Relaties
alle pijlers
Dilemma: vriend of pillen?
woensdag 14 november 2007 om 17:40
Beste forummers,
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
Ik heb jullie advies erg nodig bij een fundamentele kwestie eigenlijk. Mijn vriend betekent ontzettend veel voor me. Ik hou ontzettend veel van hem en kan me geen leven zonder hem erin voorstellen. Echte liefde is het wel te noemen. Helaas is liefde alleen niet genoeg om je gelukkig en tevreden te voelen ondervind ik al sinds een aantal jaar, althans voor mij helaas niet.
Ik heb een chronische neerslachtigheid ontwikkeld de afgelopen jaren en ben extreem gevoelig. Een opmerking kan mijn dag, mijn leven beinvloeden (erg dramatisch maar welgemeend). Ik zit eigenlijk vaak op een punt om overal maar een eind aan te breiden...Aan mijn werk, relatie, zelfs het leven. ....
Het belangrijkste komt nu. Ik gebruikte antidepressiva tegen dat verschrikkelijke overheersende sombere gevoel. Ik ben er een tijd mee gestopt omdat het gewoon een issue werd tussen mij en mijn vriend. Onze relatie dreigde een aantal keer beeindigd te worden hierdoor. Sinds gisteren heb ik na dat eeuwenlange ellendige gevoel en verschrikkelijke emoties toch maar weer een pil geslikt ondanks de tegenstrijdigheid. Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk maar een aantal uren daarna had ik weer het gevoel dat ik 'leefde'. Toen vriendlief thuis kwam had hij meteen door dat ik weer was begonnen met slikken. Hij zag het gewoon meteen. Hij zei dat hij het zat was en gewoon pertinent niet met iemand samen wil zijn die deze 'chemische troep' slikt zoals hij dat noemt. Het is onbetwistbaar. Ik heb hem alles uitgelegd over dat het mijn leven wat aangenamer maakt en dat het ongelukkige gevoel los staat van hem. Echter hij wil het onderwerp niet eens aansnijden. Zo'n minachting heeft hij tegen deze 'chemische troep'.
Ik vind AD een toevoeging aan mijn leven maar wil niet iets tegen de zin van mijn vriend doen en onze relatie schaden. ALs je wilt weten of ik andere middelen al heb geprobeerd om mijn depressiviteit aan te pakken. .... Het antwoord is 'ja' . Ik heb met tal van deskundigen gesproken, veel gesport, vitamine b complex slik ik dagelijks gecombineerd met omega 3.
Heel kort dus: mijn vriend wil mij niet als ik AD gebruik. Terwijl het mij juist stabieler maakt. Mijn relatie hangt dus aan een zijden draadje als deze kwestie niet wordt opgelost. Wie heeft ervaring of advies voor mij? Alvast bedankt.
zondag 18 november 2007 om 16:50
aDt is grote onzin!! Ik heb in mijn omgeving heel veel kinderen en volwassenen gezien die van de ritalin gehaalt werden omdat het dieet ook net zo goed zou helpen(allemaal dezelfde huisarts die dacht het alternatieve eens te proberen).Nou binnen de kortste keren zaten ze weer in de gordijnen en is er zelfs 1 overleden omdat die in een manie zo de weg opliep en gilde dat hij niet meer wilde leven als hij zijn pillen niet mocht hebben
zondag 18 november 2007 om 16:52
Van de alternatieven is net zozeer onduidelijk wat de gevolgen zijn (helpt het wel?) dan wat pillen op lange termijn doen. Maar dat geldt toch voor ieder geneesmiddel dat (de laatste jaren) op de markt is gebracht. Zelfs van een nieuwe anticonceptiepil weet je niet wat die op lange termijn doet. Dat hoort erbij, dat is het risico wat je neemt.
zondag 18 november 2007 om 16:52
Dat is heel mooi, just moi, als jij zeker weet dat je je partner nooit in de steek zult laten. Ik heb daar niet zo'n oordeel over, ik kan mij ook voorstellen dat je wel bij je partner weg gaat, als het niet meer is dan plichtsbesef dat je nog blijft. Als iemand echt radicaal en blijvend verandert is, door een ziekte aan het hoofd.
Die stofjes theorie, dat is maar een theorie. Er word toch ook nooit iemand geprikt op zijn serotine gehalte om te kijken of en hoe depressief hij is?
Van schizofrenie weet men dat de hersenen bij die patienten anders werken, maar wat er nu eerst was, de verwarring en daardoor hersens in de war, of hersen in de war en daardoor verward, dat weet men niet.
Nu noemt men het een ziekte van de hersenen en vermoed men dat het erfelijk is, 30 jaar geleden was het nog de schuld van een symbiotische moederbinding als iemand schizofrenie had.
Hoe het nu echt zit, weet men nog steeds niet. De medicijnen zorgen ervoor dat de symptomen van de schizofrenie worden onderdrukt.
wat jij zegt; AD als tijdelijk hulpje, om weer aan de gang te komen, daar kan ik mij heel veel bij voorstellen. Maar ik heb niet begrepen dat TO haar AD op die manier slikt, ik dacht dat het er om ging dat ze levenslang die medicijnen wil blijven slikken.
Die stofjes theorie, dat is maar een theorie. Er word toch ook nooit iemand geprikt op zijn serotine gehalte om te kijken of en hoe depressief hij is?
Van schizofrenie weet men dat de hersenen bij die patienten anders werken, maar wat er nu eerst was, de verwarring en daardoor hersens in de war, of hersen in de war en daardoor verward, dat weet men niet.
Nu noemt men het een ziekte van de hersenen en vermoed men dat het erfelijk is, 30 jaar geleden was het nog de schuld van een symbiotische moederbinding als iemand schizofrenie had.
Hoe het nu echt zit, weet men nog steeds niet. De medicijnen zorgen ervoor dat de symptomen van de schizofrenie worden onderdrukt.
wat jij zegt; AD als tijdelijk hulpje, om weer aan de gang te komen, daar kan ik mij heel veel bij voorstellen. Maar ik heb niet begrepen dat TO haar AD op die manier slikt, ik dacht dat het er om ging dat ze levenslang die medicijnen wil blijven slikken.
zondag 18 november 2007 om 16:57
Van die hardloop therapie waar ik het over had, is dat onderzocht en die bleek net zo werkzaam als AD.
De gevolgen kunnen denk ik hooguit spierpijn zijn.
Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om het risico niet te nemen. Ik slik bijv de anticonceptiepil ook niet meer, omdat ik het raar vind dat opeens zo heel veel jonge vrouwen borstkanker krijgen.
Ik weet niet of het ermee te maken heeft, maar voor mij voelt het niet goed om elke dag hormonen te nemen, dus ik neem dat risico niet.
zondag 18 november 2007 om 16:59
Hoi Rafaella, Ik weet dat je het niet rot bedoelt maar ik vind ook dat je soms wat onhandig een theoretisch verhaal neerschrijft waarbij ik me voor kan stellen dat dat anderen kwetst.
Iedereen heeft inderdaad z'n eigen ervaring en z'n eigen waarheid.
Jij vindt het onacceptabel wanneer je geliefden AD slikken en ik zou het niet kunnen hebben wanneer de mensen waar ik om geef, het niet zouden accepteren dat ik een stemmingsstabilisator slik (levenslang waarschijnlijk) en bij periodes, een AD. Daarom zul jij ook nooit mijn vriendin worden en ik de jouwe niet.
In sommige gevallen kan het inderdaad zo zijn dat een AD de zelfmoordneiging versterkt (en dan vooral bij tieners) en dat komt omdat de depressie-klachten in het begin van het slikken van de medicatie, erger kunnen worden.
Zoals je wellicht weet, heeft de vader van m'n kind zelfmoord gepleegd. Hij sprong voor de trein. (Jaja, Pros, beetje jammer dat ik jou daar zo vaak mee zie koketteren) Hij was zwaar depressief en weigerde elke vorm van medicatie en/of therapie. Maar wat had ik graag gewild dat hij die f*cking pillen tenminste had geprobeerd......Want ik heb er (indien nodig) baat bij en da's ook weer vanuit mijn referentiekader.
Iedereen heeft inderdaad z'n eigen ervaring en z'n eigen waarheid.
Jij vindt het onacceptabel wanneer je geliefden AD slikken en ik zou het niet kunnen hebben wanneer de mensen waar ik om geef, het niet zouden accepteren dat ik een stemmingsstabilisator slik (levenslang waarschijnlijk) en bij periodes, een AD. Daarom zul jij ook nooit mijn vriendin worden en ik de jouwe niet.
In sommige gevallen kan het inderdaad zo zijn dat een AD de zelfmoordneiging versterkt (en dan vooral bij tieners) en dat komt omdat de depressie-klachten in het begin van het slikken van de medicatie, erger kunnen worden.
Zoals je wellicht weet, heeft de vader van m'n kind zelfmoord gepleegd. Hij sprong voor de trein. (Jaja, Pros, beetje jammer dat ik jou daar zo vaak mee zie koketteren) Hij was zwaar depressief en weigerde elke vorm van medicatie en/of therapie. Maar wat had ik graag gewild dat hij die f*cking pillen tenminste had geprobeerd......Want ik heb er (indien nodig) baat bij en da's ook weer vanuit mijn referentiekader.
zondag 18 november 2007 om 17:00
Zucht Rafaella, Just-Moi heeft in deze richting gestudeerd en ik ook. Er zijn allerlei tweelingonderzoeken geweest en onderzoeken met geadopteerde kinderen met gezonde ouders en depressieve adoptiefouders. Plus als je cocaine snuift, dat zich bindt op de receptoren van serotonine/dopamine, waardoor je extreem blij wordt, maar na veelvuldig gebruik depressief bent vanwege het feit dat die receptoren je natuurlijke stoffen niet meer opnemen. Er zijn in de wetenschap heel veel theorieen die niet exact tot in het kleinste detail 'bewezen' zijn, maar prima werken (we vliegen toch ook zo naar het andere end van deze aardkloot? Denk je dat we alles weten van luchtstromen enzovoorts?). Wil je nu echt beweren dat wetenschappelijk geschoolde mensen placebo's slikken? Na 4 weken Remergon (mirtazepine) voelde ik gewoon mijn stemming omslaan, na een aantal mg Xanax (alprazolam, een benzodiazepine) heb ik geen angst meer, enzovoorts. Hoe het exact werkt is totaal niet belangrijk, maar DAT het werkt. Lees eerst maar iets van Jeremy Bentham en kom dan maar eens terug. Ik word zo moe van die discussies, ik zou zeggen: doe je best om extreem depressief te worden en wekenlang je bed niet uit te komen, en dan kom ik langs met een sportoutfit en een pakje AD, okay?
If you\'re going through hell, keep going
zondag 18 november 2007 om 17:02
Sorry Daniek, dat is een 'grapje' tussen een andere forumster en mij, omdat sja, erom janken nu eenmaal ook niet helpt. Sorry als ik je gekwetst heb, dat is absoluut niet de bedoeling. Mijn achteroom is ook voor de trein gesprongen en ik heb het ook bijna gedaan, maar het is een vorm van ridiculiseren om het een beetje minder erg te maken. Het spijt me heel erg van de vader van je kind:
Hoi Rafaella, Ik weet dat je het niet rot bedoelt maar ik vind ook dat je soms wat onhandig een theoretisch verhaal neerschrijft waarbij ik me voor kan stellen dat dat anderen kwetst.
Iedereen heeft inderdaad z'n eigen ervaring en z'n eigen waarheid.
Jij vindt het onacceptabel wanneer je geliefden AD slikken en ik zou het niet kunnen hebben wanneer de mensen waar ik om geef, het niet zouden accepteren dat ik een stemmingsstabilisator slik (levenslang waarschijnlijk) en bij periodes, een AD. Daarom zul jij ook nooit mijn vriendin worden en ik de jouwe niet.
In sommige gevallen kan het inderdaad zo zijn dat een AD de zelfmoordneiging versterkt (en dan vooral bij tieners) en dat komt omdat de depressie-klachten in het begin van het slikken van de medicatie, erger kunnen worden.
Zoals je wellicht weet, heeft de vader van m'n kind zelfmoord gepleegd. Hij sprong voor de trein. (Jaja, Pros, beetje jammer dat ik jou daar zo vaak mee zie koketteren) Hij was zwaar depressief en weigerde elke vorm van medicatie en/of therapie. Maar wat had ik graag gewild dat hij die f*cking pillen tenminste had geprobeerd......Want ik heb er (indien nodig) baat bij en da's ook weer vanuit mijn referentiekader.
If you\'re going through hell, keep going
zondag 18 november 2007 om 17:06
Hm, aparte omgeving heb jij, op wat voor grond is die stad gebouwd?
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
Wat ik heb gelezen was een onderzoek in engeland, waarbij ze de groep die pillen slikte en de groep die zich heel strikt aan het dieet hielden vergeleken. Volgens dat onderzoek, werkte het beiden even goed.
Bij veel medicatie werkt natuurlijk ook het verslavingcomponent, het idee zonder het middel niet te kunnen funcioneren en in paniek raken van het idee zonder te moeten, maar ook lichamelijk, het rustig af moeten bouwen omdat je anders allerlei vervelende fysieke reactie's kunt krijgen.
Lijkt mij trouwens bij elke behandeling de eerste voorwaarde dat de patient zelf er achter staat.
zondag 18 november 2007 om 17:09
Dank je Proserpina, je hebt het precies uitgelegd zoals ik het steeds bedoel. Ik heb geen zin meer om hier alles tot in de details uit te werken en ieder woordje te moeten verklaren. Mijn bedoeling lijkt me duidelijk genoeg, en mijn bronnen ook.
Sommige mensen hebben geen vertrouwen in de wetenschap, dat is dan jammer. Ik wel, en dat komt o.a. omdat ik het van dichtbij heb gezien (en eraan heb meegedaan).
Ik heb bijvoorbeeld ook nooit gezegd dat ik mijn partner nooit zal verlaten. Ik heb gezegd: ik zou nooit bij voorbaat al stellen dat ik diegene 'dan en dan' niet meer zou moeten.
Ik ben verder klaar met deze discussie, want ik heb geen zin om hier mensen te gaan overtuigen van de voordelen van welk medicijn dan ook. Dat is ook enorm offtopic, het ging om de reactie van de vriend van TO. Dat ik dat een walgelijke reactie vind is nu wel duidelijk geworden.
Sommige mensen hebben geen vertrouwen in de wetenschap, dat is dan jammer. Ik wel, en dat komt o.a. omdat ik het van dichtbij heb gezien (en eraan heb meegedaan).
Ik heb bijvoorbeeld ook nooit gezegd dat ik mijn partner nooit zal verlaten. Ik heb gezegd: ik zou nooit bij voorbaat al stellen dat ik diegene 'dan en dan' niet meer zou moeten.
Ik ben verder klaar met deze discussie, want ik heb geen zin om hier mensen te gaan overtuigen van de voordelen van welk medicijn dan ook. Dat is ook enorm offtopic, het ging om de reactie van de vriend van TO. Dat ik dat een walgelijke reactie vind is nu wel duidelijk geworden.
zondag 18 november 2007 om 17:16
Heej Daniek,
Ik denk idd dat wij nooit vriendinnen zouden zijn, maar dat geeft ook niets wat mij betreft. Die theorie van jou die ken ik, maar kende jij ook dat onderzoek van niet depressieve mensen die als proefpersoon Ad slikte en opeens zelfmoordgedachten kregen?
Dat jouw ex geen hulp wilde is heel treurig, maar nogmaals ik ben niet tegen hulp bij sychisch lijden, juist helemaal niet. Ik denk alleen dat er heel veel meer is dan alleen AD wat je kan helpen. En ik ben niet enthousiast over AD, op grond van wat ik er van weet en mijn ervaringen.
Prosperina, jij bewijst maar weer eens dat scholing niet alles met intelligentie te maken heeft. Placebo's blijken idd vaak heel goed te werken in de praktijk, dat zou jij dan moeten weten.
Dat het werkt, is mooi voor jou, ik zeg aleen dat er heel veel andere dingen ook werken. Wel zo veilig als je niet weet wat het op termijn doet.
Tof trouwens dat je mij een depressie toewenst, als je echt weet waar je het over had, dan weet je dat je dat je ergste vijand nog niet toewenst.
Ik denk idd dat wij nooit vriendinnen zouden zijn, maar dat geeft ook niets wat mij betreft. Die theorie van jou die ken ik, maar kende jij ook dat onderzoek van niet depressieve mensen die als proefpersoon Ad slikte en opeens zelfmoordgedachten kregen?
Dat jouw ex geen hulp wilde is heel treurig, maar nogmaals ik ben niet tegen hulp bij sychisch lijden, juist helemaal niet. Ik denk alleen dat er heel veel meer is dan alleen AD wat je kan helpen. En ik ben niet enthousiast over AD, op grond van wat ik er van weet en mijn ervaringen.
Prosperina, jij bewijst maar weer eens dat scholing niet alles met intelligentie te maken heeft. Placebo's blijken idd vaak heel goed te werken in de praktijk, dat zou jij dan moeten weten.
Dat het werkt, is mooi voor jou, ik zeg aleen dat er heel veel andere dingen ook werken. Wel zo veilig als je niet weet wat het op termijn doet.
Tof trouwens dat je mij een depressie toewenst, als je echt weet waar je het over had, dan weet je dat je dat je ergste vijand nog niet toewenst.
zondag 18 november 2007 om 17:22
Rafaella, ik weet precies waar ik het over heb, jij enkel niet. Daarom wens ik je, bij wijze van experiment, een major depressie toe (niet uit woede ofzo) en eens zien of het je nog kan schelen dat die pillen misschien over 50 jaar schade hebben toegericht. Geloof me, je wil gewoon dood, dus dan maakt een pilletje ook niet meer uit. Ik ken ook heel het onderzoek van placebo's enzovoorts, en zelfs exact hoe het werkt (de perceptie van de pil, welke kleur, grootte, enzovoorts). Enne ik wil best een intelligentietest met je aangaan, maar jammer voor jou ga je dat niet winnen (is namelijk al wetenschappelijk vastgesteld en via kansberekening is de kans nihil). Je laatste opmerking bewijst dat trouwens ook en ik heb je nog niet op een logische redenering kunnen betrappen.
If you\'re going through hell, keep going
zondag 18 november 2007 om 17:40
Hey Pros, is oké....je weet dat ik je een beetje volg en ik weet ook wel dat je het als zelfspot gebruikt en dat die 'trein' een eigen leven is gaan leiden.
Je hebt me niet gekwetst omdat je het niet wist en ik heb e.e.a. inmiddels redelijk verwerkt.
Wel vind ik dat mensen dat soort dingen 'makkelijk' roepen terwijl ze het geenszins van plan zijn of durven.
En 'bijna voor de trein springen' kan niet hè meid, je doet het of je doet het niet.
Rafaella,
Nee ik ken jouw theorie niet. Wat dit betreft ben ik eigenlijk helemaal niet zo theoretisch maar ga vooral op m'n gevoel en eigen ervaringen af.
Ik geloof je, als je zegt dat je niet tegen hulp bij psychisch lijden bent maar om niet te accepteren dat degene waar je van houdt AD slikt, vind ik wat kortzichtig.
Ik zou haast zeggen dat je geen recht van spreken hebt wanneer je nog nooit zo diep hebt gezeten dat alles en iedereen je gestolen kan worden.
Maar goed, iedereen heeft er recht op om selectief te zijn wanneer het gaat om relaties.
Je hebt me niet gekwetst omdat je het niet wist en ik heb e.e.a. inmiddels redelijk verwerkt.
Wel vind ik dat mensen dat soort dingen 'makkelijk' roepen terwijl ze het geenszins van plan zijn of durven.
En 'bijna voor de trein springen' kan niet hè meid, je doet het of je doet het niet.
Rafaella,
Nee ik ken jouw theorie niet. Wat dit betreft ben ik eigenlijk helemaal niet zo theoretisch maar ga vooral op m'n gevoel en eigen ervaringen af.
Ik geloof je, als je zegt dat je niet tegen hulp bij psychisch lijden bent maar om niet te accepteren dat degene waar je van houdt AD slikt, vind ik wat kortzichtig.
Ik zou haast zeggen dat je geen recht van spreken hebt wanneer je nog nooit zo diep hebt gezeten dat alles en iedereen je gestolen kan worden.
Maar goed, iedereen heeft er recht op om selectief te zijn wanneer het gaat om relaties.
maandag 19 november 2007 om 07:42
Nou meiden, ik zie het nut niet zo van een wedstrijdje wie het intelligentst is, of wie het meeste heeft geleden. Een IQ test zegt namelijk niet alles over je vermogen om zelf na te denken en een wedstrijdje wie het meest geleden heeft, lijkt mij eerlijk gezegd erg goedkoop. En dan? Heeft diegene dan gelijk? Die het hoogste IQ heeft, dan wel het ergste heeft geleden.
Waar het om ging in dit topic was dat de partner van TO veel moeite heeft met het feit dat TO antidepressiva slikt en dat waarschijnlijk heel lang wil blijven doen.
Wat ik zeg; ik begrijp dat. Vanuit mijn referentiekader zou ik het namelijk ook heel zorgelijk vinden al zou mijn partner AD slikken. Daar heb ik diverse redenenen voor aangegeven. Ik vind het eng en ik zou liever zien dat hij alternatieven probeert.
AD word ontzettend veel voorgeschreven, ik weet niet op welke plaats hij nu staat, maar hij is stijgende in de top tien. En ik ben niet de enige die dat zorgelijk vind. Dat gegeven geeft toch te denken? Hebben we dan met zijn allen een klinische depressie? Missen al die mensen een bepaalde stof en hoe kan dat dan?
Gaan we kijken wat er nu echt aan de hand is, kijken naar de oorzaak, of moeten al die mensen maar stiekum hun pillen slikken en verder niet zeuren?
Als je hoofdpijn hebt, kun je ook paracetamol slikken, om de symptomen te bestrijden. Of je gaat kijken naar de oorzaak en of je daar iets kunt doen. Als je elke dag paracetamol slikt, krijg je daar namelijk weer hoofdpijn van.
Of wat iemand al schreef, van coke word je in eerste instantie opgepept, maar uiteindelijk verknal je je receptoren daar mee.
Hoe de AD werkt, weet niemand precies, maar het lijkt mij niet ondenkbaar dat als je ingrijpt in de chemische balans in je hersenen, dat je daar ook schade mee kunt veroorzaken.
Ik weet natuurlijk niet wat de motivatie van de partner van TO is, maar om hem nu meteen af te schrijven als dat hij dan dus niet van haar houdt, dat gaat mij te ver. Nogmaals vanuit mijn ervaringen en de kennis die ik over het onderwerp heb opgedaan.
Waar het om ging in dit topic was dat de partner van TO veel moeite heeft met het feit dat TO antidepressiva slikt en dat waarschijnlijk heel lang wil blijven doen.
Wat ik zeg; ik begrijp dat. Vanuit mijn referentiekader zou ik het namelijk ook heel zorgelijk vinden al zou mijn partner AD slikken. Daar heb ik diverse redenenen voor aangegeven. Ik vind het eng en ik zou liever zien dat hij alternatieven probeert.
AD word ontzettend veel voorgeschreven, ik weet niet op welke plaats hij nu staat, maar hij is stijgende in de top tien. En ik ben niet de enige die dat zorgelijk vind. Dat gegeven geeft toch te denken? Hebben we dan met zijn allen een klinische depressie? Missen al die mensen een bepaalde stof en hoe kan dat dan?
Gaan we kijken wat er nu echt aan de hand is, kijken naar de oorzaak, of moeten al die mensen maar stiekum hun pillen slikken en verder niet zeuren?
Als je hoofdpijn hebt, kun je ook paracetamol slikken, om de symptomen te bestrijden. Of je gaat kijken naar de oorzaak en of je daar iets kunt doen. Als je elke dag paracetamol slikt, krijg je daar namelijk weer hoofdpijn van.
Of wat iemand al schreef, van coke word je in eerste instantie opgepept, maar uiteindelijk verknal je je receptoren daar mee.
Hoe de AD werkt, weet niemand precies, maar het lijkt mij niet ondenkbaar dat als je ingrijpt in de chemische balans in je hersenen, dat je daar ook schade mee kunt veroorzaken.
Ik weet natuurlijk niet wat de motivatie van de partner van TO is, maar om hem nu meteen af te schrijven als dat hij dan dus niet van haar houdt, dat gaat mij te ver. Nogmaals vanuit mijn ervaringen en de kennis die ik over het onderwerp heb opgedaan.
maandag 19 november 2007 om 07:47
btw just moi, ik heb wel vertrouwen in de wetenschap, alleen geen blind vertrouwen. Juist omdat de wetenschap, zeker als het om psychische ziekten gaat, het eigenlijk ook allemaal niet weet. Veel theorieën en veel aannames. Dat wil niet zeggen dat het nooit werkt, of allemaal slecht is. Maar is voor mij wel een reden om heel kritisch en voorzichtig te zijn.
Het van alle kanten bekijken en vooral veel informatie inwinnen, op basis daarvan en natuurlijk ook op basis van wat goed voelt voor mij, een beslissing nemen.
Het van alle kanten bekijken en vooral veel informatie inwinnen, op basis daarvan en natuurlijk ook op basis van wat goed voelt voor mij, een beslissing nemen.
maandag 19 november 2007 om 08:15
@prosperina,
ik heb gisteren een paar posts van je over het hoofd gezien, het ging hier opeens ook zo snel. Maar ik las dat je mijn punt volgens mij wel begreep. Er is idd een groep die niet zonder AD lijkt te kunnen, maar ook is er een hele grote groeiende groep die aan de AD gaat waarbij je je af kunt vragen of dat nu echt niet anders kan. Jij noemde het misbruik. Ik denk dat het vooral komt omdat artsen het voorschrijven en men nu eenmaal vertrouwen heeft in de dokter, wat ook logisch is.
Je vraag over als mijn vriend een spuitende diabeet zou zijn. Natuurlijk hoop ik dan dat hij zich goed aan zijn dieet houdt, want als je veel van iemand houdt, dan hoop je heel oud te worden met diegene.
Ik had het in mijn voorbeeld echter over de groep zgn welvaartsdiabeten, mensen die aan de pillen moeten, alleen maar omdat ze veel te zwaar zijn.
Daar zou ik wel veel moeite mee hebben, als iemand dan niet af wil vallen.
Ook al weet ik dat dat niet makkelijk is. maar nogmaals, omdat ik hoop dat ik met diegene waarvan ik hou heel oud word en dan uiteraard als het even kan in goede gezondheid.
ik heb gisteren een paar posts van je over het hoofd gezien, het ging hier opeens ook zo snel. Maar ik las dat je mijn punt volgens mij wel begreep. Er is idd een groep die niet zonder AD lijkt te kunnen, maar ook is er een hele grote groeiende groep die aan de AD gaat waarbij je je af kunt vragen of dat nu echt niet anders kan. Jij noemde het misbruik. Ik denk dat het vooral komt omdat artsen het voorschrijven en men nu eenmaal vertrouwen heeft in de dokter, wat ook logisch is.
Je vraag over als mijn vriend een spuitende diabeet zou zijn. Natuurlijk hoop ik dan dat hij zich goed aan zijn dieet houdt, want als je veel van iemand houdt, dan hoop je heel oud te worden met diegene.
Ik had het in mijn voorbeeld echter over de groep zgn welvaartsdiabeten, mensen die aan de pillen moeten, alleen maar omdat ze veel te zwaar zijn.
Daar zou ik wel veel moeite mee hebben, als iemand dan niet af wil vallen.
Ook al weet ik dat dat niet makkelijk is. maar nogmaals, omdat ik hoop dat ik met diegene waarvan ik hou heel oud word en dan uiteraard als het even kan in goede gezondheid.
maandag 19 november 2007 om 13:48
Hoi allemaal,
Ik heb me even op de achtergrond gehouden en vooral veel berichten gelezen. Er zijn veel mensen die er hun mening op na houden en dat is hun goed recht. Alleen merk ik inderdaad wel dat het niet altijd tactisch gebeurt. Sommigen zijn anti-AD en willen dat extra benadrukken. Dat is prima. Maar toch blijf ik erbij dat het ieders zijn eigen keuze is. Het is erg wisselend. Aangezien ik het niet leuk vind om het constant weer te verdedigen (want dat doe ik al genoeg) blijf ik erbij dat het een goed hulpmiddel is, al dan niet in combi met therapie of whatever.
Ik heb alleen ook nog spetterend nieuws, vind ik dan. En dat is dat ik sinds een aantal weken zeer hoge doses B vitamines (van de apotheek !!!!!) slik. En sinds een dag of twee voel ik me vrolijker. Ik heb op het internet gespeurd. En deze vitamines blijken inderdaad goed te zijn bij depressies. Ik kijk het nog even aan zo. Ik slik ook omega 3 waar ik de werking overigens van betwijfel. De AD heb ik tot nu toe dus toch nog even laten staan. Alhoewel ik wel constant in de verleiding kom :-)))
Wat het hardlopen betreft kan het best kloppen dat dat goed werkt tegen depressies maar de wil om het te doen moet aanwezig zijn. Vooral mensen met lichte tot matige depressies kunnen die motivatie wellicht nog opbrengen, Als je dan gaat hardlopen kan het goed zijn. Maar in ernstige gevallen blijf ik toch voor AD en andere sterke supplementen, daarnaast kun je dan aan jezelf werken. Als je dat wenst.
Ik heb me even op de achtergrond gehouden en vooral veel berichten gelezen. Er zijn veel mensen die er hun mening op na houden en dat is hun goed recht. Alleen merk ik inderdaad wel dat het niet altijd tactisch gebeurt. Sommigen zijn anti-AD en willen dat extra benadrukken. Dat is prima. Maar toch blijf ik erbij dat het ieders zijn eigen keuze is. Het is erg wisselend. Aangezien ik het niet leuk vind om het constant weer te verdedigen (want dat doe ik al genoeg) blijf ik erbij dat het een goed hulpmiddel is, al dan niet in combi met therapie of whatever.
Ik heb alleen ook nog spetterend nieuws, vind ik dan. En dat is dat ik sinds een aantal weken zeer hoge doses B vitamines (van de apotheek !!!!!) slik. En sinds een dag of twee voel ik me vrolijker. Ik heb op het internet gespeurd. En deze vitamines blijken inderdaad goed te zijn bij depressies. Ik kijk het nog even aan zo. Ik slik ook omega 3 waar ik de werking overigens van betwijfel. De AD heb ik tot nu toe dus toch nog even laten staan. Alhoewel ik wel constant in de verleiding kom :-)))
Wat het hardlopen betreft kan het best kloppen dat dat goed werkt tegen depressies maar de wil om het te doen moet aanwezig zijn. Vooral mensen met lichte tot matige depressies kunnen die motivatie wellicht nog opbrengen, Als je dan gaat hardlopen kan het goed zijn. Maar in ernstige gevallen blijf ik toch voor AD en andere sterke supplementen, daarnaast kun je dan aan jezelf werken. Als je dat wenst.
maandag 19 november 2007 om 13:53
Nog meer doorbraak nieuws....Gisteren had ik weer eens lang gesprek over AD met mijn vriend. Ik ging weer in de verdediging. Toen vond mijn vriend het wel genoeg om zoveel tijd aan deze zaak besteed te hebben. Hij zei dat ik maar moest doen en laten wat ik wilde. Wil ik 'die troep' slikken dan doe ik dat maar. De gevolgen zijn voor mij.
Dus mag ik mijn gang gaan. En weet je, het gekke is dat die aandrang om AD te gebruiken nu een stuk kleiner is. Misschien ook omdat ik me sinds twee dagen goed voel maar ook omdat het niet meer 'verboden' is denk ik.
Dus mag ik mijn gang gaan. En weet je, het gekke is dat die aandrang om AD te gebruiken nu een stuk kleiner is. Misschien ook omdat ik me sinds twee dagen goed voel maar ook omdat het niet meer 'verboden' is denk ik.
maandag 19 november 2007 om 18:20
Je mag nu je gang gaan???
En nu voel je je goed omdat het niet meer verboden is??? Ik hoop dat je bedoeld dat je het nu iets luchtiger kan zien omdat de lading eraf is..... Het klinkt anders wel alsof jij je héél afhankelijk opstelt in deze relatie. Lijkt me niet gezond. Hij kan je niets verbieden of jou iets toestaan wat betrekking heeft op jouw gezondheid lijkt me. Een beetje autonomer mag je wel worden hoor!! Jóuw leven, jóuw psyche, jóuw keuzes!!!!
En dan het zinnnetje dat de gevolgen voor jou zijn??? Welke gevolgen? Zíjn idee dat AD kwade gevolgen over jou af zou roepen, óf het gevolg dat hij jouw medicijngebruik niet accepteert en de benen neemt?
En nu voel je je goed omdat het niet meer verboden is??? Ik hoop dat je bedoeld dat je het nu iets luchtiger kan zien omdat de lading eraf is..... Het klinkt anders wel alsof jij je héél afhankelijk opstelt in deze relatie. Lijkt me niet gezond. Hij kan je niets verbieden of jou iets toestaan wat betrekking heeft op jouw gezondheid lijkt me. Een beetje autonomer mag je wel worden hoor!! Jóuw leven, jóuw psyche, jóuw keuzes!!!!
En dan het zinnnetje dat de gevolgen voor jou zijn??? Welke gevolgen? Zíjn idee dat AD kwade gevolgen over jou af zou roepen, óf het gevolg dat hij jouw medicijngebruik niet accepteert en de benen neemt?
maandag 19 november 2007 om 18:35
Ik vind het heel raar dat de aandrang om AD te gebruiken bij TO ineens weg is omdat het nu "mag". krijg de indruk dat ze niet op een juiste manier met haar pillen omgaatt, maar er kennelijk alleen een slikt op die momenten dat ze het nodig acht. En sja dat is niet een juiste manier van omgaan met AD lijkt me en ik kan me zo voorstellen dt vriednje van TO daar ook niet al te blij mee is.
AD zijn geen snoepjes en kunnen idd behoorlijke bijwerkingen hebben, dus wat dat betreft kan ik me wel een heel klein beetje vinden in wat rafaella zegt over niet klakkeloos en kritiekloos slikken.
Als je te pas en te onpas een pilletje neemt, dan zou het wel eens meer kunnen schaden dan baten. Lijkt me dus heel nuttig als TO nog eens met haar behandelend arts gaat praten en dan eerlijk vertelt hoe zorgvuldig ze met haar AD omgaat. Want TO, je maakt er een zooitje van, je hebt die pillen nodig, dan moet jhe ze ook volgens voorschrif slikken of helemaal niet.
AD zijn geen snoepjes en kunnen idd behoorlijke bijwerkingen hebben, dus wat dat betreft kan ik me wel een heel klein beetje vinden in wat rafaella zegt over niet klakkeloos en kritiekloos slikken.
Als je te pas en te onpas een pilletje neemt, dan zou het wel eens meer kunnen schaden dan baten. Lijkt me dus heel nuttig als TO nog eens met haar behandelend arts gaat praten en dan eerlijk vertelt hoe zorgvuldig ze met haar AD omgaat. Want TO, je maakt er een zooitje van, je hebt die pillen nodig, dan moet jhe ze ook volgens voorschrif slikken of helemaal niet.
maandag 19 november 2007 om 23:01
Hoi Rosanne,
Goed nieuws dat je je beter voelt, dat mag je idd wel een doorbraak noemen.
Ik snap geloof ik wel wat je bedoelt met dat het nu "mag" en het dan opeens niet meer zo nodig hoeft.Volgens mij hebben zoveel stellen een soort van machtstrijd of terrotorium afbakenen. Grenzen bij elkaar verkennen, wat kun je wel en niet voor de ander bepalen, in hoeverre laat je de ander bepalen.
Weet je eigenlijk ook waarom hij zo tegen AD is, of hebben jullie het daar in dat gesprek niet over gehad?
Was eigenlijk wel benieuwd of hij het liever niet zag, omdat hij bang is voor AD (zoals ik) of dat hij het hele idee van een depressie en evt pillen daarvoor onzin vindt. Of iets anders, dat kan natuurlijk ook.
Die harlooptherapie waar ik zo warm voor loop, dat doe je natuurlijk juist onder begeleiding van een therapeut, omdat je die motivatie alleen niet erg waarschijnlijk kan opbrengen.
Nou, hoop in ieder geval dat jij jouw weg weet te vinden en dat je jezelf kunt en durft te zijn vooral.
Dat maakt trouwens ook denk ik wel dat ik zo heftig op die AD ben, het lijkt soms wel of we in deze maatschappij ons nooit meer zwaar kut mogen voelen, of verdriet mogen hebben, of rouwen. Het moet altijd maar goed met je gaan en je moet je vooral altijd goed voelen. Anders klopt er zogenaamd iets niet aan je, terwijl het volgens mij net zo goed bij het leven hoort. Het lijkt net of heel veel, wat wij noemen negatieve emotie's, zoals woede, pijn en verdriet er amper nog mogen zijn en weg gedrukt moeten worden.
Nog even voor de duidelijkheid; ik heb het nu dus niet over een ernstige, klinische depressie.
Goed nieuws dat je je beter voelt, dat mag je idd wel een doorbraak noemen.
Ik snap geloof ik wel wat je bedoelt met dat het nu "mag" en het dan opeens niet meer zo nodig hoeft.Volgens mij hebben zoveel stellen een soort van machtstrijd of terrotorium afbakenen. Grenzen bij elkaar verkennen, wat kun je wel en niet voor de ander bepalen, in hoeverre laat je de ander bepalen.
Weet je eigenlijk ook waarom hij zo tegen AD is, of hebben jullie het daar in dat gesprek niet over gehad?
Was eigenlijk wel benieuwd of hij het liever niet zag, omdat hij bang is voor AD (zoals ik) of dat hij het hele idee van een depressie en evt pillen daarvoor onzin vindt. Of iets anders, dat kan natuurlijk ook.
Die harlooptherapie waar ik zo warm voor loop, dat doe je natuurlijk juist onder begeleiding van een therapeut, omdat je die motivatie alleen niet erg waarschijnlijk kan opbrengen.
Nou, hoop in ieder geval dat jij jouw weg weet te vinden en dat je jezelf kunt en durft te zijn vooral.
Dat maakt trouwens ook denk ik wel dat ik zo heftig op die AD ben, het lijkt soms wel of we in deze maatschappij ons nooit meer zwaar kut mogen voelen, of verdriet mogen hebben, of rouwen. Het moet altijd maar goed met je gaan en je moet je vooral altijd goed voelen. Anders klopt er zogenaamd iets niet aan je, terwijl het volgens mij net zo goed bij het leven hoort. Het lijkt net of heel veel, wat wij noemen negatieve emotie's, zoals woede, pijn en verdriet er amper nog mogen zijn en weg gedrukt moeten worden.
Nog even voor de duidelijkheid; ik heb het nu dus niet over een ernstige, klinische depressie.
