broer aan de drugs

Hallo,



Ik zal me eerst even voorstellen want ik ben nieuw, ik ben een 31-jarige moeder, van een dochter van 5, ik ben getrouwd.



Ik heb momenteel erg de behoefte om even wat van me af te schrijven, ik heb namelijk een broer die zwaar aan de drugs zit. Ik trek het me behoorlijk aan omdat wij een goede band hebben en we schelen nog geen 2 jaar in leeftijd dus we zijn samen opgegroeid. We hebben een vrij normale jeugd gehad, onze ouders hadden weleens ruzie maar verder viel het allemaal wel mee.

Toen mijn broer 18 was heeft hij ook een periode gehad dat hij aan de drugs zat, maar toen hij zijn vriendin leerde kennen is hij gestopt. Ik moet wel zeggen dat hij er nu veel verder in zit. Het is 8 jaar goed met hem gegaan maar zijn relatie liep niet lekker en hij ging hun huis ontlopen, zo kwam hij weer bij oude en nieuwe foute vrienden terecht. Nu speelt dit een goed half jaar maar wat een gigantische ellende is dit, hij is alles kwijt zijn huis, zijn baan, zijn vriendin en al zijn spullen heft hij de afgelopen weken verkocht. Het ergste is dat je kan doen en zeggen wat je wilt het heeft geen zin, de enne na de andere leugen verteld hij. Alles met maar 1 doel: geld krijgen. Ik kan er nu wel beter mee om gaan omdat ik niets meer geloof van wat hij zegt, zo stelt hij me ook niet meer teleur. Maar ik zie mijn ouders ook langzaam kapot gaan, hij zit nu tijdelijk bij hun in huis maar dat is geen doen. Ze hebben het advies gekregen he eruit te zetten, maar dat is natuurlijk erg moeilijk je kind op straat zetten. Maar ik ben bang dat het wel

zijn enige redding kan zijn. De huisarts heft gezegd dat als hij zo doorgaat hij misschien over 2 jaar er niet meer is, hij heeft namelijk slechte longen door longaandoeningen die hij in zijn jeugd heeft gehad....



Het is misschien een chaotisch verhaal zo, maar ik ben zo benieuwd of er meer mensen zijn die dit probleem kennen, hoe zijn zij er mee omgegaan ?



Ik hou het hier even bij voor nu.



Groetjes,

Babette

Hoi Speculaasje,



Dank je wel voor je steun. Afgelopen weekend heft mijn broer vreselijk veel gebruikt, hij heeft heel veel spuller verkocht. Spullen die hem alles waren en waar hij jaren voor gespaard heeft. Het resultaat was dat hij het hele weekend van de wereld is geweest en maandag weer op hangende pootjes bij mijn ouders aanklopte. Hij kon niet meer op zijn benen staan en amper praten, hij heeft 2 dagen in bed gelegen. Vandaag is hij bij de huisarts geweest die heeft hem een verwijzing voor een afkickkliniek gegeven, maar toen hij thuis kwam is hij er meteen weer vandoor gegaan, naar zijn "vrienden".



Hij gaat alleen maar naar de huisarts zodat hij mijn ouders weer zoet kan houden, maar ik geloof niet dat hij verdere stappen gaat en wil ondernemen.

Ik ben erg kwaad op hem en vindt het heel erg dat hij mijn ouders helemaal tot wanhoop drijft. Ben je tegen de 60 en wil je van je rust genieten, krijg je nog even je zoon van bijna 30 die doorslaat. Diep triest, maar wat doe je eraan ze zijn nog niet zover dat ze hem het huis uit kunnen zetten. Dat komt nog wel...

Hallo,



Ik weet dat het het beste is om hem de deur uit te zetten. Gisteren nadat hij bij de huisarts was geweest vertrok hij zoals ik al zei naar zijn vrienden.

Hij kwam om een uur of twee 's nachts pas weer thuis, we weten wel weer hoe laat het dus was.. In het begin ben je bezig met de vraag, zal hij gebruikt hebben nu weet je dat hij dat toch wel doet. Maar hoe ziet zijn toekomst eruit ? Hij had een goede baan en alles wat zijn hartje begeerde, en binnen een half jaar heeft hij niets meer over.



Ikzelf heb hele moeilijke momenten dan kan ik zo in huilen uitbarsten, maar ik heb zelf een gezin en werk dus je moet jezelf beschermen. Ook het 's nachts wakker liggen en piekeren kan ik aardig de baas. Maar het is ongelovelijk wat het met je doet. Dan heb je ook veel mensen die er niets van begrijpen. Mijn broer had de opmerking gemaakt dat hij dood wilde, toen ik dit aan iemand vertelde zei hij: Dat is misscien maar het beste, je hebt er toch alleen last van. Tja,wat moet je daar mee ?

Ik weet ook wel dat niet iedereen een goede band heeft met zijn broer/zus maar ik hou heel veel van mijn broer en zusje. We lopen de deur niet plat bijelkaar maar hebben een goede band. Ik ben erg op mijn familie gesteld, daarbij komt dat ik weet dat mijn broer een hele goede, lieve man is, of beter gezegd kan zijn. Ik ken hem al mijn hele leven, dit geldt voor mijn ouders ook, zij kennen hem als baby en schattig peutertje. Dat weegt allemaal mee. Was hij maar een hufter, dat zou het makkelijk maken....



Ik heb gelukkig nog een zusje waar ik er goed mee over kan praten, zij is alleen harder en is erg kwaad op hem. Ze vindt het net als ik heel erg voor mijn ouders. We hebben het gevoel met hem niets meer te kunnen, dus dan moeten we er maar voor mijn ouders zijn. Het frustrerende is alleen dat we niets maar dan ook niets kunnen doen. Ze moeten zelf de stap nemen om hem eruit te zettten, en ik begrijp dat dat heel erg moeilijk ik zie hem al lopen met een tasje met bezittingen..

Dat beeld kan ik zo voor me halen en dan breekt mijn hart, laat staan dat van mijn ouders.



Bedankt voor jullie tips en steun !

Dat doet me goed !

Hoi Delicious,



Wat een vreselijk verhaal. Dat is natuurlijk de grootste angst dat ze uit het leven stappen. Ik moet zeggen dat ik daar ook bij mijn broer bang voor ben.

Als hij op een moment terug gaat kijken, ziet wat hij heeft aangericht, en als hij alles verkocht heeft en hij niet meer aan geld kan komen.

Tja , wat doet hij dan ? Hij is geen vechter, maar een makkelijke beinvloedbaar persoon.



Ik herken het zo als je zegt dat ze je leegzuigen, ook al is hij niet echt lastig toch is zijn aanwezigheid een zware belasting. Hij is een tijdje bij ons in huis geweest, bij ons kan hij de weg naar de dealer niet vinden. Dat hield hij dan 4 dagen hooguit vol en dan met een stomme smoes geld aftroggelen en regelrecht naar de dealer.

Ik gaf hem toen nog geld om maar van hem af te zijn, hier ga maar ga alsjeblieft even weg en laat me met rust dacht ik dan. nu geef ik hem geen geld meer hoor. Hij komt hier ook niet meer in huis, dat trek ik niet.



Vanmiddag is hij met mijn vader naar een afkickkliniek geweest voor een intake gesprek, maar de wachttijden zijn overal erg lang, een paar maanden. Tot die tijd kun je niets doen, en zakt hij nog verder weg.

Het lijkt een goed vooruitzicht dat hij naar een kliniek wil, maar ik heb inmiddels zo weinig vertrouwen in hem dat ik denk dat het weer een zoethoudertje is voor mijn ouders. Hij gaat wel mee, dan is hij weer 2 dagen onder de pannen. Mijn ouders zeggen namelijk je moet dit en dat doen anders ga je het huis uit. Dan doet hij dat en daarna is hij meteen weer vertrokken....



Ik heb ook geen goed woord over voor die dealers, wat die gasten aanrichten, ze hebben geen idee. Tuurlijk mijn broer doet het zelf maar toch...



Nou ik hou jullie op de hoogte, ga mijn meisje in bed leggen.



Liefs Babette

Nou daar ben ik weer, zondag bij mijn ouders geweest, je ziet dat ze er goed doorheen zitten. Mijn broer had weer een verhaal of het was echt waar dat weet je dus niet..



Hij had een wielklem in Amsterdam en natuurlijk moest hij geld hebben van mijn ouders anders kreeg hij zijn auto niet terug. Hij had al geld van de moeder van zijn vriend gehad maar mistte nog 17 euro. Mijn ouders hebben het niet gegeven, hij werd gek en heeft zijn spullen gepakt en zei dat hij ze nooit meer wilde zien. Mijn ouders zeiden prima je doet maar.

Een uur later kwam hij weer terug met zijn ex vriendin, ze hebben nog wel contact maar geen relatie meer omdat dat niet kan met een verslaafde.

Hij had een verhaal dat hij wilde afkicken en..70 euro die hij nog aan mijn moeder moest terug geven. (Hij heeft veel meer schuld bij ze, maar dit was het laatste wat hij van mijn ouders had geleend).

Daar stond mijn moeder wel even van te kijken, hij met geld ?

Hij beweerde dat hij voor zijn auto een borg had moeten betalen ivm de wielklem en die weer had teruggekregen, vaag verhaal maar goed.



Het klopt van geen kant, ik dacht dat hij gisteren misschien de staatslotterij had gewonnen want als hij geld teruggeeft moet hij het wel in overvloed hebben...



Hij zei dat hij de nacht bij zijn vriend (ook verslaafd ) ging doorbrengen maar om 11 uur de volgende ochtend was hij weer terug en dan ging hij meteen werk maken van een afkickkliniek.

Maar goed zoals wel te verwachten, tot op heden heeft nog niemand iets van hem vernomen. Dat geld heeft hij als zoethoudertje gegeven zodat mijn ouders weer even in hem geloofde, want ze willen dat als hij bij hun in huis is, hij thuis slaapt. Dus zo heeft hij weer een dag zonder problemen en gezeur aan zijn kop kunnen gebruiken...



En morgen zien we wel weer verder want verder dan 1 dag kijkt hij toch niet, hopeloos geval hoor. Maar goed zo gebeurd er elke dag wat, en als hij dan weer een tijd niets laat horen ga je je toch weer zorgen maken.....

Gelukkig heb ik absoluut het gevoel dat ik alles, maar dan ook alles heb gedaan om mijn broer te redden. Hij weet dat ik van hem hou, ik heb hem meerdere brieven geschreven, hem een paar weken opgevangen.

Nog steeds bel ik hem, maar dan neemt hij nooit op gisteren heb ik hem een smsje gestuurd ook om te laten weten dat ik aan hem denk.



Ik geef hem geen schuldgevoel, ben nooit boos op hem, tenminste dat ben ik wel maar laat dat niet merken. Ik moet wel zeggen dat ik vandaag zoiets had van, neem die telefoon nou eens op, na alles wat ik voor je heb gedaan is dat toch een kleine moeite....

Hij negeert iedereen die om hem geeft, alleen als zijn junk vrienden bellen reageert hij.



Hij heeft wel laten weten dat hij bij zijn vrienden zit, maar is nog niet thuis geweest, waarschijnlijk heeft hij geld te besteden.  Hoe hij hieraan komt is een raadsel....

Hicha, wat een vreselijk verhaal, de verhalen komen allemaal op hetzelfde neer. Het liegen, het bedriege, hoop en teleurstelling. Het is echt een waardeloze situatie...



Mijn broer is nog steeds niet thuis geweest en mijn ouders hebben nog niets van hem gehoord, sinds dinsdag. Mijn moeder heeft wel zijn auto zien staan bij een vriend van hem die ook gebruikt, deze vriend die al 40 is geweest gebruikt heroine. mijn broer heeft altijd gezegd dat hij dat nooit zou doen omdat hij er zo ziek van wordt. Toendertijd gelofde ik dat maar nu denk ik dat hij inmiddels ook wel aan deze zooi zit, maar wat maakt het uit hij gebruikte nu coke, dmv basepipe. Ook niet al te best en zeker niet voor iemand met een zwaar astmaverleden, die zooi gaat regelrecht zijn longen in, de huisarts heeft hem dit verteld en dat als hij zo doorgaat hij erover 2 jaar misschien wel niet meer is....



Het feit dat hij zijn auto overigens nog heeft is ook een wonder, deze heeft hij al 2x verkocht of als onderpand aan een dealer gegeven. Het is een vrij dure auto (meneer had een goede baan) maar zoals ik al eerder vertelde denk ik dat hij geld heeft. In 2 weken tijd heeft hij alles verkocht, dus aarom zijn auto niet ?

Ikzelf en mijn ouders hebben de auto toen teruggekocht, voor 40 euro dat was waar mijn broer hem voor verkocht had.Hoe verkun je heen zijn he ?



Binnen ons gezin zijn er nooi echt heftige dingen gebeurd, teninste zo heb ik dat en mijn zusje niet ervaren. Maar de band die mijn broer met mijn vader had was niet zo best Mijn vader drinkt ook best wel, mijn broer trouwens ook. Ook is mijn broer altijd wel een apart type geweest, hij haatte school en deed beslist niets wat hij niet wilde. Ook is hij erg verlegen en onzeker, dit lostte hij eerstdmv drank op. Hij was wel altijd populair, als er iemand om hem lachtte kwam hij wel los en werd het steeds gekker. Hij is ook een gevoelige jongen...met een klein hartje.



Vandaag is het een extra rotdag mijn dochtertje moet aan haar tandjes worden geholpen, ze heeft ontstekingen in haar mondje. Dit gebeurd onder narcose en net belde mijn moeder op dat mijn oma in het ziekenhuis ligt, vrij slecht. Ik ga dan altijd helemaal op slot, net of mijn gevoel weg is ik loop als een soort zombie (geestelijk) rond. Ik zal binnenkort wel een flinke huilbui krijgen. Alles wordt nu teveel ook het feit dat mijn ouders en zo onder lijden en mijn moeder nu ook haar moeder zo slecht heeft liggen.



Ik wilde eigenlijk vandaag een boos smsje sturen naar mijn broer, hij neemt toch de telefoon niet op, dat hij niet bij mijn ouders moet aankomen nu en maar lekker weg moet blijven omdat ze het al zwaar genoeg hebben zo.

Maar ik zal wel een liever smsje sturen, dat is beter denk ik dan maar.

Mijn ouders willen hem nu wel het huis uitzetten, het maakt het iets makkelijker als hij zelf al zo lang wegblijft. Hij kwam nu ook alleen maar thuis om was te brengen, te douchen en om geld te bietsen.

Dus voor zijn eigen bestwil dan maar, de man waar hij nu zit stuurde hem altijd naar huis maar nu hebben ze schijnbaar dus geld en vermaken ze zich kennelijk wel....tot het op is dan kan hij ook weer oprotten en klopt ie weer bij onze ouders aan. Ben benieuwd hoe hij er inmiddels uitziet, hij was al vreselijk mager maar dat zal er de afgelopen dagen niet beter op zijn geworden.....

Hallo dames,



Ik ben blij met jullie reactie's, alleen al het feit dat mensen met mij meedenken is prettig. Ik zit momenteel ook wel weer in een dal wat mijn broer betreft.



Gisteren belde mijn moeder hem op en eindelijk nam hij zijn telefoon weer op

Hij was dit keer stomdronken en reed in zijn auto rond, hij zei dat hij naar de kloote wilde. Mijn moeder zei dat als hij nu eens hulpzocht hij er echt nog wel uit kan komen. Hij zei dat het te laat was hij had niets meer en alles was naar de kloote. (trouwens dat hulp zoeken is makkelijk gezegd, overal zijn wachttijden van maanden, hij heeft een paar keer op het punt gestaan zich op te laten nemen, is toen gaan bellen maar kreeg te horen dat het dus maanden kon gaan duren, maar maanden clean blijven is voor hem onmogelijk wat we toen al vreesde gebeurde de situatie is echt zwaar verslechterd.)



Ik hoorde dit van mijn moeder en besloot hem te bellen, je schrikt natuurlijk wel van zo'n reactie. Hij nam weer op: zei mijn naam 3x en zei toen Wie ben jij ook alweer ? Oh, ja mijn zus. Ik vroeg hem hoe het ging, hij zei goed. Ik zei ik hoorde iets anders van ma. Toen zei ik dat hij hulp moest gaan zoeken, maar hij werd kwaad en zei: Ïk laat me niet opsluiten.

Ik zei: dus je blijft lekker zo doorgaan en gaat niet afkicken. Hij zei: nee, ik blijf lekker zo doorgaan.

Toen heb ik opghangen....

Ik voel me zo kloote hierdoor, door zijn reactie ik heb zoveel voor hem gedaan en dan doet hij eventjes of hij je niet meer kent.

Maar mijn moeder neemt het voor hem op en zegt je praat niet met een normaal iemand, hij is onder invloed. Dat is ook wel zo, maar ik denk dan waarom bescherm je hem zo die klootzak. Later vertel ik het aan mijn man, hij reageert hetzelfde als ik tegen mijn moeder en raad eens wie hem nu in bescherming neemt ? Juist, ik zelf.



Walgelijk is het, maar door jullie is me 1 ding duidelijk. Hij moet eruit, bij mijn ouders en dat zal ik zeker proberen voor elkaar te krijgen.

Ik weet ook wel dat het zo is, maar het is een heftige stap en ik begrijp dat mijn ouders dat niet zo maar eventjes doen. Hun zorgen kindje....



Ikzelf wil nu een beetje met de instellig proberen te leven van ik ga hem proberen los te laten, als er iets ergs is hoor ik het wel. Hij wil dit schijnbaar graag dit leven. Maar aan de andere kant zeggen mensen ook je moet juist contact blijven houden, dat is zo moeilijk.



Alle verhalen zijn zo herkenbaar, ook schulden bij dealers heb ik voor hem betaald. Trouwens gisteren zei mijn moeder dat hij een inkomen moet gaan regelen, een uitkering uiteraard, hij zei hoeft niet ik heb toch geld zat.

Je verzint het toch niet....



Hopelijk is het een beetje te volgen wat ik typ....



Bedankt nogmaals voor jullie steun en tips !!

Hallo Helma,



We hebben in Amersfoort, Apeldoorn, Dordrecht en regio Drenthe gezocht en daar zijn lange wachttijden. Mijn broer is momenteel wel op een spoedlijst gezet zodra er een plek vrij is kan hij daar dan terecht. Het gaat dan wel om crisisopvang. Ik ga zo even checken bij de instantie's die jij noemde.

Maar ik ben nu ook een beetje bang dat hij zelf niet wil, dus dan heeft het geen zin. Hij heeft vannacht bij mijn ouders geslapen, hij kwam binnen en ze schrokken zich kapot hij zag er zo beroerd uit. Hij heeft gegeten en gedouched en vanmorgen zag hij er weer wat beter uit. Hij zei dat hij ook 4 nachten niet had geslapen. Nu is hij dus weer weg, en we weten wel waarheen. Hij is weer een beetje het mannetje geworden en daar gaan we weer. Gisteren was mijn man jarig en hij heeft niets laten horen, ik begrijp dat hij nu niet tussen visiete wil zitten maar na alles wat mijn man voor hem heeft gedaan, een smsje was al genoeg geweest....

Dan besef je wel hoe ver hij van onze wereld af is.



Ik heb met mijn moeder gesproken en gezegd dat ze hem het huis niet meer in moet laten. Maar ze negeert de gesprekken en zegt alleen:

Als je eigen kind graatmager en doodmoe voor je deur staat, hou jij de deur ook niet dicht dat kan ze echt niet. Ik begrijp dat ook wel.

Ze heeft hem liever in huis dan dat ze hem een paar dagen niet ziet,

omdat de angst dat hij zichzelf iets aandoet er ook is.



Moeilijk hoor, wat een ellende mijn ouders hebben wel begeleiding van een hulporganistatie dat is wel prettig.

Ze waarschuwden mijn ouders dat ze zelf op moesten passen om verslaafd te raken. Ze reageerde verbaasd. Maar hij vroeg of ze zelf dan nog geen slaappillen gebruikte ? Toen schrok mijn moeder wel want ze was net van plan om dat te gaan doen, ze slapen inderdaad zeer beroerd.

Deze mensen weten dus wel waar ze het over hebben, dat is wel prettig voor ze.

Nou, het is dan toch ook geeurd: hij heeft mijn ouders bestolen en een behoorlijk bedrag ook nog.

Ze hadden hun geld al verstopt maar hij heeft lopen zoeken en het gevonden.

Mijn ouders zijn meteen naar zijn vrienden gereden, daar stond zijn auto maar er werd niet opengedaan. Ze gingen naar huis en 1 minuut later belde hij naar mijn vader tuurlijk kon hij het allemaal uitleggen.

Ze hebben wel aangifte gedaan. Maar goed weer een stap verder gezonken, dit valt voor mijn ouders heel koud op hun dak want ze waren er van overtuigd dat hij zo ver niet zou gaan....



Dus toch....ik had ze al wel gewaarschuwd en ze hadden het daarom verstopt maar ja, je moet helemaal geen geld in huis hebben met een junk

Hij heeft het ook nog onder mijn zusje haar neus gedaan, zij was thuis en ze hoorde allemaal getimmer op zolder. Maar ja, ze had er ook niet aangedacht dat hij dit soort dingen ging doen.