn, want er werd een nieuwe gasleiding aangelegd en 's avonds voetbal gekeken in het dorp, dus woensdag pas naar de camping gegaan.
Eenmaal daar lukten regeldingen niet vanaf mobieltje (die wel up to date is trouwens).
(Daar kan ik bloedchagrijnig van worden, het was prachtig en zelfs té warm weer en zat ik nóg binnen te klooien op dat soort dingen!
) Tenslotte was het éin-de-lijk een paar dagen zomer en heb ik voorlopig juist géén vakantie, dus beschouwde dit als mijn vakantietje en nú dus even/ alvast pakken wat ik pakken kan! Gelukkig ook tijd gevonden voor in- en ontspanning, oa 1 boek lezen onder de parasol en een andere half uitgelezen. Het buitenbad was heerlijk, maar niet eens erg verkoelend. De koelere vrijdag gauw het gras gemaaid en het weekend was het lekker: niet te warm, af en toe wolken, precies goed
Gelukkig kon mijn handige zoon mij gisteren thuis digitaal uit de brand helpen, ook weer geregeld dus
Vanavond weer voetbal, ik kijk ook andere wedstrijden (lang niet alles, hoor, en alleen als het zo uitkomt, tijdens en na het eten kijk op mijn Ipad, behalve als oranje speelt, die kijk ik buiten de deur met vrienden op een scherm.
Dat gezamenlijk kijken geeft er net een wat spannender tintje aan, die groepsemoties hahaha, ook al ben ik geenszins fanatiek aanhanger, het spel itself en de reacties daar kan ik wel van genieten
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 28 juli 2024 om 15:53
Hoi hoi!
Hoe is je nieuwe baan Suzy? En hoe is het met de rest?
Ik heb inmiddels vakantie. De eerste week heb ik mijn rapportages afgerond, want doordat ik intern mijn klas moest verhuizen had ik dat niet afgekregen. Verder weinig gedaan behalve voor pampus op de bank en lezen. daarna mezelf vorige week een schop onder mijn kont gegeven en gaan opruimen! Ik merkte dat ik vrij gek wordt van de hoeveelheid spullen en de zooi overal. Deze eerste opruimweek mijn sportkamer weer helemaal opgeruimd. Iedereen in dit huis gebruikte hem als dump-alles-dat-je-nu-niet-meer-wil-kamer en we konden er eigenlijk niet meer sporten. En, omdat ik de knoop heb doorgehakt dat ik de sportschool weer opzeg, wil ik daar sporten.
Ook kleding uitgezocht de al jaren te klein is, maar bewaard wordt voor als... Twee ritten naar de stort, twee naar de kringloop, één naar de doorverkoopwinkel en zeker 3 vuilniszakken in de ondergrondse. Stukje voor beetje pak ik al mijn ergernis-hoekjes aan. Wat al eeuwen klaar stond om te verkopen? Weg. Had ik al een jaar de tijd voor en het gebeurde niet. Nu ben ik het zo zat dat ik het gewoon weg wilde hebben en ruimte wil.
Komende week nog lekker verder, wat leuke uitjes op de agenda, maar rustig aan. (Hoewel, ik heb ook nog schilderplannen voor keuken, trap en sommige muren...
) Auto gaat nog naar de garage, hoop dat het meevalt. Moet ook ongesteld worden en dan heb ik toch weinig zin eropuit te trekken. En dan ga ik in augustus wel weg: lekker naar mijn familie en vriendin in Noord-Holland, er zitten nog 1 of 2 nachtjes Vlieland in de planning.
Geniet echt van de rust waar ik nu voor heb gekozen, want ik was daar echt heel hard aan toe. Ben weer begonnen met wat zonnegroetjes als ik opsta, wat lichte oefeningen en ik heb al een keer gepumpt in de sportkamer. Wat gezonder eten weer, wat meer bewegen, eens kijken of ik ook letterlijk wat beter in mijn vel kom te zitten.
Hoe is je nieuwe baan Suzy? En hoe is het met de rest?
Ik heb inmiddels vakantie. De eerste week heb ik mijn rapportages afgerond, want doordat ik intern mijn klas moest verhuizen had ik dat niet afgekregen. Verder weinig gedaan behalve voor pampus op de bank en lezen. daarna mezelf vorige week een schop onder mijn kont gegeven en gaan opruimen! Ik merkte dat ik vrij gek wordt van de hoeveelheid spullen en de zooi overal. Deze eerste opruimweek mijn sportkamer weer helemaal opgeruimd. Iedereen in dit huis gebruikte hem als dump-alles-dat-je-nu-niet-meer-wil-kamer en we konden er eigenlijk niet meer sporten. En, omdat ik de knoop heb doorgehakt dat ik de sportschool weer opzeg, wil ik daar sporten.
Ook kleding uitgezocht de al jaren te klein is, maar bewaard wordt voor als... Twee ritten naar de stort, twee naar de kringloop, één naar de doorverkoopwinkel en zeker 3 vuilniszakken in de ondergrondse. Stukje voor beetje pak ik al mijn ergernis-hoekjes aan. Wat al eeuwen klaar stond om te verkopen? Weg. Had ik al een jaar de tijd voor en het gebeurde niet. Nu ben ik het zo zat dat ik het gewoon weg wilde hebben en ruimte wil.
Komende week nog lekker verder, wat leuke uitjes op de agenda, maar rustig aan. (Hoewel, ik heb ook nog schilderplannen voor keuken, trap en sommige muren...
) Auto gaat nog naar de garage, hoop dat het meevalt. Moet ook ongesteld worden en dan heb ik toch weinig zin eropuit te trekken. En dan ga ik in augustus wel weg: lekker naar mijn familie en vriendin in Noord-Holland, er zitten nog 1 of 2 nachtjes Vlieland in de planning. Geniet echt van de rust waar ik nu voor heb gekozen, want ik was daar echt heel hard aan toe. Ben weer begonnen met wat zonnegroetjes als ik opsta, wat lichte oefeningen en ik heb al een keer gepumpt in de sportkamer. Wat gezonder eten weer, wat meer bewegen, eens kijken of ik ook letterlijk wat beter in mijn vel kom te zitten.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
maandag 26 augustus 2024 om 14:54
Sorry voor de late reactie, we zijn bijna nóg een maand verder alweer , maar wat ben je goed beziggeweest, Pauwenveer!
Op- en leegruimen blijft op eoa manier een wondermiddel, alleen al omdat het zo fijn is als er niks achterstalligs in je achterhoofd zit, wat langere tijd "eigenlijk moet", he?
Ik heb boven nog zo'n propvolle kamer, met veel spullen die geeneens van mij zijn, maar nu het toch nog zomers is geworden verschuif ik dat naar de herfst, eea op marktplaats zetten en andere dingen wegbrengen naar de kringloop. In huis onder het platte dak ga ik "binnenklusjes" alleen al ivm de warmte niet doen in de zomer.
Het is sindsdien erg mooi weer geweest, je vakantie in Noord-Holland en Vlieland hebben denk ik goed uitgepakt?
Viel het mee met je auto uiteindelijk?
Ben nu 2 maanden aan het werk, en wat ze niet verteld hadden is dat de ervaren mensen allemaal in 1 bepaalde week op vakantie zouden zijn. Dus ben in 3 weken "klaargestoomd" om het min of meer in mijn eentje te moeten doen. Had wel wat hulp die week, maar vooral de volle verantwoordeljkheid, incl bestellen 3x per week.
Daar had ik vooraf best wat stress van, alles overzien, inschatten van hoeveelheden, houdbaarheidsdatums, hoeveel tijd dingen kosten, wanneer wat moest gebeuren.
Mooie test en uitdaging voor mijn praktische vaardigheden, hahaha, want praktisch en organisatorisch is natuurlijk niet mijn sterkste kant
Maar het is allemaal goed verlopen, gelukkig!
Ik wil het dan allemaal perfect doen, dus had me wel aardig voorbereid.
Na die week zou ik maandag vrij zijn en was naar hutje gegaan, maar kwam zondagavond laat het verzoek of ik toch kon werken, want degene die weer zou beginnen was ziek.
Die week dus ook fulltime op me genomen, met hulp van een (ook) onervaren vakantiekracht. Het was ivm vakantie wel wat rustiger dan normaal en ik was, ondanks het mooie weer, vooral blij met die welkome extra uren na -te lang- geen werk!
Er werd meteen veel aan me overgelaten dus, en ik vond het ergens ook wel weer fijn, die verantwoordelijkheid en zelfstandig eea te runnen
Op eoa manier werkt het toch zo, dat als je "moét" je het ook aankunt, dan doe je weer eens een beroep op die vaardigheden (plannen, hahaha, niet mijn ding, zeker thuis niet zo'n held in, maar als het moet kan ik het dus wel )..
Tussendoor zodra het maar even kón naar hutje gegaan, natuurlijk, dus toch wat vakantiegevoel
met dat mooie weer!
Omdat er afgelopen vakantieperiode geen files zijn en gunstige werktijden durfde ik het wel aan om vanaf daar naar werk vice versa te rijden, dan kon ik 's avonds nog ff afkoelen in het zwembad en met de vrienden
Ook een paar keer doordeweeks eind van een warme dag direct doorgereden naar mijn zoon en naar het strand voor wat verkoeling en een hapje te eten.
Afgelopen weekend dagje (favoriete) festival gewerkt in zus' foodtruck, was vanouds druk en blijft leuk om te doen, maar door andere plek (met uitzicht op weggetje ipv grote veld) weinig van het festival meegekregen (behalve tussen 2 soorten muziek in staan).
Van 12 tot 12 achter elkaar een rij, geen tijd voor pauzes, hooguit even naar toilet.
Dus wel stijf de volgende dag, hoor!
Vroeger 4 a 5 van die dagen achtereen, ook hittegolven meegemaakt, dan kwam ik in zo'n "bubbel" door al die drukte en (lawaai)prikkels, lange dagen volop "aan" staan + op- en afbouwen dag ervoor en erna.
Nu was ik wel blij dat ik maandag vrij was om bij te komen!
Nu op het werk iedereen weer terug is, heb ik een paar vrije dagen, ben afgelopen zaterdag eind vd dag vanuit hutje naar huis gegaan omdat het slecht weer werd (en koeler weekend, ik probeer het nog steeds zo uit te mikken: bij koeler/ slechter weer ff spullen wassen en mijn katje knuffelen
zodat ik die mooie dagen vanaf morgen bij hutje kan doorbrengen).
Bizar: zo lig je nog in het zwembad en was het warm en benauwd en zo kwam er een zwarte lucht aan en rijd je nét op tijd weg
.
Na 5 minuten reed ik dwars door noodweer heen, was heel eng, want het barstte los toen ik op een landweggetje reed, met alleen open vlaktes en weilanden om me heen en hier en daar een boerderij, kwam het over het water ineens opzetten (was al blij dat ik op dat moment niet op de dijk zelf reed!!).
Zelden zoiets meegemaakt, ging enorm tekeer, 0,0 zicht door enorme wolkbreuk en gierende wind. Ben gestopt bij een boerderij (maar met bomen) want zag geen hand voor ogen, was niet grappig. Op de radio hoorde ik dat +/- waar ik heen reed tekeerging met veel overlast, dus tja, wat te doen dan he?
Het was kort maar krachtig, ben toen het ff minder heftig werd toch de snelweg opgegaan, van plan om evt bij het dichtstbijzijnde tankstation te stoppen. Maar toen was het net ff geluwd. Eenmaal daar voorbij nog zo'n megabui gehad, mensen stonden stil op de vluchtstrook , ben langzaam doorgereden en nog een stuk binnendoor, ivm verwachte drukte op dat traject (en snelwegafsluitingen elders) en klaarde het op.
Nu paar dingen doen nog en dan zo naar hutje terug.
Merk meteen weer dat ik daar toch veel meer van het weer meekrijg dan hier thuis, dwz veel meer buiten ben en blij ben met het uitzicht, veel van de tuin en mijn terras geniet daar, ook al vergt dat ook het nodige werk.
Als ik er langere tijd ben is dat niet erg, dan doe je elke keer wat, itt de lente toen ik elke keer áls het eens een keer droog/ zonnig was al dat werk in 1 keer moest doen, om er vervolgens niet van te kunnen genieten omdat het daarna alweer regende en naar huis ging (en de keren daarna idem).
Ik ben dus superblij dat het toch nog lekker weer is geworden afgelopen weken, met zelfs zwoele avonden, toch alsnog vakantiegevoel! 
Ben daar ook zorgelozer, net als wanneer je echt op vakantie gaat, pak makkelijker een boek, het dagelijkse leven is even ver weg, je leeft meer bij de dag (misschien doordát het tijdelijk is, dat je dan letterlijk eea gemakkelijker weg kunt denken/ vooruitschuiven?
Is jouw vakantie nu weer afgelopen of heb je nog een weekje?
Ook ik heb komende tijd weer de nodige dingen om aan te "werken", het gevoel dat ik (veel) te weinig doe aan persoonlijke ontwikkeling, zowel mentaal als fysiek, door eerst (te) lange tijd die fysieke beperkingen en de aandacht daarna teveel is gegaan naar werk/ werk zoeken en het leven van alledag oppakken, + sociale contacten/ bezigheden. Weinig zin en energie gehad om de diepte in te gaan, of andere uitdagingen, hoewel ik weet dat als je hetzelfde doet wat je altijd al doet, je hetzelfde "krijgt" wat je altijd "krijgt".
Tijd voor verandering in diverse opzichten, het is nodig.
(ook dat schuif ik voor me uit, deze week ff nog niet)
Eerst bedenken hoe en wat de prioriteit gaat zijn..
Jammer dat het topic zo goed als stilligt, ben erg benieuwd hoe het iedereen vergaan is afgelopen tijd!
, maar wat ben je goed beziggeweest, Pauwenveer!Op- en leegruimen blijft op eoa manier een wondermiddel, alleen al omdat het zo fijn is als er niks achterstalligs in je achterhoofd zit, wat langere tijd "eigenlijk moet", he?
Ik heb boven nog zo'n propvolle kamer, met veel spullen die geeneens van mij zijn, maar nu het toch nog zomers is geworden verschuif ik dat naar de herfst, eea op marktplaats zetten en andere dingen wegbrengen naar de kringloop. In huis onder het platte dak ga ik "binnenklusjes" alleen al ivm de warmte niet doen in de zomer.
Het is sindsdien erg mooi weer geweest, je vakantie in Noord-Holland en Vlieland hebben denk ik goed uitgepakt?
Viel het mee met je auto uiteindelijk?
Ben nu 2 maanden aan het werk, en wat ze niet verteld hadden is dat de ervaren mensen allemaal in 1 bepaalde week op vakantie zouden zijn. Dus ben in 3 weken "klaargestoomd" om het min of meer in mijn eentje te moeten doen. Had wel wat hulp die week, maar vooral de volle verantwoordeljkheid, incl bestellen 3x per week.
Daar had ik vooraf best wat stress van, alles overzien, inschatten van hoeveelheden, houdbaarheidsdatums, hoeveel tijd dingen kosten, wanneer wat moest gebeuren.
Mooie test en uitdaging voor mijn praktische vaardigheden, hahaha, want praktisch en organisatorisch is natuurlijk niet mijn sterkste kant
Maar het is allemaal goed verlopen, gelukkig!
Ik wil het dan allemaal perfect doen, dus had me wel aardig voorbereid.
Na die week zou ik maandag vrij zijn en was naar hutje gegaan, maar kwam zondagavond laat het verzoek of ik toch kon werken, want degene die weer zou beginnen was ziek.
Die week dus ook fulltime op me genomen, met hulp van een (ook) onervaren vakantiekracht. Het was ivm vakantie wel wat rustiger dan normaal en ik was, ondanks het mooie weer, vooral blij met die welkome extra uren na -te lang- geen werk!
Er werd meteen veel aan me overgelaten dus, en ik vond het ergens ook wel weer fijn, die verantwoordelijkheid en zelfstandig eea te runnen
Op eoa manier werkt het toch zo, dat als je "moét" je het ook aankunt, dan doe je weer eens een beroep op die vaardigheden (plannen, hahaha, niet mijn ding, zeker thuis niet zo'n held in, maar als het moet kan ik het dus wel
)..Tussendoor zodra het maar even kón naar hutje gegaan, natuurlijk, dus toch wat vakantiegevoel
met dat mooie weer!Omdat er afgelopen vakantieperiode geen files zijn en gunstige werktijden durfde ik het wel aan om vanaf daar naar werk vice versa te rijden, dan kon ik 's avonds nog ff afkoelen in het zwembad en
met de vrienden Ook een paar keer doordeweeks eind van een warme dag direct doorgereden naar mijn zoon en naar het strand voor wat verkoeling en een hapje te eten.
Afgelopen weekend dagje (favoriete) festival gewerkt in zus' foodtruck, was vanouds druk en blijft leuk om te doen, maar door andere plek (met uitzicht op weggetje ipv grote veld) weinig van het festival meegekregen (behalve tussen 2 soorten muziek in staan).
Van 12 tot 12 achter elkaar een rij, geen tijd voor pauzes, hooguit even naar toilet.
Dus wel stijf de volgende dag, hoor!
Vroeger 4 a 5 van die dagen achtereen, ook hittegolven meegemaakt, dan kwam ik in zo'n "bubbel" door al die drukte
en (lawaai)prikkels, lange dagen volop "aan" staan + op- en afbouwen dag ervoor en erna.Nu was ik wel blij dat ik maandag vrij was om bij te komen!
Nu op het werk iedereen weer terug is, heb ik een paar vrije dagen, ben afgelopen zaterdag eind vd dag vanuit hutje naar huis gegaan omdat het slecht weer werd (en koeler weekend, ik probeer het nog steeds zo uit te mikken: bij koeler/ slechter weer ff spullen wassen en mijn katje knuffelen
zodat ik die mooie dagen vanaf morgen bij hutje kan doorbrengen).Bizar: zo lig je nog in het zwembad en was het warm en benauwd en zo kwam er een zwarte lucht aan en rijd je nét op tijd weg
.Na 5 minuten reed ik dwars door noodweer heen, was heel eng, want het barstte los toen ik op een landweggetje reed, met alleen open vlaktes en weilanden om me heen en hier en daar een boerderij, kwam het over het water ineens opzetten (was al blij dat ik op dat moment niet op de dijk zelf reed!!).
Zelden zoiets meegemaakt, ging enorm tekeer, 0,0 zicht door enorme wolkbreuk en gierende wind. Ben gestopt bij een boerderij (maar met bomen) want zag geen hand voor ogen, was niet grappig. Op de radio hoorde ik dat +/- waar ik heen reed tekeerging met veel overlast, dus tja, wat te doen dan he?
Het was kort maar krachtig, ben toen het ff minder heftig werd toch de snelweg opgegaan, van plan om evt bij het dichtstbijzijnde tankstation te stoppen. Maar toen was het net ff geluwd. Eenmaal daar voorbij nog zo'n megabui gehad, mensen stonden stil op de vluchtstrook , ben langzaam doorgereden en nog een stuk binnendoor, ivm verwachte drukte op dat traject (en snelwegafsluitingen elders) en klaarde het op.
Nu paar dingen doen nog en dan zo naar hutje terug.
Merk meteen weer dat ik daar toch veel meer van het weer meekrijg dan hier thuis, dwz veel meer buiten ben
en blij ben met het uitzicht, veel van de tuin en mijn terras geniet daar, ook al vergt dat ook het nodige werk.Als ik er langere tijd ben is dat niet erg, dan doe je elke keer wat, itt de lente toen ik elke keer áls het eens een keer droog/ zonnig was al dat werk in 1 keer moest doen, om er vervolgens niet van te kunnen genieten omdat het daarna alweer regende en naar huis ging (en de keren daarna idem).
Ik ben dus superblij dat het toch nog lekker weer is geworden afgelopen weken, met zelfs zwoele avonden, toch alsnog vakantiegevoel!
Ben daar ook zorgelozer, net als wanneer je echt op vakantie gaat, pak makkelijker een boek, het dagelijkse leven is even ver weg, je leeft meer bij de dag (misschien doordát het tijdelijk is, dat je dan letterlijk eea gemakkelijker weg kunt denken/ vooruitschuiven?
Is jouw vakantie nu weer afgelopen of heb je nog een weekje?
Ook ik heb komende tijd weer de nodige dingen om aan te "werken", het gevoel dat ik (veel) te weinig doe aan persoonlijke ontwikkeling, zowel mentaal als fysiek, door eerst (te) lange tijd die fysieke beperkingen en de aandacht daarna teveel is gegaan naar werk/ werk zoeken en het leven van alledag oppakken, + sociale contacten/ bezigheden. Weinig zin en energie gehad om de diepte in te gaan, of andere uitdagingen, hoewel ik weet dat als je hetzelfde doet wat je altijd al doet, je hetzelfde "krijgt" wat je altijd "krijgt".
Tijd voor verandering in diverse opzichten, het is nodig.
(ook dat schuif ik voor me uit, deze week ff nog niet)
Eerst bedenken hoe en wat de prioriteit gaat zijn..
Jammer dat het topic zo goed als stilligt, ben erg benieuwd hoe het iedereen vergaan is afgelopen tijd!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 1 september 2024 om 18:23
Hoi! Ik ben inderdaad weer begonnen. Even aftasten weer met allemaal nieuwe leerlingen. Vakantie was heerlijk, al was de week weg dus weer erg herfstig. Ik kwam aan in een dag die te heet was voor mij om naar het strand te gaan en kreeg daarna regen, regen, regen. Ben wel 1 dag op een heerlijk rustig strand geweest! Vlieland bleek een hele organisatie voor twee dagen, in plaats daarvan 2 dagen Haarlem verkend met een vriendin.
Ik merkte wel dat ik dit jaar echt veel behoefte had aan rust en met mezelf zijn. Was dan ook heel blij om nog een weekje alleen te hebben.
Ik had het er nog met een vriendin over: het lijkt wel of je van alles moet ondernemen als je vrij bent, maar ik hou ook echt van thuis aanrommelen. Ik heb dat inmiddels wel geaccepteerd, maar ergens knaagt er dan toch iets. Want het is niet dat ik geen mooie vakantie wil boeken en ook niet dat ik dat niet kan betalen. Het is meer: het gedoe om alleen te moeten gaan reizen, zoveel nieuwe onbekende dingen, het geeft me stress. Met een vriendin gaan ook trouwens, want de hele dag met iemand vraagt veel van me. Het liefst zapp ik gewoon naar mijn vakantiebestemming met een vingerknip en dan is het goed.
Ik denk dan nu vaak: komt nog wel, maar wat als het er nooit van komt?
Wat als er geen partner meer voor mij komt en ik mezelf gewoon een schop onder de kont moet geven? Blijf het allemaal lastig vinden en doe dan dus (misschien wel te vaak) niets. Maar met alle mensen om me heen die opeens ziek worden of zelfs overlijden, is morgen geen gegeven, dat besef ik me steeds vaker. (Of omdat de grote 50 eraan komt?)
Hier hadden we de afgelopen dagen feest in het dorp. En ook daar merk ik dat ik buiten de boot val. Ik ben geweest, heb het leuk met bekenden, heb een geweldige bang gezien en lekker gedanst en meegezongen, maar ik merk gewoon dat het niet echt meer mijn ding is. Ik doe mijn best om sociaal te zijn, misschien nieuwe mensen te ontmoeten, maar pfff. Ik kan niet luisteren naar een band die me niet aanspreekt, praten met mensen die echt dronken zijn. Ik denk steeds: nou, wat een vreemd volk hier, wat roken er nog veel mensen, wat doe ik hier? En na een paar uur ben ik er helemaal klaar mee.
Ik weet: die nieuwe liefde komt niet bij mijn voordeur aanbellen, maar in de kroeg ga ik hem ook niet vinden. (Logisch, want ik ben geen kroegtijger en zoek ook geen kroegtijger! )
Maar goed, ik heb mijn gezicht weer eens laten zien! Volgende week nog een feestje dat volgens mij wel heel leuk gaat worden.
Tijd voor verandering, die voel ik ook Suzy. Net als dat prioriteiten stellen. Voor mij is dat nu meer bewegen en aan mijn fysieke en geestelijke gezondheid werken. Balans in mijn hoofd en lijf, goed voor mezelf zorgen. Ik hoop dat dat me meer rust brengt die me ook gaat helpen bij de vraag: wat wil ik met de laatste 15-18 jaar van mijn werkende leven? ik overweeg toch ook weer met ritalin te starten, wellicht halve tabletjes ofzo. Ik hoop dat dat me effectiever maakt op het werk. Wat anderen in een uurtje doen kost mij al snel 3 uur, ik zit alweer te lange dagen te maken.
Ik merkte wel dat ik dit jaar echt veel behoefte had aan rust en met mezelf zijn. Was dan ook heel blij om nog een weekje alleen te hebben.
Ik had het er nog met een vriendin over: het lijkt wel of je van alles moet ondernemen als je vrij bent, maar ik hou ook echt van thuis aanrommelen. Ik heb dat inmiddels wel geaccepteerd, maar ergens knaagt er dan toch iets. Want het is niet dat ik geen mooie vakantie wil boeken en ook niet dat ik dat niet kan betalen. Het is meer: het gedoe om alleen te moeten gaan reizen, zoveel nieuwe onbekende dingen, het geeft me stress. Met een vriendin gaan ook trouwens, want de hele dag met iemand vraagt veel van me. Het liefst zapp ik gewoon naar mijn vakantiebestemming met een vingerknip en dan is het goed.
Ik denk dan nu vaak: komt nog wel, maar wat als het er nooit van komt?
Wat als er geen partner meer voor mij komt en ik mezelf gewoon een schop onder de kont moet geven? Blijf het allemaal lastig vinden en doe dan dus (misschien wel te vaak) niets. Maar met alle mensen om me heen die opeens ziek worden of zelfs overlijden, is morgen geen gegeven, dat besef ik me steeds vaker. (Of omdat de grote 50 eraan komt?)
Hier hadden we de afgelopen dagen feest in het dorp. En ook daar merk ik dat ik buiten de boot val. Ik ben geweest, heb het leuk met bekenden, heb een geweldige bang gezien en lekker gedanst en meegezongen, maar ik merk gewoon dat het niet echt meer mijn ding is. Ik doe mijn best om sociaal te zijn, misschien nieuwe mensen te ontmoeten, maar pfff. Ik kan niet luisteren naar een band die me niet aanspreekt, praten met mensen die echt dronken zijn. Ik denk steeds: nou, wat een vreemd volk hier, wat roken er nog veel mensen, wat doe ik hier? En na een paar uur ben ik er helemaal klaar mee.
Ik weet: die nieuwe liefde komt niet bij mijn voordeur aanbellen, maar in de kroeg ga ik hem ook niet vinden. (Logisch, want ik ben geen kroegtijger en zoek ook geen kroegtijger!
)Maar goed, ik heb mijn gezicht weer eens laten zien! Volgende week nog een feestje dat volgens mij wel heel leuk gaat worden.
Tijd voor verandering, die voel ik ook Suzy. Net als dat prioriteiten stellen. Voor mij is dat nu meer bewegen en aan mijn fysieke en geestelijke gezondheid werken. Balans in mijn hoofd en lijf, goed voor mezelf zorgen. Ik hoop dat dat me meer rust brengt die me ook gaat helpen bij de vraag: wat wil ik met de laatste 15-18 jaar van mijn werkende leven? ik overweeg toch ook weer met ritalin te starten, wellicht halve tabletjes ofzo. Ik hoop dat dat me effectiever maakt op het werk. Wat anderen in een uurtje doen kost mij al snel 3 uur, ik zit alweer te lange dagen te maken.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
donderdag 3 oktober 2024 om 13:26
Jeetje, alweer een maand geleden, snel reageren is zelfs uitgeschakeld, zie ik 
Toch maar even proberen..
Ik heb afgelopen maand extra invalwerk kunnen doen, gelukkig, want ik kan het goed gebruiken momenteel
Dat aktieve, vaak ook praktische bezigzijn doet me goed, ik krijg last van mijn benen als ik (te)veel zit, dus probeer zo min mogelijk achter mijn laptop te zitten (verkeerde houding/ stoel/ aan tafel).
Ook de onderwerpen op het forum spreken me minder aan als ik er zo doorheen scroll.. ik lijk totaal "afgekickt", waar ik voorheen zoveel en vooral eindeloos lang kon schrijven over elke poep en scheet gedachte en bezigheid of reageerde op anderen, is dat nu minimaal.
Ander ritme: omdat ik eerder opsta (half 7/ kw v 7) ben ik ook eerder moe en dat is op zich goed voor me. De weekenden vrij en omdat mijn vaste vrije dag de maandag is dus lang weekend, dat was deze zomer gunstig, want als het maar even kón en redelijk weer was meteen op vrijdagavond door naar naar hutje gereden.
Daar flutinternet (via mijn mobiel als hotspot), dus wel weer aan lezen toegekomen, voor zover ik niet in de tuin of op terras (onkruid) bezig was, tis in je eentje best wel wat werk om bij te houden.
En ik ben na het werk ook aktiever in de zin van direct boodschappen en de was doen en oa vooruitkoken om porties in te vriezen (oa voor mee naar hutje). Als ik eenmaal ga zitten kak ik nogal in en doe ik niets meer namelijk.
Al die routine en praktisch bezigzijn is enerzijds goed voor me, anderzijds lijkt het teveel op "overleven" ipv (vol) leven, te oppervlakkig ook, in vrije tijd in de zomer toch prioriteit naar buiten de deur willen/ "moeten" zijn.
Op paar festivals geholpen met de foodtruck, dat blijf ik leuk vinden, zoals het uitkomt en voor een (lang) dagje nu en dan.
Vrije tijd verdelen tussen dat, hutje en met familie en vrienden/ kennissen daar of thuis doorbrengen en blijft er te weinig tijd over om te filosoferen over de diepere dingen des levens.
Ik krijg komende tijd meer tijd voor "binnen", heb ook een begin gemaakt vd week door weer mijn kasten uit te mesten en grote zak kleding weggebracht.
Gisteren op weg naar huis file en binnendoor langs de kringloop gereden, daar een brabantia afvalbak kunnen scoren (met vakverdeling), nu we toch steeds meer zelf moeten sorteren.
Ook meteen langs de Praxis gegaan voor brandstof om hutje te verwarmen en meteen afgeprijsde muurverf gekocht (Sigma) want de binnenboel moet echt eens aangepakt worden (plafonds kan ik niet zelf, moet ik iemand voor zien te vinden).
Dak lekt, dat wordt maandag als het goed is gerepareerd, maar heeft zijn sporen achtergelaten (trapgat), dus had en heb ook wat zorgelijker dingen áls ik thuis ben, maar het begin is er iig.
Ik geef eerlijk toe: het is gemakkelijker om zorgeloos te zijn als de omstandigheden er ook naar zijn. Dat geeft de "luxe" om te reflecteren, om "in het moment" te zijn. Als je de innerlijke rust hébt om te filosoferen/ spiritueler bezig te zijn, en wat spontaan "van binnen naar buiten komt" is dan "leuker" of iig optimistischer dan de realiteit van het moment.
Toch maar even proberen..
Ik heb afgelopen maand extra invalwerk kunnen doen, gelukkig, want ik kan het goed gebruiken momenteel
Dat aktieve, vaak ook praktische bezigzijn doet me goed, ik krijg last van mijn benen als ik (te)veel zit, dus probeer zo min mogelijk achter mijn laptop te zitten (verkeerde houding/ stoel/ aan tafel).
Ook de onderwerpen op het forum spreken me minder aan als ik er zo doorheen scroll.. ik lijk totaal "afgekickt", waar ik voorheen zoveel en vooral eindeloos lang kon schrijven over elke poep en scheet gedachte en bezigheid of reageerde op anderen, is dat nu minimaal.
Ander ritme: omdat ik eerder opsta (half 7/ kw v 7) ben ik ook eerder moe en dat is op zich goed voor me. De weekenden vrij en omdat mijn vaste vrije dag de maandag is dus lang weekend, dat was deze zomer gunstig, want als het maar even kón en redelijk weer was meteen op vrijdagavond door naar naar hutje gereden.
Daar flutinternet (via mijn mobiel als hotspot), dus wel weer aan lezen toegekomen, voor zover ik niet in de tuin of op terras (onkruid) bezig was, tis in je eentje best wel wat werk om bij te houden.
En ik ben na het werk ook aktiever in de zin van direct boodschappen en de was doen en oa vooruitkoken om porties in te vriezen (oa voor mee naar hutje). Als ik eenmaal ga zitten kak ik nogal in en doe ik niets meer namelijk.
Al die routine en praktisch bezigzijn is enerzijds goed voor me, anderzijds lijkt het teveel op "overleven" ipv (vol) leven, te oppervlakkig ook, in vrije tijd in de zomer toch prioriteit naar buiten de deur willen/ "moeten" zijn.
Op paar festivals geholpen met de foodtruck, dat blijf ik leuk vinden, zoals het uitkomt en voor een (lang) dagje nu en dan.
Vrije tijd verdelen tussen dat, hutje en met familie en vrienden/ kennissen daar of thuis doorbrengen en blijft er te weinig tijd over om te filosoferen over de diepere dingen des levens.
Ik krijg komende tijd meer tijd voor "binnen", heb ook een begin gemaakt vd week door weer mijn kasten uit te mesten en grote zak kleding weggebracht.
Gisteren op weg naar huis file en binnendoor langs de kringloop gereden, daar een brabantia afvalbak kunnen scoren (met vakverdeling), nu we toch steeds meer zelf moeten sorteren.
Ook meteen langs de Praxis gegaan voor brandstof om hutje te verwarmen en meteen afgeprijsde muurverf gekocht (Sigma) want de binnenboel moet echt eens aangepakt worden (plafonds kan ik niet zelf, moet ik iemand voor zien te vinden).
Dak lekt, dat wordt maandag als het goed is gerepareerd, maar heeft zijn sporen achtergelaten (trapgat), dus had en heb ook wat zorgelijker dingen áls ik thuis ben, maar het begin is er iig.
Ik geef eerlijk toe: het is gemakkelijker om zorgeloos te zijn als de omstandigheden er ook naar zijn. Dat geeft de "luxe" om te reflecteren, om "in het moment" te zijn. Als je de innerlijke rust hébt om te filosoferen/ spiritueler bezig te zijn, en wat spontaan "van binnen naar buiten komt" is dan "leuker" of iig optimistischer dan de realiteit van het moment.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 3 oktober 2024 om 15:49
Ik lees veel herkenbaars, Pauwenveer!
Waar ik als extravert persoon ook altijd kon opladen van (drukke) festiviteiten, hoeven bepaalde dingen van mij ook niet meer zo. Muziekevenementen worden in de zomer in eigen dorp 6 weekenden georganiseerd sla ik tegenwoordig over, ook jaarmarkten oid vind ik weinig aan, ook als anderen wel gaan.
Liever met een groepje kletsen, op terrasje, dan gaat het soms nog ergens over, ik houd van muziek, een goede band bijv, maar optredens (vaak zangertjes met altijd weer diezelfde hollandse levensliedmeuk) en toe staan kijken/ meezingen of -dansen ben ik niet zo van, zeker niet als het "mijn muziek" niet is, niet mijn soort vermaak.
Ook ik voel me daar niet bij thuis, en nieuwe contacten leggen gebeurt meestal ook niet. Het is vooral meer van hetzelfde en dezelde mensen die eropaf komen.
Hoewel ik altijd geroepen heb dat ik héé goed alleen kan zijn en daar dan ook overwegend happy bij was,is dat nog deels zo, al vind ik ook niet alles of het altijd meer even fijn.
Alles zelf/ alleen doen en initieren, aanpakken, beslissen, ondernemen, onderhouden en bijhouden, zelf zo verantwoordelijk voor eigen keuzes, gezondheid, geluk & welzijn, in aktie komen enz IS soms ook gewoon een "dingetje".
Ik hecht wel sterk aan verbinding met anderen, en die zijn heus niet allemaal even diep, soms gewoon meer gezelligheid of gezelschap en met anderen wel diepgang, maar zie ik niet vaak genoeg.
De verbinding met mezelf laat ook te wensen over, en heb me afgelopen jaren "bejaarder" gevoeld doordat lichamelijke klachten echt wel impact hebben óók op je mentale energie en optimisme.
Ik heb op de camping zowel als in mijn kennissenkring thuis mensen van mijn leeftijd en iets jonger, maar ook ook ouder om me heen, er vallen bekenden weg, worden ziek, heb zondag weer een condoleance (niet iemand die heel dicht bij stond, maar wel al járen "ken").
Ben denk ik een decennium ouder dan jij, in de familie is de generatie boven mij overledenen en nog los van de overgang is de tijd van terugkijken nu gewoon alleen al langer dan vooruitblikken.
Waar ik 10 jaar geleden nog barstte van de energie, plannen en allerlei mogelijkheden, ervaar ik dat nu wel anders. Enerzijds een "nu of nooit"-gevoel, dat ik nu nog (best) "jong" ben en (na die jaren van fysiek beperkt zijn) er NU alles uit moet halen wat erin zit.
Anderzijds heeft op bepaalde gebieden de realiteit me ingehaald, waar ik me destijds nooit zorgen over maakte, omdát ik mijn gesteldheid en energie van dat moment projecteerde op de toekomst en ervan uitging dat dat zo zou blijven.
Je kunt je sommige dingen niet voorstellen als je die niet kent (ik begrijp Nicci nuook zoveel beter. Ik heb ook nog elke dag pijn en vermoeide spieren/ gewrichten, ik weet onderhand niet beter dan dat iik het ermee moet doen en aktief blijven als maar mogelijk is).
Ik doe vanalles wel weer, maar het kost allemaal meer moeite en energie. Ik plan meer, kook vooruit, houd eea bij, maar kan wel meer opzien tegen dingen die een paar jaar terug vanzelfsprekend waren.
Het allerbelangrijkste is kracht van vertrouwen behouden!
Ik weet het niet anders te zeggen, maar waar je (sterk) in gelooft maakt alle verschil!
Andersom heeft je energielevel juist weer invloed op dat vertrouwen (in jezelf, in je eigen kunnen en capaciteiten, en -niet in de laatste plaats- op je levenslust, jezelf aantrekkelijk en levendig voelen, energiek om nieuwe dingen te leren/ ontdekken/ veranderen/ meemaken.
Het werkt dus 2 kanten op en de overgang zal daar ook niet bepaald aan meehelpen. Als je vanalles op je bordje hebt, zoals jij, en je daarbij ook nog eens heel verantwoordelijk voelt voor je kinderen en jezelf, en vindt dat er vanalles "moet" en "moet veranderen", terwijl je op bepaalde gebieden, zoals intimiteit en je geliefd en begeerd voelen, al jaren tekortkomt (en/of jezelf tekort vindt schieten), dan moet je veel buiten zien te sluiten om onbevangen zorgeloos te genieten.
Levenslust vergt voldoende positieve "oplaadpunten" te hebben daartegenover. Niet zozeer "vermaak". Ik blijf "vermaak" toch zien als iets marginaals, ff "iets leuks" gunnen, beetje tijdelijke afleiding. Soms is dat in periodes het haalbaarste, maar blijft "genoegen nemen met", naar mijn idee.
Het geeft nauwelijks energie.
Itt jou zit dat er bij mij totaal niet in verlangen naar een partner, want dat heb ik nog steeds niet. Ook niet in random gezelschap of onder de mensen zijn, als je daar geen tot weinig verbinding mee voelt.
Met mijn kinderen heb ik dat bijv wel, die zijn zo "eigen", als die alleen al ook in huis zijn vind ik het al gezelliger om (zelf) dingen aan te pakken in huis, of dat nu een schilderklus is of spullen uitzoeken en wegdoen, of uitgebreid koken oid, maar ook iets overleggen, het moedigt me op eoa manier aan, en dan bedoel ik dus niet eens samen die klus doen, maar dat zij intussen iets anders doen.
Gewoon hun aanwezigheid al genoeg is om met meer zin (en energie) bepaalde dingen te doen dan in mn eentje.
Dochter kwam hier geregeld "thuiswerken" bijv en dan deed ik mn administratie (waar ik altijd tegenop zie) en dat vinden we allebei fijn, terwijl ieder zijn/ haar eigen ding aan het doen is.
Op eoa manier stimuleren of versterken we elkaar, is het makkelijker in een bepaalde sfeer, ook omdat we dat bij elkaar herkennen en onszelf kunnen zijn, op bepaalde vlakken hetzelfde denken en vinden (en in "afwijken") en accepteren waarin we verschillen (dus geen bepaalde verwachtingen van elkaar hebben, elkaar niet proberen op te voeden of te oordelen/ overtuigen, veranderen oid).
Ik bedoel, mijn zus zou met alle liefde willen helpen schilderen oid, maar zich ook mee "bemoeien", (hardop) ergens iets van vinden, qua smaak of aanpak verschillen, en zelfs als dat positief (bedoeld) zou zijn, werkt dat bij mij averechts.
Zoals ik er nu over denk lijkt me dat zelfs een "passende" , in allerlei opzichten "gelijkgestemde" liefdespartner óók allerlei verwachtingen met zich meebrengt en daar voel ik momenteel geen ruimte voor om daaraan te voldoen of energie/ tijd in te steken.
Maar je weet nooit!
Ik sluit niks uit, want ik hoop wel dat die energie weer op peil komt, nu ik langzaamaan weer dingen op de rit heb, die belemmerende invloed hadden op hoe ik tegen mezelf aankijk en die ik voor en uit mezelf (eerst) nog wil veranderen/ uitbouwen.
Laatste "exlover" paste in vrijwel geen enkel opzicht bij mij, en alleen al daardoor ben ik des te meer overtuigd van het belang om zelf op mijn krachtigst te willen zijn, mocht ik nog eens een bijzonder iemand treffen!
Het is belangrijk dat je wéét dat je zelf te bieden hebt wat je verlangt van een potentiele partner, dus je gelijk-/evenwaardig aan diegene vindt en voelt.
Zowel jezelf volop de moeite waard vinden voor de ander, als iemand die jij volop de moeite waard vindt voor jezelf.
Anyway, zit ik toch weer te lang achter de pc meteen, haha, terwijl ik een appeltaartje ging bakken voor morgen, voor een jarige vriend (bij hutje).
Morgen heel vroeg op, voor mij midden in de nacht, om in te vallen voor een collega.
En moet nu dus al warme dingen inpakken om mee te nemen morgen, dan na het werk snel langs huis en kan ik nog redelijk op de verjaardag (buiten) zijn
Hopeljk krijg ik het een beetje warm gestookt daar, ben al blij dat de zon schijnt en overdag zo'n 15 a 16 graden wordt
Fijn weekend!
Waar ik als extravert persoon ook altijd kon opladen van (drukke) festiviteiten, hoeven bepaalde dingen van mij ook niet meer zo. Muziekevenementen worden in de zomer in eigen dorp 6 weekenden georganiseerd sla ik tegenwoordig over, ook jaarmarkten oid vind ik weinig aan, ook als anderen wel gaan.
Liever met een groepje kletsen, op terrasje, dan gaat het soms nog ergens over, ik houd van muziek, een goede band bijv, maar optredens (vaak zangertjes met altijd weer diezelfde hollandse levensliedmeuk) en toe staan kijken/ meezingen of -dansen ben ik niet zo van, zeker niet als het "mijn muziek" niet is, niet mijn soort vermaak.
Ook ik voel me daar niet bij thuis, en nieuwe contacten leggen gebeurt meestal ook niet. Het is vooral meer van hetzelfde en dezelde mensen die eropaf komen.
Hoewel ik altijd geroepen heb dat ik héé goed alleen kan zijn en daar dan ook overwegend happy bij was,is dat nog deels zo, al vind ik ook niet alles of het altijd meer even fijn.
Alles zelf/ alleen doen en initieren, aanpakken, beslissen, ondernemen, onderhouden en bijhouden, zelf zo verantwoordelijk voor eigen keuzes, gezondheid, geluk & welzijn, in aktie komen enz IS soms ook gewoon een "dingetje".
Ik hecht wel sterk aan verbinding met anderen, en die zijn heus niet allemaal even diep, soms gewoon meer gezelligheid of gezelschap en met anderen wel diepgang, maar zie ik niet vaak genoeg.
De verbinding met mezelf laat ook te wensen over, en heb me afgelopen jaren "bejaarder" gevoeld doordat lichamelijke klachten echt wel impact hebben óók op je mentale energie en optimisme.
Ik heb op de camping zowel als in mijn kennissenkring thuis mensen van mijn leeftijd en iets jonger, maar ook ook ouder om me heen, er vallen bekenden weg, worden ziek, heb zondag weer een condoleance (niet iemand die heel dicht bij stond, maar wel al járen "ken").
Ben denk ik een decennium ouder dan jij, in de familie is de generatie boven mij overledenen en nog los van de overgang is de tijd van terugkijken nu gewoon alleen al langer dan vooruitblikken.
Waar ik 10 jaar geleden nog barstte van de energie, plannen en allerlei mogelijkheden, ervaar ik dat nu wel anders. Enerzijds een "nu of nooit"-gevoel, dat ik nu nog (best) "jong" ben en (na die jaren van fysiek beperkt zijn) er NU alles uit moet halen wat erin zit.
Anderzijds heeft op bepaalde gebieden de realiteit me ingehaald, waar ik me destijds nooit zorgen over maakte, omdát ik mijn gesteldheid en energie van dat moment projecteerde op de toekomst en ervan uitging dat dat zo zou blijven.
Je kunt je sommige dingen niet voorstellen als je die niet kent (ik begrijp Nicci nuook zoveel beter. Ik heb ook nog elke dag pijn en vermoeide spieren/ gewrichten, ik weet onderhand niet beter dan dat iik het ermee moet doen en aktief blijven als maar mogelijk is).
Ik doe vanalles wel weer, maar het kost allemaal meer moeite en energie. Ik plan meer, kook vooruit, houd eea bij, maar kan wel meer opzien tegen dingen die een paar jaar terug vanzelfsprekend waren.
Het allerbelangrijkste is kracht van vertrouwen behouden!
Ik weet het niet anders te zeggen, maar waar je (sterk) in gelooft maakt alle verschil!
Andersom heeft je energielevel juist weer invloed op dat vertrouwen (in jezelf, in je eigen kunnen en capaciteiten, en -niet in de laatste plaats- op je levenslust, jezelf aantrekkelijk en levendig voelen, energiek om nieuwe dingen te leren/ ontdekken/ veranderen/ meemaken.
Het werkt dus 2 kanten op en de overgang zal daar ook niet bepaald aan meehelpen. Als je vanalles op je bordje hebt, zoals jij, en je daarbij ook nog eens heel verantwoordelijk voelt voor je kinderen en jezelf, en vindt dat er vanalles "moet" en "moet veranderen", terwijl je op bepaalde gebieden, zoals intimiteit en je geliefd en begeerd voelen, al jaren tekortkomt (en/of jezelf tekort vindt schieten), dan moet je veel buiten zien te sluiten om onbevangen zorgeloos te genieten.
Levenslust vergt voldoende positieve "oplaadpunten" te hebben daartegenover. Niet zozeer "vermaak". Ik blijf "vermaak" toch zien als iets marginaals, ff "iets leuks" gunnen, beetje tijdelijke afleiding. Soms is dat in periodes het haalbaarste, maar blijft "genoegen nemen met", naar mijn idee.
Het geeft nauwelijks energie.
Itt jou zit dat er bij mij totaal niet in verlangen naar een partner, want dat heb ik nog steeds niet. Ook niet in random gezelschap of onder de mensen zijn, als je daar geen tot weinig verbinding mee voelt.
Met mijn kinderen heb ik dat bijv wel, die zijn zo "eigen", als die alleen al ook in huis zijn vind ik het al gezelliger om (zelf) dingen aan te pakken in huis, of dat nu een schilderklus is of spullen uitzoeken en wegdoen, of uitgebreid koken oid, maar ook iets overleggen, het moedigt me op eoa manier aan, en dan bedoel ik dus niet eens samen die klus doen, maar dat zij intussen iets anders doen.
Gewoon hun aanwezigheid al genoeg is om met meer zin (en energie) bepaalde dingen te doen dan in mn eentje.
Dochter kwam hier geregeld "thuiswerken" bijv en dan deed ik mn administratie (waar ik altijd tegenop zie) en dat vinden we allebei fijn, terwijl ieder zijn/ haar eigen ding aan het doen is.
Op eoa manier stimuleren of versterken we elkaar, is het makkelijker in een bepaalde sfeer, ook omdat we dat bij elkaar herkennen en onszelf kunnen zijn, op bepaalde vlakken hetzelfde denken en vinden (en in "afwijken") en accepteren waarin we verschillen (dus geen bepaalde verwachtingen van elkaar hebben, elkaar niet proberen op te voeden of te oordelen/ overtuigen, veranderen oid).
Ik bedoel, mijn zus zou met alle liefde willen helpen schilderen oid, maar zich ook mee "bemoeien", (hardop) ergens iets van vinden, qua smaak of aanpak verschillen, en zelfs als dat positief (bedoeld) zou zijn, werkt dat bij mij averechts.
Zoals ik er nu over denk lijkt me dat zelfs een "passende" , in allerlei opzichten "gelijkgestemde" liefdespartner óók allerlei verwachtingen met zich meebrengt en daar voel ik momenteel geen ruimte voor om daaraan te voldoen of energie/ tijd in te steken.
Maar je weet nooit!
Ik sluit niks uit, want ik hoop wel dat die energie weer op peil komt, nu ik langzaamaan weer dingen op de rit heb, die belemmerende invloed hadden op hoe ik tegen mezelf aankijk en die ik voor en uit mezelf (eerst) nog wil veranderen/ uitbouwen.
Laatste "exlover" paste in vrijwel geen enkel opzicht bij mij, en alleen al daardoor ben ik des te meer overtuigd van het belang om zelf op mijn krachtigst te willen zijn, mocht ik nog eens een bijzonder iemand treffen!
Het is belangrijk dat je wéét dat je zelf te bieden hebt wat je verlangt van een potentiele partner, dus je gelijk-/evenwaardig aan diegene vindt en voelt.
Zowel jezelf volop de moeite waard vinden voor de ander, als iemand die jij volop de moeite waard vindt voor jezelf.
Anyway, zit ik toch weer te lang achter de pc meteen, haha, terwijl ik een appeltaartje ging bakken voor morgen, voor een jarige vriend (bij hutje).
Morgen heel vroeg op, voor mij midden in de nacht, om in te vallen voor een collega.
En moet nu dus al warme dingen inpakken om mee te nemen morgen, dan na het werk snel langs huis en kan ik nog redelijk op de verjaardag (buiten) zijn
Hopeljk krijg ik het een beetje warm gestookt daar, ben al blij dat de zon schijnt en overdag zo'n 15 a 16 graden wordt
Fijn weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 oktober 2024 om 12:48
@All, heb dit topic eens weer opgezocht om even vluchtig bij te lezen.
Klopt Suzy leven met chronische pijn geeft zoveel beperkingen, is als een rode draad door mijn leven maar waar ik verder mee moet Met gelukkig ook beter dagen maar nooit zonder medicatie meer. Petje af voor jou dat je ook nog werkt. Ik ben al lang geleden gestopt , en nu al jaren een minimum inkomen ( echt het laagste) en toch red ik me er goed mee.
Verder is juli toch nog geopereerd aan carpal tunnelsyndroom. Dit herstel viel me raar op het dak. Kan sinds een paar weken weer meer doen zonder dat dat veel klachten geeft
Dan nog af en toe met mijn vader naar het ziekenhuis geweest , die gaat ook steeds meer achteruit. 5 weken geleden heel naar gevallen buiten tijdens het uitlaten van hun hondje. Hij heeft waarschijnlijk een hersenbloeding gehad aangezien hij van niks meer wist. Flinke wond aan de lip. Verder kneuzingen, wonder boven wonder niks gebroken. Nu wat beter maar het omgaan met zijn vrouw is heel lastig. Dat heeft me gesloopt.
Ik was zo op om met haar om te gaan. Van boos zijn dat de broeder mijn hulp inriep omdat hij haar niet begreep. Ze spreekt nog steeds en vooral voor een buitenstaander gebrekkig Nederlands. Dit is nog maar 1 voorbeeld. Maar het is en blijft een moeilijke vrouw.
Ik ben nu 3 weken weggebleven en zondag belde mijn vader me. Dat ging me erg aan het hart. Hij heeft ook niks meer aan zijn leven. Ik zal dus weer heen moeten, maar heb met haar een soort gedoogbeleid net als in het kabinet kan.
Ik sta hier voor de uitdaging om niet meer te reageren op haar uitspraken. Waar mijn andere zus 1 x in de 6 weken komt en die niet wordt benaderd voor hulp ben ik wel degene die alles moet regelen( van haar kant dan met kritiek er vaak nog bij of helemaal geen bedankje). Ook de problemen tussen hun worden naar mij geventileerd.
Heb gezegd tegen mijn vader dat ik hem nog wel probeer te helpen maar dat ik niet meer met haar kan. En toch weet ik ook dat ik een manier moet vinden omdat ik zo mijn vader ook benadeel en hem ook mis
Hij zit tussen ons in. Hij moet haar tevreden houden aangezien hij totaal afhankelijk is van haar zorg. En zij maakt het mogelijk dat hij ( hopelijk) hier in zijn oude huis met hondje kan overlijden.
Met mijn moeder zijn we ook een naar traject doorgegaan, alleen zat daar niet een partner tussen wat het regelen beter maakte. Ik had ook niet verwacht dat mijn vader nog een zorgelijke tijd zou ingaan maar dankzij alle hart medicatie overlijdt je dan weer aan iets anders
In ieder geval heeft hij nu de diagnose Parkinson gekregen en medicatie daarvoor. Maar zijn levenslust is weg. Ook zijn hobby’s kan hij niet meer doen, dus ik begrijp dat hij hier vandaan wil.
Zijn vrouw wil niet alleen overblijven en begrijpt niks van zijn verdriet. Denkt ook nog dat hij 100 wordt. Ongelooflijk.
Verder hier thuis bezig. Schilder is vorige week geweest en deze week komt hij weer. Zelf ook mee geholpen. Was leuk. In november nieuwe vloer. Dus ook even afstand gedaan van die situatie daar. Dat deed me goed!
Tot zover. Zijn jullie op de hoogte. Privé is het nog hetzelfde Alleen , maar bevalt me steeds beter!
Fijne dag en zal binnenkort weer wat laten horen!
Klopt Suzy leven met chronische pijn geeft zoveel beperkingen, is als een rode draad door mijn leven maar waar ik verder mee moet Met gelukkig ook beter dagen maar nooit zonder medicatie meer. Petje af voor jou dat je ook nog werkt. Ik ben al lang geleden gestopt , en nu al jaren een minimum inkomen ( echt het laagste) en toch red ik me er goed mee.
Verder is juli toch nog geopereerd aan carpal tunnelsyndroom. Dit herstel viel me raar op het dak. Kan sinds een paar weken weer meer doen zonder dat dat veel klachten geeft
Dan nog af en toe met mijn vader naar het ziekenhuis geweest , die gaat ook steeds meer achteruit. 5 weken geleden heel naar gevallen buiten tijdens het uitlaten van hun hondje. Hij heeft waarschijnlijk een hersenbloeding gehad aangezien hij van niks meer wist. Flinke wond aan de lip. Verder kneuzingen, wonder boven wonder niks gebroken. Nu wat beter maar het omgaan met zijn vrouw is heel lastig. Dat heeft me gesloopt.
Ik was zo op om met haar om te gaan. Van boos zijn dat de broeder mijn hulp inriep omdat hij haar niet begreep. Ze spreekt nog steeds en vooral voor een buitenstaander gebrekkig Nederlands. Dit is nog maar 1 voorbeeld. Maar het is en blijft een moeilijke vrouw.
Ik ben nu 3 weken weggebleven en zondag belde mijn vader me. Dat ging me erg aan het hart. Hij heeft ook niks meer aan zijn leven. Ik zal dus weer heen moeten, maar heb met haar een soort gedoogbeleid net als in het kabinet kan.
Ik sta hier voor de uitdaging om niet meer te reageren op haar uitspraken. Waar mijn andere zus 1 x in de 6 weken komt en die niet wordt benaderd voor hulp ben ik wel degene die alles moet regelen( van haar kant dan met kritiek er vaak nog bij of helemaal geen bedankje). Ook de problemen tussen hun worden naar mij geventileerd.
Heb gezegd tegen mijn vader dat ik hem nog wel probeer te helpen maar dat ik niet meer met haar kan. En toch weet ik ook dat ik een manier moet vinden omdat ik zo mijn vader ook benadeel en hem ook mis
Hij zit tussen ons in. Hij moet haar tevreden houden aangezien hij totaal afhankelijk is van haar zorg. En zij maakt het mogelijk dat hij ( hopelijk) hier in zijn oude huis met hondje kan overlijden.
Met mijn moeder zijn we ook een naar traject doorgegaan, alleen zat daar niet een partner tussen wat het regelen beter maakte. Ik had ook niet verwacht dat mijn vader nog een zorgelijke tijd zou ingaan maar dankzij alle hart medicatie overlijdt je dan weer aan iets anders
In ieder geval heeft hij nu de diagnose Parkinson gekregen en medicatie daarvoor. Maar zijn levenslust is weg. Ook zijn hobby’s kan hij niet meer doen, dus ik begrijp dat hij hier vandaan wil.
Zijn vrouw wil niet alleen overblijven en begrijpt niks van zijn verdriet. Denkt ook nog dat hij 100 wordt. Ongelooflijk.
Verder hier thuis bezig. Schilder is vorige week geweest en deze week komt hij weer. Zelf ook mee geholpen. Was leuk. In november nieuwe vloer. Dus ook even afstand gedaan van die situatie daar. Dat deed me goed!
Tot zover. Zijn jullie op de hoogte. Privé is het nog hetzelfde Alleen , maar bevalt me steeds beter!
Fijne dag en zal binnenkort weer wat laten horen!
donderdag 31 oktober 2024 om 11:53
Hoi Nicci,
Fijn om van je te horen en jeetje, intussen ook je hand geopereerd!
Dan ben je letterlijk "onthand" geweest, is het je voorkeurshand? Nu het genezen is kan je alles weer, zonder pijn hopelijk?
Tja, die vrouw van je vader, dat is wel een uitdaging om mee te dealen, dat ze nog kritiek heeft ook en al jouw hulp verder maar vanzelfsprekend vindt (en dan op haar manier moet)..
Enige wat je nog kunt doen als het je teveel wordt is harde grenzen stellen, dus zelf "eisend" worden als het om jóuw voorwaarden gaat en wat jij niet meer accepteert (aan kritiek en gesteggel tussen hun, waar ze jou deelgenoot van maken).
En dan op een manier van: "als het niet goed genoeg is, dan doe je het maar lekker zelf voortaan, precies zoals je het wilt, ik doe het op mijn manier/ voorwaarden, graag of niet!).
Ja, ik weet dat het bij dat soort types nooit goed (genoeg) is, en dat ze hardleers zijn ook nog, bij sommige mensen als ze ouder worden alleen maar die eigenschappen versterkt worden ipv milder.
Dat hoeft niet te gebeuren, als ze er consequenties van gaan merken/ voelen, dus niet alleen mondeling protest, terwijl je toch alles blijft doen, maar daadwerkelijk merken dat ze het tegendeel bereiken: dat die hulp er minder door wordt/ je wegblijft en ze er werkelijk alleen voorstaat.
Het is ook wel erg dat je vader zijn hobby's niet meer kan doen.
Dan wordt het leven er niet leuker op!
Helpen de medicijnen wel? Ik heb oa bij een ex-buurman gezien dat het toch hard achteruit kan gaan, bij de een meer lichamelijk en bij de ander mentaal, bij hem dat laatste. Die buren zijn naar een dure flat verhuisd, naast een zorginstelling. Na korte tijd al zit hij nu in die zorginstelling en zij alleen in de flat.
Op zich voor haar een opluchting, omdat ze zelf meer armslag heeft zonder die dagelijkse zorg. Je vader wil in zijn huis blijven, en dat snap ik helemaal, maar vergis je niet dat het voor de partner ook heel zwaar is, óók met thuiszorg en/of andere hulp (van jou). Dat vergeet men nog weleens, ook haar leven zal een stuk beperkter zijn geworden?!
Neemt niet weg dat ze blij mogen zijn met wat jij allemaal doet, terwijl je zelf ook het nodige te verduren hebt en dat je dat alleen volhoudt met tenminste enige waardering.
Misschien is de oplossing wel dat je je begrip voor haar uitspreekt: een soort basis"tip" van coaching volgens Covey is: eerst (de ander) begrijpen, en dan (daarna) begrip krijgen.
Een ander principe van hem is "zorgen dat de neuzen dezelfde kant op staan": gemeenschappelijk doel waar iedereen achterstaat. Ook dat is hier toepasbaar: duidelijk hebben dat jullie allemaal hetzelfde doel nastreven (en de manier waarop), dat dat jullie allemaal die ermee te maken hebben er beter op worden (dus niet alleen je vader of zij, maar ook jij, dat iedereen er profijt van heeft als het leefbaar en behapbaar wordt + gewaardeerd wordt (en voelt).
Ik denk dat haar aandeel erkennen weleens meer kans kan geven op dat zij ontdooit dan wanneer je moet knokken voor erkenning van wat jij allemaal doet en wat het jou kost aan inspanning daarvoor.
Succes, mantelzorg op zich is al zwaar, zeker nadat je dat voor je moeder al gedaan hebt, en ook als het lekker zou lopen en gewaardeerd wordt. Maar als het niet lekker loopt en frustrerend is, vergt het het nodige van je, mentaal alleen al.
Fijn dat het verder iig goed met jou zelf gaat, blijft belangrijk dat je goed voor jezelf blijft zorgen, he!
Super dat je huis een schilderopknapbeurt krijgt!
Moet hier ook hoognodig, de woonkamer met name, en verf heb ik al maar zou (nog) niet weten wie en wanneer dan, want momenteel werk ik tijdelijk élke werkdag vanwege invallen voor meerdere collega's.
Ben al blij dat het dak hier gefixt is!!
Fijn om van je te horen en jeetje, intussen ook je hand geopereerd!
Dan ben je letterlijk "onthand" geweest, is het je voorkeurshand? Nu het genezen is kan je alles weer, zonder pijn hopelijk?
Tja, die vrouw van je vader, dat is wel een uitdaging om mee te dealen, dat ze nog kritiek heeft ook en al jouw hulp verder maar vanzelfsprekend vindt (en dan op haar manier moet)..
Enige wat je nog kunt doen als het je teveel wordt is harde grenzen stellen, dus zelf "eisend" worden als het om jóuw voorwaarden gaat en wat jij niet meer accepteert (aan kritiek en gesteggel tussen hun, waar ze jou deelgenoot van maken).
En dan op een manier van: "als het niet goed genoeg is, dan doe je het maar lekker zelf voortaan, precies zoals je het wilt, ik doe het op mijn manier/ voorwaarden, graag of niet!).
Ja, ik weet dat het bij dat soort types nooit goed (genoeg) is, en dat ze hardleers zijn ook nog, bij sommige mensen als ze ouder worden alleen maar die eigenschappen versterkt worden ipv milder.
Dat hoeft niet te gebeuren, als ze er consequenties van gaan merken/ voelen, dus niet alleen mondeling protest, terwijl je toch alles blijft doen, maar daadwerkelijk merken dat ze het tegendeel bereiken: dat die hulp er minder door wordt/ je wegblijft en ze er werkelijk alleen voorstaat.
Het is ook wel erg dat je vader zijn hobby's niet meer kan doen.
Dan wordt het leven er niet leuker op!
Helpen de medicijnen wel? Ik heb oa bij een ex-buurman gezien dat het toch hard achteruit kan gaan, bij de een meer lichamelijk en bij de ander mentaal, bij hem dat laatste. Die buren zijn naar een dure flat verhuisd, naast een zorginstelling. Na korte tijd al zit hij nu in die zorginstelling en zij alleen in de flat.
Op zich voor haar een opluchting, omdat ze zelf meer armslag heeft zonder die dagelijkse zorg. Je vader wil in zijn huis blijven, en dat snap ik helemaal, maar vergis je niet dat het voor de partner ook heel zwaar is, óók met thuiszorg en/of andere hulp (van jou). Dat vergeet men nog weleens, ook haar leven zal een stuk beperkter zijn geworden?!
Neemt niet weg dat ze blij mogen zijn met wat jij allemaal doet, terwijl je zelf ook het nodige te verduren hebt en dat je dat alleen volhoudt met tenminste enige waardering.
Misschien is de oplossing wel dat je je begrip voor haar uitspreekt: een soort basis"tip" van coaching volgens Covey is: eerst (de ander) begrijpen, en dan (daarna) begrip krijgen.
Een ander principe van hem is "zorgen dat de neuzen dezelfde kant op staan": gemeenschappelijk doel waar iedereen achterstaat. Ook dat is hier toepasbaar: duidelijk hebben dat jullie allemaal hetzelfde doel nastreven (en de manier waarop), dat dat jullie allemaal die ermee te maken hebben er beter op worden (dus niet alleen je vader of zij, maar ook jij, dat iedereen er profijt van heeft als het leefbaar en behapbaar wordt + gewaardeerd wordt (en voelt).
Ik denk dat haar aandeel erkennen weleens meer kans kan geven op dat zij ontdooit dan wanneer je moet knokken voor erkenning van wat jij allemaal doet en wat het jou kost aan inspanning daarvoor.
Succes, mantelzorg op zich is al zwaar, zeker nadat je dat voor je moeder al gedaan hebt, en ook als het lekker zou lopen en gewaardeerd wordt. Maar als het niet lekker loopt en frustrerend is, vergt het het nodige van je, mentaal alleen al.
Fijn dat het verder iig goed met jou zelf gaat, blijft belangrijk dat je goed voor jezelf blijft zorgen, he!
Super dat je huis een schilderopknapbeurt krijgt!
Moet hier ook hoognodig, de woonkamer met name, en verf heb ik al maar zou (nog) niet weten wie en wanneer dan, want momenteel werk ik tijdelijk élke werkdag vanwege invallen voor meerdere collega's.
Ben al blij dat het dak hier gefixt is!!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 31 oktober 2024 om 12:53
Update hier:
Het is een klein team en ik had al ja gezegd op een maand invallen na mn eigen werkdag. Dat is dus nog een halve werkdag erachteraan en halve dagen op de dagen dat ik vrij ben, maar nu valt een directe collega ook een aantal dagen uit en dat is dan wat teveel van het goede.
(Niet voor niks zocht ik naar een baan met minder uren per dag dan mijn vorige werk in het ziekenhuis, he. En af en toe is okay, het lukt ook terplekke wel, maar daarna blijft er van vrije tijd niets over, laat staan kwaliteit, ook al doe ik huishouden enzo minimaal: na evt boodschappen, koken, (af)was doen is de energie wel zo'n beetje op.
Sociaal leven ook eventjes op een laag pitje.
Afgelopen weekend wel 2 nachtjes naar hutje geweest, dan komt er niet veel uit mn handen, is puur bijtanken, mazzel dat het nog lekker weer was om buiten te zijn, ook nog in het binnenbad gezwommen en in de sauna. Het was vakantie en dan is baantjes trekken nog een uitdaging, omdat er zoveel kinderen zijn en dan steeds "wildwater" aangezet wordt (zo'n stroming, vind ik dus helemaal niks).
Gelukkig gaat een collegaatje mee-invallen, want ik vind het nu al zwaar.
Voordeel is het vele bewegen, het is op zich goed te doen dus, maar ben daarna als ik ff gezeten heb (of uit de auto stap) zo stijf als een hark!
Volgende week wil ik naar een lezing in de buurt, van een schrijver, heb anderhalf boek van hem gelezen en nog eentje in het verschiet, dat is volgende week vrijdag als ik laat klaar ben, hopelijk ben ik op tijd en val ik niet in slaap, haha.
En ik heb ook weer eens afgesproken met de kennis met wie ik de 1e operatie in het ziekenhuis lag en haar man. Grappig dat we contact zijn blijven houden, al is het meestal per app (honderden appjes van haar kant zelfs, met foto's en al).
Zij is maar 1 jaar ouder, maar met vervroegd pensioen gegaan, een (drukke) bezige bij pur sang, hebben het samen goed en zijn superaktief (oa varen veel, hebben zowat heel Nederland aan plaatsjes bezocht, incl alle musea en eetgelegenheden en dat legt ze ook allemaal vast in digitale fotoboeken).
(Net als vroeger vakantieplakboeken zeg maar, toen je nog de suikerzakjes bewaarde van waar je geweest was, zo legt zij alles vast, tot aan rekeningen aan toe! Die verveelt zich niet snel, hahaha, en als ik geen puf heb om te kletsen is het ook geen probleem, want die vertelt honderduit)
Affijn, ben blij dat ik dit jaar geinvesteerd heb in petroleum bij hutje, het is ook bij minder mooi weer nog de moeite waard om tot rust te komen, zelfs nu het herfstachtig wordt en de bomen verkleuren mooi, als het niet hele dagen regent tenminste, want binnen is het al vochtig.
Dan droogt na het douchen/ zwemmen je handdoek ook de hele dag niet meer op, beslaan de ramen bij douchen, koken/ afwassen, maar het slaapt zo lekker daar onder mijn dikke dekbed in een frisse slaapkamer!
En door het vakantiegevoel kom ik daar meer aan lezen toe dan thuis, waar altijd klusjes wachten die "eigenlijk" moeten gebeuren.
Er is een leuke man die ik eerder weleens genoemd heb, en heel af en toe aansluit bij mn kennissen hier, of iig voor zover ik daar zelf ben er ook weer eens is. Vorige week, toen het nog terrasweer was, en we hebben dan altijd veel gespreksstof.
Meer vriendschap en deels gedeelde interesses, hij is single en ook wat spiritueler ingesteld, daarom klikt het waarschijnlijk zo, oa in zijn kijk op het leven.
Loopt tegen soortgelijke dingen aan, herkenbaar.
(geen potentiele partner hoor! Andersom ook niet op die manier een klik, hoewel hij wel weer openstaat iha voor een relatie en dat ook echt mist. Hij reist en wil veel reizen (met camper) nu hij niet meer hoeft te werken, maar benut dat niet genoeg in zijn eentje. Denkt over in het buitenland willen en kunnen wonen, maar dat alles in je eentje ondernemen.. heeft geen kinderen of andere banden meer hier.
Ik ben zelf dol op programma's zoals "Ik vertrek" en het buitenleven, het relaxte en minimalistische ook, het idealistische van wat mensen die die stap zetten hebben, ik kan me daar tot op zekere hoogte best in vinden.
Maar rond de 60 helemaal opnieuw beginnen elders?!
Ben altijd dol op Spanje geweest, maar inmiddels minder naief dan toen ik in de 40 (en fit) was, nu zou ik de hitte van de zomermaanden juist niet trekken bijv.
En waar sommige leeftijdgenoten (en iets ouder) reikhalzend uitkijken naar hun pensioen (liefst vervroegd!) ben ik juist blij dat ik weer werk en zit ik niet te wachten op de zeeen van vrije tijd.
Ook mét allerlei hobbies en bezigheden zou ik het nu zeker nog niet willen, hooguit met eoa doel, meer maatschappelijke betrokkenheid dan (uitsluitend) hoe het eigen leven zo aantrekkelijk en aangenaam mogelijk in te vullen. Kan het niet 1,2,3 uitleggen en ga daar nog eens goed over nadenken waar dat hem in zit.
(nog los van mijn kinderen en andere (familie)banden).
Een van de dingen die ik zinvol vind aan het leven is je betekenis voor anderen (en dan ook niet 1 iemand, zoals een geliefde of eigen gezin), dus zelfs persoonlijke groei, kennis en (nieuwe) ervaringen en/of herinneringen maken betreft dan nog steeds vooral jezelf (op welke manier ook "verrijken").
Het gaat mij om meer betekenis, iets voor (een) ander(en) kunnen doen, wat een verschil(letje) maakt in deze (toch aardig verknipte) wereld.
Al het andere is dan eigenlijk eigenwaarde/zelfwaardering, ook belangrijk, maar bijv "op de hoogte zijn van het wereldgebeuren en de politiek, klimaat enz" voegt weinig toe aan werkelijke maatschappelijke betrokkenheid, als je het "tot je neemt" als kennisgeving, er een mening over hebt, maar verder weinig mee te maken hebt, behalve stemmen + je afval scheiden..
Aan de ene kant denk ik altijd: al help je maar 1 ander, dan draag je al bij.
En het zit hem ook niet in werk, het kan op allerlei andere manieren, zoals jij (Nicci) als mantelzorger, of zorgen voor je eigen gezin, omkijken naar je buren oid, ook kleine dingen maken al een verschilletje.
Ik zou ook weer eens breder kunnen gaan kijken, buiten eigen gezin, werk, huis, familie en vrienden en hutje om. Buiten alle routines om, alles wat je al kent en weet en gewend bent.
Dat ontbreekt nog weleens als dat al genoeg uitdaging is om in goede banen te leiden: dat je blijft dromen en idealen nastreeft. Plannen maakt, breder dan het leven zoals je het kent. Op zich een luxe, als je al toekomt aan meer, buiten "gewoon" alleen al een gezonde balans tussen evt werken/ zorgtaken-huishouden-sporten- sociaal leven en relaxen (vakantie/ reizen).
Voor nu lekker in bad en zo een halve dag werken, morgen een lange dag en dan is het alweer weekend om bij te komen.
Kom nu niet eens aan de kapper toe, haha.
Fijn weekend!
Fijn weekend!
Het is een klein team en ik had al ja gezegd op een maand invallen na mn eigen werkdag. Dat is dus nog een halve werkdag erachteraan en halve dagen op de dagen dat ik vrij ben, maar nu valt een directe collega ook een aantal dagen uit en dat is dan wat teveel van het goede.
(Niet voor niks zocht ik naar een baan met minder uren per dag dan mijn vorige werk in het ziekenhuis, he. En af en toe is okay, het lukt ook terplekke wel, maar daarna blijft er van vrije tijd niets over, laat staan kwaliteit, ook al doe ik huishouden enzo minimaal: na evt boodschappen, koken, (af)was doen is de energie wel zo'n beetje op.
Sociaal leven ook eventjes op een laag pitje.
Afgelopen weekend wel 2 nachtjes naar hutje geweest, dan komt er niet veel uit mn handen, is puur bijtanken, mazzel dat het nog lekker weer was om buiten te zijn, ook nog in het binnenbad gezwommen en in de sauna. Het was vakantie en dan is baantjes trekken nog een uitdaging, omdat er zoveel kinderen zijn en dan steeds "wildwater" aangezet wordt (zo'n stroming, vind ik dus helemaal niks).
Gelukkig gaat een collegaatje mee-invallen, want ik vind het nu al zwaar.
Voordeel is het vele bewegen, het is op zich goed te doen dus, maar ben daarna als ik ff gezeten heb (of uit de auto stap) zo stijf als een hark!
Volgende week wil ik naar een lezing in de buurt, van een schrijver, heb anderhalf boek van hem gelezen en nog eentje in het verschiet, dat is volgende week vrijdag als ik laat klaar ben, hopelijk ben ik op tijd en val ik niet in slaap, haha.
En ik heb ook weer eens afgesproken met de kennis met wie ik de 1e operatie in het ziekenhuis lag en haar man. Grappig dat we contact zijn blijven houden, al is het meestal per app (honderden appjes van haar kant zelfs, met foto's en al).
Zij is maar 1 jaar ouder, maar met vervroegd pensioen gegaan, een (drukke) bezige bij pur sang, hebben het samen goed en zijn superaktief (oa varen veel, hebben zowat heel Nederland aan plaatsjes bezocht, incl alle musea en eetgelegenheden en dat legt ze ook allemaal vast in digitale fotoboeken).
(Net als vroeger vakantieplakboeken zeg maar, toen je nog de suikerzakjes bewaarde van waar je geweest was, zo legt zij alles vast, tot aan rekeningen aan toe! Die verveelt zich niet snel, hahaha, en als ik geen puf heb om te kletsen is het ook geen probleem, want die vertelt honderduit)
Affijn, ben blij dat ik dit jaar geinvesteerd heb in petroleum bij hutje, het is ook bij minder mooi weer nog de moeite waard om tot rust te komen, zelfs nu het herfstachtig wordt en de bomen verkleuren mooi, als het niet hele dagen regent tenminste, want binnen is het al vochtig.
Dan droogt na het douchen/ zwemmen je handdoek ook de hele dag niet meer op, beslaan de ramen bij douchen, koken/ afwassen, maar het slaapt zo lekker daar onder mijn dikke dekbed in een frisse slaapkamer!
En door het vakantiegevoel kom ik daar meer aan lezen toe dan thuis, waar altijd klusjes wachten die "eigenlijk" moeten gebeuren.
Er is een leuke man die ik eerder weleens genoemd heb, en heel af en toe aansluit bij mn kennissen hier, of iig voor zover ik daar zelf ben er ook weer eens is. Vorige week, toen het nog terrasweer was, en we hebben dan altijd veel gespreksstof.
Meer vriendschap en deels gedeelde interesses, hij is single en ook wat spiritueler ingesteld, daarom klikt het waarschijnlijk zo, oa in zijn kijk op het leven.
Loopt tegen soortgelijke dingen aan, herkenbaar.
(geen potentiele partner hoor! Andersom ook niet op die manier een klik, hoewel hij wel weer openstaat iha voor een relatie en dat ook echt mist. Hij reist en wil veel reizen (met camper) nu hij niet meer hoeft te werken, maar benut dat niet genoeg in zijn eentje. Denkt over in het buitenland willen en kunnen wonen, maar dat alles in je eentje ondernemen.. heeft geen kinderen of andere banden meer hier.
Ik ben zelf dol op programma's zoals "Ik vertrek" en het buitenleven, het relaxte en minimalistische ook, het idealistische van wat mensen die die stap zetten hebben, ik kan me daar tot op zekere hoogte best in vinden.
Maar rond de 60 helemaal opnieuw beginnen elders?!
Ben altijd dol op Spanje geweest, maar inmiddels minder naief dan toen ik in de 40 (en fit) was, nu zou ik de hitte van de zomermaanden juist niet trekken bijv.
En waar sommige leeftijdgenoten (en iets ouder) reikhalzend uitkijken naar hun pensioen (liefst vervroegd!) ben ik juist blij dat ik weer werk en zit ik niet te wachten op de zeeen van vrije tijd.
Ook mét allerlei hobbies en bezigheden zou ik het nu zeker nog niet willen, hooguit met eoa doel, meer maatschappelijke betrokkenheid dan (uitsluitend) hoe het eigen leven zo aantrekkelijk en aangenaam mogelijk in te vullen. Kan het niet 1,2,3 uitleggen en ga daar nog eens goed over nadenken waar dat hem in zit.
(nog los van mijn kinderen en andere (familie)banden).
Een van de dingen die ik zinvol vind aan het leven is je betekenis voor anderen (en dan ook niet 1 iemand, zoals een geliefde of eigen gezin), dus zelfs persoonlijke groei, kennis en (nieuwe) ervaringen en/of herinneringen maken betreft dan nog steeds vooral jezelf (op welke manier ook "verrijken").
Het gaat mij om meer betekenis, iets voor (een) ander(en) kunnen doen, wat een verschil(letje) maakt in deze (toch aardig verknipte) wereld.
Al het andere is dan eigenlijk eigenwaarde/zelfwaardering, ook belangrijk, maar bijv "op de hoogte zijn van het wereldgebeuren en de politiek, klimaat enz" voegt weinig toe aan werkelijke maatschappelijke betrokkenheid, als je het "tot je neemt" als kennisgeving, er een mening over hebt, maar verder weinig mee te maken hebt, behalve stemmen + je afval scheiden..
Aan de ene kant denk ik altijd: al help je maar 1 ander, dan draag je al bij.
En het zit hem ook niet in werk, het kan op allerlei andere manieren, zoals jij (Nicci) als mantelzorger, of zorgen voor je eigen gezin, omkijken naar je buren oid, ook kleine dingen maken al een verschilletje.
Ik zou ook weer eens breder kunnen gaan kijken, buiten eigen gezin, werk, huis, familie en vrienden en hutje om. Buiten alle routines om, alles wat je al kent en weet en gewend bent.
Dat ontbreekt nog weleens als dat al genoeg uitdaging is om in goede banen te leiden: dat je blijft dromen en idealen nastreeft. Plannen maakt, breder dan het leven zoals je het kent. Op zich een luxe, als je al toekomt aan meer, buiten "gewoon" alleen al een gezonde balans tussen evt werken/ zorgtaken-huishouden-sporten- sociaal leven en relaxen (vakantie/ reizen).
Voor nu lekker in bad en zo een halve dag werken, morgen een lange dag en dan is het alweer weekend om bij te komen.
Kom nu niet eens aan de kapper toe, haha.
Fijn weekend!
Fijn weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
