(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Ik wens je een topjaar, Yasinaa!
En blijf vooral ook schrijven hier en elders, aan jouw bijdragen hebben anderen zeker weten ook weer het nodige.

Wij gaan iig elkaar wat vaker zien dit jaar, Daisy

Real life zal voor mij prioriteit en de nodige uitdagingen hebben komend jaar.
Naast een overlijden in de familie ook al een paar meevallertjes in de eerste 2 weken, zo was mijn espressoapparaat kapot en weggebracht, zou bijna 200 euro kosten om te repareren, viel net buiten de garantie en hebben ze toch op garantie gedaan
Was gisteren even bij hutje om te kijken hoe het erbij staat en te regelen dat als er echt vorst aan komt iemand het water zou afsluiten voor me, en bleek een vriend (die de sleutel heeft) dat op eigen initiatief al gedaan te hebben. Lief!

Grote verandering wordt dat ik een medebewoner ga krijgen, komende week kijkers, spannend!
En zometeen ga ik op uitnodiging naar "hotelnacht" in een luxehotel in een van de steden die daaraan meedoen.
Verder weer druk met de voorbereidingen voor komend seizoen qua werk en dat ligt wat gecompliceerder dan afgelopen jaar, en zal meer op mij aankomen komende tijd.
Omdat de verbouwing af is (en mooi geworden!) kan ik me daar gelukkig helemaal op concentreren!

Dus wel eea waar ik mijn energie hard voor nodig heb en invloed heeft op de nabije toekomst.
Haha, jij hoopt op een rustiger jaar, ik juist op de nodige drukte

Laten we maar hopen dat het een in alle opzichten voorspoedig jaar wordt met heel veel energie en levenslust!

Inwonderland; niet excuseren hoor, je bent daar vrij in!
En nog gefeliciteerd met je verjaardag
Hoe was het in Valencia, beetje wat je ervan verwacht had, lekker weer gehad?
Ben er nog nooit geweest, de combi van modern en het oude gedeelte spreekt me wel aan van die stad.
Sowieso heerlijk om er ff uit te zijn in een ander land en andere cultuur, he?
Veel mensen gaan vooral in de zomer weg, maar dit heeft zeker ook wat, het geeft toch ff iets extra's aan de anders toch (vind ik) best saaie wintermaanden.

Voor mij ook nog een verrassing wie het wordt, tis min of meer zelfstandige ruimte, maar zou fijn zijn als het ook een beetje klikt. Er is blijkbaar genoeg belangstelling voor (tekort aan particuliere huurwoningen) en is wel prettig als prille ondernemer dat mijn woonlasten dan (behoorlijk) omlaag kunnen

Afgelopen weekend in de stad zag ik trouwens echt óveral (met name in de horeca en winkels in het centrum) personeel gevraagd.

Er is me intussen een (administratieve) klus aangeboden, (zoiets komt soms uit onverwachte hoek, zo zie je dat je vooral moet blijven praten over wat je bezighoudt, zeker áls je een "netwerk" hebt, ook al deed ik dat niet om die reden) en dat zou weleens ideaal kunnen zijn (voor erbij, dat geeft wat minder druk op aankomend seizoen, aangezien ik voorlopig (en misschien wat langere tijd) niet op de (volle) inzet van partner kan rekenen, met wie ik dat samen doe. Ik heb wel wat mensen achter de hand, maar echt personeel inhuren loont alleen bij de voor ons interessantere events en je weet het nooit helemaal tevoren, valt en staat soms ook met het weer/de weersverwachting enzo, er zijn altijd onzekere factoren en dat geldt voor elke ondernemer, dus voor mij persoonlijk zou het fijn zijn om iig deels ook vast werk erbij te hebben. Ik zit nog niet op de schopstoel, maar regeren is vooruitzien, he

In vergelijking met het enthousiasme van vorig jaar bij de start zal ik het nu vooral op eigen kracht moeten doen. En dat betekent dat ik hopelijk fysiek en mentaal op mezelf kan blijven rekenen, kan en moet zelfs mijn stempel er (meer) op drukken, dus oa voorzichtig zijn met mijn rug en in conditie zijn en blijven! Soms lastig als je voor je neus ziet dat zelfs/juist die "bezige bijen" kunnen instorten en fysiek/mentaal eea buiten hunzelf om lijkt te gaan, het overvalt hun ook "zomaar" en is niet 1,2,3 onder controle.

Ik heb in het verleden veel geschreven op topics over burnout en nu het in mijn directe omgeving is kan ik niet veel meer doen dan steunen, want nu heb ik die afstand niet en er zelf belang bij. En ook de voor mij nodige afstand bewaren, het is een en al confrontatie met iemands machteloosheid, terwijl je zelf dus alle invloed moet aanwenden die je hébt, en (in de rol van eigen ondernemer) juist moet hebben van een sterk geloof in de "maakbaarheid" : in je eigen capaciteiten en inspanningen, in dat "je best doen" zal leiden tot resultaat.

Laat ik nou jaren geschreven hebben over hoe belangrijk (een gezonde mate en manieren van) ontspanning is en vooral niet mee doen aan de "rat-race" haha, en ik lach er nou wel om, maar ziehier wat er gebeurt bij óververantwoordelijk voelen voor alles en iedereen en nu moet ik oppassen dat ík die rol niet ga aannemen nu, en standvastig blijf als het op mij aankomt om eigen (gezonde) balans te houden tussen in- en ontspanning.
Ik kan het wel zien als een bizarre speling van het lot en waarschuwing voor mezelf om daar nu zelf extra alert op te zijn.

Het is ook zo dubbel: als je het druk hebt is het des te belangrijker om bewust tijd "met jezelf" te hebben en juist nu het meer op ambitie aankomt zal ik minder privacy hebben en misschien ook -net als vorig jaar- precies in het seizoen weinig tijd voor bijv terug kunnen trekken bij hutje en eigen buitenruimte thuis ook niet meer uitsluitend "van mijzelf" zal zijn, ook al maakte ik daar nauwelijks gebruik van afgelopen jaren.
En daarnaast komt er ook qua mijn moeder meer op mij neer, al is er gelukkig hulp van schoonzus, die dichterbij woont en gelukkig ook het nodige op zich neemt.

Het is meer het idee, hoor, ik ben zo gewend én verwend geweest qua vrijheid en ruimtelijkheid (en daar ook de nadelen van ondervonden, dat dat allemaal onderhouden en bijgehouden dient te worden) en dit is dan weer een test om eea in praktijk te brengen als het om veerkracht gaat. Bij alles wat je doet/kiest afvragen of dat bijdraagt aan veerkracht of juist niet?!

Als ik zo om me heen kijk, is het wel zeker dat als je je leefwereld klein houdt, of wordt, dat je (creatieve?) energie beperkt, en alleen al daarom zo belangrijk is om (graag) "buiten" te zijn, ook om je ervan bewust te blijven en te mérken dat je een rol hebt in die wereld. En dat is wat mensen met burnout juist niet meer kunnen/trekken: alle prikkels van buitenaf zijn dan teveel, ook leuke, en zijn dan noodgedwongen beperkt tot de eigen (veilige) ruimte, en daardoor té gefocust op zichzelf, als een soort "inhaalmanouvre" van een tijdlang té (weinig) aandacht voor zichzelf en de signalen van (grenzen van) body & mind die aan de bel trokken.

Affijn, er zijn gelukkig hulptroepen en die moet je ook inroepen als dat ff kan: ook erkennen dat dat soms nodig is en prima is, ik heb het vaak geroepen hier en het is ook gewoon zo: krachtig houdt ook in dat je je eigen grenzen daaraan ook kent én naar luistert, en dat je niet alles alleen hoeft te doen, of zou horen te doen.
Ongelooflijk hoezeer dat idee (van dat individualisme) lijkt te zijn doorgedrongen: het eerste wat sneuvelt als het té ver is opgelopen is dat idee van maakbaarheid en "eigen verantwoordelijkheid en "wat zullen anderen van mij denken?".
En de shock die dat teweegbrengt als die (eigengemaakte) overtuiging sneuvelt, niet alleen bij de omgeving die dat vaak niet snapt, maar zeker ook bij zichzelf, als je daar zo heilig in geloofde en het dan ff heel anders loopt (dan altijd meer en beter willen/ moeten kunnen) en als het je gezondheid betreft valt vanalles weg wat daarvoor nog belangrijk leek (dan ruil je alle luxe zo in als je maar weer "normaal" bent zeg maar).

Zoiets heb ik natuurlijk al veel eerder meegemaakt, en dus bewust van, en toch blijft het zaak om dat te blijven beseffen, terwijl je omringd wordt door dat soort overtuigingen, ook op dit forum, waar het allerbelangrijkste soms lijkt te zijn dat je geboren wordt om een maatschappelijk verantwoordelijk burger te mogen worden (en dat kan niet vroeg genoeg beginnen: ouders hele dagen werken, dan het kind ook zo vroeg mogelijk aan wennen) en zo ongeveer alleen maar werkt om bezit te vergaren en dat vervolgens te behouden, spaarzaam te zijn om dat alles te kunnen afbetalen zodat je (hopelijk) ooit later kan genieten van je vrijheid als je met pensioen gaat en tevreden kunt terugkijken op een nuttig werkzaam leven.
In elk geval als zou dat de allerallerbelangrijkste rol in je leven zijn wil je enige (maatschappelijke) betekenis hebben (iets bereikt hebben = de (enige?) maatstaf lijkt het soms wel, waaraan je (later) kunt afmeten hoe "succesvol" je leven is geweest?)

Eigenlijk is het geen wonder dat zoveel mensen die op eoa vlak minder "succesvol" zijn (of zich niet nuttig/nodig voelen) hun (eigen)waarde daarnaar beoordelen of bang zijn dat anderen zo over hun denken/oordelen als eea ook idd als "minderwaardig" wordt beschouwd, en het niet zozeer meer gaat om je persoonlijkheid (vermogens en eigenschappen) maar om meetbare "prestaties" (status, relatie, gezin, geld, bezit, reizen, enz) waaraan je dat kunt aflezen.
Mensen vergeten dat je (eigen)waarde ook afhangt van hoé je iets waardeert, het woord waarderen zit er niet voor niks in: het is wegen en beoordelen naar wat (gangbaar) de norm is, en die (maatschappelijke) norm ligt deels buiten jezelf dus, waarmee je jezelf vergelijkt met anderen om te zien hoe "goed" of "slecht" je het ervan afbrengt, wat je waard bent.
Deels, omdat je als vanzelf (als onderdeel van de maatschappijen tijd(geest) waar je deel van uitmaakt) diezelfde normen als dus "normaal" beschouwt en eigenmaakt (of je daar nou tegenin of in mee gaat, onder- of bovenuit steekt, het blijft de "algemene" normaalwaarde die breed gedragen wordt).

Als je (zoals bij burnout bijv) tegen grenzen van jezelf én die al niet begrijpt, laat staan tegen onbegrip van buitenaf aanloopt (van -nog- gezonde mensen die gezond zijn en prima functioneren en presteren) is "schijt krijgen aan wat anderen denken/vinden" een van de eerste vereisten om dat van jezelf te accepteren (en vervolgens te moeten "verdedigen"), wil je dat zelf al niet als "minderwaardig" of "niet goed genoeg" beschouwen.

In zo'n situatie word je eigenlijk gedwongen om (eindelijk? meer?) op jezelf en je gezondheid te concentreren, waardoor ook andere rollen op de tocht komen te staan: als partner, dochter/zoon, vriendschappen, familierelaties, huishouden, sporter enz, omdat het dan zover is gekomen dat er bijna nérgens anders ruimte meer voor is en dus bedreigt dat je eigenwaarde (identiteit: je verzameling rollen die je bekleedt) en dus niet alleen invloed heeft op hoe je jezelf ziet in de rol als "werker", maar ook allerlei andere rollen waarin je je capaciteiten en vermogens tot uitdrukking brengt (in wát je bent of voorstelt, en als het tegenzit bepaalt dat ook hoe je over jezelf denkt als in "wié je bent", als je dat voornamelijk vertaalt als eigenwaarde (itt eigenliefde en wat je betekenis in je bestaan/ leven is als het om liefde gaat (en dan bedoel ik een breder begrip dan wel/niet een partner enz).

Anyway, mijn jaarhoroscoop wijst op meditatie, yoga en mindfullness voor de gezonde balans en ik weet dat dat klopt.
Eigenlijk allerlei manieren om in beweging te blijven dragen bij aan veerkracht als je die beschouwt als je mentale en fysieke conditie, dus alles wat je daaraan doet helpt mee.


Daisy: wat dat alles (zie boven) betreft snap ik helemaal dat een vast contract je alvast de nodige rust en (relatief meer) zekerheid geeft. Dat geeft de nodige ruimte ook om juist op andere gebieden in- en aanvullingen te zoeken die een ander soort voldoening geven, en de mensen in je bestaan om wie je geeft en die ertoe doen voor jou en jij voor hun.
Het malle is dat de volle vrijheid om die vrije tijd in te vullen zoals je graag zou willen tegelijkertijd ook lastig kan zijn, omdat het keuzes en prioriteiten maken vergt, weten wat je wilt en wenst en dan ook nog of dat werkelijke behoeften zijn, of verstandig is, want mensen worden niet alleen door verstand geleid en soms is ook niet duidelijk wat verstandig is en doen we ook maar wat op eigen gevoel, wat goed voelt, waar je energie naar uitgaat of van krijgt, enz.

Heerlijk dat je kunt uitkijken naar alvast die vakanties, dat doe je goed!
Is dat waar je eerder woonde en de zon en je vrienden gaat opzoeken?

Evenementen- en recreatiebranche (veelal buiten), denk aan beurzen, fairs, festivals en dergelijke.

Tis vaak hollen (seizoen) of stilstaan.
En dat hollen is dan lange dagen op het event zelf + reistijd, soms fysiek zwaar (te vergelijken met horeca), alles weer schoonmaken en opbergen, tillen, aanvullen, autorijden (juist dat nekt soms, te rechtop, kan niet anders), en veel prikkels qua geluid/muziek, drukte, rijen mensen (hoe drukker hoe beter voor ons, maar natuurlijk niet voor iemand met burnout).

Het kan niet in je eentje, en het zijn zeg maar 2 "functies" waarin je elkaar moet kunnen afwisselen (de ene kan iemand zonder ervaring inspringen, dat leer je snel genoeg, de andere taken niet zomaar, vergt oefening en ervaring, alleen al qua snelheid) voor pauzes maar ook zodat je niet de hele dag hetzelfde doet (en anders wordt het té afhankelijk van mij: je moet het volledig van elkaar over kunnen nemen! Andersom was dat ook lastig toen ik de zware (til)dingen ff niet kon en partner juist wel).
Als partner uitvalt heb ik evt wel invallers, maar maar eentje die dezelfde werkzaamheden ook kan en aan onze apparatuur gewend is enzo (en die kan ook niet altijd).

Daarnaast heb je dan tussendoor op overige dagen de voorbereidingen, inkoop, marketing & social media, administratie enz. Ook dat verdeelden we samen naar wat je leuk vindt en goed in bent en vul je elkaar tot nu toe ook aardig in aan. Als ik dat allemaal voorlopig zelf moet doen is dat best een hele klus. En daar kun je in theorie natuurlijk ook wel mensen voor inhuren, alleen is het de vraag of dat financieel haalbaar is, we moeten er zelf ook nog wel iets aan overhouden, en dan hebben we het nog niet eens over het binnenhalen van dat werk, er is genoeg concurrentie, dus knokken om een plekje (niet vanzelfsprekend dat je ergens kunt staan als je maar wilt -en als je maar betaalt-).
Blijven soms gokjes of het genoeg oplevert, eerste jaar was oa uitproberen en erachter komen wat wel en niet loont.
Hopelijk kunnen we iig terugkomen/weer vastleggen waar we afgelopen jaar naar tevredenheid geweest zijn en uitbreiden met nieuwe lokaties!

Al met al is het nu zaak om me niet te druk te maken over allerlei onzekerheden, meer dan je best kun je niet doen.
Dat er zoveel facetten aan zitten maakt het juist ook zo aktief en afwisselend, sommige dingen zijn niet mijn sterkste kant haha, bijv zakelijke Facebookpagina bijwerken & bijhouden is niet bepaald mijn hobby, ben nogal een digibeet, niet zo handig qua website en social media, administratie ook niet, dat moet ik dan maar uitvogelen, oefenen en leren.
Los van forum heb ik dus eigenlijk een hekel aan allerlei "pc-werk" en wil ik dan ook het op een stoel zitten aan een bureua beperken waar het maar kan.
Soms weet ik ff niet waar de prioriteiten te leggen, want het moet allemáál gebeuren.
Is al fijn dat ik me nu niet meer met verbouwing en mijn huis hoef bezig te houden, kan dat hopelijk ook binnenkort afgestreept worden.

En ik ga vd week ff sparren met ex, die is zakelijk juist heel sterk, en heel fijn dat ie meedenkt en helpt met tips en hij vindt het ook leuk om dat zakelijke te delen en te "coachen".
Zwager wil ook helpen met eea, en zo zijn er gelukkig allerlei hulptroepen, want in mijn eentje was ik er nooit aan begonnen.
Het is ff niet anders en ik maak er maar het beste van!









(ik haal het later misschien weg wegens herkenbaarheid)

Even iha terugkomend op in- en ontspanning, voor degenen die vorige delen gemist hebben: in elk zelfhulpboek mis ik 1 heel belangrijke rol die meestal onderbelicht blijft als het gaat om een goede verbinding met jezelf en dichtbij jezelf te komen en te zijn en dat is de "sexy vrouw".

Als single vrouw is dat misschien wat lastig soms, het werd al eerder aangestipt door Macarinata, zeker als je relatie voorbij is, maar ook als je langduriger zonder vaste intieme partner bent.
Als je recent uit een relatie komt, zijn je seksuele gedachten/fantasieen/voorstellingen waarschijnlijk nog gelinkt aan die expartner en wil/moet je dat nou net gaan vergeten, met gemis leren omgaan, die verlangens en behoeftes misschien in de wacht zetten, hoe dan ook zullen die voorlopig niet (of iig niet regelmatig) vervuld worden.
Voor sommigen onder ons zelfs niet zolang je niet opnieuw verliefd wordt, en ook als je lust ook valide reden genoeg vindt, is het nog niet zo makkelijk om daar een min of meer vaste partner voor te vinden, of kleven daar ook weer complicaties aan.

Toch is je eigen seksualiteit een van de meest voelbare manieren om de verbinding tussen body & mind in jezelf te kunnen leggen.
Om dichtbij jezelf te zijn, om je levendig, geliefd en begeerd te voelen, ook zonder partner.
Je zou ook dit kunnen zien als een vorm van meditatie, concentratie, de aandacht gericht op het "voelen" (uit je denken into het voelen), op je zintuigen, zonder afleidende gedachten, en om bezig te zijn met verlangens en wensen, fantasie, dagdromen, ontspannen, allerlei (relax)stofjes aanmaken, wat je mentale en fysieke gezondheid ten goede komt.

Je hoort over allerlei manieren (sport, yoga, mindfullness, massages, mediteren, sauna enz) om gezond te relaxen en deels lost dat een stukje "huidhonger" op ook nog.
Ik denk dat de waarde van "intiem zijn met jezelf" enorm onderschat wordt.
En trouwens vaak binnen relaties ook het kind van de rekening wordt als allerlei andere dingen voorrang krijgen (werk, huishouden, dagelijkse beslommeringen, sport, sociale leven, routines) en het intieme ergens achteraan belandt.

Voor singles misschien nog "linker" dan in een relatie, waar de een of de ander nog de aandacht daarvoor vraagt.
Hoe meer je allemaal van jezelf "moet", hoe meer geneigd op de bank te ploffen 's avonds (of juist je agenda zoveel mogelijk te vullen met vermaak en afleiding in vrije tijd?) of zelfontwikkeling op enig gebied, maar hoe zit het met de behoefte aan liefde, begeerte en intimiteit als je daar niemand voor hebt momenteel om dat te delen, behalve met jezelf?

Als je van daters de "eisen- en wensenlijstjes" ziet, wordt er zoveel belang gehecht aan allerlei zaken (opleiding/werkniveau, leefwijzen, hobby's, uiterlijk, ambities, wonen, toekomstvisie enz) terwijl je evenzovele relaties ziet stuklopen op ongelijke behoeften op het intieme vlak, of dat dat verzandt na de eerste verliefdheid, naar de achtergrond raakt als eea normaliseert en carrieres, samenleven en samen verantwoordelijkheden (huishouden, hypotheek) delen of als er gezinsuitbreiding komt, oid.

Ik heb de indruk dat met name vrouwen "sport en spel/ speelsheid" (in- en ontspannen) voor zichzelf ergens onderaan het lijstje hebben staan, als er ergens tijd overblijft, en zelfs niet toekomen aan 10 min mediteren, dat veel mensen het gevoel hebben dat ze geleefd wórden?
We leren over vanalles wat aantrekkelijk maakt: ontwikkelen van je capaciteiten, persoonlijke groei, ambitie, organisatietalent om werk en huishouden te organiseren, goed voor jezelf te zorgen (uiterlijke verzorging), te sporten/ bewegen, (eigen) sociaal leven te hebben, vriendschappen te onderhouden, jezelf te kunnen vermaken, interesseren, ontspannen enz.

Hoe zit het met je seksuele ontwikkeling, als die rol (de sexy vrouw) ingesneeuwd raakt, niet of nauwelijks een rol speelt als dat om eoa reden niet met iemand anders samen gedeeld kan worden (en dat kan ook bij stellen zijn he, als dat ingedut raakt of vanzelfsprekend wordt en je elkaar niet langer prikkelt in dat opzicht, of geen tijd voor uittrekt, ondergesneeuwd raakt door andere dagelijkse dingen, vemoeidheid, andere prioriteiten?)

Ik weet wel zeker dat het belangrijk is als bron voor je sprankelend en levendig, stralend en zelfverzekerd, krachtig te voelen.
NIemand leidt je daarvoor op, dat mag je allemaal zelf leren door (al dan niet) te ondervinden/ ervaren.
Houd je ontbrekende rollen levendig, besteed je daar (genoeg) aandacht aan (bijv via voorstellingsvermogen, fantasieen, zelfbevrediging?) of moet je de sexy vrouw (noodgedwongen) in toom houden juist, ergens diep wegstoppen of ga je aktief op zoek naar een scharrel?
(niet dat dit hier hardop besproken hoeft te worden, maar ff bij jezelf na te gaan).

Als je (momenteel) niemand hebt om intiem mee te zijn, niet verliefd of verlust bent, geen partnerliefde kunt uitwisselen, houd je dan je liefdes- en seksuele vermogens op peil? En in hoeverre slaag je erin je eigen behoeftes min of meer te vervullen, intiem en close met jezelf te zijn en in hoeverre leid je jezelf (of leiden andere bezigheden en ontwikkeling je) af of speelt het nauwelijks een rol als dat niet "gevoed" of geprikkeld wordt (in wisselwerking met) door iemand anders?

Heel veel kun je namelijk compenseren (zoals vriend(inn)en en familie voor gezelschap & gezelligheid, samenzijn, emotionele steun over en weer, een goed gesprek, sparren) maar als het om begeren/begeerte en intimiteit gaat, kun je daar dan zelf in voorzien en doe je dat dan ook?
Dichtbij jezelf zijn heeft volgens mij veel te maken met oa hoe intiem (close) je bent bij je eigen gevoelens.
Ook gevoelens van blijdschap, genieten/genot, en jezelf voorzien in stoffen als oxytocine, dopamine enz?

Ik kan daar weleens verder van af staan en dat merk ik wel in "stralendheid".
En dan wordt het belangrijker om dat te "halen" bij andere mensen om wie ik geef en zij om mij, in de vorm van gezelschap, nabijheid, contact, warme affectie, iets zorgzaams doen (koken en samen eten), eea bijkletsen/delen, ff lekker lachen en relativeren.

Mediteren doe ik niet dagelijks, doe ik soms na het bad (liggend, op bed of yoga-mat) en is meestal in de vorm van de "bodyscan": concentreren op alle lichaamsdelen "van binnenuit voelen", kan niet uitleggen haha, maar meestal hartslag of iets "zinderends" voelen (stromen) en dan begin ik bij mijn voeten en pas als het daar "stroomt" naar enkels, kuiten, knieen en zo verder omhoog,langs je rug, alle "chakra's" langs, en dan gaat dat mij vrij gemakkelijk af zonder afleidende gedachten.
Handen leg ik dan op mijn buik en dan adem ik heel rustig en laag.
Wat ik ook graag doe is in het zwembad drijven, oren onder water en in eigen wereldje dobberen, gedachten op 0, heel rustig ademen en voelen hoe je dan gedragen wordt door het water.

Kan ook door in een warm bad ontspannen te zijn en dan mezelf te "coachen": "doorvragen" aan mezelf, in de trant van "wat voel je nu eigenlijk, en wat ligt daaronder? En daaronder?"

Hoe dan ook maakt volgens mij niet uit, het gaat om bewust ff tijd uittrekken voor even helemaal "in het moment" te zijn, je af te proberen te sluiten van vanalles en te concentreren op je zintuigen, op je lijf, het denken te stoppen, even uit het dagelijkse gedoe af te zonderen en bewust te zijn van komende en ook weer voorbijgaande gedachten en/of gevoelens, het feit dát je die gedachten/gevoelens niet bent maar hébt en daaruit kan "stappen" als het ware, dat is al heel wat waard.
Soms ben ik zo ontspannen dat het een soort dutje wordt, en toch bij bewustzijn, haha.

In elk geval het tegenovergestelde eigenlijk van verdoven of onderdrukken, namelijk je bewust zijn van alle stoorzenders en wat je daardoor vaak niet hoort, voelt, ziet, als het zo "druk" is in je hoofd of als je zo in beslag genomen wordt door waar je maar mee bezig bent. Zodat je tijd en gelegenheid geeft aan wat van binnen naar buiten wil.
Of gewoon helemaal niks, alleen maar even hoeven te "zijn".
En ook als dat niet lukt, denk ik nog dat het goed is dat je die moeite neemt voor jezelf, een teken dat je jezelf dat soort rustige aandacht waard vindt oid.
Soms kan dat ook gewoon een bezoekje aan de sauna of zonnebank zijn: de warmte op je huid voelen, rustig ademen en verstand op 0.

Kan ook bewust je gedachten sturen, door fantaseren dus je bewust ergens op te richten, of geleide meditatie (die je brengen naar verre stranden of zo), al denk ik dat eigen fantasie je creativiteit aanboort en dat je dat ook moet blijven doen om je voorstellingsvermogen op peil te houden (alles wat je oefent houdt dat op peil of ontwikkel je, net als spieren).
Als je alsmaar info van buiten naar binnen laat, verleer je je eigen creatieve denkvermogen in te zetten (en daar waarschuwt Daniel Goleman ook voor in zijn boek "Aandacht": mensen raken zo gewend aan al die prikkels en info van buitenaf dat ze haast niet meer alleen kunnen zijn zónder beeldscherm/mobieltje, muziek of tv aan, en totaal verleren om te dagdromen, verlangen, verheugen, zelf te verzinnen/creeren (ipv aangereikt krijgen)).

Daisy: dan weet jij inmiddels ook hoe belangrijk écht (kunnen) ontspannen is, Daisy.
En wat zich dan opdringt aan je geeft een boodschap of wijst je de weg in welke richting je het moet zoeken.
Ik denk dat burnout het gevolg kan zijn van langdurig negeren van die signalen, door jezelf danwel doordat de werkgever of omstandigheden niet toestaan dat je daaruit weg kan blijven, zodat je eigenlijk vast komt te zitten in iets wat tegen je in druist en om eoa reden niet bij machte bent/voelt om dat te kunnen veranderen.
Terwijl je heel goed aanvoelt dat het niet goed voor je is.

Op het moment dat je eraan toegeeft lijkt het misschien alsof de grond onder je voeten vandaan is, terwijl dat eigenlijk juist het begin van die verandering inluidt, omdat je dan niet anders meer kunt dan daaraan gehoor geven (en anders protesteert je lichaam/brein zodanig dat het niet langer meewerkt aan wat genegeerd/ overschreden wordt).

Dat hoeft niet altijd werkgerelateerd te zijn trouwens.
Kan vanalles zijn wat meer van je vergt of wat je tolereert/verdragen moet tegen je wil in of (je mentale of fysieke gezondheid) schade toebrengt en je in "overlevingsstand" doet belanden.

Vaak zorgt het iig voor een ommezwaai, een eyeopener die je levensvisies, blik of prioriteiten permanent veranderen.
Je valkuilen en grenzen kennen is ook jezelf beter kennen en dus ook meer zicht op waar je krachten liggen, als je die al een keer hebt moeten aanboren of terugvinden. Dat geeft je daarna een soort voorsprong op mensen bij wie dat nooit beproefd werd en zich dus ook (nog) niet bewust zijn van wat hun eigen valkuilen zijn.
Laat ik zo zeggen: als je je eigen veerkracht nodig hebt gehad heb je ook gemerkt dat je die dus hébt!
(en dus dat je die in de toekomst ook kunt inzetten als dat weer nodig mocht zijn, of anders minstens om te behoeden in -dezelfde- valkuilen te lopen).

Hee Aiks, fijn dat je even komt updaten en dat het beter gaat!
Ben wel benieuwd, is dat toch dat huis wat je eerder al op het oog had en verbouwd moest worden?

Gisteren kijkers gehad, het is een luxe dat er veel belangstelling is (er is natuurlijk een tekort aan betaalbare particuliere woonruimte en dat is in mijn voordeel) en het ziet er ook top uit al zeg ik het zelf, men is erg enthousiast, en ik denk dat ik de juiste keuze gemaakt heb.
Iemand die superblij en gemotiveerd is, zowel qua lokatie als alles wat de woonruimte zelf biedt (incl de nadelen, oa niet 100% zelfstandig, mijn katten, de tuin delen) en direct ja heeft gezegd, liefst per gisteren, en ik denk dat ik behoorlijk wat privacy houd met deze persoon, en zakelijker blijft (wat afstandelijker, rustig type, jonge vrouw en ook gesteld op eigen privacy en eigen leven, fulltime aan het werk en dat is precies wat ik zoek: een goede, maar zakelijke verstandhouding en dat moet het ook blijven, zo onafhankelijk mogelijk en we zullen elkaar niet in de weg lopen.

De nodige veranderingen dus al pril in het nieuwe jaar en dat is alleen maar goed, nu dat is geregeld geeft dat weer ruimte om vol te kunnen gaan concentreren op mijn eigen ambities en wat me verder te doen staat in eigen leven!
Ben dit jaar na de donkere maanden ook echt blij dat het weer langer licht is, eea was ook onzeker en afwachten, beetje een vacuum, zo'n "in beween"-gevoel, kan het niet uitleggen, maar 1 verandering/beslissing is al zoveel beter om de invloed (voor zover je die zelf in de hand hebt) ook in te zetten.
Ik heb het gevoel dat er enkele kansen worden aangereikt en het nu aan mij is wat ik daarvan aanpak.
Veel beter dan stilstaan en/of ergens tegenaan hikken!

Het stormt aardig buiten, schutting is losgeraakt, ik zie dat de buren het met touw vastgebonden hebben als noodoplossing, wordt tijd dat we die gammele schutting maar eens gaan vervangen. Tuinset ligt ook weer door de tuin verspreid.
Jullie last van de storm?
Ik hoef nergens heen, misschien straks nog eea ordenen in eigen woonruimte en aan het werk.

Fijne dag iedereen, ik hoop dat iedereen veilig thuiskomt vandaag (ov ligt stil nu) hier zie ik het iig weer wat zonniger in

Inwonderland: je vroeg eerder wie het geworden is, tis iemand van jouw leeftijd en zelfs uit jouw contreien, die hier in de buurt een baan heeft.

Tja, evenementenbranche is onzeker, oa weersgevoelig bij buitenevents, maar wel "hot" en populair, en dus ook geduchte concurrentie: iedereen wil daar wel een graantje van meepikken. En bij bestaande tevredenheid kom je er niet gemakkelijk tussen als nieuwkomer. Toch is dat aardig gelukt, oa door enthousiasme, maar ook doordat we dan vroegen om op de reservelijst te komen en de organisatie een afzegging kreeg bijv. En als je het dan kunt waarmaken, word je (hopelijk) de nieuwe nr 1 bij die organisatie.

Zo'n dag zelf vind ik altijd leuk, zijn lange dagen: vroeg weg en laat terug, mensen zijn echt uit en hebben het naar hun zin, reageren positief en daar doe je het allemaal voor, dan werk je zelf ook met plezier!
Als starter ben je natuurlijk kwetsbaar in de zin dat je nog geen reserves hebt opgebouwd (juist met eigen geld geinvesteerd hebt) en bijv ook (nog) niet verzekerd van inkomen bij ziekte of andere tegenvallers.

Het scheelt daarom wel dat mijn vaste lasten behoorlijk omlaag gaan en wat "zeker inkomen" geeft wat meer speelruimte en kun je wat selectiever zijn in wat je zoekt/aanneemt. De ervaring leert namelijk na zo'n eerste jaar dat sommige dingen nauwelijks lonend zijn en zonde van je tijd, dus ook waar je beter wél op kunt mikken en daar je energie in steken!

Hoe vond je het om oud en nieuw te vieren in het buitenland? Heb het 1 keer gedaan met gezin in Spanje in een spaans restaurant zonder toeristen en dat was superleuk, het personeel maakte er echt een feestje van, obers die gingen strippen zelfs haha

Ik las op een ander topic eea, kan je het boek "Destructieve relaties op de schop" van Jan Storms ook aanraden en ook "Het monsterverbond", heb beide boeken dubbel, dus kan het evt opsturen (tegen verzendkosten).
Tegelijkertijd las ik dat je zelf eigenlijk al een heel eind op de goede weg bent met verwerken van eea en je eigen single leven al aardig op poten hebt, dus misschien geen behoefte aan (zo wel, stuur een persoonlijk berichtje (pb, als die functie hier weer werkt) en als je anoniem wil blijven kan het ook naar je werk of een vriendin gestuurd worden).

Behalve die (voorspelbare, vaste) patronen doorzien van zo'n type en type relatie (ongeacht of daar etiketjes aan hangen) kan het helpen bij inzicht te krijgen wat jou in zo'n "fuik" terecht deed komen en in je eigen reacties toen en nu achteraf op zo'n wisselwerking.
Ik reageer later in dat topic ook nog, ik schreef afgelopen jaar vaak nog vooral op dit soort topics, omdat ik me daar nogal verdiept in heb.

Het zijn vaak relaties met zoveel gevoelens omdát het aantrekken en afstoten is, wat veel frustratie geeft en heftige rollercoasters met veel pieken en dalen, wat het zo voelbaar maakt en veel mensen verwarren met "veel gevoelens".
Dat zijn gevoelens van emotionele afhankelijkheid, macht en controle, en dan vaak vooral wordt het iemand die anderen "gebruikt" en/of wil manipuleren makkelijk gemaakt door weinig tegenstand.

Iemand die om welke reden dan ook emotioneel kwetsbaar is (of in die periode dat je elkaar leert kennen) is vatbaarder daarvoor en daarom een "ideale prooi".
En dat zijn mensen die vaak gewoon heel zelfverzekerd zijn op gebied van ambities, studie en werk, sociaal leven enz, maar kwetsbaar of onzeker zijn als het gaat om liefde. Dat kan zijn door een vorige relatie die erin gehakt heeft of al veel eerder in de jeugd (qua liefde tov je ouders, of een ontbrekende ouder, ook als de relatie met die ouder(s) liefdevol was/is).

En in de meeste gevallen zit er ook aan de andere kant bij die ex diepere schade en/of voorbeeld vanuit zijn/haar jeugd (en/of ook een stuk aanleg), waardoor destructieve mechanismen ooit ontstaan zijn in antwoord daarop.

Vaak spelen bepaalde onzekerheden dan vooral in de relatiesfeer en niet bij werk/studie enz, omdat je daarin je eigen zelfvertrouwen opbouwt ahv je ervaringen waaruit je leert wat je kent en kunt (en wat je waard bent daarin), diploma's, werkervaring, allerlei andere vaardigheden die je goed af gaan.
In de liefde gaat het om emoties en bepaalde overtuigingen en behoeftes waar je je soms niet van bewust bent waar die vandaan komen (instinct, behoefte, tekorten, eenzelfde patroon als dat je thuis had in de omgang, en vaak al jong bepaalde ervaringen niet kunt begrijpen en daar hardnekkige overtuigingen (conclusies) uit trekt als kind, die helemaal niet kloppen, maar je wel in gelooft (oa of je het waard voelt om van te houden, of dat je dat (liefdevolle uitingen, bevestiging, waardering) moest "verdienen".

Het is wel belangrijk om te kijken waarom je ten tijde van die relatie meer geloof hechtte aan hem (wat hij vond/ van jou vond) dan in jezelf te geloven. Of misschien bevestigde hij juist wat je zelf van jezelf vond (oa dat je liefde moet verdienen met gewenst gedrag/pleasen/gehoorzamen aan zijn verwachtingen en ideeen van een relatie).

Want dat is wat denk ik al die mensen (m/v, want ook mannen die in de valkuil stappen van een vrouw met control-issues en ongezonde hechting als basis van de relatie, ook al lees je daar minder over op een vrouwenforum) gemeen hebben: dat die ander het voor elkaar krijgt om ofwel eigen onzekerheid/zwakke plekken in wat je over jezelf denkt/vindt te bevestigen ofwel je gaat twijfelen aan wat je (positief) geloofde over jezelf en wat de ander/ anderen vinden en verwachten voor waar gaat aannemen en geloven.

Iemand zegt het daar zelf ook: het is makkelijk praten voor mensen die dat nooit meegemaakt hebben en zelfvertrouwen hebben, maar niet voor iemand die van zichzelf al onzeker is. En dat is een cruciaal punt: die eigen basis (van onzekerheid of wankel zelfvertrouwen) waardoor je meer belang/waarde hecht aan wat je partner (en/of andere mensen) vindt dan wat je zelf voelt en vindt (omdat je daar nooit op vertrouwd hebt en soms niet eens bewust van bent, of omdat "iedereen" het zo belangrijk vindt wat anderen vinden en hun eigen waarde in liefde of eigenwaarde daar ook aan afmeten.

En vaak dus onbewust zijn van wat ze nou eigenlijk zelf nodig hebben en van de ander vinden, veel te veel bezig met wat de ander vindt.
Ik ben blij te zien dat je je nu richt op wie jij eigenlijk bent en wat jij wilt en verwacht in het leven, van jezelf (en een gezonde relatie tzt) verwacht en je opgelucht en vrij voelt van de mening van je ex en/of anderen.
Dat is wat die sterke basis geeft, waardoor je een standvastige eigen mening (over vanalles wat jij goed of gezond acht) krijgt en je niet langer gelooft en aanneemt/volgt wat anderen (de maatschappij, je opvoeding, omgeving, sociale kring, enz) voor overtuigingen en verwachtingen voorschrijven.

Je verandert dan van "volger" naar zelf eea formuleren wat bij jou past!
(en niet meer andersom: voldoe ik wel aan wat anderen wensen/eisen/ van mij verwachten).
Want wat anderen nodig hebben of verwachten (van jou) is vaak dus ook weer bepaald door hun blauwdruk (en vaak ook onbewust, door tekorten enz uit eigen opvoeding en ervaringen daarna).

Het doorzien van dus zowel zijn als jouw rol daarin maakt je dus bewust en kun je ook bewust veranderen door je eigen reacties en mechanismen te (her)kennen, oa hoe zo'n relatie begon, waardoor je voor hem viel.

Een vuistregel is eigenlijk wel dat als je iha vanuit jezelf al niet kunt geloven dat je liefde waard bent, het ook niet klopt dat je gaat geloven dat de ander jou wél de moeite waard vindt, zelfs de moeite waard vindt om verliefd op te worden/van te houden en al dat mooie in jou ziet wat jij zelf niet eens ziet/gelooft.
Waarbij zelfs jalouzie en controle/macht ten onrechte wordt aangezien voor "hij moet wel veel om mij geven, anders zou het hem niks doen?", terwijl dat in werkelijkheid te maken heeft met bezitterigheid en het eigen (verwrongen of beschadigde) vermogen tot veilige binding kunnen leggen, dus die ander heeft eenzelfde hang naar emotionele afhankelijkheid (jou afhankelijk maken, maar zichzelf ook van jou afhankelijk maken!) en geloof je als het ware allebei dat dat een normale manier van liefde voelen/uiten is.

Dat je "van elkaar" bent en zeggenschap hebt over elkaar, onder het mom van verliefd/liefde, terwijl het eigenlijk meer gaat om "nodig hebben" en wel vanuit behoefte ipv vrije en vrijwillige liefde (die niet claimt, niet jou/hem wil veranderen, die geen controle en macht vergt om te behouden).

Hoe dan ook zul je het nu ook beter/eerder gaan herkennen als je eenmaal weet waar het bij jezelf uit voortkomt, wat je eigen triggers zijn zeg maar.
En welk gedrag iemand bij jou oproept als reactie en andersom: word je een aanpasser, of kun je jezelf zijn, roept iemand bijv (verlatings)angst op die je constant moet bevechten door te bewijzen in de vorm van (hem) gelijk moeten geven en hem "gelukkig/ tevreden zien te houden".

En daar komt dan het accent op te liggen, ipv op of je zelf wel gelukkig en tevreden bent met hoe het gaat in de omgang/ relatie en met hem, of het wel is wat jij wilt. En zo raakt dat op de achtergrond.
En is dat nu terecht weer op de voorgrond, jouw eigen behoeften en belangen voorop en zo hoort het ook!

Hoi Spijkerblouse, welkom!

Ik had een vrij lange reactie geschreven, maar moest opnieuw inloggen en ben het kwijt daardoor.

Het lijkt erop dat je in de valkuil van het daten en wat ik noem "relatiedenken" bent gelopen.
Door de focus op wat ontbreekt in je leven (ipv blij en tevreden met alles wat zoals je schrijft wél allemaal goed gaat en zit bij jou) ben je volgens mij niet meer bezig met liefde (willen, vinden), maar met "een relatie" willen, en daten zorgt er volgens mij behoorlijk voor dat je heen en weer gaat in eigenwaarde.

Was je echt verliefd op deze man?
De snelste manier om de kans op (zelfs Grote) liefde om zeep te helpen, is juist die behoeftigheid aan "zekerheid", vastigheid en "duidelijkheid", toekomstbeloftes enz.
Een relatie wordt dan belangrijker dan of en wat je werkelijk voor elkaar voelt en wat er spontaan aan gevoelens groeit (of afneemt) naarmate je elkaar wat beter en langer kent.

Ik geloof niet in zo bewust zoeken en kiezen, zeker niet als de nadruk komt te liggen op een "geschikte" partner willen en denken dat je dat zelf bewust kunt beoordelen/uitkiezen ahv uiterlijk en wat info, eigenschappen, paar leuke dates, enz.


Dat behoort tot de trend van deze tijd dat mensen denken dat zelfs dát (de liefde, verliefdheid) "maakbaar" is en je met elke beetje leuke en (seksueel/uiterlijk) aantrekkelijk persoon een relatie kunt opbouwen, als je maar (allebei) dat wilt en je daarvoor inspant, tijd en moeite/aandacht in steekt.
Dan moet je het hebben van "bereidheid" en "leuk genoeg om bereid te zijn dat samen uit te vinden".

Zo werkt het volgens mij niet, en dát mensen elkaar tóch vinden via datingsites is omdat het net als overal gewoon een ontmoetingsplaats is, waar die ene uitzondering net zo goed als overal kan "rondlopen": het blijft een toevalstreffer, en echte liefde/verliefdheid iets speciaals en bijzonders, uitzonderlijk, en dat wordt nog weleens uit het oog verloren.

Het is niet maakbaar en omdat het zo uitzonderlijk is zul je door te "proberen" en zoeken dan ook relatief veel te maken krijgen met afwijzen en afgewezen worden. En dat is iets wat je dan vrijwillig opzoekt, dat daar meer kans op is dan op die Ene ("ware") te vinden. Dat is en blijft een toevalstreffer, maar er wordt niet meer in toeval geloofd, en lijkt het je "eigen schuld" als je dat tegenwoordig niét bewust zoekt of niet vindt: je gebruikt de woorden zelf al, dat je denkt in "lukken" of "waarom lukt het mij niet?").

Dat houdt al in dat je denkt dat het iets is waar je je best voor kunt doen, en dan resultaat hoort op te leveren, en je daar dan teleurgesteld in wordt als dat niét gebeurt (en die kans is vele malen groter, je valt nu eenmaal niet op iedereen en niet iedereen op jou) en -erger- veel mensen gaan dan denken dat er iets aan zichzelf mankeert dat het anderen wel "lukt" en jezelf maar niet wil "lukken".
Dus dat je faalt, of dat de kandidaten falen, gewoon niet wíllen binden of niet met jou iig, en dat daar een reden voor moet zijn.

Het zorgt dat je focus komt te liggen op wat je niét (of nog niet) hébt, en niet langer op wie jij bent en op alles in je leven en aan jezelf wat prima en goed en fijn is en lekker loopt, en beinvloedt hoe je in je vel zit.
Zelfs een zelfverzekerd mens (op het level van eigenwaarde) zou van minder onzeker worden: begint al met "selecteren" op eoa eisen/ideaalplaatje wat je voor ogen hebt van geschikte kandidaten (en andersom ook); vergelijken, iemand beoordelen ahv smaak en eigenschappen die je aanspreken enz.
En zelf dus ook vergeleken en beoordeeld worden!

Dat speelt zich allemaal af op het niveau van eigenwaarde (lees Jan Geurtz Verslaafd aan Liefde). En ook als dat dik in orde is, zoals jj schrijft, zorgen teleurstellingen en afwijzingen (en zelf anderen afwijzen) voor een grote kans dat je terechtkomt of heen en weer gaat tussen geloven in je eigenwaarde (je strategieen waardoor je jezelf de moeite waard vindt, zoals je werk, woning, leuk leven, fijne vriendschappen, dingen waar je goed in bent doen, enz, alles waaraan je kunt ontlenen dat je je iemand van betekenis en waarde voelt).

Door zo bezig te zijn met "relatiedenken" (wat je -nog- niét "hebt" in je huidige leven) wordt het iets wat je kunt hebben, en ben je niet langer bezig of tevreden (laat staan dankbaar) voor wie je bent en wat je wél "hebt" of meehebt in je leven.
Liefde voelen en liefhebben heeft niks te maken met "succes" of "falen", niks te maken met of het "lukt" of "mislukt".

En daar ligt de clou bij al die mensen die liefde proberen te zoeken en vinden, maar eigenlijk kun je als je bewust gaat daten alleen maar "selecteren" op (eigen)waarde ahv uiterlijk, eigenschappen, werk, hobby's en andere "bewijzen" dat iemand jou "waard is" of jij hem waard bent.
Op geschiktheid dus (en de vraag is overigens of je dat zelf bewust kunt beoordelen, of wat jouw ideaalbeeld wel is wat goed voor je is, de bedoeling is, is wat jij te leren hebt in het leven of van anderen/ een relatie).

Liefde laat zich niet bewust uitkiezen, dat gebeurt je (of niet).
Dat heeft ook niks te maken met "goed genoeg" zijn (of niet).

Ik hoor je niet over gevoelens, hoe gek/verliefd je op deze man was oid.
Wel over teleurstelling over (zijn) gebrek aan bereidheid om een relatie op te bouwen, en een toekomst samen. Daaraan willen "werken", inspannen, je best doen, enz.
En zo werkt het imo dus niét: in de liefde/verliefdheid hoéf je daar geen (bewuste) inspanningen voor te doen, of je best om het te laten "lukken" oid.
Niet of iemand voldoet aan eoa ideaalplaatje of jij bij die van hem past.

Dit "relatiedenken", deze manier van redeneren (van tegenwoordig, niet alleen jij), gaat vooral over wat je wil "krijgen/hebben" ván de ander/ van iémand, namelijk "een" relatie, aandacht, moeite, het gevoel dat je de moeite waard bent, ertoe doet, gezien, begeerd wordt (aantrekkelijk bent) en een status dus (van single naar relatie).
Dat speelt zich allemaal af in de sfeer van waar JIJ behoefte aan hebt, huisje boompje beestje, samen dit, samen dat. Het gaat helemaal niet over liefde, maar wat je van hem wilt (hebben/krijgen).

Ik lees niks over liefde of verliefdheid, dat je zoveel liefde in je hebt en te géven hebt, wil delen met wie bijzonder voor je is, diegene die boven alles en iedereen uitsteekt, hoe geweldig je hem & zijn persoonlijkheid, eigenschappen, manier van doen vindt en hoe hij met je omgaat, hoe goed je je bij hem voelt, en vooral ook niets over hoe je hem begeert, hoe graag je hém gelukkig zou willen zien, verwondering dat jij in staat bent om dat stralende in hem op te wekken, dat je in hem zou willen opgaan, alles over hem wil weten en ontdekken, en andersom, wié jullie zijn en voor elkaar voel(d)en.

En dát zou het motortje moeten zijn achter interesse in elkaar, niet wat je verwacht en wil horen aan toekomstbeloftes of van " (gedrag van) potentieel relatiemateriaal".

Imo is "leuke vent/vrouw + (hopelijk) seksuele aantrekkingskracht" en enkele "leuke" dates hooguit iets wat naar meer smaakt, maar nog geen verliefdheid of mogelijke Grote Liefde, en al zeker niet genoeg om te vragen naar intenties tot vastigheid, laat staan toekomstplannen voor dat plaatje wat jij in je hoofd hebt.

Besef dat ook voor jou geldt dat dat te weinig basis is om zoiets te willen en dat je je prioriteit beter kunt verleggen van "een relatie" willen (krijgen/hebben/houden) naar "liefhebben en geliefd worden, een bijzondere band met juist déze ene persoon en niemand anders, wederzijdse liefde mogen géven aan en delen met déze ene geliefde voor wie je dat ook echt voélt en je geen leven meer kunt voorstellen zónder die ander (en andersom), zodat je echt graag met deze persoon samen wílt zijn, verstrengeld mee wil zijn, wakker worden, naar verlangt, op allerlei vlakken wil ontdekken en meemaken, enz".

En dat is iets anders dan de hele dag aan hem denken, mijmeren, dromen van eoa ideaalplaatje als toekomstbeeld, en de (hoeveelheid) aandacht die je "ontvangt" maar de kwaliteit van jullie samenzijn, merken dat jullie hechter worden, een groeiende interesse, intensiteit en verlangen naar wederzijdse zorgzaamheid en nabijheid ontstaat, die ervoor zorgt dat het verder gaat, en langer duurt, en nog langer, zodat de basis én allerlei gevoelens voor en van de ander sterker worden.

Want dát zorgt ervoor dat er een toekomst in zit, en niet beloftes of intenties die nog nauwelijks ergens op gebaseerd zijn (behalve wensdenken) en naar signalen (moeten) zoeken dat het serieus potentieel heeft voor een relatie (en hoe dat er naar jouw idee uit hoort te zien).

Bedenk dat iha zo'n huisje, boompje beestje meer een vrouwelijk ideaal is wat als toekomstmuziek klinkt en als heel wenselijk, datzelfde voor mannen iha helemaal niet zo aantrekkelijk is, zelfs als inbreuk op vrijheid kan worden beschouwd, het opgeven van waar hij zijn tijd en aandacht graag (ook) aan schenkt, tenzij die uitzonderlijke geval dat iemand dat helemaal omver schopt, en hij gráág en spontaan voor diegene plaats in zijn leven máákt, (en liefst naast/temidden van alle andere dingen die waardevol zijn voor hem: ambities, werk, sport, vrienden en familie, interesses en bezigheden enz).

Het zijn vaak iha vrouwen die meteen álles laten vallen en "een relatie/gezin" boven alles prioriteit geven, en alles wat ze verder doen en waardevol vonden met gemak en graag opgeven (of niet eens vinden dat dat opgeven is, maar aan de kant schuiven) áls er een potentiele kandidaat in beeld komt.
(en wederzijdsheid of gelijkwaardigheid dan vergt dat hij ook eea "opgeeft", meer en meer van zijn tijd en aandacht aan haar hoort te besteden, of (blijken van) denken aan haar, want dat doet zij ook, en leest daaraan af of hij "hetzelfde voelt" of wil als zij).

Het is niet zo raar dat mannen bang zijn dat die vragen naar vastigheid en toekomstperspectieven ertoe leiden dat van hem verwacht wordt dat hij "een relatie" net zo centraal zet in zijn leven als dat zij doet.
En dat dat niet als ideaal en wenselijk, maar als beknellend wordt beschouwd, als die basis er (nog) helemaal niet is, een beginstadium, en zelfs als er beginnende verliefdheid zou zijn van zijn kant, maar nog alle kanten uit kan (ahv wat je samen meemaakt en deelt kan dat afnemen of versterken), is binding en "zekerheden" vooral iets waar vrouwen iha zo aan hechten, maar (zie boven) voor veel mannen in 1e instantie eerder een benauwend en beperkend vooruitzicht, tenzij ..".

Bovendien, als het gaat om geschiktheid (als potentiele relatiepartner, als potentiele echtgenoot of zelfs potentiele vader van evt kinderen) gaat het dan nog echt om de persoon zelf, als geliefde, om verliefdheid? Of om het potentieel, om verdergelegen doelen of andere behoeftevervulling (niet meer alleen hoeven te zijn bijv, of iémand hebben om samen leuke dingen mee te doen, iémand om een huis, de rekeningen, een huishouden enz mee te kunnen delen?

Hoe "behoeftiger" je zelf bent, hoe meer je juist niét aantrekt wat je zou wensen.
Het is niet aantrekkelijk, net zoals jij het niet aantrekkelijk zou vinden als je het gevoel krijgt dat je "geschikt" bent, wel leuk/aantrekkelijk (genoeg), maar er meer leuke en aantrekkelijke vrouwen zijn die ook geschikt zouden zijn (en meer ook niet) en zouden kunnen "passen" in wat je zoekt in iemand.

Ik geloof niet dat verliefdheid/liefde hetzelfde is als eoa behoeftevervulling en dat jij of hij daarvoor "in aanmerking" komt, beoordeeld naar uiterlijk, mate van "leukheid", hoeveelheid aandacht & "moeite" doen, eigenschappen, uiterlijk, seksuele aantrekkelijkheid enz.

Het lijkt er soms op dat mannen misschien wel beter onderscheiden of ze verliefd of verlust zijn, misschien omdat het potentieel aan vrouwen die ze uiterlijk en seksueel aantrekkelijk vinden zonder verliefde gevoelens (op wie ze het zouden "kunnen", plat gezegd) veel groter is dan die uitzonderingen op wie ze verliefd (kunnen) worden.
Ik denk weleens dat het er tegenwoordig op lijkt dat juist mannen iha heel goed weten wanneer ze verliefd zijn en wanneer niet, en leuk+aantrekkelijk en een paar leuke dates niét "zomaar" aanzien voor "genoeg" om "relatiemateriaal" en potentiele toekomst mee zien en zich vast willen leggen, als ze niet verliefd zijn.
En ze dit (lust, leuke vrouw) met nog veel meer vrouwen zouden kunnen hebben.

En juist vrouwen die "minder selectief" worden, naarmate ze "wanhopiger" worden in elke beetje okay vent en paar leuke dates al een potentiele geschikte partner in zien, om iets "op te bouwen".

Verhóóg je standaard ipv "verlagen" (naar wie jou ziet staan): en die standaard zou horen te zijn (imo dan he) wat jij voélt voor diegene (ipv wat je wilt ván diegene), hoeveel interesse je werkelijk in hem hebt, in wie hij is, in wat je nog meer deelt dan een paar leuke gesprekken, een drankje of etentje , een filmpje kijken en het bed.
Denk niet dat je dmv (zelfs geweldige klik in bed) seks een man voor je wint (ook al is dat zeker wel een belangrijke factor, geweldige seks kun je met meer mensen hebben, lust en/of liefde/verliefde gevoelens zijn niet hetzelfde verschillende dingen: bij verliefdheid voel je (als het goed is) óók lust, maar maakt daar onderdeel van uit (er is meer dan lust), terwijl voornamelijk lust ook zin in seks/intimiteit geeft, maar nog niet verliefd is/wordt.

Misschien ligt dat misverstand toch in een verschil in beleving: nog steeds koppelen veel vrouwen seks en intimiteit aan dat ze dat "alleen kunnen als ze verliefd" zijn, en dus alleen seks willen met iemand als ze denken/verwachten dat het serieus is en er mogelijk een relatie in zit met diegene (vandaar ook dat sommigen zich "gebruikt" voelen als de interesse van hem ná de seks stukken minder is of stopt).
Voor diegenen was het niet "zomaar uit lust" of geiligheid van het moment, maar "omdat het erbij hoort op de zoveelste date" en/of "eraan toegeven" met het oog op
iets serieus wat mogelijk kan volgen met diegene.

Oa zijn velen zich niet bewust van hechtingsstofjes die daarbij vrijkomen bij met name vrouwen, en de een gevoeliger voor is dan de ander, maar bij mannen anders verloopt, de invloed van oa oxytocine zorgt voor "meer gevoelens" en verbonden voelen, wat denk ik dus nogal eens verward wordt met verliefde gevoelens.

En als je van jezelf weet dat je al snel "meer" gaat voelen als je het bed vaker deelt met dezelfde persoon, is het aan te raden om heel goed te weten met wie je dat doet. En ook niet elke "leuke vent" weet aan het begin precies van jou wie je bent, wel dat ie zin in jou (of zin in seks) heeft, en merkt misschien zelf ook daarna pas of dat alleen lust was of juist aanleiding tot nog meer interesse en behoefte aanwakkert om dat vaker en meer van/met je te willen (ontdekken, weten).
Of dat de interesse weg-ebt.

Ik denk dat zelfs als een man zelf ook oprecht serieuze intenties heeft en gráág een vaste relatie met alles erop en eraan zou willen, werkelijk voor openstaat om liefde en toekomstplannen te vinden, óók (pas na?) zelfs "steamy seks" en die spanning eraf is aan zichzelf mérkt of dat het (lust) was of dat er meer is wat hem boeit.
Oa als hij geen behoefte heeft aan contact (appen enz) en pas weer interesse krijgt of enig verlangen naar contact/ een nieuwe afspraak als hij weer zin in seks heeft, dat zegt hem denk ik wel eea.

Appen en andere aandacht zegt misschien dus wel iéts, bijv als de hoeveelheid interesse en intensiteit veel hoger is voorafgaand dan ná de "spanning van de verovering". Of na enkele keren de spanning eraf gaat.
Ik denk dat hij dat ook niet altijd van tevoren weet (maar evenzovaak wel?) en hij dat ook bij zichzelf constateert, dat de interesse verdwijnt, of blijft en zelfs toeneemt.

Dat kun je iemand niet verwijten en dat ligt imo niet aan "moeite willen doen" om iets op te (willen) bouwen.
Er zullen er zeker bij zijn die vooraf al geeneens serieuze intenties hadden en zeggen van wel, maar ook die die intenties wel hebben en ook gehoopt hadden dat er meer gevoelens zouden groeien en gewoon geen verliefdheid voelen (en ook niet denken dat dat nog komt), ook als ze je leuk en aantrekkelijk vinden, de dates lekker liepen, goede gesprekken gehad, op 1 lijn zaten, hunor deelden, enz.

Er wordt nogal eens gedacht dat mannen niet "kieskeurig" zouden zijn en al snel "elke beetje uiterlijk leuke vrouw goed genoeg vinden om iets mee te beginnen", maar ik zie dat andersom juist gebeuren bij vrouwen die heel graag een relatie willen, het alleenzijn beu zijn, en hun "standaard" verlagen naar "iemand/wie dan ook die míj nou eens leuk genoeg vindt en die mij aandacht geeft en voor -een relatie met- mij wil gaan", ipv hartstocht en liefde voelen vóór deze ene speciale persoon.

Niet uit te leggen bijna, merk ik.
Het gaat erom dat je zelf veel sneller "bereid bent" om "genoegen te nemen" met iemand die jou "leuk genoeg" vindt + de nodige "moeite"/je best doen, ipv iemand bij wie je je stralende zelf bent en dat stralende in en naar elkaar wekt en uitstraalt, waar potentieel liefde in zit, een honger naar elkaar, verlangen naar elkaars nabijheid, willen kennen en verder ontdekken, binnen én buiten de slaapkamer, in het dagelijks leven elkaar ervaren, en in veel meer opzichten en niveau's elkaar meemaken (ipv gesprekken daarover), in elkaars leven betrokken raken enz.

Als jij je eigen leven uitermate levendig en boeiend vindt, zal een ander geneigd zijn dat ook zo te zien.
Als jij je leven als "minder waard" ervaart (door dat, wat ontbreekt: een relatie), straal je dat ook uit en zal je minder boeiend en levendig zijn voor de ander om te willen ontdekken.

Denk svp niet dat iemand "moeite" gaat steken of zijn best gaat doen omdat jij eea belangrijk vindt om op te bouwen en aan "zekerheden" zoekt, diegene moet dat zelf ook (spontaan, graag en vrijwillig) willen, omdat ie dat zelf voelt en behoefte aan heeft of krijgt, omdat jij hem weet te (blijven) boeien en nieuwsgierig naar je is, wie jij bent op allerlei vlakken. En andersom.

Kijk naar de inhoud van het contact, de wisselwerking, de kwaliteit van wat je deelde of deelt, in het nu, hoe fijn en geweldig je je daarbij voelt.
Als je moet "trekken" om aandacht, nieuwe dates, hoeveelheid appjes (en hoe snel) die de hele tijd moeten bevestigen dat het nog goed zit of dat hij aan je denkt, hoe spontaan het wel/niet gaat, onthoud dan dat het in het NU al goed moet voelen, en niet hoeven hopen of verwachten op dat het beter kan/moet in de toekomst.

En ook het idee dat verliefdheid altijd als een donderslag hoort toe te slaan en iemand daardoor voor je moet rennen en vliegen zodat ie geen kans loopt dat je aan zijn neus voorbijgaat, klopt niet.
Het gaat er imo meer om dat er iig interesse en nieuwsgierigheid is en blijft (niet "we proberen het maar gewoon"), iéts waardoor je behoefte hebt om speciaal diegene te willen zien, voelen, aanraken, spreken, vaker om je heen te willen hebben, meer van te weten zien te komen, elkaar meemaken en samen eea delen en beleven.

Samen op de bank, meubels uitzoeken, een huishouden delen is denk ik vaak niet bepaald wat een "leuke vent" voor ogen heeft of reden is om een relatie te willen.
Wat moet jij als droomvrouw voor jouw man van je dromen te bieden hebben?
Wat vind jij van jezelf wat echt toevoegt voor een potentiele partner, wat heb je te bieden, te geven, waar hij als een blok voor zou vallen en zijn interesse in jou wekt/aanwakkert?

Besef ook dat het vooral iha vrouwen zijn die (al snel) behoefte hebben aan bevestiging, vastigheid, exclusiviteit en zekerheid, en dat dat anderom niet zo hoeft te zijn.
Dus hem op een voetstuk plaatsen en snel/alsmaar bevestigen en laten merken hoe leuk je hem (al) vindt (ook al ken je hem nauwelijks) kan weleens averechts werken, dat je wel erg snel onder de indruk bent, op alleen al een beeld/ het eerste gezicht en hij nauwelijks nog heeft laten zien wie hij is, of al zijn nieuwsgierigheid de kop indrukt omdat je de (leuke, spannende) fase van "ontdekken" overslaat, als je te snel gaat, het nu overslaat, en al ver vooruit in de toekomst denkt, terwijl de basis nog niet gelegd is.

Projecteer ook jouw behoeftes niet op een potentiele lover.
Mannen iha zijn dol op "uitpakken": ontdekken welk "cadeautje" er onder die verpakking tevoorschijn komt. Ze zijn vaak van nature meer geneigd uitdaging en risico's nemen, ontdekken wat ze nog niet kennen enz iha juist leuk te vinden!

Als jij jezelf, je persoonlijkheid, eigenschappen en je leven/bezigheden enz niet (langer) ziet als uniek, bijzonder, waardevol, levendig en leuk, hoe kun je dan geloven dat je potentiele droomman dat unieke, interessante en bijzondere enz in jou ziet?
Dan wordt het voortaan zijn taak om daarvoor te zorgen en een aangenamer leven te bezorgen?

Wat is er leuker aan/ de meerwaarde van samen op de bank een filmpje te kijken, als je dat in je eentje niet kan boeien? Wat is er leuker aan samen aktiviteiten doen die je in je eentje niet leuk vindt?
Hoe zorg je er (weer) voor dat je echt enthousiast kan vertellen over wat jou interesseert, bezighoudt en fijn is aan jouw leven, als je daar zelf (momenteel?) niet zo tevreden over bent?
Wat kun je doen om die ander niet het gevoel te geven dat hij vooral iets aan jóuw leven moet bijdragen, maar dat jij (ook) een bijdrage aan zijn leven zal zijn, er aantrekkelijker op maakt? Welke "bonus" heb jij toe te voegen waardoor jij bij kunt dragen aan zijn geluk en levenslust?

Zorg dus vooral dat jij jezelf beschouwt als iemand om van te houden!
Iemand bent die er klaar voor is en veel te geven heeft, in staat is tot liefhebben, en geliefd wil voelen, wil kunnen begeren en begeerd voelen, van betekenis wil zijn voor degene die voor jou van betekenis is/zijn.

Ik denk dat als je zuinig op en zorgzaam omspringt met je liefde en huidige relaties (met jezelf, je familie, vrienden) en alles wat je wél (mee) hebt, je daar meer van zult krijgen..

Lees oa Coach jezelf naar succes" (wat gaat om eea aantrekken in je leven, en je leven zelf aantrekkelijk(er) maken, niet zozeer materieel succes maar op allerlei gebieden, een aanradertje, voor 8 euro, en wat lijnrecht staat tegenover hard werken en "je best doen of moeite moeten doen en daarmee eea "verdiend hebt" oid).

Zorg dat je trots en blij kunt zijn met jezelf en je leven, zodat je (weer) oprecht levendig, enthousiast bent van jezelf al.
Hoe kun je ervoor zorgen dat je jezelf liefhebt zodat je nog zoveel over hebt om om (een) (ge)liefde(n) te geven, dat je opvalt om wat je uitstraalt, wat je kunt betekenen voor jezelf en anderen in je bestaan..









Als jouw leven van nu je niet boeit en hij/een leuke vent dat interessanter en leuker moet gaan maken, legt dat vanaf het begin al een bepaalde druk.

Laverneb en Spijkerblouse: thanks voor het waarderen, belangrijker is dat je/iemand er iets aan hebt/heeft.
Gun jezelf dus meer liefde in je leven, ga je dat voorstellen en begin daar zelf mee door in het algemeen, in het dagelijks leven al liefdevoller in het leven te staan (tegen jezelf, tegen wie je nu al lief zijn, tegen vreemden, enz).

Inwonderland: oei. Wat kun jij het jezelf lastig maken en jezelf naar beneden lullen. Is dit de manier waarop jij over jezelf denkt en tegen jezelf "praat"?!

Jij vond de man dus leuk, hij jou ook, maar dat laatste kun je natúúrlijk niet geloven als je dat niet van jezelf vindt/denkt!
Daar helpen een paar glazen alcohol echt niet bij, daar word je misschien wat losser van (ongeremder) als verlegenheid de oorzaak zou zijn, maar niet wat je gelooft over jezelf, dat dan de woorden/"bevestiging" van een leuke man dan wél zouden doordringen.

Want het woord "bevestiging" zegt het al: dat bekrachtigt/ herhaalt iets.
Het zou alleen bevestigen zijn (dat jij leuk bent) als jij dat dus zelf al dacht/geloofde.
Nu is het compensatie: jij gelooft dat in de basis al niet over jezelf en moet dat zien aan te nemen van iemand anders om dat te kunnen geloven.
(laat staan vertrouwen in te krijgen).

En dat kan dus niet van buitenaf, helaas, was het maar zo, he?
Dat als je dat maar vaak genoeg hoorde van (geloofwaardige, leuke) andere mensen, dat je dat dan "vanzelf" een keer ging geloven.
Helaas werkt dat niet zo en zul je dat ontelbare keren moeten horen en steeds opnieuw, want zodra dat wegvalt zul je vervallen in je eigen basis. Dus als je al een (beginnende) relatie krijgt, zul je elke keer onzeker worden en aan jezelf/de relatie gaan twijfelen als je ff geen complimentjes krijgt of ff geen antwoord op je appje, of niet snel genoeg, omdat je die "bevestiging" alsmaar nodig zult hebben als je zó'n wankel geloof in jezelf hebt.

Een paar drankjes helpen alleen die onzekerheid voor dat moment naar de achtergrond, dat doet niks positiefs voor waar jij je "bevindt" met jezelf: je zit helemaal in wat Geurtz noemt: "de laag van je negatieve geloof".
Je gelooft niet in jezelf, in dat/hoe leuk je bent, dat je van waarde zou kúnnen zijn voor een leuke man, dat niet waard bent dus, dat je zou tekortschieten voor zo iemand, en wel zodanig dat je niet eens kan voorstellen waarom al die mannen met jou willen dansen of met jou een leuk en positief gesprekje zouden willen.
Laat staan meer in jou zien, zouden willen zoenen, aanraken, aantrekkelijk vinden.

Zo loop je veel kans om in "verkeerde handen" te vallen: jouw onzekerheid kan de "foute types" aantrekken, omdat die heel goed aanvoelen hoe beinvloedbaar je bent als het zo nodig is om jou te laten geloven dat je wél wat waard bent, aantrekkelijk bent enz. Die precies weten hoe jou te overtuigen dus van het tegendeel van wat je zelf denkt, en gemakkelijk zult vallen voor een complimenteus persoon die de nodige aandacht aan je besteedt om je te "veroveren". En die persoon nodig blijft hebben, dus emotioneel afhankelijk van zou worden om je waardevol te kunnen voelen.

Ook jezelf "omhoog lullen" zal niet werken, als het is om jezelf te proberen te overtuigen dat je wél (veel) waard bent.
Iedereen heeft trouwens zo'n "laag" (zie het als een ui: een kern (van liefde en eigenliefde) met daaromheen een laag van negatief geloof over jezelf (wat er (nog) aan je mankeert, niet goed in bent, je schaduwkant, waar je bang of onzeker door bent dat je niet goed/niet goed genoeg bent, tekortschiet, je minpunten zijn, je negatieve ervaringen, gebrek aan (zelf)vertrouwen in hebt, kortom wat je (denkt dat je) niét gelooft, niét kent en niet kúnt, niet bent en niet zult worden/zijn enz.

Daar ga je van kinds af aan strategieen voor bedenken om jezelf te overtuigen/bewijzen dat je wél waardevol (om/in) bent: alles wat jou (en anderen) bewijst dat je wél "iemand" voorstelt en bent, waar je wel goed (genoeg) om/in bent, je positieve ervaringen met jezelf, alles wat je leert en ontdekt in jezelf waar je waardering uit zou kunnen halen en waarom jij wél de moeite waard bent, leuk persoon bent, goed bent zoals je bent of "iets voorstelt": dat zijn die kanten aan jezelf die positieve eigenwaardering (eigenwaarde) geven.

Jij gaat dus zoals de meeste mensen heen en weer tussen negatief en positief geloof op/in die laag van eigenwaarde. Opsommen (zelf of door een ander) wat er allemaal wél goed en fijn en leuk aan jou is, kan iig de focus leggen op wat wél goed/okay is aan jezelf (zelfvertrouwen) of goed gedaan hebt (opleiding, werk, wonen, vriendschappen, familie, sport, gamen, behulpzaamheid, gezelligheid, empathie voor anderen, whatever waar het je aardig goed af gaat in het leven).
Misschien geloof je alleen niet in jouw waarde in de liefde/relatie(s), dat kan ook nog, en op allerlei andere gebieden waardeer je jezelf overwegend positief?

Kun je bewust bedenken waarom je jezelf zo afkraakt als potentiele aantrekkelijke vriendin/partner voor een leuke man die bij jóu in de smaak valt? Wat is er allemaal niet goed genoeg aan jou, waarom zou je dat niet "verdienen" vind jij?

Het hele idee van dat je zoiets ergens aan verdiend zou moeten hebben duidt er al op dat je jezelf beoordeelt (waardeert) aan de hand van eigenwaarde (en beoordelen betekent er een etiket "goed" en "slecht/fout/verkeerd/falen" aan eea hangt van jezelf, je eigenschappen, tekortkomingen, tekorten, imperfecties).

Je kunt je (laag van) eigenwaarde positief laten doorslaan naar positief geloof over jezelf (ahv uiterlijk en inhoud (kennis en vaardigheden en interesses enz) vergroten door wat je allemaal "mee hebt gekregen aan moois en aan talenten en alles te doen wat je zelf kunt beinvloeden/veranderen(voor zover je daar zelf invloed op hébt) om het positieve de overhand te laten krijgen én te houden.

(Stel:) Jezelf te dik vinden bijv heb je in bepaalde mate zelf invloed op door je eet/leefpatroon te veranderen en/of te sporten tot je jezelf "wel goed (genoeg)" vindt. En doe je dat niet, dan kan het zijn dat je jezelf daar de "schuld" van geeft, om schaamt (of dat je te "slap" bent om daar iets aan te doen), in feite jezelf beschuldigt of schuldgevoelens onderdrukt, maar hoe dan ook is het zelfveroordeling.

Waar vind jij jezelf niet goed of niet goed genoeg, dat jij vindt dat je geen waardering (laat staan liefde) "verdient" van (een) leuke, voor jou aantrekkelijke man(nen) en je je daar ongemakkelijk bij voelt zelfs?
Waar zou je bang voor zijn dat hij er vroeg of laat achter komt dat zo "erg" is dat ie je niet meer leuk zou vinden?
En zijn dat idd dingen die andere mensen iha ook reden zouden vinden dat jij geen leuke partner of relatie zou "verdienen" en naar jou wijzen zo van "eigen schuld, hoor, moet je maar meer zus of zo zijn/doen of minder dit of dat zijn/doen, logisch dat niemand je ziet staan, denk maar niet dat je iets voorstelt"?

En anderen die diezelfde "tekortkomingen" of imperfecties hebben, zou je dat tegen die ander zeggen?
Nee, natuurlijk niet! Het zou niet in je opkomen, vreselijk onaardig vinden als je dat zelfs zou dénken, nietwaar?
En waarom denk je wel zo over jezelf, spreek je jezelf wel zo toe, wat je niet in je hoofd zou halen om hardop tegen een ander te zeggen?

Er mankeert waarschijnlijk niks aan jouw laag van positieve eigenwaarde, waar niks meer of minder te vinden is dan bij willekeurig ander persoon (opleiding, werk, intelligentie, uiterlijk, interesses, kennis en vaardigheden, en al je andere strategieen waar je jezelf goed in vindt of fijn en leuk vindt (aan jezelf)).

Hoe komt het dat je zó in die laag van negatieve eigenwaarde terechtkomt?
Wordt dat speciaal opgewekt door met een leuke man in contact te zijn of is dat je basisgevoel over jezelf, ook zonder dat het gaat om mannen/relaties/de liefde en lust?

Waar komt het vandaan, denk je?
Waar is dat negatieve gevoel over jezelf begonnen?
Welke strategieen heb je (als kind misschien al) ontwikkeld om je goed over jezelf te kunnen voelen (bijv behulpzaamheid, meegaandheid, pleasen, je bewijzen in bepaalde opzichten, ergens in uitblinken, een sport misschien, je uiterlijk of juist je kennis, bepaalde prestaties, wat zijn de positieve dingen aan jezelf waardoor je je van waarde kon voelen?

Besef dat je nu ff (of al langer?) "vastzit" in die (negatieve) laag van eigenwaarde.
En dat komt oa doordat je oordeelt: over jezelf (niet waardevol dus veroordeelt) maar ook over anderen (die man als leuk beoordeelt, dus een positief oordeel), misschien jezelf vergelijkt met andere vrouwen (je opmerking tegen hem duidt daarop: waarom ik, die niks voorstelt? waarom ga je niet met alle andere vrouwen die allemaal leuker zijn dan ik kletsen/ dansen?) waarbij jij er negatief bij afsteekt.

Wat zou je ervan vinden als je moeder zo liefdeloos over je dacht of sprak?
Zou ondenkbaar zijn? Nogal lullig? Waarom spreek je jezelf dan wel zo liefdeloos toe?

Heb je misschien zoals zoveel anderen je opvoeding (goed- en afkeuring van je gedrag) als kind gekoppeld aan jóu goed- en afkeuren (dus niet je gedrag, wat opvoeden nu eenmaal beoogt om je goed en fout gedrág bij te brengen)?
Dat je dat verward hebt met liefde ook nog: dat ze van je hielden om wat je goed deed, en zolang je goed gedrag vertoonde, en niet van je zouden houden als je je "slecht" zou gedragen?

Kijk, vaak ontstaat dit als kind, als je het verschil nog niet begrijpen kunt, en daaraan zelf gaat beoordelen of je (hun/andermans) liefde waard bent. Als je gaat gehoorzamen aan verwachtingen van anderen, om goedkeuring en waardering te krijgen. En ga je soms zelf dingen bedenken waarom je wel of niet liefde en waardering van anderen "verdient".
En onze maatschappij versterkt dat ook nog eens, met allerlei verwachtingen wat je moet doen en laten, of hebben om "succesvol" te zijn: vanalles waaraan anderen (en jijzelf) gaat aflezen wat jij wel/niet waard bent, verdient (niet alleen in geld, maar ook in spullen, status, woning, uiterlijk, relatiestatus, status op social media, populariteit, ga zo maar door, waardoor jij "aanzien" en gezien (en geliefd, begeerd) te worden aan zou "verdienen".
Dat schept een (aangeleerd) beeld wat je moet doen, wil je "iets voorstellen"/ "iemand" zijn met succes in het leven.

Waarin vind je jezelf tekortschieten, dat dat overheerst boven alles wat jij wél "hebt" of in je hebt, of zelfs "mee hebt" in je capaciteiten, uiterlijk, persoonlijkheid?!
Wat zit er allemaal in jouw "schaduwkant" wat jij zelf als "niet okay"/niet goed (genoeg) beoordeelt aan jezelf, of aan negatieve ervaringen uit het verleden waardoor dat gevoel overheerst? Wat zijn de pijnlijke momenten en "lessen" die jou daarvan overtuigd hebben of iig zoveel invloed op jou hebben dat het het positieve gevoel over jezelf overheerst?
Bedenk ook dat waar je trots op bent of juist voor schaamt, schuldig voelt, vindt falen enz dus de uitkomst (het positieve of negatieve geloof in jezelf wat sterker is) bepaalt.

Dat staat allemaal los van eigenliefde en liefde, al is het wel zo dat als je zo negatief denkt qua eigenwaarde over jezelf, het logischerwijs een stuk lastiger is om liefde voor jezelf te kunnen voelen dan wanneer je jezelf op dat niveau (eigenwaarde, zelfvertrouwen, op jezelf kunnen vertrouwen, jezelf okay vinden) alvast de moeite waard vindt.

Het zou zo eenvoudig lijken: probeer alles wat jou belemmert om je goed over jezelf te voelen "weg te werken" of te verminderen, dan overheerst vanzelf het positieve.
En zo is het ook, het is alleen niet eenvoudig helaas, omdat mensen iha sowieso de neiging hebben het negatieve niet bepaald op te zoeken, maar te onderdrukken en zo ver mogelijk vandaan te blijven, (als dat lukt).
Je kunt dat zelf onderzoeken en in kaart brengen, maar het menselijk brein zorgt liefst dat je jezelf pijnlijke dingen zoveel mogelijk bespaart, dus juist niet gaat opzoeken. (terwijl het je wel lastig valt, of je wil of niet).

Ik heb in het verleden zelf ervaren hoeveel effectiever en gemakkelijker is als je daar aan de hand van een therapeut naar gaat kijken en dus "inzien" (inzicht krijgt) en kunt begrijpen, en kunt gaan "opruimen"/verwerken.

Overweeg dat dus, dat is een cadeautje aan jezelf, het gaat zoveel sneller dan zelf maar heen en weer in die laag, je kunt eea opruimen en uit de weg ruimen, zodat je de modderlagen als het ware schoonmaakt en dichterbij je eigen kern komt.
Gun jezelf dat, want dat haalt oa je oordelen eraf, en milder en met compassie naar jezelf te kijken (compassie is liefdevol, zo boor je ook (eigen)liefde aan).

Ga niet wachten tot een man jou liefde geeft die je jezelf niet gunt, of tot je liefde (die je gewoon als een vermogen tot liefhebben in je kern hébt zitten!) wordt "gewekt"/getriggerd door een man (van buitenaf), als je die zelf ook kunt wekken (door niet langer in beslaggenomen te worden door bezig te zijn met je positieve en negatieve geloof in jouw eigenwaarde).

Dit kun je niet door aanmoediging of bevestiging of goedkeuring van buitenaf aan- of afleren. Dit zit in jezelf en je eigen "gevecht" tussen wat jij goed en slecht aan jezelf vindt.
En zolang je daardoor in beslaggenomen wordt, ben je iig niet bezig met liefde(vol) en je vermogen/kern van liefde.

Daarom ook mijn vorige post van gisteren: focus meer op liefde (in alle soorten en maten, veel ruimer begrip dan "van een partner/geliefde-liefde): ook genegenheid, liefde voor natuur, andere mensen, dieren en dingen, de blauwe lucht en zon, de kleine dingen, aardigheid en vriendelijkheid, enz enz.
Dat gaat niet samen met oordelend denken (die bloem is te klein, rood is een lelijke kleur voor een bloem, de zon is te fel, te warm, enz).

Alleen al de blik waarmee je het leven in kijkt kun je alvast zelf (proberen/oefenen) veranderen, door het positieve meer aandacht te geven en te waarderen en daarop te focussen..
Best moeilijk als je vastzit in dat negatieve geloof, maar je kunt het oefenen (oa dankbaarheid: elke dag gaan bedenken waar je dankbaar voor bent, wat goed ging enz) en zo kan het positieve geloof (in jezelf, in de maatschappij, in anderen en de wereld) toenemen alvast.