(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Laverneb: ken dit zelf ook van de andere zijde, mijn ex hield er een affaire op na en we zijn uit elkaar gegaan. Vandaar dat ik me wel kan inleven in (en de belangen voor ogen kan houden van) degene die daarmee te maken zou krijgen.
Maar ook van hem, ik zou niet degene willen zijn die vreemdgaan en oneerlijkheid faciliteert en "om mij" zijn integriteit tov haar en zichzelf uitdaagt en op het spel zet.

Ik heb mijn lesje wel geleerd, hopelijk.

In een poging om de vorige persoon die mij wist te raken los te laten, heb ik ook allerlei mooie dingen (van dat contact) ver weg (in die schaduwkant) gestopt, en veroordeeld uit schaamte, schuldgevoel (dat ik maar niet losliet, ik het beider ontwikkelingen in eigen levens ongewenst en lastig maakte), en tegelijkertijd afwijzing en zelfafwijzing/zelfveroordeling van alles wat uit diepe kernen was opgeborreld aan eigen gedachten, gevoelens, inzichten, schrijfsels, en daarnaast in- en meeleven enz enz als zijnde slecht/ "nep"/fantasie/stom/naief, belachelijk, aanstellerij/zelfzuchtig/ eigenbelang/ ongewenst, fout, enz.

ik ging twijfelen aan mijn onderscheidings- en beoordelingsvermogen (bijv wat was van dat alles nou wensdenken, inbeelden, blinde vlekken en wat (opr)echt geweest, wat intuitie, behoefte, gevoelens), in hoeverre echt geven om de ander of teruggekaatste eigenliefde (als je iemand niet echt kent), de ander waarderen en eigenwaarde, motieven geweest, enz?

Ik vond mezelf niet meer geloofwaardig: kijk wat ervan terechtkomt, dat kan ik anderen niet bepaald aanbevelen.
De druk was hoog (voor mezelf, mijn zogenaamde "eigenwijsheid", maar ook omdat sommige mensen mij als inspiratiebron zagen) om zelf totaal te leven naar mijn "weten" (kennis, inzichten en eigenwijsheden) en dan ook nog uitsluitend naar de rechtschapen kant, ik hoorde toch innig verankerd te zijn met in mijn volle eigenliefde en eigenwaarde?! Met alleen het "goede" altijd voor ogen + het "goede" voorbeeld geven, de goedheid zelve, immer begripvolle en onzelfzuchtige, onbaatzuchtige, barmhartige, compassievolle, heilige en beste zelf te zijn??!
Zolang ik sterk verankerd wás in die krachtige, zonnige kant, geloofde ik ergens zelfs dat ik voorgoed verlost was van het ego en van donkere kant, ik had zoveel opgeruimd daar en blinkend opgepoetst, maar dat was op dat moment al niet meer het geval: er blijft nieuwe rotzooi komen als je dat niet bij- en onderhoudt, he.

Nou, dan kan je ook heel hard vallen!
Ik bén natuurlijk (net als andere stervelingen, gelukkig) niet (uitsluitend) mijn mooie en zonnige kant, de allesweter en alleskunner, ik heb ook gewoon een ego, een schaduwkant, innerlijke criticus, maak stomme fouten, heb mijn eigen destructieve mechanismen en tekortkomingen, onder- (en over)ontwikkelde eigenschappen, en alle andere dingen die menselijk zijn.

Ik heb eea mezelf lange tijd enorm kwalijk genomen, terwijl ik aan anderen altijd schrijf om zichzelf niet voor je kop te slaan en te leven met compassie en zelfcompassie, de liefdevolle weg te bewandelen, goed voor jezelf te zorgen onderweg, dat je mag leren van je fouten en door te ondervinden, enz.

Nu lees ik dat wat je bewondert in een ander altijd ook in jezelf zit (anders kon je het niet herkennen of zou je dat niet opvallen/noemen).
Dus niet iets is wat je zelf mist, maar waar je je licht op richt (bij de ander) juist ergens in jezelf aanboort wat je dus zelf latent ook in je hebt, wat je dus opvalt en waardeert in de ander. 1 grote spiegel was het sowieso destijds, zijn nieuwsgierigheid, verwondering en fascinaties, creatieve schrijfkunsten, zijn vermogen om mij/anderen te doorzien, tot de kern/essenties te komen, de rauwe en rouwe emoties, trouw en loyaliteit in van wie hij houdt, en zo nog meer..

Maar ook dingen die ik bewonderde en dacht zelf ten enenmale te missen: vitaliteit en viriliteit, daadkracht, passie, aktie, fysieke conditie, kracht en shape, zelfcontrole/zelfbeheersing, (ge)matig(d)heid, gezonde lijfelijkheid, enorme dosis lust en levenslust, zinnig- en zinnelijkheid, enz.

Door dat boek (schaduweffect) zie ik wel in dat ik bijv de onzelfzuchtige in mezelf als "goed"/beste zelf-versie en zelfzuchtigheid als "slecht/egoistisch" beschouwde.

Er staat letterlijk:
"misschien is zelfverwaarlozing wel een gedragspatroon waarmee je aan de slag moet gaan. Je bent er wel altijd (geweest) voor een ander, maar niet voor jezelf. Je eigen dromen heb je maar even aan de kant geschoven omdat je je echtgenoot, kinderen, broers, zussen,vrienden en vriendinnen wilt helpen om in hun behoeften te voorzien. Uiteindelijk kun je het niet meer opbrengen jezelf en je eigen wensen nog langer op de 2e plaats te zetten. Je spoort de oorzaak van je gedrag op door jezelf deze vraag te stellen: "wat voor persoon jaagt altijd haar eigen dromen na en is er nooit voor anderen?" Het antwoord is: "een zelfzuchtig persoon".

Even ben je blij dat jij niet zo iemand bent, omdat je een hekel hebt aan zelfzuchtige mensen hebt. Bla bla ooit ergens op de zondagsschool gehoord dat dat slecht is, je een in jouw ogen juiste beslissing genomen dat je nooit een zelfzuchtig mens zou worden. In plaats daarvan werd je het tegenovergestelde: een onzelfzuchtig, ruimhartig, liefdevol en vriendelijk persoon die alles voor de wereld over heeft.

Om dit patroon te doorbreken moet je nu de wrange smaak van zelfzuchtigheid proeven (!) en alle oordelen onder ogen zien die je geveld hebt over mensen die in jouw ogen zelfzuchtig zijn. Je moet de negatieve associaties erkennen die je bij het woord "zelfzuchtig" hebt en je moet erkennen dat jouw interpretatie van dat woord beperkend, verzwakkend en rigide is. Je moet bereid zijn je hart te openen voor je eigen zelfzuchtige kant, bla bla, accepteren dat de mens een dualistisch wezen is dat zowel een gezonde als even grote ongezonde dosis zelfzuchtigheid bezit. Als je niet in staat bent om op een positieve manier naar zelfzuchtigheid te kijken en het verborgen houdt, blijf je gevangenzitten in je gedragspatroon en heb je geen oog voor de dingen die belangrijk zijn voor je persoonlijke groei en de vervulling van de wensen van je ziel".
(Debbie Ford, medeschrijfster Het Schaduweffect).

Tja, haha, komt niet echt als een verrassing.
Ben al langer bezig met oa De Verslaving voorbij (Geurtz) en doorbreken van bepaalde gewoontes.En wat eronder ligt zag ik oa al.
En nee, ik grijp dit niet aan om nu maar lekker die zelfzuchtige kant maar te gaan botvieren (en bovendien deed/doe ik dat al in bepaalde opzichten, de ongezonde strategieen, want hoe dan ook dringt zoiets zich op andere manieren wel op, "mag ik tenminste nog dit of dat mezelf "gunnen"?" en dergelijke).
Of misschien destijds dan (onbewust) me tenminste mogen koesteren in iig die speciale wederzijdse vriendschappelijke begaanheid + (veel te veel) aandacht (opeisen) voor mezelf (nu eens), toen bleek dat er geen ruimte was voor lust of enige "echte" nabijheid.

Gezonde zelfzuchtigheid is het devies dus.
Goed voor jezelf zorgen, daar zijn we mee bezig, beter laat dan nooit, en is ook waar diegene alsmaar heen wees: de gezonde mate, op tijd en goed eten, drinken, bewegen, slapen, jezelf fijne bezigheden gunnen, goede relatie met eigen lijf, het speelse in jezelf enz enz, ik weet het wel.
En deels heb ik dat ook gedaan, bijv hutje en "hobby" en nieuwe vriendschappen, zij het niet alles even gezond of "geslaagd" (toegeven aan gewoontes en behoeftes zijn niet altijd de goede he).

Ik denk wel dat er veel waars in dat boek zit en niet de enige bewuste beslissing is geweest, waardoor je niet alleen die zwakte, maar ook de kracht ervan in de schaduwkant is beland.
Aanrader voor iedereen die op zoek is naar drijfveren onder bepaalde gedragspatronen.

Ik ga eea maar eens laten bezinken.

Fijn weekend!

Normandina: ik heb nu ik toch bezig ben met mijn schaduwkant te ontcijferen wel interesse in:
-Destructieve emoties een dialoog met de Daila Lama Daniel Goleman
-Intieme vreemden Lillian B.Rubin.

Ik weet niet of de PB-functie alweer werkt, dan kunnen we hier contact over hebben?

Jij ook fijn weekend

Bizar ook weer hoe het "werkt": zodra je je weer wat begeerd voelt, verandert je uitstraling blijkbaar direct mee
Ik merk dat de kennis/vriend (van járen) met wie ik eens per week zwem en in sauna/stoombad zit mij nu ook in een ander daglicht ziet, zijn blikken ontgaan me niet. (gek genoeg zegt dat ook iets over mij natuurlijk, als ik niet in zijn richting kijk zou ik die niet opvangen).

Maar ook in zijn algemeenheid blijft het een apart fenomeen, dat als je jezelf sexy(er) en aantrekkelijk(er) vindt/voelt of uberhaupt weer/vaker in die mood bent, pikt men dat op en wek je een goed gevoel bij anderen op?
Ben je nog steeds dezelfde, geen ander verschil met de dag ervoor, enkel en alleen je uitstraling verandert ten gunste, blijkbaar, haha, is het hoe je zelf uit je ogen kijkt iha (neutraal, vriendschappelijk, gemoedelijk) en nu (ook) "begeren" in te lezen is, ook al is dat niet speciaal op iemand gericht? Ook van veraf?


Ergens lachwekkend ook, deze hele situatie: normaal doet sauna (met m/v samen) mij op zich niks, neutraal, ben eraan gewend.
Ik zal zelf wel een bepaalde "lading' meedragen momenteel, verbaast me niks dat anderen dat aan je kunnen "zien".
Misschien is het andersom ook zo en heb ik onbewust (in die kleine, warme, ontspannen ruimte) wel bepaalde gedachten van hún opgepikt

Hoe dan ook maakt het eea weer wat levendiger en ondeugender en dat mocht ook wel weer eens..

Misschien is het wel zo dat al dat bewegen het libido "opkrikt" haha,
(echt sporten kan ik het zwemmen nog niet noemen, maar het begint zijn vruchten wel af te werpen, voel me iha al fysiek wat sterker en constructiever bezig, dat is iig al een fijne wending die weer uitnodigt tot meer verandering/verbetering).

Zon schijnt, lekker naar buiten iedereen en geniet van je weekend!

laverneb schreef: ↑

23-03-2018 14:15

Ik ben trouwens zelf tot de conclusie gekomen dat er wel een reden is dat ik mannen buiten de deur houdt. Dat heeft vooral te maken met hoe kwetsbaar mijn gezondheid is en het feit dat ik daardoor veel moet aanpassen. Het voelt makkelijker en veiliger om alleen te zijn, althans alleen ben ik niet, maar om geen verbinding meer met een man aan te gaan, op welke manier dan ook. Wat vrijblijvend kletsen of dollen, prima, maar daar stopt het bij mij. Terwijl ik ergens wel behoefte heb aan een knuffelcontact. Het ene moment meer dan het andere, dat wel. Maar die behoefte is er wel. Dus heb ik lekker warme fleecedekentjes thuis, knuffel ik de hond en mijn vrienden als ik die zie. Maar toch is het niet helemaal hetzelfde. En het is ook prima hoor, maar het houdt me soms wel bezig.
Gek he, dat je met je verstand kunt besluiten dat je ergens geen behoefte aan hebt, maar dat je gevoel toch een eigen leven leidt.

Laverneb, eigenlijk lees ik een hoop redenen die allemaal te maken hebben met eigenwaarde.
Jezelf bij voorbaat niet goed genoeg vinden, of lastig voor een ander om rekening met jou te moeten houden, dus minder waard voor evt lovers dan andere potentiele kandidaten, hij kan beter ff verder kijken, is zinloos, "doe maar geen moeite voor mij, je verdoet je tijd met mij", enz.
Dat is het stuk negatieve geloof dus over jezelf.

Van die knuffelmaterialen herken ik trouwens wel, haha, ik heb een "ijsbeerjas" (lijkt wit bont, maar is nep) en zachte vesten, hier en daar een vachtje, zelfs de bank heeft een wollige witte hoes

Maar even zonder dollen: je kúnt behoeften niet met je verstand uitschakelen. Denk dat maar niet.
En zeker geen universele, menselijke.
(we hebben geen apart woord in onze taal die gradaties aangeeft, maar dit soort "behoeften" is onvergelijkbaar met behoefte aan snoep of chips, oid, die van mens tot mens verschillen (waarin en in welke mate), die je kunt zien als "trek in iets lekkers", (ge)liefd(e), begeerte en fysieke affectie gaan wel wat dieper dan dat, zijn eerder levensbehoeften van het kaliber "honger', elementaire levensbehoeften zoals slapen, eten, drinken, dak boven je hoofd (denk aan de pyramide van Maslow).

Zou jij je teveel moeten aanpassen, of denk je eigenlijk dat een potentiele lover zich teveel aan jóu moet aanpassen om een relatie te laten slagen? Waarom zou hij iemand "verkiezen" die "onvolwaardig is" als hij beter iemand kan "kiezen" die wel volwaardig is (aan hemzelf)? En gezond is, probleemloos, niet iemand die extra zorgzaamheid/ "care" (=moeite/last) vergt?
Een geliefde moet toch een aanvulling zijn, dus iets (positiefs, bonus, extraatje) opleveren/ bijdragen aan zijn leven?
En niet extra verzwaren he?

Heb jij normaliter de zorgzame rol (in relaties)?
En het idee dat het al moeilijk zat is om alleen al voor jezelf te zorgen, die energie niet kunt missen om ook nog in een partner te steken?
Of geef je misschien al zoveel zorgzaamheid weg aan anderen (in andere rollen, als dochter, moeder, vriendin, misschien je werk, enz) dat wat over is noodzakelijk naar jezelf moet?
Jij moet alles zelf kunnen (verwachting over jezelf) en vooral niemand nodig hebben? Onafhankelijk zijn, moeite met hulp of zorg vrágen voor jezelf?

Dit is een overtuiging die breed aanhang heeft, en dat je dán (pas) een goede partner kunt zijn, een toevoeging aan iemands leven, als je zelf geen "bagage" of issues/mankementen mee/inbrengt?
Allemaal leuk en aardig, maar geen mens is zonder!
Je meet jezelf met iets wat onmogelijk is dus.
Of vindt je eigen "minpunten" zwaarder wegen dan die van anderen, als je in de schoenen van die denkbeeldige potentiele lover zou staan en door diens ogen naar jezelf kijkt.

Maar guess what: dat kún je niet, want je kijkt met je eigen (al) gekleurde (subjectieve) bril naar jezelf, en zelfs als je zelfs objectief gelijk zóu hebben, kun je nooit door zijn bril kijken, zijn gekleurde blik, die niét behept is met jouw eigen oordelen over jezelf, en niet met dezelfde emotionele ladingen (hoe "erg" dat is, helemaal niet zwaar vindt, maar bijv juist fíjn om iets voor jóu te kunnen betekenen)..

Niks te verwachten of te vragen voor jezelf is niet meer dan een strategie om niet teleurgesteld/ gekwetst te kunnen worden: als je niet probeert kan het ook niet tegenvallen.
En als jij niemand "hoeft" , hoef je ook niet teleurgesteld te zijn of aan jezelf te twijfelen als niemand zich aandient met wie jij zo'n verbinding zou willen leggen. Of, als dat zich wél voor zou doen, te twijfelen of jij dat wel waard bent, of bang bent van niet en ter compensatie heel erg je best gaan doen zodat het hem wél genoeg positiefs oplevert, dat het positieve overheerst zodat de minpunten in het niet vallen daarbij?

Dat alles heeft te maken met angst en eigenwaarde.
Als je op dat "level" ergens al niet kunt geloven dat je een vol- en gelijkwaardige partner kunt/zult zijn, is het level van "eigenliefde" en liefde een "luxe" die een stuk verderop ligt.
Er zal -als jij zo'n sterke overtuiging over jezelf hebt dat je niet goed (genoeg) bent- heel wat voor nodig zijn wil die ander jou kunnen overtuigen
van wel, laat staan dat je ook nog de moeite waard bent om van te houden.

Mocht je echt verliefd worden is dat heel herkenbaar (zie Geurtz) dat je twijfelt en onzeker voelt of dat (en in dezelfde mate) beantwoord wordt.
En de euforie als dat zo blijkt te zijn.
En daar begint tevens de andere kant van liefde: de angst om dat kwijt te kunnen raken.
Als je maar zorgt dat je niet verliefd wordt, kun je dit allemaal gemakkelijk voorkomen.

Niet dat dat zegt dat je expres bij voorbaat al potentiele relaties blokkeert, of saboteert als je wel mannen tegenkomt voor wie je iets zou kunnen gaan voelen, want het kan ook gewoon goed zijn dat je zo iemand ook niet treft/ nog niet getroffen hebt, niet zoekt en je wereld (al dan niet vanwege je zwakkere gezondheid) klein maakt/houdt, zodat de kans ook klein is om "in het wild" te treffen.

Herkenbaar wel, in a way.
Ook na jarenlange gelukkige liefde & relatie zijn er mensen die hun partner verlaten als het "lastig" wordt, en bijv meer eenzijdig "hulpverlener" en zorgzaamheid nodig is + eea meer een last en minder "leuk" wordt.
En misschien is die kans wel groter als de rollen worden omgedraaid en de "zorgzame" zelf afhankelijker/hulpbehoevend(er) wordt en "geven en nemen" eigenlijk al uit verhouding was.

Als je zelfs een "helper" bent is het niet alleen voor jezelf moeilijk om te (leren) "ontvangen" (laat staan daarom te vragen), en kun je teleurgesteld zijn dat dat zich niet op een gegeven moment (indien nodig) "terugbetaalt", maar ook is het zo dat je dit beeld (zelf) hebt neergezet en het niet zo raar is dat anderen jou ook zo zien, in feite heb je dan (mede/samen) dat patroon/gewoonte/wisselwerking gecreeerd die dan niet meer "klopt".
Je trekt als helper en pleaser denk ik ook juist mensen aan die dat (onbewust) zoeken, die dat graag (aan)"nemen" wat jij aanbiedt.

Wat dat betreft is dat boek een aanrader, ik citeerde 1 stuk eruit, maar er zijn ook andere patronen/eigenschappen of "mankementen" en zelfs dus behoeften die je naar je schaduwkant verbannen hebt (die behoefte is echt niet weg, hoor, die is hooguit naar de achtergrond omdát je momenteel ook niemand hebt die dat "triggert" bij jou, dus je hébt er ook niks aan als dat steeds zou opborrelen terwijl je die (nu) niet kúnt vervullen en ook (nog) geen enkel vooruitzicht op hebt).
Toch is het iets anders dan wanneer je die hele (liefdes)vermogens en alles wat daarmee samenhangt (zoals lust, ea fysieke behoeften) daar maar mee "begraaft" als zijnde "ongewenst"/lastig/ pijnlijk en daardoor helemaal maar niet meer gunt/wenst (of durft te wensen voor jezelf?).

Er is btw niks mis met zorgzaamheid op zich!
Hoe de zorg iha ook "uitgekleed" is tegenwoordig, laagst (of helemaal on)betaald, ondergewaardeerd enz, het is en blijft een eigenschap die 2 kanten uit kan en als daar een gezonde mate van geven en nemen in zit, je dat ook kunt ontvangen dus, blijf je aan de "goede" kant van dezelfde medaille.

Het boek (niet alleen Deepak als schrijver, maar ook Debbie Ford en Marianne Williamson als medeschrijvers) zegt oa:
"Je schaduwkant bevat essentiele personages die een rol spelen in het scenario van je leven. Het is jouw taak om van je schaduwkant te leren en deze in je leven te integreren. Sta je schaduwkant toe om je te helpen bij de ontwikkeling van je manier van denken en bij het verleggen van je grenzen van het door jou gecreeerde imago. Het is aan jou om de waarde van je duistere kant te ontdekken en deze in aanraking te laten komen met het licht van vergeving en mededogen, zodat je ervoor zorgt dat het je leven niet langer negatief kan beinvloeden. Het is jouw taak de complexe personages van je schaduwkant uit hun schaduw te trekken en gebruik te maken van hun kracht en potentie als een soort heilige brandstof. Mbv deze brandstof kun je worden wie je werkelijk bent. ALs (bijv) de slechterik die in je huis boos is, moet je dat deel van jezelf vergeven en de mogelijkheid onder ogen zien dat boosheid weleens datgene zou kunnen zijn wat je op dat moment nodig hebt.. bla bla.

Waar het om gaat is dat je jezelf moet vergeven dat je al deze menselijke eigenschappen hebt en dat je een geond respect en een gezonde uitlaatklep moet vinden voor elk aspect van jezelf."

Superinteressant eigenlijk, als je eens écht gaat kijken naar je "manco's" en personages/rollen die niét aan bod komen (of onvoldoende) én de strategieen die je hanteert om die te "bevechten" of te onderdrukken of te vervangen, verminderen, verzachten, verdoven, enz.




Je zegt dat het veiliger voelt en makkelijker is, en dat is dus blijkbaar niet meer dan een veilige comfortzone.

Ik ook Laverneb.
(dat laatste dan, he)

Vaak weet je idd zelf heel goed waar iets vandaan komt.
Toch hoop ik dat je jezelf nog heel veel moois en alle liefde van de wereld gaat gunnen, laat het leven iig niet aan je voorbij gaan door bepaalde beletsels in jezelf.
"Zo ben ik nu eenmaaal" gaat niet altijd op, heel cliché maar je leeft voor zover we weten maar 1 keer, en ik denk zomaar dat jij veel liefde te geven & te ontvangen hebt als je de kans zou krijgen (en die kans ook te zien, aan te nemen, met alle risico's voor hartzeer ook misschien van dien).

Succes iig met alle praktische zaken (ik ken dat, hier net zo, dochter komt zo omdat we allebei vanalles te regelen hebben en het is gezelliger om dat samen ieder voor zich te doen, elkaar te stimuleren). Ook dingen als bezwaar maken op een onterechte parkeerbon oid doe je gewoon eerder als je er echt voor gaat zitten en ieder eigen to-do-lijstjes afwerkt.
Ik heb werk te doen waarbij het nogal van eigen effort en aktie afhangt (komt niet naar je toe, he) en dan ons ook nog gegund moet zijn, elke keer je diensten zien te verkopen is eigenlijk net zoiets als heel veel solliciteren.

FIjne dag, ik hoop dat het allemaal lukt wat je te doen hebt!

Jakkes, een vrouw die ik ken (maar niet mee omga, heb daar ooit gewoond) heeft een heel traumatische en (verschrikkelijk) enge gebeurtenis meegemaakt.
Zoiets laat je niet gemakkelijk los, oa ook omdat ze van mijn leeftijd is en erover hoor van dichtbij (vreselijk voor die hele familie), dan leef je automatisch al mee (en ik raakvlakken heb, ken de impact en heeft zij nog veel erger meegemaakt, kan jaren duren voor je zoiets verwerkt hebt, weet ik).
En je kunt er niks mee, alleen maar op afstand meeleven en in gedachten heel veel sterkte wensen.

Verder de bezette man nog wel tegengekomen (oa gisteravond) en kost geen moeite om afstand te bewaren. Net als gedachten en gevoelens geldt kennelijk ook voor behoeften dat ze ook gewoon weer voorbij gaan.
Misschien ook omdat praktische dingen de aandacht vragen (zoals werk) en dan is er ook weinig tijd om bij dat soort dingen stil te staan.

Vanavond krijg ik een aantal eters (familie), dus huis beetje aan kant maken en alvast eea voorbereiden, zodat ik niet terplekke in de keuken hoef te staan.

Hoe gaat het bij jullie?

Het wordt onderhand een dagboek weer..
Maar goed, ben weer een jaar ouder en hopelijk ook wijzer geworden haha

Vandaag een taart op bestelling gemaakt voor pasen voor iemand en die ga ik na het eten brengen. En dan lekker chillen en weekend houden!

Heb jij ook een extra vrije dag en ga jij nog iets leuks doen met pasen?
Of lekker niksen?
(de detaihandel probeert er een soort kerst van te maken met diners en zo, ik associeer pasen met eieren verstoppen en ontbijt, een gezinsdingetje als je kleine kinderen hebt, geen familiehappening iig).

Wens je hoe dan ook een lekker weekendje, de lente zit in de lucht, tis lekker weer om naar buiten te gaan!

Hey Amy

Dank voor je update, ik heb vaak aan je gedacht, kan niet meer bij mijn oude contacten in PB, alleen de laatste mensen met wie ik die heb uitgewisseld voordat het forum "vernieuwde".

Fijn te lezen dat het overwegend goed gaat met jullie, ondanks hier en daar tegenslag. Heeft de vriendschap met je beste vriend het overleefd, zien jullie elkaar nog?

Fijn om van je te horen iig en dat je volop in het leven staat, ook al gaat dat gepaard met de nodige ups en downs.
Daar blijft niemand van verschoond, in relaties krijg je hooguit te maken met weer andere uitdagingen en ups en downs + die van je werk en andere eigen issues.
Daartegenover (hopelijk) genoeg "benefits" en het kunnen delen van eea aan gedachten, gevoelens, behoeften en lijfelijke genoegens

Nieuwe lente, wie weet wat er voor verrassingen het leven nog in petto heeft komende tijd!
Ben zelf ook wel blij met meer daglicht en aangenamer temperaturen!
Het nodigt toch altijd uit tot aktiever leven, erop uit gaan, dan in de winter (voor mij althans, en met mij nog meer mensen, idd iedereen komt weer buiten, is in de tuin bezig, wandelt naar de winkel ipv zsm van de ene warme ruimte naar de andere).

Mét hond moest ik wel regelmatig door weer en wind, dat heb ik nu maar vervangen door overdekt zwemmen en daarna als beloning sauna/ Turks bad, als het ff kan dagelijkse "me-time".
Blijft niet alleen belangrijk om het binnen die 4 muren voor jezelf zo aangenaam mogelijk te hebben, maar ook de nodige rollen in de buitenwereld/buitenleven te hebben en te houden: hoe fijn ook je het kunt hebben met jezelf, daarvoor is men (iha) denk ik niet op de wereld gekomen, je wil ook betekenis hebben en houden voor anderen/maatschappij/ de wereld om je heen!

Knap van je om afstand te kunnen bewaren terwijl je nog omgaat met BV.
Aan de andere kant zie je daardoor ook dingen waar jij je niet mee kunt verenigen en maakt dat het misschien juist makkelijker dan wanneer je alleen zijn mooiere kanten had gezien en dat niet had kunnen bijstellen naar een reeler beeld.
Van ideaalbeeld/voetstuk naar 0 (neutraal) is nu eenmaal een grotere overbrugging.
In jouw geval lastig omdat je wéét (ervaren hebt) hoe het kon/kan zijn en meer van had gewild, dus de teleurstelling meer zat in afscheid nemen van het idee dat dat mogelijk zou zijn geweest, áls hij maar dit of dat..

Maar goed, ook dat (zijn keuzes en behoeftes) hoort dus bij hem en zijn persoonlijkheid. Het is goed dat je verder bent gaan kijken wat er nog meer "te koop" is en bovendien gemerkt hebt dat je geen relatie nódig hebt.
Kan wel potentieel bijdragen en dan zou dat welkom zijn, dat is een ander uitgangspunt (dan nodig hebben).
Gewoon alle mogelijkheden open laten en niks bij voorbaat uitsluiten.
Veel relaxter ook, dus daten met plezier en anders niet!

Nee, geen pb ontvangen!

Ik had Amy op 4 april ook 1 gestuurd, zit wel in mijn outbox, maar weet niet of die is aangekomen, Amy?

Balen dat het nog altijd niet naar behoren werkt hier, dit forum.
Ik vrees dat het ook nooit meer hersteld gaat worden, ben zoveel contacten kwijt daardoor en ben benieuwd hoe het gaat met deze en gene.

Zometeen voor het eerst dit seizoen weer zakelijk op pad, (en dat werd tijd!) en was nog een druk en kort weekje. Gisteren al eea daarheen gebracht, langs de groothandel, enz, dus die dag viel al af qua voorbereidingen thuis.
Ging niet vlekkeloos, want partner heeft nog steeds last van burnout, vandaag zijn dochter en ik een team en we kunnen lezen en schrijven met elkaar. Zoon heeft ook nog meegeholpen, tis ff een familiebedrijfje!
We gaan geloof ik mazzel krijgen met het weer, het blijft iig droog en morgen zelfs erg mooi weer.

We gaan het zien!
Fijn weekend jullie

Dubbel

Zo, ben weer bijgekomen na afgelopen weekend, is toch weer wennen als de routine eruit is, maar moet zeggen dat het in no time alweer zo vertrouwd was en blijft ontzettend leuk om te doen.
Bezoekersaantallen vielen wel tegen, eerste dag mistig, windstil maar wilde de zon maar niet echt doorkomen, 2e dag iets meer zon, maar wel frisser.
Gelukkig hoeven we het niet helemáál van bezoekers te hebben (zoals anderen daar) en zijn standhouders vaak ook klant.

Veel bere-sterke, ruige mannen mogen aanschouwen als daar ff tijd voor was, 2 m brede schouders haha, ik mag daar graag naar kijken
Uiteindelijk met heen en weer rijden pas ergens 's avonds thuis, maar tis allemaal weer gelukt
Nu alweer voor volgend weeken bezig.
Vrijdag iets anders te doen en die dag valt dus alweer af, weer een kort weekje om voor te bereiden.
Baart me wel zorgen dat partner (voorlopig?) nog niet zo ver is dat erop gerekend kan worden, een gebroken been is duidelijker en zou ik zelf meer eigen plan kunnen trekken. Heb nog iemand op de "reservebank" en die tobt opeens met waarschijnlijk een slijmbeursontsteking in de schouder, dus daar ga ik ook maar niet te hard op mikken..

Jeetje, je hebt het wel voor je kiezen gehad, he?!
En je doet het nog wel zo goed zelf, zo fijn dat je van het roken af bent én ook nog eens gewicht kwijtgeraakt!! Topper ben je!

Die breukgevoeligheid zal deels wel veroorzaakt zijn door vit D tekorten van eerder?
En ook al heten wij het sterke geslacht, vrouwen zijn sowieso al minder bestand tegen botontkalking (leeftijd, hormonen enz).

Ben je nog wel bij dezelfde werkgever in dienst en is je inkomen iig "gedekt" bij ziekte enzo?
(Ik moet zelf momenteel ook heel goed afwegen voor mezelf wat nodig is aan (dat soort) "zekerheden" en of bijv hutje nog wel haalbaar is/ blijft bij bepaalde omstandigheden, terwijl het zo goed is voor ontspanning en gezondheid.
Waar ik nu dagelijks heen kan is helemaal niet duur en ben ik binnen 5 minuten, anders zou ik me zoiets ook niet kunnen veroorloven, hoor!

Tja, dat online daten heb ik nooit iets in gezien, toevallig contact is nog iets anders, maar idd weet je nooit hoe de chemie in werkelijkheid zou zijn.
En ik ben nog steeds van mening dat je (men) naar zoiets niet bewust kunt "zoeken": hooguit wáár je je laat zien om evt contacten met anderen te leggen..
ook al leer je dan online misschien/iig meer mannen kennen (dan thuisblijven), dan nog blijft het toevalstreffer idd dat je opeens zoiets "vindt" (of gevonden wordt), net als in het dagelijkse leven dat er wel of niet (spontaan) is.

Wat ik wel merk aan mezelf is dat uitstraling verschil maakt, niet alleen hoe aantrekkelijk anderen je vinden, maar ook hoe je zelf de mensen/mannen die je tegenkomt vindt, het bepaalt dus ook je eigen blik/bril naar buiten toe.
Jezelf lekker in je vel (en sexy) voelen zorgt ervoor dat je jezelf een waardevolle potentiele partner kunt vinden, zodat je niet al zelf onzeker zult zijn áls je dan iemand treft die jij helemaal leuk vindt (en voor minder zou je het niet moeten willen, dus goed dat je dit afgekapt hebt).

Affijn, beetje trubbelig allemaal maaaaaar: de zon schijnt, voorjaar alom, we houden de moed erin

Oh, die PB's is een van de vele vele vele "bugs" op dit vernieuwde forum, je kunt oude ook niet meer inzien, en ook de eerdere delen van dit topic niet meer, enz enz.
Drama dus geworden, dit hele forum, en volgens mij gaat het ook niet meer gebeuren dat die functies nog hersteld worden.
Geen idee waarom ze het nodig vonden om te veranderen, het haalt voor veel mensen alle lol eraf iig (zeker als ze mobiel forummen) en klagen heeft geen enkele zin: take it or leave it (en dat laatste hebben velen dan ook gedaan dus).