Relaties
alle pijlers
Culturele verschillen
maandag 8 januari 2024 om 22:54
Hoi allemaal,
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:48
Wat gebeurt er als je toch samen gaat wonen?
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
dinsdag 9 januari 2024 om 09:53
Dropdrop schreef: ↑09-01-2024 09:48Wat gebeurt er als je toch samen gaat wonen?
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
Dit inderdaad.
Je kunt doen wat je ouders van je verlangen, maar je gaat daarmee voorbij aan de behoeften van je vriend en eigenlijk ook aan die van jezelf. Ik zou dit aangrijpen om wat meer los van je ouders te komen en te laten zien dat je je eigen keuzes maakt. Ik vermoed namelijk, dat als er kinderen komen, er ook allerlei culturele verwachtingen zijn? Wil je dat?
dinsdag 9 januari 2024 om 09:53
dinsdag 9 januari 2024 om 10:00
dinsdag 9 januari 2024 om 10:00
En dan komt de volgende verwachting van ouders. Als je daar graag aan wil voldoen, dan is dat prima, maar de vraag is of dat TO gaat helpen in haar huwelijk
dinsdag 9 januari 2024 om 10:01
Joh, wat een onzin. Niet voor iedereen is een huwelijk de ultieme relatievorm. Ook als je samenwoont kun je de boel goed dichttimmeren én voor elkaar zorgen. Maar ook gewoon 40 jaar samen blijven en gelukkig zijn.Dropdrop schreef: ↑09-01-2024 09:48Wat gebeurt er als je toch samen gaat wonen?
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 9 januari 2024 om 10:10
Het wordt sowieso een heel grote stap.
Want als ik dit zo lees zijn jullie ook nog nooit bijvoorbeeld samen een dagje weg geweest. Je hebt nooit gezegd 'ik ben vandaag bij Jan'.
Laat staan een nachtje blijven slapen.
Vanuit je ouders gezien begint de relatie vandaag pas.
Want als ik dit zo lees zijn jullie ook nog nooit bijvoorbeeld samen een dagje weg geweest. Je hebt nooit gezegd 'ik ben vandaag bij Jan'.
Laat staan een nachtje blijven slapen.
Vanuit je ouders gezien begint de relatie vandaag pas.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 9 januari 2024 om 10:11
Dropdrop schreef: ↑09-01-2024 09:48Wat gebeurt er als je toch samen gaat wonen?
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
Met de scheidingscijfers tegenwoordig, waag ik dat wel te betwijfelen.
Wat mij betreft is samenwonen gewoon een andere vorm van samen zijn. Je moet doen wat bij je past of dat nou samenwonen of trouwen is. Voor wat betreft het geregistreerd partnerschap ben ik het wel met je eens, TO. Er zijn nauwelijks verschillen tussen trouwen en geregistreerd partnerschap, dus dat je vriend het ene wel wil en het andere niet, vind ik wel een beetje vreemd.
Zo te lezen, vind je de mening van je ouders heel belangrijk. Ik mis een beetje wat jij wil. Wil jij ook de cultuur volgen, net als je ouders?
dinsdag 9 januari 2024 om 10:18
Bij volwassen worden hoort ook minder naar je ouders luisteren en meer naar jezelf. Ik snap heel goed dat dat lastig is als je opgegroeid bent met verwachtingen die niet alleen door je ouders maar ook door je cultuur en je bredere sociale omgeving bepaald worden. De vraag is niet: wat "hoort", maar wat wil jij? En hoeveel wrijving met je omgeving heb je daarvoor over?
Het gaat er dus ook niet per se om wat je vriend wil, maar wat JIJ wil. Als jij liever wilt trouwen dan geregistreerd partnerschap, is dat je goed recht. En het is het goed recht van je vriend om daar niet in mee te willen gaan.
Het gaat er dus ook niet per se om wat je vriend wil, maar wat JIJ wil. Als jij liever wilt trouwen dan geregistreerd partnerschap, is dat je goed recht. En het is het goed recht van je vriend om daar niet in mee te willen gaan.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 9 januari 2024 om 10:25
nerdopviva schreef: ↑09-01-2024 10:11Met de scheidingscijfers tegenwoordig, waag ik dat wel te betwijfelen.
Wat mij betreft is samenwonen gewoon een andere vorm van samen zijn. Je moet doen wat bij je past of dat nou samenwonen of trouwen is. Voor wat betreft het geregistreerd partnerschap ben ik het wel met je eens, TO. Er zijn nauwelijks verschillen tussen trouwen en geregistreerd partnerschap, dus dat je vriend het ene wel wil en het andere niet, vind ik wel een beetje vreemd.
Zo te lezen, vind je de mening van je ouders heel belangrijk. Ik mis een beetje wat jij wil. Wil jij ook de cultuur volgen, net als je ouders?
Ik vind dat dan weer helemaal niet vreemd. Voor veel mensen is trouwen nog steeds een instituut, als in; dat doe je maar 1 x en met de ware, je geeft een (duur) feest, zodat de omgeving ook weet van de verbintenis, dat kan natuurlijk ook met een geregistreerd partnerschap, maar dan geldt nog steeds dat dit voor veel mensen nog steeds als iets definitiefs en eenmalig wordt gezien. Ik vraag me ook af of de ouders van TO genoegen nemen met een geregistreerd partnerschap.
En vanuit de vriend van TO; hij is na 5 (!) jaar relatie, pas net geen geheim meer; ik kan me heel goed voorstellen dat hij een beetje klaar is met zijn leven inrichten naar de verwachtingen van de ouders van TO.
Verder eens dat TO zich af moet vragen wat ze zelf wil, maar dat ligt breder dan trouwen alleen. Wil je de rest van je leven aan allerlei verwachtingen voldoen, prima, ik vraag me dan alleen wel af of haar partner dan de juiste is en of dat niet voor allerlei obstakels gaat zorgen
dinsdag 9 januari 2024 om 10:26
Een samenlevingscontract laten opstellen ipv een geregistreerd partnerschap?
Er zit weinig verschil in het geregistreerde partnerschap en trouwen. Beide kun je juridisch goed 'dichtimmeren' zoals de meesten boven mij al aangeven.
Het verschil zit hem voor veel mensen meer in het gevoel volgens mij.
Trouwen is ook vaak feestelijk natuurlijk, een geregistreerd partnerschap wordt vaak meer gevierd in kleine kring. Ik kan me voorstellen dat trouwen in de Turkse cultuur ook een groot feest is. Trouwen en een huwelijk aangaan is ook iets wat voor de meeste mensen voelt als iets voor de rest van je leven. Wat ook een mooie en meest logische insteek is natuurlijk.
Het samenwonen is voor veel mensen inderdaad wel oefenen voor het 'echte werk'. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Veel jonge stellen vinden het nog een te grote en definitieve stap en de trouwerij zelf is vaak best kostbaar (dus gaat men er eerst voor sparen).
Er zit weinig verschil in het geregistreerde partnerschap en trouwen. Beide kun je juridisch goed 'dichtimmeren' zoals de meesten boven mij al aangeven.
Het verschil zit hem voor veel mensen meer in het gevoel volgens mij.
Trouwen is ook vaak feestelijk natuurlijk, een geregistreerd partnerschap wordt vaak meer gevierd in kleine kring. Ik kan me voorstellen dat trouwen in de Turkse cultuur ook een groot feest is. Trouwen en een huwelijk aangaan is ook iets wat voor de meeste mensen voelt als iets voor de rest van je leven. Wat ook een mooie en meest logische insteek is natuurlijk.
Het samenwonen is voor veel mensen inderdaad wel oefenen voor het 'echte werk'. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Veel jonge stellen vinden het nog een te grote en definitieve stap en de trouwerij zelf is vaak best kostbaar (dus gaat men er eerst voor sparen).
dinsdag 9 januari 2024 om 10:42
Melisssxx schreef: ↑08-01-2024 22:54Hoi allemaal,
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen.
(...)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Tsja, het traditionele...
Dit was in Nederland ook doodnormaal 50 jaar geleden. Samenwonen, of 'hokken' had echt geen goede naam. Reken maar dat er achter de voordeur wat druk werd gezet. Met name vanwege de blik van de gemeenschap, want 'wat zullen de mensen wel niet denken'. Dat is echt héél belangrijk, wat de mensen allemaal denken - ook als de kinderen en de ouders het zelf prima vinden.
Ook een huwelijk dat niet zo gelukkig was bleef je in, want scheiden was een schande. Wat zullen de mensen wel niet denken!
Jij moet zelf kiezen welke cultuur jij volgt.
De cultuur van Nederland is tegenwoordig: Bouw een relatie langzaam op, zoek je eigen weg en kijk hoe het gaat. Als het niet lukt ga je het met een ander opnieuw proberen.
Ik weet niet of dat beter is, maar er zit wel iets in: Als het niet lekker loopt ben je nog niet door huis, huwelijk, hypotheek en kinderen aan elkaar verbonden.
Dat betekent ook dat mensen bij wat tegenwind eerder uit elkaar gaan! Tegelijk ben je niet meer volkomen kansloos als je een eerdere relatie hebt gehad. Je hoeft helemaal niet maagdelijk het huwelijk in.
Je vraagt om advies.
Mijn advies is: Opbouwen.
Laat je vriend een huis kopen. Ga helpen schilderen. Ga met hem uit. Ga tijd met hem doorbrengen. Op een gegeven moment breng je méér tijd bij hem door dan thuis. Op een gegeven moment blijf je daar een nachtje slapen. Er komt een keer een tandenborstel te liggen. Op een gegeven moment breng je daar méér nachten door dan thuis. En je verhuist een keer je spullen.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 9 januari 2024 om 10:52
Je hoeft natuurlijk niet te doen wat je moeder wilt. Je bent Turks maar woont in Nederland. Hier is het niet gebruikelijk om te trouwen voor je gaat samenwonen (bij de meeste mensen). Dus ik snap je vriend wel.
Wat wil jij zelf? Stel je ouders vinden alles oké... zou je dan eerst gaan samenwonen? Als het antwoord ja is dan zou ik voor mezelf kiezen.
Wat wil jij zelf? Stel je ouders vinden alles oké... zou je dan eerst gaan samenwonen? Als het antwoord ja is dan zou ik voor mezelf kiezen.
dinsdag 9 januari 2024 om 10:56
Er zijn dus eigenlijk maar 2 keuzes:
Of je gaat vanuit 'huis' trouwen- kan en wil je vriend dat?
Of je gaat samenwonen- kan en wil jij dat, met mogelijke gevolgen van dien, zoals ruzie met je ouders?
Meer smaken zijn er niet, en als een van jullie niet bereid is die stap te zetten dan houdt het volgens mij op.
Ik zou hier toch wel over na denken, of je vriend of jij die stap kan en wil zetten, en zo niet, dan niet te lang blijven 'hangen', want dan leid het dus nergens toe en ben je jaren verder.
Maar daar houdt het niet op he, dan begint je leven samen pas, en ook dan komen er de nodige verschillen om de hoek zoals de opvoeding van de kinderen, wel of niet besnijden, naam geven etc.
Ik heb zelf een buitenlandse moeder en een Nederlandse vader, zij hebben elkaar leren kennen toen mijn moeder naar NL kwam als gastarbeider in de jaren 70.
Ik heb dus van dichtbij gezien dat het niet makkelijk is, allebei een andere cultuur, ook al houd je nog zoveel van elkaar. En dan was er nog niet eens sprake van een sterk geloofs-issue.
Misschien is het voor jullie makkelijker, omdat je beide in NL opgegroeid bent, maar zoals ik lees is je familie wel traditioneel...
Ik zou zelf in ieder geval niet snel kiezen voor iemand met een heel andere cultuur of geloofsachtergrond, omdat het ingewikkelder is dan de meeste mensen denken.
Of je gaat vanuit 'huis' trouwen- kan en wil je vriend dat?
Of je gaat samenwonen- kan en wil jij dat, met mogelijke gevolgen van dien, zoals ruzie met je ouders?
Meer smaken zijn er niet, en als een van jullie niet bereid is die stap te zetten dan houdt het volgens mij op.
Ik zou hier toch wel over na denken, of je vriend of jij die stap kan en wil zetten, en zo niet, dan niet te lang blijven 'hangen', want dan leid het dus nergens toe en ben je jaren verder.
Maar daar houdt het niet op he, dan begint je leven samen pas, en ook dan komen er de nodige verschillen om de hoek zoals de opvoeding van de kinderen, wel of niet besnijden, naam geven etc.
Ik heb zelf een buitenlandse moeder en een Nederlandse vader, zij hebben elkaar leren kennen toen mijn moeder naar NL kwam als gastarbeider in de jaren 70.
Ik heb dus van dichtbij gezien dat het niet makkelijk is, allebei een andere cultuur, ook al houd je nog zoveel van elkaar. En dan was er nog niet eens sprake van een sterk geloofs-issue.
Misschien is het voor jullie makkelijker, omdat je beide in NL opgegroeid bent, maar zoals ik lees is je familie wel traditioneel...
Ik zou zelf in ieder geval niet snel kiezen voor iemand met een heel andere cultuur of geloofsachtergrond, omdat het ingewikkelder is dan de meeste mensen denken.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:07
Ik denk dat het laatste dat Maanzon zegt, heel erg waar is. Ik kom zelf ook uit een heel traditioneel gezin, maar mijn man ook. Voor ons was samenwonen destijds echt geen optie. Het was verkering en daarna trouwen, beiden vanuit het ouderlijk huis. En we waren nog ontzettend jong, net 20 allebei. Als ik verkering met iemand met een andere achtergrond had gehad, had diegene vast niet zo jong met mij willen trouwen. Voor ons was het logisch, omdat we allebei dezelfde soort opvoeding hadden gehad.
Wat wel een groot verschil is, is dat onze ouders vanaf dag 1 van onze verkering op de hoogte waren. Sterker nog, zij kenden elkaar van vroeger, haha. Maar goed, dat was ook een andere tijd, waarin de telefoon midden in de woonkamer stond en je alleen kon bellen terwijl het hele gezin op de achtergrond mee zat te luisteren...Privacy ho maar.
Woont je vriend al op zichzelf of ook nog bij zijn ouders? Anders zou hij eerst op zichzelf kunnen gaan wonen, zodat jullie in elk geval vaker bij hem thuis kunnen zijn, zonder dat je gelijk bij hem intrekt. Dan kun je wat meer naar elkaar toegroeien zonder samen te wonen. En dan uiteindelijk alsnog de keuze maken om toch te gaan samenwonen (dan is iedereen om je heen ook wat meer aan jullie relatie gewend) of misschien toch gelijk trouwen als hij dat tegen die tijd ook wil.
Wat wel een groot verschil is, is dat onze ouders vanaf dag 1 van onze verkering op de hoogte waren. Sterker nog, zij kenden elkaar van vroeger, haha. Maar goed, dat was ook een andere tijd, waarin de telefoon midden in de woonkamer stond en je alleen kon bellen terwijl het hele gezin op de achtergrond mee zat te luisteren...Privacy ho maar.
Woont je vriend al op zichzelf of ook nog bij zijn ouders? Anders zou hij eerst op zichzelf kunnen gaan wonen, zodat jullie in elk geval vaker bij hem thuis kunnen zijn, zonder dat je gelijk bij hem intrekt. Dan kun je wat meer naar elkaar toegroeien zonder samen te wonen. En dan uiteindelijk alsnog de keuze maken om toch te gaan samenwonen (dan is iedereen om je heen ook wat meer aan jullie relatie gewend) of misschien toch gelijk trouwen als hij dat tegen die tijd ook wil.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:12
Poeszie schreef: ↑09-01-2024 10:25Ik vind dat dan weer helemaal niet vreemd. Voor veel mensen is trouwen nog steeds een instituut, als in; dat doe je maar 1 x en met de ware, je geeft een (duur) feest, zodat de omgeving ook weet van de verbintenis, dat kan natuurlijk ook met een geregistreerd partnerschap, maar dan geldt nog steeds dat dit voor veel mensen nog steeds als iets definitiefs en eenmalig wordt gezien. Ik vraag me ook af of de ouders van TO genoegen nemen met een geregistreerd partnerschap.
Daarom blijf ik erbij dat trouwen en geregistreerd partnerschap zo goed als hetzelfde is. Het wordt door veel teveel mensen nog gezien als "iets officiëler dan een samenlevingscontract", terwijl het dat niet is.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:21
nerdopviva schreef: ↑09-01-2024 11:12Daarom blijf ik erbij dat trouwen en geregistreerd partnerschap zo goed als hetzelfde is. Het wordt door veel teveel mensen nog gezien als "iets officiëler dan een samenlevingscontract", terwijl het dat niet is.
Er zitten wel verschillen in het samenlevingscontract, het geregistreerde psartnerschap en trouwen voor zover ik weer. Die laatste twee kun je juridisch aardig ' gelijk maken' aan elkaar.
Maar het was bijvoorbeeld altijd wel zo dat de vader alleen automatisch gezag krijgt over een kind als hij getrouwd is met de moeder.
Als je samenwoonde moest de man het gezag aanvragen. Dat is veranderd, maar ik bedoel maar, er zijn wel wat verschillen.
Daarnaast, veel stellen beginnen met samenwonen, vaak ook een samenlevingscontract, en trouwen pas wat later, als ze genoeg ' geoefend' hebben en zeker zijn dat ze hun leven samen wllen vervolgen.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:24
Als mijn geheugen me niet in de steek laat, zeggen de statistieken dat een relatie waar (een deel van) de ouders niet achter staan een grotere kans heeft stuk te lopen dan een relatie waar dat niet speelt.
Maar goed, de statistieken zeggen ook dat de kans dat een relatie stuk loopt groter is als je trouwt na samenwonen (groter dan direct trouwen, maar ook groter dan samenwonen en niet trouwen).
En de statistieken zeggen dat relaties hoe dan ook een fikse kans hebben stuk te lopen.
Ik weet dat het waarschijnlijk als onvergelijkbaar wordt afgedaan, maar ik kom zelf uit een vrij rijke, ondernemers/academia/etc-familie met een vrij hoog linkserige smaak. Zeg maar "havermelk-grachtengordel", en mijn vrouw uit een trotse boerenfamilie uit een regio zo ver mogelijk van de Randstad vandaan. Natuurlijk is het niet hetzelfde, maar ik kan van enig cultuurverschil wel meepraten op familie-niveau. Ik heb daar nooit veel bezwaar in gezien, omdat mijn vrouw en ik op persoonlijk niveau heel weinig "cultuur"-verschil mee droegen.
Als ik op grond van die beperkte ervaring zou adviseren, dan zou daarom dat mijn advies zijn: zoek uit of jij en je vriend op voor jullie belangrijke thema's min of meer hetzelfde denken, en op de iets minder belangrijke thema's tenminste elkaars visies respecteren. Denk aan opleiding, werk, financiën, kinderen, woonplaats, vakanties, weet ik het. Als dat goed zit, dan trotseer je de familie een tijdje en dan merk je dat die wel mee bewegen of niet. Maar als dat al niet goed zit, dan is verliefdheid een wat wankele basis voor een relatie.
Maar goed, de statistieken zeggen ook dat de kans dat een relatie stuk loopt groter is als je trouwt na samenwonen (groter dan direct trouwen, maar ook groter dan samenwonen en niet trouwen).
En de statistieken zeggen dat relaties hoe dan ook een fikse kans hebben stuk te lopen.
Ik weet dat het waarschijnlijk als onvergelijkbaar wordt afgedaan, maar ik kom zelf uit een vrij rijke, ondernemers/academia/etc-familie met een vrij hoog linkserige smaak. Zeg maar "havermelk-grachtengordel", en mijn vrouw uit een trotse boerenfamilie uit een regio zo ver mogelijk van de Randstad vandaan. Natuurlijk is het niet hetzelfde, maar ik kan van enig cultuurverschil wel meepraten op familie-niveau. Ik heb daar nooit veel bezwaar in gezien, omdat mijn vrouw en ik op persoonlijk niveau heel weinig "cultuur"-verschil mee droegen.
Als ik op grond van die beperkte ervaring zou adviseren, dan zou daarom dat mijn advies zijn: zoek uit of jij en je vriend op voor jullie belangrijke thema's min of meer hetzelfde denken, en op de iets minder belangrijke thema's tenminste elkaars visies respecteren. Denk aan opleiding, werk, financiën, kinderen, woonplaats, vakanties, weet ik het. Als dat goed zit, dan trotseer je de familie een tijdje en dan merk je dat die wel mee bewegen of niet. Maar als dat al niet goed zit, dan is verliefdheid een wat wankele basis voor een relatie.
dinsdag 9 januari 2024 om 11:49
nerdopviva schreef: ↑09-01-2024 11:12Daarom blijf ik erbij dat trouwen en geregistreerd partnerschap zo goed als hetzelfde is. Het wordt door veel teveel mensen nog gezien als "iets officiëler dan een samenlevingscontract", terwijl het dat niet is.
Maar dat is het punt toch niet? Het maakt inderdaad niets uit of ze trouwen of een geregistreerd partnerschap of een samenlevingscontract aangaan, maar ik vermoed dat ouders wel verwachten dat ze het groots aan de buitenwereld kenbaar maken, met jurk en gasten en alles, voor ze mogen gaan samenwonen. Dus dat is dan wel degelijk die grote, romantische en hopelijk éénmalige symbolische stap, ongeacht welk contract er aan ten grondslag ligt. Ik kan me voorstellen dat de partner van TO daar (nog) niet op zit te wachten.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:20
Er zal niets gebeuren als ik besluit om samen te gaan wonen, als ik dat wil, doe ik het gewoon en dan kan niemand mij tegenhouden. Maar ik weet niet zeker of ik er later spijt van zal krijgen en ik ben eigenlijk nog onzeker over wat ik zelf wil. Mijn ouders, oma en opa willen allemaal heel graag dat ik trouw, dat is zo belangrijk voor ze. Het feit dat ik met een Nederlandse jongen ben is al heel nieuw voor ze, maar samenwonen is echt next level dat gaan ze echt niet leuk vinden.
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
Maar als ik echt eerlijk moet zijn, zou ik het liefst eerst willen samenwonen. Ik vind dat zelf ook veel logischer. Ik heb dit onderwerp laatst ook met mijn Turkse vriendinnen besproken, en zij begrijpen het ook. Het liefst zouden zij ook eerst willen samenwonen, maar vanwege religie en cultuur is dat heel lastig…
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
Maar als ik echt eerlijk moet zijn, zou ik het liefst eerst willen samenwonen. Ik vind dat zelf ook veel logischer. Ik heb dit onderwerp laatst ook met mijn Turkse vriendinnen besproken, en zij begrijpen het ook. Het liefst zouden zij ook eerst willen samenwonen, maar vanwege religie en cultuur is dat heel lastig…
Dropdrop schreef: ↑09-01-2024 09:48Wat gebeurt er als je toch samen gaat wonen?
Je ouders hebben gelijk, samenwonen is vaak minder langdurig, maar dat is eigenlijk een beetje het punt: samenwonen is een soort oefenhuwelijk.
Je leert elkaar pas echt goed kennen, je leert veel over jezelf als je het ouderlijk huis uit bent.
Geregistreerd partnerschap en huwelijk zit tegenwoordig nauwelijks verschil in. En ook een huwelijk kun je helemaal dichttimmeren met huwelijkse voorwaarden, waardoor je heel makkelijk uit elkaar kunt.
Jij bent de volwassene, dus jij maakt beslissingen over je leven met je partner.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:26
Nee, mijn ouders gaan zich verder echt niet bemoeien met ons, plus er zijn verder ook geen hele grote culturele verschillen tussen onze levens. Het is puur het samenwonen waar zij echt moeite mee hebben.
Poeszie schreef: ↑09-01-2024 09:53Dit inderdaad.
Je kunt doen wat je ouders van je verlangen, maar je gaat daarmee voorbij aan de behoeften van je vriend en eigenlijk ook aan die van jezelf. Ik zou dit aangrijpen om wat meer los van je ouders te komen en te laten zien dat je je eigen keuzes maakt. Ik vermoed namelijk, dat als er kinderen komen, er ook allerlei culturele verwachtingen zijn? Wil je dat?
dinsdag 9 januari 2024 om 13:28
Je bent dus als vrouw van 23 nog niet zo onafhankelijk van geest dat je je eigen leven kunt leiden. En blijkbaar voel je je verantwoordelijk voor wat 'men' van je ouders gaat denken. Daarnaast stel je je vriend pas na 5 jaar 'relatie' voor. Jij blijft zelf erg hangen in je cultuur en religie. Alleen op jezelf wonen en jezelf ontwikkelen, zou dat wel van je ouders en van jezelf mogen?Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 13:20Er zal niets gebeuren als ik besluit om samen te gaan wonen, als ik dat wil, doe ik het gewoon en dan kan niemand mij tegenhouden. Maar ik weet niet zeker of ik er later spijt van zal krijgen en ik ben eigenlijk nog onzeker over wat ik zelf wil. Mijn ouders, oma en opa willen allemaal heel graag dat ik trouw, dat is zo belangrijk voor ze. Het feit dat ik met een Nederlandse jongen ben is al heel nieuw voor ze, maar samenwonen is echt next level dat gaan ze echt niet leuk vinden.
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 09-01-2024 14:04
0.27% gewijzigd
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
