Relaties
alle pijlers
(Alleen zijn en) gelukkig zijn met jezelf VIII
woensdag 25 januari 2023 om 10:34
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Deel VII- link: forum.viva.nl/relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met-jezelf-deel-vii/list_messages/385348/136?start=3400
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Deel VII- link: forum.viva.nl/relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met-jezelf-deel-vii/list_messages/385348/136?start=3400
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 27 april 2023 om 18:52
Sorry, sorry voor de lange afwezigheid! Ik heb een paar keer bijgelezen en was dan van plan om te reageren zodra ik de laptop erbij pakte, maar het kwam er gewoon niet van.
Hoe het gaat? Qua werk eigenlijk niet veel verandering. Behalve dan dat ik me de pleuris werk behoorlijk wat karren moet trekken maar mijn positie nog steeds niet duidelijk is. Gelukkig heeft dit schooljaar nog maar 7-8 schoolweken.
Het is een wijze les in berusten, dingen loslaten en gewoon maar doen wat wel kan. Neemt niet weg dat de frustratie er niet is en soms even hevig de kop op steekt.
Thuis is het ook niet rustig. Mijn zoon loopt helaas al weken op krukken ivm met een uitgaans-incident. (Door hemzelf veroorzaakt.) Dat betekent dus dat ik mijn vakantieplannen heb moeten aanpassen en veel thuis ben. Hij begint na drie weken weer wat mobieler te worden, in ieder geval binnenshuis.
Wel hebben we een serieuze ruzie gehad, omdat hij een onwijs dom plan had opgepakt en ik zei dat als hij dacht dit soort dingen te kunnen doen zonder overleg, hij maar op zichzelf moest wonen. Gelukkig heeft mijn gesprek effect gehad en heeft hij net op tijd zelf ontdekt dat ik gelijk had en hij er ingeluisd was. (internet-phishing) Dan blijkt hij toch wel heel naïef te zijn in die dingen en ben ik heel blij dat ik hem de ogen heb kunnen openen, hoe verdrietig hij er zelf ook van was.
En dan dochter, tja. Ik zie haar weinig en eerlijk gezegd heb ik ook geen zin meer de strijd steeds aan te gaan. Ik vind haar momenteel geen aangenaam persoon. Ik heb gesprekken met haar gehad over de manier waarop ze met mij en haar familie om gaat, maar ik dring niet echt door. Al het andere is belangrijker: werken in de horeca en haar vrienden. Ik weet niet goed wat ik er mee moet, ze is inmiddels 17. Ik heb de puf niet meer om ruzie te gaan maken over thuiskomsttijd, om de zoveelste afspraak die ze is vergeten. Volgens haar kan ze er niets aan doen, want ze heeft adhd. Ja doei dame, dat is geen excuus, dan zorg je maar voor strategieën om dingen te laten werken. Dat moeten we allemaal in dit huis.
Ik las dat jij Suzy, het gezinsleven soms mist en het vroeger ook nooit zat was. Nou, ik wel. Groot taboe om uit te spreken, maar ik vind mijn leven best vaak minder leuk door mijn kinderen. Kan er ook wel eens naar uitkijken dat ze het huis uit zijn. Aangezien ik dat dan weer niet niet wil haasten en ze uiteraard wel op het juiste moment wil zien gaan, trek ik nu mijn grenzen. Ik heb geen zin meer. Ik kan het niet meer opbrengen zoals het hier nu gaat. En ook de afgelopen maanden, waar ik zoveel met ze te stellen heb gehad, had ik weer geen flikker aan hun vader.
Kom ik weer terug bij de issue die ik mijn hele leven al meedraag: ik kan nooit een keer op iemand leunen en ik ben daar echt heel erg teleurgesteld in. Waarom ik nooit hulp vraag? Omdat mensen het laten afweten en ik het maar zelf moet doen. Gevolg daarvan is weer dat mensen geen hulp bieden, omdat ik het altijd zelf kan. Laatst gesprek met mijn knipperlicht-ex waarin ik aangaf dat ik echt heel rot zat. Dat ziet hij dan, benoemt het ook en vervolgens hoor ik twee weken niets van hem. Dan bedenk ik me wel een tweede keer voor ik mijn gevoel deel, want wat heb ik eraan?
Nu dus vakantie. Ondanks bovenstaand gemopper
heb ik ook fijne dagen. Ik lees lekker, ben een beetje aan het relaxen en verder met projecten in huis. Vanmiddag heerlijk een paar uur in de zon zitten lezen. Ben weer wat aan het bewegen geslagen... (Geen 10 km rennen gelukkig, bravo Mlous!!) Volgende week nog wat uitjes misschien: dagje sauna, dagje museum, heb een feest op de kalender staan. Komt wel goed allemaal!
pauwenveer wijzigde dit bericht op 28-04-2023 00:19
0.63% gewijzigd
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
donderdag 27 april 2023 om 18:59
Welkom Moon! Ben altijd erg benieuwd wie mensen eerder waren en ik ze 'kende', maar je kiest niet voor niets voor een nieuwe identiteit natuurlijk!
Nicci, Ik weet hoe lastig het is een ex te hebben waarmee je nog een klik hebt. Ik kan met al mijn exen, maar zoals je je vast wel kan herinneren, 'mis' ik mijn knipperlicht-ex ook nog vaak. We gaan morgen ook wat gezelligs doen, want we hebben elkaar lang niet gezien. Als ik val in valkuil van 'heel misschien...' haal ik altijd weer heel duidelijk in mijn geheugen waarom ik niet met hem verder hou en waarom wij het beter doen als vrienden. Als dat me veel verdriet zou doen, zou ik, hoe moeilijk ook, er een streep onder zetten.
Suzy, klinkt pittig, je nieuwe werk! Wat ik nog dacht: ken je de flowee-matjes? Dat zijn spijkermatjes en je hebt ze ook in het kleiner voor je voeten. Ik heb ze een tijdje intens gebruikt toen ik zoveel voetenpijn had. Gewoon 's avonds een tijdje met je voeten op, het kan pijn verlichten, is een soort accupressuur.
En mijn aanvullende verzekering vergoedt volgens mij elke twee jaar zooltjes tot €150?
Oh, en hoe was het feestje met ex-lover?
Nicci, Ik weet hoe lastig het is een ex te hebben waarmee je nog een klik hebt. Ik kan met al mijn exen, maar zoals je je vast wel kan herinneren, 'mis' ik mijn knipperlicht-ex ook nog vaak. We gaan morgen ook wat gezelligs doen, want we hebben elkaar lang niet gezien. Als ik val in valkuil van 'heel misschien...' haal ik altijd weer heel duidelijk in mijn geheugen waarom ik niet met hem verder hou en waarom wij het beter doen als vrienden. Als dat me veel verdriet zou doen, zou ik, hoe moeilijk ook, er een streep onder zetten.
Suzy, klinkt pittig, je nieuwe werk! Wat ik nog dacht: ken je de flowee-matjes? Dat zijn spijkermatjes en je hebt ze ook in het kleiner voor je voeten. Ik heb ze een tijdje intens gebruikt toen ik zoveel voetenpijn had. Gewoon 's avonds een tijdje met je voeten op, het kan pijn verlichten, is een soort accupressuur.
En mijn aanvullende verzekering vergoedt volgens mij elke twee jaar zooltjes tot €150?
Oh, en hoe was het feestje met ex-lover?
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
vrijdag 28 april 2023 om 15:22
Dankjewel Pauwenveer, fijn dat ik welkom ben!
En over m'n oude naam, ja, ik snap je nieuwsgierigheid hoor. Maar het is weinig interessant. Sowieso heb ik door de jaren heen wel vier of vijf verschillende accounts gehad, minstens, en ik weet zelf de meeste namen al niet eens meer. Als student was ik hier al te vinden! Dat is zo'n twintig jaar geleden. Bijzonder eigenlijk dat dit forum nog bestaat.
En daarbij, ik heb nooit actief in dit topic meegeschreven hoor. Misschien af en toe een enkele opmerking, dat sluit ik niet uit maar zelfs dat weet ik niet zeker. Ik las met vlagen fanatiek mee, zeker als ik veel met die nare relatie bezig was en als Suzy veel schreef over emotionele mishandeling. Althans, dat herinner ik me, dat ze daar af en toe veel over schreef. En dan zijn er ook nog jaren en jaren geweest waarin ik überhaupt niet op het forum kwam.
Over dat leunen op anderen, dat herken ik trouwens wel, al ben ik er niet per se teleurgesteld over. Ik vind het vaak heel fijn om alles alleen te doen. Zit deels in m'n karakter, zal ook deels door m'n verleden komen, maar either way past het bij mij. Wat ik wel heb gemerkt: als ik sporadisch wel op iemand wil leunen dan helpt het enorm als ik concreet uitspreek wat ik wil. Dus niet een enkele keer noemen dat ik me rot voel en dan hopen dat een ander dat oppikt maar echt specifiek iemand aanspreken en zeggen dat ik, ik noem maar wat, me al een tijdje eenzaam voel en graag in de komende weken een paar afspraken wil maken. Voelt spannend om te doen maar ik krijg er nooit slechte reacties op. Maar goed, misschien heb je dat allang geprobeerd.
Omgekeerd ben ik zelf soms ook niet zo goed in dit soort dingen. Ik ben een introvert, ik ben een alleenstaande moeder, ik werk, ik hou van heel veel tijd om niks te doen haha, m'n dagen zitten best snel vol. Ik heb allerlei ideeën voor sociale activiteiten die ik graag wil doen maar die er al maanden, nee, jaren, niet van komen. Vrienden zouden gemakkelijk kunnen concluderen dat ik niet om ze geef, wat ze gelukkig niet doen want ze kennen me inmiddels, maar reken er maar op dat ik voorzichtige hints over het hoofd zie.
Goed, nog even werken en dan fijn weekend. Zin in.
En over m'n oude naam, ja, ik snap je nieuwsgierigheid hoor. Maar het is weinig interessant. Sowieso heb ik door de jaren heen wel vier of vijf verschillende accounts gehad, minstens, en ik weet zelf de meeste namen al niet eens meer. Als student was ik hier al te vinden! Dat is zo'n twintig jaar geleden. Bijzonder eigenlijk dat dit forum nog bestaat.
En daarbij, ik heb nooit actief in dit topic meegeschreven hoor. Misschien af en toe een enkele opmerking, dat sluit ik niet uit maar zelfs dat weet ik niet zeker. Ik las met vlagen fanatiek mee, zeker als ik veel met die nare relatie bezig was en als Suzy veel schreef over emotionele mishandeling. Althans, dat herinner ik me, dat ze daar af en toe veel over schreef. En dan zijn er ook nog jaren en jaren geweest waarin ik überhaupt niet op het forum kwam.
Over dat leunen op anderen, dat herken ik trouwens wel, al ben ik er niet per se teleurgesteld over. Ik vind het vaak heel fijn om alles alleen te doen. Zit deels in m'n karakter, zal ook deels door m'n verleden komen, maar either way past het bij mij. Wat ik wel heb gemerkt: als ik sporadisch wel op iemand wil leunen dan helpt het enorm als ik concreet uitspreek wat ik wil. Dus niet een enkele keer noemen dat ik me rot voel en dan hopen dat een ander dat oppikt maar echt specifiek iemand aanspreken en zeggen dat ik, ik noem maar wat, me al een tijdje eenzaam voel en graag in de komende weken een paar afspraken wil maken. Voelt spannend om te doen maar ik krijg er nooit slechte reacties op. Maar goed, misschien heb je dat allang geprobeerd.
Omgekeerd ben ik zelf soms ook niet zo goed in dit soort dingen. Ik ben een introvert, ik ben een alleenstaande moeder, ik werk, ik hou van heel veel tijd om niks te doen haha, m'n dagen zitten best snel vol. Ik heb allerlei ideeën voor sociale activiteiten die ik graag wil doen maar die er al maanden, nee, jaren, niet van komen. Vrienden zouden gemakkelijk kunnen concluderen dat ik niet om ze geef, wat ze gelukkig niet doen want ze kennen me inmiddels, maar reken er maar op dat ik voorzichtige hints over het hoofd zie.
Goed, nog even werken en dan fijn weekend. Zin in.
zaterdag 29 april 2023 om 11:49
Pauwenveer
Al tijden nogal zwaar, jouw situatie als zowat alleenopvoeder!
Jij bijna alle (inkomens- en) gezinsverantwoordelijkheden, de kinderen op een (puber)leeftijd dat ze vooral met zichzelf bezig zijn, zichzelf al heel volwassen vinden en met een nog niet volgroeid brein om vanalles te overzien of zich verantwoordelijk voor te voelen.
Heftig je zoon op krukken en figuurlijk ook nog eens ergens ingetrapt
Tja, ik kan dat zeggen, omdat het hier redelijk vanzelf ging, relatief probleemloze kinderen, die ik iig nergens over achter de vodden aan hoefde te zitten. Dochter was hooguit zeer slordig, zoon die vrij vroeg zijn eigen was en kamer deed, beiden geen uitgaanstypes, vrienden en vriendinnen kwamen graag hier over de vloer, ik wist denk ik veel van wat hun bezighield.
Was nog net een andere tijd ook, waarin internet en mobieltjes nog geen overheersende rol speelde, iig niet waar zij aan meededen (net als ik minimaliseren ze dat nog steeds: geen social media, liefst niet appen enzo, veel behoefte aan me-time, konden en hadden en hebben uitgesproken passies en interesses).
Dat zorgde er trouwens ook voor dat ze in periodes weinig aansluiting vonden bij wat iha wordt aangenomen hoe pubers/ jongvolwassenen zijn en wat ze leuk vinden.
In die zin heeft het er misschien wel gezorgd dat we close zijn, omdat we eea met elkaar gemeen hebben en bij mij herkenning vonden?!
Bovendien heb ik het geluk gehad dat ik niet in mijn eentje helemaal financieel verantwoordelijk was voor alles, he.
Dat ik parttime kon blijven werken scheelt zó enorm veel, niet alleen in energie (en dus een relaxte en vrij onbezorgde moeder kon zijn, niet geleefd wérd maar zelf ook nog een leven had), maar ook kon ik als er écht iets was/ zou zijn bij ex terecht.
De eerste jaren na scheiding was dat minder dan later, maar als het over de kinderen, opvoeding enz ging zaten en zitten we redelijk op 1 lijn. Ook nu we allang niet meer opvoeden hebben we veel contact en overleggen.
Hoewel we hier ook met meerdere mensen zijn met trekjes van AD(H)D waren er eigenlijk geen/ weinig regels of afspraken, dat was "gewoon" niet nodig (zo gewoon is dat niet, als ik zo om me heen kijk).
En dat is denk ik niet te danken aan opvoedstijl, maar veel karakter wat er al in zit, sommmige dingen herkenning/ namen ze over (en dat is niet altijd gunstig, haha, zo'n goed voorbeeld ben ik ook niet met mijn strategieen) en sommige dingen niet.
Belangrijkste is denk ik geweest dat ik hun eigenheid/eigengereidheid altijd gesteund heb: niet mee (hoeven) te doen met wat anderen doen/ vinden, maar naar jezelf luisteren.
En dat is gewoon stukken makkelijker als dat vanuit zichzelf al constructieve(re) belangstelling en bezigheden zijn dan bijv dure spullen willen hebben, uitgaan, drugs/ drank of op eigen kamer terugtrekken om alle vrije tijd in hun eentje te gamen oid. En speelden bepaalde dingen nog niet, zoals hoe moeilijk het nu is geworden voor jongeren/ starters qua huisvesting en
Daartegenover staat als "nadeel" dat ik ze niet bepaald heb voorbereid op een maatschappij zoals die zich momenteel ontwikkelt voor zover er een soort reguliere weg bestaat voor het "volwassen leven" zoals het zou horen: studeren, diploma's, ("goede") baan, settelen, hypotheek, pensioen opbouwen en huishouden en wat vrije tijd om te sporten, iets van een (gezins- en/of) sociaal leven.
Ze bewandelen allebei een andere weg en doen wat ze het liefst doen, ze wisten en weten zelf heel goed wat ze wilden en die mogelijkheden/ keuzes waren soms mogelijk dankzij een betrokken vader, maar is ook weer niet altijd de ideale/ makkelijkste weg en brengt weer andere uitdagingen met zich mee..
Maar daar heb jij allemaal niks aan.
Als ze geen oren hebben naar jouw sturing en ook niet weten wat ze willen, heb je dikke kans dat ze in het hier en nu leven, en alles van later zorg is.
En misschien maken ze zich daar best (of juist vooral) zorgen over: zien ze die volwassenheid eerder als een last met vooral hard werken voor het geld en veel verantwoordelijkheden en weinig leuke perspectieven.
Het is iha voor je vooruitzichten toch een stuk aantrekkelijker als je weet wat voor werk je met plezier zou doen en goed in bent, dan weet je ook waaróm je die opleiding doet, dan dient het een (innerlijk) doel ipv "ik moet een opleiding kiezen en heb geen idee, dus op hoop van zegen dan maar iéts en hopen dat ik het ook een beetje leuk vind".
Lijkt me gewoon heel erg lastig, niet alleen voor hun zelf, maar ook voor jou om ze te begeleiden en motiveren, als innerlijke motivatie ontbreekt of onduidelijk is, of als ze zelf geen bepaalde toekomst voor zich zien/ wat ze zien niet erg aanlokkelijk is.
Ik had dat zelf ook niet op die leeftijd, trouwens, dat wisselde nogal en studeren gaf in zekere zin uitstel, want het heette dat je met zo'n algemene (theoretische) studie "alle kanten op kon later".
Ik zou ervoor pleiten dat er bij studiekeuze meer aandacht zou zijn voor de beroepen waar het op voorbereidt ipv hoe interessant/ "leuk" de opleiding/ studie op zich is.
En niet alleen qua kansen op de arbeidsmarkt en wat het verdient, maar hoe ziet het werkende leven eruit op dagelijkse basis: (on)regelmatig, collega's of zelfstandig, werkomgeving, werkzaamheden, fysieke en/of mentale belasting, enz).
Het werkende leven van bijv een rijinstructeur of vrachtwagenchauffeur ziet er natuurlijk anders uit dan een kantoorbaan of in een winkel, horeca, recreatie.
Het kan dus zo zijn dat ze denken dat het serieuze leven straks voornamelijk een opgave is en ze nu de leeftijd nog hebben om onbezorgd plezier te maken en te feesten, omdat dat straks afgelopen is.
Ik zie ook stellen zo denken voordat ze aan een gezin beginnen: dan is het over met de vrijheid, dus NU nog reizen, uitslapen, spontaan leuke dingen kunnen doen, want die tijd is voorbij als je gesetteld bent en het "volwassen" (lees serieuze) leven "nu eenmaal" inhoudt.
Met alle uitdagingen, zorgen en worstelingen die ouders (met kinderen op allerlei leeftijden) zelf al kunnen hebben om hun leven plezierig & de moeite waard te vinden, zich gelukkig te voelen en voldoening, voldoende mate van welzijn en welvaart te ervaren, heeft dat (en andere voorbeelden uit hun directe omgeving, maar ook van social media, actualiteiten enz) allemaal ook invloed op hun eigen verwachtingen van het leven wat ze te wachten staat..
wat betreft het gesteund voelen: ik denk dat het heel veel te maken heeft met dat iederéén al soort van standaard overbelast is met alleen al het eigen leven "op orde" hebben en houden, en daartegenover vooral lusten en geen extra lasten van (een) ander(en) kunnen gebruiken.
Ik merk het zelf ook, hoor, iedereen (en ikzelf ook) is (meer?) met zichzelf bezig, omdat er ook veel meer op ons af komt dan "vroegah", alleen al om "met je tijd mee te kunnen", maar ook alle info en keuzes die beschikbaar zijn, verleidingen waar je aan blootgesteld wordt, terwijl er veel meer eigen verantwoordelijkheid bij is gekomen omdat de overheid dat steeds meer bij de burger teruglegt.
Zoals mantelzorg, maar ook bijv je vuilnis zelf wegbrengen ipv opgehaald wordt, zelf kijken bij "mijn overheid" voor vanalles, steeds meer online moet regelen, tegelijkertijd steeds meer regels en voorschriften die op individueel niveau (en vrijheid) ingrijpen op hoe je moet/ mag leven, steeds meer keurslijf, financiele maar ook fysieke/ mentale belastingen.
Bedrijven en scholen, verenigingen enz ook digitaal, zelf vanalles in de gaten houden dus (roosters, nieuwsbrieven, doorgeven afwezigheid, whatever) en dat wordt nog erger (milieu, OV, energielabels, vergunningen, reizen, taksen en heffingen om verantwoorde/ "gezonde" keuzes te maken enz enz).
Ik vind het voor jongeren (maar zelf ook) toch veel meer een zorgelijke maatschappij op allerlei fronten om in mee te draaien dan paar decennia terug, waarin je -in mijn beleving, hoor- toch vol goede moed en optimisme kon uitkijken naar dat zelfstandige leven (eigen woning, zelf keuzes maken, ook veel aangename dingen die "vanzelfsprekend" waren (zoals vakanties) en niemand over nadacht of dat wel of niet "done" was.
Als nooit tevoren wordt er nu op alles en iedereen gelet en wat van gevonden, openbaar gemaakt, (door)gedramd gehamerd, opgedrongen en dat is dan ook nog verdeeld.
Als je het al belangrijk vindt wat anderen vinden, dan kan je het momenteel nooit "goed" doen: wat de ene groep goed vindt verfoeit de andere.
Er is imo veel meer beinvloeding van buitenaf, van alle kanten, en ook veel meer een cultuurtje van "eigen schuld" bij eigen keuzes ook nog, had je maar dit of dat..
Terwijl het geloof in die maakbaarheid nog altijd overheerst, worden de mogelijkheden om zelf een (ander) pad uit te stippelen wat bij je past alleen maar ingeperkt.
het is een richting van "veiligheid vóór alles", risico's zo mogelijk uitsluiten, je aanpassen aan maatschappij en alle toenemende gedragseisen en voorschriften.
En al zou je je eraan houden, als jongvolwassene, dan wordt dat niet allemaal beloond (zoals een betaalbare woning vinden).
Je moet sterk in je schoenen staan wil je tegen over alles wat van buitenaf invloed heeft tegelijkertijd naar binnen keren om "bij jezelf" te blijven?
Dus geen advies hier, wat wijsheid is, in een ingewikkelder maatschappij en dan je kinderen voorbereiden op ook nog eens veranderde verleidingen en risico's, zoals phising.
En ze eigenlijk een gelukkig en zorgeloos leven gunnen, liefde, verkennen en ontdekken, leren door eigen ondervinding en van fouten mogen leren..
Het gevaar zit erin dat je gaat verwijten, en meestal werkt dat alleen maar averechts: het levert zelden op dat dat tot zelfonderzoek/ introspectie leidt. Het stimuleert niet om het een volgende keer anders te doen.
Helaas werkt dat ook zo met een beroep op steun, of dat nu de vader is waar je weinig aan hebt of vrienden/ familie of ze zich voldoende om je bekommeren en bijstaan.
Die teleurstelling begrijp ik volkomen, daar niet van..
Gelukkig zie je toch kans om nog wat leuks te doen, veel plezier vandaag!
Zo te zien wordt het komende tijd beter weer, in je vakantie dus ook, probeer vooral zelf bij te tanken, dat is hard nodig om iig zelf overeind te blijven!
Succes!
Al tijden nogal zwaar, jouw situatie als zowat alleenopvoeder!
Jij bijna alle (inkomens- en) gezinsverantwoordelijkheden, de kinderen op een (puber)leeftijd dat ze vooral met zichzelf bezig zijn, zichzelf al heel volwassen vinden en met een nog niet volgroeid brein om vanalles te overzien of zich verantwoordelijk voor te voelen.
Heftig je zoon op krukken en figuurlijk ook nog eens ergens ingetrapt
Tja, ik kan dat zeggen, omdat het hier redelijk vanzelf ging, relatief probleemloze kinderen, die ik iig nergens over achter de vodden aan hoefde te zitten. Dochter was hooguit zeer slordig, zoon die vrij vroeg zijn eigen was en kamer deed, beiden geen uitgaanstypes, vrienden en vriendinnen kwamen graag hier over de vloer, ik wist denk ik veel van wat hun bezighield.
Was nog net een andere tijd ook, waarin internet en mobieltjes nog geen overheersende rol speelde, iig niet waar zij aan meededen (net als ik minimaliseren ze dat nog steeds: geen social media, liefst niet appen enzo, veel behoefte aan me-time, konden en hadden en hebben uitgesproken passies en interesses).
Dat zorgde er trouwens ook voor dat ze in periodes weinig aansluiting vonden bij wat iha wordt aangenomen hoe pubers/ jongvolwassenen zijn en wat ze leuk vinden.
In die zin heeft het er misschien wel gezorgd dat we close zijn, omdat we eea met elkaar gemeen hebben en bij mij herkenning vonden?!
Bovendien heb ik het geluk gehad dat ik niet in mijn eentje helemaal financieel verantwoordelijk was voor alles, he.
Dat ik parttime kon blijven werken scheelt zó enorm veel, niet alleen in energie (en dus een relaxte en vrij onbezorgde moeder kon zijn, niet geleefd wérd maar zelf ook nog een leven had), maar ook kon ik als er écht iets was/ zou zijn bij ex terecht.
De eerste jaren na scheiding was dat minder dan later, maar als het over de kinderen, opvoeding enz ging zaten en zitten we redelijk op 1 lijn. Ook nu we allang niet meer opvoeden hebben we veel contact en overleggen.
Hoewel we hier ook met meerdere mensen zijn met trekjes van AD(H)D waren er eigenlijk geen/ weinig regels of afspraken, dat was "gewoon" niet nodig (zo gewoon is dat niet, als ik zo om me heen kijk).
En dat is denk ik niet te danken aan opvoedstijl, maar veel karakter wat er al in zit, sommmige dingen herkenning/ namen ze over (en dat is niet altijd gunstig, haha, zo'n goed voorbeeld ben ik ook niet met mijn strategieen) en sommige dingen niet.
Belangrijkste is denk ik geweest dat ik hun eigenheid/eigengereidheid altijd gesteund heb: niet mee (hoeven) te doen met wat anderen doen/ vinden, maar naar jezelf luisteren.
En dat is gewoon stukken makkelijker als dat vanuit zichzelf al constructieve(re) belangstelling en bezigheden zijn dan bijv dure spullen willen hebben, uitgaan, drugs/ drank of op eigen kamer terugtrekken om alle vrije tijd in hun eentje te gamen oid. En speelden bepaalde dingen nog niet, zoals hoe moeilijk het nu is geworden voor jongeren/ starters qua huisvesting en
Daartegenover staat als "nadeel" dat ik ze niet bepaald heb voorbereid op een maatschappij zoals die zich momenteel ontwikkelt voor zover er een soort reguliere weg bestaat voor het "volwassen leven" zoals het zou horen: studeren, diploma's, ("goede") baan, settelen, hypotheek, pensioen opbouwen en huishouden en wat vrije tijd om te sporten, iets van een (gezins- en/of) sociaal leven.
Ze bewandelen allebei een andere weg en doen wat ze het liefst doen, ze wisten en weten zelf heel goed wat ze wilden en die mogelijkheden/ keuzes waren soms mogelijk dankzij een betrokken vader, maar is ook weer niet altijd de ideale/ makkelijkste weg en brengt weer andere uitdagingen met zich mee..
Maar daar heb jij allemaal niks aan.
Als ze geen oren hebben naar jouw sturing en ook niet weten wat ze willen, heb je dikke kans dat ze in het hier en nu leven, en alles van later zorg is.
En misschien maken ze zich daar best (of juist vooral) zorgen over: zien ze die volwassenheid eerder als een last met vooral hard werken voor het geld en veel verantwoordelijkheden en weinig leuke perspectieven.
Het is iha voor je vooruitzichten toch een stuk aantrekkelijker als je weet wat voor werk je met plezier zou doen en goed in bent, dan weet je ook waaróm je die opleiding doet, dan dient het een (innerlijk) doel ipv "ik moet een opleiding kiezen en heb geen idee, dus op hoop van zegen dan maar iéts en hopen dat ik het ook een beetje leuk vind".
Lijkt me gewoon heel erg lastig, niet alleen voor hun zelf, maar ook voor jou om ze te begeleiden en motiveren, als innerlijke motivatie ontbreekt of onduidelijk is, of als ze zelf geen bepaalde toekomst voor zich zien/ wat ze zien niet erg aanlokkelijk is.
Ik had dat zelf ook niet op die leeftijd, trouwens, dat wisselde nogal en studeren gaf in zekere zin uitstel, want het heette dat je met zo'n algemene (theoretische) studie "alle kanten op kon later".
Ik zou ervoor pleiten dat er bij studiekeuze meer aandacht zou zijn voor de beroepen waar het op voorbereidt ipv hoe interessant/ "leuk" de opleiding/ studie op zich is.
En niet alleen qua kansen op de arbeidsmarkt en wat het verdient, maar hoe ziet het werkende leven eruit op dagelijkse basis: (on)regelmatig, collega's of zelfstandig, werkomgeving, werkzaamheden, fysieke en/of mentale belasting, enz).
Het werkende leven van bijv een rijinstructeur of vrachtwagenchauffeur ziet er natuurlijk anders uit dan een kantoorbaan of in een winkel, horeca, recreatie.
Het kan dus zo zijn dat ze denken dat het serieuze leven straks voornamelijk een opgave is en ze nu de leeftijd nog hebben om onbezorgd plezier te maken en te feesten, omdat dat straks afgelopen is.
Ik zie ook stellen zo denken voordat ze aan een gezin beginnen: dan is het over met de vrijheid, dus NU nog reizen, uitslapen, spontaan leuke dingen kunnen doen, want die tijd is voorbij als je gesetteld bent en het "volwassen" (lees serieuze) leven "nu eenmaal" inhoudt.
Met alle uitdagingen, zorgen en worstelingen die ouders (met kinderen op allerlei leeftijden) zelf al kunnen hebben om hun leven plezierig & de moeite waard te vinden, zich gelukkig te voelen en voldoening, voldoende mate van welzijn en welvaart te ervaren, heeft dat (en andere voorbeelden uit hun directe omgeving, maar ook van social media, actualiteiten enz) allemaal ook invloed op hun eigen verwachtingen van het leven wat ze te wachten staat..
wat betreft het gesteund voelen: ik denk dat het heel veel te maken heeft met dat iederéén al soort van standaard overbelast is met alleen al het eigen leven "op orde" hebben en houden, en daartegenover vooral lusten en geen extra lasten van (een) ander(en) kunnen gebruiken.
Ik merk het zelf ook, hoor, iedereen (en ikzelf ook) is (meer?) met zichzelf bezig, omdat er ook veel meer op ons af komt dan "vroegah", alleen al om "met je tijd mee te kunnen", maar ook alle info en keuzes die beschikbaar zijn, verleidingen waar je aan blootgesteld wordt, terwijl er veel meer eigen verantwoordelijkheid bij is gekomen omdat de overheid dat steeds meer bij de burger teruglegt.
Zoals mantelzorg, maar ook bijv je vuilnis zelf wegbrengen ipv opgehaald wordt, zelf kijken bij "mijn overheid" voor vanalles, steeds meer online moet regelen, tegelijkertijd steeds meer regels en voorschriften die op individueel niveau (en vrijheid) ingrijpen op hoe je moet/ mag leven, steeds meer keurslijf, financiele maar ook fysieke/ mentale belastingen.
Bedrijven en scholen, verenigingen enz ook digitaal, zelf vanalles in de gaten houden dus (roosters, nieuwsbrieven, doorgeven afwezigheid, whatever) en dat wordt nog erger (milieu, OV, energielabels, vergunningen, reizen, taksen en heffingen om verantwoorde/ "gezonde" keuzes te maken enz enz).
Ik vind het voor jongeren (maar zelf ook) toch veel meer een zorgelijke maatschappij op allerlei fronten om in mee te draaien dan paar decennia terug, waarin je -in mijn beleving, hoor- toch vol goede moed en optimisme kon uitkijken naar dat zelfstandige leven (eigen woning, zelf keuzes maken, ook veel aangename dingen die "vanzelfsprekend" waren (zoals vakanties) en niemand over nadacht of dat wel of niet "done" was.
Als nooit tevoren wordt er nu op alles en iedereen gelet en wat van gevonden, openbaar gemaakt, (door)gedramd gehamerd, opgedrongen en dat is dan ook nog verdeeld.
Als je het al belangrijk vindt wat anderen vinden, dan kan je het momenteel nooit "goed" doen: wat de ene groep goed vindt verfoeit de andere.
Er is imo veel meer beinvloeding van buitenaf, van alle kanten, en ook veel meer een cultuurtje van "eigen schuld" bij eigen keuzes ook nog, had je maar dit of dat..
Terwijl het geloof in die maakbaarheid nog altijd overheerst, worden de mogelijkheden om zelf een (ander) pad uit te stippelen wat bij je past alleen maar ingeperkt.
het is een richting van "veiligheid vóór alles", risico's zo mogelijk uitsluiten, je aanpassen aan maatschappij en alle toenemende gedragseisen en voorschriften.
En al zou je je eraan houden, als jongvolwassene, dan wordt dat niet allemaal beloond (zoals een betaalbare woning vinden).
Je moet sterk in je schoenen staan wil je tegen over alles wat van buitenaf invloed heeft tegelijkertijd naar binnen keren om "bij jezelf" te blijven?
Dus geen advies hier, wat wijsheid is, in een ingewikkelder maatschappij en dan je kinderen voorbereiden op ook nog eens veranderde verleidingen en risico's, zoals phising.
En ze eigenlijk een gelukkig en zorgeloos leven gunnen, liefde, verkennen en ontdekken, leren door eigen ondervinding en van fouten mogen leren..
Het gevaar zit erin dat je gaat verwijten, en meestal werkt dat alleen maar averechts: het levert zelden op dat dat tot zelfonderzoek/ introspectie leidt. Het stimuleert niet om het een volgende keer anders te doen.
Helaas werkt dat ook zo met een beroep op steun, of dat nu de vader is waar je weinig aan hebt of vrienden/ familie of ze zich voldoende om je bekommeren en bijstaan.
Die teleurstelling begrijp ik volkomen, daar niet van..
Gelukkig zie je toch kans om nog wat leuks te doen, veel plezier vandaag!
Zo te zien wordt het komende tijd beter weer, in je vakantie dus ook, probeer vooral zelf bij te tanken, dat is hard nodig om iig zelf overeind te blijven!
Succes!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 29 april 2023 om 11:49
@Moon. Welkom hier !
Ik kom ook uit een deels destructieve 3 jarige knipperlicht relatie. En nu werd ik vannacht ziek. Buikgriep. En lig nu op de bank te huilen. Had vanmiddag willen grasmaaien en nog wat boodschappen doen.
Maar even pas op de plaats.
@ Pauwenveer, lastig zo met de kinderen. Ik leef met je mee. Het zijn ook nog pubers hè. Ik denk de laatste dagen was ik maar nooit getrouwd. Had ik maar een andere weg ingeslagen. Maar dat is ook niet reëel. Ben nu ook even in een negatieve mood Maar valt zeker niet mee om er alleen voor te staan. Hier het zelfde verhaal.
Het zorgen houdt nooit op.
Die ene ex zit geen kwaad in. Maar hunker nog naar de andere. Zijn laatste woorden op de app waren weer zo gemeen. En begrijp mezelf dan ook niet.
Ik kom ook uit een deels destructieve 3 jarige knipperlicht relatie. En nu werd ik vannacht ziek. Buikgriep. En lig nu op de bank te huilen. Had vanmiddag willen grasmaaien en nog wat boodschappen doen.
Maar even pas op de plaats.
@ Pauwenveer, lastig zo met de kinderen. Ik leef met je mee. Het zijn ook nog pubers hè. Ik denk de laatste dagen was ik maar nooit getrouwd. Had ik maar een andere weg ingeslagen. Maar dat is ook niet reëel. Ben nu ook even in een negatieve mood Maar valt zeker niet mee om er alleen voor te staan. Hier het zelfde verhaal.
Het zorgen houdt nooit op.
Die ene ex zit geen kwaad in. Maar hunker nog naar de andere. Zijn laatste woorden op de app waren weer zo gemeen. En begrijp mezelf dan ook niet.
zaterdag 29 april 2023 om 12:19
Ik moet het hier even bij laten, kom later terug op jou, Moon.
Jongens jongens, ik vind het nu al een zware week!!!
Vooral fysiek natuurlijk, elke werkdag kan ik de laatste pakweg 3 uur nauwelijks lopen of staan van (uitsluitend) de pijn in mijn voeten.
Opeens hele dagen die zooltjes, en dan die laatste uren maakt het volgens mij niet eens meer uit welke schoenen ik aan doe..
En zie maar een afspraak te krijgen bij die podotherapeut, daar mag je al blij zijn áls je vrij snel terecht kan, en heb mijn rooster voor komende weken na komende week nog niet, dus hoe dan?
En heb vandaag en morgen vrij, dus in theorie eindelijk naar hutje gekund en ook wel gewild, nu is het alweer vrij laat (terwijl ik zo mooi vroeg op was) en moet ik in dit vrije weekend ook nog andere dingen doen (zoals werkkleding wassen bijv.
Pakketje ergens ophalen want gister niet thuis en PostNl belt dan bij de buren aan, maar DHL niet, eoa QR waar ik het kan ophalen
, boodschappen voor daar en voor na t weekend voor thuis..
Maandag en dinsdag werken en daarna kan ik "niks" behalve bijkomen hahaha.
Volgende week 4 lange dagen, terwijl 3 toch wel de max is, hoor, en dan dus de laatste uren gaan eigenlijk al niet meer en toch moeten doorzetten, pff.
Ik hoop echt vurig dat dat went, want anders moet ik toch iets anders zoeken.
Je moet echt allround zijn daar, dat had ik niet helemaal verwacht.
Misschien dat ik daarom nu op allerlei uren en werkzaamheden word ingewerkt, zodat je alle facetten iig kunt.
Geen vaste plek iig, je pakt op wat nodig is, ook fysiek zwaarder werk dan ik eigenlijk nog zou moeten/ willen en er allemaal bij komt kijken (wat niet overal zo is).
Dan vragen mensen "vind je het leuk om te doen?" en ik heb de tijd nog niet gehad om te bedenken of ik het leuk vind (een aantal dingen iig niet, maar is meer van "het hoort erbij", wat niet overal zo is trouwens, maar hier dus wel.
In de foodtruck ook zo'n 8 u gewerkt en dat ging prima, was ook erg leuk weer, die dag ook niet zoveel last van mijn voeten. Dan sta je ook de hele dag, maar is toch anders, bijv niet (lopend) ook nog tillen of steeds bukken. En als je pauze houdt kun je tenminste fatsoenlijk ergens zitten (itt op werk (wil ik) buiten die ene pauze houden en dan nog snel je eten naar binnen werken)..
En nu is het weekend en nog niks relaxen haha, pakketje zijn die runnersschoenen die ex besteld heeft.
Nee, hij is geen drammer hoor, haha, ik heb zijn behulpzaamheid gewekt, ik denk dat hij ook heel graag ziet dat dit slaagt, voor mij makkelijker wil maken om vol te houden.
Zo'n 1e keer na de winterstop bij hutje moet ik altijd veel meenemen en aan denken en bevoorraden. En als ik daar dan kom moet ik meteen aan de bak in de tuin daar, hoogstwaarschijnlijk. Terwijl ik dan eindelijk weer zou willen chillen, zwemmen en sauna in en relaxen met de vrienden daar (ik zie steeds de groepsapp voorbijkomen hoe gezellig ze het alweer hebben, ondanks het weer)
Als ik erheen ga wil ik daar ook slapen, dus dekbed en beddengoed mee, boodschappen bedenken, en ik ben zó geen multitasker in die dingen, eerder chaotisch, opladers mee, voordat ik weg kom is het avond, vrees ik
Of ik moet morgenavond die kleding wassen, dus bijtijds terug zijn, want ik kan hier niet later op de avond nog de wasmachine aan doen, en moet ook opgehangen en droog zijn maandag.. (kleren van gisteren liggen nog in de auto, die verderop staat
)
Dus nu de 1e week voelt alsof ik geleefd word, dat zal beter worden als ik na zo'n werkdag nog energie heb om (vooruit) te koken en dingen die thuis nodig zijn meteen te doen (ipv te forummen )
Gelukkig ben ik 's ochtends redelijk hersteld qua voeten (en geeneens spierpijn, hoe dat kan weet ik niet, na al die inaktieve tijd bij ineens veel beweging)..
Fijn weekend iig allemaal, de zon schijnt en dat is hoe dan ook al een verademing!!
Jongens jongens, ik vind het nu al een zware week!!!
Vooral fysiek natuurlijk, elke werkdag kan ik de laatste pakweg 3 uur nauwelijks lopen of staan van (uitsluitend) de pijn in mijn voeten.
Opeens hele dagen die zooltjes, en dan die laatste uren maakt het volgens mij niet eens meer uit welke schoenen ik aan doe..
En zie maar een afspraak te krijgen bij die podotherapeut, daar mag je al blij zijn áls je vrij snel terecht kan, en heb mijn rooster voor komende weken na komende week nog niet, dus hoe dan?
En heb vandaag en morgen vrij, dus in theorie eindelijk naar hutje gekund en ook wel gewild, nu is het alweer vrij laat (terwijl ik zo mooi vroeg op was) en moet ik in dit vrije weekend ook nog andere dingen doen (zoals werkkleding wassen bijv.
Pakketje ergens ophalen want gister niet thuis en PostNl belt dan bij de buren aan, maar DHL niet, eoa QR waar ik het kan ophalen
, boodschappen voor daar en voor na t weekend voor thuis.. Maandag en dinsdag werken en daarna kan ik "niks" behalve bijkomen hahaha.
Volgende week 4 lange dagen, terwijl 3 toch wel de max is, hoor, en dan dus de laatste uren gaan eigenlijk al niet meer en toch moeten doorzetten, pff.
Ik hoop echt vurig dat dat went, want anders moet ik toch iets anders zoeken.
Je moet echt allround zijn daar, dat had ik niet helemaal verwacht.
Misschien dat ik daarom nu op allerlei uren en werkzaamheden word ingewerkt, zodat je alle facetten iig kunt.
Geen vaste plek iig, je pakt op wat nodig is, ook fysiek zwaarder werk dan ik eigenlijk nog zou moeten/ willen en er allemaal bij komt kijken (wat niet overal zo is).
Dan vragen mensen "vind je het leuk om te doen?" en ik heb de tijd nog niet gehad om te bedenken of ik het leuk vind (een aantal dingen iig niet, maar is meer van "het hoort erbij", wat niet overal zo is trouwens, maar hier dus wel.
In de foodtruck ook zo'n 8 u gewerkt en dat ging prima, was ook erg leuk weer, die dag ook niet zoveel last van mijn voeten. Dan sta je ook de hele dag, maar is toch anders, bijv niet (lopend) ook nog tillen of steeds bukken. En als je pauze houdt kun je tenminste fatsoenlijk ergens zitten (itt op werk (wil ik) buiten die ene pauze houden en dan nog snel je eten naar binnen werken)..
En nu is het weekend en nog niks relaxen haha, pakketje zijn die runnersschoenen die ex besteld heeft.
Nee, hij is geen drammer hoor, haha, ik heb zijn behulpzaamheid gewekt, ik denk dat hij ook heel graag ziet dat dit slaagt, voor mij makkelijker wil maken om vol te houden.
Zo'n 1e keer na de winterstop bij hutje moet ik altijd veel meenemen en aan denken en bevoorraden. En als ik daar dan kom moet ik meteen aan de bak in de tuin daar, hoogstwaarschijnlijk. Terwijl ik dan eindelijk weer zou willen chillen, zwemmen en sauna in en relaxen met de vrienden daar (ik zie steeds de groepsapp voorbijkomen hoe gezellig ze het alweer hebben, ondanks het weer)
Als ik erheen ga wil ik daar ook slapen, dus dekbed en beddengoed mee, boodschappen bedenken, en ik ben zó geen multitasker in die dingen, eerder chaotisch, opladers mee, voordat ik weg kom is het avond, vrees ik
Of ik moet morgenavond die kleding wassen, dus bijtijds terug zijn, want ik kan hier niet later op de avond nog de wasmachine aan doen, en moet ook opgehangen en droog zijn maandag.. (kleren van gisteren liggen nog in de auto, die verderop staat
)Dus nu de 1e week voelt alsof ik geleefd word, dat zal beter worden als ik na zo'n werkdag nog energie heb om (vooruit) te koken en dingen die thuis nodig zijn meteen te doen (ipv te forummen
)Gelukkig ben ik 's ochtends redelijk hersteld qua voeten (en geeneens spierpijn, hoe dat kan weet ik niet, na al die inaktieve tijd bij ineens veel beweging)..
Fijn weekend iig allemaal, de zon schijnt en dat is hoe dan ook al een verademing!!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 29 april 2023 om 12:23
Nicci, van mij veel sterkte en dikke 
Ga vooral in je tuin zitten als het even kan!
Niet meer appen, blokkeren, uit je systeem krijgen, zowel het "leuke" als het gemene, echt je hebt er niks aan, dan frustratie (om beide: missen van het leuks en het krijgen van het gemene).
Op deze manier kom je nooit los van hem!
Ga svp proberen te relaxen, zeker als je je al niet lekker voelt!
Ga vooral in je tuin zitten als het even kan!
Niet meer appen, blokkeren, uit je systeem krijgen, zowel het "leuke" als het gemene, echt je hebt er niks aan, dan frustratie (om beide: missen van het leuks en het krijgen van het gemene).
Op deze manier kom je nooit los van hem!
Ga svp proberen te relaxen, zeker als je je al niet lekker voelt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 29 april 2023 om 16:30
Ben toch bij hutje nu!
Pakketje was bij de buren afgeleverd en sneltoets
Wasmachine, boodsch gedaan, getankt en op weg gegaan
Gras staat hoog dus eerst maar ff maaien, dat willen ze hier liever niet op zondag.
Ik hoop dat iedereen lekker vd zon geniet! We hebben er lang op moeten wachten!
Pakketje was bij de buren afgeleverd en sneltoets
Wasmachine, boodsch gedaan, getankt en op weg gegaan
Gras staat hoog dus eerst maar ff maaien, dat willen ze hier liever niet op zondag.
Ik hoop dat iedereen lekker vd zon geniet! We hebben er lang op moeten wachten!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 30 april 2023 om 08:25
Hoi!
Nicci, wat rot dat je nog in de ellende zit. Het is voor mij al wel lang geleden, die ene relatie is al ruim tien jaar uit en huilen doe ik allang niet meer, ben er alleen nog wel soms mee bezig. Gaat in vlagen.
Anyway, mooi dat het je lukte om wel lekker naar buiten te gaan! Daar wordt alles beter van. Ben ook superbenieuwd naar dat hutje van Suzy. Klinkt heerlijk. Ik woon midden in de stad, wat ik ook heerlijk vind, maar een of ander boshuisje erbij is al jaren mijn droom. En dat blijft het ook nog wel even haha maar dat is niet erg.
Ik ben nu bezig om m'n van m'n balkon een groene jungle te maken, dat kan verrassend goed en daar word ik ook heel blij van. Is ook iets beter te doen voor iemand zonder al te veel ervaring op dat gebied.
Fijne dag!
Nicci, wat rot dat je nog in de ellende zit. Het is voor mij al wel lang geleden, die ene relatie is al ruim tien jaar uit en huilen doe ik allang niet meer, ben er alleen nog wel soms mee bezig. Gaat in vlagen.
Anyway, mooi dat het je lukte om wel lekker naar buiten te gaan! Daar wordt alles beter van. Ben ook superbenieuwd naar dat hutje van Suzy. Klinkt heerlijk. Ik woon midden in de stad, wat ik ook heerlijk vind, maar een of ander boshuisje erbij is al jaren mijn droom. En dat blijft het ook nog wel even haha maar dat is niet erg.
Ik ben nu bezig om m'n van m'n balkon een groene jungle te maken, dat kan verrassend goed en daar word ik ook heel blij van. Is ook iets beter te doen voor iemand zonder al te veel ervaring op dat gebied.
Fijne dag!
zondag 30 april 2023 om 10:45
Nicci: goed gedaan! Niet toestaan dat hij in het hier en nu ook nog macht heeft over jouw gevoelens en gedachten!
Het is natuurlijk prima om van die momenten te hebben, zie het als oplevingen uit je geheugen en meer niet.
Je hEbt die gedachten en gevoelens soms, je bEnt ze niet, .
Ze komen en gaan ook weer
Het is natuurlijk prima om van die momenten te hebben, zie het als oplevingen uit je geheugen en meer niet.
Je hEbt die gedachten en gevoelens soms, je bEnt ze niet, .
Ze komen en gaan ook weer
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 30 april 2023 om 10:58
Moon, klinkt goed, die groene oase op je balkon!
Heb je ook zon op je balkon?
Een bslkon heb ik niet, wel een gedeelde tuin, waar ik dus nauwelijks kom, en ik mis het als ik thuis ben, gewoon even je deuren open kunnen zetten, heerlijk hoor!
Hutje is een zeer bescheiden onderkomen op een (naturistisch) recreatiepark.
Dat park ligt wel in het bos, dus omringd daardoor, maar ik heb dus wel buren hier en gelukkig maar, want ik ben een gezelligheidsmens.
Het is hier voor mij ook een soort oase haha, ik kan hier kiezen of ik me terugtrek in eigen hutje of tuin of dat ik naar gemeenschappelijke voorzieningen ga, zoals ligweide,zwembad, sauna, restaurant/ bar of het winkeltje.
Tis net een dorp op zich, na verloop van tijd ken je veel mensen van gezicht en heb hier een vriendengroepje. Er zijn altijd wel bekenden dus.
Toen ik gisteren aankwam heb ik meteen het gras gemaaid, stond idd hoog!
Ziet er meteen een stuk beter uit
Vandaag beetje chillen en vanavond weer naar huis, jammer genoeg, want het weer is goed, doordat er weinig wind is en de vol op mijn terras en hut staat 
Straks ff een doekje halen over de tuinmeubelen, dus het kost ook wel wat werk nu en dan, zeker nu ik ‘maar’” een weekendje ga.
Denk dat ik ook even ga zwemmen, kijken hoe dat gaat en verder doe ik niet veel vandaag.
Het gekke is hier altijd dat het hier binnen bij 15 gr en met de deur open niet koud voelt, terwijl het thuis met de verwarming aan op 18,5 wel fris vind?!
Uit de wind in de zon met mijn koffietje is het nu sl lekker,
Geniet van je balkon, parkje in de stad kan ook leuk zijn als die er zijn?
Heb je ook zon op je balkon?
Een bslkon heb ik niet, wel een gedeelde tuin, waar ik dus nauwelijks kom, en ik mis het als ik thuis ben, gewoon even je deuren open kunnen zetten, heerlijk hoor!
Hutje is een zeer bescheiden onderkomen op een (naturistisch) recreatiepark.
Dat park ligt wel in het bos, dus omringd daardoor, maar ik heb dus wel buren hier en gelukkig maar, want ik ben een gezelligheidsmens.
Het is hier voor mij ook een soort oase haha, ik kan hier kiezen of ik me terugtrek in eigen hutje of tuin of dat ik naar gemeenschappelijke voorzieningen ga, zoals ligweide,zwembad, sauna, restaurant/ bar of het winkeltje.
Tis net een dorp op zich, na verloop van tijd ken je veel mensen van gezicht en heb hier een vriendengroepje. Er zijn altijd wel bekenden dus.
Toen ik gisteren aankwam heb ik meteen het gras gemaaid, stond idd hoog!
Ziet er meteen een stuk beter uit
Vandaag beetje chillen en vanavond weer naar huis, jammer genoeg, want het weer is goed, doordat er weinig wind is en de
vol op mijn terras en hut staat Straks ff een doekje halen over de tuinmeubelen, dus het kost ook wel wat werk nu en dan, zeker nu ik ‘maar’” een weekendje ga.
Denk dat ik ook even ga zwemmen, kijken hoe dat gaat en verder doe ik niet veel vandaag.
Het gekke is hier altijd dat het hier binnen bij 15 gr en met de deur open niet koud voelt, terwijl het thuis met de verwarming aan op 18,5 wel fris vind?!
Uit de wind in de zon met mijn koffietje is het nu sl lekker,
Geniet van je balkon, parkje in de stad kan ook leuk zijn als die er zijn?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 30 april 2023 om 11:01
Oh, ja, ik heb een tuin, maar kan soms verlekkerd ijken naar mooie balkonjungles! Is iets behapbaarder zeg maar? Nu ben ik een luie tuinierster. Ik heb geen zin om er steeds druk mee te zijn, het liefst plant in een nonchalante wildernis met weinig onderhoud. Mijn grond is ook niet best, dus veel planten doen het niet goed. En een tuinman inhuren is me gewoon te duur.
Moon, mooi stukje van jou over dat concreet uitspreken wat je nodig hebt i.p.v. hopen dat de ander het oppikt. Ik ben daar inderdaad geen ster in. Daarbij vind ik het ook gewoon vervelend om mensen af te moeten gaan als ik een keer wat wil doen. Als ik er twee heb gevraagd die niet kunnen, dan stop ik ermee en ga ik wel zelf wat anders doen. De teleurstelling zit hem overigens nooit in mijn vriendinnen, altijd in mijn (ex-)partners. Want ja, ik vind dat die wel moeten aanvoelen dat het even niet goed gaat. Ik weet dat het niet altijd eerlijk en terecht is. En het werkt niet, dus wellicht toch eens een andere route proberen. Momenteel geen relatie, maar als er dus zoiets als laatst is (dat hij ziet dat ik het zwaar heb, het ook benoemd, maar me er mee laat zitten) dan denk ik: het was de juiste keus om te stoppen samen. Vanwege nog tig redenen overigens. Soms denk ik: het klopt gewoon, dat als je altijd jezelf red, je mannen aantrekt die dus achterover leunen? Mijn zoon zei het zelfs laatst: als jij toch alles voor me doet, hoef ik het toch niet zelf te den? En zie daar mijn levensles...
Oh ja, en inderdaad ook wel dat iedereen zelf al zo druk is met het eigen leven en de eigen zorgen. Ik denk dat de hele maatschappij wat overbelast is?
Ik ben trouwens ook graag op mezelf hoor! Ik heb veel alleen-tijd nodig en vermaak me dan ook heel erg. Geniet van de vrijheid te doen wat je zelf wil. Maar toch denk ik steeds vaker: mijn sociale leven kakt in. Hoe ga ik dat opkrikken? Laatst met een vriendin i.p.v. lunchen gaan borrelen in de avond. Supergezellig! Eigenlijk moet ik nu zeggen: zullen we dat wat vaker doen?
Ik ben wel zo'n enorme muts die van alles wil doen, maar het spaans benauwd krijgt als ik veel afspraken vast heb liggen. Dus ik schuif uit, laat in het midden en doe uiteindelijk weinig.
Suzy, ja, het maakt echt uit wat het karakter van je kinderen is. Ik wet dat mijn zus bijvoorbeeld veel minder te stellen had met haar kinderen. Opvoedtechnisch ben ik tig keer drukker. Niet gek, want ook bij ons was dat vroeger zo! Ik ben degene die 'moeilijk' was, die het allemaal niet wist, die leefde voor de lol, die zelfs even uit huis geplaatst is omdat mijn moeder het niet meer wist. Dit zal wel karma zijn, toch?
Ik ben zelf ook heel blij dat ik niet in deze tijden op ben gegroeid. Mijn jeugd was wezenlijk anders dan die van mijn kroost. En het social media gebeuren... Ik zit er zelf ook veel te veel op, en ik ben als persoon al gevormd en minder beïnvloedbaar dan pubers. Ik las dat er in mei een nieuw boek uitkomt: Asociale media van Thijs Launspach. Zeker weten dat ik dat ga kopen en lezen en dan doorgeef aan mijn kinderen!
'zien ze die volwassenheid eerder als een last met vooral hard werken voor het geld en veel verantwoordelijkheden en weinig leuke perspectieven.'
Dit was een mooie Suzy. Zo is het ook, mijn zoon heeft het zo al vaak verwoord. Dat hij er zo naar uitkeek om 18 te worden, maar dat volwassen zijn vooral heel veel 'moeten' is en niet dat heerlijke vrije leven dat hij zich voorgesteld had. Dat de samenleving zoveel geld kost. Dat er zoveel van je loon afgehaald wordt. Dat je niet zomaar vrij kan nemen.
Wat ik lastig vind, is dat ik dat ook moeilijk vind. Dus zij zien iemand die doet wat ze enorm leuk vind qua werk, maar toch aan het einde van de dag uitgeput is. Die hard werkt, maar niet rijk is. Ik geef wel aan: we hebben genoeg om geen financiële zorgen te hebben en eens wat leuks te kunnen doen, maar diep van binnen heb ik ook het gevoel dat ik me door het leven worstel en de balans een beetje zoek is. Dat gevoel van 'Nog even volhouden en dan wordt het weer leuker.'
Misschien ook een overgangsdingetje? De reflectie en de hormonale chaos?
Suzy, lastig je nieuwe werksituatie. Ik zou het wel aangeven denk ik. Misschien kun je wat kortere diensten draaien om op te bouwen? Ik zou wel inderdaad goed kijken of dit wel geschikt en vol te houden is voor je.
Heerlijk dat je toch naar hutje bent. Hier is het stralend weer, hopelijk bij jou ook!
Moon, mooi stukje van jou over dat concreet uitspreken wat je nodig hebt i.p.v. hopen dat de ander het oppikt. Ik ben daar inderdaad geen ster in. Daarbij vind ik het ook gewoon vervelend om mensen af te moeten gaan als ik een keer wat wil doen. Als ik er twee heb gevraagd die niet kunnen, dan stop ik ermee en ga ik wel zelf wat anders doen. De teleurstelling zit hem overigens nooit in mijn vriendinnen, altijd in mijn (ex-)partners. Want ja, ik vind dat die wel moeten aanvoelen dat het even niet goed gaat. Ik weet dat het niet altijd eerlijk en terecht is. En het werkt niet, dus wellicht toch eens een andere route proberen.
Momenteel geen relatie, maar als er dus zoiets als laatst is (dat hij ziet dat ik het zwaar heb, het ook benoemd, maar me er mee laat zitten) dan denk ik: het was de juiste keus om te stoppen samen. Vanwege nog tig redenen overigens. Soms denk ik: het klopt gewoon, dat als je altijd jezelf red, je mannen aantrekt die dus achterover leunen? Mijn zoon zei het zelfs laatst: als jij toch alles voor me doet, hoef ik het toch niet zelf te den? En zie daar mijn levensles... Oh ja, en inderdaad ook wel dat iedereen zelf al zo druk is met het eigen leven en de eigen zorgen. Ik denk dat de hele maatschappij wat overbelast is?
Ik ben trouwens ook graag op mezelf hoor! Ik heb veel alleen-tijd nodig en vermaak me dan ook heel erg. Geniet van de vrijheid te doen wat je zelf wil. Maar toch denk ik steeds vaker: mijn sociale leven kakt in. Hoe ga ik dat opkrikken? Laatst met een vriendin i.p.v. lunchen gaan borrelen in de avond. Supergezellig! Eigenlijk moet ik nu zeggen: zullen we dat wat vaker doen?
Ik ben wel zo'n enorme muts die van alles wil doen, maar het spaans benauwd krijgt als ik veel afspraken vast heb liggen. Dus ik schuif uit, laat in het midden en doe uiteindelijk weinig.
Suzy, ja, het maakt echt uit wat het karakter van je kinderen is. Ik wet dat mijn zus bijvoorbeeld veel minder te stellen had met haar kinderen. Opvoedtechnisch ben ik tig keer drukker. Niet gek, want ook bij ons was dat vroeger zo! Ik ben degene die 'moeilijk' was, die het allemaal niet wist, die leefde voor de lol, die zelfs even uit huis geplaatst is omdat mijn moeder het niet meer wist. Dit zal wel karma zijn, toch?
Ik ben zelf ook heel blij dat ik niet in deze tijden op ben gegroeid. Mijn jeugd was wezenlijk anders dan die van mijn kroost. En het social media gebeuren... Ik zit er zelf ook veel te veel op, en ik ben als persoon al gevormd en minder beïnvloedbaar dan pubers. Ik las dat er in mei een nieuw boek uitkomt: Asociale media van Thijs Launspach. Zeker weten dat ik dat ga kopen en lezen en dan doorgeef aan mijn kinderen!'zien ze die volwassenheid eerder als een last met vooral hard werken voor het geld en veel verantwoordelijkheden en weinig leuke perspectieven.'
Dit was een mooie Suzy. Zo is het ook, mijn zoon heeft het zo al vaak verwoord. Dat hij er zo naar uitkeek om 18 te worden, maar dat volwassen zijn vooral heel veel 'moeten' is en niet dat heerlijke vrije leven dat hij zich voorgesteld had. Dat de samenleving zoveel geld kost. Dat er zoveel van je loon afgehaald wordt. Dat je niet zomaar vrij kan nemen.
Wat ik lastig vind, is dat ik dat ook moeilijk vind. Dus zij zien iemand die doet wat ze enorm leuk vind qua werk, maar toch aan het einde van de dag uitgeput is. Die hard werkt, maar niet rijk is. Ik geef wel aan: we hebben genoeg om geen financiële zorgen te hebben en eens wat leuks te kunnen doen, maar diep van binnen heb ik ook het gevoel dat ik me door het leven worstel en de balans een beetje zoek is. Dat gevoel van 'Nog even volhouden en dan wordt het weer leuker.'
Misschien ook een overgangsdingetje? De reflectie en de hormonale chaos?
Suzy, lastig je nieuwe werksituatie. Ik zou het wel aangeven denk ik. Misschien kun je wat kortere diensten draaien om op te bouwen? Ik zou wel inderdaad goed kijken of dit wel geschikt en vol te houden is voor je.
Heerlijk dat je toch naar hutje bent. Hier is het stralend weer, hopelijk bij jou ook!
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
zondag 30 april 2023 om 15:38
Pauwenveer, mooi geschreven, kom later op je terug, ik hoop dat je ook aant genieten bent in je vrije weekend!
Heb hier vandaag ook nog eea
Schoongemaakt, oa tuinmeubels en nu zit ik eindelijk te chillen in het zonnetje
Tis voor mij al warm genoeg zo, heb nu in de volle zon uit de wind al een zweethoofd haha
Zo maar even zwemmen (binnenbad), ik vind dat vrije dagen veel sneller voorbijgaan dan zo’n werkdag!!
Stuk gelopen om fiets te halen, banden opgepompt en ketting gesmeerd, hier en daar een sopje erdoor gehaald en nu even verdiend niksen
Op mijn terras hier is t altijd paar graden warmer: nu 23 gr in de schaduw uit de wind
Heb hier vandaag ook nog eea
Schoongemaakt, oa tuinmeubels en nu zit ik eindelijk te chillen in het zonnetje
Tis voor mij al warm genoeg zo, heb nu in de volle zon uit de wind al een zweethoofd haha
Zo maar even zwemmen (binnenbad), ik vind dat vrije dagen veel sneller voorbijgaan dan zo’n werkdag!!
Stuk gelopen om fiets te halen, banden opgepompt en ketting gesmeerd, hier en daar een sopje erdoor gehaald en nu even verdiend niksen
Op mijn terras hier is t altijd paar graden warmer: nu 23 gr in de schaduw uit de wind
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 30 april 2023 om 20:17
Dat klinkt als een heerlijk hutje, Suzy!
Mijn balkon zit op het oosten. Zon van 's ochtends vroeg tot het begin van de middag. Niet het meest ideaal maar als we 'n beetje een zonnige zomer krijgen is het hopelijk prima te doen. Heb al allemaal mooie planten uitgezocht die het ook met wat minder zon goed doen.
Heb net twee pallets naar boven gesleept en in een hoek gelegd en mooie okergele palletkussens besteld. Die pallets had ik nog van vorig jaar, die kreeg ik erbij toen m'n vloer werd bezorgd. Daar was ik toen nog chagrijnig van haha, ik had geen idee wat ik met die ondingen moest. Maar nu worden ze mooi samen een bankje.
Mijn balkon zit op het oosten. Zon van 's ochtends vroeg tot het begin van de middag. Niet het meest ideaal maar als we 'n beetje een zonnige zomer krijgen is het hopelijk prima te doen. Heb al allemaal mooie planten uitgezocht die het ook met wat minder zon goed doen.
Heb net twee pallets naar boven gesleept en in een hoek gelegd en mooie okergele palletkussens besteld. Die pallets had ik nog van vorig jaar, die kreeg ik erbij toen m'n vloer werd bezorgd. Daar was ik toen nog chagrijnig van haha, ik had geen idee wat ik met die ondingen moest. Maar nu worden ze mooi samen een bankje.
dinsdag 2 mei 2023 om 15:54
Genoten van je weekend in je hutje, Suzy? Fijn dat je toch nog hebt kunnen gaan en zo te horen was het ook echt de moeite waard, ook al vertrok je iets later. Hopelijk ben je klaar voor je nieuwe werkweek. Ik ben echt benieuwd of je het vol gaat houden, maar je hebt nog een paar weken om te kijken hoe het bevalt. Hopelijk is het een kwestie van wennen!
Hier is de nieuwe werkweek ook weer begonnen, al merk ik daar weinig van sinds ik freelancer ben haha. Ik voelde me een paar dagen geleden ineens enorm verveeld en ook wel wat bezorgd over de toekomst. Ik vond het ineens lastig om de moraal hoog te houden en vroeg me af of ik er wel goed aan heb gedaan een goede baan op te zeggen en de onzekerheid tegemoet te gaan. Het was op een bepaalde manier makkelijker geweest om maar gewoon in mijn oude baan te blijven.
Maar toen keek ik naar wat ik al heb opgebouwd in een korte tijd en nu lukt het me weer wat beter om van mijn "vrije" leven te genieten en ook het vertrouwen te hebben dat ik echt wel weer iets op ga bouwen. Het is zo fijn om op zondagavond niet het gevoel te hebben van : ow, daar gaan we weer of tijdens de vakantie alweer op te zien tegen het moment waarop je weer moet beginnen. Vanmorgen was het een nieuwe werkweek voor velen, maar ik heb daarvoor in de plaats rustig ontbeten en daarna een lang stuk met de hond gewandeld.
Het leven is gewoon een stuk relaxter zo. Al heb ik soms dus wel wat stress over het financiële gedeelte, maar ook dat komt wel weer goed. Komende donderdag werk ik een paar dagen voor een nieuwe opdrachtgever dus ik ben erg benieuwd. Heel veel zin in ieder geval en het voelt ook een beetje als een mijpaal omdat dit mijn eerste grote project is sinds ik zelfstandig ben geworden. Als ik 1 keer in de maand zoiets zou kunnen doen zou het financieel gezien goed te doen zijn.
Ik heb de laatste dagen ook veel mensen naar stations en hotels vervoerd. Hier in het dorp rijdt wel een bus, maar 's avonds rijdt die niet meer en übers komen hier ook niet graag omdat het wat afgelegen is. Er komen dus regelmatig verzoeken voor taxi's binnen en die neem ik dan maar voor mijn rekening. Verdient niet eens zo slecht en is ook nog eens leuk om te doen, want je komt met mensen van over de hele wereld in aanraking. Ik zit er serieus over te denken om dat professioneel aan te gaan pakken, maar om dat hier legaal te doen moet je eerst heel veel investeren. Een opleiding is verplicht en daarna mag je ook niet zomaar in iedere auto rijden, deze mag niet ouder zijn dan 5 jaar. Reken dus maar uit...
Het zou me erg leuk lijken, maar het is ook wel erg veel moeite voor iets wat ik nu graag af en toe doe, maar wat op de lange termijn ook wel weer erg saai en vermoeiend zou kunnen worden. Je zit toch de hele dag in een auto dan, niet echt mijn favoriete manier om de dag door te brengen
Fijne dag iedereen!
Hier is de nieuwe werkweek ook weer begonnen, al merk ik daar weinig van sinds ik freelancer ben haha. Ik voelde me een paar dagen geleden ineens enorm verveeld en ook wel wat bezorgd over de toekomst. Ik vond het ineens lastig om de moraal hoog te houden en vroeg me af of ik er wel goed aan heb gedaan een goede baan op te zeggen en de onzekerheid tegemoet te gaan. Het was op een bepaalde manier makkelijker geweest om maar gewoon in mijn oude baan te blijven.
Maar toen keek ik naar wat ik al heb opgebouwd in een korte tijd en nu lukt het me weer wat beter om van mijn "vrije" leven te genieten en ook het vertrouwen te hebben dat ik echt wel weer iets op ga bouwen. Het is zo fijn om op zondagavond niet het gevoel te hebben van : ow, daar gaan we weer of tijdens de vakantie alweer op te zien tegen het moment waarop je weer moet beginnen. Vanmorgen was het een nieuwe werkweek voor velen, maar ik heb daarvoor in de plaats rustig ontbeten en daarna een lang stuk met de hond gewandeld.
Het leven is gewoon een stuk relaxter zo. Al heb ik soms dus wel wat stress over het financiële gedeelte, maar ook dat komt wel weer goed. Komende donderdag werk ik een paar dagen voor een nieuwe opdrachtgever dus ik ben erg benieuwd. Heel veel zin in ieder geval en het voelt ook een beetje als een mijpaal omdat dit mijn eerste grote project is sinds ik zelfstandig ben geworden. Als ik 1 keer in de maand zoiets zou kunnen doen zou het financieel gezien goed te doen zijn.
Ik heb de laatste dagen ook veel mensen naar stations en hotels vervoerd. Hier in het dorp rijdt wel een bus, maar 's avonds rijdt die niet meer en übers komen hier ook niet graag omdat het wat afgelegen is. Er komen dus regelmatig verzoeken voor taxi's binnen en die neem ik dan maar voor mijn rekening. Verdient niet eens zo slecht en is ook nog eens leuk om te doen, want je komt met mensen van over de hele wereld in aanraking. Ik zit er serieus over te denken om dat professioneel aan te gaan pakken, maar om dat hier legaal te doen moet je eerst heel veel investeren. Een opleiding is verplicht en daarna mag je ook niet zomaar in iedere auto rijden, deze mag niet ouder zijn dan 5 jaar. Reken dus maar uit...
Het zou me erg leuk lijken, maar het is ook wel erg veel moeite voor iets wat ik nu graag af en toe doe, maar wat op de lange termijn ook wel weer erg saai en vermoeiend zou kunnen worden. Je zit toch de hele dag in een auto dan, niet echt mijn favoriete manier om de dag door te brengen
Fijne dag iedereen!
dinsdag 2 mei 2023 om 22:50
Je hebt de gedachten je bent ze niet. Ik snap dat niet goed 
Moon. Fijn dat je je balkon aan het opfleuren bent. Is ook een stukje tuin toch?
@ Mlous
Aan de ene kant begrijp ik jouw zorgen als zzp er. Ik weet natuurlijk niet welke diensten je aanbiedt. En het begin zal moeilijk zijn. Maar hopelijk krijg je door mond tot mond reclame straks meer opdrachten. En dat taxi rijden is geniaal voor nu. Dat kun je er toch eerst bij blijven doen? Zonder meteen het officieel te maken?
Moon. Fijn dat je je balkon aan het opfleuren bent. Is ook een stukje tuin toch?
@ Mlous
Aan de ene kant begrijp ik jouw zorgen als zzp er. Ik weet natuurlijk niet welke diensten je aanbiedt. En het begin zal moeilijk zijn. Maar hopelijk krijg je door mond tot mond reclame straks meer opdrachten. En dat taxi rijden is geniaal voor nu. Dat kun je er toch eerst bij blijven doen? Zonder meteen het officieel te maken?
woensdag 3 mei 2023 om 10:01
Moon, misschien niet ideaal op het oosten, aan de andere kant is het voor een balkon niet zo gek, want als het warmer wordt kan een (vaak beschut) balkon op het zuiden of westen dan in de zomer weer veel te heet worden en kun je er nog niet zitten (dat is in mijn (gedeelde) tuin nl zo, dat is alleen in de lente en herfst te doen en dan al snel te warm omdat het aardig ingesloten is, dus weinig verkoeling van wind).
Het lijkt me al heerlijk als je je balkondeuren open kunt zetten of 's ochtends je koffie/ ontbijtje buiten kunt nuttigen
(dat mis ik hier thuis, kan bij hutje dus wel. Thuis zou in theorie kunnen als onderbuurman naar zijn werk is, maar in de praktijk doe ik dat niet vaak, is teveel gedoe ook, trap op en af met eten/ drinken, (zwarte) kussens en grote handdoek neerleggen, komen weer overal kattenharen op want die 2 komen er dan gezellig bij zitten natuurlijk..)
Als ik een balkon had zoals mijn zoon, met wijdser zicht, zou ik daar zeker wel meer gebruik van maken. Hier kijk ik achter sowieso uit op een blinde (hoge) muur van de zijkant van een ander huizenblok en zie ik nauwelijks iets van de luchten, omdat die buren er jaren geleden ook nog een extra verdieping op gezet hebben.
En dan vind ik het in mijn eentje (itt hutje waar ik op groen en vogeltjes kijk) ook niet bepaald gezellig in mijn eentje, behalve verdiept in een boek. Ik kijk graag om me heen en ben ook graag onder de mensen. Terras vind ik onbetaalbaar geworden en is al snel te warm ook.
Misschien is het een idee om nu ik weer werk toch maar weer een zomerabonnement te nemen op een natuurzwembad in de buurt. Daar kwam ik voordat ik hutje had al een paar jaar, dan ga je ook voor een paar uurtjes..
Nadeel is dat die betaalde baden vaak al om 18 u sluiten (deze is naturistisch en alleen bij hoge uitzondering bij heeeel warm weer een uurtje langer open), dus dat kan alleen op dagen dat ik vroeg klaar ben of dagje vrij heb tussendoor, maar kan ik denk ik voor dat geld wel genoeg plezier uit halen.
Tenminste, die prijzen zullen ook wel gestegen zijn?
Heb jij recreatiemogelijkheden in de buurt?
Het lijkt me al heerlijk als je je balkondeuren open kunt zetten of 's ochtends je koffie/ ontbijtje buiten kunt nuttigen
(dat mis ik hier thuis, kan bij hutje dus wel. Thuis zou in theorie kunnen als onderbuurman naar zijn werk is, maar in de praktijk doe ik dat niet vaak, is teveel gedoe ook, trap op en af met eten/ drinken, (zwarte) kussens en grote handdoek neerleggen, komen weer overal kattenharen op want die 2 komen er dan gezellig bij zitten natuurlijk..)
Als ik een balkon had zoals mijn zoon, met wijdser zicht, zou ik daar zeker wel meer gebruik van maken. Hier kijk ik achter sowieso uit op een blinde (hoge) muur van de zijkant van een ander huizenblok en zie ik nauwelijks iets van de luchten, omdat die buren er jaren geleden ook nog een extra verdieping op gezet hebben.
En dan vind ik het in mijn eentje (itt hutje waar ik op groen en vogeltjes kijk) ook niet bepaald gezellig in mijn eentje, behalve verdiept in een boek. Ik kijk graag om me heen en ben ook graag onder de mensen. Terras vind ik onbetaalbaar geworden en is al snel te warm ook.
Misschien is het een idee om nu ik weer werk toch maar weer een zomerabonnement te nemen op een natuurzwembad in de buurt. Daar kwam ik voordat ik hutje had al een paar jaar, dan ga je ook voor een paar uurtjes..
Nadeel is dat die betaalde baden vaak al om 18 u sluiten (deze is naturistisch en alleen bij hoge uitzondering bij heeeel warm weer een uurtje langer open), dus dat kan alleen op dagen dat ik vroeg klaar ben of dagje vrij heb tussendoor, maar kan ik denk ik voor dat geld wel genoeg plezier uit halen.
Tenminste, die prijzen zullen ook wel gestegen zijn?
Heb jij recreatiemogelijkheden in de buurt?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 3 mei 2023 om 10:22
Mlous, er zou gewoon ideaal zijn als je met een paar opdrachten nog veel vrije tijd overhoudt om te genieten. Helemaal niks doen is niet fijn en téveel werken en te weinig/ geen vrije tijd om ff stil te staan en te genieten van het hier en nu is het ook niet.
Ik heb vandaag mijn vrije dag, de zon schijnt (tis niet warm) en ik heb achterstalligs te doen (ben te laat met belastingaangifte ), het is me ontgaan en baal nu van mezelf.
Het is altijd een heel opzoekwerk met gegevens die ik moet aanleveren en opzoeken
uit pc, mobiel, mappen, inlogcodes enz enz en als ik érgens een hekel aan heb.. terwijl het geeneens zo ingewikkeld is (en hopelijk vanaf '23 makkelijker wordt, in loondienst, maar ook dan weer nieuwe digitale omgevingen, pff, zogenaamd gemakkelijker maar doe mij maar op papier en meteen in mappen met een logisch systeem..
Dat halen en brengen van mensen, krijg je daar nu geen problemen mee met de reguliere taxidiensten op de luchthaven? Hier heten illegale taxi's "snorders" en daar zijn de bestaande taxidiensten en -chauffeurs niet bepaald blij mee. Ik meen dat die in het verleden nogal hard werden aangepakt..
Het valt misschien niet zo op bij jou in de buurt in gewoon een particuliere auto.
Ja, als je het legaal wil, dan is dat helemaal geen gek idee, maar komt er meteen weer zoveel meer bij kijken, aan vergunningen en opleidingen, investeren in een auto, enz.
Wel veel contact met mensen, dat is weer wel leuk, maar als enige werk en hele dagen misschien idd ook wel weer een ander verhaal..
Zoals nu én opdrachten én af en toe rijden zou het fijnste zijn, maar voor je het weet is het bekend in de buurt en dan wil men er weer op kunnen rekenen, dus hoe beperk je zoiets dan weer, he?
Jij ook fijne dag! Lekker weer daar zeker?
Ik heb vandaag mijn vrije dag, de zon schijnt (tis niet warm) en ik heb achterstalligs te doen (ben te laat met belastingaangifte
), het is me ontgaan en baal nu van mezelf. Het is altijd een heel opzoekwerk met gegevens die ik moet aanleveren en opzoeken
uit pc, mobiel, mappen, inlogcodes enz enz en als ik érgens een hekel aan heb.. terwijl het geeneens zo ingewikkeld is (en hopelijk vanaf '23 makkelijker wordt, in loondienst, maar ook dan weer nieuwe digitale omgevingen, pff, zogenaamd gemakkelijker maar doe mij maar op papier en meteen in mappen met een logisch systeem.. Dat halen en brengen van mensen, krijg je daar nu geen problemen mee met de reguliere taxidiensten op de luchthaven? Hier heten illegale taxi's "snorders" en daar zijn de bestaande taxidiensten en -chauffeurs niet bepaald blij mee. Ik meen dat die in het verleden nogal hard werden aangepakt..
Het valt misschien niet zo op bij jou in de buurt in gewoon een particuliere auto.
Ja, als je het legaal wil, dan is dat helemaal geen gek idee, maar komt er meteen weer zoveel meer bij kijken, aan vergunningen en opleidingen, investeren in een auto, enz.
Wel veel contact met mensen, dat is weer wel leuk, maar als enige werk en hele dagen misschien idd ook wel weer een ander verhaal..
Zoals nu én opdrachten én af en toe rijden zou het fijnste zijn, maar voor je het weet is het bekend in de buurt en dan wil men er weer op kunnen rekenen, dus hoe beperk je zoiets dan weer, he?
Jij ook fijne dag! Lekker weer daar zeker?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 3 mei 2023 om 10:49
Nicci: ik bedoelde daarmee dat je die gevoelens en gedachten hebt, maar ze moeten/ hoeven je niet te "overspoelen"/ overheersen.
Tot op zekere hoogte (en dat heb je gemerkt) heb je er een zekere "controle" over, dat je niet helemaal door in beslag laat nemen en je (dag) erdoor bepaald wordt.
Ik ben zeker geen voorstander van onderdrukken, zoals je weet, je kunt hooguit beperken, dus enerzijds wel ruimte geven aan verdriet (of zelfs wanhoop, depri, enz), maar op een gegeven moment na een tijdje ook weer een halt proberen toe te roepen door iets anders te gaan doen (afleiding) of -indien mogelijk- je gedachten op iets anders te krijgen, evt met de belofte aan jezelf dat je op een later moment (bijv 's avonds) weer tijd/aandacht voor zal hebben/ maken.
Ik kan het niet goed uitleggen, het is belangrijk dat je je verdriet, zorgen, angsten en deprimerende gedachten enzo erkent (dus niet wegwuift of onderdrukt) en dus de nodige ruimte geeft (voor bijv toegeven aan een huilbui, als die hoog zit, dat lucht alleen maar op), maar daarna ook dat kunt stoppen, zodat het je (dag of algehele stemming) niet overheerst en blijft bepalen.
Bij "vers" verdriet zoals om je moeder is eraan toegeven natuurlijk wel belangrijk.
Als het bijv om het gemis van je ex gaat, het verleden, of wat je mist in het nu (zoals een arm om je heen, een leuke partner om samen mee te zijn en dergelijke) is soms er even aan toegeven okay, maar niet erin verdrinken.
Dus jezelf ook bemoedigend toespreken, en als het lukt ook jezelf "sturen" naar optimistischer gedachten, jezelf ook fijne voorstellingen maken over wie weet wat er voor fijns is weggelegd voor je in de toekomst.
Het nu kan namelijk nog steeds ook fijnere wendingen nemen.
De neiging bestaat om te gaan denken dat de toekomst blijft zoals je knu hebt en kent, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Het is soms moeilijk om fijnere/ leukere mogelijkheden te bedenken, die nu nog onbekend zijn aan je (maar óók kunnen uitkomen).
Dus op oea manier proberen om ook fijne voorstellingen te blijven maken ipv te denken dat het altijd zo zal blijven als nu, als dat nu niet bepaald fijn is of niet zoals je je toekomst zou wensen voor jezelf qua geluk en welzijn.
Ik weet dat dat lastig is en nog veel moeilijker midden in een situatie dat je niét happy bent, vond ik zelf ook, hoor, zeker als er op dat moment weinig reden/ perspectief is op verbetering.
En tóch ben je lekker in de tuin gaan zitten, daardoor heb je denk ik ontdekt dat het soms náást elkaar kan bestaan: dat verdriet is er ook nog wel, is daar niet mee weg, maar is dan even naar de achtergrond, zodat je daarnaast ook (weer een beetje) kan genieten van wat het hier en nu óók te bieden had (tuin, zon bijv).
Zo zal het steeds vaker gaan: naast elkaar aanwezig, maar niet óf het een óf het ander je overheerst.
Tot op zekere hoogte (en dat heb je gemerkt) heb je er een zekere "controle" over, dat je niet helemaal door in beslag laat nemen en je (dag) erdoor bepaald wordt.
Ik ben zeker geen voorstander van onderdrukken, zoals je weet, je kunt hooguit beperken, dus enerzijds wel ruimte geven aan verdriet (of zelfs wanhoop, depri, enz), maar op een gegeven moment na een tijdje ook weer een halt proberen toe te roepen door iets anders te gaan doen (afleiding) of -indien mogelijk- je gedachten op iets anders te krijgen, evt met de belofte aan jezelf dat je op een later moment (bijv 's avonds) weer tijd/aandacht voor zal hebben/ maken.
Ik kan het niet goed uitleggen, het is belangrijk dat je je verdriet, zorgen, angsten en deprimerende gedachten enzo erkent (dus niet wegwuift of onderdrukt) en dus de nodige ruimte geeft (voor bijv toegeven aan een huilbui, als die hoog zit, dat lucht alleen maar op), maar daarna ook dat kunt stoppen, zodat het je (dag of algehele stemming) niet overheerst en blijft bepalen.
Bij "vers" verdriet zoals om je moeder is eraan toegeven natuurlijk wel belangrijk.
Als het bijv om het gemis van je ex gaat, het verleden, of wat je mist in het nu (zoals een arm om je heen, een leuke partner om samen mee te zijn en dergelijke) is soms er even aan toegeven okay, maar niet erin verdrinken.
Dus jezelf ook bemoedigend toespreken, en als het lukt ook jezelf "sturen" naar optimistischer gedachten, jezelf ook fijne voorstellingen maken over wie weet wat er voor fijns is weggelegd voor je in de toekomst.
Het nu kan namelijk nog steeds ook fijnere wendingen nemen.
De neiging bestaat om te gaan denken dat de toekomst blijft zoals je knu hebt en kent, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Het is soms moeilijk om fijnere/ leukere mogelijkheden te bedenken, die nu nog onbekend zijn aan je (maar óók kunnen uitkomen).
Dus op oea manier proberen om ook fijne voorstellingen te blijven maken ipv te denken dat het altijd zo zal blijven als nu, als dat nu niet bepaald fijn is of niet zoals je je toekomst zou wensen voor jezelf qua geluk en welzijn.
Ik weet dat dat lastig is en nog veel moeilijker midden in een situatie dat je niét happy bent, vond ik zelf ook, hoor, zeker als er op dat moment weinig reden/ perspectief is op verbetering.
En tóch ben je lekker in de tuin gaan zitten, daardoor heb je denk ik ontdekt dat het soms náást elkaar kan bestaan: dat verdriet is er ook nog wel, is daar niet mee weg, maar is dan even naar de achtergrond, zodat je daarnaast ook (weer een beetje) kan genieten van wat het hier en nu óók te bieden had (tuin, zon bijv).
Zo zal het steeds vaker gaan: naast elkaar aanwezig, maar niet óf het een óf het ander je overheerst.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 3 mei 2023 om 11:30
Nou het was idd genieten bij hutje weer (na de eerste nog vrij drukke dag en installeren/ grasmaaien/ eea schoonmaken).
Veel te snel voorbij ook, zo'n weekend!
Met de nieuwe schoenen ging het maandag wel, qua voeten dan.
Ik moet alle aspecten leren kennen daar, en maandag dan eindelijk 's middags in het winkeltje, waar behalve een beperkt assotiment aan to go eten/ drinken ook weer andere artikelen te koop zijn (cadeautjes, praktische dingen zoals doucheschuim, tijdschriften en boeken).
Eerst het halve ziekenhuis door met vuilcontainer en karton wat ergens naar een achteruitgang moest en had ik met lopen geen moeite met voeten, juist wel vermoeide (onder)benen (kuiten/ schenen).
Toch was het zeker al beter vol te houden dan de eerste week, zeker weten door die dempende schoenen maar hopelijk/ misschien begin ik al te wennen !
Dat was een late dienst, dus maar een kort avondje om bij te komen thuis, koken doe ik dan niet, had al een salade gegeten die over was daar, en nog een (groot) broodje gezond thuis.
Ik was nog wel even langs de AH gegaan voor paar boodschappen (ik neem toch zelf belegde broodjes mee en neem daar dan als eten in de pauze iets van soep of salade).
Was er een bekende die ik ff sprak bij de kassa, die al een tijdje aan het kwakkelen is met zijn gezondheid (en allerlei onderzoeken voor).
Hoor ik gisteren dat ie vlak daarna thuis in elkaar gezakt is en afgevoerd naar het ziekenhuis en nu aan de hartbewaking ligt..
Daar schrik ik toch wel van!
Ik was zelf laat begonnen, maar net bezig toen ik ongeveer een minuut alles dubbel zag. Ook heel eng, heb het eerder ook weleens gehad. Ben nu doorgegaan met 1 oog dicht tot het over was.
Schijnt een soort migraine te zijn, maar had geen hoofdpijn oid daarna..
Ben de laatste tijd soms wat licht in mijn hoofd, dus heb me misschien te druk gemaakt en moet denk ik wat rustiger aan doen?!
Het is misschien wat té snel en teveel van 0 naar volle kracht vooruit?!
Best zware dingen en veel (snelle) bewegingen, ook tillen, bukken..
Ik had juist alle tijd genomen voor een gezond ontbijtje, waaronder fruit (peer, banaan, sap van 1 sinaasappel).
Nou zijn fruitsuikers ook suikers, he..
Ik ga toch maar even een afspraak maken bij de huisarts, bloed laten prikken.
Omdat ik jaren terug ook een schildklieraandoening had (en weleens duizelig als 1 vd klachten) dat ook maar ff checken..
Bij hutje had ik wel veel last van hooikoorts ( begon ooit met de berk en die is nu volop aktief in april en mei).
Daar heb ik een neusspray voor, had met name erg tranende ogen.
En dan de inspanning van je ogen bij bijv die kassa, en thuis op pc/ tablet, kan vanalles bij elkaar zijn, ik kwam op dat moment net uit de vriesruimte in de warmte. Je weet het niet.
Ik heb soms ook zo'n lichtkrans die steeds groter wordten dan verdwijnt (oogmigraine).
Mezelf in acht nemen dus maar.
Ik vergeet ook om genoeg (water) te drinken, het is door-door-doorgaan, op dat halfuurtje pauze na. En dan werk ik ook snel en hard, misschien toch ff wat langzamer aan doen..
Ik beperk de koffie-inname al, en neem dan een hartig soepje 's middags.
Heb nu wel aangegeven dat ik die 24 u echt wel genoeg vind (voorlopig).
Gisteren ging prima en vond ik het eindelijk ook wat leuker , hoewel het voor mijn doen erg vroeg beginnen was.
In elk geval gisteren qua werkzaamheden wat ik het leukst vind om te doen en het ging ook goed. Ook qua voeten te doen.
Ik heb nu meer het gevoel dat ik weet hoe eea werkt en waar wat te vinden is, dat scheelt al veel!
Vorige week zoveel info, ben blij dat ik het toch aardig snel oppik
Gisteren redelijk op tijd klaar, zon scheen en ben nog even bij een winkelcentrum dingen gaan halen die ik nodig had (langere veters en dunnere sokjes oa. Gisteren dunne sokjes aan en daar staat eoa merk onder je voet geborduurd en dat irriteerde precies, haha, zitten de schoenen goed en krijg je bijna een blaar door verkeerde sokken erin ).
Dus gisteren met enige voldoening naar huis gegaan.
Vandaag vrij en dan morgen heeeeeel vroeg beginnen (7 u!).
Komende 2 weken aan het rooster te zien gelukkig niet meer van die vroege diensten, (ik ben dan echt niet op mijn best )
Dat je dan "nog wat aan je dag hebt" zal best, maar dat is voor mij dan bijkomen en niet veel meer. Gisteren wel even in de zon gezeten buiten en gekookt (voor meer dagen, deel in de vriezer). Daar was dan ook alles mee gezegd, haha, en dus vroeg naar bed, want dat lukte niet zo de avond ervoor..
Dus dacht ik vorige week nog dat ik dit never ging volhouden, en vond het dus tegenvallen en wat dan?
Nu gloort er hoop en ben ook best trots op mezelf
Het zal echt aanpoten blijven, dat verandert niet, maar het scheelt zoveel als je het daarbij gewoon kan zonder vermoeide danwel pijnlijke voeten/ benen.
En als je dingen weet en niet steeds hoeft te zoeken of opletten (en inprenten) heb ik nu ook meer (echt) contact met de klanten.
Vandaag klusjes in huis doen waar ik altijd al een hekel aan heb dus (regeldingen) en dan hopelijk nog paar uurtjes naar buiten in de
Allemaal een fijne dag vandaag!
Veel te snel voorbij ook, zo'n weekend!
Met de nieuwe schoenen ging het maandag wel, qua voeten dan.
Ik moet alle aspecten leren kennen daar, en maandag dan eindelijk 's middags in het winkeltje, waar behalve een beperkt assotiment aan to go eten/ drinken ook weer andere artikelen te koop zijn (cadeautjes, praktische dingen zoals doucheschuim, tijdschriften en boeken).
Eerst het halve ziekenhuis door met vuilcontainer en karton wat ergens naar een achteruitgang moest en had ik met lopen geen moeite met voeten, juist wel vermoeide (onder)benen (kuiten/ schenen).
Toch was het zeker al beter vol te houden dan de eerste week, zeker weten door die dempende schoenen maar hopelijk/ misschien begin ik al te wennen !
Dat was een late dienst, dus maar een kort avondje om bij te komen thuis, koken doe ik dan niet, had al een salade gegeten die over was daar, en nog een (groot) broodje gezond thuis.
Ik was nog wel even langs de AH gegaan voor paar boodschappen (ik neem toch zelf belegde broodjes mee en neem daar dan als eten in de pauze iets van soep of salade).
Was er een bekende die ik ff sprak bij de kassa, die al een tijdje aan het kwakkelen is met zijn gezondheid (en allerlei onderzoeken voor).
Hoor ik gisteren dat ie vlak daarna thuis in elkaar gezakt is en afgevoerd naar het ziekenhuis en nu aan de hartbewaking ligt..
Daar schrik ik toch wel van!
Ik was zelf laat begonnen, maar net bezig toen ik ongeveer een minuut alles dubbel zag. Ook heel eng, heb het eerder ook weleens gehad. Ben nu doorgegaan met 1 oog dicht tot het over was.
Schijnt een soort migraine te zijn, maar had geen hoofdpijn oid daarna..
Ben de laatste tijd soms wat licht in mijn hoofd, dus heb me misschien te druk gemaakt en moet denk ik wat rustiger aan doen?!
Het is misschien wat té snel en teveel van 0 naar volle kracht vooruit?!
Best zware dingen en veel (snelle) bewegingen, ook tillen, bukken..
Ik had juist alle tijd genomen voor een gezond ontbijtje, waaronder fruit (peer, banaan, sap van 1 sinaasappel).
Nou zijn fruitsuikers ook suikers, he..
Ik ga toch maar even een afspraak maken bij de huisarts, bloed laten prikken.
Omdat ik jaren terug ook een schildklieraandoening had (en weleens duizelig als 1 vd klachten) dat ook maar ff checken..
Bij hutje had ik wel veel last van hooikoorts ( begon ooit met de berk en die is nu volop aktief in april en mei).
Daar heb ik een neusspray voor, had met name erg tranende ogen.
En dan de inspanning van je ogen bij bijv die kassa, en thuis op pc/ tablet, kan vanalles bij elkaar zijn, ik kwam op dat moment net uit de vriesruimte in de warmte. Je weet het niet.
Ik heb soms ook zo'n lichtkrans die steeds groter wordten dan verdwijnt (oogmigraine).
Mezelf in acht nemen dus maar.
Ik vergeet ook om genoeg (water) te drinken, het is door-door-doorgaan, op dat halfuurtje pauze na. En dan werk ik ook snel en hard, misschien toch ff wat langzamer aan doen..
Ik beperk de koffie-inname al, en neem dan een hartig soepje 's middags.
Heb nu wel aangegeven dat ik die 24 u echt wel genoeg vind (voorlopig).
Gisteren ging prima en vond ik het eindelijk ook wat leuker
, hoewel het voor mijn doen erg vroeg beginnen was. In elk geval gisteren qua werkzaamheden wat ik het leukst vind om te doen en het ging ook goed. Ook qua voeten te doen.
Ik heb nu meer het gevoel dat ik weet hoe eea werkt en waar wat te vinden is, dat scheelt al veel!
Vorige week zoveel info, ben blij dat ik het toch aardig snel oppik
Gisteren redelijk op tijd klaar, zon scheen
en ben nog even bij een winkelcentrum dingen gaan halen die ik nodig had (langere veters en dunnere sokjes oa. Gisteren dunne sokjes aan en daar staat eoa merk onder je voet geborduurd en dat irriteerde precies, haha, zitten de schoenen goed en krijg je bijna een blaar door verkeerde sokken erin ).Dus gisteren met enige voldoening naar huis gegaan.
Vandaag vrij en dan morgen heeeeeel vroeg beginnen (7 u!).
Komende 2 weken aan het rooster te zien gelukkig niet meer van die vroege diensten, (ik ben dan echt niet op mijn best
)Dat je dan "nog wat aan je dag hebt" zal best, maar dat is voor mij dan bijkomen en niet veel meer. Gisteren wel even in de zon gezeten buiten en gekookt (voor meer dagen, deel in de vriezer). Daar was dan ook alles mee gezegd, haha, en dus vroeg naar bed, want dat lukte niet zo de avond ervoor..
Dus dacht ik vorige week nog dat ik dit never ging volhouden, en vond het dus tegenvallen en wat dan?
Nu gloort er hoop en ben ook best trots op mezelf
Het zal echt aanpoten blijven, dat verandert niet, maar het scheelt zoveel als je het daarbij gewoon kan zonder vermoeide danwel pijnlijke voeten/ benen.
En als je dingen weet en niet steeds hoeft te zoeken of opletten (en inprenten) heb ik nu ook meer (echt) contact met de klanten.
Vandaag klusjes in huis doen waar ik altijd al een hekel aan heb dus (regeldingen) en dan hopelijk nog paar uurtjes naar buiten in de
Allemaal een fijne dag vandaag!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 3 mei 2023 om 21:55
Pas inderdaad maar goed op jezelf, Suzy! Best een grote verandering, als ik dat zo lees.
En ja, m'n balkon op het oosten is zo gek nog niet. 's Ochtends zon is ook echt heel lekker. Vanochtend al deels op het balkon ontbeten zelfs. M'n zoontje wil er graag naar toe, hij had nog 'n halve boterham in z'n hand, en ik had nog koffie en hup, daar gingen we. Zo leuk.
En Mlous, volgens mij ben je goed bezig! Ik ben een tijdje ondernemer geweest en het allermoeilijkste vond ik het zoeken naar een goede balans tussen voldoende geld verdienen maar niet aldoor aan het werk zijn. En het is zo makkelijk om je overal zorgen over te maken! Heel normaal dus, wat je nu ervaart. En jezelf daar niet gek mee maken is half het werk, als je het mij vraagt.
Dat gezegd hebbende, ik ben sinds een tijdje weer in loondienst en dat vind ik nu zo heerlijk rustig. Als ik nu vrij ben dan ben ik ook echt vrij. Een genot vind ik dat. En daar moest ik dus blijkbaar eerst een paar jaar ondernemer voor zijn. Want daarvoor was ik ook in loondienst maar toen ervaarde ik dat gevoel van vrijheid juist helemaal niet.
En ja, m'n balkon op het oosten is zo gek nog niet. 's Ochtends zon is ook echt heel lekker. Vanochtend al deels op het balkon ontbeten zelfs. M'n zoontje wil er graag naar toe, hij had nog 'n halve boterham in z'n hand, en ik had nog koffie en hup, daar gingen we. Zo leuk.
En Mlous, volgens mij ben je goed bezig! Ik ben een tijdje ondernemer geweest en het allermoeilijkste vond ik het zoeken naar een goede balans tussen voldoende geld verdienen maar niet aldoor aan het werk zijn. En het is zo makkelijk om je overal zorgen over te maken! Heel normaal dus, wat je nu ervaart. En jezelf daar niet gek mee maken is half het werk, als je het mij vraagt.
Dat gezegd hebbende, ik ben sinds een tijdje weer in loondienst en dat vind ik nu zo heerlijk rustig. Als ik nu vrij ben dan ben ik ook echt vrij. Een genot vind ik dat. En daar moest ik dus blijkbaar eerst een paar jaar ondernemer voor zijn. Want daarvoor was ik ook in loondienst maar toen ervaarde ik dat gevoel van vrijheid juist helemaal niet.
donderdag 4 mei 2023 om 16:46
Suzy, de nieuwe schoenen werken dus echt? Ik ben nu best benieuwd om welk merk het gaat. Ik heb net gisteren een nieuw paar skechers besteld (vet in de aanbieding op amazon dus ik kon niet anders 
)
Zo te lezen is het misschien dus toch een kwestie van wennen. Ging je deze week nou 4 dagen werken?
@moon, herkenbaar! Ik was ooit een jaar zelfstandig en was toen best opgelucht dat ik weer in loondienst ging. Maar dat is inmiddels ook alweer bijna 10 jaar geleden en ik sta er nu heel anders in. Ben ook alweer wat ouder geworden en ik heb nu mijn vriend en daarbij zijn mijn behoeftes best veranderd. Ik moet zeggen dat het financiële risico nu ook kleiner is omdat we samen wonen en dus nog steeds bezig zijn met dat huis (dat ik niet meer zie gebeuren, maar misschien gebeurt er een wonder).
Het is inderdaad belangrijk om de juiste balans te vinden.
Suzy, dat taxiën doe ik nu nog sporadisch hoor. Soms heb ik 2 dagen achter elkaar een rit en dan weer een paar dagen niets. Hier in het dorp hebben we ook al mensen die dat doen en die ga ik natuurlijk geen werk afpakken. Meestal komen de ritjes die zij niet kunnen of willen doen naar mij toe. In Amsterdam zou dit uiteraard niet op prijs worden gesteld, maar ik doe het zo kleinschalig dat het niet opvalt. En daarbij willen taxi's hier niet altijd naartoe rijden, dus die moeten dan ook niet zeuren vind ik
Nicci, ja ik kan het voorlopig blijven combineren en het naast mijn reguliere opdrachten doen, dan blijft het waarschijnlijk ook langer leuk
Fijne avond nog iedereen! Hier is de zomer begonnen en is het slippertjes-/jurkenweer. Heerlijk!
)Zo te lezen is het misschien dus toch een kwestie van wennen. Ging je deze week nou 4 dagen werken?
@moon, herkenbaar! Ik was ooit een jaar zelfstandig en was toen best opgelucht dat ik weer in loondienst ging. Maar dat is inmiddels ook alweer bijna 10 jaar geleden en ik sta er nu heel anders in. Ben ook alweer wat ouder geworden en ik heb nu mijn vriend en daarbij zijn mijn behoeftes best veranderd. Ik moet zeggen dat het financiële risico nu ook kleiner is omdat we samen wonen en dus nog steeds bezig zijn met dat huis (dat ik niet meer zie gebeuren, maar misschien gebeurt er een wonder).
Het is inderdaad belangrijk om de juiste balans te vinden.
Suzy, dat taxiën doe ik nu nog sporadisch hoor. Soms heb ik 2 dagen achter elkaar een rit en dan weer een paar dagen niets. Hier in het dorp hebben we ook al mensen die dat doen en die ga ik natuurlijk geen werk afpakken. Meestal komen de ritjes die zij niet kunnen of willen doen naar mij toe. In Amsterdam zou dit uiteraard niet op prijs worden gesteld, maar ik doe het zo kleinschalig dat het niet opvalt. En daarbij willen taxi's hier niet altijd naartoe rijden, dus die moeten dan ook niet zeuren vind ik
Nicci, ja ik kan het voorlopig blijven combineren en het naast mijn reguliere opdrachten doen, dan blijft het waarschijnlijk ook langer leuk
Fijne avond nog iedereen! Hier is de zomer begonnen en is het slippertjes-/jurkenweer. Heerlijk!
zondag 7 mei 2023 om 11:17
Suzy, hoe ging het deze week? Ik hoop dat het beter ging dan vorige week en dat je het weer overleefd hebt 
Ik kreeg eergisteren weer een nieuwe opdracht binnen van mijn nieuwe werkgever! Nu ik daar eenmaal op de lijst sta blijven ze me waarschijnlijk vragen, nu dus al 2 keer in een maand tijd. Voordeel van mij is dat ik eigenlijk altijd wel beschikbaar ben. De andere invulkrachten hebben het inmiddels heel druk met van alles (die zijn net als ik freelancer) en kunnen niet altijd. Toch grappig hoe zoiets zomaar op je pad komt.
Verder voel ik me helaas niet altijd even goed en in balans. Ik weet niet of dat ligt aan het nare afscheid bij mijn vorige werkgever of aan mezelf. Het lijkt soms wel alsof ik altijd op zoek ben naar iets anders en nooit tevreden ben. Op het moment voel ik me op sommige dagen zo zwaar, dan vind ik het lastig me ergens toe te zetten. En dat terwijl ik alles heb: een fijn huis, een lieve vriend, met mijn werk begint het te lopen, ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil, iets wat ik zo lang al wilde. En toch blijft die onrust van binnen en voel ik me nog steeds niet helemaal vrij. En vaak ook onverklaarbaar verdrietig met een gevoel van heimwee naar... ik weet niet eens wat!
Herkennen jullie dit? Het is soms net als ik nergens thuis hoor ofzo. Maar hoe vaak ik ook verander van leefsituatie, hoeveel ik ook reis of verhuis, na een tijdje voel ik toch weer onrust en wil ik weer wat anders.
Ik vind het lastig om het hierover te hebben want zoals ik al zei is er zoveel waardevols in mijn leven en heb ik niet echt een reden om me zo te voelen. Sinds ik bij mijn vriend woon zie ik dat er mensen zijn die echt veel meer problemen hebben dan ik. Met hun relatie, gezin, ex, werk, geld of verslavingen. Dát zijn pas problemen dus waarom lukt het mij niet tevreden te zijn met wat ik heb? Zo frustrerend soms.
Ik wens jullie een fijne zondag! Hier is het redelijk weer, maar deze week wordt het slecht en gaat het iedere dag regenen. Niet zo best voor mijn humeur, maar we moeten er maar het beste van maken.
Ik kreeg eergisteren weer een nieuwe opdracht binnen van mijn nieuwe werkgever! Nu ik daar eenmaal op de lijst sta blijven ze me waarschijnlijk vragen, nu dus al 2 keer in een maand tijd. Voordeel van mij is dat ik eigenlijk altijd wel beschikbaar ben. De andere invulkrachten hebben het inmiddels heel druk met van alles (die zijn net als ik freelancer) en kunnen niet altijd. Toch grappig hoe zoiets zomaar op je pad komt.
Verder voel ik me helaas niet altijd even goed en in balans. Ik weet niet of dat ligt aan het nare afscheid bij mijn vorige werkgever of aan mezelf. Het lijkt soms wel alsof ik altijd op zoek ben naar iets anders en nooit tevreden ben. Op het moment voel ik me op sommige dagen zo zwaar, dan vind ik het lastig me ergens toe te zetten. En dat terwijl ik alles heb: een fijn huis, een lieve vriend, met mijn werk begint het te lopen, ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil, iets wat ik zo lang al wilde. En toch blijft die onrust van binnen en voel ik me nog steeds niet helemaal vrij. En vaak ook onverklaarbaar verdrietig met een gevoel van heimwee naar... ik weet niet eens wat!
Herkennen jullie dit? Het is soms net als ik nergens thuis hoor ofzo. Maar hoe vaak ik ook verander van leefsituatie, hoeveel ik ook reis of verhuis, na een tijdje voel ik toch weer onrust en wil ik weer wat anders.
Ik vind het lastig om het hierover te hebben want zoals ik al zei is er zoveel waardevols in mijn leven en heb ik niet echt een reden om me zo te voelen. Sinds ik bij mijn vriend woon zie ik dat er mensen zijn die echt veel meer problemen hebben dan ik. Met hun relatie, gezin, ex, werk, geld of verslavingen. Dát zijn pas problemen dus waarom lukt het mij niet tevreden te zijn met wat ik heb? Zo frustrerend soms.
Ik wens jullie een fijne zondag! Hier is het redelijk weer, maar deze week wordt het slecht en gaat het iedere dag regenen. Niet zo best voor mijn humeur, maar we moeten er maar het beste van maken.
zondag 7 mei 2023 om 11:25
Moon, ook als je niet op het balkon zou zitten vind ik het al een fijne extra aan een woning, dat je die balkondeur(en) open kunt zetten alleen al, dus als het ware buiten naar binnen haalt, frisse lucht erin komt.
Ik hebop het oosten 2 en op het westen 2 grote (kantel)ramen. Die waren ooit bedoeld voor enkel glas, maar zit nu dubbelglas in, daar zijn die scharnieren dus niet op berekend. Ooit konden ze helemaal andersom kantelen, iig halverwege en dan had ik dus boven en onder zo'n 160x 80 open, met alleen een middenstreep van zeg 10 cm kozijnrand.
Als je dan alle4 tegen elkaar zou openzetten zou het lekker doorwaaien, maar zo ver kunnen ze niet meer open, zeker niet zonder steun ertussen (plastic bakje oid).
Mijn kamer annex open keuken is een soort "doorzonhuis" waardoor er wel veel licht erin komt, daar ben ik al heel blij mee (veel nieuwe appartementen hebben bijv ramen en deuren aan 1 kant vd woning, omdat er aan de andere zijde een ander appartement zit).
Heb op de bovenverdieping een plat dak en dat wordt erg warm, slaap ik op de westkant waar als de middagzon erop gestaan heeft het nu al vrij warm is (nu na een paar -eindelijk- warmere zonnige dagen merk ik dat het hoog tijd is om het winterdeel te vervangen door het zomerdeel vh dekbed!
Ik heb zomer en winter het raam daar open.
Op die verdieping kan het ook niet echt doorluchten, maar dat is vanwege dat de katten mijn slaapkamer niet in mogen, hoe gek ik ook op ze ben, ik wil daar geen kattenharen (en wat niet mag is altijd aantrekkelijker haha, als ik even niet oplet sluipt er eentje in)
Ik vind temperaturen als momenteel eigenlijk het aangenaamst: precies goed als je uit de douche komt en gaat aankleden, je niet in hoéven te pakken met truien, sokken enz en de verwarming hoeft niet aan (ik vind verwarmingslucht anders aanvoelen dan eenzelfde natuurlijke temperatuur).
Omdat het een tussenhuis is, is het -eenmaal opgewarmd- 's nachts warmer dan bij hutje, dat afkoelt met de buitentemperatuur mee. Dat is in de zomer bij hutje dus wel zo fijn, relatief koel dus, juist omdat het niet geisoleerd is.
Daarentegen wordt het daarbinnen overdag errug warm (op het zuiden, de hele dag zon erop).
Maar jij woont in een stad, begrijp ik?
Dat is vaak een paar graadjes warmer, minder wind door andere gebouwen?
Hoe is dat in de zomer?
Men zegt dat je alles potdicht moet houden en ook gordijnen dicht om de warmte buiten te houden, het zal best waar zijn, mijn moeder deed dat ook, en die had prachtig uitzicht, maar staat me op eoa manier zo tegen, dat het zo mooi is buiten, planten en bomen in bloei, strakblauwe lucht en je dan tegen je gordijnen aan gaat zitten kijken binnen..
Ik kan niet zo goed tegen warmte (sinds de overgang?! Kan me niet herinneren van "vroegah" dat het een rol van betekenis speelde, ik was zelfs gek op landen als Spanje, tenzij benauwde, kleffe warmte met hoge luchtvochtigheid zoals in ons land vaak het geval is.
Dat vind ik alleen uit te houden in, op of bij het water en vooral niet teveel doen.
Ik vond het afgelopen dagen op het werk al te warm, dat wordt nog wat in de zomer!
Zoek jij dan ook koelere plekken op of de stad uit als je vrij bent?
Ik hebop het oosten 2 en op het westen 2 grote (kantel)ramen. Die waren ooit bedoeld voor enkel glas, maar zit nu dubbelglas in, daar zijn die scharnieren dus niet op berekend. Ooit konden ze helemaal andersom kantelen, iig halverwege en dan had ik dus boven en onder zo'n 160x 80 open, met alleen een middenstreep van zeg 10 cm kozijnrand.
Als je dan alle4 tegen elkaar zou openzetten zou het lekker doorwaaien, maar zo ver kunnen ze niet meer open, zeker niet zonder steun ertussen (plastic bakje oid).
Mijn kamer annex open keuken is een soort "doorzonhuis" waardoor er wel veel licht erin komt, daar ben ik al heel blij mee (veel nieuwe appartementen hebben bijv ramen en deuren aan 1 kant vd woning, omdat er aan de andere zijde een ander appartement zit).
Heb op de bovenverdieping een plat dak en dat wordt erg warm, slaap ik op de westkant waar als de middagzon erop gestaan heeft het nu al vrij warm is (nu na een paar -eindelijk- warmere zonnige dagen merk ik dat het hoog tijd is om het winterdeel te vervangen door het zomerdeel vh dekbed!
Ik heb zomer en winter het raam daar open.
Op die verdieping kan het ook niet echt doorluchten, maar dat is vanwege dat de katten mijn slaapkamer niet in mogen, hoe gek ik ook op ze ben, ik wil daar geen kattenharen (en wat niet mag is altijd aantrekkelijker haha, als ik even niet oplet sluipt er eentje in)
Ik vind temperaturen als momenteel eigenlijk het aangenaamst: precies goed als je uit de douche komt en gaat aankleden, je niet in hoéven te pakken met truien, sokken enz en de verwarming hoeft niet aan (ik vind verwarmingslucht anders aanvoelen dan eenzelfde natuurlijke temperatuur).
Omdat het een tussenhuis is, is het -eenmaal opgewarmd- 's nachts warmer dan bij hutje, dat afkoelt met de buitentemperatuur mee. Dat is in de zomer bij hutje dus wel zo fijn, relatief koel dus, juist omdat het niet geisoleerd is.
Daarentegen wordt het daarbinnen overdag errug warm (op het zuiden, de hele dag zon erop).
Maar jij woont in een stad, begrijp ik?
Dat is vaak een paar graadjes warmer, minder wind door andere gebouwen?
Hoe is dat in de zomer?
Men zegt dat je alles potdicht moet houden en ook gordijnen dicht om de warmte buiten te houden, het zal best waar zijn, mijn moeder deed dat ook, en die had prachtig uitzicht, maar staat me op eoa manier zo tegen, dat het zo mooi is buiten, planten en bomen in bloei, strakblauwe lucht en je dan tegen je gordijnen aan gaat zitten kijken binnen..
Ik kan niet zo goed tegen warmte (sinds de overgang?! Kan me niet herinneren van "vroegah" dat het een rol van betekenis speelde, ik was zelfs gek op landen als Spanje, tenzij benauwde, kleffe warmte met hoge luchtvochtigheid zoals in ons land vaak het geval is.
Dat vind ik alleen uit te houden in, op of bij het water en vooral niet teveel doen.
Ik vond het afgelopen dagen op het werk al te warm, dat wordt nog wat in de zomer!
Zoek jij dan ook koelere plekken op of de stad uit als je vrij bent?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
