Bindingsangst? Of waar komt dit nou vandaan?

08-07-2007 09:21 113 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zodra ik iemand ontmoet en ik merk aan mezelf dat ik hem leuker dan leuk begin te vinden, slaat bij mij totale paniek toe.

Ik word misselijk, krijg buikpijn en kan niet meer helder nadenken. Het grijpt me letterlijk en figuurlijk naar mijn keel. Het liefst zou ik dan weg willen rennen. Gevolg is dat ik kan niet kan genieten van de aandacht en het moment, maar finaal dichtklap en verkeerde signalen afgeef. Ik loop dan o.a. stoer te verkondigen dat ik niet van claimgedrag hou, maar ik merk toch aan mezelf dat ik wel enige bevestiging nodig heb. Ik vind dit zo vermoeiend van mezelf en ben bang dat ik hiermee de ander zal afschrikken. Ik weet gewoon niet wat ik nu met mezelf aan moet. Ik voel me op dit soort momenten hartstikke onzeker en enorm kwetsbaar...
Alle reacties Link kopieren
Ik ben jarenlang getrouwd geweest met een afstandelijke man. Waarschijnlijk ben ik ook in eerste instantie met hem getrouwd juist omdat hij afstandelijk was, omdat ik anders al eerder gevlucht was.

Toch kon ik het op den duur niet meer aan, dat emotionele onvermogen van hem, en is het mede daardoor ook stukgelopen. (misschien is dit á la Krengie met moeilijke man?)

Heb je ook gepost over MM, kreng? Zo ja, waar dan?



Racket, fijn dat je dit laat weten.



Het worden er steeds meer hier!



Jammer dat het nodig is, maar gedeelde smart.....



Perel.





Alle reacties Link kopieren
hey!



bij mij is het meer denk ik dat ik zo bang ben om iemand dichtbij te laten, het ook niet zo heel goed ken. Bij vrienden wel, maar met partners? Heb een vriend gehad die heel veel geduld met me had. Dat werkte ook weer niet zo heel goed, omdat ik de neiging kreeg om hem te overrulen.



En ik kan er ook niet tegen als ik net iemand ken en die gaat gelijk en sms'en en bellen en dat liefst ook nog achter elkaar ook. De laatste man met wie ik ben omgegaan (en die ik echt leuk vond, anders had ik me niet zo achterlijk gedragen), sms'te een paar dagen nadat we elkaar gezien hadden dat ie me miste. Ik kon er werkelijk niks mee. Zat maar naar mijn telefoon te staren zo van, hoe moet ik dit nu weer opvatten. Had gelijk het gevoel in een vaste relatie te zitten en kreeg het daar heel benauwd van. Ging hem zelfs ontwijken. Gaan sporten terwijl ik wist dat hij zou gaan bellen om uit eten te gaan en meer van dat soort dingen. Expres dus. Moet er wel bij zeggen dat ik toen net in een hele stressvolle periode zat en dit dus gewoon ook teveel vond.



Maar goed, hij vond mij in ieder geval niet geinteresseerd genoeg en dat kan ik me voorstellen. Weer een laten lopen dus. En nee, ik geloof niet in die uitspraken als als het zo bedoeld is, komt het wel. Ja, bij mensen die zich misschien normaal gedragen. Voor hen geldt dat misschien wel. Maar niet als je je net zoals ik gedraagt. Ik heb ook niet meer de illusie dat het te maken heeft met de juiste persoon. Het zit echt alleen in mij. Ik ga me spastisch gedragen en zo. Het enige dat ik kan doen is mijn eigen buien weerstaan en niet te snel opgeven bij iemand. Wat ik in de praktijk dus wel doe.



Nog tips iemand?



groetjes,

Racket
Alle reacties Link kopieren
Het aantrekken en afstoten van mannen..



Trek ze aan .. vind dat spannend en interessant.. en als t niet volgens mijn eigen geschreven boekje gaat.. Stoot ik ze maar weer af... Om ze vervolgens weer aan te trekken..



moe moe moe word ik er van ..



Zondag is zo'n dag .. heb een erg leuke avond gehad gisteren , maar wat zou ik graag elke ochtend wakker willen worden naast dezelfde vent..

En dan vooral op zondag , maar ja das niet zo
Alle reacties Link kopieren
LJT,



Er was een poos geleden een topic met als naam iets in de richting van:

"Wel of niet iets laten horen.....", dit ging over sms-jes die maar niet kwamen, telefoontjes die maar niet overgingen, en of de wachtenden daarop dan wel of niet tot actie over zouden gaan.....later is daar het topic "bloeiende liefdes" uit voortgekomen, omdat het natuurlijk niet in alle gevallen ernstig verkeerd afliep.



Wie weet kun je daar nog inspiratie op doen??



Vervelend is het wel, Lafjoetwo.



Perel.
Alle reacties Link kopieren


hey!



bij mij is het meer denk ik dat ik zo bang ben om iemand dichtbij te laten, het ook niet zo heel goed ken. Bij vrienden wel, maar met partners? Heb een vriend gehad die heel veel geduld met me had. Dat werkte ook weer niet zo heel goed, omdat ik de neiging kreeg om hem te overrulen.



En ik kan er ook niet tegen als ik net iemand ken en die gaat gelijk en sms'en en bellen en dat liefst ook nog achter elkaar ook. De laatste man met wie ik ben omgegaan (en die ik echt leuk vond, anders had ik me niet zo achterlijk gedragen), sms'te een paar dagen nadat we elkaar gezien hadden dat ie me miste. Ik kon er werkelijk niks mee. Zat maar naar mijn telefoon te staren zo van, hoe moet ik dit nu weer opvatten. Had gelijk het gevoel in een vaste relatie te zitten en kreeg het daar heel benauwd van. Ging hem zelfs ontwijken. Gaan sporten terwijl ik wist dat hij zou gaan bellen om uit eten te gaan en meer van dat soort dingen. Expres dus. Moet er wel bij zeggen dat ik toen net in een hele stressvolle periode zat en dit dus gewoon ook teveel vond.



Maar goed, hij vond mij in ieder geval niet geinteresseerd genoeg en dat kan ik me voorstellen. Weer een laten lopen dus. En nee, ik geloof niet in die uitspraken als als het zo bedoeld is, komt het wel. Ja, bij mensen die zich misschien normaal gedragen. Voor hen geldt dat misschien wel. Maar niet als je je net zoals ik gedraagt. Ik heb ook niet meer de illusie dat het te maken heeft met de juiste persoon. Het zit echt alleen in mij. Ik ga me spastisch gedragen en zo. Het enige dat ik kan doen is mijn eigen buien weerstaan en niet te snel opgeven bij iemand. Wat ik in de praktijk dus wel doe.



Nog tips iemand?



groetjes,

Racket
Racket .. je verteld het zelfde wat ik denk
Alle reacties Link kopieren
Thanks Perel! Het is ook niet zo dat ik nu in ene "mijn prins op het witte paard" voorbij zie galopperen. Het is die angst dat dit gebeuren kan, de onzekerheid, waardoor ik een aantal debiele opmerkingen heb gemaakt.  Zo maf van mezelf! Hij heeft ook elke keer om bevestiging gevraagd, en dacht dat ik vandaag niet wilde. Hij begreep niet waarom ik voor overdag geen oppas kon regelen en voor 's avonds wel.

Wat moet ik nu doen? Ik kan toch niet weeeer gaan bellen of smsen? ewoon maar zo laten en aannemen dat er geen date in zit vandaag? Heb echt geen idee.



En tips heb ik al helemaal niet, ben zelf net zo erg. Het is inderdaad iets wat in jezelf zit, en niet in een ander.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook een ster (ik ben een sterren debiel) in debiele smsjes en signalen af te geven..



Heel erg is het wanneer iemand smst bv naar mij .. Wat vind je spannend ?

En dan gaan de smsjes nog niet eens over daadwerkelijke sex .



Maar ik haak dan direct af. weet niet meer wat ik er op moet antwoorden.. Als ik er opga antwoorden ben ik bang dat diegene mij ziet als een geil wijf.. En als ik er niet opantwoord denkik ... nah die zal mij wel een saai degelijk ding vinden. Terwijl ik dat natuurlijk niet ben.

Maar ik klap dan dicht en dat komt wel weer over een met wat Racket schrijft.. Zodra iemand te dichtbij komt blaf ik terug .
Alle reacties Link kopieren
DesertRose dat maakt van ons twee sterren debielen. Hier zit er nog eentje.

Ik kreeg van hem een heel lief smsje waarop ik helemaal niet heb gereageerd. Vervolgens zegt mijn vriendin als je hetzelfde voelt kan je dat toch terug smsen? Ja dat had gekund, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik het weer negatief oppakte. Dood vermoeiend :(
Alle reacties Link kopieren


DesertRose dat maakt van ons twee sterren debielen. Hier zit er nog eentje.

Ik kreeg van hem een heel lief smsje waarop ik helemaal niet heb gereageerd. Vervolgens zegt mijn vriendin als je hetzelfde voelt kan je dat toch terug smsen? Ja dat had gekund, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik het weer negatief oppakte. Dood vermoeiend :(






Jah herkenbaar... gatsie



Ik heb gisteravond een paar smsjes naar een leuke jongen gestuurd.. Hijhad op dat moment zijn telefoon in zijn jas en die hing bij alle andere jassen van discotheek gangers. Dus die had ie niet in zijn broekzak.. En hij reageerde niet dus ik stuurde een smsje iets in de trant van : Ooh je hebt het te druk met feesten tot morgen.

En hij reageerde daar vannacht op met ooh je hebt veel smsjes gestuurd. Sorry dat ik ze niet kon beantwoorden mijn telefoon zat in mijn jas.



Ik lees dan niet : dat zijn telefoon in de jas zat en daardoor niet kon antwoorden maar ik lees  dan > OIh je hebt veel smsjes gestuurd maw je moet niet zoveel sturen..



Terwijl hij dat helemaal niet zo bedoeld !! WHAAAAAAAAAAAA
Alle reacties Link kopieren
Dat soort acties zouden ook echt iets voor mij zijn geweest. Alleen doe ik dat niet meer. Ik sms 1 keer, krijg ik niets terug dan vreet ik mezelf gewoon op. Rook een half pakje in een paar uur leeg. Want ik wil dit soort acties juist vermijden.

Wat ik nu heb gedaan is niet reageren op zijn sms, en toen hij me wat liefs zei, viel ik stil, waarop hij weer zei "je gelooft me niet he?!".

Nu weet ik ff niet wat te doen. Ik zou hem wel willen bellen, maar aan de andere kant wil ik ook niet zo wanhopig overkomen. Ik vraag me nu serieus af of mijn foon het wel doet, want ik heb een vriendin gesmst en zij reageert ook al niet, terwijl ze dat eigenlijk altijd direct doet! Krijg weer buikpijn pppffff
Alle reacties Link kopieren
Ik weet hier eigenlijk ook niet zo goed wat ik er aan zal toevoegen/zou moeten antwoorden: het staat er allemaal.



Racket: helemaal zoals het voelt bij mij, en dat zegt Krengiserweer dan ook weer, dat dat voor haar ook geldt.



Goh, wat begrijpen wij elkaar!!



En het ergste is nog, de mannen willen ook best wel begrip hebben, maar willen wij begrepen worden?

"Je hebt een enorme muur om je heen" hoor ik zeggen en erachteraan denken: die wil ik wel helpen afbreken, steentje voor steentje....

Blijf af, bijt ik dan terug, is mijn muur, zelf gemetseld, heb jij niks over te zeggen. Hij zal 'em wel afbreken, ja hoor....



Ik wou dat het niet nodig was dat iemand mij zou moeten begrijpen.

DAT zou ík wel willen.

Ik wil gewoon eens een keer normaal doorsnee met iemand om kunnen gaan, zonder de mitsen en de maren, gecompliceerde gedachtenkronkels en bijbehorende (voor anderen zichtbare en merkbare) kuren.



Zware forummddag is dit voor mij. Ik krijg hoofdpijn ervan.

Wordt weer zó met mezelf geconfronteerd.

Hebben jullie dit ook?



Perel.



Alle reacties Link kopieren
Perel ik krijg er gelukkig geen hoofdpijn van, ben wel blij dat ik mijn ei kwijt kan en dat het herkenbaar is. Op deze manier wordt je wel bewust gemaakt van je gedrag en ja dus ook van je "negatieve" dingetjes. Je dingetjes die je zelf liever ook niet zo ziet, en waarvan je weet dat jij zelf degene bent die daar verantwoordelijk voor is en er zelf als enige wat aan kan doen. Heel confronterend maar niet verkeerd denk ik! Helaas heb ik geen tips....zit zelf in dubio of ik nou wel moet bellen of niet. :?
Alle reacties Link kopieren
Dat over die smsjes is ook zo iets. Ik zit daar ook niet naar uit te kijken.

Schrik als mijn mobiel overgaat, goddank, tis alleen maar een smsje..., wat moet ik als ie echt belt?

WAAROM geef ik dan mijn nummer? Dan kun je toch op een reaktie rekenen?





Alle reacties Link kopieren
Dat heb ik niet Perel, want inderdaad waarom geef je je nummer dan? Vind het altijd wel spannend als ik gesmst word, mits het geen gekwijl is. Helemaal niets van zich laten horen, vind ik in dit geval echt dus ook niet leuk.
Alle reacties Link kopieren
Wat, lieve dames, wat is nu het ergste dat je kan overkomen met deze leuke meneer.

Als je dat weet, dan weet je ook waarom je jezelf zo gedraagd.

Het heeft iets met afwijzing of gekwetst worden te maken volgens mij.
Alle reacties Link kopieren
Perel.. ik kirijg er geen hoofdpijn van , maar ik word er wel Emo door..

Traantje wegpinken omdat ik gewoon een muts ben wat mannen betreft.. Kan mijzelf dan wel voor mijn kop slaan..



Misschien straal ik wel gewoon uit dat ik *te* graag een vent wil ..
Alle reacties Link kopieren
Lafjoetwo,



Ik zou toch maar even bellen, anders zit je nog langer te wachten.

Je hebt nu toch wel lang genoeg zitten wachten 't is na vieren nu.

Wat waren jullie van plan te gaan doen vanavond?

Wat had je een goeie tijd gevonden om af te spreken?



Doe het voor jezelf, dan weet je waar je aan toe bent!



Liefs, Perel.
Alle reacties Link kopieren


Wat, lieve dames, wat is nu het ergste dat je kan overkomen met deze leuke meneer.

Als je dat weet, dan weet je ook waarom je jezelf zo gedraagd.

Het heeft iets met afwijzing of gekwetst worden te maken volgens mij.






Ja daar heeft het ook zeker mee te maken.. Onzekerheid etc



En om niet gekwetst of afgewezen te worden , stuur ik zulke debiele berichten en smsjes dat ie mij wel dumpt omdat ik claim , zeur of whatever... (dat zal zo'n vent nooit zeggen natuurlijk tegen mij maar ik maak dat er dan maar van)
Alle reacties Link kopieren
Zodat je zelf de schuld van de "breuk" hebt en niet door hem afgewezen wordt als de persoon die je zelf bent ?



Zou zo maar kunnen.
Alle reacties Link kopieren


Zodat je zelf de schuld van de "breuk" hebt en niet door hem afgewezen wordt als de persoon die je zelf bent ?



Zou zo maar kunnen.
Jeps.. Of wat ik ok nog wel eens wildoen , is hem uitlokken door bepaalde teksten te sturen of dingen te zeggen.. Waardoor hij verontwaardigd raakt en er op reageert. En ik later kan zeggen wat een klootzak zeg ! Terwijl ik het zelf heb laten ontstaan ..
Alle reacties Link kopieren
Heb je dan ook de neiging om hem steeds te testen of hij wel voldoende om je geeft?



Misschien toch iets meer van jezelf houden en niet jezelf steeds zo afwijzen.

Want dat doe je dan, via hem welliswaar, maar je doet het zelf!.
Alle reacties Link kopieren
Houvanjezelf,



Laat ik even voor mezelf spreken:



Ik weet het wel, maar het lukt me niet!

Het gevoel ondermijnt het verstand.



Bij mij is het ook een beetje van dittum:



Deze beschrijving hieronder is tenenkrommend en dom, ik weet het maar het is een soort mechanisme dat zichzelf in werking zet, ik wil het stoppen maar het lukt niet.

Het woord randdebiel viel hier al eerder...



Een echte leuke vent, tenminste zoals ik ze leuk vind, is voor mij niet weggelegd. Ik ben daar niet knap, spontaan of interessant genoeg voor, zo iemand zal mij niet zien staan. Onbegonnen werk, ik zal mezelf er hoogstens belachelijk mee maken. Misschien kan ik er wel een zover krijgen dat hij een keertje met mij uit gaat, als hij toch niks anders te doen heeft. Dan denk ik misschien dat het serieus is, maar daarna kom ik met een klap weer bij bewustzijn.GEVOEL)



Daarom zoek ik iemand uit, die ik ergens best wel leuk vind, maar waarvan ik weet dat ik eigenlijk niet heel verliefd kan worden, waarin ik mezelf niet kan verliezen, bij wie ik de touwtjes in handen kan kouden.

Maar dat werkt niet. Ook al vind ik ze aardig, zijn het doodgoeie kerels, ik zou daar toch blij mee moeten zijn? Er zijn toch relaties gebaseerd op vriendschap. En als ik dan zie dat zo iemand mij mag, toenadering zoekt, plannen voor "ons" maakt, voel ik me gevangen.



Perel.

Alle reacties Link kopieren
Wat gebeurt er als iemand zo dichtbij komt?

En wat is de angst dat iemand kan doen als die eenmaal zo dichtbij is??

En waaraan doet dit je denken, welke gebeurtenis in het verleden?



De sleutel ligt in iets wat in je verleden is gebeurd.
Alle reacties Link kopieren


Heb je dan ook de neiging om hem steeds te testen of hij wel voldoende om je geeft?



Misschien toch iets meer van jezelf houden en niet jezelf steeds zo afwijzen.

Want dat doe je dan, via hem welliswaar, maar je doet het zelf!.




Je slaat de spijker op zijn kop Houvanjezelf.. Inderdaad ik test hem om te checken hoe leuk hij mij vind, of hij wel voldoende om mij geeft, mij wel voldoende respecteerd en waardeert !



En het 2e zinnetje van je , ik weet dat en daar werk ik aan..



Onbereikbare mannen, foute mannen het zijn allemaal de mannen die ik enorm spannend vind maar ook van weet dat zij mij nooit dat zullen geven wat ik graag wil.

Een bereikbare man , lieverd , een schat e.d die zie ik niet staan omdat het veel te makkelijk is..

En ben bezig mij nu meer te verdiepen in die lieve mannen die dan misschien wat minder spannend zijn qua uiterlijk en in doen en laten, maar die mij waarschijnlijk wel dat kunnen geven wat ik graag wil. Gelukkig door de omgang met dat soort (klinkt vreemd dat soort sorry) mannen leer ik mannen ookeens van die kant te bekijken. Dat is erg wennen moet ik toegeven, maar merk wel dat het contact met hun anders is , het gaat rustiger , minder smsen , minder mailen. Maar wel relaxter in omgang , de mailtjes gaan over diepere dingen in het leven. Heb het gevoel dat ze echt in MIJ zijn geinteresseerd en niet in mijn lijf , kop  tieten e.d
Alle reacties Link kopieren
Jeetje Desert..



het gevoel als je je bericht maakt, helemaal overtuigd dat het goed is wat je doet,  maar dan, als die send-knop is ingedrukt, en je ziet: bericht wordt nu verzonden, en je weet: kanniemeerterug kanniemeerterug, je wéét gewoon wat er op volgt. Zo'n ongelofelijk k*t gevoel.



Als je dit bedoelt, is het écht exact hetzelfde als bij mij!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven