Relaties
alle pijlers
Culturele verschillen
maandag 8 januari 2024 om 22:54
Hoi allemaal,
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:35
Als je ouders in Nederland wonen moeten ze accepteren dat wij hier een andere cultuur hebben. Ze willen toch ook dat je een goede keuze maakt qua relatie dus niet vast zit aan iemand waarmee je uiteindelijk niet goed mee kan samen wonen. Mag er wel gescheiden worden volgens het gedachtegoed van je ouders? Een huwelijk kost ontzettend veel geld, zeker als dat ook volgens de cultuur moet met zeer veel gasten. Dat geld kun je beter gebruiken voor je huis.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:37
Beste TO,
Je bent 23 en afgestudeerd. Neem je eigen beslissingen. Echtgenoot en ik komen beide uit de biblebelt en ben ook onder "culturele" druk gelijk getrouwd. Ik zou me nu (25 jr getrouwd) nooit meer zo aanpassen aan wensen van de ouders. Ben heel gelukkig met hem hoor,maar het gaat om het principe. Dochter van 25 woont al 2,5 jr samen en hebben dit pas een half jaar geleden aan de oma's verteld. Het is moeilijk, maar je moet doen wat jij en je vriend willen en hem niet meer verstoppen.
Je bent 23 en afgestudeerd. Neem je eigen beslissingen. Echtgenoot en ik komen beide uit de biblebelt en ben ook onder "culturele" druk gelijk getrouwd. Ik zou me nu (25 jr getrouwd) nooit meer zo aanpassen aan wensen van de ouders. Ben heel gelukkig met hem hoor,maar het gaat om het principe. Dochter van 25 woont al 2,5 jr samen en hebben dit pas een half jaar geleden aan de oma's verteld. Het is moeilijk, maar je moet doen wat jij en je vriend willen en hem niet meer verstoppen.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:38
Binnen Nederland bestaat ook nog de refocultuur..daar is samenwonen ook not doneDubois schreef: ↑09-01-2024 13:35Als je ouders in Nederland wonen moeten ze accepteren dat wij hier een andere cultuur hebben. Ze willen toch ook dat je een goede keuze maakt qua relatie dus niet vast zit aan iemand waarmee je uiteindelijk niet goed mee kan samen wonen. Mag er wel gescheiden worden volgens het gedachtegoed van je ouders? Een huwelijk kost ontzettend veel geld, zeker als dat ook volgens de cultuur moet met zeer veel gasten. Dat geld kun je beter gebruiken voor je huis.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:43
Ga eerst samenwonen! Trouwen kun je alsnog.Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 13:20Er zal niets gebeuren als ik besluit om samen te gaan wonen, als ik dat wil, doe ik het gewoon en dan kan niemand mij tegenhouden. Maar ik weet niet zeker of ik er later spijt van zal krijgen en ik ben eigenlijk nog onzeker over wat ik zelf wil. Mijn ouders, oma en opa willen allemaal heel graag dat ik trouw, dat is zo belangrijk voor ze. Het feit dat ik met een Nederlandse jongen ben is al heel nieuw voor ze, maar samenwonen is echt next level dat gaan ze echt niet leuk vinden.
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
Maar als ik echt eerlijk moet zijn, zou ik het liefst eerst willen samenwonen. Ik vind dat zelf ook veel logischer. Ik heb dit onderwerp laatst ook met mijn Turkse vriendinnen besproken, en zij begrijpen het ook. Het liefst zouden zij ook eerst willen samenwonen, maar vanwege religie en cultuur is dat heel lastig…
Mijn dochter droomt ook van een mooie bruiloft en het ligt serieus in de planning, maar pas over een jaar of 2.
dinsdag 9 januari 2024 om 13:58
Ja, die wat aandoenlijke plaat voor mijn kop en oogkleppen had ik ook. Nederland is heel wat groter dan de grachtengordel. Wij hebben hier niet “een andere cultuur”, we hebben hier een veelheid aan culturen. En dat idee dat jouw cultuur “de Nederlandse cultuur” is, helpt weinig oplossingen dichterbij brengen, heb ik inmiddels wel geleerd. Maar ik ken het hoor, ik had die plaat ook voor mijn hoofd
dinsdag 9 januari 2024 om 14:02
Ik neem aan dat je ouders hier zijn geboren en opgegroeid?
Zou eens met hen aan tafel gaan zitten, vraag waarom zij een huwelijk zo belangrijk vinden en vooral voor WIE dat belangrijk is. Wat is hun mening over de Nederlandse vormen van samenleven buiten het huwelijk?
Wat zouden zij zelf doen als zij NU jong waren, welke keuze zouden ze zelf willen maken en waarom?
Dan kun je vragen wat belangrijk(er) is, hoe de buitenwereld tegen jou aan kijkt of dat jouw dochter gelukkig is omdat zij haar eigen keuzes kan en mag maken?
Laten we eerlijk zijn, je ouders moeten ook werken voor hun centen, de buitenwereld zegt ook niet "ga zitten, ik werk wel en mijn zuur verdiende centen laat ik op jouw rekening storten".
Hoe ga je het doen als je in de gelukkige omstandigheden mag verkeren ouders te worden? Ga je dan je hart volgen of doe je datgene wat "traditie" vraagt of je familie graag ziet of wenst?
Wens je veel wijsheid en alle goeds toe.
Zou eens met hen aan tafel gaan zitten, vraag waarom zij een huwelijk zo belangrijk vinden en vooral voor WIE dat belangrijk is. Wat is hun mening over de Nederlandse vormen van samenleven buiten het huwelijk?
Wat zouden zij zelf doen als zij NU jong waren, welke keuze zouden ze zelf willen maken en waarom?
Dan kun je vragen wat belangrijk(er) is, hoe de buitenwereld tegen jou aan kijkt of dat jouw dochter gelukkig is omdat zij haar eigen keuzes kan en mag maken?
Laten we eerlijk zijn, je ouders moeten ook werken voor hun centen, de buitenwereld zegt ook niet "ga zitten, ik werk wel en mijn zuur verdiende centen laat ik op jouw rekening storten".
Hoe ga je het doen als je in de gelukkige omstandigheden mag verkeren ouders te worden? Ga je dan je hart volgen of doe je datgene wat "traditie" vraagt of je familie graag ziet of wenst?
Wens je veel wijsheid en alle goeds toe.
dinsdag 9 januari 2024 om 14:06
Maar als je beide uit die cultuur komt met hetzelfde geloof, dan kun je je aanstaande wel voorstellen aan je ouders. Sterker nog, die gedeelde achtergrond zal juist toegejuicht worden.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 9 januari 2024 om 14:28
Het klopt dat ik nog nooit een nachtje ben blijven slapen, maar we spenderen wel veel tijd samen. We sporten samen, koken vaak samen, we bellen en appen voortdurend, ik vier (Nederlandse) feestdagen met hem, en we hebben ook vaak dagtrips gemaakt, zoals naar Parijs. We zijn minimaal 2 of 3 dagen per week samen, soms een hele dag en soms een paar uur. Maar voor de meeste Turken is dit alles echt niet gebruikelijk voor een relatie voor het huwelijk. Vooral het feit dat ik bij hem thuis kom, wordt als heel vreemd gezien. Ik heb dit alles ook aan mijn moeder verteld, dus volgens haar kennen we elkaar meer dan voldoende. We zijn al 5 jaar samen en volgens haar hebben we al heel veel samen gedaan. Zij heeft mijn vader twee keer gezien en toen zijn ze binnen een paar maanden getrouwd, dus zij snapt dit allemaal echt niet. Voor Turken hebben we lang genoeg een relatie gehad en kennen we elkaar ook meer dan genoeg. Maar als ik dit aan mijn Nederlandse omgeving vertel, denken ze volgensmij echt van ‘ben jij wel goed in je hoofd?’, ze zien dit echt als een baby relatie.
KooktMetKnoflook schreef: ↑09-01-2024 10:10Het wordt sowieso een heel grote stap.
Want als ik dit zo lees zijn jullie ook nog nooit bijvoorbeeld samen een dagje weg geweest. Je hebt nooit gezegd 'ik ben vandaag bij Jan'.
Laat staan een nachtje blijven slapen.
Vanuit je ouders gezien begint de relatie vandaag pas.
dinsdag 9 januari 2024 om 14:28
Het klopt dat ik nog nooit een nachtje ben blijven slapen, maar we spenderen wel veel tijd samen. We sporten samen, koken vaak samen, we bellen en appen voortdurend, ik vier (Nederlandse) feestdagen met hem, en we hebben ook vaak dagtrips gemaakt, zoals naar Parijs. We zijn minimaal 2 of 3 dagen per week samen, soms een hele dag en soms een paar uur. Maar voor de meeste Turken is dit alles echt niet gebruikelijk voor een relatie voor het huwelijk. Vooral het feit dat ik bij hem thuis kom, wordt als heel vreemd gezien. Ik heb dit alles ook aan mijn moeder verteld, dus volgens haar kennen we elkaar meer dan voldoende. We zijn al 5 jaar samen en volgens haar hebben we al heel veel samen gedaan. Zij heeft mijn vader twee keer gezien en toen zijn ze binnen een paar maanden getrouwd, dus zij snapt dit allemaal echt niet. Voor Turken hebben we lang genoeg een relatie gehad en kennen we elkaar ook meer dan genoeg. Maar als ik dit aan mijn Nederlandse omgeving vertel, denken ze volgensmij echt van ‘ben jij wel goed in je hoofd?’, ze zien dit echt als een baby relatie.
KooktMetKnoflook schreef: ↑09-01-2024 10:10Het wordt sowieso een heel grote stap.
Want als ik dit zo lees zijn jullie ook nog nooit bijvoorbeeld samen een dagje weg geweest. Je hebt nooit gezegd 'ik ben vandaag bij Jan'.
Laat staan een nachtje blijven slapen.
Vanuit je ouders gezien begint de relatie vandaag pas.
dinsdag 9 januari 2024 om 14:42
Ik ben zelf niet getrouwd, wil dat ook pertinent niet, maar ik vind dit wel een heel raar cultuurdingetje. Van je vriend, welteverstaan.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Geregistreerd partnerschap als een soort ‘oefenhuwelijk’? Ik zou me daar niet voor lenen. Ik heb geen relatie om te oefenen, maar omdat ik erin geloof. Of, in mijn geval: ik ben na 30 jaar met dezelfde man nog net zo hard aan het oefenen als in het begin.
Ik zou niet bij je ouders aankloppen, maar bij je vriend. Een relatie kan altijd uitgaan, of je nou getrouwd bent of niet. Waarom niet direct trouwen, als je het uiteindelijk toch wilt?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Geregistreerd partnerschap als een soort ‘oefenhuwelijk’? Ik zou me daar niet voor lenen. Ik heb geen relatie om te oefenen, maar omdat ik erin geloof. Of, in mijn geval: ik ben na 30 jaar met dezelfde man nog net zo hard aan het oefenen als in het begin.
Ik zou niet bij je ouders aankloppen, maar bij je vriend. Een relatie kan altijd uitgaan, of je nou getrouwd bent of niet. Waarom niet direct trouwen, als je het uiteindelijk toch wilt?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
dinsdag 9 januari 2024 om 15:07
Het leven is gewoon anders als je elkaar alleen ziet om leuke uitstapjes te doen. Pas als je onder een dak woont en elkaars rare en misschien wel onhebbelijke gewoontes leert kennen en als je samen op vakantie gaat kom je er achter of je het wel echt ziet zitten met elkaar. En dan kun je er alsnog na 2 kinderen achter komen dat de koek op is. Mag je wel scheiden volgens de cultuur of is dat ook not done? Net als in de Nederlanden Biblebelt moeten kinderen die niet het pad van de ouders willen volgen het taboe doorbreken en hun eigen weg kiezen.xynix schreef: ↑09-01-2024 14:42Ik ben zelf niet getrouwd, wil dat ook pertinent niet, maar ik vind dit wel een heel raar cultuurdingetje. Van je vriend, welteverstaan.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Geregistreerd partnerschap als een soort ‘oefenhuwelijk’? Ik zou me daar niet voor lenen. Ik heb geen relatie om te oefenen, maar omdat ik erin geloof. Of, in mijn geval: ik ben na 30 jaar met dezelfde man nog net zo hard aan het oefenen als in het begin.
Ik zou niet bij je ouders aankloppen, maar bij je vriend. Een relatie kan altijd uitgaan, of je nou getrouwd bent of niet. Waarom niet direct trouwen, als je het uiteindelijk toch wilt?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
dinsdag 9 januari 2024 om 15:11
Omdat de stappen véél, echt véél kleiner zijn. Vergeet 'oefenrelatie', en vergeet de cultuurverschillen.xynix schreef: ↑09-01-2024 14:42Ik ben zelf niet getrouwd, wil dat ook pertinent niet, maar ik vind dit wel een heel raar cultuurdingetje. Van je vriend, welteverstaan.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
iemand leren kennen, een nachtje blijven slapen, extra nachtje slapen, een tweede tandenborstel kopen... dat zijn hele kleine, logische makkelijke stapjes.
Als je dat verbiedt, dan wordt trouwen alles-of-niks: Een permanente officiële verbinding, samenwonen, een gezamelijk huis, gezamelijke fincanciën, gezamelijk huishouden, alles in één keer.
Een huwelijk wordt niet beter en mensen gaan niet bewust een 'oefenrelatie' aan. Het is gewoon dat het mogelijk is om een hoop kleine stapjes te nemen in plaats van pats-boem-alles-of-niks.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 9 januari 2024 om 15:26
Omdat TO en haar vriend elkaar alleen kennen van gestolen momenten. Een dagje uit, een keer samen koken, maar hij is een geheim. Dan is er nog geen volwaardige relatie. Je kent elkaar niet echt, hebt nog nooit samen grote beslissingen genomen, elkaar op mindere momenten meegemaakt. Ze weet nog niet of zij zich zal ergeren aan zijn sokken naast de wasmand, of dat hij het niet leuk vindt dat zij elke vrijdag gaat shoppen met vriendinnen etc. etc. Zo'n beetje iedereen kan jou uitleggen waarom, alleen wil jij het niet bij jou laten landen. Maar het gaat in dit topic niet om jou. Het gaat om TO, een 23 jarige volwassen vrouw die de normen en waarden van haar 'moderne' ouders haar leven laat bepalen. Ik snap dat haar vriend geen geheim meer wil zijn en een keer in de relatie de volgende stap wil zetten. Hij heeft met haar een relatie, niet met haar ouders. TO kan open kaart spelen, misschien zullen haar ouders er in het begin moeite mee hebben maar dat is dan hun keuze.xynix schreef: ↑09-01-2024 14:42Ik ben zelf niet getrouwd, wil dat ook pertinent niet, maar ik vind dit wel een heel raar cultuurdingetje. Van je vriend, welteverstaan.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Geregistreerd partnerschap als een soort ‘oefenhuwelijk’? Ik zou me daar niet voor lenen. Ik heb geen relatie om te oefenen, maar omdat ik erin geloof. Of, in mijn geval: ik ben na 30 jaar met dezelfde man nog net zo hard aan het oefenen als in het begin.
Ik zou niet bij je ouders aankloppen, maar bij je vriend. Een relatie kan altijd uitgaan, of je nou getrouwd bent of niet. Waarom niet direct trouwen, als je het uiteindelijk toch wilt?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 9 januari 2024 om 15:51
Uit elkaar gaan als je samenwoont (zonder geregistreerd partnerschap) is praktisch gezien veel makkelijker dan scheiden. Bij een scheiding komt veel meer bij kijken + het huwelijk en de scheiding kosten een hoop geld.xynix schreef: ↑09-01-2024 14:42Ik ben zelf niet getrouwd, wil dat ook pertinent niet, maar ik vind dit wel een heel raar cultuurdingetje. Van je vriend, welteverstaan.
Het is iets dat in de mode raakte toen ik jong was: eerst samenwonen, dan pas trouwen. Waarom? Wordt het huwelijk daar beter door? Heb je dan minder te regelen? Of is het dat je nog wat langer kunt sparen voor een feestje?
Geregistreerd partnerschap als een soort ‘oefenhuwelijk’? Ik zou me daar niet voor lenen. Ik heb geen relatie om te oefenen, maar omdat ik erin geloof. Of, in mijn geval: ik ben na 30 jaar met dezelfde man nog net zo hard aan het oefenen als in het begin.
Ik zou niet bij je ouders aankloppen, maar bij je vriend. Een relatie kan altijd uitgaan, of je nou getrouwd bent of niet. Waarom niet direct trouwen, als je het uiteindelijk toch wilt?
Maar goed, ik weet dat de meesten daar anders over denken. Alleen heeft niemand mij nog kunnen uitleggen waarom.
libelle44 wijzigde dit bericht op 09-01-2024 15:52
Reden: .
Reden: .
0.71% gewijzigd
dinsdag 9 januari 2024 om 16:28
Eens hiermee. De normen en waarden van de ouders lijken een beperkende of remmende factor te zijn voor de keuzes die TO maakt.SweetFirefly schreef: ↑09-01-2024 15:26Omdat TO en haar vriend elkaar alleen kennen van gestolen momenten. Een dagje uit, een keer samen koken, maar hij is een geheim. Dan is er nog geen volwaardige relatie. Je kent elkaar niet echt, hebt nog nooit samen grote beslissingen genomen, elkaar op mindere momenten meegemaakt. Ze weet nog niet of zij zich zal ergeren aan zijn sokken naast de wasmand, of dat hij het niet leuk vindt dat zij elke vrijdag gaat shoppen met vriendinnen etc. etc. Zo'n beetje iedereen kan jou uitleggen waarom, alleen wil jij het niet bij jou laten landen. Maar het gaat in dit topic niet om jou. Het gaat om TO, een 23 jarige volwassen vrouw die de normen en waarden van haar 'moderne' ouders haar leven laat bepalen. Ik snap dat haar vriend geen geheim meer wil zijn en een keer in de relatie de volgende stap wil zetten. Hij heeft met haar een relatie, niet met haar ouders. TO kan open kaart spelen, misschien zullen haar ouders er in het begin moeite mee hebben maar dat is dan hun keuze.
.
dinsdag 9 januari 2024 om 16:38
Ja dat snap ik wel. Alleen zegt TO dat vriend wèl geregistreerd partnerschap wil. Wat is dan het verschil?
dinsdag 9 januari 2024 om 16:55
En samenwonen dat alleen je ouders het weten?
Die hele familie heeft er eigenlijk geen hol mee te maken. En als ze toch alleen maar gaan roddelen en stoken, kunnen ze net zo goed niks weten.
Zeggen je ouders tegen iedereen dat jij een studiotje alleen hebt, kunnen jullie rustig eerst samenwonen en later trouwen.
Die hele familie heeft er eigenlijk geen hol mee te maken. En als ze toch alleen maar gaan roddelen en stoken, kunnen ze net zo goed niks weten.
Zeggen je ouders tegen iedereen dat jij een studiotje alleen hebt, kunnen jullie rustig eerst samenwonen en later trouwen.
dinsdag 9 januari 2024 om 17:01
Of uit elkaar gaan na samenwonen gemakkelijker is dan met geregistreerd partnerschap of huwelijk ... vraag ik me af.
Volgens mij heeft dit ook echt heel erg met omstandigheden te maken. Hoe de woonsituatie is, hoe het financieel is geregeld en of beide partijen zich er voor inzetten.
Ik woonde samen met mijn ex (samenlevingscontract). Wij hadden onder andere een koophuis, gezamenlijke bankrekening, maar ook nog onze eigen rekening, kinderen en een huis in de verhuur.
Uiteindelijk heeft het 3 jaar geduurd voordat alles was geregeld.
Dat had er mee te maken dat ex niet echt actief dingen ging regelen.
Al die tijd zat ik financieel klem (zo voelde dat, omdat ik graag weer een huis wilde kopen in plaats van huren).
Melisssxx, ik wil je meegeven hierin te bedenken wat je zelf wil. En dan te kijken wat je vriend en ouders willen. Is een compromis mogelijk??? (Of blijkt dat dat niet mogelijk is en dat er vanuit een zijde veel "geslikt" moet worden).
Nog vaker bij je vriend zijn en ook blijven slapen / samenwonen met of zonder samenlevingscontract / geregistreerd partnerschap of goedkoop trouwen zonder feest / geregistreerd partnerschap of trouwen met klein feest / goedkoop trouwen of geregistreerd partnerschap en na paar jaar een groot feest (eventueel gelooftes opnieuw afleggen ofzo) / trouwen met groot feest.
Optie kan ook zijn huwelijkse voorwaarden op laten stellen. Er is zoveel mogelijk.
Wat wil jij wel, waar sta je voor open en wat is niet bespreekbaar?
Volgens mij heeft dit ook echt heel erg met omstandigheden te maken. Hoe de woonsituatie is, hoe het financieel is geregeld en of beide partijen zich er voor inzetten.
Ik woonde samen met mijn ex (samenlevingscontract). Wij hadden onder andere een koophuis, gezamenlijke bankrekening, maar ook nog onze eigen rekening, kinderen en een huis in de verhuur.
Uiteindelijk heeft het 3 jaar geduurd voordat alles was geregeld.
Dat had er mee te maken dat ex niet echt actief dingen ging regelen.
Al die tijd zat ik financieel klem (zo voelde dat, omdat ik graag weer een huis wilde kopen in plaats van huren).
Melisssxx, ik wil je meegeven hierin te bedenken wat je zelf wil. En dan te kijken wat je vriend en ouders willen. Is een compromis mogelijk??? (Of blijkt dat dat niet mogelijk is en dat er vanuit een zijde veel "geslikt" moet worden).
Nog vaker bij je vriend zijn en ook blijven slapen / samenwonen met of zonder samenlevingscontract / geregistreerd partnerschap of goedkoop trouwen zonder feest / geregistreerd partnerschap of trouwen met klein feest / goedkoop trouwen of geregistreerd partnerschap en na paar jaar een groot feest (eventueel gelooftes opnieuw afleggen ofzo) / trouwen met groot feest.
Optie kan ook zijn huwelijkse voorwaarden op laten stellen. Er is zoveel mogelijk.
Wat wil jij wel, waar sta je voor open en wat is niet bespreekbaar?
dinsdag 9 januari 2024 om 17:11
Geloof me, hij heeft mij heel vaak meegemaakt op mindere momenten, en ik hem ook. We zijn helemaal onszelf naast elkaar, iets waar sommige stellen nog steeds moeite mee hebben na 2 jaar samenwonen. Dus persoonlijk denk ik dat ik hem goed genoeg ken. Natuurlijk hebben we beide mindere punten; niemand is perfect, maar een huwelijk is ook geen rozengeur en manenschijn. Je moet eraan blijven werken; het is geven en nemen. Het is uiteindelijk belangrijk om een levenspartner naast je te hebben. Hou ik van mijn vriend? Ja. Denk ik dat hij een goede vader zal zijn voor mijn kinderen? 100%. Dus of we nu gaan samenwonen of niet, je weet het nooit. Mensen veranderen ook plotseling na 3 jaar samenwonen, je weet niet wanneer ze echt zichzelf zijn. Natuurlijk hoop je als je een “proefhuwelijk” aangaat met iemand dat ze zichzelf zijn, maar dat weet je gewoon niet. Daarom zie ik trouwen een beetje zoals gokken; je weet gewoon niet of het een goede partner zal zijn of niet. Maar ik denk oprecht dat mijn vriend wel de juiste persoon is, dat voel je gewoon aan.
Maar goed, heb nu een heel verhaal getypt maar ik weet nog steeds niet wat ik wil, hahaha, lol.
Maar goed, heb nu een heel verhaal getypt maar ik weet nog steeds niet wat ik wil, hahaha, lol.
SweetFirefly schreef: ↑09-01-2024 15:26Omdat TO en haar vriend elkaar alleen kennen van gestolen momenten. Een dagje uit, een keer samen koken, maar hij is een geheim. Dan is er nog geen volwaardige relatie. Je kent elkaar niet echt, hebt nog nooit samen grote beslissingen genomen, elkaar op mindere momenten meegemaakt. Ze weet nog niet of zij zich zal ergeren aan zijn sokken naast de wasmand, of dat hij het niet leuk vindt dat zij elke vrijdag gaat shoppen met vriendinnen etc. etc. Zo'n beetje iedereen kan jou uitleggen waarom, alleen wil jij het niet bij jou laten landen. Maar het gaat in dit topic niet om jou. Het gaat om TO, een 23 jarige volwassen vrouw die de normen en waarden van haar 'moderne' ouders haar leven laat bepalen. Ik snap dat haar vriend geen geheim meer wil zijn en een keer in de relatie de volgende stap wil zetten. Hij heeft met haar een relatie, niet met haar ouders. TO kan open kaart spelen, misschien zullen haar ouders er in het begin moeite mee hebben maar dat is dan hun keuze.
dinsdag 9 januari 2024 om 17:32
dinsdag 9 januari 2024 om 17:34
Je ouders (of hun ouders) zijn verhuisd naar een land waar de cultuur heel anders is. De consequentie daarvan is dat hun kinderen, die opgroeien in die andere cultuur, vanzelfsprekend andere normen en waarden óok meekrijgen - naast die van de ouders en grootouders.Melisssxx schreef: ↑09-01-2024 13:20Er zal niets gebeuren als ik besluit om samen te gaan wonen, als ik dat wil, doe ik het gewoon en dan kan niemand mij tegenhouden. Maar ik weet niet zeker of ik er later spijt van zal krijgen en ik ben eigenlijk nog onzeker over wat ik zelf wil. Mijn ouders, oma en opa willen allemaal heel graag dat ik trouw, dat is zo belangrijk voor ze. Het feit dat ik met een Nederlandse jongen ben is al heel nieuw voor ze, maar samenwonen is echt next level dat gaan ze echt niet leuk vinden.
Natuurlijk speelt mijn omgeving ook een rol. Stel ik ga samenwonen wat zullen ze dan wel niet van mijn ouders denken? Persoonlijk boeit het mij echt niet wat ze van me denken, maar vooral voor mijn ouders vind ik het erg. Mijn ma wil zo graag dat haar oudste dochter een mooie, grote bruiloft heeft.
Maar als ik echt eerlijk moet zijn, zou ik het liefst eerst willen samenwonen. Ik vind dat zelf ook veel logischer. Ik heb dit onderwerp laatst ook met mijn Turkse vriendinnen besproken, en zij begrijpen het ook. Het liefst zouden zij ook eerst willen samenwonen, maar vanwege religie en cultuur is dat heel lastig…
Zij kunnen niet van hun (klein)kinderen verwachten dat die niet anders gaan denken over traditionele denkbeelden uit het thuisland van andere generaties. (En bovendien, ook in dat thuisland veranderen van generatie op generatie de denkbeelden.)
Bij hun nieuwe land horen veranderingen in het leven om hen heen. Zéker voor hun kinderen.
Je zegt dat je weet wat je wilt. Je hebt vijf jaar lang je eigen opvattingen én die van de man waar je van zegt te houden ondergeschikt gemaakt aan de opvattingen van je ouders.
Wat je moeilijk vindt, is om in te gaan tegen traditionele opvattingen van je (groot)ouders uit hun thuisland.
Dat is zeker ook niet makkelijk. Alleen jij kunt beslissen of je doorgaat met je eigen wensen ondergeschikt maken aan die van je familie.
dinsdag 9 januari 2024 om 17:35
Je schrijft dat je bang ben dat je misschien spijt zult krijgen van samenwonen. Weet je waarom? En zou je niet net zo goed spijt kunnen krijgen van trouwen?
Je schrijft ook dat je bang bent hoe ze over je ouders zullen denken. Wie zijn “ze”? En krijgen je ouders daar concreet last van? Wirdt er dan geroddeld en gewezen of zijn ze ergens niet meer welkom?
Je schrijft ook dat je bang bent hoe ze over je ouders zullen denken. Wie zijn “ze”? En krijgen je ouders daar concreet last van? Wirdt er dan geroddeld en gewezen of zijn ze ergens niet meer welkom?
dinsdag 9 januari 2024 om 17:45
Beroepshalve veel met Turkse en Marokkaanse jonge vrouwen te maken en begrijp heel goed dat je je niet zonder consequenties van je familie en achtergrond kunt los maken.
Als je vriend geen twijfels heeft over jullie relatie en jij ook niet, zou ik wel overwegen om te gaan trouwen. Je vriend moet toch ook begrijpen dat jouw achtergrond heel anders/ traditioneler is dan die van hem en dat het geven en nemen is. Familie is toch heel belangrijk.
Als er wel ergens twijfels zijn, kun je beter niet trouwen. Dan maar een niet begrijpende familie.
Als je vriend geen twijfels heeft over jullie relatie en jij ook niet, zou ik wel overwegen om te gaan trouwen. Je vriend moet toch ook begrijpen dat jouw achtergrond heel anders/ traditioneler is dan die van hem en dat het geven en nemen is. Familie is toch heel belangrijk.
Als er wel ergens twijfels zijn, kun je beter niet trouwen. Dan maar een niet begrijpende familie.
dinsdag 9 januari 2024 om 17:50
Voor wie onbekend is met het boek "Ik ga leven" van Lale Gul, dat geeft een inkijk in hoe Turkse cultuur met dit soort zaken om (kan) gaan. Zeg niet dat in in dit topic voor TO precies volgens dezelfde normen gaat, maar de openingspost lezende heeft het wel enigzins diezelfde vibe (v.w.b. verborgen houden, rekening houden met ouders, wat zullen "ze" denken van mijn ouders als ik dit doe etc.).
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
