Relaties
alle pijlers
Ben ik ondankbaar? Alsjeblieft lees mijn verhaal
maandag 12 november 2007 om 08:34
Lieve dames,
Ik open dit topic omdat ik graag jullie mening wil horen, want ik kan het op dit moment niet meer helder zien. Ik hoop dat jullie de moeite nemen om mijn verhaaltje te lezen, want misschien dat iemand mijn ogen kan openen of juist op mijn plaats kan wijzen.
Ik heb 1.5 jaar een relatie en dit is altijd goed gegaan tot de laatste 3 maanden ongeveer. Mijn vriend komt niet uit NL en heeft het de laatste jaren niet heel gemakkelijk gehad. Hij mist zijn familie en heeft stress door zijn studie. Hij is altijd erg lief voor mij in woorden en aanrakingen. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt, dat zegt hij dagelijks.
In het begin van onze relatie hadden wij bijna nooit ruzie, de laatste tijd dus wel. En waarom?
Ik ben een meisje die erg van plezier maken houdt en van leuke dingen doen, wie niet? Maar goed sinds wij een relatie hebben, hebben wij nog nooit iets samen ondernomen. Wij zijn 2 keer naar de bios geweest en 2 keer zijn we de stad in gegaan..that’s it.
Al een aantal keer heb ik aangekaard dat ik graag wat meer leuke dingen met hem zou willen doen. Hij zegt dat hij dat ook wel wil, maar hij heeft het geld er niet voor. Inderdaad heeft hij ook totaal geen geld, en dat ik betaal, dat wil hij niet hebben. Oké goed, ik vind het ontzettend jammer, maar heb mij er een beetje bij neergelegd en ga dus nu vaak met vriendinnen weg.
Verder doe ik veel voor hem, ik smeer elke ochtend zijn brood, help hem met zijn studie, sta voor hem klaar, koop veel dingen voor hem die hij niet kan betalen, en allemaal omdat ik dat zelf graag wil doen. Maar voor mijn gevoel geef ik zoveel, maar krijg ik zo weinig terug. En ik bedoel het echt niet als een soort scorelijst ofzo, dat als ik iets doe er ook iets voor terug moet krijgen. Ik zou alleen graag willen dat hij soms wat attenter is naar mij toe. Kleine dingen, bijvoorbeeld een kopje thee zetten of iets romantisch doen thuis.
Gisteravond was ik een beetje sacherijnig om iets wat gebeurd was. Ik heb toen duidelijk proberen te maken dat ik graag zou willen dat hij wat attenter zou zijn naar mij toe.
Hij ging gelijk in de verdediging en voor ik het wist was het een mega ruzie geworden.
Hij zei dat ik verwend was en dat hij het al moeilijk genoeg had, dat hij mijn gezeur er niet bij kon hebben. Ook zei hij dat als hij mij niet gelukkig kon maken ik maar iemand anders moest zoeken. Er werden steeds ouwe koeien uit de sloot gehaald en ik probeerde mijn punt duidelijk te maken, maar hij zag het niet. Hij luisterde ook niet naar mijn gevoel, dus werd ik ook boos. Na 3 uren schreeuwen smeet hij dingen door de kamer waarop ik hem een duw gaf (fout, ik weet het). Hierna heeft hij mij meerdere malen geslagen en hard op de grond gesmeten. Hij zei dat het mijn eigen schuld was en dat ik hem niet moest uitdagen.
Hij heeft mij nooit eerder geslagen, maar altijd als er een probleem is en wij daarover praten wordt het ruzie. Nooit kunnen wij iets op een normale manier bespreken. Waarschijnlijk begrijpen wij elkaar totaal verkeerd. Ik wil niet zeggen dat ik gister niets fout heb gedaan hoor. Ik heb ook kwetsende dingen gezegd in mijn boosheid, maar alles wat ik wilde is dat hij gewoon naar mij luisterde. Hij zegt dat ik niets te klagen heb omdat hij trouw is en hij aan iedereen verteld hoeveel hij van me houdt. Hij is ook altijd heel lief voor me, echt waar! Het klinkt misschien stom.
Ik heb nu het idee dat ik fout ben. Dat ik mij inderdaad niet moet aanstellen en dat ik ondankbaar ben. Hij heeft op dit moment genoeg dingen aan zijn hoofd, en dan kom ik ook nog eens zeuren dat ik iets leuks wil doen.
Ik houd echt veel van hem en het doet mij pijn. Ben ik gewoon ondankbaar?
Ik open dit topic omdat ik graag jullie mening wil horen, want ik kan het op dit moment niet meer helder zien. Ik hoop dat jullie de moeite nemen om mijn verhaaltje te lezen, want misschien dat iemand mijn ogen kan openen of juist op mijn plaats kan wijzen.
Ik heb 1.5 jaar een relatie en dit is altijd goed gegaan tot de laatste 3 maanden ongeveer. Mijn vriend komt niet uit NL en heeft het de laatste jaren niet heel gemakkelijk gehad. Hij mist zijn familie en heeft stress door zijn studie. Hij is altijd erg lief voor mij in woorden en aanrakingen. Ik weet dat hij heel veel van mij houdt, dat zegt hij dagelijks.
In het begin van onze relatie hadden wij bijna nooit ruzie, de laatste tijd dus wel. En waarom?
Ik ben een meisje die erg van plezier maken houdt en van leuke dingen doen, wie niet? Maar goed sinds wij een relatie hebben, hebben wij nog nooit iets samen ondernomen. Wij zijn 2 keer naar de bios geweest en 2 keer zijn we de stad in gegaan..that’s it.
Al een aantal keer heb ik aangekaard dat ik graag wat meer leuke dingen met hem zou willen doen. Hij zegt dat hij dat ook wel wil, maar hij heeft het geld er niet voor. Inderdaad heeft hij ook totaal geen geld, en dat ik betaal, dat wil hij niet hebben. Oké goed, ik vind het ontzettend jammer, maar heb mij er een beetje bij neergelegd en ga dus nu vaak met vriendinnen weg.
Verder doe ik veel voor hem, ik smeer elke ochtend zijn brood, help hem met zijn studie, sta voor hem klaar, koop veel dingen voor hem die hij niet kan betalen, en allemaal omdat ik dat zelf graag wil doen. Maar voor mijn gevoel geef ik zoveel, maar krijg ik zo weinig terug. En ik bedoel het echt niet als een soort scorelijst ofzo, dat als ik iets doe er ook iets voor terug moet krijgen. Ik zou alleen graag willen dat hij soms wat attenter is naar mij toe. Kleine dingen, bijvoorbeeld een kopje thee zetten of iets romantisch doen thuis.
Gisteravond was ik een beetje sacherijnig om iets wat gebeurd was. Ik heb toen duidelijk proberen te maken dat ik graag zou willen dat hij wat attenter zou zijn naar mij toe.
Hij ging gelijk in de verdediging en voor ik het wist was het een mega ruzie geworden.
Hij zei dat ik verwend was en dat hij het al moeilijk genoeg had, dat hij mijn gezeur er niet bij kon hebben. Ook zei hij dat als hij mij niet gelukkig kon maken ik maar iemand anders moest zoeken. Er werden steeds ouwe koeien uit de sloot gehaald en ik probeerde mijn punt duidelijk te maken, maar hij zag het niet. Hij luisterde ook niet naar mijn gevoel, dus werd ik ook boos. Na 3 uren schreeuwen smeet hij dingen door de kamer waarop ik hem een duw gaf (fout, ik weet het). Hierna heeft hij mij meerdere malen geslagen en hard op de grond gesmeten. Hij zei dat het mijn eigen schuld was en dat ik hem niet moest uitdagen.
Hij heeft mij nooit eerder geslagen, maar altijd als er een probleem is en wij daarover praten wordt het ruzie. Nooit kunnen wij iets op een normale manier bespreken. Waarschijnlijk begrijpen wij elkaar totaal verkeerd. Ik wil niet zeggen dat ik gister niets fout heb gedaan hoor. Ik heb ook kwetsende dingen gezegd in mijn boosheid, maar alles wat ik wilde is dat hij gewoon naar mij luisterde. Hij zegt dat ik niets te klagen heb omdat hij trouw is en hij aan iedereen verteld hoeveel hij van me houdt. Hij is ook altijd heel lief voor me, echt waar! Het klinkt misschien stom.
Ik heb nu het idee dat ik fout ben. Dat ik mij inderdaad niet moet aanstellen en dat ik ondankbaar ben. Hij heeft op dit moment genoeg dingen aan zijn hoofd, en dan kom ik ook nog eens zeuren dat ik iets leuks wil doen.
Ik houd echt veel van hem en het doet mij pijn. Ben ik gewoon ondankbaar?
maandag 12 november 2007 om 09:48
Nee, je gaat je grenzen alleen maar steeds bijstellen door bij hem te blijven. Steeds laat je het een stapje verder komen. Dat doe je nu ook al.
En wat Bambi ook al aangeeft en daar ben ik het helemaal mee eens, als je bij hem blijft zal je steeds onzekerder worden en er nog maar een schim van je over zijn.
Kies nu al voor jezelf! Deze relatie gaat echt niet beter worden en het lichamelijk geweld zal alleen maar toenemen vermoed ik. Tuurlijk zul je er verdriet van hebben maar gun jezelf een betere toekomst en wacht niet tot je 1 hoopje ellende bent!
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
maandag 12 november 2007 om 09:49
Ja, dank je wel. Ik ben ook gewoon bang om alleen te zijn misschien. En dat ben ik niet graag.:
[...]
Inderdaad, je moet niet zeuren, want anders gaat hij naar die andere 10 vrouwen.
En zolang hij bij je blijft, heb je toch mooi 10 vrouwen achter je gelaten, prettig idee toch?
En zeg nu zelf, als hij weggaat heb je niemand meer om voor te zorgen..of toch wel?? Ga je dan weer eens voor jezelf zorgen
maandag 12 november 2007 om 09:51
Jij hebt verwachtingen die hij blijkbaar niet waar kan maken en of dat die verwachtingen nu realistisch zijn of dat hij een egoist is doet er niet zo toe waar het om gaat is of jij er mee kan leven en of jij met zo iemand oud kan worden of dat je liever in een relatie zit met iemand die die verwachtingen wel tegen moet kan komen. En dan toch nog even over dat slaan ik vind wel dat je daar veels te licht over denkt als hij je een duw had terug gegeven oke had ik nog wel kunnen begrijpen maar dat slaan en dan vervolgens jou daar de schuld van geven vind ik heel erg zorgelijk vooral omdat hij merkt dat er voor hem geen nadelige gevolgen heeft dus eerlijk gezegt hou ik me hart vast voor een volgende ruzie.
maandag 12 november 2007 om 09:56
In een goede en gelijkwaardige relatie heb je voor een deel dezelfde behoeften en respecteer je de wensen van een ander. Dat zie ik bij jullie niet terug. Jij gedraagt je als een huissloof (boterhammen smeren....) en hij vindt dat doodnormaal (misschien omdat hij uit een cultuur komt waar vrouwen als minderwaardig gelden?)
Samen uit gaan en samen tijd doorbrengen op een ongedwongen manier, gewoon omdat je verliefd bent en graag samen bent, is volgens mij de basis van een relatie. Als dat niet kan, wat is er dan tussen jullie? Als je vriend daar geen behoefte aan heeft is hij dan wel de man waarmee je oud wilt worden?
Samen uit gaan en samen tijd doorbrengen op een ongedwongen manier, gewoon omdat je verliefd bent en graag samen bent, is volgens mij de basis van een relatie. Als dat niet kan, wat is er dan tussen jullie? Als je vriend daar geen behoefte aan heeft is hij dan wel de man waarmee je oud wilt worden?
maandag 12 november 2007 om 09:58
Weet je Joepie, bang om alleen te zijn is zwaar. Het vervelende is alleen dat alleen kunnen zijn wel van belang is. Jij moet je eigen beste vriendin worden. Iemand bij wie je altijd jezelf kan zijn en die gewoon je armen om je heen kan slaan omdat jij jij bent. Als je het met jezelf goed kan vinden dan weet je ook waneer een ander niet goed voor je is.
Misschien is het wel een goed idee om te gaan onderzoeken waarom je zo bang bent om alleen te zijn.
Misschien is het wel een goed idee om te gaan onderzoeken waarom je zo bang bent om alleen te zijn.
maandag 12 november 2007 om 10:05
Nou Joepie, de forummers zijn het wel met elkaar eens hè ? Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk voor je is om de volgende stap te zetten en de relatie te verbreken, maar toch zou ik het zo snel mogelijk doen. Nu zit je nog in je boosheid, als je lang wacht zit je weer in je vertrouwde sleur en gaat je leven aan je voorbij. Probeer jezelf niet te zien als een slachtoffer, maar als een sterke vrouw die zelf de touwtjes in handen heeft en zélf de verantwoording neemt voor haar leven. Het is niet het einde, maar juist een nieuw begin. En als ik zo jouw opmerkingen lees kun je het prima aan om alleen verder te gaan, je bent een slimme, sterke meid !
maandag 12 november 2007 om 10:11
Dank je wel! Lief dat je dat zegt.
Ik ben blij dat ik mijn verhaal kwijt kon en dat jullie allemaal zo lief zijn geweest om te reageren. Ik weet nog niet wat mijn keuze zal zijn, maar ik weet in ieder geval dat ik op deze manier niet verder wil gaan. Hoe en wat dat weet ik nog niet precies, ik moet het eerst even laten bezinken allemaal.
maandag 12 november 2007 om 10:22
Het hele verhaal gelezen.
Joepie, dit is niet gelijkwaardig. Jij geeft en geeft en geeft.. en je krijgt nauwelijks iets terug. Ja, een broodkruimeltje.
Jij bent heel wat beters waard!
Echte liefde voelt heel anders.
Zo'n soort relatie als je beschrijft, heb ik ook gehad. Het maakt je hele eigenwaarde kapot als je er te lang mee doorgaat. Gelukkig vond ik nog net op tijd een klein beetje - genoeg! - eigenwaarde terug om in te zien dat ik dit niet langer wilde. Dat ik meer waard was. En prompt vond ik, terwijl ik niet op zoek was, een échte lieve goede man. Tip: ga zo goed voor jezelf zorgen als je nu voor hem doet en kijk eens hoe je je dan voelt over jezelf. Jij bent alle goeds en liefde waard!
Joepie, dit is niet gelijkwaardig. Jij geeft en geeft en geeft.. en je krijgt nauwelijks iets terug. Ja, een broodkruimeltje.
Jij bent heel wat beters waard!
Echte liefde voelt heel anders.
Zo'n soort relatie als je beschrijft, heb ik ook gehad. Het maakt je hele eigenwaarde kapot als je er te lang mee doorgaat. Gelukkig vond ik nog net op tijd een klein beetje - genoeg! - eigenwaarde terug om in te zien dat ik dit niet langer wilde. Dat ik meer waard was. En prompt vond ik, terwijl ik niet op zoek was, een échte lieve goede man. Tip: ga zo goed voor jezelf zorgen als je nu voor hem doet en kijk eens hoe je je dan voelt over jezelf. Jij bent alle goeds en liefde waard!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 november 2007 om 10:39
Ben ik nou de enige op dit forum die bij het lezen van de openingspost een geweldige deja-vu kreeg?.....weet je nog....die vrouw die bekogeld werd/was met een klauwhamer.....
Wil trouwens niet zeggen dat ik het helemaal oneens ben de posters voor mij , want iedereen verdient een relatie waarinhij/zij zich prettig voelt.
Wil trouwens niet zeggen dat ik het helemaal oneens ben de posters voor mij , want iedereen verdient een relatie waarinhij/zij zich prettig voelt.
maandag 12 november 2007 om 10:44
Jij gedraagt je ongeveer net zo als de moeder van mijn vriend..
Die loopt ook de hele dag achter hem aan, om hem alles naar zijn zin te maken.
Wat zal ik dan een tegenvaller zijn zeg, want hij mag mooi zijn eigen overhemden strijken
Kom meid, wordt eens wat relatischer en vraag je vooral af wat jij wilt in deze relatie en of dat enigszins overeen komt met hoe het nu gaat.
Die loopt ook de hele dag achter hem aan, om hem alles naar zijn zin te maken.
Wat zal ik dan een tegenvaller zijn zeg, want hij mag mooi zijn eigen overhemden strijken
Kom meid, wordt eens wat relatischer en vraag je vooral af wat jij wilt in deze relatie en of dat enigszins overeen komt met hoe het nu gaat.
maandag 12 november 2007 om 10:54
Juist Yoyo, ik ben benieuwd of de vriend van TO het van haar geeist heeft of zij zijn brood wil smeren. (hoe maak ik een e met puntjes erboven?)
Ik herken het wel een beetje hoor, wat ze schrijft, ik heb zelf ook vaak de neiging om mijn man te behandelen als een van mijn kinderen. Mijn man vindt het zijn beurt heel prettig als ik alles voor hem doe waar hij zelf geen zin in heeft, dat zou ik andersom ook heel prettig vinden.
Maar dat werd ik ook zat en nu, na heel veel keer zeggen ,ik ben je echtgenoot, niet je werkster, hebben we een balans gevonden waar we ons allebei prettig bij voelen. Dat kan TO ook doen, want ik ben bang dat als ze nu opstapt, ze in een volgende relatie binnen de kortste keren in hetzelfde patroon vervalt. En dan maakt het niets uit of de partner niet uit NL komt of wel.
Ik herken het wel een beetje hoor, wat ze schrijft, ik heb zelf ook vaak de neiging om mijn man te behandelen als een van mijn kinderen. Mijn man vindt het zijn beurt heel prettig als ik alles voor hem doe waar hij zelf geen zin in heeft, dat zou ik andersom ook heel prettig vinden.
Maar dat werd ik ook zat en nu, na heel veel keer zeggen ,ik ben je echtgenoot, niet je werkster, hebben we een balans gevonden waar we ons allebei prettig bij voelen. Dat kan TO ook doen, want ik ben bang dat als ze nu opstapt, ze in een volgende relatie binnen de kortste keren in hetzelfde patroon vervalt. En dan maakt het niets uit of de partner niet uit NL komt of wel.
maandag 12 november 2007 om 10:59
@ beukenootje
Nee hoor, mijn vriend eist niets van mij. Ik heb eerder al gezegd dat ik mijzelf in die positie heb gebracht, ik vind het leuk om voor iemand de zorgen, en mijn vriend is iemand die dat ook erg fijn vind. Alleen is dat zorgen wat doorgeschoten en daar ben ik zeker zelf ook schuldig aan.
Het gaat hier niet om brood smeren, dat is totaal niet relevant. Als ik zijn brood niet wil smeren dan doe ik dat namelijk ook niet!
Misschien komt het over alsof ik het slachtoffer ben ofzo, maar dat is niet mijn bedoeling. Zo voelt het ook helemaal niet. En ik wil eigenlijk ook niets slechts zeggen over mijn vriend want hij is namelijk een goed persoon.
Het ging er hierom of ik dingen verwacht die misschien onredelijk zijn.
Of ik mij aanstelde dat ik die dingen verwachtte. Snap je?
Nee hoor, mijn vriend eist niets van mij. Ik heb eerder al gezegd dat ik mijzelf in die positie heb gebracht, ik vind het leuk om voor iemand de zorgen, en mijn vriend is iemand die dat ook erg fijn vind. Alleen is dat zorgen wat doorgeschoten en daar ben ik zeker zelf ook schuldig aan.
Het gaat hier niet om brood smeren, dat is totaal niet relevant. Als ik zijn brood niet wil smeren dan doe ik dat namelijk ook niet!
Misschien komt het over alsof ik het slachtoffer ben ofzo, maar dat is niet mijn bedoeling. Zo voelt het ook helemaal niet. En ik wil eigenlijk ook niets slechts zeggen over mijn vriend want hij is namelijk een goed persoon.
Het ging er hierom of ik dingen verwacht die misschien onredelijk zijn.
Of ik mij aanstelde dat ik die dingen verwachtte. Snap je?
maandag 12 november 2007 om 10:59
Je hebt slaan en slaan. Voordat ik alles over me heen krijg (ik verdedig die gast echt niet), hierbij mijn voorbeeld: mijn ex-vriend en ik hadden ooit een hevige ruzie, mijn ex-vriend had gedronken en uit onmacht begon hij op mijn arm te slaan (ik was met de auto aan het rijden). Niet hard maar toch schrok ik er van. In de 7 jaar dat we erna nog samen waren heeft hij me met geen vinger meer aangeraakt. Ik bedoel maar, het is te zien op welke manier je dat 'slaan' moet interpreteren he.
{Dit even ter zijde}
{Dit even ter zijde}
maandag 12 november 2007 om 11:00
_joepie_
Dat was voor mijn gevoel ongeveer hetzelfde verhaal als dat van jou, ik doe alles voor hem en krijg bijna nooit iets terug... Na een ruzie had haar vriend aangegeven alleen te willen zijn, dat had ze niet gerespecteerd en was hem achternagegaan, toen had hij haar in de schuur een klauwhamer toegeworpen uit frustratie
Die postster had al een lange geschiedenis op dit forum achter de rug waarbij ze verschillende keren een topic had geopend over haar allesoverheersende kinderwens en dat ze haar vriend al een poos helemaal de kop gek zeurde daarover. Bovenstaand klauwhamer incident was blijkbaar niet een op zichzelf staand iets.....
Dar kwam het klauwhamer topic in grote lijnen op neer, correcties zijn geoorloofd want ik weet niet of ik precies onthouden heb waar het over ging.
Dat was voor mijn gevoel ongeveer hetzelfde verhaal als dat van jou, ik doe alles voor hem en krijg bijna nooit iets terug... Na een ruzie had haar vriend aangegeven alleen te willen zijn, dat had ze niet gerespecteerd en was hem achternagegaan, toen had hij haar in de schuur een klauwhamer toegeworpen uit frustratie
Die postster had al een lange geschiedenis op dit forum achter de rug waarbij ze verschillende keren een topic had geopend over haar allesoverheersende kinderwens en dat ze haar vriend al een poos helemaal de kop gek zeurde daarover. Bovenstaand klauwhamer incident was blijkbaar niet een op zichzelf staand iets.....
Dar kwam het klauwhamer topic in grote lijnen op neer, correcties zijn geoorloofd want ik weet niet of ik precies onthouden heb waar het over ging.
maandag 12 november 2007 om 11:09
Nee, zoals ik ook al eerder zei ik hou echt geen scorelijst bij ofzo. Als ik iets geef verwacht ik daarvoor niet iets terug. Ik zou alleen graag willen dat wij wat meer leuke dingen samen deden. Dat staat helemaal los van broodjes smere. Nou gaat dat broodje een heel eigen leven leiden.
Blijkbaar verwacht ik inderdaad teveel van mijn vriend. Hij kan de dingen die ik graag wil niet waar maken, dus het is aan mij wat ik daarmee doe.
maandag 12 november 2007 om 11:13
