Relaties
alle pijlers
Arrogante uitstraling....HELP...wat doe je daaraan?!?!
maandag 30 juli 2007 om 17:16
Ik ben redelijk nieuw hier op het forum...en weet dan ook niet zo goed waar ik dit moest plaatsen. Omdat het met name invloed heeft op vriendschappen, relaties en ontmoetingen daarom toch maar hier...
Ik ben een jonge vrouw en al jaren achtervolgt mij dit....ik heb een arrogante uitstraling. Afgelopen weekend begon iemand er weer over met mij, wat het voor mij weer erg vers maakt allemaal en waardoor ik echt weer even flink verdrietig hier om kan zijn.... Diegene zei tegen mij dat iedereen zichzelf een bepaalde waarde toekent maar dat ik mijzelf meer waarde geef als dat ik eigenlijk heb en dat dat de reden is waarom ik geen 'flings' heb...terwijl ik juist uit een langdurige relatie kom en mijn hoofd op dit moment gewoon niet staat naar het hebben van kortdurende affaires met andere mannen... Maar hij zag dat als arrogantie...
Mijn inziens ben ik niet arrogant en ook mijn vrienden zeggen gelukkig van niet... ik denk ook echt niet dat ik beter ben dan anderen maar ben juist net vaak onzeker over mezelf. Ik ben vroeger weleens gepest en heb me ook wel buitengesloten gevoeld...dit heeft mijn onzekerheid aangewakkerd en als reactie daarop heb ik een soort 'muur' om me heen gebouwd. Ik laat mensen moeilijk echt dichtbij komen en vind het soms ook heel moeilijk om in te schatten wat mensen van mij verwachten. Mensen om mij heen, die mij dus nog niet goed kennen, lezen dit gedrag als arrogantie terwijl het meer onzekerheid is....wil diegene wel dat ik hallo zeg, herkent diegene mij wel van die ene keer dat ik hem/haar gezien heb, vind hij/zij het wel leuk als ik ff een praatje maak...
Deze arrogante uitstraling, die ik dus helaas schijnbaar heb, beinvloedt heel erg veel in mijn leven: begin van nieuwe vriendschappen, contacten met collega's, relaties etc. Wat dit weekend gebeurde is maar een voorbeeld maar ik heb het helaas wel al vaker gehoord van mensen. Ik zou er echt alles voor over hebben om niet die arrogante uitstraling te hebben maar juist open en spontaan over te komen. Herkent iemand dit? Of heeft iemand goede ideeen over hoe ik hier anders mee om kan gaan... Je zou me echt heel erg blij kunnen maken met tips hiervoor... Alvast heel erg bedankt. Liefs
Ik ben een jonge vrouw en al jaren achtervolgt mij dit....ik heb een arrogante uitstraling. Afgelopen weekend begon iemand er weer over met mij, wat het voor mij weer erg vers maakt allemaal en waardoor ik echt weer even flink verdrietig hier om kan zijn.... Diegene zei tegen mij dat iedereen zichzelf een bepaalde waarde toekent maar dat ik mijzelf meer waarde geef als dat ik eigenlijk heb en dat dat de reden is waarom ik geen 'flings' heb...terwijl ik juist uit een langdurige relatie kom en mijn hoofd op dit moment gewoon niet staat naar het hebben van kortdurende affaires met andere mannen... Maar hij zag dat als arrogantie...
Mijn inziens ben ik niet arrogant en ook mijn vrienden zeggen gelukkig van niet... ik denk ook echt niet dat ik beter ben dan anderen maar ben juist net vaak onzeker over mezelf. Ik ben vroeger weleens gepest en heb me ook wel buitengesloten gevoeld...dit heeft mijn onzekerheid aangewakkerd en als reactie daarop heb ik een soort 'muur' om me heen gebouwd. Ik laat mensen moeilijk echt dichtbij komen en vind het soms ook heel moeilijk om in te schatten wat mensen van mij verwachten. Mensen om mij heen, die mij dus nog niet goed kennen, lezen dit gedrag als arrogantie terwijl het meer onzekerheid is....wil diegene wel dat ik hallo zeg, herkent diegene mij wel van die ene keer dat ik hem/haar gezien heb, vind hij/zij het wel leuk als ik ff een praatje maak...
Deze arrogante uitstraling, die ik dus helaas schijnbaar heb, beinvloedt heel erg veel in mijn leven: begin van nieuwe vriendschappen, contacten met collega's, relaties etc. Wat dit weekend gebeurde is maar een voorbeeld maar ik heb het helaas wel al vaker gehoord van mensen. Ik zou er echt alles voor over hebben om niet die arrogante uitstraling te hebben maar juist open en spontaan over te komen. Herkent iemand dit? Of heeft iemand goede ideeen over hoe ik hier anders mee om kan gaan... Je zou me echt heel erg blij kunnen maken met tips hiervoor... Alvast heel erg bedankt. Liefs
maandag 30 juli 2007 om 17:19
heel simpel, kijk mensen aan als je tegen ze praat. vaak wordt verlegenheid gemisinterpreteerd als arrogantie. heb het vroeger ook wel eens te horen gekregen , dat ik arrogantb overkwam terwijl ikjuist superonzeker was. gewoon mensen aankijken en glimlachen. Kun je jezelf prima aanleren. het zal ff geforceerd aanvoelen, maar op een gegeven moment wordt het tweede natuur.
maandag 30 juli 2007 om 17:46
Ik heb zelf vaak dat mensen denken dat ik chagerijnig of arrogant ben, omdat ik als ik in gedachten ben, een norse blik heb. Het beste wat je daqn kunt doen is inderdaad erbij nadenken hoe je kijkt, en proberen te lachen. En mensen aankijken.
En je moet niet bang zijn om mensen aan te spreken of gedag te zeggen, waarom zou iemand daar niet op zitten te wachten? Hallo zeggen is toch altijd netjes? Het kan inderdaad arrogant overkomen als je iemand niet groet. Ik ben zelf vaak in gedachten en zie en hoor daardoor bekenden soms niet als ik ze tegenkom. Zij dachten in het begin ook : wat arrogant, maar ze weten uiteindelijk wel hoe ik ben.
En je moet niet bang zijn om mensen aan te spreken of gedag te zeggen, waarom zou iemand daar niet op zitten te wachten? Hallo zeggen is toch altijd netjes? Het kan inderdaad arrogant overkomen als je iemand niet groet. Ik ben zelf vaak in gedachten en zie en hoor daardoor bekenden soms niet als ik ze tegenkom. Zij dachten in het begin ook : wat arrogant, maar ze weten uiteindelijk wel hoe ik ben.
maandag 30 juli 2007 om 18:25
Ik herken dat ook hoor, dat mensen denken dat ik arrogant ben of zo. Maar ik heb de vorige berichten gelezen. Iedereen zegt hier: lachen lachen en blijven lachen. Maar je kunt toch niet van 's morgens tot 's avonds lachen of glimlachen?
Als ik met iemand praat, dan glimlach of lach ik meestal, maar als ik alleen ben dan sta ik natuurlijk niet te glimlachen want dan denken ze: she is crazy.
Ik denk dat juist op die momenten mensen denken dat ik arrogant ben ...
Ik heb ook eens meegemaakt dat een jongen tegen mij kwam zeggen dat ik er arrogant uitzie. Ik stond gewoon in een café te praten met mijn vrienden en ik WAS aan het lachen ...
mmm what to do what to do
Als ik met iemand praat, dan glimlach of lach ik meestal, maar als ik alleen ben dan sta ik natuurlijk niet te glimlachen want dan denken ze: she is crazy.
Ik denk dat juist op die momenten mensen denken dat ik arrogant ben ...
Ik heb ook eens meegemaakt dat een jongen tegen mij kwam zeggen dat ik er arrogant uitzie. Ik stond gewoon in een café te praten met mijn vrienden en ik WAS aan het lachen ...
mmm what to do what to do
maandag 30 juli 2007 om 18:35
ja, dat is helemaal waar!!
Ik heb ook last van het feit dat mensen denken/dachten dat ik een arrogantie ten top was, en als ze dan in gesprek kwamen kreeg ik altijd de opmerking, joh , je bent veel aardiger dan ik verwachtte, ik ben mij er bewust mee bezig gaan houden, want ik ben verre van arrogant,m trouwens mijn schrijftaal komt ook vaak arrogant over, merk ik op het forum, terwijl ik het helemaal niet zo bedoel, dat vind ik iets moeilijker aan te passen eerlijk gezegd, probeer het wel, maar in het dagelijkse leven ben ik toch wel wat meer gaan glimlachen, ook al had ik geen reden, en dat werkt wel, je krijgt meer en sneller contact met mensen die zomaar ene praatje met je beginnen, ook gewoon op straat of terrasje.
Kijk als mensen dan gaan zeggen , trek die irritante lach van je smoel dan overdrijf je weer, hahahaah, geintje.
maar ik heb daar ook aan moeten werken en het heeft me alleen maar positieve dingen gebracht,
maandag 30 juli 2007 om 20:05
Ik zou me niet teveel van de wijs laten brengen.
Vaak zijn de mensen die jou 'arrogant' vinden, mannen die zich afgewezen voelen. Door je te beschuldigen van arrogantie leggen ze voor zichzelf de schuld bij jou.
Het is de iets intelligentere variant van 'je bent vast lesbisch'...
en dát is weer de iets intelligentere variant van 'hoer' (als je niet reageert)..
Vaak zijn de mensen die jou 'arrogant' vinden, mannen die zich afgewezen voelen. Door je te beschuldigen van arrogantie leggen ze voor zichzelf de schuld bij jou.
Het is de iets intelligentere variant van 'je bent vast lesbisch'...
en dát is weer de iets intelligentere variant van 'hoer' (als je niet reageert)..
maandag 30 juli 2007 om 20:29
Hoi Nala,
Misschien helpt het om bij ontmoetingen met andere mensen wat spontaner te zijn dan normaal.
Als je echt oprecht interesse toont in iemand anders door bijvoorbeeld te luisteren en vragen te stellen en niet te oordelen, dan scheelt dat al enorm in het ´arrogant overkomen´.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Maar het blijft natuurlijk moeilijk, je kunt jezelf niet 100% veranderen als je van nature afwachtend en voorzichtig bent, wordt je niet opeens onwijs spontaan en betrokken in je houding.
Vraag eens aan de mensen die jou bekritiseren WAAR ze die arrogantie uit opmaken. Omdat je stil bent? Je snel oordeelt? Altijd een beter voorbeeld hebt? Ik doe maar een gooi, maar kennelijk maken ze iets op uit je gedrag, je geeft hun de verkeerde signalen.
succes.
Misschien helpt het om bij ontmoetingen met andere mensen wat spontaner te zijn dan normaal.
Als je echt oprecht interesse toont in iemand anders door bijvoorbeeld te luisteren en vragen te stellen en niet te oordelen, dan scheelt dat al enorm in het ´arrogant overkomen´.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Maar het blijft natuurlijk moeilijk, je kunt jezelf niet 100% veranderen als je van nature afwachtend en voorzichtig bent, wordt je niet opeens onwijs spontaan en betrokken in je houding.
Vraag eens aan de mensen die jou bekritiseren WAAR ze die arrogantie uit opmaken. Omdat je stil bent? Je snel oordeelt? Altijd een beter voorbeeld hebt? Ik doe maar een gooi, maar kennelijk maken ze iets op uit je gedrag, je geeft hun de verkeerde signalen.
succes.
maandag 30 juli 2007 om 20:35
maandag 30 juli 2007 om 22:57
Als mensen niet de moeite nemen om nader kennis te maken met iemand die in de eerste instantie niet erg toeschietelijk is dan is dat hun verlies. Waarom zou je jezelf aanpassen? Omdat sommige mensen onzekerheid en gereserveerdheid verwarren met arrogantie? Dan kijken zij zeker ook niet verder dan hun neus lang is.
Blijf gewoon lekker die je bent, de juiste mensen prikken er echt wel doorheen en zullen weten dat je niet arrogant bent.
Blijf gewoon lekker die je bent, de juiste mensen prikken er echt wel doorheen en zullen weten dat je niet arrogant bent.
maandag 30 juli 2007 om 22:58
Dank jullie wel allemaal voor jullie reacties. :D:D Alvast een paar smilies dan kom ik zeker niet arrogant over ;) Maar echt bijzonder om te lezen dat glimlachen/lachen zoveel verschil maakt. Ik ben me er echt niet bewust van dat ik chagerijnig kijk maar na dit allemaal gelezen te hebben ga ik er zeker op letten. Of ik dus inderdaad weinig lach en om dan dus vaker een smily face op te zetten. Ik ben net bij een aantal klusmarkten geweest en al een beetje geoefend...merk wel dat veel mensen dan opeens hallo tegen je zeggen.:)
Ik heb wel eens gevraagd waarom mensen dachten dat ik arrogant was maar niemand kon me daar echt een antwoord op geven...mensen die me beter kennen zien me niet als arrogant, en mensen die me dus niet zo goed kennen kwamen vaak niet verder als dat straal je uit. Het enige wat ik dus kon bedenken is dat ik vaak in het begin terughoudend ben...wat meer richting verlegen terwijl als ik op mijn gemak ben dan ben ik altijd wel vrij spraakzaam en 'aanwezig' (ik bedoel dat dan eigenlijk wel een beetje in de goede zin van het woord)
Maar hoewel ik zeker hoop dat het werkt, vraag ik me toch zeker af of het 'niet lachen' de enige reden is dat ik onbewust arrogantie uitstraal...
@ sto: die opmerking heb ik ook echt zo vaak gehoord: goh je bent eigenlijk veel aardiger dan ik had gedacht...heel herkenbaar!
@ twinkle: hij was homo dus weinig romantische interesses, denk ik.
Liefs
Ik heb wel eens gevraagd waarom mensen dachten dat ik arrogant was maar niemand kon me daar echt een antwoord op geven...mensen die me beter kennen zien me niet als arrogant, en mensen die me dus niet zo goed kennen kwamen vaak niet verder als dat straal je uit. Het enige wat ik dus kon bedenken is dat ik vaak in het begin terughoudend ben...wat meer richting verlegen terwijl als ik op mijn gemak ben dan ben ik altijd wel vrij spraakzaam en 'aanwezig' (ik bedoel dat dan eigenlijk wel een beetje in de goede zin van het woord)
Maar hoewel ik zeker hoop dat het werkt, vraag ik me toch zeker af of het 'niet lachen' de enige reden is dat ik onbewust arrogantie uitstraal...
@ sto: die opmerking heb ik ook echt zo vaak gehoord: goh je bent eigenlijk veel aardiger dan ik had gedacht...heel herkenbaar!
@ twinkle: hij was homo dus weinig romantische interesses, denk ik.
Liefs
maandag 30 juli 2007 om 23:16
aha! een valse nicht dus :P
zelf probeer ik er op te letten dat ik m'n hoofd omhoog hou, veel rondkijk en glimlach en als ik ergens langs/door moet dan kijk ik de mensen aan, krijg altijd leuk reacties. Een open blik heb ik me gewoon aangeleerd.
Vroeger hoorde ik vaker dat ik arrogant was, maar ik had gewoon veel zorgen :D, nu hoor ik het bijna nooit meer. Ik word nu eigenlijk altijd en overal aangesproken, OOk niet altijd leuk... hmmm blik op oneindig maar weer?
zelf probeer ik er op te letten dat ik m'n hoofd omhoog hou, veel rondkijk en glimlach en als ik ergens langs/door moet dan kijk ik de mensen aan, krijg altijd leuk reacties. Een open blik heb ik me gewoon aangeleerd.
Vroeger hoorde ik vaker dat ik arrogant was, maar ik had gewoon veel zorgen :D, nu hoor ik het bijna nooit meer. Ik word nu eigenlijk altijd en overal aangesproken, OOk niet altijd leuk... hmmm blik op oneindig maar weer?
dinsdag 31 juli 2007 om 09:09
Wat kijk je boos, is er wat?
Jeetje wat ben jij serieus zeg?
Nog een paar van die uitspraken en je kunt er niets aan doen. Je kunt je gezichtsuitdrukking nu eenmaal niet veranderen.
Ik ben ook wel eens koud, arrogant en chagrijning genoemd. ( ja in een zin). Dat komt omdat ik nou eenmaal geen emoties toon, met rechte rug loop en gewoon niet altijd lach.
Ik kan je een ding vertellen: mensen die niet verder dan hun eerste indruk kijken zijn de moeite niet waard. Iemand die werkelijk in jou geïnteresseerd is ( op vriendschappelijk of amoreus vlak) zal verder dan dat kijken. En dan weet je meteen met wat voor persoon je te maken hebt.
Ik zou me als ik jou was er niet druk om maken. Wees blij dat je zo´n krachtige uitstraling hebt! Dat zie ik persoonlijk veel liever dan iemand die met hangende schouders en neergeslagen ogen over straat loopt.!
*;
Jeetje wat ben jij serieus zeg?
Nog een paar van die uitspraken en je kunt er niets aan doen. Je kunt je gezichtsuitdrukking nu eenmaal niet veranderen.
Ik ben ook wel eens koud, arrogant en chagrijning genoemd. ( ja in een zin). Dat komt omdat ik nou eenmaal geen emoties toon, met rechte rug loop en gewoon niet altijd lach.
Ik kan je een ding vertellen: mensen die niet verder dan hun eerste indruk kijken zijn de moeite niet waard. Iemand die werkelijk in jou geïnteresseerd is ( op vriendschappelijk of amoreus vlak) zal verder dan dat kijken. En dan weet je meteen met wat voor persoon je te maken hebt.
Ik zou me als ik jou was er niet druk om maken. Wees blij dat je zo´n krachtige uitstraling hebt! Dat zie ik persoonlijk veel liever dan iemand die met hangende schouders en neergeslagen ogen over straat loopt.!
*;
dinsdag 31 juli 2007 om 12:18
Ik sluit me aan bij slagroom: het zit 'm in een 'open blik'.
Ik heb hetzelfde probleem. Mensen die me kennen (al is het maar na één gesprek) vinden me niet arrogant. Maar ik ben een 'kat-uit-de-boom-kijker', als ik in de kroeg ben (bijvoorbeeld), ben ik daar met mijn vrienden en zit ik niet te wachten op aanspraak van anderen, als ik over straat loop op weg ergens naartoe evenmin. Ik weet van mezelf dat ik dat dan ook heel duidelijk uitstraal (laat me met rust). Ik kijk in het onbestemde, heb een norse uitdrukking, dat noemen mensen 'arrogant'. Het is voor een deel onzekerheid (niet weten hoe mezelf op te stellen tegenover 'vreemden') en voor een deel ook desinteresse (geen zin om gezellig te doen met mensen die ik niet ken). Afhankelijk van mijn stemming en het moment maak ik een keus: meestal probeer ik mezelf te 'verbeteren', mijn hoofd op te richten en met een open blik om me heen te kijken. Maar als ik er eens een dag écht geen zin in heb, dan 'mag' ik ook gerust mezelf zijn. Het gaat er maar om dat je je bewust bent van je eigen houding. Ik heb het voordeel dat ik een zus heb met precies dezelfde uitstraling, dus we zien bij elkaar welke indruk je wekt!
Ik heb hetzelfde probleem. Mensen die me kennen (al is het maar na één gesprek) vinden me niet arrogant. Maar ik ben een 'kat-uit-de-boom-kijker', als ik in de kroeg ben (bijvoorbeeld), ben ik daar met mijn vrienden en zit ik niet te wachten op aanspraak van anderen, als ik over straat loop op weg ergens naartoe evenmin. Ik weet van mezelf dat ik dat dan ook heel duidelijk uitstraal (laat me met rust). Ik kijk in het onbestemde, heb een norse uitdrukking, dat noemen mensen 'arrogant'. Het is voor een deel onzekerheid (niet weten hoe mezelf op te stellen tegenover 'vreemden') en voor een deel ook desinteresse (geen zin om gezellig te doen met mensen die ik niet ken). Afhankelijk van mijn stemming en het moment maak ik een keus: meestal probeer ik mezelf te 'verbeteren', mijn hoofd op te richten en met een open blik om me heen te kijken. Maar als ik er eens een dag écht geen zin in heb, dan 'mag' ik ook gerust mezelf zijn. Het gaat er maar om dat je je bewust bent van je eigen houding. Ik heb het voordeel dat ik een zus heb met precies dezelfde uitstraling, dus we zien bij elkaar welke indruk je wekt!
dinsdag 31 juli 2007 om 12:21
Zoals al in veel reacties werd aangegeven zit het in je non verbale communicatie.
Hoe is je houding, je gezichtuitdrukking, je intonatie, het volume van je stem.
Vraag eens aan een heel goede vriendin of zij je specifiek kan aangeven waardoor je zo arrogant overkomt.
En dan bedoel ik echt in de trent van de genoemde zaken hierboven.
Dus WAT doe jij precies om ervoor te zorgen dat anderen dt als arrogant zien.
Hoe is je houding, je gezichtuitdrukking, je intonatie, het volume van je stem.
Vraag eens aan een heel goede vriendin of zij je specifiek kan aangeven waardoor je zo arrogant overkomt.
En dan bedoel ik echt in de trent van de genoemde zaken hierboven.
Dus WAT doe jij precies om ervoor te zorgen dat anderen dt als arrogant zien.
donderdag 2 augustus 2007 om 01:12
nala, ik weet dat het moeilijk is, maar probeer je je er niet al te veel van aan te trekken van zo'n opmerking!! Zo iemand zegt dit namelijk uit geirriteerdheid/gefrustreerdheid wat bij de persoon zelf ligt!! Jammer dat jij daardoor nog onzekerder wordt en je met een 'muur' bezig bent.
Iemand met een beetje mensenkennis of 'feeling' die prikt echt wel door jouw houding heen hoor. Ik kom ook regelmatig mensen tegen die jij bedoelt en die door 'oppervlakkige' mensen als arrogant bestempeld worden, maar ik denk dan: kijk (en voel) nou eens verder!
Van je eigen goedheid uitgaan en bovenstaande beseffen en dan komt het langzaam wel goed met je, geloof me!
Iemand met een beetje mensenkennis of 'feeling' die prikt echt wel door jouw houding heen hoor. Ik kom ook regelmatig mensen tegen die jij bedoelt en die door 'oppervlakkige' mensen als arrogant bestempeld worden, maar ik denk dan: kijk (en voel) nou eens verder!
Van je eigen goedheid uitgaan en bovenstaande beseffen en dan komt het langzaam wel goed met je, geloof me!
donderdag 2 augustus 2007 om 02:21
Hi Nala,
Ook hier bekend mee, hoor het tegenwoordig minder, maar komt denk ik ook omdat ik niet meer zoveel stap en in minder situaties kom dat ik nieuwe mensen leer kennen als voorheen.
Ik ben ook nog eens lang en ben steviger gebouwd dan gemiddelde vrouw, dat geeft blijkbaar nog een nadruk, er zijn zelfs een aantal mensen bang voor mij (geweest) uiteraard hoor ik dat pas achteraf als ze me beter kennen of via via.....ik sla nog geen deuk in een pakje boter hahaha
Vaak ben ik ook een "dromert" ik ben veel in gedachten en ben niet altijd bewust van mijn omgeving, zoals bijvoorbeeld in de supermarkt.
Wanneer ik onspannen kijk blijk ik wat arrogant te kijken en wanneer ik diep in gedachten ben blijk ik nors te kijken.
Het wil nog wel eens zijn dat ik mensen aankijk terwijl ik ze zelf niet registreer zeg maar, vaag bekenden kunnen dat ook zien als onverschilligheid omdat ik nu hun bij wijze wegkijk (terwijl ik niet bewust ben dat ik ze aankijk) en normaal even gedag zeg of praatje maak.
De bijdehandte mensen die komen er al snel achter dat ik gewoon in gedachten ben, want ze spreken me dan ook gewoon aan gelukkig.
Je kan er misschien best wel een beetje op gaan letten, maar ik denk niet dat je er alles op alles moet zetten om het allemaal te veranderen.
Net zoals eerder al iemand zei; wanneer mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is, zijn ze blijkbaar ook je vriendschap niet waard.
Wanneer jijzelf en de mensen die jou nader staan wel beter weten is dat toch verder prima?
Ook hier bekend mee, hoor het tegenwoordig minder, maar komt denk ik ook omdat ik niet meer zoveel stap en in minder situaties kom dat ik nieuwe mensen leer kennen als voorheen.
Ik ben ook nog eens lang en ben steviger gebouwd dan gemiddelde vrouw, dat geeft blijkbaar nog een nadruk, er zijn zelfs een aantal mensen bang voor mij (geweest) uiteraard hoor ik dat pas achteraf als ze me beter kennen of via via.....ik sla nog geen deuk in een pakje boter hahaha
Vaak ben ik ook een "dromert" ik ben veel in gedachten en ben niet altijd bewust van mijn omgeving, zoals bijvoorbeeld in de supermarkt.
Wanneer ik onspannen kijk blijk ik wat arrogant te kijken en wanneer ik diep in gedachten ben blijk ik nors te kijken.
Het wil nog wel eens zijn dat ik mensen aankijk terwijl ik ze zelf niet registreer zeg maar, vaag bekenden kunnen dat ook zien als onverschilligheid omdat ik nu hun bij wijze wegkijk (terwijl ik niet bewust ben dat ik ze aankijk) en normaal even gedag zeg of praatje maak.
De bijdehandte mensen die komen er al snel achter dat ik gewoon in gedachten ben, want ze spreken me dan ook gewoon aan gelukkig.
Je kan er misschien best wel een beetje op gaan letten, maar ik denk niet dat je er alles op alles moet zetten om het allemaal te veranderen.
Net zoals eerder al iemand zei; wanneer mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is, zijn ze blijkbaar ook je vriendschap niet waard.
Wanneer jijzelf en de mensen die jou nader staan wel beter weten is dat toch verder prima?
