Relaties
alle pijlers
bruiloft "probleempje"
maandag 13 augustus 2007 om 09:18
Hoihoi,
ik zoek niet per se een advies, wil wel graag jullie mening horen.
Ik heb mijn vriendin ten huwelijk gevraagd en we zijn nu bezig met het plannen van alles en nogwat. En we zijn op het bekende ruziepunt aangekomen: wie nodig je wel en wie nodig je niet uit.
Los van het feit dat mijn vriendin veel meer mensen wil uitnodigen dan ik nodig vind, maar dat respecteer ik, wil ze ook haar collega's uitnodigen. Het probleem zit hem in het feit dat een van haar collega's haar ex is. Ze hebben jarenlang samengewoond, het is inmiddels ook wel een paar jaar uit. Nou vind ik het niet bepaald leuk, nou ja, om eerlijk te zijn vind ik het heel erg vervelend idee hem op zo een dag te moeten aankijken. Niet omdat ik mijn vriendin niet zou vertrouwen. En nee, ik wil zo een dag ook niet als een soort "overwinning zien omdat ze nu mjn vrouw is" - want zo wil ik het helemaal niet bekijken, daar gaat het mij niet om. Het is voor mij "gewoon", een principekwestie: zo iemand heeft op zo een dag daar gewoon niets te zoeken (laten we zeggen dat ik ook een ex heb met wie ik heel goed contact heb en het zou in me echt niet opkomen haar voor zo een dag te uitnodigen).
Mijn vraag is: wat vinden jullie er nou van? Wel of niet je ex uitnodigen voor je bruiloft?
Dankje,
Jan
ik zoek niet per se een advies, wil wel graag jullie mening horen.
Ik heb mijn vriendin ten huwelijk gevraagd en we zijn nu bezig met het plannen van alles en nogwat. En we zijn op het bekende ruziepunt aangekomen: wie nodig je wel en wie nodig je niet uit.
Los van het feit dat mijn vriendin veel meer mensen wil uitnodigen dan ik nodig vind, maar dat respecteer ik, wil ze ook haar collega's uitnodigen. Het probleem zit hem in het feit dat een van haar collega's haar ex is. Ze hebben jarenlang samengewoond, het is inmiddels ook wel een paar jaar uit. Nou vind ik het niet bepaald leuk, nou ja, om eerlijk te zijn vind ik het heel erg vervelend idee hem op zo een dag te moeten aankijken. Niet omdat ik mijn vriendin niet zou vertrouwen. En nee, ik wil zo een dag ook niet als een soort "overwinning zien omdat ze nu mjn vrouw is" - want zo wil ik het helemaal niet bekijken, daar gaat het mij niet om. Het is voor mij "gewoon", een principekwestie: zo iemand heeft op zo een dag daar gewoon niets te zoeken (laten we zeggen dat ik ook een ex heb met wie ik heel goed contact heb en het zou in me echt niet opkomen haar voor zo een dag te uitnodigen).
Mijn vraag is: wat vinden jullie er nou van? Wel of niet je ex uitnodigen voor je bruiloft?
Dankje,
Jan
maandag 13 augustus 2007 om 09:29
Ik snap het principe niet zo. (Ik hou er zelf in ieder geval andere principes op na). Je kunt toch moeilijk al je collega's uitnodigen maar die ene die ex is niet? Zeker als diegene verder niks heeft misdaan, maar gewoon "uit principe"?
Maar misschien kan je eens opschrijven waarom je het zo vervelend vind om tegen die persoon aan te kijken? En waarom een collega die daarnaast ook nog een ex is op zo'n dag niets te zoeken heeft? (zonder te vervallen in woorden als "principe" en "gewoon", want dan beland je al snel in dogma's...)
Maar misschien kan je eens opschrijven waarom je het zo vervelend vind om tegen die persoon aan te kijken? En waarom een collega die daarnaast ook nog een ex is op zo'n dag niets te zoeken heeft? (zonder te vervallen in woorden als "principe" en "gewoon", want dan beland je al snel in dogma's...)
maandag 13 augustus 2007 om 09:41
Ik vind eigenlijk dat je een beeje een probleem maakt van niks. Jouw vriendin wil graag har collega's erbij hebben en ook haar ex. het is al jaren uit, ze trouwt met jou en daar heeft ze raag alle mensen bij die haar dierbaar zijn inclusief de ex.
Waarom zou het niet in jouw hoofd opkomen om jouw ex uit te nodigen op je bruiloft?( Ik zou niet al mijn exen uitnodigen, maar die ene waar ik nog goed contact mee heb, het zou niet in me opkomen om die niet uit te nodigen.)
Waarom zou het niet in jouw hoofd opkomen om jouw ex uit te nodigen op je bruiloft?( Ik zou niet al mijn exen uitnodigen, maar die ene waar ik nog goed contact mee heb, het zou niet in me opkomen om die niet uit te nodigen.)
maandag 13 augustus 2007 om 09:56
Hm, ok. Ik heb het verkeerd uitgelegd, het is voor mij redelijk lastig om logisch te te praten over een emotie-kwestie.
Je opmerking: "al die andere collega's wel en hem niet": met al die andere collega's heeft ze geen relatie gehad, heeft ze niet tegen gezegd dat ze van ze houdt, heeft ze niet mee geslapen, heeft ze niet mee geleefd. Ik sluit mijn ogen er niet voor, naatuurlijk heeft ze relaties voor mij gehad, ik ook, maar ik hoef ze niet op onze bruiloft aan te kijken.
Niets misdaan ... nou ... laten we het zo zeggen: dat is niet helemaal waar, de verdere details houd ik voor mezelf.
Tenslotte: ik vind (let op, ik zeg niet dat hij het is maar wat ik van hem vind) hem een van de meest vervelende mensen, die ik ken (manier van praten & doen). Toegegeven, ik ken hem niet goed, ik heb hem stuk of tien keer gezien, dus ik weet niet of hij altijd zo is zoals wanneer ik hem zie - maar ook daar hoef ik tijdens onze bruiloft niet achter te komen.
Al met al: natuurlijk hebben we allemaal een verleden dat ons heeft gemaakt tot wat en wie we nu zijn. Maar je hoet het niet mee te nemen naar je bruiloft.
Is het zo iets duidelijker?
Je opmerking: "al die andere collega's wel en hem niet": met al die andere collega's heeft ze geen relatie gehad, heeft ze niet tegen gezegd dat ze van ze houdt, heeft ze niet mee geslapen, heeft ze niet mee geleefd. Ik sluit mijn ogen er niet voor, naatuurlijk heeft ze relaties voor mij gehad, ik ook, maar ik hoef ze niet op onze bruiloft aan te kijken.
Niets misdaan ... nou ... laten we het zo zeggen: dat is niet helemaal waar, de verdere details houd ik voor mezelf.
Tenslotte: ik vind (let op, ik zeg niet dat hij het is maar wat ik van hem vind) hem een van de meest vervelende mensen, die ik ken (manier van praten & doen). Toegegeven, ik ken hem niet goed, ik heb hem stuk of tien keer gezien, dus ik weet niet of hij altijd zo is zoals wanneer ik hem zie - maar ook daar hoef ik tijdens onze bruiloft niet achter te komen.
Al met al: natuurlijk hebben we allemaal een verleden dat ons heeft gemaakt tot wat en wie we nu zijn. Maar je hoet het niet mee te nemen naar je bruiloft.
Is het zo iets duidelijker?
maandag 13 augustus 2007 om 10:03
Sja, mss duidelijker maar ik vind t nog steeds onzin.
Eerlijk gezegd denk ik dat je hem niet eens aardig zou willen vinden. je was al vooringenomen om hem een eikel te vinden, puur omdat het de ex van je verloofde is. Eens hield ze van hem, nu houdt ze van jou. desondanks heeft zij hem er graag bij op jullie grote dag? is dat nu echt zo'n probleem voor je? Kan je niet uit liefde en respect voor je aanstaande, de mensen die belangrijk voor haar zijn laten komen, ook al vind jij ze niet zo aardig.
Eerlijk gezegd denk ik dat je hem niet eens aardig zou willen vinden. je was al vooringenomen om hem een eikel te vinden, puur omdat het de ex van je verloofde is. Eens hield ze van hem, nu houdt ze van jou. desondanks heeft zij hem er graag bij op jullie grote dag? is dat nu echt zo'n probleem voor je? Kan je niet uit liefde en respect voor je aanstaande, de mensen die belangrijk voor haar zijn laten komen, ook al vind jij ze niet zo aardig.
maandag 13 augustus 2007 om 10:12
Volgens mij geldt volgens de officiële etiquetteregels inderdaad dat ex-partners niets te zoeken hebben op een bruiloft en eerlijk gezegd vind ik het zelf ook heel raar. Nou weet ik weinig van trouwen verder, ga binnenkort naar mijn allereerste bruiloft ever, maar zelf zou ik er ook niet aan moeten denken dat op mijn trouwdag mijn exen ( ook niet diegene waar ik heel goed contact mee heb) daarbij zijn. Ik vind dat je door te trouwen aan de hele wereld zegt dat je samen aan de rest van je leven gaat beginnen en daar horen voor mij gevoelsmatig inderdaad geen oude liefdes bij, dat is dan toch juist een écht afgesloten hoofdstuk?
Maar goed, ik weet van een kennis die ook door zijn ex werd uitgenodigd dat hij zelf vriendelijk heeft bedankt voor de eer, die vond het zelf ook nogal ongepast om daarbij te zijn, en zoals ik al zei: het schijnt ook niet te "horen".
Maar goed, ik weet van een kennis die ook door zijn ex werd uitgenodigd dat hij zelf vriendelijk heeft bedankt voor de eer, die vond het zelf ook nogal ongepast om daarbij te zijn, en zoals ik al zei: het schijnt ook niet te "horen".
Am Yisrael Chai!
maandag 13 augustus 2007 om 10:17
Ik snap je wel. Of het nu rationeel allemaal onderuit te halen is of niet, gevoelsmatig heb je er grote problemen mee als haar ex op jullie bruiloft komt.
Ik kan dat wel begrijpen. Heb je het al met haar besproken? Wat vindt je vriendin ervan dat je het zo'n naar idee vind?
Ik denk dat een bruiloft voor beide partijen de mooiste dag moet zijn en als een van de twee ernstige problemen heeft met de aanwezigheid van iemand moeten jullie samen kijken hoe het is op te lossen. Is het voor haar zo vreselijk belangrijk dat haar ex komt, zelfs als jij je daar enorm naar onder voelt?
Persoonlijk vind ik ook dat exen niets te zoeken hebben op een bruiloft, tenzij beide helften van het bruidspaar er geen enkel probleem mee hebben.
Ik kan dat wel begrijpen. Heb je het al met haar besproken? Wat vindt je vriendin ervan dat je het zo'n naar idee vind?
Ik denk dat een bruiloft voor beide partijen de mooiste dag moet zijn en als een van de twee ernstige problemen heeft met de aanwezigheid van iemand moeten jullie samen kijken hoe het is op te lossen. Is het voor haar zo vreselijk belangrijk dat haar ex komt, zelfs als jij je daar enorm naar onder voelt?
Persoonlijk vind ik ook dat exen niets te zoeken hebben op een bruiloft, tenzij beide helften van het bruidspaar er geen enkel probleem mee hebben.
maandag 13 augustus 2007 om 10:19
Hoi honzales, ik begrijp je nare gevoel over die ex wel.
Daar kunnen honderd rationele argumenten waarom je dat niet hoort te voelen, niets aan veranderen.
Misschien komt het doordat het nog niet zo lang geleden is (je schreef dat het pas enkele jaren uit was met hem) en zou die ex minder gevoelig liggen als je wat langer gewacht had om te trouwen. Hij zou inmiddels tot een grijs verleden behoren dat er niet meer toe doet.
Hoe dan ook, jullie trouwen nu.
Je zou kunnen proberen om van dat nare gevoel af te komen door er met je vriendin over te praten, door haar te vragen jou te helpen om er vanaf te komen.
Als dat niet lukt, dan zou ik, als ik je vriendin was, die ex niet uitnodigen omdat ik het belangrijker zou vinden hoe mijn man zich op onze trouwdag voelt, dan een ex uit te nodigen. En je gevoel is nu eenmaal je gevoel, als rationele argumenten niet helpen om je beter te voelen, dan is het niet anders. Zou je vriendin daar niet voor open staan?
Daar kunnen honderd rationele argumenten waarom je dat niet hoort te voelen, niets aan veranderen.
Misschien komt het doordat het nog niet zo lang geleden is (je schreef dat het pas enkele jaren uit was met hem) en zou die ex minder gevoelig liggen als je wat langer gewacht had om te trouwen. Hij zou inmiddels tot een grijs verleden behoren dat er niet meer toe doet.
Hoe dan ook, jullie trouwen nu.
Je zou kunnen proberen om van dat nare gevoel af te komen door er met je vriendin over te praten, door haar te vragen jou te helpen om er vanaf te komen.
Als dat niet lukt, dan zou ik, als ik je vriendin was, die ex niet uitnodigen omdat ik het belangrijker zou vinden hoe mijn man zich op onze trouwdag voelt, dan een ex uit te nodigen. En je gevoel is nu eenmaal je gevoel, als rationele argumenten niet helpen om je beter te voelen, dan is het niet anders. Zou je vriendin daar niet voor open staan?
maandag 13 augustus 2007 om 10:23
Dankje maar nee, ik wist lang niet dat hij haar ex was en toen al vond ik hem nou niet bepaald aardig. Maar je hebt ook gelijk dat het feit dat hij haar ex is bij mij niet een lichtje liet branden en denken: oh, wacht, je bent haar ex? Nou, wat gezellig, laten we dan snel ergens een biertje gaan pakken! 
Tjah, je kan het zo zeggen: ze wil hem op de grote dag heel graag daar hebben. Ik niet. Ze zou ook uit haar liefde/respect voor mij kunnen zeggen: ok, dan komt hij niet als je het vervelend zou vinden.
Maar, ik denk dat we dit nu wel kunnen afsluiten. Bedankt voor jullie meningen, we zien wel hoe we het uiteindelijk met zijn tweetjes oplossen. Ik laat het hoe dan ook een paar dagen rusten, het is nu nogal vers (zoals jullie vast uit de heftigheid van mijn reactie kunnen aflezen ), en dan zien we wel verder.
Jan
Tjah, je kan het zo zeggen: ze wil hem op de grote dag heel graag daar hebben. Ik niet. Ze zou ook uit haar liefde/respect voor mij kunnen zeggen: ok, dan komt hij niet als je het vervelend zou vinden.
Maar, ik denk dat we dit nu wel kunnen afsluiten. Bedankt voor jullie meningen, we zien wel hoe we het uiteindelijk met zijn tweetjes oplossen. Ik laat het hoe dan ook een paar dagen rusten, het is nu nogal vers (zoals jullie vast uit de heftigheid van mijn reactie kunnen aflezen
), en dan zien we wel verder.Jan
maandag 13 augustus 2007 om 10:32
Nogmaals, heel erg bedankt voor jullie antwoorden. Ja, het is iets wat we samen moeten oplossen en dat gaan we ook doen. We gaan er vanavond voor zitten en erover praten (en niet over een paar dagen - heeft geen zin eromheen te lopen).
Ik bergijp al jullie argumenten, of ze nou op rede of emotie gebaseerd zijn. Bedankt. Dat meen ik.
We hebben het er al over gehad maar dat was nog niet voldoende. Ze weet dat ik hem absoluut niet mag en ze heeft me zaterdag min of meer verteld dat hij er ook zal zijn, punt. Het was misschien vooral de manier waarop het verteld is - en de manier waarop "het gesprek" op die dag dan verder ging...
De rest van het weekend was in de geest van stilletjes om elkaar heen lopen, wel elkaar af en toe een kus geven omdat we natuurlijk wel van elkaar houden en wel met elkaar willen trouwen, maar eromheen draaien. Hoe dan ook, vanavond gaan we dus verder.
Zo, genoeg narigheid
. Leuke vakantie gahd? Of gaan jullie nog?
Ik bergijp al jullie argumenten, of ze nou op rede of emotie gebaseerd zijn. Bedankt. Dat meen ik.
We hebben het er al over gehad maar dat was nog niet voldoende. Ze weet dat ik hem absoluut niet mag en ze heeft me zaterdag min of meer verteld dat hij er ook zal zijn, punt. Het was misschien vooral de manier waarop het verteld is - en de manier waarop "het gesprek" op die dag dan verder ging...
De rest van het weekend was in de geest van stilletjes om elkaar heen lopen, wel elkaar af en toe een kus geven omdat we natuurlijk wel van elkaar houden en wel met elkaar willen trouwen, maar eromheen draaien. Hoe dan ook, vanavond gaan we dus verder.
Zo, genoeg narigheid
. Leuke vakantie gahd? Of gaan jullie nog?
maandag 13 augustus 2007 om 10:37
Ik snap het gevoelsmatig ook niet. Ik kan er ook moeilijk de redelijkheid van inzien. Volgens mij is het echt iets dat bij jou ligt. Overigens niks mis mee hoor. Geen mens is perfect, dus alle begrip ervoor dat je niet in staat bent om je daar overheen te zetten.
Maar erken dat dan gewoon. Laat het dan gewoon bij jezelf. Want dat je dat niet op kunt brengen betekent niet dat je vervolgens je hele bruiloft naar iemand moet gaan kijken waar je zo'n onoverkomelijke moeite mee hebt. Je vriendin kan er ook rekening mee houden dat jij dat niet kunt en wilt.
Als mijn partner gewoon zou uitleggen dat het bij hem ligt en hij het niet kan opbrengen, zou ik veel eerder geneigd zijn water in de wijn te doen dan wanneer hij komt met "principes" en "een ex heeft er gewoon niks te zoeken".
Succes ermee!
Maar erken dat dan gewoon. Laat het dan gewoon bij jezelf. Want dat je dat niet op kunt brengen betekent niet dat je vervolgens je hele bruiloft naar iemand moet gaan kijken waar je zo'n onoverkomelijke moeite mee hebt. Je vriendin kan er ook rekening mee houden dat jij dat niet kunt en wilt.
Als mijn partner gewoon zou uitleggen dat het bij hem ligt en hij het niet kan opbrengen, zou ik veel eerder geneigd zijn water in de wijn te doen dan wanneer hij komt met "principes" en "een ex heeft er gewoon niks te zoeken".
Succes ermee!
maandag 13 augustus 2007 om 10:50
Maar wil ze HEM er nou graag bij hebben, of haar collega's. Ik kan me voorstellen dat ze niet wil dat hij als enige collega niet uitgenodigd zou worden en dat zij zich dan op haar werk heel ongemakkelijk zou voelen. Misschien moet je in dat opzicht gewoon rekening met haar houden en je eigen gevoel opzij zetten. Was hij geen collega geweest, dan had ze hem waarschijnlijk niet uitgenodigd.
maandag 13 augustus 2007 om 10:52
Het gaat er nu toch om dat het haar collega is? Als het haar collega niet was, had ze hem dan ook uit willen nodigen? Zoals ik het lees:
zij denkt: ik nodig mijn collega's uit
jij denkt: zij nodigt haar ex uit
Aan de andere kant snap ik het wel, ik zou er ook wel moeite mee hebben als de ex van mijn vriend op onze bruiloft zou zijn. Je wilt je bruiloft vieren met je dierbaren en geliefden, niet met haar ex-geliefde....
zij denkt: ik nodig mijn collega's uit
jij denkt: zij nodigt haar ex uit
Aan de andere kant snap ik het wel, ik zou er ook wel moeite mee hebben als de ex van mijn vriend op onze bruiloft zou zijn. Je wilt je bruiloft vieren met je dierbaren en geliefden, niet met haar ex-geliefde....
maandag 13 augustus 2007 om 10:58
Mijn 'eerste ex' is mij dierbaarder dan menig mens om mij heen. Mijn 'eerste ex' was getuige toen ik voor de tweede keer trouwde. En toen dat huwelijk stuk liep was hij het die mij zijn huis aanbood (hij zou dan zelf wel een tijdje bij zijn vriendin gaan wonen). Nu hij zelf gesetteld en vader is ben ik de persoon die twee dagen in de week op hun kleine pas.
Ik snap het probleem niet zo eigenlijk.
Maar goed: veel sterkte en wijsheid toegewenst en natuurlijk een hele fijne huwelijksdag!
Groetjes,
Carrrie.
Ik snap het probleem niet zo eigenlijk.
Maar goed: veel sterkte en wijsheid toegewenst en natuurlijk een hele fijne huwelijksdag!
Groetjes,
Carrrie.
maandag 13 augustus 2007 om 13:18
Even deze reactie gequote, maar er zijn er meer in dezelfde strekking. Waarom moet HIJ zich erbij neerleggen en rekening met haar houden? Het is toch ook zijn trouwdag?
Als ik zo dat verslagje van hem over het weekend lees, zou de houding van zijn vriendin voor mij persoonlijk iets kunnen zijn waarom ik het hele huwelijk zou kunnen heroverwegen, ik vind het echt een ernstige vorm van egoisme om je bloedeigen aanstaande zo voor het blok te zetten voor een ex. Met wie wil je nou trouwen dan? Met die ex of met mij? Dat zou ik voelen als mijn aanstaande een heel weekend koude oorlog over deze - in mijn ogen nogal futiele - kwestie zou voeren.
Want volgens mij is de meest logische aanpak: alle gasten moeten door beide partners goedgekeurd worden, met uitzondering van naaste familie. Elke vriend, vriendin, kennis, collega, waar je aanstaande de schurft aan heeft is gewoon niet welkom, je moet toch allebei een leuke dag hebben?
Am Yisrael Chai!
maandag 13 augustus 2007 om 13:28
Ben het helemaal met Fashionvictim eens. Het moet voor beiden een leuke dag zijn. Als de ex wel wordt uitgenodigd loopt de bruidegom zich toch enigszins te verbijten lijkt mij. En het kan dan wel dat anderen heel goed met hun ex omgaan en er geen moeite mee zouden hebben, hij heeft het wel en daar heeft de a.s. bruid toch echt rekening mee te houden.
Bovendien nodigt zij al veel meer mensen uit dan hij zou willen, maar daar doet hij ook niet moeilijk over. Zij mag ook wel rekening houden met hem.
Bovendien nodigt zij al veel meer mensen uit dan hij zou willen, maar daar doet hij ook niet moeilijk over. Zij mag ook wel rekening houden met hem.
Cum non tum age
maandag 13 augustus 2007 om 13:51
Als ik naar mezelf kijk zou ik niet willen trouwen met iemand die mijn (dierbare) ex er niet bij zou willen hebben.
Deze ex is een goede vriend, een maatje, een stuk geschiedenis en ik hoop ook een stuk toekomst want ik zou er niet aan moeten denken hem niet meer in mijn leven te hebben.
Dit zegt niks over hoeveel ik van een nieuwe man kan houden, totaal niks, maar het zegt wel wat hoeveel HIJ van míj kan houden. Dit betekent m.i. dat je dit soort dingen vrijlaat... al die beknottingen en dat opeisen van iemand, ik word van de gedachte alleen al doodziek!
Wie ben ik -omgekeerd- om iets te zeggen over de personen die hém aangaan? (Tenzij ze hem ernstige schade berokkenen, maar dat is dan bescherming en wél uit liefde.)
Deze ex is een goede vriend, een maatje, een stuk geschiedenis en ik hoop ook een stuk toekomst want ik zou er niet aan moeten denken hem niet meer in mijn leven te hebben.
Dit zegt niks over hoeveel ik van een nieuwe man kan houden, totaal niks, maar het zegt wel wat hoeveel HIJ van míj kan houden. Dit betekent m.i. dat je dit soort dingen vrijlaat... al die beknottingen en dat opeisen van iemand, ik word van de gedachte alleen al doodziek!
Wie ben ik -omgekeerd- om iets te zeggen over de personen die hém aangaan? (Tenzij ze hem ernstige schade berokkenen, maar dat is dan bescherming en wél uit liefde.)
maandag 13 augustus 2007 om 14:02
Ik ben het met jej eens, je nodigt een ex niet uit en als je wél een ex uitnodigd dan moeten beide partners daar volkomen en compleet achter staan.
Maar misschien vindt ze het moeilijk om tegen hem te zeggen dat hij niet welkom is en alle andere collega's wel? Misschien had ze graag in haar mooie bruidsjurk voor die ex gestaan en een soort 'nanananaaanaaaaa, never gonna get' act gespeeld?
Wat het ook is; Het is niet fair.
Succes!
Maar misschien vindt ze het moeilijk om tegen hem te zeggen dat hij niet welkom is en alle andere collega's wel? Misschien had ze graag in haar mooie bruidsjurk voor die ex gestaan en een soort 'nanananaaanaaaaa, never gonna get' act gespeeld?
Wat het ook is; Het is niet fair.
Succes!
maandag 13 augustus 2007 om 14:03
Ik vind dit echt zoooooooo ontzettend ongepast! Afgezien van het feit dat ik me dan als nieuwe partner zou afvragen waarom je niet lekker gewoon met die ex trouwt ipv die ex door mijn strot te douwen, snap ik ook echt niet dat jij, maar ook anderen, niet begrijpen dat het ook voor hele genante toestanden kan zorgen op een bruiloft. Op bruiloften komen toch ook allerlei oudere familieleden? Da's lekker, als versgetrouwde bruid, zit je verse schoonmoeder heerlijk herinneringen op te halen aan die leuke vakantie met je verse man zijn ex. Of gezellig anekdotes te vertellen over "weet je nog, toen we op opa Piets honderdste verjaardag waren, en jij toen mosselen had gegeten, dat je zo ziek werd?"
Demente oma die het sowieso allemaal niet zo goed meer snapt, die ontroerd de ex in kwestie in de armen valt en zegt dat ze zo blij is dat hij nu eindelijk met haar getrouwd is, oude gezamenlijke vrienden die jouw bruiloft eens gaan gebruiken om bij te praten met die ex die ze sinds jouw verse man en zij uit elkaar waren een beetje uit het oog verloren zijn, dronken vrienden die 'gezellig' uit de doeken gaan doen dat hij nu met jou helemaal niet meer van parenclubs/doorzakken/macrameeën/zweefvliegen houdt...
Okee, okee, we zijn tegenwoordig natuurlijk allemaal heel modern en heel ruimdenkend enzo, maar je bruiloft lijkt me nu net een dag waarop volkomen duidelijk moet zijn wie er in het middelpunt van de belangstelling staat en een ex brengt volgens mij veel te veel potentiele ongemakkelijke momenten voor de andere gasten met zich mee.
Am Yisrael Chai!
maandag 13 augustus 2007 om 14:08
[quote]:
[fgcolor=#0777A4]Als ik naar mezelf kijk zou ik niet willen trouwen met iemand die mijn (dierbare) ex er niet bij zou willen hebben.
Deze ex is een goede vriend, een maatje, een stuk geschiedenis en ik hoop ook een stuk toekomst want ik zou er niet aan moeten denken hem niet meer in mijn leven te hebben.
Ik vind dit appels met peren vergelijken, Minoush.
Honzaves heeft de ex van zijn vriendin slechts een stuk of 10 keer gezien, zegt hij. Als deze ex nog steeds dikke maatjes zou zijn met vriendin van Honzaves, dan zou hij natuurlijk regelmatig bij hen over de vloer komen. Dan zou dat al een heel ander verhaal kunnen zijn.
[fgcolor=#0777A4]Als ik naar mezelf kijk zou ik niet willen trouwen met iemand die mijn (dierbare) ex er niet bij zou willen hebben.
Deze ex is een goede vriend, een maatje, een stuk geschiedenis en ik hoop ook een stuk toekomst want ik zou er niet aan moeten denken hem niet meer in mijn leven te hebben.
Ik vind dit appels met peren vergelijken, Minoush.
Honzaves heeft de ex van zijn vriendin slechts een stuk of 10 keer gezien, zegt hij. Als deze ex nog steeds dikke maatjes zou zijn met vriendin van Honzaves, dan zou hij natuurlijk regelmatig bij hen over de vloer komen. Dan zou dat al een heel ander verhaal kunnen zijn.
maandag 13 augustus 2007 om 14:13
Eensch met Bambi, maar ik moet zeggen dat ik nu ik er wat langer over nadenk echt niet begrijp dat je uberhaupt overweegt te trouwen als een van de "voorwaarden" daarin is dat je ex daarbij hoort. Is het hele doel van trouwen niet dat je ten overstaan van de wet en als je in de kerk trouwt onzelieveheer verklaart dat er niemand anders dan deze persoon voor jou op de eerste plaats zal komen, in voor en tegenspoed bladiebla?
Dat ondermijn je dan al voordat het jawoord uberhaupt gesproken is. Die ex is belangrijker dan de echtgenoot, want zonder ex wordt er niet getrouwd.
Ikkeniebegrijp.
Dat ondermijn je dan al voordat het jawoord uberhaupt gesproken is. Die ex is belangrijker dan de echtgenoot, want zonder ex wordt er niet getrouwd.
Ikkeniebegrijp.
Am Yisrael Chai!
maandag 13 augustus 2007 om 14:34
@ Fashionvictem: Ik snap werkelijk jouw verbazing en opwinding niet.
Ik vind het daarom ook lastig een reactie te geven en ik weet ook niet of dat zinvol is omdat we er duidelijk gewoon heel anders over denken. Dat mag natuurlijk, maar ik krijg het spaansbenauwd bij jouw mening en jij vindt kennelijk mijn point of view bizar....
Hmm, omdat het toch wel interressant is zal ik het gewoon nog even extra uitleggen.
Mijn ex is heel veel jaar een heel belangrijk (zo niet de belangrijkste) persoon in mijn leven geweest. Helaas werkte het uiteindelijk niet tussen ons om voor dit onderwerp irrelevante redenen.
Als ik een nieuwe man ontmoet (en er zijn er een aantal geweest, heb alleen niet voor het altaar met ze gestaan) dan komt mijn ex al vrij gauw ter sprake. Niet in de zin van ex maar in de zin van mijn beste vriend. Zoals je meestal ook vrij snel verteld over uit wat voor gezin je komt en wie je vriendinnen zijn. Natuurlijk is het vanaf het begin helder dat ik een relatie met de goede jongen heb gehad.
Als dit een probleem blijkt te zijn (en dat heb ik één keer meegemaakt) dan is die man gewoon niet de juiste persoon voor mij. Misschien ben ik hierin heel onconventioneel, maar op zich denk ik dat dit wel mee valt, ik ken meer mensen die nog zeer goed contact hebben met exen.
Het is m.i. ook een belachelijk idee dat het bedreigend zou moeten zijn. Mijn ex is geen bedreiger van mijn (en mijn nieuwe partners) geluk, sterker nog: als het goed is, is hij er een aanvulling op (i.i.g. op dat van mij en zo misschien ook indirect op dat van mijn partner). Ik kan jaloerse gevoelens heel goed begrijpen, maar ik vind dat je ze (bij onterechtheid ervan) absoluut moet indammen. Vertrouwen en vrijheid zijn daarin de basis wat mij betreft.
Als mijn nieuwe man tussen mij en mijn ex zou gaan staan (omdat hij denkt dat de ex tussen mij en hem instaat) zou het gauw afgelopen zijn tussen ons. De ex was er eerder. Ik pieker er ook niet over om tussen mijn moeder en mijn man te kiezen, of tussen mijn vriendinnen en mijn man. Zo ligt het voor mij met mijn ex ook.
En over vervelende herinneringen waarvan anekdotes etc.: Tsja... ten eerste heb ik niet echt familie die zoiets doet, maar het kan natuurlijk altijd gebeuren. Ik denk dat we er dan maar smakelijk om moeten lachen. Waarschijnlijk zal er ook niet heel veel nieuws voor nieuwe man bij zitten en zo wel: ja, ik had ook een leven vóór hem. Ik zou het kleinzielig van mijn nieuwe man vinden als hij zich zo snel gepasseerd/onzeker zou voelen.
"Onrealistisch? Wacht maar tot het je zelf overkomt?" In dat geval kan ik nog toevoegen dat ik nu een vriend heb die ook heel goed contact heeft met 2 van zijn exen. Ik kan met alle oprechtheid zegen dat ik me er nooit zorgen om maak. Natuurlijk heb ik er wel eens over nagedacht of het wel goed afgesloten zou zijn allemaal...maar dat was vrij snel over.
Er zijn veel manieren om met mensen (en exen) om te gaan en veel manieren om dingen af te sluiten of juist voort te zetten.
Nogmaals: vrijheid en vetrouwen.
NB. Voor de duidelijkheid: ik sprak over mezelf en mijn ex als een illustratie hoe het kan zijn met exen en niet als een direct advies naar TO toe. Gewoon een ander licht op de zaak (dus misschien is het appels met peren vergelijken, maar dan is dit de uitleg @ Bambi)
Ik vind het daarom ook lastig een reactie te geven en ik weet ook niet of dat zinvol is omdat we er duidelijk gewoon heel anders over denken. Dat mag natuurlijk, maar ik krijg het spaansbenauwd bij jouw mening en jij vindt kennelijk mijn point of view bizar....
Hmm, omdat het toch wel interressant is zal ik het gewoon nog even extra uitleggen.
Mijn ex is heel veel jaar een heel belangrijk (zo niet de belangrijkste) persoon in mijn leven geweest. Helaas werkte het uiteindelijk niet tussen ons om voor dit onderwerp irrelevante redenen.
Als ik een nieuwe man ontmoet (en er zijn er een aantal geweest, heb alleen niet voor het altaar met ze gestaan) dan komt mijn ex al vrij gauw ter sprake. Niet in de zin van ex maar in de zin van mijn beste vriend. Zoals je meestal ook vrij snel verteld over uit wat voor gezin je komt en wie je vriendinnen zijn. Natuurlijk is het vanaf het begin helder dat ik een relatie met de goede jongen heb gehad.
Als dit een probleem blijkt te zijn (en dat heb ik één keer meegemaakt) dan is die man gewoon niet de juiste persoon voor mij. Misschien ben ik hierin heel onconventioneel, maar op zich denk ik dat dit wel mee valt, ik ken meer mensen die nog zeer goed contact hebben met exen.
Het is m.i. ook een belachelijk idee dat het bedreigend zou moeten zijn. Mijn ex is geen bedreiger van mijn (en mijn nieuwe partners) geluk, sterker nog: als het goed is, is hij er een aanvulling op (i.i.g. op dat van mij en zo misschien ook indirect op dat van mijn partner). Ik kan jaloerse gevoelens heel goed begrijpen, maar ik vind dat je ze (bij onterechtheid ervan) absoluut moet indammen. Vertrouwen en vrijheid zijn daarin de basis wat mij betreft.
Als mijn nieuwe man tussen mij en mijn ex zou gaan staan (omdat hij denkt dat de ex tussen mij en hem instaat) zou het gauw afgelopen zijn tussen ons. De ex was er eerder. Ik pieker er ook niet over om tussen mijn moeder en mijn man te kiezen, of tussen mijn vriendinnen en mijn man. Zo ligt het voor mij met mijn ex ook.
En over vervelende herinneringen waarvan anekdotes etc.: Tsja... ten eerste heb ik niet echt familie die zoiets doet, maar het kan natuurlijk altijd gebeuren. Ik denk dat we er dan maar smakelijk om moeten lachen. Waarschijnlijk zal er ook niet heel veel nieuws voor nieuwe man bij zitten en zo wel: ja, ik had ook een leven vóór hem. Ik zou het kleinzielig van mijn nieuwe man vinden als hij zich zo snel gepasseerd/onzeker zou voelen.
"Onrealistisch? Wacht maar tot het je zelf overkomt?" In dat geval kan ik nog toevoegen dat ik nu een vriend heb die ook heel goed contact heeft met 2 van zijn exen. Ik kan met alle oprechtheid zegen dat ik me er nooit zorgen om maak. Natuurlijk heb ik er wel eens over nagedacht of het wel goed afgesloten zou zijn allemaal...maar dat was vrij snel over.
Er zijn veel manieren om met mensen (en exen) om te gaan en veel manieren om dingen af te sluiten of juist voort te zetten.
Nogmaals: vrijheid en vetrouwen.
NB. Voor de duidelijkheid: ik sprak over mezelf en mijn ex als een illustratie hoe het kan zijn met exen en niet als een direct advies naar TO toe. Gewoon een ander licht op de zaak (dus misschien is het appels met peren vergelijken, maar dan is dit de uitleg @ Bambi)
