Relaties
alle pijlers
Dilemma: vriend of pillen?
woensdag 14 november 2007 om 17:40
Beste forummers,
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
donderdag 15 november 2007 om 12:33
Als jij serotoninetekort hebt moet je dat aanvullen. Dat heb je nou eenmaal (over het algemeen) bij depressiviteit.
Als jij insulinetekort hebt moet je dat aanvullen. Dat heb je nou eenmaal bij diabetes.
En mag je dán wél medicijnen gebruiken? Want je hebt een tekort aan een stofje in je lichaam, krijgt daar medicijnen voor (voorgeschreven door een arts!), maar jouw vriend bepaalt of je beter mag worden of niet? Of je biochemische waarden op een bepaald niveau zijn?
Het moest mijn partner niet zijn hoor, ik zou al lang weten wat ik moest doen. En jij blijkbaar ook, anders had je je verhaal hier niet neergezet.
Sterkte, groetjes,
Carrrie.
Als jij insulinetekort hebt moet je dat aanvullen. Dat heb je nou eenmaal bij diabetes.
En mag je dán wél medicijnen gebruiken? Want je hebt een tekort aan een stofje in je lichaam, krijgt daar medicijnen voor (voorgeschreven door een arts!), maar jouw vriend bepaalt of je beter mag worden of niet? Of je biochemische waarden op een bepaald niveau zijn?
Het moest mijn partner niet zijn hoor, ik zou al lang weten wat ik moest doen. En jij blijkbaar ook, anders had je je verhaal hier niet neergezet.
Sterkte, groetjes,
Carrrie.
donderdag 15 november 2007 om 12:46
Sorry hoor, maar dit verhaal klopt helemaal niet. Antipressiva werken niet zoals drugs, daarom kan het dus helemaal niet dat je dan weer eens wel, en dan weer eens geen pil neemt, en dat je 's ochtends een pil neemt om je 's avonds goed te voelen.
Doktoren zouden willen dat er zulke pillen bestaan.
Antidepressiva neem je dagelijks in een vaste dosis, en het duurt wel een week of drie voor je veranderingen merkt. (je ziet, hier spreekt helaas een ervaringsdeskundige)
Dus of je verhaal is niet waar, of jij bent aan het kloien met je medicijnen. Wat je zeker niet moet doen is soms wel soms niet ze nemen. Stop er dan maar helemaal mee en ga nog eens met de behandelend arts praten.
Er zitten heus wel hele grote nadelen aan antidepressiva waarvan ik me kan voorstellen dat haar vriend er moeite mee heeft. Wat voorbeelden: iemands persoonlijkheid kan veranderen (je kan bijvoorbeeld 'vlak' worden; dat niets je meer interesseert) en je libido kan (sterk) afnemen. Als je erg last hebt van de bijwerkingen loont het om daarover met je dokter te praten.
Sowieso zou ik nooit alleen maar pillen slikken, maar dit altijd doen in combinatie met therapie, en proberen de medicijnen te zien als een tijdelijke hulp niet als iets voor de rest van je leven.
(sorry voor t lange verhaal)
Doktoren zouden willen dat er zulke pillen bestaan.
Antidepressiva neem je dagelijks in een vaste dosis, en het duurt wel een week of drie voor je veranderingen merkt. (je ziet, hier spreekt helaas een ervaringsdeskundige)
Dus of je verhaal is niet waar, of jij bent aan het kloien met je medicijnen. Wat je zeker niet moet doen is soms wel soms niet ze nemen. Stop er dan maar helemaal mee en ga nog eens met de behandelend arts praten.
Er zitten heus wel hele grote nadelen aan antidepressiva waarvan ik me kan voorstellen dat haar vriend er moeite mee heeft. Wat voorbeelden: iemands persoonlijkheid kan veranderen (je kan bijvoorbeeld 'vlak' worden; dat niets je meer interesseert) en je libido kan (sterk) afnemen. Als je erg last hebt van de bijwerkingen loont het om daarover met je dokter te praten.
Sowieso zou ik nooit alleen maar pillen slikken, maar dit altijd doen in combinatie met therapie, en proberen de medicijnen te zien als een tijdelijke hulp niet als iets voor de rest van je leven.
(sorry voor t lange verhaal)
donderdag 15 november 2007 om 12:47
Ik denk dat ie het gewoon prettig vindt als het slecht met jou gaat. Dan staat ie boven je ofzo. Of misschien voelt ie zich dan machtiger dan jij. Misschien is ie bang dat je anders te onafhankelijk van hem wordt.
Jij bent ziek, en daar zijn gelukkig pillen voor. Hij is nog zieker en daar zijn géén pillen voor. Eigenlijk is hij heel zielig.
Jij bent ziek, en daar zijn gelukkig pillen voor. Hij is nog zieker en daar zijn géén pillen voor. Eigenlijk is hij heel zielig.
donderdag 15 november 2007 om 12:58
Rosanne, je vriend geloofd niet dat er een biologische oorzaak kan zijn voor somberheid, en dat die oorzaak kan worden bestreden door AD. Heb je hem wel eens artikelen laten lezen hierover? Misschien dat het voor hem aannemelijker wordt wanneer hij zwart op wit in een wetenschappelijk artikel ziet staan dat die pillen wel degelijk helpen. En dat depressiviteit bovendien een biologische oorzaak heeft/kan hebben.
Zijn angst dat jij verslaafd raakt aan je medicijnen is overigens niet ongegrond hoor. Maar dat risico moet je denk ik gewoon nemen als je het leven daarmee voor jezelf weer dragelijk maakt.
Zijn angst dat jij verslaafd raakt aan je medicijnen is overigens niet ongegrond hoor. Maar dat risico moet je denk ik gewoon nemen als je het leven daarmee voor jezelf weer dragelijk maakt.
donderdag 15 november 2007 om 13:03
"Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost"
Kennelijk maakt hij zich daar heel wat minder zorgen om.
JIJ maakt je druk omdat je denkt dat je vriend het uitmaakt als je niet stopt met AD.
HEM kan het kennelijk niet schelen als de relatie barst vanwege zijn voorwaarden. Voor hem is die medicijnenkwestie kennelijk belangrijker dan zijn relatie met jou.
Food for thought, nietwaar?
Kennelijk maakt hij zich daar heel wat minder zorgen om.
JIJ maakt je druk omdat je denkt dat je vriend het uitmaakt als je niet stopt met AD.
HEM kan het kennelijk niet schelen als de relatie barst vanwege zijn voorwaarden. Voor hem is die medicijnenkwestie kennelijk belangrijker dan zijn relatie met jou.
Food for thought, nietwaar?
donderdag 15 november 2007 om 13:13
Ik vind het er heel gemakkelijk uitzien, als vriendlief niet wil dat je medicijnen slikt om beter te worden, dan vind ik het een eikel en denk ik dat je zou moeten kiezen voor je medicijnen.
Hij zou toch juist blij moeten zijn dat je medicijnen kan slikken? Dat er iets aan te doen is? Ik kan er echt met mijn pet niet bij, ik vind het een rare kerel!
Hij zou toch juist blij moeten zijn dat je medicijnen kan slikken? Dat er iets aan te doen is? Ik kan er echt met mijn pet niet bij, ik vind het een rare kerel!
donderdag 15 november 2007 om 13:27
wat ik vreemd vind is dat je na 1 pil weer blij wordt, AD werkt alleen na een aantal weken, dus misschien gaat het om afhankelijkheid van de pillen en voel je je rustig omdat je uberhaupt weer geslikt hebt? Ik vind dat AD nooit geslikt kan worden zonder therapie. Ga dus in therapie, daar kan je vriend geen bezwaar tegen hebben lijkt me
donderdag 15 november 2007 om 14:19
Ik kan mij wel voorstellen dat je vriend het niet wil, ik zou het ook niet willen. Een vriend die aan de AD zit. Misschien hard, maar wel waar.
Ik ben ook een tegenstander dus, zie het idd ook als drugs en daar kun je idd soms erg van opknappen als je ze tijdelijk gebruikt.
Manisch worden van AD kan trouwens ook, dus dat gevoel wat jij beschrijft is volgens mij niet vreemd.
Blijft natuurlijk dat jij uiteindelijk bepaalt wat je wel en niet in je leven wilt. Maar die vrijheid heeft hij dus ook. Lijkt mij ook dat het handiger zou zijn, al zou je eerlijker zijn over hoe je je nu echt voelt ipv toneel te spelen.
Alles wegstoppen kan prettig en makkelijk lijken, want je voelt ook de nare gevoelens niet, maar is op den duur misschien toch wel erg leeg.
Ik ben ook een tegenstander dus, zie het idd ook als drugs en daar kun je idd soms erg van opknappen als je ze tijdelijk gebruikt.
Manisch worden van AD kan trouwens ook, dus dat gevoel wat jij beschrijft is volgens mij niet vreemd.
Blijft natuurlijk dat jij uiteindelijk bepaalt wat je wel en niet in je leven wilt. Maar die vrijheid heeft hij dus ook. Lijkt mij ook dat het handiger zou zijn, al zou je eerlijker zijn over hoe je je nu echt voelt ipv toneel te spelen.
Alles wegstoppen kan prettig en makkelijk lijken, want je voelt ook de nare gevoelens niet, maar is op den duur misschien toch wel erg leeg.
donderdag 15 november 2007 om 14:30
Liefde is onvoorwaardelijk. Het is niet zo dat jouw vriend allemaal voorwaarden kan stellen en dat jij maar aan zijn eisen moet voldoen.
Het is jouw leven, jouw geest, jouw lichaam, jouw gezondheid.
Zoals tangerine als zei, depressie is een ziekte en geen zwakte. Als AD jou helpen is dat prima toch?
Het is jouw leven, jouw geest, jouw lichaam, jouw gezondheid.
Zoals tangerine als zei, depressie is een ziekte en geen zwakte. Als AD jou helpen is dat prima toch?
donderdag 15 november 2007 om 14:35
Er zijn wel degelijk medicijnen die direct effect hebben. Deze kun je innemen op de momenten dat het niet goed met je gaat. Daarnaast heb je de 'normale' antidepressiva' die je langdurig moet slikken om het gewenste effect te bereiken.
Kennelijk kan het dus wel.
Overigens, of het nu wel of niet kan, het lijkt mij dat als je beste voor hebt met je vriendin dat je haar geen medicijnen die zij nodig heeft gaat verbieden. Of zelfs gaat dreigen c.q. chanteren om de relatie uit te maken.
Waar ik het wel mee eens ben is dat hij in feite niet weet wie jij bent zolang jij je vrolijk bij hem voordoet. Eigenlijk vind ik het gegeven dat jij je niet veilig / vertrouwt genoeg voelt met hem om jezelf te durven laten zien een behoorlijke rode vlag. Waarom doe je je bij hem anders voor?
Kennelijk kan het dus wel.
Overigens, of het nu wel of niet kan, het lijkt mij dat als je beste voor hebt met je vriendin dat je haar geen medicijnen die zij nodig heeft gaat verbieden. Of zelfs gaat dreigen c.q. chanteren om de relatie uit te maken.
Waar ik het wel mee eens ben is dat hij in feite niet weet wie jij bent zolang jij je vrolijk bij hem voordoet. Eigenlijk vind ik het gegeven dat jij je niet veilig / vertrouwt genoeg voelt met hem om jezelf te durven laten zien een behoorlijke rode vlag. Waarom doe je je bij hem anders voor?
donderdag 15 november 2007 om 14:35
"Tegenstander" van AD... Wie denkt ie (en rafaella ook, trouwens) wel niet dat ie is... Slimmer dan de dokter? Je bent tegenstander van racisme of kernwapens of zoiets, maar depressies/AD zijn toch geen politiek standpunt??? Stel je voor, inderdaad, dat iemand beweert 'tegenstander' te zijn van insuline spuiten bij diabetes... Steekje los en weinig oog voor de realiteit. Of je moet diabetes (of in dit geval depressie) zien als een niet-bestaande ziekte.
Als je overigens manisch meent te worden nav het slikken van 1 pil, moet je er misschien toch eens beter naar laten kijken of je niet een manisch-depressieve stoornis zou kunnen hebben. Dan is uitsluitend het slikken van AD nl. best gevaarlijk (kan manie uitlokken, idd).
Als je overigens manisch meent te worden nav het slikken van 1 pil, moet je er misschien toch eens beter naar laten kijken of je niet een manisch-depressieve stoornis zou kunnen hebben. Dan is uitsluitend het slikken van AD nl. best gevaarlijk (kan manie uitlokken, idd).
donderdag 15 november 2007 om 14:45
Quote:
Er zijn wel degelijk medicijnen die direct effect hebben. Deze kun je innemen op de momenten dat het niet goed met je gaat. Daarnaast heb je de 'normale' antidepressiva' die je langdurig moet slikken om het gewenste effect te bereiken.
AD is een neurotransmitter, en die heeft gewoon een tijd nodig om zijn effect te hebben. Andere medicatie met een direct effect (ritalin, maar ook heel veel uit de "pammen" groep) zijn erg verslavend. Dus wellicht heeft TO het niet over een AD maar over een ander medicijn, in dat geval deel ik de zorgen van vriend
Er zijn wel degelijk medicijnen die direct effect hebben. Deze kun je innemen op de momenten dat het niet goed met je gaat. Daarnaast heb je de 'normale' antidepressiva' die je langdurig moet slikken om het gewenste effect te bereiken.
AD is een neurotransmitter, en die heeft gewoon een tijd nodig om zijn effect te hebben. Andere medicatie met een direct effect (ritalin, maar ook heel veel uit de "pammen" groep) zijn erg verslavend. Dus wellicht heeft TO het niet over een AD maar over een ander medicijn, in dat geval deel ik de zorgen van vriend
donderdag 15 november 2007 om 15:00
Ongeacht welke pillen en waarvoor:
Ik kan gewoon niet begrijpen dat je niet eens een keer meegaat naar de behandelaar van je vriendin om uitleg te vragen/krijgen? Waarom neemt hij die moeite niet? Ik zou me heel alleen voelen als mijn man niet eens wil weten waarom ik iets gebruik en/of wat er met mij aan de hand is.
Ik kan gewoon niet begrijpen dat je niet eens een keer meegaat naar de behandelaar van je vriendin om uitleg te vragen/krijgen? Waarom neemt hij die moeite niet? Ik zou me heel alleen voelen als mijn man niet eens wil weten waarom ik iets gebruik en/of wat er met mij aan de hand is.
donderdag 15 november 2007 om 15:45
Een depressie kan het gevolg zijn van een tekort aan bepaalde stoffen in je hersenen. Tijdelijk, maar soms ook levenslang. De oorzaken zijn ook verschillend.
Een psychische ziekte kan dus net zo goed het gevolg van iets lichamelijks zijn als een lichamelijke aandoening die je kan 'zien'. Alleen omdat het in de hersenen zit is het aan de buitenkant onzichtbaar.
Als iets onzichtbaar is vindt men je al gauw een aansteller. Dit geldt niet alleen voor depressie, maar ook voor bijvoorbeeld migraine, astma, reumatoide aandoeningen, spierziektes (de ziektes worden wel geloofd, maar ach, ik zie niks aan je dus hoe erg kan het zijn). Ook andere psychische aandoeningen worden vaak met argwaan bekeken (schizofrenie, ADHD etc).
Dat AD dus hetzelfde als drugs zouden zijn is misschien waar: maar dat geldt net zo goed voor andere medicijnen (voor zichtbare aandoeningen). En daarbij: zelfs alcohol is eigenlijk een drug als je het zo bekijkt...
Echte liefde is onvoorwaardelijk, en zou niet moeten afhangen van het wel of niet slikken van AD. Dan ben je inderdaad wel héél rationeel.. En heel koppig als je wetenschappelijke bewijzen niet gelooft (stofjes, hersenen etc). Dan vraag ik me toch ook af of er inderdaad niet nog een andere reden is (jou kwijtraken als je je weer beter voelt en beseft dat hij een enorme zak was met betrekking tot jouw welzijn).
Iemand die van je houdt heeft het beste met je voor, al zou dat betekenen dat je misschien iets moet doen wat diegene niet bevalt (dat kan zijn medicijen slikken, maar ook iets anders). Anders houdt iemand alleen maar van je onder bepaalde voorwaarden. Het is toch niet goed dat hij nog liever heeft dat je ongelukkig bent dan dat je AD slikt? Heel egoistisch!
En wat betreft de manier waarop je met je medicijnen omgaat: het betreffende medicijn ken ik niet, maar het is belangrijk dat je je medicijnen slikt zoals ze zijn voorgeschreven, dan werken ze het beste. Medicijnen moeten gecombineerd worden met therapie en controle, het zijn geen wondermiddelen. Als er bijwerkingen optreden kan dan ook overgestapt worden op een ander medicijn. Wat betreft het fijne gevoel toen je weer een pil nam: dat kan inderdaad een placebo-effect geweest zijn, je was vast opgelucht dat je even niet aan de druk van je vriend beantwoordde, maar dat je je eigen ding deed. Dat sluit echter niet uit dat ze niet echt werken als je ze stipt inneemt.
Persoonlijk zou ik niet met iemand samen kunnen leven die zo weinig respect voor mij heeft, maar ik ken jouw relatie niet en kan dus niet beoordelen wat de beste keuze is.
Een psychische ziekte kan dus net zo goed het gevolg van iets lichamelijks zijn als een lichamelijke aandoening die je kan 'zien'. Alleen omdat het in de hersenen zit is het aan de buitenkant onzichtbaar.
Als iets onzichtbaar is vindt men je al gauw een aansteller. Dit geldt niet alleen voor depressie, maar ook voor bijvoorbeeld migraine, astma, reumatoide aandoeningen, spierziektes (de ziektes worden wel geloofd, maar ach, ik zie niks aan je dus hoe erg kan het zijn). Ook andere psychische aandoeningen worden vaak met argwaan bekeken (schizofrenie, ADHD etc).
Dat AD dus hetzelfde als drugs zouden zijn is misschien waar: maar dat geldt net zo goed voor andere medicijnen (voor zichtbare aandoeningen). En daarbij: zelfs alcohol is eigenlijk een drug als je het zo bekijkt...
Echte liefde is onvoorwaardelijk, en zou niet moeten afhangen van het wel of niet slikken van AD. Dan ben je inderdaad wel héél rationeel.. En heel koppig als je wetenschappelijke bewijzen niet gelooft (stofjes, hersenen etc). Dan vraag ik me toch ook af of er inderdaad niet nog een andere reden is (jou kwijtraken als je je weer beter voelt en beseft dat hij een enorme zak was met betrekking tot jouw welzijn).
Iemand die van je houdt heeft het beste met je voor, al zou dat betekenen dat je misschien iets moet doen wat diegene niet bevalt (dat kan zijn medicijen slikken, maar ook iets anders). Anders houdt iemand alleen maar van je onder bepaalde voorwaarden. Het is toch niet goed dat hij nog liever heeft dat je ongelukkig bent dan dat je AD slikt? Heel egoistisch!
En wat betreft de manier waarop je met je medicijnen omgaat: het betreffende medicijn ken ik niet, maar het is belangrijk dat je je medicijnen slikt zoals ze zijn voorgeschreven, dan werken ze het beste. Medicijnen moeten gecombineerd worden met therapie en controle, het zijn geen wondermiddelen. Als er bijwerkingen optreden kan dan ook overgestapt worden op een ander medicijn. Wat betreft het fijne gevoel toen je weer een pil nam: dat kan inderdaad een placebo-effect geweest zijn, je was vast opgelucht dat je even niet aan de druk van je vriend beantwoordde, maar dat je je eigen ding deed. Dat sluit echter niet uit dat ze niet echt werken als je ze stipt inneemt.
Persoonlijk zou ik niet met iemand samen kunnen leven die zo weinig respect voor mij heeft, maar ik ken jouw relatie niet en kan dus niet beoordelen wat de beste keuze is.
