(Alleen zijn en) gelukkig zijn met jezelf VIII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Deel VII- link: forum.viva.nl/relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met-jezelf-deel-vii/list_messages/385348/136?start=3400

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Mlous: al enig idee of het gaat lukken qua appartement?
Nog bezig met andere opdachten zoeken?

Oh, haha, word ik net gebeld door een zaak waar ik vorige week spontaan ben binnengelopen en het leek te klikken met ander personeel.

Of ik een dagje mee wil lopen komende dinsdag.
Dat ga ik zeker doen!
En is alvast een opsteker!
Minpuntje is de lokatie en ook al is het vrij veelzijdig wat ze verkopen, heeft niet echt mijn belangstelling, zou ik dan meer om klantcontact op zich doen.

Krijg wel soort "keuzestress" gezien waar ik eergisteren was en dat denk ik leuker vind (als er keuze zou zijn he), maar nog geen sollicitatietraject voor dinsdag verwacht. Dus stel zij zeggen na die meeloopdag dat ze me willen, wat dan????!

Dan heb ik nog niet eens echt geprobéérd wat me al een tijd dan nog het meeste aanspreekt, zowel zeer gemêleerd qua klanten als het soort instelling als lokatie..
(ligt ook op de route naar hutje, en waar ik ga meelopen verder vandaan, niet dat dat doorslaggevend is, maar speelt wel mee mocht ik het voor het uitkiezen hebben)..

Pff, lijkt wel daten, haha, het benauwde idee ineens dat er elders misschien nog iets "beters" te krijgen is. Doordat de indruk leeft dat er "overal" personeelstekorten zijn, dus dat vanalles mogelijk is, pff.

Het leek me trouwens wel een gemoedelijke zaak om te werken, hebben 2 filialen, en deze waar het grotendeels om gaat is wel een eindje lopen qua vrij parkeren, de andere juist voor de deur maar nogal troosteloze, ongezellige lokatie (als het daar zou worden zou ik verder zoeken) en die hele plaats ook, en de weg erheen druk en best link.

Maar ik ga er met open blik in, ben blij dat ik de kans krijg!
(zoals waar ik gisteren was, is meteen duidelijker en vol vertrouwen dat ik echt wel wat geschikters kan krijgen).

Pff, ik vind het moeilijker dan ik had gedacht, hoor, tis wel iets waar je hopelijk wat langer kunt en wilt blijven werken. Sommigen zeggen dan: dan heb je iig alvast iéts, als je intussen verder solliciteert en iets leukers vindt, jammer dan voor ze, dan kun je gewoon zo weer weg, want andersom doen ze dat net zo makkelijk ook, hoor".

Ik houd daar niet zo van, vind ik niet okay, enthousiast doen (alsof) als je vooraf al weet dat je verder gaat kijken. Tenzij je geen keuze hebt of heel veel haast.
(en dat laatste heb ik steeds meer)..

Kon ik maar inschatten wat mijn kansen zijn bij dat andere (en om hoeveel uur dat gaat), stel dat deze zaak mij aanneemt en het aan mij is.

Wat is wijsheid he.
Toen ik begon met de zoektocht dacht ik al blij te mogen zijn áls ik er nog in kom, qua leeftijd al, maar nu krijg ik wat meer vertrouwen dat er misschien meer kansen zijn dan ik dacht en een bedrijf ook blij met mij mag zijn!

Mlous, fijn dat je alsnog bevestiging krijgt van je oudcollega's dat je wel degelijk gemist wordt.
Het was al duidelijk hoor, dat je ex-leidinggevende laatst alleen maar natrapte vanuit zijn egootje. Niet alleen heel onprofessioneel, maar ook kinderlijk soort gekwetstheid hoe je het dúrfde om het bedrijf de rug toe te keren.

Je mist daar niks aan, want hij luisterde toch al niet naar je als het ging om het beleid daar, verdelen van de klussen en het "belonen" van de mensen die geen hart voor de zaak hadden + ontmoedigen van jou, die dat wél had.
Het is gewoon de kift erin hebben, soort verlatingsboete laten doen, alsof jij hem iets aangedaan hebt, door te vertrekken, wat hij moest oplossen.

Tis onvoorstelbaar, maar komt zo vaak voor, heb het ook gehad zo'n 10 jaar geleden, zette me ook bovenmatig in, en werd er op een lelijke manier uitgebonjourd (wat niet lukte trouwens, precies waar hij bang voor was: ik wist teveel tov jonge naieve werknemers, die overigens ook veel minder gedreven waren, konden immers morgen elders beginnen, en waren dus ook minder betrouwbaar en berekenbaar, oa qua niet of te laat komen, ziek zwak misselijk, maar ook veel ongeinteresseerder en nonchalanter in het werk zelf).

En ik ken er zat die zelf zijn weggegaan ergens, na juist enórme betrokkenheid en loyaliteit bij een bedrijf of "wegbezuinigd" oid en geen leuk/ gepast afscheid van collega's hebben kunnen nemen.
Dat steekt extra als je je volle inzet gegeven hebt en soms na járen als "stank voor dank" wordt behandeld als je weg gaat of moet.

Die opdrachten komen wel, en je ziet dat jouw inzet toch nu waarschijnlijk alsnog zijn vruchten afdraagt, dat je via oudcollega (die weet wat jij waard bent) dan wordt aanbevolen of wordt getipt voor opdrachten.

Sowieso goed bezig jij, door overal te laten weten dat je beschikbaar bent
Zelf opdrachten werven kost gewoon tijd, het was fijner geweest als je al wel eea had kunnen meenemen van je vorige werk, maar wie weet is het toch beter voor jou om daar helemaal weg te zijn, juist om met frisse blik je echt op nieuwe en andere opdrachten te kunnen richten.

Je weet nooit waar het later (pas) goed voor blijkt te zijn geweest!
(dat er iets veel beters voor in de plaats komt!

Gisteren, tja, ben er verdeeld over, haha.
De hele parkeerplaats stond al vol, moest zeker 10 minuten lopen en dat geeft niet, maar dat weet je dat dat ook bij bar weer (gladheid, kou, regen) is, of juist als het bloedjeheet is.

En meteen in het diepe gegooid, hele drukke zaak, geen moment rust daar, en dat was niet eens een hele drukke dag volgens hun.
Na een beetje meekijken kon ik al snel vanalles zelf, al was het nog best ingewikkeld, div systemen, grote hoeveelheid en diversiteit aan producten met elk een eigen procedure.

Eigenlijk gewoon 8 1/2 uur vol meegedraaid, alsof ik er altijd al gewerkt had, met een half uurtje pauze tussendoor.
Heb wel ff buiten kunnen zitten eten in het zonnetje (en wind), bij regen en kou kan dat niet, en dan mis je eigenlijk de hele dag daglicht.
Dus meteen 8 uur op je benen staan, geen moment dat je ff kunt zitten, alert zijn en opletten/ onthouden. Ik vond het pittig en 's mddags last van mijn rug (niet mijn benen, dat valt dan weer mee).

Na afloop even geevalueerd en van de kandidaten sta ik op nr 1, zei de bedrijfsleider.
Hij had niet kunnen denken dat ik dit voor het eerst deed, was verrast dat het leek alsof ik daar al jaren werkte.
(nu sta ik daar ook idd met het nodige zelfvertrouwen, tov klanten, het enige waar ik niet zeker van was is of ik al hele dagen kon staan en bewegen).

Het was vooral voor mezelf fijn om te bewijzen dat ik nog steeds kan "knallen", dat ik snel werk en snel nieuwe dingen onder de knie heb, ik kan echt hard werken.
Dat wist ik al, maar te lang geleden dat ik echt met urenlange drukte te maken had.
En dat na zo'n periode van zitten en weinig aktie..

Dit was dan een drukke winkel, maar iedereen in bijv ook horeca weet dat het echt wel wennen is als hun terrassen weer opengaan, met hele dagen lopen en staan ook de eerste dagen/weken last hebben van rug, voeten of benen, niks nieuws en daarin verschil ik dus niet (meer) van anderen (die geen heupoperaties achter de rug hebben).

Dus dit is een heel goede proef geweest voor mijzelf ook.
De vraag is wel of ik het leuk genoeg vind (behalve voor 1 dag)..
Als "eigen baas" kon ik op rustige momenten tussendoor -naast bijvullen/ aanvullen en alvast wat opruimen/schoonmaken- iig even rust nemen/ zitten/ eten.

Dus behalve dat ik het nog kán, is het de vraag of je dat "knallen" (en dat voor zeker elke keer dat je werkt) nog moet willen.
Ik doe dus niet onder voor anderen, terwijl ik de jongste niet meer ben.

Haha, heel anders dan de paar winkels hier in mijn buurt die ook personeel vragen maar waar er dan weer weinig te doen is of in een veeeel rustiger tempo..
Dat "hangen" zie ik ook niet zitten, als er niks te doen is, dan gaat de tijd ook heel langzaam. Maar dit is weer een ander uiterste!

Dat hele dagen op je benen staan en terugstrompelen naar de parkeerplaats zal wel makkelijker worden, kwestie van wennen (hoop ik) en toch ga je na zo'n dag wel denken of je dat wel vaker wil en kan volhouden..

Ik denk zomaar dat die ziekenhuisbaan (ook veel staan en lopen) een stuk minder hectisch is en ook veel minder ingewikkeld. Dat laatste kan ook juist uitdaging zijn (moet ook weer niet te simpel zijn, heb ook behoefte aan variatie en mezelf uitdagen), maar na zo'n megahectisch dagje lijkt me dat toch wel zo "relaxt" op den duur, terwijl anderen dát misschien al druk vinden).

Om hoeveel dagen het gaat is nog niet duidelijk, voor mij wel essentieel.
0-urencontract iig.
Hard werken voor weinig je geld.
Dus veel uren maken dan.

3 kwartier van tevoren vertrokken, voor een ritje van als het rustig is op de weg 15 a 20 minuten, en toch maar maar net op tijd, dus meer tijd voor woon-werk uittrekken voor de zekerheid (kan via 2 richtingen rijden, beide druk op de weg in de ochtend door aansluiting op de snelweg, terwijl ik die snelweg niet op hoef).

Een hele ervaring weer dus, hahaha.
Gesloopt naar huis.
Best veelzijdig en fijn te weten dat ik dit snel onder de knie heb, maar ook een paar werkzaamheden niet leuk aan, die toch best een groot deel ervan uitmaken.

Medewerknemer en meewerkende bedrijfsleider zijn op zich relaxt en aardig, cultuurtje beetje "mannen onder elkaar" en dat merk je ook aan de voorzieningen in de ruimte "achter": vol, chaotisch, niet bepaald schoon en hygienisch

Ff laten bezinken en intussen mijn licht opsteken over die ziekenhuizen en nog breder blijven kijken/ bedenken.
Ik hoop eigenlijk niet dat er nu snel besloten moet worden, voordat ik andere opties heb onderzocht..
Dus tja, gemengde gevoelens hierover..

hahahaha, ik had behoefte aan reuring, nou dat heb ik gekregen!
Meteen het andere uiterste dus: enorm hectisch en dat na zoveeeeel teveel rust

Nou, ben al gebeld: ze zien mij zitten.
In elk geval voor 2 vaste (gegarandeerde) dagen, evt meer zoals tijdens schoolvakanties of iemand vervangen bij ziekte, maar dat valt nog te bezien.
Heb gezegd dat ik er even over moet nadenken of dat genoeg is voor mij.

Tis hard werken, maar ik denk dat ik er maar gewoon ja op zeg, en daarnaast kan ik dan misschien kijken of ik elders op andere dagen kan werken?
Want ik zie echt veel flexbanen voor (een) enkele dag(en), ik kan denk ik beter ergens beginnen en kan altijd nog verder solliciteren als het toch tegenvalt?

Het zal toch moeten blijken in de praktijk, als het ook meer routine wordt.
Af en toe een klein pauzetje houden op een rustig moment is ook geen probleem, doet ie zelf ook, zei hij.

Het is ook bij verder solliciteren altijd beter vanuit een werkende situatie, dat je kunt aantonen snel nieuwe dingen op te pakken, dus sowieso geen slecht idee, ook omdat ik niet eindeloos hoef te wachten op online/ schriftelijke sollicitatieprocedures, ben je zo een paar maanden verder..

Update: we gaan het zien, collega/ bedrijfsleider uit andere filiaal wil me geloof ik ook eerst nog zien..
(daar ook evt invallen namelijk indien nodig).
Ga ik nog nader horen, ik zal niet te vroeg juichen iig.
En als het alsnog niet doorgaat omdat het niet zou klikken is het ook niet erg, omdat ik zelf ook niet overenthousiast ben (naar hun natuurlijk wel), dan kijk ik gewoon verder (oa die ziekenhuizen en dergelijke).

áls het doorgaat is bijkomend voordeel dat ik denk vanzelf wat kilootjes te verliezen met al die beweging opeens

Mlous, herkenbaar hoor: ik was ook heel ongeduldig, want financieel werd het steeds nijpender. Daardoor kan ik ook niet genoeg stilstaan bij hoe gelukkig ik ben en me mag prijzen dat ik uberhaupt weer "gewoon" kan lopen, staan, bukken enzo.

Normaal kan ik goed in het hier en nu blijven, maar al die tijd dat ik maar zat te wachten (met een overdosis tijd buiten fysio/ ofenen/ revalideren, beetje huishouden om) tot ik weer "normaal" zou zijn, maakte ik me toch zorgen over hoe daarna verder en wat mijn kansen waren, wanneer ik weer wat zou kunnen, enz.

Dan zit je niet zo "lekker" je vrije tijd te "vieren", is toch anders dan vakantie of vrijwillige sabattical oid.
Toch besef ik maar al te goed dat heel veel mensen momenteel een probleem hebben met inflatie en rondkomen ondánks dat ze al fulltime werken!

Ik weet niet hoe het daar bij jou in die streek is, maar jij bent jong en als je niet snel genoeg opdrachten in jouw branche vindt kun je altijd nog (tijdelijk) in iets anders aan de slag, denk ik? Of naast de B&B een aantal uren erbij in de horeca oid?

Voor mij zou een beter betaalde baan meer mentaal inspannend en boeiender zijn, maar ik ben gewoon graag (ook) fysiek en contactueel bezig als het om werk gaat.
En dat verdient gewoon een stuk minder, maar wel sneller/ makkelijker te vinden.
Dan maar meer uren, ik hoef ook niet meer het merendeel van de week vrij te zijn, ik zie dit nu dus maar als een opbouw en dat ik echt wel een aanpakker ben.

En kan ik -behalve misschien elders nog iets vasts erbij- in de zomer in de weekenden ook misschien nog op festivals werken voor zus.
Het is een begin, vandaaruit maar kijken wat nog meer haalbaar is.

De organisatie die oa die ziekenhuiswinkels en -restaurants beheert is misschien prima werkgever als bijbaan, maar lees ook slechte referenties.
Ik hoor van mensen uit mijn omgeving dat het toch leuker (persoonlijker) werken & meer te verdienen is bij zelfstandige ondernemers als het gaat om hetzelfde werk bij winkels en horeca dan die grote organisaties.
Ik dacht dat die grote spelers misschien flexibeler waren omdat je dan misschien ook op andere lokaties kunt werken, of tijdelijk wat meer (ik zou bijv in de winter veel meer willen werken en in de zomer wat minder), maar als ik het zo lees is dat nog maar de vraag..

Jij kunt ook altijd nog "tijdelijk downsizen" denk ik, mocht de nood aan de man komen? Werk je soms ook nog bij je vriend in de horeca?

Ik duim voor je dat er snel opdrachten komen en het appartement doorgaat en dat het is wat jullie verwachten, hoor!

Gefeliciteerd, Mlous, dat vind ik nou echt leuk nieuws!

Vandaag niks gehoord en dat geeft mij ook tijd om eea uit te zoeken nog, voordat ik iets teken.

Ik ben bang dat ik me vastleg voor niet alleen die 2 dagen, maar ook oproepbaar word geacht voor extra dagen, bijv bij ziekte of vakanties en er niet vrij in ben om dat af te slaan.

Ik ga het financieel niet redden met 2 vaste dagen (gegarandeerd) werk dus ik dacht dat ik dan daarnaast elders nog 1 of meer dagen kon gaan werken.
Dat hangt maar net van het soort contract af: als het oproep is en alleen mondeling die 2 vaste dagen is dat ongunstig voor mij.

Het gaat mij dus al even te snel en te vaag nog.
Vandaag ergens anders langsgeweest wat misschien toch ook wel wat is, als daar meer dagen mogelijk zijn.
Vraag ik wel info aan personeel, maar is de manager er niet om te vragen hoeveel en welke dagen, en was die organisatie pas weer maandag bereikbaar.

Het vervelende is dat veel van die vacatures op oproepbasis zijn, en maar 1 of 2 dagen iemand nodig hebben + vakanties en bij ziekte evt meer.

Nu weet ik ff niet of ik zelf zal bellen morgen of maandag geacht word te beginnen en dan pas het officiele gedeelte regelen.
Als ik zelf geen aanspraak kan maken op meer dagen/uren, maar zij wel op mij, als het hun uitkomt, dan doe ik het denk ik alsnog niet..

Ik was denk ik ietsje te blij om zo snel iets te vinden, het overvalt me.
Maar ik heb anderzijds ook haast, dus word er wat stressy van.
Beetje weinig tijd ook om in het weekend nog te bespreken met anderen voor advies of wat de kansen elders zijn.

Blij te horen dat je toch al wat opdrachten hebt, de rest gaat vast ook komen!

Heerlijk dat je naar Lissabon gaat, zeg!
Gaan jullie samen of ga je in je eentje?

Vandaag toch maar even zelf langsgegaan, ik had niks meer gehoord, dus om enige duidelijkheid te krijgen, zolang er niks getekend is, en of ik nou wel of niet maandag al verwacht werd daar terwijl hij zelf niet werkt op die dag.

Eea moest nog besproken met de eigenaar, heb wel aangegeven dat ik die 2 "gegarandeerde" (en vaste) dagen op zich prima vind, en ook meer dagen als dat nodig is bij ziekte of onderbezetting en vakanties van collega's, als ik daarnaast dan elders 1 (vaste) dag kan werken en die dag dan niet beschikbaar hoef te zijn.

Die flexcontracten zijn toch wel erg in het voordeel van de werkgever.
Probleem is dat als je dus elders ook alleen zo'n flexcontract kan krijgen je daar ook weer geacht wordt in te kunnen vallen bij vakanties en ziekte of zelfs een wisselend rooster (als ze maar tijdig doorgeven).

Dus ook al is het mondeling afgesproken wélke (vaste) dagen je kan verwachten te zullen worden ingeroosterd, dat kan nog veranderen als hun omstandigheden veranderen, bijv andere nieuwe mensen komen met ook hun eigen voorkeuren.

Ze willen dus eigenlijk iemand die het ook wel prima vindt als er maar weinig werk is en klaarstaat als er veel werk is (snap ik heel goed vanuit hun kant, en het mag, dus ik geef ze geen ongelijk).

Daarentegen hebben ze al jaren jongeren naar tevredenheid werken die alleen op zaterdag kunnen ivm opleiding en verder niet beschikbaar hoeven te zijn, dus je zou zeggen dat het geen probleem is als dat vooraf wederzijds is afgesproken..

Kan ook zijn dat ze daarom juist van anderen/ nieuwe mensen wél willen dat die dan tenminste kunnen als dat nodig is.

Dus de kans bestaat nu dat ze mij toch te "lastig" vinden en toch liever iemand hebben die blij is met die 2 dagen en alles wat evt meer is meegenomen vindt.

We zien het wel, maandag nog niet beginnen iig en dat geeft mij ook wat tijd om na te denken en te informeren bij paar andere bedrijven wat zij evt zoeken en te bieden hebben. GIng mij ff te snel dat ik antwoord moest geven op het aanbod, zonder te weten wat het nou precies verder inhield.

Dinsdag hoor ik meer..

Morgen uitgenodigd voor de feestelijke opening van een galerie met nog een paar vrienden, wordt vast gezellig!
En maandag krijg ik dochter en haar vriend hier te eten dus daar kijk ik ook naar uit.

Wat een heerlijk weer was het vandaag, daar knapt de mens van op!

Ik was nogal stressy erover, omdat ik eea onduidelijk bleef en niet wist waar ik me aan vast ging leggen.
Nu blijkt dat er een proeftijd is en ik vooralsnog weg kan als het niet bevalt (en andersom) ben ik er geruster op.

Aan de andere kant heb ik misschien slapende honden wakker gemaakt daar, dat zij kunnen denken dat ik weg ben, zodra er iets "beters" (of met meer uren) voorbijkomt.
Dat was niet gebeurd als ik me blij had getoond met 2 gegarandeerde dagen en alles welkom wat meer wordt.

Die 2 dagen komen trouwens niet op schrift volgens mij, op papier wordt dat "in overleg", dus kwestie van vertrouwen op mondelinge afspraken.

Ex (zelf altijd werkgever geweest) is veel pragmatischer en zegt dat de jurist in mij spreekt en dat ik het veel te zwaar zie: wat kunnen ze doen als je je niet aan het contract houdt?
(ik denk altijd andersom: waar kunnen ze mij aan houden als zij zich niet aan afspraken houden).

Ik zie het maar even als onderhandelen, dat ik heb neergelegd wat ik zou willen, ervan uitgaande dat het evengoed om mijn belangen gaat en niet alleen hoe het ideaal voor de werkgever is.

Het heet nu dan zo mooi een "werknemersmarkt" en dat hoor ik wel hier en daar, dat er zo makkelijk (door met name jongeren) van baan naar baan gehopt wordt: voor jou 10 anderen, zeker als het loon vergelijkbaar of elders hoger ligt of betere arbeidsvoorwaarden voor hetzelfde geld.

Dit werk is geen hogere wiskunde maar wel leuk, hectisch, veelzijdiger en wat inhoudelijker dan bijv horeca met soortgelijke beloning en voorwaarden.
Fysiek minder zwaar en wel wat hersenwerk en meer verantwoordelijkheid.
Naast dat je de hele dag direct met klanten bezig bent, spreekt me dat (en diversiteit aan producten) ook aan.

In de buurt ook parttime werk bij min of meer gespecialiseerde winkels, waar ik niet speciaal iets mee heb en je veel alleen staat, te rustig is, zou ik me denk ik al snel doodvervelen..

Een van de redenen dát ik in deze branches zoek is juist die hectiek (na zo lang en veel teveel rust en alleenzijn), dat je snel moet handelen, aktie dus, én dat je sneller kunt gaan starten dan iets" intellectueel passends" zoeken en geen idee wat dan + nog maar de vraag is waar ik voor in aanmerking zou komen.

Het geeft mij een kick als ik zowel snel als accuraat moet handelen.
Mijn brein denkt al genoeg, het ontbrak vooral aan aktie.

Misschien is het nu vooral de behoefte aan "inhalen" en bezigzijn en is die lol er al snel af als je eea snel onder de knie hebt. Misschien niet uitdagend genoeg, dat kan zomaar zijn, hoor, al kun je (ik) ook best lang voldoening halen uit het werk wát je doet uitstekend doen en een bepaalde diepgang ook op andere manieren dan in je (betaalde) werk vinden.

2 dagen werk betekent vooralsnog 5 dagen van de week niét werken, terwijl ik in de startblokken sta, hahaha, heeft lang genoeg geduurd dat ik fysiek aan de zijlijn stond, maar mentaal er al langer wel zeer aan toe was!

Het klinkt misschien gek, maar ik kan het gewoon niet meer opbrengen om mijn dagen te vullen met wat huishouden en mezelf thuis of buitenshuis te "vermaken", ook niet nu de lente en zomer in zicht komen met kunnen relaxen bij hutje.

Kon ik voorheen nog lyrisch zijn over vrijheid, "me-time" en het nut van het niksdoen, het is zo (en zo lang) uit evenwicht geweest dat dat me nu ff totaal niet aanspreekt.
Het is fijn tegenóver (genoeg) aktiviteiten, niet (volledig) in plaats van.

Heerlijk, Mlous, dat je op het punt staat een weekje weg te zijn, we weten dat jij dat ook in je eentje kunt waarderen en van genieten.
Ben je er al eerder geweest of ga je nu voor het eerst?

Hoe dan ook, ik wens je een hele goede reis en veel plezier!

Hoe gaat het met iedereen?

Hier niet veel te melden (de hele zoektocht naar werk zal ik jullie besparen, ik meld het wel als ik iets heb gevonden).

Waar ik mocht beginnen bleef bij 2 dagen, dus heb zelf maar bedankt, want dat schiet niet op, ik wil echt meer dagen óf dan elders nog (liefst 2) dagen kunnen werken. Jammer, want op zich zag ik het zeker wel zitten.

De lente wil maar niet echt beginnen, moet zeggen dat ik er minder last van heb dan vorige jaren, ben te druk bezig om het echt te merken en als het heel mooi weer zou zijn dan word ik daar soort van onrustig van, omdat ik dan zo graag buiten wil zijn.

Ik maak wel ritjes, gisteren nog naar Schiphol (rondgekeken, div werk daar, managers gesproken, maar erg onhandig te bereiken met OV op die tijden en ook met de auto verkeerde kant op qua files) en binnendoor terug.
Dacht dat ik die (internationale) hectiek hard nodig had, maar overviel me ook, ben niks meer gewend

Klinkt heerlijk, Mlous, alles wat je schrijft!
Dat dit nu ff kan en allemaal nog zo onwennig voelt dat je er blij van wordt, en niet vanzelfsprekend neemt, zo waardeer je het stuk vrijheid wat je hierdoor krijgt ook echt!

Dat het al zulk lekker weer is bij jou, dat is echt wel het voordeel van daar wonen, he?!
Hier is het gevoelsmatig nog januari, weinig verschil iig, behalve langer licht, wat al fijn is. Maar het lentegevoel is nog ver te zoeken.
Ik vind het momenteel niet heel erg, heb genoeg te doen wat ik bij mooi weer niet wil doen, dan wil ik alleen maar buiten zijn (en blijven).

Gisteren mijn ex-roommate bezocht, die haar 2e operatie had.
Haha, die had alweer praatjes voor 10, is zo'n druk, opgewekt en gezellig mens!
Dus ik ging daar pas om 21 u weg, hahaha, vorige keer hebben we elkaar zowat de hele nacht wakkergehouden.

Op de weg daarheen weer even langs een ander ziekenhuis geweest, waar ik al die tijd een oogje op heb gehad om te werken (combi van winkel en koffie/eten), al sinds ik daar moest zijn voor Mri, maar volgens de vacature maar om 12 uur pw gaat.

Toch weer gepraat met personeel daar en ze zeggen dat als je in gesprek met de manager aangeeft meer te willen, dat dat vaak ook kan daar.
En ze zijn positief over die werkgever (en elkaar), houden zo mogelijk rekening met je voorkeuren qua uren en werkzaamheden, vind ik ook belangrijk.
En hoor je nog eens wat, schijnt dat ze daar de jongeren juist weg willen hebben, die voldoen niet zo, dus misschien idd kans op meer dagen en uren, ik hoop het.

Is voor mij heel goed te bereiken, geen last van files ook.
Zou een zorg minder zijn iig!

En zo grappig: kreeg net een mail van de chirurg die vriendin en mij geopereerd heeft.
Blijkbaar heeft haar man mijn recept appeltaart gebakken, ook voor de chirurg, en die vroeg nu ook om het recept, zodat zijn vrouw het ook kan maken, hahaha

Dat hield ik al jaren geheim, ivm de foodtruck, maar nu maak ik uitzonderingen daarop, als die het niet verder vertellen

Met mijn zwager gaat het niet zo goed, waarschijnlijk een bijwerking van zijn behandeling, ik hoop maar dat het tijdelijk is, gaan ze nu vandaag verder onderzoeken. Die behandeling was al bijna voorbij en nu aan het bijna-eind ineens zo verzwakt
Ik gun hun zo dat het nou eens voorspoedig mag gaan en zorgeloos verder kunnen!

Seizoen bij hutje breekt op de kalender al aan, maar de voorspellingen zijn daar nog lang niet naar.
En ik weet wel zeker dat ik dit jaar pas echt kan relaxen daar als dat náást werk is.
Nooit gedacht dat ik zoiets zou zeggen, zo gesteld als ik was op het vrije leventje en elke minuut zon kon meepakken, zeker daar!
Zo zie je, alles is relatief!

Een gezonde afwisseling tussen aktie/werk en relaxen is nu mijn nieuwe ideaal, alleen maar het ene óf alleen maar het andere niet bepaald.
Ik hoop die balans snel te vinden!

Het valt me op (en ik heb me daar jaren terug ook schuldig aan gemaakt) dat in de media enzo de nadruk vooral ligt op mensen die overbelast zijn, oa burnouts op de loer liggen voor veel mensen die vanwege het huidige personeelsgebrek met minder mensen hetzelfde (of meer) werk moeten doen.
Er is maar weinig te vinden over onderbelast zijn (richting "bore out", wat eenzelfde soort klachten kan opleveren).

Misschien omdat men ervan uit gaat dat je dat relatief makkelijker kunt oplossen met extra hobby's of cursussen, vrijwilligerswerk en/of andere bezigheden waarbij je jezelf altijd nog kunt uitdagen of "nuttig" kunt maken.
En dat kan deels ook, natuurlijk, maar dat lost het algehele gevoel niet op als het "bore out" is (geworden) dat je jezelf bezig aan het houden bent, of dat nu met iets interessants of leuks is of niet, óm maar bezig te zijn, dus zowat álles wat je doet eerder tijdverdrijf is, misschien juist door het vrijblijvende ervan, zonder enige (tijds)druk, kan morgen ook wel..

Mensen die het drukker hebben dan fijn is, zouden het best wat rustiger aan willen doen en lijken te snakken naar zo'n (vakantie)periode of gewoon élke week meer dagen dat "niks moet/ hoeft".
Dat komt denk ik ook doordat werk meestal zo'n vast stramien meebrengt met contracten met vaste regels: zoveel vakantie- en verlofdagen per jaar per gewerkte uren/dagen, vaak vast aantal dagen en uren zomer en winter.

Ik snap dat dat voor werkgevers het makkelijkst is en ze op die manier ook op mensen kunnen rekenen, (áls ze hun roosters al gevuld krijgen) maar vraag me echt af of dat in sommige banen niet anders zou kunnen.
Ik praat nu veel met personeel en hoor van deze en gene dat ze best vaker of juist minder vaak zouden willen werken, maar nu eenmaal zo is afgesproken in hun contract en de werkroosters op ingericht zijn. Het brengt voor een bedrijf ook meer administratief gedoe mee bij wisselende uren (ipv standaard loonbriefjes en automatische betalingen die voorspelbaar elke maand hetzelfde zijn).

Ideaal zou voor mij zijn in de winter fulltime en in de zomermaanden parttime en dan liefst de vrije dagen niet versnipperd over de week, maar aan elkaar vast.
Momenteel ben ik al blij met ook ongunstiger roosters, hoor, tis niet anders dan.

Ik snap zeker wel dat jij nu (na jaren) kan genieten van zelf je vrije dag(delen) kunnen bepalen!
Met foodtruck hadden we aaneengesloten dagen werken en vrij, in die zin dat je van die vrije dagen zelf min of meer kon plannen wanneer inkopen doen en producten maken, voor zover dat dan weer aansloot bij zus, he, die minder moeite had met als werk-privé door elkaar heen liep en niet maalde om juist elke dag iéts te doen ipv te concentreren op dagen, zodat je andere hele dagen echt vrij was en niet half half.

Zo sprak ik gisteren dus iemand die 4 uurtjes werkt per dag (middag/avond) en dat zou om te beginnen niet eens zo gek zijn, maar die dagen ben je dan wel "kwijt" want doe je ook niet veel andere dingen, dus in die zin ben ik liever (als dat fysiek goed gaat) bijv 3 hele dagen aan het werk dan 6 halve dagen.
(Wil ik ook nog/ weer een buffer opbouwen dan minstens 4 of 5 en dan liefst die 2 vrije dagen aaneen, zodat ik nog naar hutje kan).
1 van mijn katten wordt nu wel wat ouder, vind ik, dus zo lang onder de hoede van benedenbuurman laten (die overdag naar zijn werk is) als voorheen achter elkaar naar hutje kon, weet ik zo net nog niet..

Dit huis is al snel veeeeel te warm, en moeten eigenlijk de rolgordijnen en gordijnen dicht als de schijnt, en dan ramen dicht om de warmte buiten te houden??! Zelfs open lucht het niet door hier, slaapkamerdeur houd ik al dicht om de katten, wil echt die haren niet in mijn bed/ kamer. Badkamer een broeikas.

Ik zoek nog naar een plek om te kunnen recreeren in de buurt (na werktijd -lees: 18 u- zijn de buitenbaden hier juist dicht dus eoa plekje aan het water waar je vrij heen kan en tegen die (hollandse etenstijd) rustig is, kan parkeren en niet op een betaald terras hoeft te zitten.

Ook dat is een verschil met zuidelijker oorden volgens mij, tenminste aan strand/water, dat alles langer open is en je (iedereen?) na het werk en in het weekend ergens verkoeling kan zoeken (en dat gratis of nog betaalbaar is?)..
Misschien zie ik dat ook te rooskleurig hoor, als je daar bijv 3 hoog achter woont in het binnenland in de hitte is dat ook geen feest, en meer het gekleurde beeld wat wij op vakantie krijgen (altijd "lekker zonnig" buitenleven aan zee of zwembad )..
Lijkt me vooral in de lente en herfst/ winter gunstig, maar lange hittezomers als je aan het werk bent en/of je je huishouden te doen hebt??!

Ik denk nog altijd dat terrasje pakken en/of simpel uit eten daar betaalbaarder is, juist omdát iedereen dat massaal doet en moet kunnen doen, terwil we hier die cultuur niet hadden/ hebben (wel meer dan vroeger, verbaast me dat die horeca nog best vol zit these days!) en voor eenzelfde omzet de prijzen hier hoger (moeten) zijn omdat er minder klanten zijn, (en ook personeel duurder is).
Daar normaler is om dagelijks buiten de deur je ontbijt/ koffie te halen of iets simpels te eten en hier toch meer een luxeding is..

Mlous, zie je wel: er komt via via en via allerlei wegen wel iets op je pad, áls je maar op pad gaat!

Ik heb een uitnodiging voor dat ziekenhuis, ben benieuwd!
Ik heb dat al een tijd in mijn hoofd, sinds ik daar zelf was vorig jaar en met mijn dochter koffie gedronken en soort van voor ogen gehouden voor als ik weer okay zou zijn.

In eerste instantie voor (te) weinig uren, maar ik denk van deze organisatie (die in meer ziekenhuizen in de buurt aktief is) dat uitbreiding mogelijk is als je dat wil en kan. Ik wil heel graag, maar soms bekruipt me de twijfel nog of ik dat al meerdere lange dagen fysiek kan, al zou dat voor iedereen een kwestie van wennen zijn.

Afhankelijk van de werkzaamheden vind ik (dag)horeca gewoon leuk om te doen, zelfs leuker aan de werkende kant dan als gast, dat vond ik op die festivals ook zo: je neemt er toch deel aan, maar dan heb je ook iets te doen (ipv hangen/ zitten/ kijken).

Oh, dat beheren van andermans 2e huizen is ook nog een idee voor je, al betekent dat vaak ook problemen oplossen, die die eigenaren op afstand moeilijk kunnen regelen, zoals lokale klusjesmannen weten te vinden als dingen kapot gaan of schoonmakers enzo. Als je daar goed in bent en een betrouwbaar netwerk weet op te bouwen is daar denk ik leuk mee te verdienen..

En dat kan misschien náást eigen opdrachten, omdat het meer regelen en controleren is dan uitvoerend.

Tja, dat buitenleven kunnen we hier voorlopig alleen maar van dromen, blijft voorlopig aan de frisse kant, ook al krijgen we zonniger en droog weer komende tijd. En goedkoper gaat het allemaal niet meer worden ook.

Ik heb ook altijd het idee dat in de meditterane landen er veel meer mogelijkheden zijn om gratis buiten onder de mensen te zijn, zoals dat in steden en elk dorp wel pleintjes zijn met bankjes onder de bomen. Het beeld van zowel ouderen en jongeren die elkaar daar ontmoeten, spelende kinderen, jeu de boules gespeeld wordt, gewoon iedereen heen komt, ouders met kinderwagens, enz.

Naar het strand is op mooie dagen een drama, dan gaat iedereen naar de kust, zelfs al neem je eigen eten en drinken mee, is (duur) betaald parkeren. Er zijn in mijn omgeving wel plassen, maar waar die een strandje of ligweide hebben en toegankelijk zijn is meestal via horeca of jachthaven, betaald parkeren en dergelijke.

Het valt me meer op sinds ik slecht ter been was natuurlijk, maar zelfs hier in het dorp hebben we dan wel een plein, maar geeneen bankje voor als je niét op een terras neerstrijkt en in de dichtstbijzijnde stad hadden ze tijdens corona zelfs de banken dié er stonden weggehaald of van die linten omheen, je zou eens gaan zitten daar he

We zijn volgens mij hier veel minder op buitenleven ingericht, waarschijnlijk vanwege het klimaat en misschien ook door dat calvinistische verleden, waarin "van het leven genieten" bepaald geen levensdoel was/ is, iig niet zoals tegenwoordig bijna een must is geworden.

Je ziet in de mediterrane landen van oudsher meer aandacht en waardering voor het bourgondischer leven, eten en drinken met elkaar als sociaal element en leefwijze voor iedereen en niet voorbehouden aan (luxe voor) bepaalde doelgroepen.
Zie je ook hele families/ gezinnen in de weekenden picknicken en zelfs bbq-en onder de bomen of kennissen verzamelen en met elkaar kletsen op een boulevard, terwijl het voornamelijk de toeristen zijn die de terrassen bevolken.
(en in de straatjes erachter de lokale en vaak betere én betaalbaarder eettentjes met tl-verlichting te vinden zijn).

Ik heb ook de indruk dat juist doordát het binnenleven hier meer maanden van het jaar belangrijker is, er relatief ook meer belang wordt gehecht aan inrichting, spulletjes en prulletjes. Ook dat is misschien wat mensen als bevrijdend ervaren als het gaat om het vakantiegevoel: simpele of zelfs sobere inrichting, makkelijk en snel schoon te houden, ff snel een doekje en bezem erdoor zodát je meer tijd buiten kunt doorbrengen en doordát je meer tijd buiten spendeert ook minder belangrijk is wat je binnen allemaal hebt, omdat je daar niet de hele tijd tussen zit?

Voor het milieu hoor je mensen vakantie nu afdoen als een soort asosiale luxe die je makkelijk kunt missen, en het lijkt erop dat we vooral maar binnen een bepaalde straal van eigen huis moeten blijven, afgebakend zowel voor wonen en werken als recreeren, maar ik vind het geen goed plan omdat ik vrees voor letterlijk meer kortzichtigheid.

Juist kennismaken met andere culturen, andere inrichting van land en natuur, weidsheid, uitzichten, gewoontes, gebouwen enz zorgt ervoor dat je een ruimere blik houdt voor vanalles wat buiten je comfortzone en eigen kringetje valt en in perspectief kunt plaatsen tov de wereld als een groter geheel.

Die 2 coronajaren hebben er volgens mij alleen maar toe geleid dat mensen íntoleranter werden tov alles en iedereen wat "anders" was of buiten de eigen normaalwaarden viel. Als je (gedwongen) zo focust op maar een beperkt eigen deel van je wereldje kan dat buitenproportioneel belangrijk worden en ertoe leiden dat dat "beschermd" moet worden (alles is tegenwoordig gericht op veiligheid en bescherming) en dat er op elkaar gelet wordt ook.

Enge ontwikkeling is ook dat als je alle info die je over de rest van de wereld krijgt via het nieuws of online info is, vertekend ook nog, omdat nieuws doorgaans negatief is. Je ziet dat bij oudere mensen die vooral op die manier nog met de buitenwereld te maken hebben, de deur niet uit durven, overal gevaren zien.

Leven is ook béleven en dus veel meer dan "beschermd" (geisoleerd) wonen, óm maar alle risico's te ontlopen om zo veilig mogelijk oud te worden. Wat is de meerwaarde dan voor de kwaliteit van leven, als je het niet/ nauwelijks deelneemt aan de maatschappij of je leven niet deelt met anderen en zich voornamelijk nog afspeelt door de buitenwereld te volgen via tv en/of schermpjes?!

Het is imo juist heel belangrijk dat mensen buiten hun eigen bekende en beperkte leefwereldje blijven kijken en komen, alleen al zodát je ziet dat het ook anders kan of juist (extra) te waarderen wat je hebt en wie je bent.

Ik ben geen voorstander van vergelijken met anderen, zowel niet mensen die beter als slechter af zijn, maar wel van spiegels en meekrijgen van andere perspectieven, die kunnen behoeden voor eigen blinde vlekken.

Pauwenveer, fijn weer van je te horen!

Op den duur lijkt mij juist ideaal wat je nu hebt: 4 dagen buffelen en dan 3 echt vrije dagen achtereen (alleen al voor naar hutje kunnen).
Wel vervelend dat het steeds wisselt bij jou, die vrije dag.

Wat fijn, zo'n vrij toegankelijke plas dichtbij huis!
Ik heb geeneens een bikini, hahaha, ben er al een tijdje vanaf gestapt om te er belang aan te hechten of alleen al te bedenken hoe anderen je zien met vetrolletjes, rimpels, putjes. Dat is weer een voordeel van omgaan met mensen die daar ook niet naar kijken of aan hechten, want allemaal zelf ook mee te maken hebben.

Het is bekend dat daar veel meer op gelet wordt bij "geklede" stranden dan naaktstranden, niet alleen qua voldoen aan bepaalde uiterlijke standaarden maar ook mode en merkjes enzo.

Dat je het makkelijker vindt anoniem op een groot strand dan met allerlei bekenden snap ik wel, zeker als dat mensen zijn die overal wat van vinden of je gewoon niet van wil dat ze je zo kennen. Maar laat je ook weer niet weerhouden daardoor of het plezier ontnemen áls je dan toch gaat!

Van je af laten glijden wat je ziet aan wat collega's die niet functioneren lijkt me lastig, want dat betekent dat je zelf eigenlijk onverschilliger moet worden. Jammer als dat je eigen bevlogenheid aantast, dat je als het ware zelf afstand in moet bouwen en dat kan afstompend effect hebben, een "laat ook maar".

Tegelijkertijd moet je wel, als betrokkenheid een negatief effect heeft, vooral ergernis oplevert en steeds niet aan jouw (hoge?) standaard voldoen.
Hopelijk kun je zelf die bevlogenheid nog steeds in eigen functioneren leggen (en hopen dat goed voorbeeld doet volgen?)..

Zus was hier gisteren en springt tijdelijk ergens in, heeft te maken met een ongeinteresseerde collega die daar vast werkt (in dat werk en wat klanten willen, zelfs heel klantonvriendelijk en routineuze, zelfs botte uitvoering vh werk) en ergert zich bont ben blauw, krijgt daar veel stress van zelfs, probeert het te negeren omdat het maar tijdelijk is.

Daar heeft ze vooral zichzelf mee, wordt er hyperig van zelfs, moet zich inhouden, doet het zelf heel anders en hoewel ze zeker een punt heeft (hoe ze het beschrijft iig), zij kan daar zelf ook nogal rigide in zijn (weet ik uit ervaring)..

In haar geval is het ook een beetje gevalletje zelf graag eigen baas zijn, maar kan me tijden herinneren dat zij zelf ook behoorlijk kortaf was, kort lontje had en weinig kon hebben van anderen/ klanten.
Zelf is ze (weer) energiek en heeft er moeite mee om dat werk dan ook maar minder goed te doen, om zo maar niet uit de toon te vallen of dat die collega zich niet "aangevallen" voelt als zij zich wél volgens bepaalde eisen werkt, oa aan hygiene (minstens zoals het hoort met voedsel) en klantvriendelijkheid, drive, pauze nemen op rustig moment.

Dus ook zonder dat je commentaar levert op een collega kan jouw andere instelling of manier van werken al een (ongewenste) spiegel zijn voor die collega met een lagere standaard. Het is vervelend als je zelf een stapje terug moet doen om op eenzelfde/ gelijkwaardig level te komen, en dat ook helemaal niet wilt, terwijl die ander ook zijn/ haar eigen standaard wil aanhouden (en zich misschien ook ergert dat jij een tandje harder loopt).

Ergernis kan dus soms ook zijn aan bepaalde eigenschappen die je iha verwerpt, maar soms ook zelf hebt en misschien onderdrukt (voor jezelf verwerpelijk vindt) en dan bij een ander (uitvergroot) ziet ofwel zelf juist wat meer van zou mogen hebben.
Dat leerde ik ooit van een coach: ergernis zegt altijd óók iets over jezelf.

In jouw geval zou dat kunnen zijn dat jij je té perfectionistisch, verantwoordelijk en bevlogen bent in je werk (en daardoor oa kans op burnout) en zelf wilt voldoen aan die standaard, maar ook anderen op beoordeelt die daar niet aan willen of kunnen voldoen.

Die collega kan het juist heeeeel erg goed van zich af laten glijden blijkbaar en niet van wakker liggen. En dat is de eigenschap die jij (van jezelf) wat meer van zou mogen hebben.. het is dus niet alleen maar goed of slecht: die ander zou daar wat minder en jij wat meer van mogen hebben voor een "gezonde" dosis "van je af leren zetten".

Het zijn trouwens idioot lange werkdagen die jij maakt?!

Je zult steeds vaker zien dat vrouwen in de overgang, voor wie eigenlijk door de natuur was bedacht dat ze minder voor hun kroost hoefden te gaan zorgen omdat jongvolwassenen dan vroeger al uitgevlogen waren, juist nog te maken hebben met pubers thuis of jongvolwassenen die om huisvestingsproblemen langer thuis moeten blijven wonen.

Dat komt deels doordat dit de keerzijde is van dat vrouwen op steeds latere leeftijd moeder zijn geworden en dan die overgang dus samenvalt met puberende kinderen, die dus óók in een overgangsfase zitten en met hormonen en onzekerheden te maken hebben.

Tel daarbij op dat het gezin niet meer de hoeksteen is en bij jou die zorg grotendeels zowel financieel als praktisch gezien op jou neerkomt. Ook dat was vroegah of-of. Misschien ook niet goed verdeeld qua verantwoordelijkheden, maar niet die dubbele belasting die er nu is.

In intakte gezinnen ook dubbele belasting tov vroeger (nog even los van soms nog mantelzorg voor oudere ouders die langer thuis willen/moeten blijven wonen), maar dan iig nog gedeeld huishouden/zorg en/of inkomen.
En -mag je hopen- gezamenlijke aanpak van opvoedingsvraagstukken, wat je van thuiswonende jongvolwassenen kunt verwachten dat ze bijdragen aan huishouden en zelf (bij)verdienen qua opleidingen, kleding, uitgaan, sparen, sporten/ hobby's, enz.

Terwijl je zelf ook nog een leven wilt hebben naast werken en thuis ook nog het nodige doet, vliegen die kinderen ondertussen wél uit en zo'n beetje zoals hun uitkomt. Als alleenstaande moet je zelf gewoon meer ondernemen om met anderen samen te zijn en/of als je intimiteit en een partner wil ontmoeten toch ook daar tijd en gelegenheid voor nodig hebt.
Maar ook om juist eens echt alleen te zijn, bijtanken zonder dat je iets moet/ hoeft en iemand onverwachts in en uit kan lopen of iets van jou nodig heeft.

Even los van dat je in een lange relatie als ouders samen en los van elkaar ook weinig privacy kunt hebben als ze ouder worden en thuis blijven wonen, en kinderen in en uit lopen, laat naar bed gaan, vrienden meenemen, enz, als single moet je in je eentje een koers varen in allerlei opzichten en ben je voor "samen" iets doen gewoon meer aangewezen op familie, vrienden en kennissen.

En voor sport, hobby's enzo los van elkaar is dan vaak de andere ouder thuis, als dat nog nodig is.

In je voorbeeld van kleren strijken voor de kinderen en vrágen of zij eens een eigen aandeel in nota bene hun eigen dingen gaan nemen, ben je rijkelijk laat mee..
Maar beter laat dan nooit!
Ik vind het van de gekke dat jij na lange dagen nog vanalles gaat doen, wat ze toch echt zelf moeten kunnen als ze op zichzelf gaan wonen en waarom dan pas?!

Ik strijk al járen helemaal niks meer, trouwens, vind ik echt zonde van mijn tijd en niemand heeft daar ooit iets van gemerkt.

Ik deed dat vroegah ook, hoor, niet alleen katoenen overhemden en blouses, t-shirts, polo's tot aan theedoeken en beddengoed aan toe, maar helemaal mee gestopt na de scheiding. Ik vouw het op als het nog warm uit de droger komt, hang blouses nog vochtig op en trek dan boorden en mouwen wat recht en dat is het dan.

Beddengoed gaat zo uit de droger op het bed, en zodra je kleding aantrekt zijn door de lichaamswarmte evt vouwen er snel uit.
Het kan gewoon niet dat we bij een verdubbeling van taken naast buitenshuis werken toch blijven vasthouden aan de eisen van een traditioneel huishouden!!

Het is op den duur alleen maar vol te houden als je daar makkelijker in wordt en het hoognodige belang erkent van plezier en (echte) ontspanning. Het gaat er imo niet om dat je "best" een paar uur pw of van je weekend ergens "even" een stofzuiger doorheen kan halen en dan ook genoeg tijd overhoudt voor "leuks".

Ik vind het niet gezond als je elke dag "aan" staat, of een deel daarvan, om wat voor werk ook te doen, of dat nu je werk of huishoudelijk werk is (of het niet doen en dan je schuldig, want verantwoordleijk voor voelen).

Niet voor niks dat die eeuwige beschikbaarheid/ bereikbaarheid nu in CAO's onder vuur ligt, hetzelfde zou moeten gelden voor huishouden, boodschappen, koken, de was doen..
Het heeft niks te maken met lui zijn, maar met altijd maar verantwoordelijk voelen, wat mensen opbrengt, ook als er geen beroep op gedaan wordt.

Strijken is een vd traditionele beelden van wat bij het huishouden "hoort", die ik heb losgelaten en omdat ik er de zin niet meer van inzie.
Ik ben zeker wel van verzorgd en hygienisch, ik was relatief ook vaak/veel, maar dat is meer voor mezelf en boeit me niet of dat in keurige even grote gestreken stapeltjes in de kast ligt.

Je moet hoe dan ook vermijden dat je slaaf wordt van je bestaan, van je huis, van je gezin, van eoa standaardnorm van buitenaf (of uit je opvoeding) hoe het "hoort".
Ik denk ook dat je het niet moet vragen en het ook niet moet gaan lijken op dat zij jou moeten gaan "helpen" in het huishouden omdat jij het jou teveel wordt/ is en het niet langer trekt, maar omdat het inmiddels iets van hun is en jouw taak niet langer is.

Dat je het dus niet meer van plan bent, niet wil (ipv niet kan), en mededelen ipv vragen om hun medewerking. Geen keuze geven dus, maar voldongen feit is (en als ze het alsnog niet gaan doen niet zelf maar weer gaan overnemen van ze).
Niet in woorden dat verandering (voor jou) nodig is, maar in daden dus eea daadwerkelijk veranderen.
Anders wordt het iets wat voor hun ongunstiger is en ze moeten doen voor jóu, om jou een plezier te doen.

Helaas heb je het al die tijd zelf ook (vanzelfsprekend of al mopperend) gedaan alsof het jouw taak was, terwijl het net zo goed jouw taak is om ze zelfstandig te laten worden, óók nu bijna volwassen kinderen tegenwoordig langer thuis wonen.
Op andere gebieden willen ze ook als volwassen beschouwd en behandeld worden, he, dan horen dit soort dingen er ook bij.

Volgens mij leren ze niet van toekijken hoe jij het doet. Ook bijv koken niet, dat leer je door zelf te doen, hoeveelheden en prijzen in te schatten, hoeveel tijd, geld en moeite iets kost enz.

Misschien moet je het dus zelf anders gaan zien: dat je dingen niet van hun vraagt om jóu te ontlasten en ze de leeftijd hebben daarvoor, maar dat je ze dit wil bijbrengen voor hún ontwikkeling en latere leven, zodat ze niet voor verrassingen staan als het moment komt dat ze het opeens helemaal zelf moeten doen.

Uiteindelijk wordt veel voor vanzelfsprekend genomen en niet eens erg gewaardeerd wat jij allemaal extra doet, maar raken ze aan gewend, terwijl je zelf ook nog een leven wil hebben met meer tijd en leuks voor jezelf dan werken en huishouden doen en dan energieloos op de bank ploffen..

Het begint vaak toch met jezelf gunnen, niet wachten of en tot een ander je dat (uit zichzelf) gunt..

Mlous, ik vind het echt fijn om te lezen dat je zo happy bent

Niet alleen het klimaat en de buitencultuur, maar vanuit een vertrouwde (uitvlieg)basis thuis een zekere mate van vrijheid en prettige dosis (werk)onzekerheid/ avontuur, die juist aanzet tot inspiratie om in te kunnen kleuren.

Het gevoel genoeg tijd te hebben en kunnen relaxen/ genieten zorgt er volgens mij ook voor dat je vanuit innerlijke rust en vol vertrouwen kunt blijven denken in mogelijkheden.
Je kunt dan met een open, ruimere blik kijken en dus kansen zien, als die zich voordoen (en die komen ook).

Het is een van de redenen dat ik liever erop uit ga om aktief mogelijkheden te onderzoeken dan die ik vanuit huis zelf kan bedenken of door vacaturesites door te spitten en me dan bij vage omschrijvingen een voorstelling van te maken: ik moet op eoa manier uit die "comfortzone" breken (die al te lang helemaal niet zo comfortabel is en veel te beperkt en routineus, wat mijn blik letterlijk en figuurlijk vernauwt).

Dus ga zo door, lekker bezig jij, zo kom je nog eens ergens, Mlous!