Relaties
alle pijlers
Culturele verschillen
maandag 8 januari 2024 om 22:54
Hoi allemaal,
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
dinsdag 9 januari 2024 om 18:23
Maar waarom zou haar vriend zich naar de normen en waarden van een andere cultuur schikken terwijl ze notabene in Nederland wonen? Het is een mooie stap voor TO (en eigenlijk vooral voor haar ouders) om verder te integreren in de westerse cultuur.Boogschutter10 schreef: ↑09-01-2024 17:45Beroepshalve veel met Turkse en Marokkaanse jonge vrouwen te maken en begrijp heel goed dat je je niet zonder consequenties van je familie en achtergrond kunt los maken.
Als je vriend geen twijfels heeft over jullie relatie en jij ook niet, zou ik wel overwegen om te gaan trouwen. Je vriend moet toch ook begrijpen dat jouw achtergrond heel anders/ traditioneler is dan die van hem en dat het geven en nemen is. Familie is toch heel belangrijk.
Als er wel ergens twijfels zijn, kun je beter niet trouwen. Dan maar een niet begrijpende familie.
Als begin twintigers gaan trouwen zonder langere tijd met elkaar samen geleefd te hebben is vooral een kostbare zaak. Trouwen en scheiden kosten veel geld.
dinsdag 9 januari 2024 om 18:54
Ik ben 6 jaar samen geweest met mijn ex. Eerst 5 jaar relatie gehad op het niveau zoals dat van jou. Overdag samen zijn en nog nooit wezen logeren. Toen gingen we samenwonen en bleek hij een totaal ander persoon te zijn. We hebben een jaar ruzie gemaakt en toen ben ik weg gegaan.
Dus ik snap je vriend wel. Eerst samenwonen om te kijken of het echt wel klikt voordat je gaat trouwen.
Dus ik snap je vriend wel. Eerst samenwonen om te kijken of het echt wel klikt voordat je gaat trouwen.
dinsdag 9 januari 2024 om 18:57
En TO, hebben jou vriend en jij wel geld voor een bruiloft? Reken maar op 10 duizend euro.
Veel mensen doen na dat ze een tijdje samenwonen eerst geregistreerd partnerschap (vaak vanwege het samen kopen van een huis) omdat het te betalen is en je juridisch alles netjes geregeld is. Daarna sparen voor een bruiloft.
Veel mensen doen na dat ze een tijdje samenwonen eerst geregistreerd partnerschap (vaak vanwege het samen kopen van een huis) omdat het te betalen is en je juridisch alles netjes geregeld is. Daarna sparen voor een bruiloft.
dinsdag 9 januari 2024 om 19:05
Lees nou even wat Oude_man zegt. Er is niet één Nederlandse cultuur. Er zijn er verschillende en de cultuur van TO’s ouders hoort daarbij.
dinsdag 9 januari 2024 om 19:07
Wil niet op de stoel van OP gaan zitten maar ik denk niet dat dit soort gesprekken op die manier kunnen worden gevoerd in veel culturen. Super Nederlands om dit zo te willen aanpakken.Kleppeboxx schreef: ↑09-01-2024 14:02Ik neem aan dat je ouders hier zijn geboren en opgegroeid?
Zou eens met hen aan tafel gaan zitten, vraag waarom zij een huwelijk zo belangrijk vinden en vooral voor WIE dat belangrijk is. Wat is hun mening over de Nederlandse vormen van samenleven buiten het huwelijk?
Wat zouden zij zelf doen als zij NU jong waren, welke keuze zouden ze zelf willen maken en waarom?
Dan kun je vragen wat belangrijk(er) is, hoe de buitenwereld tegen jou aan kijkt of dat jouw dochter gelukkig is omdat zij haar eigen keuzes kan en mag maken?
Laten we eerlijk zijn, je ouders moeten ook werken voor hun centen, de buitenwereld zegt ook niet "ga zitten, ik werk wel en mijn zuur verdiende centen laat ik op jouw rekening storten".
Hoe ga je het doen als je in de gelukkige omstandigheden mag verkeren ouders te worden? Ga je dan je hart volgen of doe je datgene wat "traditie" vraagt of je familie graag ziet of wenst?
Wens je veel wijsheid en alle goeds toe.
dinsdag 9 januari 2024 om 19:09
Het verborgen houden, niet samen mogen slapen, stiekem etc. en in eerste gesprek na 5 jaar met schoonmoeder op het belang van trouwen gewezen worden, typisch een Nederlandse cultuur ja?
.
dinsdag 9 januari 2024 om 19:23
Dus, je ouders of grootouders gingen naar Nederland en nu heeft hun (klein)dochter een Nederlandse vriend en wil ze mogelijk op Nederlandse wijze aan een relatie beginnen.
Je verwacht het niet hè?
Je ouders hebben tenminste 18 jaar de tijd gehad om je mee terug te nemen naar Turkije om daar op Turkse wijze de rest van jullie leven te slijten. Dat jij nu integreert in de cultuur van het land waar zij voor kozen, kan toch geen verrassing zijn?
Je verwacht het niet hè?
Je ouders hebben tenminste 18 jaar de tijd gehad om je mee terug te nemen naar Turkije om daar op Turkse wijze de rest van jullie leven te slijten. Dat jij nu integreert in de cultuur van het land waar zij voor kozen, kan toch geen verrassing zijn?
dinsdag 9 januari 2024 om 19:42
Ik woon in een gemeente waar veel mensen gereformeerd zijn en ook onder hen wordt jong getrouwd voordat ze gaan samenwonen. Het komt in Nederland dus ook nog veel voor bij christelijke gezinnen. Ik vind het ook ergens wel mooi, en romantisch. En het helpt je vriend om opgenomen te worden in de familie. Jullie krijgen er zoals je zegt veel vrijheid voor terug en je maakt je familie er gelukkig mee. Ik kan me voorstellen dat dit belangrijk voor je is.
Zelf vind ik trouwen niets zeggen over de relatie en hoe je voor elkaar klaar staat in voor en tegenspoed. Het is een traditie, en niet meer dan dat.
Zelf vind ik trouwen niets zeggen over de relatie en hoe je voor elkaar klaar staat in voor en tegenspoed. Het is een traditie, en niet meer dan dat.
dinsdag 9 januari 2024 om 20:04
Gewoon ijzerenheinig volhouden hoor. Draagt TO’s moeder wel klompen, maakt ze wel sinterklaassurprises met stroop en watten en at ze tulpenbollen in de oorlog?
dinsdag 9 januari 2024 om 20:13
Maar andersom krijgt vriend het wellicht moeilijk in zijn familie door hier in mee te gaan. Wat zou het volgende punt zijn dat TO's familie wil afdwingen? Iets met opvoeding van kinderen? Of schoonfamilie voor wekenlang te logeren moeten accepteren?RonJja schreef: ↑09-01-2024 19:42Ik woon in een gemeente waar veel mensen gereformeerd zijn en ook onder hen wordt jong getrouwd voordat ze gaan samenwonen. Het komt in Nederland dus ook nog veel voor bij christelijke gezinnen. Ik vind het ook ergens wel mooi, en romantisch. En het helpt je vriend om opgenomen te worden in de familie. Jullie krijgen er zoals je zegt veel vrijheid voor terug en je maakt je familie er gelukkig mee. Ik kan me voorstellen dat dit belangrijk voor je is.
Zelf vind ik trouwen niets zeggen over de relatie en hoe je voor elkaar klaar staat in voor en tegenspoed. Het is een traditie, en niet meer dan dat.
dinsdag 9 januari 2024 om 20:14
Ja, inderdaad, ik heb precies dat gezegd, en het hielp ook dat ik studeerde en een bijbaan had. Ik gebruikte dat ook als smoes:))
intothewild schreef: ↑09-01-2024 17:32Eerlijk gezegd vind ik het nogal wat dat je je vriend jaren voor je ouders verborgen hebt gehouden. Wat heb je dan gezegd al die tijd? "Ik heb Kerst gevierd bij een vriendin, ik ben met (een) vriendin(nen) naar Parijs geweest?"
dinsdag 9 januari 2024 om 20:27
Ik had een collega, toen ze het mij vertelde was ze al getrouwd, maar die had een keer gezegd dat ze op werkweek ging met school. Brief van school nagemaakt. Zat ze met haar vriend een week in een resort aan de middellandse zee.intothewild schreef: ↑09-01-2024 17:32Eerlijk gezegd vind ik het nogal wat dat je je vriend jaren voor je ouders verborgen hebt gehouden. Wat heb je dan gezegd al die tijd? "Ik heb Kerst gevierd bij een vriendin, ik ben met (een) vriendin(nen) naar Parijs geweest?"
dinsdag 9 januari 2024 om 20:47
Mee eens. Ik denk niet dat er zo open gepraat wordt. TO heeft niet voor niets de relatie VIJF!!!! jaar verzwegen. Dat ze eerst moeten trouwen is een ongeschreven wet. Haar hele turkse omgeving kan haar en haar ouders daarop aankijken.Koffieleut123 schreef: ↑09-01-2024 19:07Wil niet op de stoel van OP gaan zitten maar ik denk niet dat dit soort gesprekken op die manier kunnen worden gevoerd in veel culturen. Super Nederlands om dit zo te willen aanpakken.
Ik snap ook wel dat haar vriend niet direct wil trouwen. Ms is hij wel bang dat hij niet aan die cultuur kan wennen. Word ook verwacht dat de kinderen met islamitische tradities opgevoed worden?
dinsdag 9 januari 2024 om 20:56
TO noemt zichzelf anders wel Turks en haar vriend Nederlands. Terwijl TO ws zelf ook alllang de Nederlandse nationaliteit heeft. Zegt wel iets over met welke cultuur zij zich identificeert.
dinsdag 9 januari 2024 om 20:58
Als je 5 jaar lang tegen je ouders liegt klopt er iets niet in de relatie ouder-kind. Dan is er geen vertrouwen. Blijkbaar voelde TO haarfijn aan dat de relatie niet geaccepteerd zou/zal worden. Als er 5 jaar tegen je gelogen wordt en pa weet het nog steeds niet dan verwacht TO nog steeds problemen.
Ook die opmerking dat ze “helemaal zichzelf zijn bij elkaar, iets waar sommige stellen na 2 jaar samenwonen nog steeds moeite mee hebben geeft mij de indruk dat TO erg naïef is en alles met een roze bril bekijkt.
Ook die opmerking dat ze “helemaal zichzelf zijn bij elkaar, iets waar sommige stellen na 2 jaar samenwonen nog steeds moeite mee hebben geeft mij de indruk dat TO erg naïef is en alles met een roze bril bekijkt.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 9 januari 2024 om 21:02
Dit. Ik denk ook dat ze zich verkijkt op de verschillen. Je ouders zijn niet "best modern" als je 5 jaar lang je relatie moet verzwijgen. En TS zit nog best wel aan die traditionele opvattingen vast want wil haar ouders graag pleasen. Begrijp het allemaal hoor, heb een relatie gehad met iemand uit een soortgelijke cultuur (veel focus op familie-eer en samenwonen is not done) maar weet daarom ook dat die verschillen soms gewoon teveel zijn.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 09-01-2024 21:07
0.14% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 21:04
Nee, mijn situatie is een stuk minder ernstig dan die van haar. Mijn ouders zijn weinig tot niet religieus. Als ik met mijn vriend wil samenwonen, doe ik dat gewoon. Natuurlijk zouden ze liever hebben dat ik het op de traditionele wijze doe, omdat zij dat als 'normaal' beschouwen. Samenwonen zien zij als instabiel en niet serieus, zoals ik al eerder zei. Het zal niet gemakkelijk zijn, want dit is totaal anders dan wat zij gewend zijn. Mijn vader zal het in eerste instantie misschien niet accepteren, maar als ze mijn vriend leren kennen, zullen ze begrijpen dat hij wel een serieuze en lieve man is die niet zomaar met mij is. Dus bij mij is het niet zo heftig als bij haar. Natuurlijk maak ik me wel zorgen over wat anderen van mijn ouders gaan vinden. Maar dat is meer hoe ikzelf in elkaar zit, ik denk dat het mijn ouders niet zo veel kan schelen wat anderen denken. Mijn moeder zou mijn vriend niet accepteren als het haar zou boeien.
Maar de eerste stap zetten vind ik heel eng en moeilijk. Ze hebben gewoon een heel verkeerd beeld van samenwonen, dat begrijpen ze echt niet.
Maar de eerste stap zetten vind ik heel eng en moeilijk. Ze hebben gewoon een heel verkeerd beeld van samenwonen, dat begrijpen ze echt niet.
Jesco schreef: ↑09-01-2024 17:50Voor wie onbekend is met het boek "Ik ga leven" van Lale Gul, dat geeft een inkijk in hoe Turkse cultuur met dit soort zaken om (kan) gaan. Zeg niet dat in in dit topic voor TO precies volgens dezelfde normen gaat, maar de openingspost lezende heeft het wel enigzins diezelfde vibe (v.w.b. verborgen houden, rekening houden met ouders, wat zullen "ze" denken van mijn ouders als ik dit doe etc.).
dinsdag 9 januari 2024 om 21:04
Om die reden zou ik als ik haar vriend was ook helemaal niet direct willen trouwen. Hij weet ook niet waar hij instapt qua cultuur. Je trouwt wel min of meer je schoonfamilie erbij.SweetFirefly schreef: ↑09-01-2024 20:58Als je 5 jaar lang tegen je ouders liegt klopt er iets niet in de relatie ouder-kind. Dan is er geen vertrouwen. Blijkbaar voelde TO haarfijn aan dat de relatie niet geaccepteerd zou/zal worden. Als er 5 jaar tegen je gelogen wordt en pa weet het nog steeds niet dan verwacht TO nog steeds problemen.
Ook die opmerking dat ze “helemaal zichzelf zijn bij elkaar, iets waar sommige stellen na 2 jaar samenwonen nog steeds moeite mee hebben geeft mij de indruk dat TO erg naïef is en alles met een roze bril bekijkt.
dinsdag 9 januari 2024 om 21:07
Je hebt het steeds over samenwonen. Dat was toch sowieso in het begin niet gelijk aan de orde. Als je ouders dan toch niet zo moeilijk zijn als je zegt, waarom heb je hem 5 jr terug niet gelijk als je vriend voorgesteld?Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 21:04Nee, mijn situatie is een stuk minder ernstig dan die van haar. Mijn ouders zijn weinig tot niet religieus. Als ik met mijn vriend wil samenwonen, doe ik dat gewoon. Natuurlijk zouden ze liever hebben dat ik het op de traditionele wijze doe, omdat zij dat als 'normaal' beschouwen. Samenwonen zien zij als instabiel en niet serieus, zoals ik al eerder zei. Het zal niet gemakkelijk zijn, want dit is totaal anders dan wat zij gewend zijn. Mijn vader zal het in eerste instantie misschien niet accepteren, maar als ze mijn vriend leren kennen, zullen ze begrijpen dat hij wel een serieuze en lieve man is die niet zomaar met mij is. Dus bij mij is het niet zo heftig als bij haar. Natuurlijk maak ik me wel zorgen over wat anderen van mijn ouders gaan vinden. Maar dat is meer hoe ikzelf in elkaar zit, ik denk dat het mijn ouders niet zo veel kan schelen wat anderen denken. Mijn moeder zou mijn vriend niet accepteren als het haar zou boeien.
Maar de eerste stap zetten vind ik heel eng en moeilijk. Ze hebben gewoon een heel verkeerd beeld van samenwonen, dat begrijpen ze echt niet.
dinsdag 9 januari 2024 om 21:14
Dit begrijp ik niet. Ergens anders zeg je dat het je ouders niet uitmaakt wat anderen denken. Waarom maakt het jou dan wel uit wat anderen van je ouders denken? Wat is er dan precies zo erg?Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 13:20Er zal niets gebeuren als ik besluit om samen te gaan wonen, als ik dat wil, doe ik het gewoon en dan kan niemand mij tegenhouden. Maar ik weet niet zeker of ik er later spijt van zal krijgen en ik ben eigenlijk nog onzeker over wat ik zelf wil. Mijn ouders, oma en opa willen allemaal heel graag dat ik trouw, dat is zo belangrijk voor ze. Het feit dat ik met een Nederlandse jongen ben is al heel nieuw voor ze, maar samenwonen is echt next level dat gaan ze echt niet leuk vinden.
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
Maar als ik echt eerlijk moet zijn, zou ik het liefst eerst willen samenwonen. Ik vind dat zelf ook veel logischer. Ik heb dit onderwerp laatst ook met mijn Turkse vriendinnen besproken, en zij begrijpen het ook. Het liefst zouden zij ook eerst willen samenwonen, maar vanwege religie en cultuur is dat heel lastig…
dinsdag 9 januari 2024 om 21:14
Wow, ik weet niet in welk dorp jij woont, maar als je naar de Randstad komt, zul je merken dat er weinig tot geen Nederlanders zijn. Dus het is best logisch dat de integratie niet perfect verloopt zoals jij wilt. Nederland is ondertussen een multicultureel land met veel verschillende culturen. Natuurlijk is integreren belangrijk, maar het is heel normaal dat mensen hun eigen normen en waarden behouden en niet zomaar binnen een paar jaar kunnen veranderen. Daarnaast is het heel logisch dat ik mij aanpas aan zijn cultuur en hij aan die van mij, zo hoort het ook te gaan als je samenwoont of trouwt: AANPASSEN AAN ELKAAR! Het lukt alleen als beide kanten meewerken, niet alleen als één persoon dat doet, toch?
Dubois schreef: ↑09-01-2024 18:23Maar waarom zou haar vriend zich naar de normen en waarden van een andere cultuur schikken terwijl ze notabene in Nederland wonen? Het is een mooie stap voor TO (en eigenlijk vooral voor haar ouders) om verder te integreren in de westerse cultuur.
Als begin twintigers gaan trouwen zonder langere tijd met elkaar samen geleefd te hebben is vooral een kostbare zaak. Trouwen en scheiden kosten veel geld.
dinsdag 9 januari 2024 om 21:16
Ben jij geen Nederlander dan?Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 21:14Wow, ik weet niet in welk dorp jij woont, maar als je naar de Randstad komt, zul je merken dat er weinig tot geen Nederlanders zijn. Dus het is best logisch dat de integratie niet perfect verloopt zoals jij wilt. Nederland is ondertussen een multicultureel land met veel verschillende culturen. Natuurlijk is integreren belangrijk, maar het is heel normaal dat mensen hun eigen normen en waarden behouden en niet zomaar binnen een paar jaar kunnen veranderen. Daarnaast is het heel logisch dat ik mij aanpas aan zijn cultuur en hij aan die van mij, zo hoort het ook te gaan als je samenwoont of trouwt: AANPASSEN AAN ELKAAR! Het lukt alleen als beide kanten meewerken, niet alleen als één persoon dat doet, toch?
dinsdag 9 januari 2024 om 21:18
Dit is compleet nieuw voor mij. Geef eens een bron van dit ‘feit’.Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 21:14Wow, ik weet niet in welk dorp jij woont, maar als je naar de Randstad komt, zul je merken dat er weinig tot geen Nederlanders zijn. Dus het is best logisch dat de integratie niet perfect verloopt zoals jij wilt. Nederland is ondertussen een multicultureel land met veel verschillende culturen. Natuurlijk is integreren belangrijk, maar het is heel normaal dat mensen hun eigen normen en waarden behouden en niet zomaar binnen een paar jaar kunnen veranderen. Daarnaast is het heel logisch dat ik mij aanpas aan zijn cultuur en hij aan die van mij, zo hoort het ook te gaan als je samenwoont of trouwt: AANPASSEN AAN ELKAAR! Het lukt alleen als beide kanten meewerken, niet alleen als één persoon dat doet, toch?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 9 januari 2024 om 21:21
Als we gaan trouwen, willen we het wel zo klein mogelijk houden. Mijn ouders willen het liefst wel een grote traditionele bruiloft, maar mijn vriend en ik willen dit beide niet. Daarnaast is het bij ons ook gebruikelijk dat de ouders meebetalen, dus zo veel zou het niet moeten kosten, hoop ik tenminste :
ExodusRedux schreef: ↑09-01-2024 18:57En TO, hebben jou vriend en jij wel geld voor een bruiloft? Reken maar op 10 duizend euro.
Veel mensen doen na dat ze een tijdje samenwonen eerst geregistreerd partnerschap (vaak vanwege het samen kopen van een huis) omdat het te betalen is en je juridisch alles netjes geregeld is. Daarna sparen voor een bruiloft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
