(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Maw: opgelopen "tekorten" of nietvervulde behoeften zijn niet altijd "zelfgekozen" als single, (en binnen relaties evengoed niet, trouwens), maar maken je extra kwetsbaar of vatbaar.
Ook voor "verkeerde" of "halfbakken" mogelijkheden/ situaties als die zich aandienen: het is logisch dat als de nood hoog is, je eerder "genoegen" zult nemen met noodoplossingen of maatregelen die hooguit de symptomen bestrijden.

Niet dat ik iedereen nu aanraad om op jacht te gaan, te gaan Tinderen of zo, he.
Soms moet je misschien juist die "halve" maatregelen dan maar ff voor lief nemen, juist om de druk niet te laten oplopen.

We weten allemaal dat geen menselijke behoefte ons vreemd is, maar ergens is zelf "kiezen" voor genoegen nemen met een (tijdelijke of gedeeltelijke) vervulling misschien wel beter dan helemaal niks, want "wanhopig behoeftig" worden is niet (bepaald) aantrekkelijk en maakt je gevoeliger voor een verblinde/ vertroebelde, onzuivere kijk op iets/iemand.

Zeker als je -zoals ik- gelooft in dat dingen niet voor niks op je pad komen, toeval niet bestaat, "iets zo moest zijn" enz.

Symbolisch genoeg is het expansievat van mijn verwarmingsketel kapot en dat is net zoiets: is de druk te laag dan moet ik water bijvullen, anders valt ie uit, te hoog dan gooit ie er zelf water uit want anders explodeert de boel, maar ontstaat weer een tekort, enz.
's Ochtends en 's avonds check ik de stand van zaken, de druk dus, tot er een nieuw expansievat is aangesloten..
Symptoombestrijding, maar altijd nog beter dan er niet naar omkijken en maar afwachten wat er dan gebeurt.

Als alles in orde/goede staat was dan hoef je dat niet in de gaten te houden, he.
Enige wat je soms zelf kunt doen is zorgen dat de ketel (je vermogens/capaciteiten) iig in goede staat zijn en dat dan (tijdig) goed te onderhouden als het ff kan, om het zo te houden.

Ik weet de oplossing ook niet helemaal bij achterstallig onderhoud, die ligt misschien tijdelijk ff, maar op den duur niet bij zelf steeds bijvullen, maar zonodig een kundige/vaardige monteur erbij halen misschien die de boel ff komt "fixen" en intussen sparen voor een degelijk, nieuw exemplaar?

Het ligt natuurlijk wel ingewikkelder dan dat, we zijn nu eenmaal geen machines waarvoor het niet uitmaakt welke monteur komt opdraven en hoe "lekker" die is, als ie maar handig (genoeg) en ook nog (graag) bereid is om die klus te klaren (was het maar zo simpel haha ).
Laat staan met alle liefde.
(heb ik het nog relatief makkelijk tov degenen voor wie dat een voorwaarde is voor intimiteit/lust).

Ermee vereenzelvigen helpt niet, negeren/verdringen/afwijzen ook niet, onderdrukken niet, verzachten hooguit tijdelijk misschien.
Erkennen en accepteren, "omarmen", jezelf lief toespreken en hopen dat dat wel weer komt (of aktief naar jagen?) en intussen zelf zorgen dat de boel zoveel mogelijk "gesmeerd blijft lopen", ook al is het model niet helemaal nieuw meer, maar hier en daar opgelapt en kan met de nodige in- en ontspanning eea nog best een tijdje mee?

Wie het weet mag het zeggen!

Fijn weekend allemaal, dochter heeft iets te vieren, misschien maar ff die kant op straks en een doen..

laverneb schreef: ↑

09-03-2018 15:29

Suzy, even concreet: bedoel je dat je iemand bent tegengekomen waar je gevoelens voor hebt?

Haha, nou, niet zozeer gevoelens (behalve zin & opwinding).
En lichamelijk zijn, desnoods alleen maar tegenaanleunen, IETS wat dit soort "honger" stilt
(een mannenlijf en dan iemand van wie je dat wil he, want een van een zomaar iemand/vriend(in) oid helpt daar ook niet echt tegen).

En het doet zich normaal niet zo gelden als je daar niemand bij in gedachten hebt, nu dan ff wel.
Gaat wel weer over

Edit: ik heb die eerste post paar keer herschreven, zie nu dat eea niet duidelijk is.
Het is wederzijdse aantrekking, maar deze man is niet vrij.

Het is gebleven bij 1x spontaan en afgelopen week 1x afgesproken iets drinken na het zwemmen en sauna. Vertrouwelijk, comfortabel kletsend in 1 lounge/"love"seat. En dat beeld ken ik van een eerdere voorstelling, misschien dat het daarom zo "binnenkomt".

Toen pas persoonlijker info, ik wist dat eerst niet, die aantrekking was er 2 weken daarvoor al, misschien loomheid van de sauna, het gemak waarmee ik zelf en hij ook zich in zo'n omgeving begeven, maar ik ben wel bekend daarmee en als naturist vind ik dat niet opwindend oid. Toen beperkt tot koetje en kalfjes.

Tussendoor niet eens gefantaseerd oid, ging nogal "vanzelf" en dat ken ik niet, een fysieke "klik" of zo, geen idee of dat seksueel ook zou matchen en daar gaan we ook niet achter komen.

Voor hem staat het stoplicht op oranje (in de zin van dat ie het thuis besproken had, en zou een "slippertje" begrepen en gedoogd worden). Dus doorrijden als je niet kunt stoppen.
Voor mij is dat rood stoplicht.
Ik snap het allemaal, wéét hoe zoiets ontstaat, ook in een gelukkig huwelijk, is ook helemaal geen gladde vent/versierderstype/ flirt of vreemdganger.
En ik geloof niet in een eenmalig spannend avontuurtje, daar blijft het vaak ook niet bij, kan smaken naar meer en ik begin daar niet aan.

En nu is het niet zozeer behoefte aan seks, die lading kan ik zelf wel min of meer "lozen", maar ik heb nu wel ondervonden hoe link dat intieme, comfortabele, vertrouwelijke leunen op zich al kan zijn.
Ik noem het een soort "stuiteren": een acuut "snakken" naar dat soort nabijheid, naar iemand die zowaar close in die intieme zone "mag". En thuisvoelt.
(ik ben doorgaans juist wat afstandelijker in die zin, heb een grotere "intieme zone" dan anderen denk ik, ben niet bepaald een knuffelig persoon).

Dat komt dus niet vaak voor, en dat opent eoa tekort blijkbaar, áls dat dan eens gebeurt maakt dat meer indruk, en te lang geleden ook.
Ik val overigens niet op onbereikbaar of niet beschikbaar, ik wist dit niet, staat niet op iemands hoofd geschreven. Baal er juist van, ik was er wel aan toe. Deur op een kier is moeilijker dan volmondig nee, dus ik neem me voor dat ik iig zo verstandig blijf, want hij zal geen nee zeggen en we gaan elkaar denk ik nog wel vaker zien.

Anyway, is ook maar een momentopname, allerlei emoties zijn voorbijgaand, dus deze ook

Ik ga nu maar ff op pad, dat leidt tenminste af.

Hoe gaat het met jou?

Dank voor je antwoord, Laverneb.
Dat had ik net ff nodig.
Het gekke is dat ik nooit zo'n kleffe hand in hand op de bankzitter ben geweest, ik hield juist niet van knuffelen.
Wel met mijn kinderen trouwens, zeker toen ze klein waren.
Het gaat alweer een stuk beter, dochter en schoonzoon zijn een klef stel, haha, heb lekker met hun geborreld, omhelsd en gekletst, gedanst.

Wat voor soort zekerheid bedoel je dat je al snel nodig hebt?
Dat je de enige bent of dat er een relatie in zit, iets langdurigers?
Misschien ontstónd dat juist door reactie op zijn houding?
Zo'n aantrekken-afstoten-gedoe is idd vreselijk en werkt dat zeker in de hand, ook als je van jezelf niet onzeker bent, dan is het de onzekere situatie die dat creeert, frustrerend, goed dat je dat al snel inzag en stopte.

Je bedoelt dat je voorzichtiger geworden bent met nieuwe mannelijke contacten?
Tja, niet alleen seks, maar zeker ook dat saamhorige en close maakt oxytocine vrij (het geluks- of knuffelhormoon genoemd) en dat werkt blijkbaar toch anders en heeft een sterkere uitwerking op vrouwen dan bij mannen.
In al dat streven naar gelijkheid/gelijkwaardigheid zien we denk ik toch wat verschillen over het hoofd die zich van emancipatie niks aantrekken.

Ik kijk soms weer wat tv en volg momenteel Love Island, en dat is nou niet een standaard doorsnee van de bevolking, maar levert wel een interessant (en aardig cliché)beeld op als het over lust en (beginnende) relaties gaat en hoe beide sexen over elkaar denken (oa wat die mannen zeggen over wie "alleen voor de seks" geschikt zou zijn en wie in aanmerking komen als "relatiemateriaal") en waar mannen onderling en vrouwen onderling het over hebben, maar ook de dynamiek tussen de koppels die elkaar gevonden hebben.

Zo kwam er een nieuwe gast en valt voor 1 vrouw in het bijzonder, maar komt dag 1 al in de gelegenheid om afgezonderd in bed te belanden bij een andere vrouw en heeft daar zonder problemen seks mee.
Vrouwen begrijpen dat niet, dat je iemand in je hoofd hebt en tegelijkertijd gewoon seks met een ander kunt hebben.
(uitzonderingen zie je ook daar, trouwens, dat de man juist erg wil binden, maar dan lijkt het meer "bezitterigheid" ("van mij") terwijl dat eigenlijk niet veel verschilt van wat de vrouwen doen als ze eenmaal iemand veroverd hebben).

Grappig om te zien dat ook de mannen daar die zeggen verliefd te zijn toch meer ruimte voor zichzelf en met de mannen nodig hebben en na een paar weken kriegelig worden als zij dan zo klef blijft. En dan afstand gaan creeren.

De man waar ik nu die "fling" mee heb is juist een rustig en vriendelijk type, belezen, leuke gesprekspartner (maar dat wist ik nog niet), niet iemand die aandacht nodig heeft van vrouwen, en dat ook niet tekort komt thuis oid, zelfs eerder verlegen dan flirterig. Ik denk dat ik oa aangetrokken werd door hoe comfortabel hij met eigen lijf is, dat is niet uit te leggen haha, en ik ken er bovendien meer, omdat naturisten iha ook zo zijn en ik allerlei m/v in de sauna ontmoet, iha vrij open mensen die -net als ikzelf- daar op hun gemak zijn en gemakkelijk een praatje aanknopen.

Nou ja, ik zie jaarlijks genoeg mannenlijven (itt sommige vrouwen vind ik een mannenlijf echt mooi) waar ik me neutraal bij voel, niet ongemakkelijk en ook geen spanning en er zijn er meer met wie ik in gesprek raak, zo'n klik blijft onverklaarbaar want er is geen opvallend verschil met andere mannen met wie ik omga of tegenkom, iig niet uiterlijk, maar blijkbaar wel in uitstraling, wat je oppikt.

Ik ambieer zeker geen positie als "leuk voor erbij", al zou ik het soort omgang/relatie wat mij iha ideaal lijkt wel een "minnaarrelatie" noemen, wat anderen misschien omschrijven als FwB of scharrel, maar eigenlijk bedoel ik meer dan dat, alleen niet fulltime en qua bezigheden een levenspartner.

Niet de sterkte van "gevoelens" is voor mij relevant voor wat ik met/van iemand wil, maar dat iemand iig vrij is om dat niet te hoéven scheiden of beperken omdat dat een andere relatie in de weg zit en andersom.
Ik wil graag en veel rekening houden met iemands leven, zeggenschap over eigen tijd en bezigheden enz, en dat vraag ik andersom ook, maar geen rekening hoeven houden met een andere relatie of verwarringen in wat wel en not "done" is tov een andere partner.

Dat heeft niet zozeer met "bezitterigheid" oid te maken, eerder met gelijk(waardig)heid en wederzijdsheid, min of meer gelijk op gaan qua positie tov elkaar en van evt gevoelens, behoeften, wensen en verlangens waarbij het vaak tussen 2 mensen al (ingewikkeld) genoeg is of/hoe dat min of meer overeenkomt en af te stemmen op elkaar, laat staan nog anderen daarbuiten.

Al zou hij toestemming in 3voud op papier kunnen laten zien, zo'n situatie dat er elders een partner en gezinsleven is maakt voor mij het verschil dat het voor mij niet aantrekkelijk is. Al zou ik het wel kúnnen, de uitgangspunten zijn dan ongelijk
En ook open relaties tussen ruimdenkende types kunnen ondanks afspraken toch verstrikt raken of ongelijkheid ontstaan tov elkaar, alleen al als de een geen/weinig behoefte heeft aan andere sekspartners of die niet vindt en de ander wel/ volop.

Ik vind het toch anders als het zo is van "ik hoef niet, maar jij mag wel hoor, als jij daar wel behoefte aan hebt" (zoals het geval is hier).
Los van die ongelijkheid die dat oplevert tussen hun, waar ik "officieel" niks mee te maken zou hebben, houd ik me liever bezig met wat ik zelf van zo'n situatie vind en van zo'n (bij voorbaat al) inhoudelijke beperking in hoe zich dat ontwikkelt (hoe close) of dat wel of niet "done" is.

Ik wil geenszins nog maar in de buurt komen van degene te zijn die "een bezette man in verleiding brengt"/ gelegenheid biedt en "fout" bezig is, faciliteert oid.
Ik mag verondersteld worden om beter te weten iig.
En waar ligt dan de scheidslijn tussen wat wel en niet link is?
Als ik zeker wist dat het beiderzijds onschuldig bleef en niks zou aanwakkeren, zou ik zeker wel vaker close/saamhorig willen leunen en kletsen, lijf tegen lijf, en het daarbij laten.
De vraag is of dat wel okay zou zijn, omdat er dan technisch/officieel geen seks, zoenen en knuffelen plaats zou vinden, wat aan de partner is voorbehouden.

Ik ben in seksueel opzicht niet zo impulsief dat ik niet van iemand af kan blijven en dat scheelt. Dat kan aan zijn kant anders zijn, ik kan dat niet invullen voor een ander. Dat is 1 vd fouten die ik eerder maakte (projectie) en nu wel van bewust ben.
Als je al weet dat aandacht en lichamelijkheid wél eea "voeden" en verleiden tot meer, dan kun je het de ander onnodig moeilijk maken, dat zou niet eerlijk zijn, alleen maar omdat ik daar genoeg aan zou hebben.

Bovendien weet ik dat ook niet zeker, en zou ik af gaan op hoe ik mezelf ken (tot nu toe). Seksuele aantrekking/dat soort begeerte kan ik wel de kop indrukken doordat een situatie het onaantrekkelijk maakt, en hoewel ik doorgaans niet lichamelijk ben ingesteld is het toch niet gezegd dat dat nu ook geen invloed zou hebben, al zou je elkaar verder op geen enkele manier aanmoedigen.
Moet ik eerlijk bij zeggen dat dat we het niet over seks gehad hebben en ik ervan uit ga (omdat dat het meest waarschijnlijk is) dat dat vanilla zou zijn en dat dat voor mij minder spannend is, dus ook dat kan het voor mij makkelijker maken dat ik iha niet zo makkelijk spontaan getriggerd raak door seksueel getinte aandacht of iemand uiterlijk aantrekkelijk vind).
Dus hoe verleidelijk iets/iemand is hangt ook nog vanaf wat je verwacht (en waar hem het verleidelijke dan in zit).

UIt de buurt blijven is jouw advies en dat zou ik zelf ook vinden/adviseren.
Niet opzoeken, minstens.
Dat is wat lastig, het is daar te klein om fysiek afstand te kunnen houden.
Niet opzoeken zou bestaan uit afstand houden, niet blijven hangen na afloop, niet gezellig iets drinken of kletsen en hopelijk is dat afdoende.
We zullen zien, zo niet dan moet ik er rekening mee houden in de zin van alleen nog op andere dagen te gaan, en dat zou vervelend zijn, omdat die me uitkomen, en straks helemaal, als ik de weekenden op pad ben.

Dit zo bewust overdenken en opschrijven helpt me iig om eea weer in proportie en perspectief te plaatsen (de hoeveelheid tekst zegt daar niks over bij mij). Eea is inmiddels behoorlijk geluwd en hopelijk blijft dat ook zo nu

Fijn weekend!



Overduidelijk wordt het wel tijd dat ik hier bewust tijd aan ga besteden.
Ik ben nu ook wel weer bedacht op een "overdosis" (inhaalgedrag, overmatigheid) die me kan afleiden van dagelijkse verantwoordelijkheden en bezigheden, dat krijg je met die tekorten, jij herkent dat dus?

De dorstige in de woestijn, zeg maar, dat dat makkelijker (te negeren) is als er gewoon geen bron is die dorstig máákt (of je dan pas beseft/van bewust maakt dat je dat al bént?)
Dat is het tegenstrijdige eraan: je wórdt natuurlijk "dorstiger" als je weinig drinkt en dan is die bron relatief verleidelijker dan wanneer je voldaan bent, he.
Hoewel het met behoeften niet zo is dat je voldaan blíjft na een keer je dorst lessen, je kunt er een tijdje op teren, de een langer dan de ander, maar een behoefte heeft in zich dat het altijd weer terugkeert.

Dat lijkt me lastig, Laverne.
Zijn gewone vriendschappen met mannen daardoor ook niet mogelijk?
Of bedoel je dat zodra het persoonlijker wordt, het wat dieper gaat en je over vanalles kunt praten, ook over gevoelszaken, je dan vanzelf meer gaat voelen?

Laat ik zo zeggen: ik ontwikkel geen gevoelens omdát iemand man is en ook nog eens open kan zijn (bedoel je dat met intimiteit/ emotioneel openstellen?).
In die zin voel ik geen verschil met vriendinnen, zelfde soort genegenheid, en levert ook nooit problemen op.
Is het bij jou dan zo dat je iemand automatisch al leuk gáát vinden doordat ie aandacht voor jóu toont?
(ik lees dat wel vaker, hoe gaat dat dan in zijn werk? Zie je dat als moeite voor je doen, dus als een goed teken dat dat zegt dat iemand een geschikte partner zou kunnen zijn? Een signaal dat het iemand is die je veilig kunt toelaten, dat ie het goed meent met je, zorgzaam en geinteresseerd is in jou?)

Ik herken dat zelf iig niet, in die zin dat iemand mij ook al opgevallen moet zijn, ik zelf diegene leuk/interessant moet vinden. Er zijn wel meer mannen die aandacht hebben en die vanalles uit de kast kunnen trekken aan moeite/aandacht/complimenten, maar dat heeft geen effect op mij als ik zelf niet al "open sta" voor diegene.

Kan me voorstellen dat je dan voorzichtig wordt/bent, omdat aandacht en interesse nog niks zegt over bedoelingen of persoonlijkheid, kan ook gewoon een versiertruc zijn waardoor je gecharmeerd of gevleid raakt van diegene. (en de focus op jou ligt, waardoor je niet meer kritisch kijkt naar wie hij is?).

Nu ben ik misschien relatief iha al heel gemakkelijk open tegen mensen, vaak als eerste en hangt van het type mens af en niet van mannelijk/vrouwelijk.
Daardoor kan ik ook geloven in en zelfs vertrouwen op vriendschappen tussen de verschillende sexen. Oa met ex heb ik ook een vriendschap waarin ik allerlei persoonlijke dingen kan bespreken en elkaar emotioneel steunen, meedenken, meeleven, zelfs over relaties, scharrels en seks (niet in detail natuurlijk).

Met deze man geval was het eerst fysiek, eoa voelbare "chemie"/spanning, bewust van die (lijfelijke) nabijheid of zo, maar tegelijkertijd relaxt.
Ik kom zo vaak in sauna's en ben daar op mijn gemak, ook met mannen in zo'n kleine ruimte.
We waren trouwens niet alleen, er was ook een mannelijke kennis van me. Hooguit een paar woorden gewisseld over het koude weer oid en wat een luxe, zo'n sauna. Heel oppervlakkig dus. Hij wachtte op mij buiten, praatje gemaakt. Om mijn haar te laten opdrogen nog ff iets gaan drinken. Daar ook over koetjes en kalfjes, werk, niks bijzonders.

Gewoon een leuk en open persoon, gezellig, er was niks flirterigs aan.
Intelligent, humor, leuke (kale) kop, uiterlijk niet iemand die ik zou aanwijzen als waar ik als een blok voor val of zo, het wordt duidelijk toch bepaald door uitstraling.
Ik zou het eerder omschrijven als hoe iemands energie aanvoelt.
(nog voor er een woord gewisseld is merk je dat, bedoel ik, zeker zo dichtbij).

KLinkt helemaal niet gek hoor, dat je aan hem snuffelt, haha, geur speelt onbewust juist een veel grotere rol dan je zelf zou denken als het om aantrekkelijk gaat, of je een goede match bent, feromonen enzo.
Geur heeft iha een belangrijke functie bij het opslaan van emoties, ervaringen en herinneringen!

Dus hoe "lekker" je iemand vindt wordt zeker mede bepaald door hoe die ruikt (en smaakt). Dat zegt oa genetisch over gunstig DNA (hoe verder weg diegene van je eigen DNA staat hoe groter de kans op gezond nageslacht).
Dat zijn onbewuste "keuzes" die buiten je om lijken te gaan als het gaat om wie je aantrekkelijk vindt. Dieren halen ook veel info uit aan elkaar snuffelen en denk maar aan hoe een politiehond naar een dief speurt, de focus ligt dan op het ruiken van stress/angst(stoffen) (heb ik me laten vertellen door zo'n politieman met speurhond).

Hoe dan ook, we denken dat we zelf bepalen, maar er gaat een hoop buiten je bewustzijn om wat meespeelt. Sommige mensen (hun energie?) kunnen ook meteen
tegenstaan, anderen mogen dichterbij. Ik ben iha niet zo "aanraakbaar", aai- of knuffelbaar, dat is eerder uitzondering dan regel zelfs.
Totaal niet normaal voor mij dus om me zo comfortabel te voelen in 1 "love/loungeseat" (zijn voorstel overigens) met iemand die ik nog helemaal niet kén.

En ik lees ook vaak dat men (vanzelf) zin krijgt/opgewonden wordt van het zien/nabijheid van hun partner, dat ken ik ook eigenlijk niet, daar zijn normaliter bij mij andere prikkels/factoren voor nodig (en daarvoor moet ik doorgaans dus eerst iemand beter kennen, om te weten of dat zo'n beetje overeenkomt).
Affijn, uitzonderlijk dus voor mij en daarom maakte het misschien meer indruk, misschien ben ik zelf wel beter afgestemd op dat soort "aanvoelen" dan vroeger, dat kan goed zijn, ook sensitiviteit is niet een vast gegeven, maar kun je ontwikkelen.

Ik begrijp helemaal dat je zoiets niet kortstondig wil als je zo'n "klik" hebt, het is ook gewoon zo fíjn om dat te voelen. En daarom schreef ik ook: een enkele keer of kortstondig heb ik niks aan, dan merk je net weer hoe dat is en is het weer voorbij en moet je weer soort van "afkicken".
Ik weet niet of mannen daar iha ook last van hebben, of in dezelfde mate, of dat al weer snel bij een volgende kunnen ervaren.

Hee Saszee!
Wat fijn om van je te horen en dat je eruitgekomen bent
Lees en schrijf gerust naar eigen behoefte, jouw verhaal doet ertoe, is een opsteker voor anderen!

Laverneb, komt ff in me op: enig idee waar de bron ligt waar die gevoeligheid voor mannelijke energie ooit ontstaan is?
Ik denk daarbij dan aan een ontbrekende of emotioneel afwezige vader, of juist (als kind) ooit dol op en close mee was en dat later veranderde of die band verbroken oid?
Ben jij opgegroeid met genoeg warme affectie, geknuffeld thuis (vader en/of moeder), hoe toonden die liefde aan elkaar als partners?
Of zijn er gaandeweg bepaalde eigen goede en minder goede ervaringen geweest in je eigen rol als geliefde?

Enig idee of dit van latere datum is of altijd zo geweest is?
Hoe denk je dat het zit met je eigen "mannelijke" energie/ kracht/eigenschappen (of die daaraan worden toegedicht als "mannelijk" zijnde)?

oh, zo bedoel je, dat lijkt me heel normaal hoor, niks mis mee.
En ja, tuurlijk is die behoefte en fascinatie voor het andere geslacht iets volkomen logisch wat iedere vrouw voelt. Bij hetero vrouwen sowieso, ik weet eigenlijk niet hoe dat is als je bi of lesbisch bent, maar ook dan zal er in jezelf danwel in tot wie je je aangetrokken voelt een behoefte/evenwicht/overhellen naar een kant zijn tussen mannelijke en vrouwelijke energie, en voor mannen geldt ook dat ze een bepaalde dosis "vrouwelijke" energie hebben (of wat we aan vrouwen toedichten als "vrouwelijk").

Dat is niet goed of fout, oid.
Soms zijn bepaalde mannelijke of vrouwelijke eigenschappen/energie/trekjes meer of minder aanwezig, ontwikkeld, soms puur aanleg: biologisch sekseverschil, soms opvoeding, soms omdat je er veel of weinig beroep op doet en nooit mee in aanraking bent gekomen, soms wijs je (onbewust) iets af voor jezelf of in een ander.

Hang daar vooral geen oordeel aan van goed/fout of (ab)normaal.
Net zoals niet iedereen over dezelfde hormonen en hoeveelheden daarvan beschikt, is het ook met talenten, eigenschappen en vaardigheden enzo.
En vaak zijn het aangeleerde vooroordelen wat je als "mannelijk" en "vrouwelijk" zou bestempelen. Sommige zijn duidelijke verschillen natuurlijk, zoals uiterlijke, haha, dat is lastig te ontkennen

Los van mannelijk of vrouwelijk kun je sowieso gevoelig zijn voor waar een ander sterk in is en jij juist minder sterk in bent en andersom, en kan dat aantrekkelijk zijn in de ander (maar sommige dingen ook juist onbegrijpelijk of zou je zelf verwerpelijk vinden misschien, terwijl dat misschien prima past bij de ander. Daar komen zoveel misverstanden en (ver/voor)oordelen uit voort, projecties enz.

Ik heb Deepak Chopra maar weer eens erbij gepakt (Het Schaduweffect): zelfs in je "donkere kant" zitten soms ook allerlei niet-aangeboorde verborgen sterke kanten verstopt, waar je je om eoa reden niet bewust van bent, niet kent, nauwelijks geleerd, ervaren of ontwikkeld hebt, je je tegen verzet, niet gelooft, enz.

In hoeverre je ergens óvergevoelig voor bent (of juist helemaal niet gevoelig voor en alles daartussenin) en waarom dat dan is, is ingewikkeld, bijna niet te herleiden bij jezelf, net als smaken en voorkeuren: waarom je van kaas houdt of juist een afkeer van hebt, dat weet je soms zelf niet, en is of dat goed/normaal is niet van belang.

Soms ontdek je iets in je patronen, vaak pas als je ergens last van hebt.
Heb je er geen hinder of last van, dan is het iig okay voor jezelf en past iets blijkbaar gewoon bij jou: dat zijn dan jouw normaalwaarde(n).
En zo wel (je hindert of belemmert) dan kun je dat bij jezelf proberen te ontdekken óf daar een reden of oorzaak voor is (en evt soms alsnog aan- of afleren, ontwikkelen, afremmen of aanwakkeren).

haha, hoe assertief, Laverneb
Dat doe ik je niet snel na, hoor.

Net als jij hangt mijn geluk niet af van wel/niet een relatie. De vraag óf ik een relatie zou willen houdt me eigenlijk helemaal niet bezig. Het scheelt denk ik wel dat ik niet het gevoel heb dat ik dat mis, het is voor mij blanco/neutraal, als/zolang het niet (in de praktijk) aan de orde is. Gelukkig maar, misschien. Ik zou niet dagelijks bezig willen zijn met "wat ontbreekt", dan zou je het zelf iets, wat niet is, (te) grote rol geven. Daar maak je jezelf als het ware alleen maar ontevreden van.

Ik weet niet, dat gaat vanzelf dat ik me bezighoud met wat ik te doen heb, meemaak enz. Waar ik over pieker áls ik pieker zijn eigenlijk altijd dingen die ik zelf moet vorm zien te geven in mijn leven of anders zou willen en dat richt zich niet op evt relaties. Misschien trek je dat dan ook niet aan, hoor, zou kunnen.
Het begint vaak met willen, en kan zijn dat mensen die dat echt graag willen doelbewust door bijv te Tinderen daar iig de invloed die ze hebben om de kans daarop te vergroten, ook iig aan te wenden.

Ik weet wel zeker dat alles iig begint met intentie. Met het bedenken en voorstellen van iets, een doel dus. En daar kun je dan op gaan voorbereiden en aktie op ondernemen. Al denk ik dat wát voor aktie nog verschil maakt, als ik bijv lees dat mensen helemaal geen tijd hebben in hun leven voor een relatie, of zwaar onzeker of zelfs wantrouwend zijn in de liefde en de aktie dáár niet op gericht is (belemmeringen wegnemen die hun in de weg staan of beperken),maar uitsluitend op "zoeken", dat dat hetzelfde is als alle effort steken in eindeloos solliciteren op iets waarvoor je de kennis en vaardigheden nog niet hebt in de hoop dat je dat on the job wel zult leren, ipv zorgen dat je voldoet aan wat er gevraagd wordt (relevante diploma's, cursussen, zo mogelijk ergens soortgelijke vaardigheden opdoet).

Nou ja, door er niét mee bezig te zijn kun je het ook zien als "als je blijft doen wat je altijd al deed, zul je ook blijven ervaren wat je al kent".
Als je helemaal niet "solliciteert" zul je de baan óók niet krijgen natuurlijk..

Nu is dat niet echt vergelijkbaar, omdat liefde & lust niet zo "maakbaar" werkt en in principe overál kan "overkomen"/tegenkomen en zeker wel een toevalsfactor meespeelt. Dat toeval kun je wel een handje helpen door je in omgevingen te bewegen waar de kans iig aanwezig is dat je dat tegen het lijf kúnt lopen, he.
(en tegenwoordig vallen ook virtuele omgevingen daaronder, vanuit huis).

Wat "open staan voor" nou precies inhoudt?
Je kunt passief "open staan" in de zin van "wat op je pad komt", al is de kans gewoon kleiner als je altijd met dezelfde mensen optrekt of op beperkte plekken komt (waar je al van weet dat het nogal onwaarschijnlijk is dat zoiets je "overkomt").
Als je denkt dat "het universum" wel eea zal regelen, moet je dat iig de gelegenheid geven, waarschijnlijk(er) maken. Het kán best aan de deur kloppen, maar die kans is vrij klein.

Het zal een combi zijn dus: als je een sportieveling zoekt kun je die in theorie overal treffen, maar is de kans daarop groter dat je die in een "gerichtere" omgeving zoals de sportschool aantreft of zelf een rondje park rent dan te verwachten dat dat "op je pad komt" als je alsmaar dezelfde mensen, tijdstippen en plekken bezoekt en dat ook nog eens beperkt tot eke week 's avonds laat in de(zelfde) buurtkroeg waar zelden een nieuw gezicht opduikt.

Het een sluit het ander niet uit, al zal je routines veranderen vaak iig andere mensen en andere ervaringen opleveren.

Ben gisteren met dochter naar hutje gegaan, ff gekeken hoe het erbij stond en het was lekker weer. Omdat het nog gaat vriezen nog maar ff de watertoevoer nog niet opengedraaid, wel ff een stofzuiger en doekje doorheen gehaald en zijn we daar lekker gaan zwemmen (een uur) en de sauna ingedoken.
Was ook heerlijk dat vrije verre uitzicht rondom, meermaals een (dubbele) regenboog gezien en een paar bekenden, fijn daar weer te zijn en een glimp op te vangen weer van dat buitenleven, na de wintermaanden relatief veel binnenleven.

Anyway, veel van de aktiviteiten en bezigheden zijn nog puur op mezelf gericht, op wat beter kan of bijdraagt aan eigen kracht, en niet op iemand vinden, tegenkomen oid.
En misschien zou ik dat wel (meer) moeten doen, mijn doelen bijstellen, er is altijd wel iéts aan jezelf te "werken" en dat kan best samengaan, niet óf (eerst) dit óf dat..
(tenzij het in grote mate je zou beperken he, dan zie boven kun je eerst maar beter zorgen dat "de basisvoorwaarden" in orde zijn, voor zover dat kan, iig.

En hoe specifieker je eigen wensen/doelen zijn, hoe meer je dat zelf zal moeten "opzoeken" als dat niet zo voor de hand ligt.
Waarbij je denk ik door "wanhopig behoeftig" en obsessief zoekend net zo min "iets aantrekt" als door 0 behoefte en helemaal niets ondernemen.

Weten wat je wilt (en wat haalbaar is of aktie behoeft) is waar het allemaal mee begint, denk ik.
Ook als je in The Secret-achtige/universum enz dingen gelooft, ook daar staat "haalbaar" (en zelf dan ook de voorwaarden scheppen) dus niet het winnende jackpotloterijlot wensen, als met jou 6 miljoen anderen dat ook wensen, of nog erger, geen staatslot kopen: dat kán logischerwijs natuurlijk geen enkel universum vervullen

Ik lees bij jou dat je er ook niet mee bezig bent, omdat met/zonder relatie beide prima situatie is en daar je je levensgeluk niet van laat hangen.
Zolang je je eigen doelen voor ogen hebt is het imo prima waar je prioriteiten aan geeft, pas als je verandering zou willen kun je gaan denken aan of je wel de "juiste" stelt voor jezelf.

Gisteren prima afstand kunnen houden.
Wel een maffe situatie nu ik erover nadenk, haha, er was verder niemand in het bad en die bevriende kennis is zelf een notoire vreemdganger (geweest, heeft nu een vriendin bij wie hij dat voor zover ik weet in de hand houdt, al zou ik mijn hand er niet voor in het vuur steken)..

Maar dan zo eentje bij wie die behoefte aan rokkenjagen puur uit zichzelf komt, onafhankelijk van een goede relatie thuis, en dat hooguit meer onder controle houdt bij een partner die hem strak aan de ketting houdt (en zo ken ik er meer).

Misschien uit respect voor haar monogame opvattingen, of omdat partner uitgesproken beslist is in de gevolgen, maar áls ze dan wat ruimte & gelegenheid krijgen, pakken ze die ook. Net als bij een controlling opvoeding werkt het imo stiekemheid in de hand, als/omdat je die zelfcontrole niet zelf leert, maar van buitenaf moet komen.
Die dat vaak zelf ook helemaal niet als "verkeerd" ziet, maar omwille van de partner die trouw belangrijk vindt zich inhoudt.

Heb er vaker over gesproken met hem, niet-oordelend, en dat kan ook een vertrouwelijke indruk hebben gegeven, al is het alweer jaren terug dat ie het wel geprobeerd heeft. Bij hem gaat "eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger) zeker op,

En de andere dan typisch geval van al jaren bij elkaar, tevreden kabbelend en dan een situatie van "gelegenheid maakt de dief": zoveel dagen per week van huis voor werk in een omgeving waar weinig te doen is en je niemand kent, dus in je eentje doorbrengt (met boek of tv) en dat kan jaren goed gaan en dan een keer aangenaam gezelschap treffen, wat niet eens bewust is opgezocht uit eea tekortkomen thuis, maar die avonden wel een stuk leuker en spannender kunnen maken.

Mensen zoeken als het mis gaat vaak redenen dat er wel iets moet mankeren aan de relatie of partner thuis, anders zou zo iemand niet in de verleiding komen, maar dat is lang niet altijd het geval.

Anyway, bizarre situatie, zit je daar met die 2 die elkaar wat argwanend op afstand hielden, nu kan ik erom lachen, maar dat was wat ongemakkelijk, al klets ik me daar ook wel doorheen.
Buiten een een kort oppervlakkig praatje, het drankje heb ik afgeslagen.

Misschien was het bij mij ook meer een kwestie van gelegenheid (dacht ik eerst) die (deels) verleidelijk was, en zelf wel iets tekort kom (dus gevoeliger voor zo'n klik en eea welkom zou zijn, al betwijfel ik of het ook zou matchen met mijn eigen voorkeuren op seksueel level) en nu een stuk minder verleidelijk is geworden, nu ik de situatie ken.
Toch blij dat ik iemand altijd wat beter wil kennen en niet zo impulsief ben als het om dit soort zaken gaat

Die kennis vindt het wel zonde (voor mij en iha) om (te) weinig gebruik te maken van die rol in de jaren "nu het nog kan" en die kansen er gewoon zijn (geen handvol maar een land vol), die vindt dat onbegrijpelijk, die zou het wel weten.

Alles bij elkaar heeft het me iig weer eens bewust gemaakt van eigen verlangens en behoeften en dat ik daar wel wat meer prioriteit aan mag geven (dus toch aktiever in mijn "doelgroep" begeven, wil het niet aankomen op dit soort situaties, die hoogstwaarschijnlijk maar half toereikend zullen zijn?).

Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik ook daar weer overmatig in kan worden als de deksel eenmaal van de (snelkook)pan gaat, maar dat "eagere" zal ook een groot stuk "inhaalgedrag" zijn. En zich stabiliseren als het regelmatiger aan bod zou komen?

Is dat wat je herkent, Laverneb?
Een enkele keer stilt dat soort honger niet en het is veel gemakkelijker om evenwichtig te zijn/blijven als dat niet verstoord wordt, doordat die eetlust gewoon niet wordt opgewekt. Zeker niet als een gebakje wordt aangeboden voor de "lekkere trek", maar niet de voeding geeft die je werkelijk nodig hebt.

En andersom zie je maar weer dat zo'n man in mij de spannende, zinnelijke vrouw ziet, vergeleken misschien met het vertrouwde thuis, en je die indruk lange tijd overeind zou kunnen houden alleen al doordat je dat met louter gestolen uurtjes gewoon langer "spannend" kunt houden, terwijl dat meer aan de situatie te danken is (onbekend, schaars blijft) dan dat ie in dat opzicht beter af zou zijn met mij (als vaste partner met een leven samen).

Mensen verkijken zich zo gemakkelijk daarop en projecteren dat spannende dan op de persoon, terwijl een groot deel ervan de situatie betreft.
Die illusie doorprikken maakt het iig al een stuk minder aantrekkelijk (voor mij alvast): het is vaak toch de bril waardoorheen je naar hetzelfde kijkt, he.
Die vriend/kennis noemt dat "wat kunnen vrouwen toch moeilijk doen" (en wellicht is dat ook zo) en "gun jezelf toch wat leuks" en dat is zijn eigen bril/visie: "geniet nou maar, nu het (nog) kan, dat is iets goeds voor jezelf, niks mis mee".

Maar ik vind "stiekem" dus niet spannend/ verleidelijk op een prettige manier, nog los van of dat gevolgen zou hebben. Ik streef juist naar oprecht en integer zijn en dat botst daarmee, valt voor mij ook niet onder "leuk/ speels ondeugend zijn".

Ook ex is iemand die roept "als vrouwen nou eens wat makkelijker waren over nu en dan een slippertje, zouden niet zoveel mensen uit elkaar gaan" en dat zal best, dat het hele begrip monogamie misschien wat meer losgelaten zou kunnen worden en dat realistischer relaties op zou leveren, die ergens tegen bestand zijn, als dat in alle openheid zou kunnen, mits dat geen affaires zijn die die relaties bedreigen of onder druk zetten.

Er zit zeker iets in, als de zienswijze omtrent dat soort verwachtingen ("van mij en van mij alleen") zouden veranderen (of die standaard nu de aard van het beestje is of
aangeleerd/maatschappelijk erin gegoten generatie op generatie), feit is dat daar binnen relaties nog steeds verschillend over gedacht wordt, behoeften kunnen verschillen en ondanks dat het op grote schaal overschreden wordt, monogamie de (automatische, veronderstelde) norm is, tenzij..

En dan nog, hoor, ook aan de andere kant is het niet gezegd dat die "derde" die "erbij"-positie wil bekleden en niet diegene "voor zichzelf" claimt (of na een poosje). Ook daar leven die ideeen en daarom mondt dat vaak uit in voor de keuze komen te staan. Stel ik had destijds die verhouding van ex getolereerd, dan was zij nog altijd een type die daar geen genoegen mee had genomen, die er druk op zette, en juist zíj uiterst jaloers en wantrouwig was, hem voor de keuze stelde en hem niet wilde "delen".

Als vreemdgangers een stel vormen, wordt monogamie vaak ook de verwachte (en bevochten) norm weer, al vertrouwen ze elkaar daar vaak niet in, dus krijg je dan ook nog eens een controlerender soort relatie (vermoeiend!), en dat is bij "vriend" volgens mij ook het geval, omdat die op die manier bij elkaar zijn gekomen. Dus ze weet dit van hem en is daar extra alert op.
Al weet ik dat ook hij geen nee zou zeggen, als ik dat aanbood, discreet en wel die gelegenheid zou geven..

Ik weet niet meer zo zeker of dat uit "deugdzaamheid" is, uit eoa moraal, dat ik daar geen ge/misbruik van wil maken, omdat ik nu eenmaal niet "onwetend", blind en naief ben, en wel kan uittekenen hoe dat in zijn werking gaat.
Het nodigt gewoon niet uit (voor mij) en ik hoef niet met elke man die aantrekkelijk (genoeg) is dat ook uit te leven/ te beleven om zo "aan mijn trekken te komen". Ik loop nog steeds niet achter kortstondig genot aan, ik héb al een verslaving, al zou seksverslaving zeker wel een gezondere zijn

Zelfs in lust is het nog niet zo makkelijk om te "matchen" met iemand, laat staan spontaan "in het wild" dus, in een wenselijke/ haalbare/ beschikbare situatie ook nog. Ik leef misschien wel teveel "alsof ik alle tijd heb" en sommigen wat minder (ik herken de angst van kennis ook bij ex om iets te missen, straks kan het misschien niet meer), zoals in het lied "Leef, alsof het je laatste dag is, pak alles wat je kan" en vooral nergens spijt van hebben later?

Ik ben nooit zo bang dat ik vanalles mis, maar aan de andere kant geeft dat (ze) wel een bepaalde drive in het leven blijkbaar en is het dus maar hoe je het bekijkt.

Het kenmerkt deze tijd wel, vind ik, die angst om iets te missen (als je eoa keuze maakt, wat je laat liggen aan andere mogelijkheden die je niét hebt gedaan of gekozen). En dat voorkomt ook niet dat je later spijt hebt van bepaalde keuzes, want dat heb ik heus ook wel. Ik ga daar gewoon niet vanuit, ik vind angst (om iets te missen aan mogelijkheden die je niet zult weten) niet een prettige en ook niet de "beste raadgever", al kan het zeker soms belangrijk zijn om die serieus te nemen.

Ik leef liever in vertrouwen dat iets (op dat moment iig) goed is zoals het is, dat daar vaak wel een reden voor zal zijn, en dat ook verkeerde/foute beslissingen iets opleveren al zou het alleen al leerzaam zijn.

Ik las in "Het Schaduweffect: "liever in zijn geheel geleefd, dan (alleen) deugdzaam" oid, daar zit ook wat in: ook je "duistere kanten" onderzoeken maakt deel uit van jezelf, je bent niet alleen die ene "mooie kant" van jezelf, je bent als mens als geheel pas compleet mét beide kanten, die horen allebei bij je. Het gaat er volgens Deepak ook niet om om je "slechte kanten" te laten overheersen door de "goede", maar die kant te kennen en te integreren in het totaal van wie je bent.

Ontkennen dat die kant ook zijn kracht heeft, of die bevechten of onderdrukken is zinloos. Uiteindelijk kun je die kracht denk ik ook benutten/ inzetten, als je door krijgt wat daarachter zit of manieren vindt om daar eoa voordeel uit te halen.

saszee schreef: ↑

14-03-2018 14:02

Hi Suzy65, ik heb heel veel gehad aan jou wijze woorden

Als je mij ook maar met een grote korrel zout neemt.
Ook ik heb De Waarheid niet in pacht, het zijn maar hersenspinsels, he.
Ben nog altijd aan het leren en groeien (hopelijk), kan in de loop der tijden ook dingen weer genuanceerder of zelfs anders (of vanuit andere perspectieven) zien dan vroegere posts.
Alles wat ons aan het denken zet is inspirerend, jullie inspireren mij ook!

Laverneb: ik denk dat niet iedereen van nature even monogaam is ingesteld. Ik denk ook dat een van de grote problemen is dat mensen zo gekwetst zijn als de partner daarin anders is of andere behoeften heeft dan hoe ze zelf zijn/voelen.

Als dát nou eens minder persoonlijk werd genomen en minder shocking/ erg/ pijlijk/ "fout"/ onoverkomelijk zouden vinden zou het ook veel minder een probleem zijn. Ik weet niet in hoeverre dat (seksueel) monogame ideaal nou werkelijk een innerlijke behoefte of universele menselijke norm is, het "goede" is , biologische verschillenz ijn of een heel hardnekkige maatschappelijke cultuur- en tijdgebonden overtuiging.

Feit is dat liefde voor 1 geliefde voor heel veel mensen niet betekent dat dat ook de enige persoon is met wie ze seks zouden willen en kunnen hebben of zich daartoe aangetrokken zouden kunnen voelen.
Voor veel mensen bestaat het náást elkaar en doet dat niks af aan wat ze voor hun partner voelen.

Het is zeker ingewikkelder, maar misschien zou het dat ook niet zijn als het niet gezien zou worden als een smet op de liefde tussen 2 mensen, als het seksuele gedeelte niet exclusief levenslang aan die Ene Ware gekoppeld zou zijn.

Voor mezelf sprekend is voor mij die automatische koppeling eraf, oa doordat ik zelf ondervonden heb dat seks&intimiteit weliswaar onder verliefdheid/liefde valt, maar andersom seks niet altijd samen hoeft te vallen met liefde/verliefdheid, en ook niet uitsluit dat ik van een geliefde kan houden en toch tegelijkertijd me aangetrokken kan voelen tot anderen (die range is veel ruimer).

Vroeger had ik hetzelfde gezegd (en geloofde ik dat ook) als jij, maar ik ben daar allang niet meer zo zeker van.
En heb meer begrip gekregen voor dat ook je partner/geliefde een ander mens is met andere instellingen, ideeen, gedachten, gevoelens en behoeften. Dat de mijne niet per definitie "waar(heid)" of "beter" zijn dan die van een ander.

Ook denk ik nu meer dat dat niet alleen per persoon kan verschillen, maar ook afhankelijk van met welke partner en ook kan veranderen in periodes/tijd.

Oh en edit: het was Jung die zei: "ik ben liever een totaal wezen dan een goed wezen".
Daar zit wel wat in.
Wat is goed?
Ik denk dat sommige normen niet zo rigide zijn of hoeven te zijn.
Het is wel zo handig als partners min of meer gelijk lopen in dit soort opvattingen, aangezien het juist die exclusieve band betreft tussen 2 mensen.
En waar liggen in een relatie de grenzen aan die vrijheid en eigen behoeftevervulling?
Ik denk dat die norm oa "uitgevonden" is om chaos te voorkomen, zeker in tijden dat daar grote kans op nageslacht van kwam?

Het zijn denk ik logischerwijs eerder natuurlijke beschermingsmechanismen voor vrouwen dan voor mannen, omdat mensenbaby's en -kinderen lang onzelfstandig zijn. Ik denk dat dat een biologische rol kan spelen die niet binnen no time is veranderd, ook al leven we nu anders en kunnen vrouwen in principe ook alleen hun kinderen grootbrengen of kun je voorkomen dat die er komen.

Veel rondom liefde en lust wordt nog altijd onbewust bepaald door aanleg en overlevering, ook al denken we dat we helemaal zelf sturen ogv verstand en eigen wil enz.

Thanks, Normandina.
En welkom hier!
Wat lief van je, lijkt me een goed idee.
Het is nogal stil momenteel, maar ik weet wel zeker dat er liefhebbers voor zijn.
Welke heb je oa?

Die confrontatie met mezelf heeft me ook wel duidelijk gemaakt hoe lastig het kan zijn voor een man om eea te begrijpen (aan mij) wat tegenstrijdig lijkt aan hoe ik iha denk/ schrijf over relaties en lust enzo.

In de context van het gewone, dagelijkse leven, levensinstellingen, algemene maatschappelijke opvattingen, normale/vanilla omgang en relaties tussen mensen kan eenzelfde iets absoluut onaanvaardbaar, fout, not done, zeer onwenselijk, onaantrekkelijk zijn, wat in eoa afgesproken (seksuele, speelse) context/begrenzing/ kader juist wél gewenst, aantrekkelijk, ondeugend, leuk-spannend zijn.

Niet mijn ding dit voorbeeld, he, maar even een voorbeeld van zo'n absolute tegenstelling: je partner slaan staat voor elk weldenkend mens in de ene context wel vast dat dat mishandeling en absoluut onacceptabel is, maar voor een bepaalde groep in een heel andere context/situatie (bdsm) kan dat juist wenselijk zijn en iets waar ze behoefte aan hebben. Ook die mensen vinden dat in de normale partnerrelatienormale situatie mishandeling en onaanvaardbaar, laten zich niet mishandelen en zijn net als anderen ook bang voor pijnlijke ingrepen of tandarts oid.

En ja, taal schiet tekort dan: diezelfde woorden (slaan, pijn) hebben dan een andere "lading" of betekenis, dat kan botsen in een gesprek als niet duidelijk is vanuit welke hoedanigheid het gebruikt wordt, en zelfs zeer tegenspreken.

Hetzelfde geldt voor begrippen als (emotionele) afhankelijkheid en -manipulatie, domineren, "rondcommanderen", machtsverschillen (ondergeschikt/ onderdanig, gehoorzaam, nederig), controle willen hebben of juist overgeven aan een ander, vrijheidsberoving (vastbinden, vast zetten), niet zelf sturen maar je laten sturen, beheersing/controle versus loslaten en overgave, voor het blok zetten, voor "ongemakkelijke" keuzes stellen, goed- en afkeuring, "nazorg"/ zorgzaamheid nodig hebben: het zijn allemaal dingen die in een normale dagelijkse context in een moderne, geemancipeerde maatschappij absoluut niet kunnen, maar voor een bepaalde groep (bdsm), onder bepaalde ("spel", speelse omstandigheden/situatie, met een specifiek iemand & binnen bepaalde (afgesproken, heldere) grenzen juist een behoefte, fijn, nodig, gewenst en aantrekkelijk/ opwindend kunnen zijn.

Het is niet alleen voor diegenen zelf al een hele worsteling (van soms jaren) om zichzelf en die innerlijke tegenstrijdigheden te begrijpen als hun seksuele/intieme behoeften en voorkeuren (de "sexy vrouw) afwijken of zelfs tegenovergesteld zijn aan hun eigen normen/ levensinstellingen en levensvisies op alle andere gebieden.

Voor anderen onbegrijpelijk, onnavolgbaar en vaak niet uit te leggen waarom bepaalde overtuigingen of uitspraken vanuit de "wijze, verstandelijke/verstandige, algemene principiele" kant/rol (van je persoonlijkheid) niet overeenkomen en zelfs strijdig zijn met gevoelens en behoeften vanuit een andere "rol".

Om maar een herkenbaarder voorbeeld te noemen: veel mensen vinden naakt zijn temidden van andere (bekende/onbekende) mensen "ongemakkelijk". Dat is dan bijv iets wat voorbehouden is aan de eigen partner en ook dan is niet eens iedereen op zijn gemak (door bijv eigen onzekerheid over eigen lijf, gène, (aangeleerde) schaamtegevoelens of whatever, waardoor ze zich ook tov partner "ongemakkelijk" voelen. Dat is hetzelfde woord, maar een ander soort "ongemak" en voor de meesten (hopelijk) met een erotische lading, dus kan tegelijkertijd opwindend zijn.

Zo ook met gewenst-ongewenst: de hele "me too"-discussie: wat je van eigen partner okay en zelfs opwindend (zoals "zomaar" aan je borsten/billen/ erotische gebieden zitten) kan vinden wil je niét van de buurman of vreemde en zelfs niet van je beste vrienden. Het is dan niet de handeling itself die goed of "fout" is, maar wie het doet en welke context/situatie, door beiden gewenst en (wéten dat) dat wederzijds okay en gewenst is.

Affijn, als "Suzy" in de rol van "lieve Mona" op het gebied van relaties en eigen verantwoordelijkheid over jezelf, je eigen leven, keuzes & consequenties, beslissingen, tijd/aandacht, eigen gesteldheid, zelf dealen (al dan niet mbv professionals, cursussen, boeken, enz) met eigen emoties, instellingen, eigen mechanismen, "op eigen kracht" dus weten wat je wilt, vanalles (zelf) horen te kunnen (en aanpakken als dat niet zo is), eigenliefde en eigenwaarde enz enz, kan dat best verwarrend zijn als gevoelens/behoeften vanuit een andere rol (sexy/begeerte/lust) (bepaald) niet consistent zijn.

Zo kunnen er bepaalde eigenschappen of een bepaalde manier van doen zijn die je in het dagelijks leven op allerlei vlakken zou afwijzen voor jezelf en anderen, maar in een andere vorm gegoten (speels/ondeugend/uitdagend, opwindend-spannend, sensueel) dus juist wél aantrekkelijk zijn.

Dat dat niet altijd "in gesprek" gemakkelijk te onderscheiden is, en ook nogal "heftig" en voor betrokkenen zelf ook verwarrend kan zijn, is dat iets wat ook onder "gelijkgestemden" leidt tot daarover willen praten/ van gedachten wisselen met elkaar, en ook tussen "gelijkgestemden" behoefte is aan (na)bespreken, geruststelling, "bevestiging"/"goedkeuring waar het gaat om "trots versus schaamte", afstemmen, uiten, mentale en fysieke affectieve en lieve uitingen, als het gaat om een bepaald soort kwetsbaarheid (tov die dingen die in het normale verkeer/omgang enz afwijkend worden gevonden: "zo laat je niet met je omgaan, zou je je in normale situaties iets vinden om je voor te schamen, van niemand tolereren" - en van diegene ook niet buiten bepaalde kaders trouwens-).

Het is nog (veel) meer dan in normale liefdes/"geliefden"relaties noodzaak om eea (en ook bepaalde reacties) in een bepaald perspectief te kunnen plaatsen, juist omdat het perspectief hetzelfde iets "goed" of "fout" (of "tijd voor professionele hulp") van maakt.

Het is niet voor niks dat ik me jarenlang zo heb verdiept in de psyche en relaties iha (en eigen psyche, kernen, rode draden, mechanismen enz), dat was oa om (zelf)inzicht en zelfreflectie te krijgen, oa juist in kaart te brengen wat bijna onmogelijk is: waar bepaalde aanleg/aangeleerde "gevoelens" eigenlijk behoefte zijn, waar bepaalde verlangens vandaan komen, waar die verklaard kunnen worden door eerdere ervaringen/tekorten/tekortkomingen van jezelf en je verleden, als daar ook andere "gewone/vanilla" oorzaken/aanleidingen doorheen lopen. Of die bijv meer gerelateerd zouden zijn aan eoa "oerinstinct", aan biologische of duizenden jaren overleveringsverschillen tussen "de vrouw iha" of "de man iha", je achtergrond en verleden, of waar bepaalde eigenschappen en mechanismen wellicht vroeg ontstaan zijn (en waardoor). Of waardoor ze in een bepaalde kant/ rol terechtgekomen zijn.

Anyway, lang verhaal weer, maar afgelopen paar weken zelfreflectie nav de confrontatie met mezelf/eea aan behoeften gewekt werden levert dat wel op.

Datzelfde verlangen in een bepaalde mate "(hunkeren, snakken") is vanuit het ene perspectief bekend onder "stuiteren" (en afhankelijk van vooruitzichten op vervulling binnen afzienbare tijd of niet kan dat "lekker"-"fijn" zijn of lastig-frustrerend).

Vanuit "normale" perspectief kan hetzelfde gevoel als "wanhopig behoeftig" worden beschouwd en als iets wat om eoa reden is opgehoopt/opgelopen, waar je zelf bij (en verantwoordelijk" voor) bent, zelfvoorzienend in zou "horen te kunnen" zijn, danwel aktief kunt opzoeken om je kansen te vergroten dat dat vervuld kan worden, als je daar een (intieme) partner bij nodig hebt.

Sommige dingen kun je jezelf niet geven, ook niet in fantasie, omdat je die zelf helemaal kunt "sturen", en zo zijn er meer dingen die niet meer "onverwachts" zijn als je dat bij jezelf doet, of dat dat alleen/zelf gewoon niet mogelijk is, of gewoon niet hetzelfde is. Aanraking met/door een ander is heel anders, je kunt jezelf ook niet laten "afwachten", inwikkelen, vastbinden, zoenen, lijfelijk contact met een ander lichaam, of wat je dan ook alleen maar mbv een ander samen kunt delen/ervaren.

Het is zelfs uiterst pijnlijk als dingen door jezelf en/of een ander op het conto worden geschreven van eoa gebrek aan eigen vermogens, tekortkomingen, waar het gaat om andere "triggers" nodig hebben dan de meeste mensen (als dat (wat) afwijkt van wat "normaal/gebruikelijk" is), en ervan uit gaan dat dat/alles te leren is, je ook daarin "zelfredzaam" hoort te zijn, dus dat je "niet voldoet" als je bepaalde behoeften niet "zomaar/vanzelf" hebt, maar bijv in wisselwerking met iemand.

Dat zoiets een bepaalde "afhankelijkheid" meebrengt kan vanuit div perspectieven verklaard (en begrepen) worden, en seksuele behoeften zijn ook nog eens gekoppeld aan "Pavlovs", dus ervaringen (en verwachtingen, voorstellingen) kunnen fysieke reacties geven die buiten je (bewuste) zelf om gaan.
Smaak, voorkeuren enz: zelfs als je "bewust" zou kunnen verklaren waar iets wellicht vandaan zou kunnen komen (allerlei mechanismen worden aangelegd in de combi genen/vroege jeugd) en opvoeding/voorbeeld in je eerste belangrijke (liefdes)"relatie" (met ouders/ verzorgers) zou je kunnen beschouwen als de "blauwdruk" voor latere relaties (en evt beperkingen).

En sommige dingen zijn ook te leren gedurende je leven, en dus bij te stellen ahv positieve en negatieve latere ervaringen. Of mbv een pycholoog/ coach oid min of meer te achterhalen, inzicht in te krijgen en evt te veranderen, aan- of af te leren.
Bepalende "aanleg" niet: hetero of bi of homoseksueel bijv, werd vroeger van gedacht dat dat te "genezen" was en een psychische "afwijking" (en sommigen denken dat anno nu nog steeds, helaas).

Gelukkig is het these days niet meer nodig om zelf homoseksueel te moeten zijn om te kunnen begrijpen dat niet van een homoseksueel iemand te verwachten valt dat die opgewonden zal en kan en hoort te worden van iemand van de andere sexe, en daar een volwaardig seksleven en "normaal" libido of eenzelfde "zin in" bij zal hebben in een heteroseksuele relatie als heteroseksuelen onderling zouden hebben.

Afgelopen week mijn "gelijkgestemde" doelgroep maar weer eens opgezocht, en dat is in div opzichten dan wel weer verhelderend voor mezelf geweest.
Ook daar genoeg diversiteit en verschillen, zij het dat bepaalde mechanismen en begrippen/ gedrag/ ervaringen zo herkenbaar zijn (onderling).

Alleen al het kunnen duiden alleen al van herkenbare verlangens en gevoelens die niet gangbaar zijn, dat daar woorden voor zijn die dat uitdrukken (zoals "stuiteren", maar ook "subspace", "supdrops" -die kende ik nog niet, maar het gevoel wel-) zorgt ervoor dat ik dat iig zélf in een bepaald perspectief kan onderbrengen (ipv zelf ook als "gebrek" of gebrekkige vermogens/ tekortkoming te beschouwen. Die verwacht worden dat een gezond/"normaal" mens dat "uit zichzelf" zou horen te kunnen (of uit jezelf zou kunnen horen te halen).
Dus er anders iets aan je mankeert/ ontbreekt, hulp bij moet zoeken oid, intern "repareren" om "op eigen kracht" te "verhelpen" ipv "van buitenaf" te compenseren.

Dat raakt iets dieps, omdat ik zelf zó lang zo gedacht heb, en in allerlei opzichten mensen heb verteld dat allerlei interne issues en machanismen en tekorten niet van buitenaf gecompenseerd kunnen worden (dus alleen van binnenuit te "repareren" zijn, al dan niet mbv professionele hulp) en dat gaat voor bepaalde dingen niet op (zoals "geaardheid, smaak, voorkeuren") dus mezelf lange tijd als "onvolwaardig" heb beschouwd, in de rol van zowel intieme/sekspartner als geliefde, terwijl ik alleen maar "anders' in elkaar zit, door ándere (dan doorsnee) prikkels "geaktiveerd" word.

Los daarvan heb ik -net als andere mensen- behoefte aan fysiek contact/ lichamelijkheid, fysieke affectie, zij het dat die misschien ook nijpender is doordat ik doorgaans fysieke afstand bewaar(de) en door die "drempel" (te) weinig "geknuffeld" en "geleund" heb in mijn leven tot nu toe, dus idd een pijnlijk tekort kan bovendrijven als dat wél (spontaan) gebeurt (zoals laatst).

Omdat uiterlijke aantrekking, chemie/fysieke aantrekking, fysieke affectie én seksualiteit deel uitmaken van partnerrelaties (zowel in lust als liefde) en dat niet noodzakelijk samengaat voor mij in 1 en dezelfde partner kan me dat soms voor de keuze stellen, "of-of" worden (terwijl ik ook liever "en-en-en" heb natuurlijk).

Het blijft ingewikkeld soms, als ik me in 1 of 2 van die opzichten aangetrokken kan voelen tot iemand kan dat sterk gericht zijn op diegene, zonder dat dat verliefdheid of liefdesgevoelens zijn, want "gevoelens" kunnen eigenlijk (verkapte?) behoeften zijn (behoefte voelen is dus voelen), ook al richt zich die behoefte op 1 persoon of wekt die dat op (en anderen niet, dus niet de behoeftigheid itself die dat veroorzaakt en toevallige voorbijganger dat wekt).

Gisteren toch weer in gesprek met die man (waar niks mee gaat gebeuren).
Hij is al jaren in de gelegenheid, paar dagen per week van huis, nooit de behoefte gehad en ook totaal niet in het minst nieuwsgierig geweest naar eens een ander, of nagedacht over een "slippertje", vreemdgaan oid.
Ik denk dat het goed is om erover te hebben gesproken, het heeft hem ook aan het denken gezet, zei hij, over dingen die hij voorheen helemaal niet kende en ook nooit bij stilstond.

Maar ik dus wel, voor mij geen onbekend terrein, en ik geloof dat ik (gelukkig) eea heb kunnen nuanceren en relativeren, waar hij al een paar weken mee rondliep en niet wist wat ie ervan moest denken (van zichzelf, als je met een onbekend, nieuw aspect van jezelf wordt geconfronteerd).
Mensen kunnen het raar van zichzelf vinden of iets achter gaan zoeken als ze al jaren zichzelf als een fatsoenlijk en betrouwbaar iemand vinden, van hun partner houden en een fijne relatie, en dan zich aangetrokken kunnen voelen tot iemand anders.

Als je dat niet raar of "fout' vindt, niks zegt/ betekent over jezelf, je relatie of geliefde, maar kunt beschouwen als iets dat normaal is, gewoon iedereen nu en dan eens kan gebeuren, en waar je niks mee hoéft, dan haalt dat al zoveel "lading" eraf (bijv onbegrip en zelfveroordeling dat dát alleen al "fout" is (als je "bezet bent" of jezelf aangetrokken voelt tot een "bezet" persoon).

Het "foute" zit niet in het al dan niet bezet zijn, dat je dan geen aantrekking hoort te/ mag voelen. Die gevoelens hoef je dus niet af te wijzen, het is de situatie die niet wenselijk is.
Je hoeft daar helemaal niet aan toe te geven, niet aan te wakkeren/ te "voeden" noch tegen te vechten, als je er gewoon niks mee doet en niet (voor jezelf) probeert te verklaren, analyseren, rechtvaardigen, enz.

Sommigen zouden dit (tóch elkaars gezelschap opzoeken) misschien zien als "voeden" en dat het beter zou zijn om passende afstand te houden. Ik denk dat het juist verhelderend is geweest, fijn om erover te praten en de lading grotendeels heeft weggenomen. Er valt niks te onderdrukken of uit de weg te moeten gaan (iig als ik voor mezelf spreek). Het staat buiten kijf dat er niks gaat gebeuren en is ook niet "spannend" meer.

NIettemin zou het jammer zijn om een gesprekspartner "op niveau" bewust te moeten ontlopen, als die aantrekking/spanning was gebleven (ik spreek ff voor mezelf, dat die er voor mij wel af is, en doordat ik open ben geweest over eea hopelijk ook bij hem. Het oogstte iig eerder respect dan dat het verder uitdaagde).
Ik denk iig dat het risico om "de fout in te gaan" nu wel geweken is, iig twijfel ik niet aan mezelf en als tenminste al 1 vd 2 daar beslist in is, is er ook geen kans op dat er iets gebeurt wat not done is.

En ik denk dat het een hoop scheelt als ik mezelf en eea een stuk minder "begeerlijk" afschilder, dan wanneer het gras groener lijkt en je die (mooie) voorstelling in stand houdt. Ik heb wel duidelijk gemaakt dat het gras niet groener ís bij mij, ik niet leuker of begeerlijker ben dan de partner thuis, hooguit "eens iets anders' en dat dat niet genoeg is om jezelf/ je relatie/ je oprechtheiden integriteit daarom te verkwanselen.

Ik heb nu voor mezelf ook weer eea op een rijtje, ik haal dit later misschien ook weer weg, is meer "lief dagboek"gehalte dan dat iemand buiten mezelf om ook nog iets aan die epistels heeft.

Grappig wel weer: ben Deepak aan het lezen "Het Schaduweffect".
In mijn schaduwkant zit oa het ongeremde, wat ik ooit (onbewust) daarheen "verbannen" heb als zijnde "slecht".

Diezelfde ongeremdheid laat toch wel van zich spreken, (zie alleen al in de onbegrensde lengte van mijn teksten, haha, maar ook in de vorm van bijv een verslaving kan zoiets zich dan "negatief" doen gelden).

Diezelfde ongeremdheid kan een drijvende positieve kracht zijn, als je die niet zozeer/alleen in de "gezonde mate" weet te benutten, maar ook in de "gezonde" opzichten/ vlakken.

Deepak zegt daarover dat als je dat, wat je naar je schaduwkant verbannen hebt weet te integreren in je leven, dat dus idd (levens)kracht vrijmaakt.
Ik heb oa dat eerder zelf ook ervaren.
Als je bang bent voor de donkere zijde van iets wat je als "slecht" aan jezelf beoordeelt of aan zo'n eigenschap, beperk je tegelijkertijd de positieve kracht daarvan.

Remmen kun je iha als iets "goeds"/ verstandigs/ gunstigs beschouwen, als het gaat om "ongewenste"/ ongezonde behoeftes onder controle te houden, terwijl diezelfde remmen dus op andere vlakken je levenskracht en levendigheid/ levensenergie kunnen afremmen en het daarvoor juist goed zou zijn om controle/remmen los te laten (je te laten gaan dus, overgeven aan, overgave).

Door bij jezelf na te gaan wat er allemaal naar je eigen schaduwkant verbannen is, of waar je bang voor bent, afwijst in jezelf danwel anderen, kun je er ook achter komen waar je krachten liggen.
En dat is zó waar, en ligt tegelijkertijd zó voor de hand, dat je daar geen erg in hebt, (al kan ik dat weten onderhand).

Je komt pas in evenwicht (of gezonde mate) als je dat idd weet te integreren in je eigen "totaalplaatje" (en idd liever een "heel wezen" bent dan een "goed wezen").

Het zijn keerzijdes van eenzelfde medaille/ eenzelfde eigenschap.
De hele eigenschap verbannen betekent onlosmakelijk ook de positieve kant ervan dus onderdrukken/ afwijzen.

Ik wist dit bijv al van "dominantie": dat op bepaalde vlakken afwijzen (zowel zelf domineren als gedomineerd worden) komt in andere aspecten dan wel opduiken: heel "dominant aanwezig" zijn in dagelijks leven/ op forum enzo, ik kan natuurlijk zeer beslist en zelfverzekerd overkomen (gisteren nog gehoord).

Ik heb iha moeite met mensen die mij gaan vertellen hoe het moet/ hoort (of ik moet en hoor te zijn/ te gedragen), terwijl ik daar zelf ook een handje van heb .
Maar soms ook om effectief voor mezelf op te komen als iemand "dominanter" is of doet (woorden met kracht bij zet, verbaal assertiever (of agressiever) is dan ikzelf: de grootste mond "wint" het dan nog weleens, of iig op het oog).

En omdat mensen dat vaak door trekken naar andere vlakken, denkt men dat ik in alle/andere opzichten ook wel zelfverzekerd/dominant zal zijn
Ik kan ook heel meegaand zijn, maar ergens hebben ze wel gelijk, bedenk ik me: iemand moet "van goeden huize" komen wil ik klakkeloos "gehoorzamen" (als volwassene) aan wat diegene van mij wil

Ik ben misschien op bepaalde vlakken "makkelijk te manipuleren" als de "juiste snaren"/ "weke delen" geraakt worden, maar voor de gemiddelde persoon kan dat nog best een hele uitdaging zijn.

Over het algemeen bén ik ook redelijk (sociaal) zelfverzekerd, al kan iemand mij in bepaalde situaties/omstandigheden heus wel direct de mond snoeren "stil" krijgen. Ze proberen het alleen zelden, als je die indruk (of ruimte) niet zelf geeft.

De uitdaging is dus aan mezelf om die eigenschappen op gezonde manieren/ vlakken voor mezelf (en anderen) in te kunnen/ leren zetten, zodat ze niet op willekeurig moment zich opdringen.

Het heeft vanalles juist te maken met begrenzen/beheersen (= onder controle houden, afremmen) en dat is voor mij soms een stuk makkelijker als een ander dat "bepaalt" dan in alle vrijheid eea aan mezelf over te laten of alles "uit mezelf" moet komen/ halen. Ik zie bepaald soort dominantie dan ook meer als "coaching", wat mij uitdaagt om op een leuke/spannende/stimulerende/ uitdagende manier een hulp bij een gezonde manier van "stok achter de deur" bij gezonde (on)begrenzing en (on)geremdheid bijbrengen aanleren.

Als het om bepaalde dagelijkse dingen gaat zou je daar ook de hulp van een coach of andere soort "therapeut" bij in de arm (kunnen) nemen, in andere opzichten past daar een ander soort "leermeester" bij (net als dat je niet een psych opzoekt als je bijv onervaren bent in zoenen, masseren, knuffelen, seks en intimiteiten en dat onder de knie wil krijgen, en dat dus dingen zijn die je niet van je ouders leert).

En ja, daar liggen soms echt ook wel verbanden en paralellen met soortgelijke eigenschappen in het dagelijkse leven/ omgang, en allerlei mechanismen en voorkeuren zijn vaak ontstaan in vroege aanleg/ontwikkelingen/ voorbeelden en ervaringen die je bewust en onbewust gevormd hebben.
Dan nog zijn dat niet altijd dingen waar een professional noodzakelijk de aangewezen persoon is om dat te oefenen of te leren, dat kan vaak ook of beter door levenservaringen op te doen, bijv door zelf te "ondervinden".

Enig idee wat jullie naar je schaduwkanten verbannen hebben, afwijzen voor jezelf of in anderen? Of niet in geloven (negatieve geloof noemt Geurtz datzelfde), slecht vinden, als negatief beschouwen, bang voor zijn, kwetsbaar in zijn, oude pijnen koesteren, of frustraties, boosheid enz?
Ik zal binnenkort als ik tijd heb een stukje uit dat boek hier neerzetten.

Laters, kga zwemmen, dat beschouw ik tegenwoordig als "me-time" en aan mezelf.

Gisteravond te weinig gegeten voor het zwemmen, want dat beviel me niet met volle maag, maar wel een groot glas thee, (na eea aan koffie overdag?), en vlak ervoor wel iets kleins zonder koolhydraten, dus ook weer geen lege maag.
En ik had na een half uur echt een veel te lage suikerspiegel, stond te trillen als een rietje. Maf is dat, zeer onprettig, kreeg een flesje water en een koekje en ging (maar) langzaam iets beter, duurde ff dus sauna maar ff overgeslagen.

In de relaxruimte daar maar ff rustig gaan bijkomen. Er was een ouder stel dat er ook vaker komt, en hij was er ook.
Eenmaal weer bijgetrokken hebben we elkaar nog wel gesproken, ook buiten. Hij zei dat hij het gevoel van (aantrekking, zo ff samen zijn, kletsen) gewoon fijn vindt en niks mis mee is.

Ik ben daar niet zo zeker van, nav eerdere ervaring, dat, hoe fijn ook voor mij, om zo'n (al blijft het uitsluitend) gesprekspartner te hebben met wie vanalles bespreekbaar is, over (visies op) het leven, relaties, wie we zijn, gevoelens, enz, met de nodige intelligentie(s) en interesse(s) en je ook nog op je gemak te voelen, jezelf kunt zijn & eerlijk (ook over waar je verschillend in bent, dus niét (in her)kent, en je minder fraaie, zwakkere kanten, maar ook dingen die bij mij horen en de meeste mensen zich niet in herkennen, zoals mijn voorliefde voor naturisme.

Met mijn kennissen/vrienden/stellen in mijn omgeving kan ik dat vaak niet (op een enkeling na, mijn nicht deelt eea met mij), en weten eea wel, worden hooguit grappen over gemaakt, vinden wat ze niet kennen raar of misschien ergens wel fascinerend, en prima voor mij, maar ver van hun bed en is iig geen onderwerp van gesprek. Seks, intimiteit en relaties eigenlijk ook niet, gaat meestal over dagelijkse leven, het werk, actualiteiten, reisjes enz, niet echt de diepte in (behalve in uitzonderlijke gevallen dat daar een aanleiding voor is, bijv iets voorvalt met hun kinderen of een van hun ouders of de relatie. Gezellig, en je leeft wat met elkaar mee, willen zich vermaken, maar zijn niet zo bezig met levensbeschouwingen, ook niet over zichzelf.

En ik heb zeker ook wél mensen met wie ik close ben en wél kan sparren over (ook voor mij) interessante onderwerpen en bezigheden, filosoferen, bezig met gezonder leven, meedenken over welke richtingen zij & ik op wil(len) (of "moet(en)") en uitdagingen, keuzes waar we nog voor staan qua werken, leven, vrije tijd, leefwijzen, bezigheden, hobby's, de combi daarin, enz.

Het is dus niet zozeer dat ik "een" gesprekspartner mis in mijn leven en deze man dat komt opvullen. Het is dat het zo klikt, zo snel prettig en comfortabel voelt in elkaars gezelschap, en toch bijv heel anders dan sommigen bij hutje met wie ik ook goed kan opschieten, mezelf kan zijn en comfortabel in hun gezelschap ben.
Dat verschil zal die fysieke/ erotische lading dan wel zijn, ook al is dat naar de achtergrond verbannen.

Als ik heel eerlijk ben is het daarmee nog niet helemaal weg, eerder geaccepteerd en -afgezien van 2x leunend kletsen- "deal" je daar dan zelf (thuis) dan maar weer min of meer mee. (of van me af schrijven, hier, 1 van mijn "strategieen").
Ondanks mijn verhalen hierboven gisteren merk ik dat ik dus ook (tegenwoordig?) (fysiek, sensueel) kan vallen op iemand zonder dat die per sé op seksueel vlak "in mijn vijver" zit. Dat zou misschien nog veel sterker/ onweerstaanbaarder zijn, maar blijkbaar niet noodzakelijk?!

Misschien onderschat ik op eoa manier mezelf, dat daar meer voor nodig is?
Misschien ben ik "normaler" dan ik dacht, kan ik inmiddels zelf die drempel wel nemen? Of -net als eerder in Frankrijk- dat het alweer een tijdje geleden is en de behoefte aan het lichamelijke/ fysieke affectie en -closeheid, intimiteit, mannelijk lijf enz het wint van dat het "spannend(er)" moet zijn? Dat dat ook voor mij gewoon voldoende kan zijn? Reden genoeg iig, geen ingewikkelde(r) hoogstandjes en wisselwerkingen (per sé) nodig zijn, om een connectie te kunnen hebben/voelen op dat vlak?

Anyway, hij vindt niet (waar ik over in zit) dat elkaars gezelschap opzoeken (na zwemmen) en kletsen (hem) onnodig in verleiding brengt.
Ik was eerder geneigd om afstand te bewaren, júist omdat ik merk dat ik het fijn vind als hij er ook is, ook al weet ik niet wanneer, spreken we niks af, geen nummers uitgewisseld oid. We zullen elkaar geregeld ontmoeten en het is niet dat het me onverschillig laat, bijv thuis werkt dat nog ff door, en ik vind het lastig inschatten hoe erg/"onschuldig" dat is. Of blijft. En voor hem.

Dit van me afgeschreven hebbende heb ik genoeg andere dingen aan mijn kop en te doen, waar ik me echt toe moet zetten. Het is natuurlijk veel verlokkender om aan fijne dingen te denken, en die "escape" ken ik ook van mezelf (wie niet?!).
Na een tijd niet aan de orde geweest te zijn is dat relatief wellicht nóg welkomer, tegenover allerlei eigen dagelijkse verantwoordelijkheden (en zorgen).
NIet dat ik dan denk dat ik het (onderhand) wel "verdien", of mezelf een pleziertje zou gunnen, ik geloof niet in "het verdienmodel".

Ik geloof ook niet dat ik uitgerekend of onbewust (weer) op iets stuit wat niet kan of "mag": er zijn zoveel "bezette" mannen dat de kans gewoon ook vrij groot is dat een leukerd al voorzien is en dat staat vooraf niet op iemands voorhoofd. Het is is denk ik een naieve gedachte dat zo iemand zich in een happy relatie nooit meer aangetrokken zou voelen tot eens een ander, heb dat zelf ook 2x meegemaakt in mijn eigen lange relatie, terwijl ik helemaal niet twijfelde aan mijn liefde, hooguit dat de relatie hoognodig aan wat meer aandacht en onderhoud toe was (als geliefden, teveel in de werk- en ouderrol zaten).

Hoe dan ook komt het nu toch op principes aan, verstand volgen.
Geen wespennesten opzoeken, ik mag verondersteld worden (beter) te "weten".
En beter dan jezelf achteraf om je oren te slaan, wat ik wel genoeg gedaan heb.
Hoog tijd blijkbaar om weer wat meer echt te genieten van het leven en weer eens stil te staan of ik dat wel genoeg doe / (nog) wel op de juiste of beste manier(en)..

Fijn weekend alvast (wie hier nog leest)!