Relaties
alle pijlers
Bindingsangst? Of waar komt dit nou vandaan?
zondag 8 juli 2007 om 09:21
Zodra ik iemand ontmoet en ik merk aan mezelf dat ik hem leuker dan leuk begin te vinden, slaat bij mij totale paniek toe.
Ik word misselijk, krijg buikpijn en kan niet meer helder nadenken. Het grijpt me letterlijk en figuurlijk naar mijn keel. Het liefst zou ik dan weg willen rennen. Gevolg is dat ik kan niet kan genieten van de aandacht en het moment, maar finaal dichtklap en verkeerde signalen afgeef. Ik loop dan o.a. stoer te verkondigen dat ik niet van claimgedrag hou, maar ik merk toch aan mezelf dat ik wel enige bevestiging nodig heb. Ik vind dit zo vermoeiend van mezelf en ben bang dat ik hiermee de ander zal afschrikken. Ik weet gewoon niet wat ik nu met mezelf aan moet. Ik voel me op dit soort momenten hartstikke onzeker en enorm kwetsbaar...
Ik word misselijk, krijg buikpijn en kan niet meer helder nadenken. Het grijpt me letterlijk en figuurlijk naar mijn keel. Het liefst zou ik dan weg willen rennen. Gevolg is dat ik kan niet kan genieten van de aandacht en het moment, maar finaal dichtklap en verkeerde signalen afgeef. Ik loop dan o.a. stoer te verkondigen dat ik niet van claimgedrag hou, maar ik merk toch aan mezelf dat ik wel enige bevestiging nodig heb. Ik vind dit zo vermoeiend van mezelf en ben bang dat ik hiermee de ander zal afschrikken. Ik weet gewoon niet wat ik nu met mezelf aan moet. Ik voel me op dit soort momenten hartstikke onzeker en enorm kwetsbaar...
zondag 8 juli 2007 om 10:19
zondag 8 juli 2007 om 10:27
Precies Meiske, dat komt waarschijnlijk omdat je weet dat je niet gekwetst kan worden. Ik ben ook absoluut geen muurbloempje, als iemand een normaal gesprek met me aangaat dan klets ik gewoon gezellig mee. Zodra ik iemand leuk vind, word ik verlegen en trek mijn muurtje nog hoger dan dat die al was. Gevolg is dat ik daardoor waarschijnlijk verkeerde signalen afgeef. Daar ben ik me achteraf pas wel bewust van. Zo vermoeiend en nu ben ik zo bang dat ik iemand een hele verkeerde indruk heb gegeven.
zondag 8 juli 2007 om 13:10
Hee Lafjoe,<br /><br />Probeer en beetje te relaxen meisje. Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar stap 1 is om je angst toe te geven aan jezelf en als je die ander echt leuk vind, mischien ook wel een beetje aan die ander. Niet gelijk je hele heben en houwen op tafel gooien, maar gewoon zeggen "Ik wordt verlegen vanaandacht endan klap ik een beetje dicht, dat gat vanzelf over. Dan vinden mannen het vaak alleen maar schattig.<br />En jezelf gewoon een virtuele schop geven : "Ik vind het eng, ik ben bang om gekwetst te worden, maar als ik het niet doe blijf ik de rest van mijn leven alleen en dat wil ik ook niet, dus raap ik mijzelf bijelkaar en ga ik ervoor".<br /><br />Jij kunt het en als die leuke vent echt zo leuk is, dan heeft ie alle begrip ervoor. ( je hebt toch wel zijn nummer nu he).
zondag 8 juli 2007 om 13:21
Hey Kreng! We hebben elkaars nummer nu, dat is afgelopen donderdag helemaal goed gekomen. We hebben het erg gezellig gehad en erg veel met elkaar gekletst over van alles en nog wat en zijn tot de conclusie gekomen dat we elkaar beter willen leren kennen. En op dat punt hol ik mezelf voorbij. Gister had ik het er met een vriendin over. Ik klap dicht, zeg de verkeerde dingen of reageer echt helemaal niet. Nu denk ik dat ik verkeerde signalen heb afgegeven en word ik nerveus als hij niet reageert op 1 smsje. pppfff zo vermoeiend!
Wat ik dus raar vind is dat we vandaag hebben afgesproken, maar er is nog geen tijd bekend. Lastig hoor om zo'n controle freak te zijn. Denk ook wel dat hij me straks gaat bellen om te vragen hoe laat het nou wordt, maar tot die tijd sta ik echt totaal finaal strak van de zenuwen ppppffffff.....
Wat ik dus raar vind is dat we vandaag hebben afgesproken, maar er is nog geen tijd bekend. Lastig hoor om zo'n controle freak te zijn. Denk ook wel dat hij me straks gaat bellen om te vragen hoe laat het nou wordt, maar tot die tijd sta ik echt totaal finaal strak van de zenuwen ppppffffff.....
zondag 8 juli 2007 om 13:46
Hoi,
Vond ik maar eens iemand zo leuk, ik zou er wel voor durven gaan.
Bij mij ligt het weer anders:
Wanneer ik iemand ontmoet waarvan ik denk: hij voldoet in principe aan alle voorwaarden waaraan een man moet voldoen wil ik op hem kunnen vallen, uiterlijk, gedrag, innerlijk (voor zover in te schatten), ga ik mijn best doen om contact te maken.
.......lukt vrijwel altijd......:D
maar dan gebeurt steeds hetzelfde: zodra ik merk dat ze mij gezien hebben en toenadering zoeken, doe ik een stap terug, omdat ik het wel zó benauwd krijg....en wordt het vervolgens weer niks.
Als er al vlinders waren die begonnen te fladderen, veranderen ze meteen van richting. PANIEK!!
Krijg ik geen respons, voel ik me daar wel teleurgesteld over, kan ik toch niet helemaal hebben, dan heb ik geen moeite om verliefd te worden (onbereikbaarheid?) Heb ik helemaal niemand op het oog, voelt het ook weer zo leeg....
Onder het motto van: wie A heeft gezegd, moet maar eens een keer B zeggen, ga ik dan wel eens te lang mee in de aftastingsfase, speel op die momenten geen toneel hoor, want in mensen ben ik sowieso wel geïnteresseerd, alleen wordt dat dan meestal wel gezien als opstapje naar een "verdere kennismaking". Dat betekent voor mij een periode van onrust en niet het gevoel van "leuk, ik ben iemand aan het leren kennen, ik wil zoveel mogelijk van hem weten....maar meer wat moet ik hier nou mee, wat wordt er van mij verwacht, en help! ik wil dit eigenlijk helemaal niet, laat me met rust.
Als ik dan afhaak, stel ik iemand teleur, ze begrijpen het niet, dan waren er blijkbaar toch al verwachtingen gewekt die ik niet waarmaak.
En dan zou ik zelf zo graag verliefd willen zijn op zo iemand, dan was er geen probleem. Maar ik wordt bang, wil zo ver mogelijk uit zijn buurt zijn.
Had zelfs liever dat hij kwaad op mij was, om er vanaf te zijn.
Ik doe het niet bewust, ik wil niet met mensen (mannen) spelen.
Hoe zit dat met verwachtingen? Voel me zolangzamerhand wel verplicht om er eens aan te voldoen,
En het zou voor mezelf ook wel weer eens leuk zijn iemand exclusief voor mij te "hebben". Een relatie met alles erop en eraan, ik sta zo stil momenteel, ik zie anderen om me heen het allemaal met gemak creëren, combineren, het komt naadloos hun leventje verrijken, ik zie het alleen maar als ballast, inbreuk in mijn verworven vrijheid. Maar het hoeft toch geen gevangenis te zijn, zeg ik dan tegen mezelf. Ik geef mezelf geen kans om het te toetsen.
Moet mezelf inprenten dat er ook wel positieve kanten aan een verbintenis met een man kunnen zitten.
Ik krijg zolangzamerhand een hekel aan dat gedrag van mij.
Het is een patroon dat steeds terugkeert.
Wanneer ik nu een potentiële gegadigde in het vizier krijg, denk ik al: doe maar niet. Dat wordt toch weer niks met die kuren van mij.
Ik heb mezelf proberen voor de gek te houden door mannen uit te kiezen die qua afstand (letterlijk, vele kilometers) niet zomaar even langs kunnen komen, maar dat was vrij naief.
Want waar een wil is, is een weg, hoe lang die ook is, heb ik gemerkt.
Ik hoop dat het komt omdat ik gewoon "de juiste" (waarvan ik geloof dat er best meerdere van rondlopen) nog niet ben tegengekomen.
Of is dit dan bindingsangst?
Ik heb het nooit zo willen zien.
Perel.
Vond ik maar eens iemand zo leuk, ik zou er wel voor durven gaan.
Bij mij ligt het weer anders:
Wanneer ik iemand ontmoet waarvan ik denk: hij voldoet in principe aan alle voorwaarden waaraan een man moet voldoen wil ik op hem kunnen vallen, uiterlijk, gedrag, innerlijk (voor zover in te schatten), ga ik mijn best doen om contact te maken.
.......lukt vrijwel altijd......:D
maar dan gebeurt steeds hetzelfde: zodra ik merk dat ze mij gezien hebben en toenadering zoeken, doe ik een stap terug, omdat ik het wel zó benauwd krijg....en wordt het vervolgens weer niks.
Als er al vlinders waren die begonnen te fladderen, veranderen ze meteen van richting. PANIEK!!
Krijg ik geen respons, voel ik me daar wel teleurgesteld over, kan ik toch niet helemaal hebben, dan heb ik geen moeite om verliefd te worden (onbereikbaarheid?) Heb ik helemaal niemand op het oog, voelt het ook weer zo leeg....
Onder het motto van: wie A heeft gezegd, moet maar eens een keer B zeggen, ga ik dan wel eens te lang mee in de aftastingsfase, speel op die momenten geen toneel hoor, want in mensen ben ik sowieso wel geïnteresseerd, alleen wordt dat dan meestal wel gezien als opstapje naar een "verdere kennismaking". Dat betekent voor mij een periode van onrust en niet het gevoel van "leuk, ik ben iemand aan het leren kennen, ik wil zoveel mogelijk van hem weten....maar meer wat moet ik hier nou mee, wat wordt er van mij verwacht, en help! ik wil dit eigenlijk helemaal niet, laat me met rust.
Als ik dan afhaak, stel ik iemand teleur, ze begrijpen het niet, dan waren er blijkbaar toch al verwachtingen gewekt die ik niet waarmaak.
En dan zou ik zelf zo graag verliefd willen zijn op zo iemand, dan was er geen probleem. Maar ik wordt bang, wil zo ver mogelijk uit zijn buurt zijn.
Had zelfs liever dat hij kwaad op mij was, om er vanaf te zijn.
Ik doe het niet bewust, ik wil niet met mensen (mannen) spelen.
Hoe zit dat met verwachtingen? Voel me zolangzamerhand wel verplicht om er eens aan te voldoen,
En het zou voor mezelf ook wel weer eens leuk zijn iemand exclusief voor mij te "hebben". Een relatie met alles erop en eraan, ik sta zo stil momenteel, ik zie anderen om me heen het allemaal met gemak creëren, combineren, het komt naadloos hun leventje verrijken, ik zie het alleen maar als ballast, inbreuk in mijn verworven vrijheid. Maar het hoeft toch geen gevangenis te zijn, zeg ik dan tegen mezelf. Ik geef mezelf geen kans om het te toetsen.
Moet mezelf inprenten dat er ook wel positieve kanten aan een verbintenis met een man kunnen zitten.
Ik krijg zolangzamerhand een hekel aan dat gedrag van mij.
Het is een patroon dat steeds terugkeert.
Wanneer ik nu een potentiële gegadigde in het vizier krijg, denk ik al: doe maar niet. Dat wordt toch weer niks met die kuren van mij.
Ik heb mezelf proberen voor de gek te houden door mannen uit te kiezen die qua afstand (letterlijk, vele kilometers) niet zomaar even langs kunnen komen, maar dat was vrij naief.
Want waar een wil is, is een weg, hoe lang die ook is, heb ik gemerkt.
Ik hoop dat het komt omdat ik gewoon "de juiste" (waarvan ik geloof dat er best meerdere van rondlopen) nog niet ben tegengekomen.
Of is dit dan bindingsangst?
Ik heb het nooit zo willen zien.
Perel.
zondag 8 juli 2007 om 13:55
Hee lafjoe,<br /><br />je kunt m toch ook gewoon zelf ff bellen. dat vind ie vast wel leuk en dan zit jij niet de hele dag naar je telefoon te staren.<br /><br />@ Perel, poeh jij maakt het jezelf al net zo moeilijk als ik geloof ik. Ik lijk ook alleen nog maar verliefd te kunnen worden op mannen waarvan ik weet dat ze dat niet op mij zijn, of die binnen een maand het land verlaten, of zoals mijn meeste recente moeilijke man, een hoogbegaafd autist is die zelf ook een behoorlijke muur heeft.<br /> maar ach ik geef de hoop nog niet op. Ooit ga ik durven..
zondag 8 juli 2007 om 13:58
Ik herken heel veel in je verhaal Perel. Ik kan je ook niet vertellen of dit nu bindingsangst is of niet. Ik heb zelf geen idee waar die angsten vandaan komen. Het is juist die angst die me helemaal van het padje afbrengt. Ik doe rare uitspraken en reageer niet zoals ik zou willen. Klap gewoon dicht en zeg dan niets meer. Mixed signals dus. :? Ik kan me voorstellen dat de ander daar niet mee weet om te gaan. Wat ik wel weet is als de ander het geduld en de wil weet op te brengen het allemaal vanzelf wel goed komt.
Momenteel is er dus iemand die ik erg leuk vind, en echt wel beter zou willen leren kenne. Maar door die uitspraken van me, denk ik dat hij op het moment niet weet wat tie met me aan moet. Hij heeft zo veel leuke voorstellen gedaan, waar ik allemaal nee op heb gezegd, of waar ik heel twijfelend over ben geweest. Op een gegeven moment heeft hij me gevraagd of ik wel wat met em wilde afspreken. Ik ben ook zo'n muts, want ik vind hem echt interessant, alleen laat ik het denk ik niet helmaal goed overkomen. Ik heb geen idee
Momenteel is er dus iemand die ik erg leuk vind, en echt wel beter zou willen leren kenne. Maar door die uitspraken van me, denk ik dat hij op het moment niet weet wat tie met me aan moet. Hij heeft zo veel leuke voorstellen gedaan, waar ik allemaal nee op heb gezegd, of waar ik heel twijfelend over ben geweest. Op een gegeven moment heeft hij me gevraagd of ik wel wat met em wilde afspreken. Ik ben ook zo'n muts, want ik vind hem echt interessant, alleen laat ik het denk ik niet helmaal goed overkomen. Ik heb geen idee
zondag 8 juli 2007 om 14:00
Dat heb ik gisteravond dus ook gedaan. Hij nam niet op. Nu weet ik van zijn vriend dat zij een feestje hadden georganiseerd gisteravond, waarvoor die vriend mij uitnodigde en waarop ik nee heb gezegd.
Dan heeft hij toch wel gezien dat ik heb gebeld? Vervolgens heb ik hem maar gesmst hoe laat we zouden afspreken vandaag, maar nog nergens helemaal geen reactie op.
En ja hahhahahahhaha die telefoon is echt al helemaal dood gestaard.
Dan heeft hij toch wel gezien dat ik heb gebeld? Vervolgens heb ik hem maar gesmst hoe laat we zouden afspreken vandaag, maar nog nergens helemaal geen reactie op.
En ja hahhahahahhaha die telefoon is echt al helemaal dood gestaard.
zondag 8 juli 2007 om 14:14
Dat vind ik ook eigenlijk, maar inderdaad mannen / vrouwen schijnen toch anders te denken. Waarschijnlijk is hij zich van geen kwaad bewust en belt strakkies gewoon om een tijd af te spreken. Ondertussen loop ik mezelf hier op te vreten met als gevolg dat ik zoiets heb van het hoeft niet meer. Heb me nu wel voorgenomen om me niet zo op te stellen. De laatste keer dat ik gedate heb met iemand en hij was iets later, plofte ik uit elkaar en heb gezegd dat mijn tijd me heilig was. Daarna was het snel over.
zondag 8 juli 2007 om 14:30
Lafjoetwo,
Is het bij jou dan ook een soort obsessie als het weer zover is, dat je ermee op staat, er mee naar bed gaat en ook nog tussendoor soms wakker ligt?
Het is gewoon verlamming.
Je bent je gewone normale dagelijkse zelf niet meer.
Ik bedenk me dan wel eens hoe absurd dit wel niet moet overkomen op andere mensen.
Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gesproken die het echt begrijpt.
Waar ben je dan bang voor, wordt er dan gevraagd, je zit toch niet gelijk helemaal aan iemand vast? Je kan toch gewoon lekker daten en lol maken?
Ja, nou.......zie mij dat maar eens spontaan doen.
Zo opgefokt als ik me dan kan gedragen.
Iedereen heeft toch een bonzend hart en knikkende knieën, wordt er dan gezegd: en voor die jongens is het net zo spannend, die verhalen ken jij vast ook wel.
Maar het zit gewoon in je vezels, je bent net opgejaagd wild, tenminste, ik wil niet voor jou spreken, maar zo voel ik me dan.
Wat bij mij speelt, nu, ik heb er nu twee...twee gegadigden waarvan ik weet dat ik mezelf niet bij ze kan zijn. Ze weten niet van elkaar. Ze zijn alletwee heel aardig, mijn ouders zouden ze als vriend van hun dochter wel zien zitten, en vatten mijn gedrag tot nu toe op als gewoon verlegenheid en voorzichtigheid, en dat vinden ze nog schattig ook. Ieder ander in mijn schoenen zou er gelukkig mee zijn.
Maar dit soort dingen daar heb je het in het begin toch niet over als je iemand net een paar keer gesproken hebt?
En het stempeltje: gewoon vriendschap, kan toch ook? stelt mij ook niet op mijn gemak. Daar ben ik al eens ingetrapt (alsof ik benadeeld word, als iemand meer wil dan vriendschap...)
Misschien wil ik wel dat ze me niet echt leren kennen, want deep-down ben ik gewoon helemaal niet aardig, en de moeite helemaal niet waard.
Lafjoetwo, ik hoop dat jij straks geen domme dingen doet, hou je taai, als hij het waard is, komt het goed.
Liefs, Perel.:R
Is het bij jou dan ook een soort obsessie als het weer zover is, dat je ermee op staat, er mee naar bed gaat en ook nog tussendoor soms wakker ligt?
Het is gewoon verlamming.
Je bent je gewone normale dagelijkse zelf niet meer.
Ik bedenk me dan wel eens hoe absurd dit wel niet moet overkomen op andere mensen.
Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gesproken die het echt begrijpt.
Waar ben je dan bang voor, wordt er dan gevraagd, je zit toch niet gelijk helemaal aan iemand vast? Je kan toch gewoon lekker daten en lol maken?
Ja, nou.......zie mij dat maar eens spontaan doen.
Zo opgefokt als ik me dan kan gedragen.
Iedereen heeft toch een bonzend hart en knikkende knieën, wordt er dan gezegd: en voor die jongens is het net zo spannend, die verhalen ken jij vast ook wel.
Maar het zit gewoon in je vezels, je bent net opgejaagd wild, tenminste, ik wil niet voor jou spreken, maar zo voel ik me dan.
Wat bij mij speelt, nu, ik heb er nu twee...twee gegadigden waarvan ik weet dat ik mezelf niet bij ze kan zijn. Ze weten niet van elkaar. Ze zijn alletwee heel aardig, mijn ouders zouden ze als vriend van hun dochter wel zien zitten, en vatten mijn gedrag tot nu toe op als gewoon verlegenheid en voorzichtigheid, en dat vinden ze nog schattig ook. Ieder ander in mijn schoenen zou er gelukkig mee zijn.
Maar dit soort dingen daar heb je het in het begin toch niet over als je iemand net een paar keer gesproken hebt?
En het stempeltje: gewoon vriendschap, kan toch ook? stelt mij ook niet op mijn gemak. Daar ben ik al eens ingetrapt (alsof ik benadeeld word, als iemand meer wil dan vriendschap...)
Misschien wil ik wel dat ze me niet echt leren kennen, want deep-down ben ik gewoon helemaal niet aardig, en de moeite helemaal niet waard.
Lafjoetwo, ik hoop dat jij straks geen domme dingen doet, hou je taai, als hij het waard is, komt het goed.
Liefs, Perel.:R
zondag 8 juli 2007 om 14:40
Krengie!!
Zie net je posting.
Ik lees je vaak, maar ik wist niet dat jij "ook zo" bent!
We staan er dus niet alleen voor.
Interessant!
Ik had een potientiële in Engeland, vorig jaar rond deze tijd.
Toen hij "dreigde" naar me toe te komen, hier in Amsterdam, was ik helemaal van het pad. Liep 's avonds met stressblossen op mijn wangen, van de hele dag piekeren, vond geen moment rust.
Heb ervoor gezorgd dat een meningsverschil niet meer op te lossen was en dat elkaar zien geen zin zou hebben. Einde verhaal.
Zit me nog steeds niet lekker. Hij was eigenlijk wel belangrijk voor mij, toen.
Perel.
Zie net je posting.
Ik lees je vaak, maar ik wist niet dat jij "ook zo" bent!
We staan er dus niet alleen voor.
Interessant!
Ik had een potientiële in Engeland, vorig jaar rond deze tijd.
Toen hij "dreigde" naar me toe te komen, hier in Amsterdam, was ik helemaal van het pad. Liep 's avonds met stressblossen op mijn wangen, van de hele dag piekeren, vond geen moment rust.
Heb ervoor gezorgd dat een meningsverschil niet meer op te lossen was en dat elkaar zien geen zin zou hebben. Einde verhaal.
Zit me nog steeds niet lekker. Hij was eigenlijk wel belangrijk voor mij, toen.
Perel.
zondag 8 juli 2007 om 14:56
Tja .. ik ben daar goed in .. dingen stuk maken voor t uberhaupt begonnen is.. Kan de boel behoorlijk dood analyseren..
Tegenwoordig probeer ik het over een andere boeg te gooien. Ik sta op een datingsite.. Leuk ik probeer alleen nu met meerdere mannen tegelijk contact te hebben via msn en mail. Zodat ik mij niet focus op 1 man.
Dat is voor mij beter op het moment, verder probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen die mij bezig houden. Werken , sporten , hobbies , uitgaan e.d.
Kortom mijn eigen leven zo actief mogelijk te houden , zodat ik weinig tijd heb om mij blind te staren op die telefoon of msn.
Maar ergens bekruipt mij wel t gevoel dat wanneer ik bv die mannen echt ga daten.. En ik er 1 van hen wel erg leuk vind ,,, ik terug val in dat wachten op smsjes , hopen dat hij mij weer uitnodigd etc.
En dat ik dus weer net als jullie op t moment in t zelfde zit waar jullie nu in zitten..
Lastig
Tegenwoordig probeer ik het over een andere boeg te gooien. Ik sta op een datingsite.. Leuk ik probeer alleen nu met meerdere mannen tegelijk contact te hebben via msn en mail. Zodat ik mij niet focus op 1 man.
Dat is voor mij beter op het moment, verder probeer ik zoveel mogelijk dingen te doen die mij bezig houden. Werken , sporten , hobbies , uitgaan e.d.
Kortom mijn eigen leven zo actief mogelijk te houden , zodat ik weinig tijd heb om mij blind te staren op die telefoon of msn.
Maar ergens bekruipt mij wel t gevoel dat wanneer ik bv die mannen echt ga daten.. En ik er 1 van hen wel erg leuk vind ,,, ik terug val in dat wachten op smsjes , hopen dat hij mij weer uitnodigd etc.
En dat ik dus weer net als jullie op t moment in t zelfde zit waar jullie nu in zitten..
Lastig
zondag 8 juli 2007 om 15:02
hey Lafjoeto en Perel,
herkenbaar, jammer genoeg. Hebben jullie het ook dat op het moment dat je iemand daadwerkelijk door je gedrag, je mixed signals, hebt weggejaagd, je erachter komt toch wel verliefd te zijn op de man in kwestie en je vervolgens daarop blind gaat staren? Ik namelijk wel...balen dus.
Goed boek hierover, waar veel herkenbaars instaat: 'he's scared, she's scared'. Je wordt er niet vrolijk van, maar het is wel fijn om te weten dat je niet de enige bent. De auteurs weet ik zo niet, wel bij bol.com te verkrijgen (als ik dit op mag schrijven).
Echt tips hoe ermee om te gaan heb ik niet, ben ik zelf ook nog aan het zoeken. Dacht ook dat fysieke afstand wel zou helpen, hmm, in de praktijk bleek dat niet te werken. Weet wel dat ik niet een man moet hebben die meteen all over is en van alles wil. Word ik helemaal gek van gewoon. Maar ja, zo'n afstandelijke man is natuurlijk ook niet echt leuk...ik weet het dus ook niet. Behalve het onderzoeken van je angsten in plaats van erin te schieten en te kijken hoe je ermee om kunt gaan. Dus het irrationele ervan inzien en ze hanteerbaar proberen te maken voor jezelf.
groetjes,
Racket
herkenbaar, jammer genoeg. Hebben jullie het ook dat op het moment dat je iemand daadwerkelijk door je gedrag, je mixed signals, hebt weggejaagd, je erachter komt toch wel verliefd te zijn op de man in kwestie en je vervolgens daarop blind gaat staren? Ik namelijk wel...balen dus.
Goed boek hierover, waar veel herkenbaars instaat: 'he's scared, she's scared'. Je wordt er niet vrolijk van, maar het is wel fijn om te weten dat je niet de enige bent. De auteurs weet ik zo niet, wel bij bol.com te verkrijgen (als ik dit op mag schrijven).
Echt tips hoe ermee om te gaan heb ik niet, ben ik zelf ook nog aan het zoeken. Dacht ook dat fysieke afstand wel zou helpen, hmm, in de praktijk bleek dat niet te werken. Weet wel dat ik niet een man moet hebben die meteen all over is en van alles wil. Word ik helemaal gek van gewoon. Maar ja, zo'n afstandelijke man is natuurlijk ook niet echt leuk...ik weet het dus ook niet. Behalve het onderzoeken van je angsten in plaats van erin te schieten en te kijken hoe je ermee om kunt gaan. Dus het irrationele ervan inzien en ze hanteerbaar proberen te maken voor jezelf.
groetjes,
Racket
zondag 8 juli 2007 om 15:10
Racket thanks voor je zeer verhelderende posting! Toch wel fijn zo'n forum!
Wat ik dus nu ook probeer is om niet uit mijn angst te reageren. Lukt helaas niet altijd, of helemaal niet. Mijn keel wordt letterlijk dicht geknepen.
Ik ben me er bewust van en wil er ook echt niet meer in meegaan. Deze is gewoon te leuk om te verknallen nu. En ja dan zeggen ze "als het zo bedoeld is dan komt het goed" maar ze vergeten er wel ff bij te vertellen dat je je niet als een randdebiel moet gedragen. Niemand kan toch bij een ander in het koppie kijken. Dus als je zelf mixed signals afgeeft, dan is het niet zo verwonderlijk dat de ander niet weet wat hij / zij ermee aan moet.
Wat ik dus nu ook probeer is om niet uit mijn angst te reageren. Lukt helaas niet altijd, of helemaal niet. Mijn keel wordt letterlijk dicht geknepen.
Ik ben me er bewust van en wil er ook echt niet meer in meegaan. Deze is gewoon te leuk om te verknallen nu. En ja dan zeggen ze "als het zo bedoeld is dan komt het goed" maar ze vergeten er wel ff bij te vertellen dat je je niet als een randdebiel moet gedragen. Niemand kan toch bij een ander in het koppie kijken. Dus als je zelf mixed signals afgeeft, dan is het niet zo verwonderlijk dat de ander niet weet wat hij / zij ermee aan moet.
zondag 8 juli 2007 om 15:12
Sja dat wachten op smsjes dat heb ik dan weer niet.<br /> Ik stuur gewoon een sms als ik zin heb en zie wel en ondertussen ga ik stofzuigen of in bad ligge of iets anders doen waardoor ik afleiding heb. <br /><br />Ik raak juist helemaal in paniek als mannen mij veel smssen. Toen ik moeilijke man net kende belde ie me 3x per dag. Werd ik helemaal gestoord van. brrr. dus dat stukje herken ik niet zo en nee stukmaken dat hoef ik ook niet zelf te doen, ik kies wel het soort mannen waarbij dat vanzelf gebeurt. Hoewel er zijn maar heel weinig mannen die mijn cynische commentaren en iedereen om me heen krijgt nu een kwetsende otopmerking-buien lang kunnen overleven. Degenen die dat wel kunnen blijven trrouwens wel vaak goede vrienden en daar ben ik ook erg blij mee.<br /><br />Momenteel ben ik weer ff datingsitemoe, dus nu gewoon ff niks. Gisteren weer aanvaring met moeilijke man, dus dat blijft moeilijk.
zondag 8 juli 2007 om 15:14
Hallo DesertRose,
Herkenbaar, ja absoluut.
Wat jij dan weer zegt over een datingsite, dat is dus de insteek die ik ook had. Maar ik heb gemerkt dat als het puntje bij paaltje komt, het precies hetzelfde voelt.
Ik mail dan wel met meerdere mannen, om op een wat minder gecomliceerde manier mannen te leren kennen, wat op zich heel gezellig is, na een paar keer msn heb je dat ook wel gehad, is er niet zoveel meer toe te voegen (niet dat het dan "op" is) maar je voelt dat het tijd wordt voor de volgende stap, en ik dan niet zo de behoefte die daadwerkelijk te zetten, maar voel me wel een beetje verplicht, omdat het toch ergens ook wel logisch is?
Je hebt over en weer over minder belangrijke en meer persoonlijke dingen gepraat, maar dat blijf je niet eindeloos doen.
Soms weet ik het gewoon helemaal niet meer.
Begin er dan ook niet aan, als je er niet mee om kan gaan, muts, denk ik dan bij mezelf. Als je alleen maar schade kan aanrichten, mensen kan teleurstellen. Kan ik nog zo vaak zeggen: ik wil dit helemaal niet...ik doe het ondertussen wel.
Volgens sommige vriendinnen til ik er te zwaar aan.
Als je met iemand contact legt, neem je toch het risico dat je afgewezen wordt? Dat geldt voor jou toch ook, zeggen ze dan. Het kan jou toch ook gebeuren dat je iemand beter wil leren kennen en dat HIJ het op een gegeven moment afhoudt? Daar breek jij dan ook niet van in duizend stukken, het is alleen niet leuk.
Perel.
Herkenbaar, ja absoluut.
Wat jij dan weer zegt over een datingsite, dat is dus de insteek die ik ook had. Maar ik heb gemerkt dat als het puntje bij paaltje komt, het precies hetzelfde voelt.
Ik mail dan wel met meerdere mannen, om op een wat minder gecomliceerde manier mannen te leren kennen, wat op zich heel gezellig is, na een paar keer msn heb je dat ook wel gehad, is er niet zoveel meer toe te voegen (niet dat het dan "op" is) maar je voelt dat het tijd wordt voor de volgende stap, en ik dan niet zo de behoefte die daadwerkelijk te zetten, maar voel me wel een beetje verplicht, omdat het toch ergens ook wel logisch is?
Je hebt over en weer over minder belangrijke en meer persoonlijke dingen gepraat, maar dat blijf je niet eindeloos doen.
Soms weet ik het gewoon helemaal niet meer.
Begin er dan ook niet aan, als je er niet mee om kan gaan, muts, denk ik dan bij mezelf. Als je alleen maar schade kan aanrichten, mensen kan teleurstellen. Kan ik nog zo vaak zeggen: ik wil dit helemaal niet...ik doe het ondertussen wel.
Volgens sommige vriendinnen til ik er te zwaar aan.
Als je met iemand contact legt, neem je toch het risico dat je afgewezen wordt? Dat geldt voor jou toch ook, zeggen ze dan. Het kan jou toch ook gebeuren dat je iemand beter wil leren kennen en dat HIJ het op een gegeven moment afhoudt? Daar breek jij dan ook niet van in duizend stukken, het is alleen niet leuk.
Perel.
zondag 8 juli 2007 om 15:21
Kreng daarom was ik zo blij dat hij mijn nummer niet direct gevraagd heeft. Dan krijg je dit soort acties. Wat en idioot ben ik toch ook. Eigenlijk zou ik moeten vertrouwen op wat iemand zegt en niet iets afwegen aan de hoeveelheid smsjes en telefoontjes. Ik zou ook zwaar nerveus en achterdochtig worden als ik plat gebeld zou worden, maar helemaal geen reactie is toch wel erg vreemd. Helemaal omdat we hebben afgesproken. Ben nu inmiddels in het stadium beland waarin ik denk dat mijn telefoon kapot is, niet te berieken ben, of dat hije rgens dood in de goot ligt. Hahahahaa getverdekkie wat een muts! En dat allemaal voor een date pppfffff.
Jullie moeten het toch eens zijn dat het vreemd blijft dat er geen reactie komt?
Jullie moeten het toch eens zijn dat het vreemd blijft dat er geen reactie komt?
