Relaties
alle pijlers
Bindingsangst? Of waar komt dit nou vandaan?
zondag 8 juli 2007 om 09:21
Zodra ik iemand ontmoet en ik merk aan mezelf dat ik hem leuker dan leuk begin te vinden, slaat bij mij totale paniek toe.
Ik word misselijk, krijg buikpijn en kan niet meer helder nadenken. Het grijpt me letterlijk en figuurlijk naar mijn keel. Het liefst zou ik dan weg willen rennen. Gevolg is dat ik kan niet kan genieten van de aandacht en het moment, maar finaal dichtklap en verkeerde signalen afgeef. Ik loop dan o.a. stoer te verkondigen dat ik niet van claimgedrag hou, maar ik merk toch aan mezelf dat ik wel enige bevestiging nodig heb. Ik vind dit zo vermoeiend van mezelf en ben bang dat ik hiermee de ander zal afschrikken. Ik weet gewoon niet wat ik nu met mezelf aan moet. Ik voel me op dit soort momenten hartstikke onzeker en enorm kwetsbaar...
Ik word misselijk, krijg buikpijn en kan niet meer helder nadenken. Het grijpt me letterlijk en figuurlijk naar mijn keel. Het liefst zou ik dan weg willen rennen. Gevolg is dat ik kan niet kan genieten van de aandacht en het moment, maar finaal dichtklap en verkeerde signalen afgeef. Ik loop dan o.a. stoer te verkondigen dat ik niet van claimgedrag hou, maar ik merk toch aan mezelf dat ik wel enige bevestiging nodig heb. Ik vind dit zo vermoeiend van mezelf en ben bang dat ik hiermee de ander zal afschrikken. Ik weet gewoon niet wat ik nu met mezelf aan moet. Ik voel me op dit soort momenten hartstikke onzeker en enorm kwetsbaar...
maandag 9 juli 2007 om 07:44
DesertRose: dat zou ik ook wel willen dat ik mijzelf kon resetten...
Ik heb mijzelf regelmatig afgevraagd of het nou echt zo zou zijn dat ik "overblijf" en geluk wat betreft de liefde niet voor mij is weggelegd....
Heel frustrerend en nu denk ik gewoon ik zie het wel als het voor mij bedoelt is dan komt er wel iemand en anders pech gehad...
Zo slecht is het ook weer niet alleen...
Ik heb mijzelf regelmatig afgevraagd of het nou echt zo zou zijn dat ik "overblijf" en geluk wat betreft de liefde niet voor mij is weggelegd....
Heel frustrerend en nu denk ik gewoon ik zie het wel als het voor mij bedoelt is dan komt er wel iemand en anders pech gehad...
Zo slecht is het ook weer niet alleen...
maandag 9 juli 2007 om 08:25
Eigenlijk ben ik best tevreden over wie, wat en hoe ik ben. Mijn leventje is nu eindelijk eens helemaal op orde. Na het verbreken van mijn relatie, heeft het me bloed, zweet en tranen gekost om te komen waar ik nu ben. En dat is denk ik 1 van de redenen waarom ik elke keer als er iemand mijn veilige leventje in huppelt ik helemaal paniekerig en angstig word. Er komt een heel mechanisme van zelfbescherming op gang. Gevolg is, ik gedraag me anders dan dat ik me daadwerkelijk op dat moment voel. Mannen krijgen dan het idee dat ik ze helemaal niet zo interessant vind. En vragen constant om bevestigng. En als ik heel eerlijk ben, kan ik ze dat niet eens kwalijk nemen. Zelf ben ik degene die er dingen uit knal en automatisch een kille houding aanneemt. Niet bewust, maar het gebeurt wel. Er hoeft er maar 1tje te zijn die het geduld en de moeite wil en kan opbrengen om daar doorheen te prikken.....
maandag 9 juli 2007 om 09:09
Lafjoe wat dat betreft lijken we op elkaar...
Ik herken het helemaal...
Heb jij dat ook dat je voelt dat het hele mechanisme in werking treed,je het zelf door hebt en je er niks tegen kunt doen?:(
Zo gauw iemand te dichtbij probeert te komen word ik zenuwachtig en weet ik niet meer hoe ik mij moet gedragen...
Het is dan ook net alsof mijn keel heel langzaam word dichtgeknepen...
Ik herken het helemaal...
Heb jij dat ook dat je voelt dat het hele mechanisme in werking treed,je het zelf door hebt en je er niks tegen kunt doen?:(
Zo gauw iemand te dichtbij probeert te komen word ik zenuwachtig en weet ik niet meer hoe ik mij moet gedragen...
Het is dan ook net alsof mijn keel heel langzaam word dichtgeknepen...
maandag 9 juli 2007 om 09:21
Ja ik heb dat zeer zeker ook. Ik verstijf bijna letterlijk van angst. Die leuke man kwam ik van de week tegen in onze stamkroeg. Ik draaide toevallig mijn hoofd om en keek hem vervolgens recht in zijn snufferdje aan. Ik schrok zo waarop ik vervolgens mijn hoofd omdraaide en me niet meer durfde om te draaien naar zijn richting. Later hoorde ik van hem dat hij dacht dat ik hem niet wilde zien. Ik heb hem toen uitgelegd dat dat absoluut het niet geval was, maar dat ik verlegen van hem word en schrok toen ik hem in ene zag staan. Dood en dood vermoeiend. Je kan het de ander ook niet kwalijk nemen als je zelf zo reageert.
maandag 9 juli 2007 om 11:56
Goedemorgen.
Gisteravond/ vannacht was t weer raak hoor. Ik zag hem online, hij zegt ik bel je zo, ik ga even afsluiten. Vervolgens een een uur NIETS. En ja wat dacht ik; hij is in slaap gevallen, hij vindt me niet meer belangrijk. Natuurlijk huilen. Rond 01.00 dacht ik echt dat hij niet meer zou bellen en toen werd ik boos en verdrietig. Uiteindelijk belde hij nog wel en hebben we gewoon zitten kletsen over t weekend. Echt niets aan de hand dus. Denk ik.
Mijn beste vriendje zei: Je staat nu onder druk met afstuderen, werken, en slaaptekort enzovoort, dat alle spanning zich misschien wel uit op je grootste onzekerheid.
Dit kan wel eens heel erg waar zijn.
En superstar inderdaad,dat alleen zijn is helemaal niet erg, ik ben het al 2.5 jaar, en dan heb je zelf de controle over letterlijk alles. Dat te moeten loslaten is juist het probleem bij mij.
Maar we willen allemaal weleens wat meer dan alleen zijn. Maar toch neig ik te denken als het me zoveel moeite, angst en energie kost, doe ik het misschien toch liever niet. Waarop beste vriendje weer zei: Als je dit nu loslaat krijg je zoveel spijt. Maar daarover zeuren, en zeuren dat ik geen vriendje heb en de rest van de wereld wel, is altijd nog makkelijker dan hier door heen gaan. Ik hoop heel hard dat gisteren een piek was, dat het eruit is en dat ik nu weer rustig kan blijven.
Alhoewel ik net heb besloten een hele sterke meid te zijn, vanaf ongeveer NU, alle irrationele gedachtes overboord te gooien en wel te zien hoe het loopt. Vindt hij me niet leuk, dan pech! ;)
Klinkt goed he...... nu nog uitvoeren.
Hij komt heel misschien vanavond, zo niet ga ik lekker sporten. Hij zou het na zn werk laten weten, prima.. ik wacht rustig af, want dat kan ik goed. Daarbij denk ik dat hij niet komt, dan heb ik dat alvast ingecalculeerd.
Verstandige rationele jonge dame ben ik toch weer zeg. ;)
maandag 9 juli 2007 om 17:39
hoi iedereen,
zo herkenbaar wat je schrijft, lafjoetwo, dat als je iemand ziet die je leuk vindt, je je omdraait. Uit verlegenheid waarschijnlijk, bij mij wel zo, maar op die ander komt het zooo anders over. En het aantrekken-afstoten zit er diep in bij mij, dodelijk vermoeiend gewoon. Sowieso vind ik mezelf in een relatie vermoeiend met al mijn gedoetjes en buien. Maar ja, om nu altijd alleen te blijven is ook niet echt een aantrekkelijk idee. Denk dat een lieve man met veel begrip, maar ook weer niet teveel, het allerbeste werkt. En ik hoop en ga ervanuit dat mijn wel willen, maar nog niet echt kunnen toch echt wel verandert in wel willen en niet zo heel goed kunnen, maar wel goed genoeg kunnen...da's in ieder geval mijn streven.
En natuurlijk die rare buien, op iedere slak zout leggen en de meest kleine dingen heeeeel groot maken, allemaal wat luchtiger opnemen van mezelf. Zo van, ach dat ben ik nu eenmaal, gaat vanzelf wel weer over. In plaats van het heel serieus te nemen. Als dat niet werkt, weet ik het eigenlijk ook niet meer.
groet,
Racket
zo herkenbaar wat je schrijft, lafjoetwo, dat als je iemand ziet die je leuk vindt, je je omdraait. Uit verlegenheid waarschijnlijk, bij mij wel zo, maar op die ander komt het zooo anders over. En het aantrekken-afstoten zit er diep in bij mij, dodelijk vermoeiend gewoon. Sowieso vind ik mezelf in een relatie vermoeiend met al mijn gedoetjes en buien. Maar ja, om nu altijd alleen te blijven is ook niet echt een aantrekkelijk idee. Denk dat een lieve man met veel begrip, maar ook weer niet teveel, het allerbeste werkt. En ik hoop en ga ervanuit dat mijn wel willen, maar nog niet echt kunnen toch echt wel verandert in wel willen en niet zo heel goed kunnen, maar wel goed genoeg kunnen...da's in ieder geval mijn streven.
En natuurlijk die rare buien, op iedere slak zout leggen en de meest kleine dingen heeeeel groot maken, allemaal wat luchtiger opnemen van mezelf. Zo van, ach dat ben ik nu eenmaal, gaat vanzelf wel weer over. In plaats van het heel serieus te nemen. Als dat niet werkt, weet ik het eigenlijk ook niet meer.
groet,
Racket
maandag 9 juli 2007 om 21:12
Ja Racket, het fijne is dat we dingen herkennen in elkaar, maar waren er maar geen dingen te herkennen.
Wat je zegt om steeds weer een stukje verder te kunnen, dat besef ik me nu ook. Ik besef nu dat ik door mijn gedrag mensen weg jaag.
Gelukkig heb ik niet de behoefte om aan te trekken en dan weer af te stoten. Ik denk dat als het begin voorbij is, er vertrouwen is, het allemaal wel goed komt.
In een relatie wil ik niet achterdochtig zijn, geen spelletjes spelen. Ik wil rust, vertrouwen en veiligheid. Dit zit in de 1ste instantie in jezelf en wat in jezelf zit, herken je vaak ook in een ander.
Wat me ook vaak tegenhoudt is mijn trots. Als ze niet reageren zoals ik voor ogen had, dan hoeft het voor mij niet meer. Eigenlijk niet eerlijk. Je geeft de ander nooit geen 2de kans meer. En het is stom als je iets moois mist door je trots en dingen gebaseerd op je eigen visie. Zo werkt dat volgens mij niet.
Het positieve van dit alles is, is dat je je er bewust van bent. Zodra je bewust bent van iets, kan je er daadwerkelijk ook iets mee doen. Uiteindelijk ben je zelf degene die verantwoordelijk is voor je eigen gedrag. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar zodra je je eigen ik op de 1ste plaats stelt, je in de gaten hebt hoe belangrijk je eigen ik is, en van jezelf houdt, en het vertrouwen hebt in jezelf, dan zal je er achter komen dat wat je geeft je ook weer terug krijgt.
Wat je zegt om steeds weer een stukje verder te kunnen, dat besef ik me nu ook. Ik besef nu dat ik door mijn gedrag mensen weg jaag.
Gelukkig heb ik niet de behoefte om aan te trekken en dan weer af te stoten. Ik denk dat als het begin voorbij is, er vertrouwen is, het allemaal wel goed komt.
In een relatie wil ik niet achterdochtig zijn, geen spelletjes spelen. Ik wil rust, vertrouwen en veiligheid. Dit zit in de 1ste instantie in jezelf en wat in jezelf zit, herken je vaak ook in een ander.
Wat me ook vaak tegenhoudt is mijn trots. Als ze niet reageren zoals ik voor ogen had, dan hoeft het voor mij niet meer. Eigenlijk niet eerlijk. Je geeft de ander nooit geen 2de kans meer. En het is stom als je iets moois mist door je trots en dingen gebaseerd op je eigen visie. Zo werkt dat volgens mij niet.
Het positieve van dit alles is, is dat je je er bewust van bent. Zodra je bewust bent van iets, kan je er daadwerkelijk ook iets mee doen. Uiteindelijk ben je zelf degene die verantwoordelijk is voor je eigen gedrag. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar zodra je je eigen ik op de 1ste plaats stelt, je in de gaten hebt hoe belangrijk je eigen ik is, en van jezelf houdt, en het vertrouwen hebt in jezelf, dan zal je er achter komen dat wat je geeft je ook weer terug krijgt.
dinsdag 10 juli 2007 om 10:40
Nou geen ontwikkeling Superstar. Heb helemaal niets meer gehoord van hem.....dikke *; terug.
Ben nu in een stadium dat ik denk dat tie ergens in een goot ligt hahahaha. Ach ja, we zien het allemaal wel. Ik heb ook geen idee. ik zal hem geheid tegenkomen in onze stamkroeg, dus ben benieuwd hoe dat zal gaan verlopen dan.
Ben nu in een stadium dat ik denk dat tie ergens in een goot ligt hahahaha. Ach ja, we zien het allemaal wel. Ik heb ook geen idee. ik zal hem geheid tegenkomen in onze stamkroeg, dus ben benieuwd hoe dat zal gaan verlopen dan.
donderdag 12 juli 2007 om 22:57
Lafjoetwo,
Helemaal niks meer??
Dus jullie hadden die afspraak voor zondagavond, en hij heeft je gewoon laten barsten?:(
Eerst niet gereageerd op je sms-je, toen je een tijd wilde bepalen, en later heeft ie ook de telefoon niet opgenomen, jou lekker laten bellen, de ploert.
En achteraf ook geen berichten.
Lekker ventje!!
Die is het niet waard geweest om er zó over in te zitten of je (zenuwachtige) gedrag ten opzichte van hem wel of niet raar zou overkomen. Misschien ging het wel juist op die manier, omdat je ergens deep-down wel aanvoelde dat hij zo in elkaar zit.
Daar is niks aan verloren, meid!
Groetjes van Perel.
Helemaal niks meer??
Dus jullie hadden die afspraak voor zondagavond, en hij heeft je gewoon laten barsten?:(
Eerst niet gereageerd op je sms-je, toen je een tijd wilde bepalen, en later heeft ie ook de telefoon niet opgenomen, jou lekker laten bellen, de ploert.
En achteraf ook geen berichten.
Lekker ventje!!
Die is het niet waard geweest om er zó over in te zitten of je (zenuwachtige) gedrag ten opzichte van hem wel of niet raar zou overkomen. Misschien ging het wel juist op die manier, omdat je ergens deep-down wel aanvoelde dat hij zo in elkaar zit.
Daar is niks aan verloren, meid!
Groetjes van Perel.
