Relaties
alle pijlers
Altijd maar vooruit kijken, want in de toekomst wordt het allemaal beter....en dan ben je bijna 30.
woensdag 4 juli 2007 om 17:17
Al vanaf mijn pubertijd heb ik hier last van. Het heden is nooit goed genoeg en wordt vast beter in de toekomst. Dit geld vooral op het gebied van werk. Maar ook mijn relatie, uiterlijk etc. etc. Al mijn hele leven ben ik superonzeker geweest. Dit is sinds een jaartje ofzo wel een stuk minder. Door die onzekerheid heb ik veel kansen aan mij voorbij laten gaan. Ik dacht altijd; mijn tijd komt nog wel, het wordt vast allemaal beter. Nu ik eind twintig ben denk ik ineens,wat is de tijd snel gegaan. Ik ben niet meer zo jong dat ik alles kan doen. Er zijn veel kansen aan me voorbij gegaan... Ik probeer nu wel meer in het nu te leven. "t is misschien een beetje een vaag verhaal maar wie herkent dit?bewerkt door moderator,
woensdag 4 juli 2007 om 18:09
Ken het zeker! Ook erg onzeker ingesteld. Dacht op mijn veertiende: ach, als ik 22 ben dan heb ik alles wel voor elkaar, van de onzekerheid af, leuke vent, goede baan. Nu ben ik bijna 30 en inderdaad wel stuk minder onzeker en heb leuke vent en leuke baan, maar ben er nog lang niet hoor! Denk dat er altijd wel iets te wensen over blijft, maar je moet niet vergeten dat het niet vanzelf gaat. Je moet er veel voor doen! Ben je wel actief bezig met het halen van kleine doelen waardoor je dat ene belangrijke denkt te gaan bereiken? Geeft wel goed gevoel namelijk om ergens naartoe te streven/leven.
Trouwens, meer leven in het nu vind ik een hele goede insteek. Probeer ik zelf ook meer te doen, nog moeilijk, maar oefening baart kunst denk ik zo.
Trouwens, meer leven in het nu vind ik een hele goede insteek. Probeer ik zelf ook meer te doen, nog moeilijk, maar oefening baart kunst denk ik zo.
woensdag 4 juli 2007 om 18:38
ken het wel, maar ben t voorbij
mijn keerpunt is idd wel 30 geweest en t einde van een langere relatie waar ik eigenlijk in bleef omdat t zo makkelijk en vertrouwd was (en ook wel toekomst had, maar saai, zonder te leven) t scheelde een onzekerheid
na mn 30ste anders in t leven gaan staan door mensen die op dat moment dichterbij kwamen, heb een hele andere insteek daardoor gekregen, ben meer gaan genieten, meer in t nu gaan leven en daardoor is heel mn uitstraling veranderd en merk ik ook dat onzeker zijn ook niet meer nodig is....en toen was t cirkeltje rond :P
mijn keerpunt is idd wel 30 geweest en t einde van een langere relatie waar ik eigenlijk in bleef omdat t zo makkelijk en vertrouwd was (en ook wel toekomst had, maar saai, zonder te leven) t scheelde een onzekerheid
na mn 30ste anders in t leven gaan staan door mensen die op dat moment dichterbij kwamen, heb een hele andere insteek daardoor gekregen, ben meer gaan genieten, meer in t nu gaan leven en daardoor is heel mn uitstraling veranderd en merk ik ook dat onzeker zijn ook niet meer nodig is....en toen was t cirkeltje rond :P
woensdag 4 juli 2007 om 19:06
....en dan ben je bi? dat stond er eerst als titel. Vond het al zo vreemd.
Als je altijd maar moet gaan wachten totdat het een keer beter wordt, dan verspil je een hoop tijd. En heb je achteraf spijt van al die jaren waarin je het goed had kunnen hebben.
Het leven is een groot spel als je het mij vraagt. Het vraagt om spelregels, en om keuzes die je moet maken. Voor de rest is er dan nog het verrassingseffect. Soms win je en soms verlies je dan ook.
Als je altijd maar moet gaan wachten totdat het een keer beter wordt, dan verspil je een hoop tijd. En heb je achteraf spijt van al die jaren waarin je het goed had kunnen hebben.
Het leven is een groot spel als je het mij vraagt. Het vraagt om spelregels, en om keuzes die je moet maken. Voor de rest is er dan nog het verrassingseffect. Soms win je en soms verlies je dan ook.
woensdag 4 juli 2007 om 20:13
OOOO! Wat een goed topic! Ik heb het gelezen en moet zeggen dat ik ook vaak zo denk.
Ik weet nog dat ik op mijn 18e op vakantie was en daar was een leuk stel van achter in de twintig. Ik was (en ben) toen nog vrijgezel. Toen ik hun zag, dacht ik dat ik ook wel eind twintig die relatie zou hebben, samenwonen enz. Maar ja, nu al de dertig gepasseerd en nog niks!
Ik keek en kijk vaak vooruit in mijn leven. Sinds kort probeer ik dat te veranderen en niet verder dan de week te kijken. Te genieten van wat ik nu allemaal al heb bereikt.
Toch...vandaag stond ik in een winkel. Tot mijn grote vreugde kwam ik een jongen tegen die drie jaar geleden helemaal gek op mij was. Ik vond het te jong en voelde niet helemaal hetzelfde. Nu zag hij er maar wat goed uit!! En hij is aan de vrouw...En dan vraagt hij hoe het met mij ging en ik moest zeggen goed, maar wel single (op zijn vraag of ik al aan de man was)...toch niet leuk.
Maar ja meiden, elke dag is een nieuwe dag van de toekomst!
Ik weet nog dat ik op mijn 18e op vakantie was en daar was een leuk stel van achter in de twintig. Ik was (en ben) toen nog vrijgezel. Toen ik hun zag, dacht ik dat ik ook wel eind twintig die relatie zou hebben, samenwonen enz. Maar ja, nu al de dertig gepasseerd en nog niks!
Ik keek en kijk vaak vooruit in mijn leven. Sinds kort probeer ik dat te veranderen en niet verder dan de week te kijken. Te genieten van wat ik nu allemaal al heb bereikt.
Toch...vandaag stond ik in een winkel. Tot mijn grote vreugde kwam ik een jongen tegen die drie jaar geleden helemaal gek op mij was. Ik vond het te jong en voelde niet helemaal hetzelfde. Nu zag hij er maar wat goed uit!! En hij is aan de vrouw...En dan vraagt hij hoe het met mij ging en ik moest zeggen goed, maar wel single (op zijn vraag of ik al aan de man was)...toch niet leuk.
Maar ja meiden, elke dag is een nieuwe dag van de toekomst!
woensdag 4 juli 2007 om 21:32
Ik herken het van mijn schoonmoeder. Zij kon als ze op visite was bij mij al beginnen te zeuren over morgen dat ze dan wel weer alleen zou zitten. Terwijl we het op dat moment gezellig hadden met een hapje en een lekker wijntje, heerlijk in de tuin. Het is goed dat je dit van jezelf herkent en er iets aan wilt doen. Je hebt alleen maar dit moment, het hier en nu. Het verleden is geweest. De toekomst heb je niet in de hand en je kunt wel (om het maar grof te zeggen) onder lijn 13 lopen, dan is er niets meer. Leef vooral heel bewust en geniet van elk moment.
vrijdag 6 juli 2007 om 21:07
Ik weet wel dat het nog niet oud is, maar je moet rond deze leeftijd wel bepaalde beslissingen gaan nemen.
Zo ken ik mijn vriend al 10 jaar. Hij riep altijd kinderen die hoef ik
niet. Ik dacht dat het wel zou veranderen naarmate hij ouder werd
(oftwel in de toekomst veranderd het wel). We hebben het daar ook wel
over gehad en dan zei ie, misschien als ik ouder ben verander ik nog
van mening, maar op dit moment denk ik dat ik ze niet wil.
Nu komen we op een leeftijd dat vrienden om ons heen kinderen krijgen.
En ben ik bang dat ik of mijn kinderwens opzij moet gaan zetten of de
relatie moet verbreken. Ik kan het geen jaaaaaren meer vooruit
schuiven....
Ook wat betreft werk ben ik niet hetgene gaan doen wat ik vroeger zooo
graag wilde. Het werk wat ik nu doe is leuk, maar ik denk wel vaak; is
dit alles. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat betreft het verhaal van de schoonmoeder, daar herken ik mezelf dan
weer niet in. Als ik ergens ben en ik heb het naar mijn zin denk ik
niet aan morgen. Het gaat meer om de grotere dingen in het leven.
Relatie, werk e.d.
vrijdag 6 juli 2007 om 22:09
Heb niet echt adviezen, maar ken het verschijnsel.
Ben zelf te lang in een baan blijven hangen die op de lange termijn geen toekomst bood. Onzeker over wat ik wilde, wat mijn kwaliteiten zijn.
Stond wel open voor verbetering maar heb het niet actief opgezocht.
Nu ben ik eerste helft dertig en realiseer ik me dat ik echt beslissingen moet gaan nemen, want het komt me duidelijk niet aanwaaien.
Ik ben me er ook ineens zo van bewust dat de tijd gewoon doortikt.
Voorheen dacht ik ook:,, dat komt later wel". Maar wanneer is later? Sja, het voelt een beetje als zonde van je tijd, maar misschien had je die tijd wel nodig om tot dit punt te komen. Ben nu iig zelf druk aan het brainstormen wat de toekomst moet gaan inhouden.
Maar...je bent gelukkig zo oud (of jong) als je je zelf voelt.
(Toch nog een adviesje...)
Ben zelf te lang in een baan blijven hangen die op de lange termijn geen toekomst bood. Onzeker over wat ik wilde, wat mijn kwaliteiten zijn.
Stond wel open voor verbetering maar heb het niet actief opgezocht.
Nu ben ik eerste helft dertig en realiseer ik me dat ik echt beslissingen moet gaan nemen, want het komt me duidelijk niet aanwaaien.
Ik ben me er ook ineens zo van bewust dat de tijd gewoon doortikt.
Voorheen dacht ik ook:,, dat komt later wel". Maar wanneer is later? Sja, het voelt een beetje als zonde van je tijd, maar misschien had je die tijd wel nodig om tot dit punt te komen. Ben nu iig zelf druk aan het brainstormen wat de toekomst moet gaan inhouden.
Maar...je bent gelukkig zo oud (of jong) als je je zelf voelt.
(Toch nog een adviesje...)
zaterdag 7 juli 2007 om 10:00
Hey Snoepie, heel herkenbaar hoor! Ben ook altijd bezig in mijn hoofd met..morgen, volgende week, over twee jaar. Heel vermoeiend en bovenal zonde van het genieten van NU. Want het heden is altijd, we leven altijd in het nu. Waarom dan toch altijd kijken naar dingen in de toekomstg en soms ook verleden?
Ik ben dan meer iemand die nu op m'n 29ste al gaat denken: Ohh, over 11 jaar word ik 40 en dan ben ik gewoon niet meer heel erg jong. Ook niet oud hoor, dames ik wil niet niemand beledigen;) Maar gewoon meer het idee dat mijn leven voorbij gaat. 10 jaar geleden dacht ik dat ik altijd jong zou zijn en nu kom ik erachter dat ik ook ouder word. Dat maakt me soms bang voor de toekomst. Ik kan het niet beter uitleggen dan zo, dus sorrie als het een beetje omslachtig overkomt:$
Ik ben dan meer iemand die nu op m'n 29ste al gaat denken: Ohh, over 11 jaar word ik 40 en dan ben ik gewoon niet meer heel erg jong. Ook niet oud hoor, dames ik wil niet niemand beledigen;) Maar gewoon meer het idee dat mijn leven voorbij gaat. 10 jaar geleden dacht ik dat ik altijd jong zou zijn en nu kom ik erachter dat ik ook ouder word. Dat maakt me soms bang voor de toekomst. Ik kan het niet beter uitleggen dan zo, dus sorrie als het een beetje omslachtig overkomt:$
zaterdag 7 juli 2007 om 18:01
Ja dat herken ik ook. Voor mijn gevoel is je leven echt afgelopen
als je 40 bent (sorry als ik hier iemand mee beledig). Dat is
natuurlijk niet zo, maar het lijkt ineens allemaal zo snel te gaan. De
mensen om mij heen kopen een huis, krijgen kinderen, gaan trouwen,
hebben een goede baan. 'T is zo serieus ineens.
Maar het is inderdaad eigenlijk zonde van je tijd.... Totdat je te oud
bent en alleen nog maar terug gaat kijken. Want vroeger....
zaterdag 7 juli 2007 om 18:20
Dat verandert als je zo halfweg bent, middertig ongeveer, dan besef je dat je aan de tweede helft begint en ga je veel meer genieten, word je rustiger, en eerlijk waar ik ben nu veel gelukkiger dan toen ik twintig was. Ik was toen ook wel gelukkig, maar stukken onrustiger, je moest van alles en zo, terwijl ik nu op mijn vierendertigste veel meer mijn eigen zin doe. Ik wil echt niet terug, al had ik een mooie jeugd. Ik geniet veel meer van het leven nu, relativeer meer, de druk is er wat van af, ik leef veel meer van dag tot dag. Ik geloof het wel, dat je leven pas bij veertig bent, als je tenminste lang gezond blijft. En ik zie hopen vrouwen van veertig en ouder die er echt nog goed uitzien en echt nog veel aantrek hebben.
