Relaties
alle pijlers
Dochter accepteert nieuwe vriend niet
dinsdag 14 mei 2024 om 20:44
Hallo allemaal,
Ik zit ergens mee en weet niet meer wat ik eraan kan doen. 2 jaar geleden ben ik gescheiden. Dit is op een zo normaal mogelijke manier gegaan. Mijn dochter is toen wel naar een andere stad verhuist plus andere school. Ze was toen 4 jaar. Ik en mijn ex-man hebben co ouderschap. Dit verloopt vriendschapelijk. Nu heb ik al weer anderhalf jaar een nieuwe vriend. Mijn dochter, van nu 6. Ziet mijn nieuwe vriend 2x per week. Dan eet hij ook mee en blijft slapen. Dit is wel rustig opgebouwd, blijven slapen was het eerste jaar geen sprake van. Mijn dochter zegt elke keer dat ze niet wil dat hij komt, en ze hem nooit meer wil zien. Ze vertelt niet waarom. Wat ze wel eens vertelt is dat er dan minder met haar gepraat word. Maar hier letten wij extra goed op! Dagjes uit is met zijn 3en gewoon gezellig en gaat goed. Maar ik word hier zo verdrietig van. Wat zou ik hieraan kunnen doen?
Alvast bedankt!
Ik zit ergens mee en weet niet meer wat ik eraan kan doen. 2 jaar geleden ben ik gescheiden. Dit is op een zo normaal mogelijke manier gegaan. Mijn dochter is toen wel naar een andere stad verhuist plus andere school. Ze was toen 4 jaar. Ik en mijn ex-man hebben co ouderschap. Dit verloopt vriendschapelijk. Nu heb ik al weer anderhalf jaar een nieuwe vriend. Mijn dochter, van nu 6. Ziet mijn nieuwe vriend 2x per week. Dan eet hij ook mee en blijft slapen. Dit is wel rustig opgebouwd, blijven slapen was het eerste jaar geen sprake van. Mijn dochter zegt elke keer dat ze niet wil dat hij komt, en ze hem nooit meer wil zien. Ze vertelt niet waarom. Wat ze wel eens vertelt is dat er dan minder met haar gepraat word. Maar hier letten wij extra goed op! Dagjes uit is met zijn 3en gewoon gezellig en gaat goed. Maar ik word hier zo verdrietig van. Wat zou ik hieraan kunnen doen?
Alvast bedankt!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 16-05-2024 11:41
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
donderdag 16 mei 2024 om 22:53
Volgens mij is die vriend helemaal niet het grootste probleem. Het grootste probleem is de absurde regeling die de ex van TO heeft afgedwongen waardoor ze veel te weinig tijd met haar kind heeft. Daarnaast gaat de relatie van TO gaat sowieso nooit werken als ze gedwongen wordt elk weekend te werken. Geen opvang is een nobel streven in de eerste 4 jaar maar naarmate je kind ouder wordt is het echt niet zo’n probleem meer. Dochter lijkt me beter af met een paar middagen BSO en een weekend met haar mama dan met de huidige situatie. En TO al helemaal.
Dus als ik TO was dan pakte ik toch eerst mijn ex eens aan, die echt helemaal niet leuk klinkt. Welke vent eist in godsnaam alle weekenden op en weigert zijn kind naar school te brengen waardoor zijn ex elk weekend moet werken?
Dus als ik TO was dan pakte ik toch eerst mijn ex eens aan, die echt helemaal niet leuk klinkt. Welke vent eist in godsnaam alle weekenden op en weigert zijn kind naar school te brengen waardoor zijn ex elk weekend moet werken?
charlotta wijzigde dit bericht op 16-05-2024 23:24
19.39% gewijzigd
donderdag 16 mei 2024 om 23:21
vivapimpelmees schreef: ↑16-05-2024 18:46Wanneer ga je inzien dat hij jou nu helemaal niet goed behandelt? En ook toen jullie nog een relatie hadden niet hoor. Dan hadden jullie namelijk samen voor een oplossing voor de opvang gezorgd.
Het is echt idioot dat jij je kind nooit ziet in het weekend. Als hij zo nodig co-ouderschap wil, zal hij zelf ook concessies moeten doen.
Ik meen op te maken dat TO zelf ook graag geen opvang voor kind wilde en dit daarom een fijne verdeling vond (samen met niet zoveel uren hoeven werken voor hetzelfde loon). Kind ging toen natuurlijk niet naar school dus wat dat betreft was er geen verschil tussen weekend en niet weekend. Nu wel, dus wel goed als TO dat wat meer bij stil gaat staan, om na te gaan wat ze echt graag zou willen. Want een andere baan moeten kiezen en meer uren moeten werken is voor haar ook een stap.
donderdag 16 mei 2024 om 23:35
Maar even serieus. Wie denkt er nu na anderhalf jaar al aan verloven? Zelfs in een andere situatie zou dat al mega snel zijn.YAEL-X schreef: ↑16-05-2024 14:01Ik denk nog niet aan verloven. Maar ik weet dat mijn vriend al zover is. We hebben daarover gesproken en hij snapt ook dat dat nog lang kan duren. Maar ooit is dat ook hoe ik het voor me zie.
Mijn ex is een geweldige vent! Heb hier geen slecht woord over hem gezegd, behalve dan dat hij als vader niet echt betrokken was. Wat ook klopt. Hij had al jaren een affaire, waarvoor hij ook weg is gegaan. Dit heeft daarna nog maar 3 maand geduurd en had daarna ook veel spijt. We gaan nu heel leuk en vrienschappelijk met elkaar om.
De rest van je bericht ga ik vanavond ook goed met mijn vriend bespreken. Hopelijk heeft hij begrip.
coderood wijzigde dit bericht op 16-05-2024 23:43
0.30% gewijzigd
donderdag 16 mei 2024 om 23:40
Ik weet echt zeker dat geen rechter hier akkoord mee zal gaan. Elk weekend bij 1 ouder is geen optie. Een ouder moet kind minstens 1 keer per 4 weken een weekend hebben.YAEL-X schreef: ↑16-05-2024 16:06Tuurlijk vind ik het niet leuk om nooit een weekend te hebben met mijn dochter. Maar als ex dochter niet naar school wil brengen, of opvang wil, moet ik wel. Ex wou ook perse het weekend om recht te hebben op co-ouderschap. Dus ookal stop ik met het weekend werken en neem ik een andere baan, dan nog heb ik geen weekend met mijn dochter. Wel de mogelijkheid mijn vriend meer te zien. Ik ga nog even nadenken wat ik hiermee wil. Mijn ex is niet om te praten. Dan moet het op de harde manier. Dit vorkom ik liever. Eerst maar eens het gesprek met mijn vriend. Dat is nu het belangrijkst. Dochter moet er geen last van hebben.
Als hij nee zegt kan je gewoon een advocaat inschakelen he...
En o ja "ik wil elk weekend anders heb ik geen recht op de financiële voordelen van co ouderschap" is geen argument voor een rechter.
vrijdag 17 mei 2024 om 05:18
Wie denkt er tegenwoordig überhaupt nog aan verloven
?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 17 mei 2024 om 06:46
Ik zou inderdaad de omgangsregeling heroverwegen, doe dit met een mediator/advocaat.
Wanneer er een meer eerlijke verdeling is mbt de regeling, dan kun jij je werk en relatie ook meer op elkaar in laten spelen, wanneer je dochter bij haar vader is.
Ik lees vooral een vader die alles naar zijn had zet, en dat gaat ten koste van jouw tijd met zowel je kind als je vriend.
Hoe is het gesprek met je vriend gegaan? en hoe sta jij erin wat betreft de regeling aan te passen zodat die ook eerlijker is, naar zowel jou als je dochter?
Ik zou overigens als ik geen kinderen had geen partner met kinderen willen.
Ik heb inmiddels oudere kinderen, mijn partner (lat-relatie) heeft er 2 jonger dan mijn jongste.
Wij zien elkaar vooral wanneer we geen kinderen hebben, en dat bevalt ons beide goed.
Mij zo mogelijk nog meer, klinkt hard, ik vind zijn kroost leuk, maar hoef er niet perse een duurzame relatie mee.
Daarom latten wij ook, hij zou graag gaan samenwonen over pakweg 2 jaar, maar dan zijn zijn jongste 2 kinderen 12 en 14, mijn twee oudste kinderen zijn al de deur uit, en mijn nu 19 jarige zie ik ook niet al te lang thuis (haar vriend heeft een eigen flat) en mijn jongste is dan 16 jaar.
Ik zie het vooralsnog niet zitten om me dan voor 2 weken per maand in een vol huishouden te storten. Hij heeft 3 kinderen van nu 9/12/14. De mijne zijn nu 26/23/19/14. Heb mijn portie wel gehad. Ben alleen sinds mijn jongste 2 is, deze man is mijn enige serieuze relatie sinds 5 jaar. Had geen zin in gedoe, maar was ook niet bezig met een relatie, had mijn handen vol aan de kinderen, mijn werk en mijn huishouden.
Dat was mijn keuze, daarmee zeg ik niet dat mensen geen relatie kunnen aangaan. Ik vond het teveel gedoe.
Net als ik het nu teveel gedoe vind om me te storten over een paar jaar in zijn gezin.
En de klik is prima he, ook met mijn kinderen en mijn jongste zoon is heel goed met die van hem. Die zou het juist leuk vinden als we in een huis zouden wonen, ook die van hem staan er open voor, ik ben geloof ik de enige die het minder ziet zitten.
Dus, ook al ben je ouder, houdt dat niet in dat je " zin " hebt in het gezin van je partner.
IK denk ook dat jouw vriend zich er op heeft verkeken, en juist als je zelf kinderen hebt, weet je goed hoe het werkt in een gezinsdynamiek.
Ook zoiets, mijn gezinsdynamiek was en is totaal anders dan die van mijn vriend, daar kwam ik na een midweek vakantie samen achter. Het is zijn dynamiek, niet de mijne. Daarover hebben wij ook gepraat, ik vond het heftig hoe zijn kinderen kunnen zijn naar elkaar. Dat had ik in de vijf jaar samen met een dagje uit niet zo ervaren. Ook een reden voor mij om niet te willen samenwonen.
Mijn vriend snapt het hoor, alleen ziet hij het positiever in dan ik, maar zou niet samenwonen ook oké vinden, maar wel nog fijner.
En gelukkig is er de mogelijkheid om een lat-relatie te hebben.
Wanneer er een meer eerlijke verdeling is mbt de regeling, dan kun jij je werk en relatie ook meer op elkaar in laten spelen, wanneer je dochter bij haar vader is.
Ik lees vooral een vader die alles naar zijn had zet, en dat gaat ten koste van jouw tijd met zowel je kind als je vriend.
Hoe is het gesprek met je vriend gegaan? en hoe sta jij erin wat betreft de regeling aan te passen zodat die ook eerlijker is, naar zowel jou als je dochter?
Ik zou overigens als ik geen kinderen had geen partner met kinderen willen.
Ik heb inmiddels oudere kinderen, mijn partner (lat-relatie) heeft er 2 jonger dan mijn jongste.
Wij zien elkaar vooral wanneer we geen kinderen hebben, en dat bevalt ons beide goed.
Mij zo mogelijk nog meer, klinkt hard, ik vind zijn kroost leuk, maar hoef er niet perse een duurzame relatie mee.
Daarom latten wij ook, hij zou graag gaan samenwonen over pakweg 2 jaar, maar dan zijn zijn jongste 2 kinderen 12 en 14, mijn twee oudste kinderen zijn al de deur uit, en mijn nu 19 jarige zie ik ook niet al te lang thuis (haar vriend heeft een eigen flat) en mijn jongste is dan 16 jaar.
Ik zie het vooralsnog niet zitten om me dan voor 2 weken per maand in een vol huishouden te storten. Hij heeft 3 kinderen van nu 9/12/14. De mijne zijn nu 26/23/19/14. Heb mijn portie wel gehad. Ben alleen sinds mijn jongste 2 is, deze man is mijn enige serieuze relatie sinds 5 jaar. Had geen zin in gedoe, maar was ook niet bezig met een relatie, had mijn handen vol aan de kinderen, mijn werk en mijn huishouden.
Dat was mijn keuze, daarmee zeg ik niet dat mensen geen relatie kunnen aangaan. Ik vond het teveel gedoe.
Net als ik het nu teveel gedoe vind om me te storten over een paar jaar in zijn gezin.
En de klik is prima he, ook met mijn kinderen en mijn jongste zoon is heel goed met die van hem. Die zou het juist leuk vinden als we in een huis zouden wonen, ook die van hem staan er open voor, ik ben geloof ik de enige die het minder ziet zitten.
Dus, ook al ben je ouder, houdt dat niet in dat je " zin " hebt in het gezin van je partner.
IK denk ook dat jouw vriend zich er op heeft verkeken, en juist als je zelf kinderen hebt, weet je goed hoe het werkt in een gezinsdynamiek.
Ook zoiets, mijn gezinsdynamiek was en is totaal anders dan die van mijn vriend, daar kwam ik na een midweek vakantie samen achter. Het is zijn dynamiek, niet de mijne. Daarover hebben wij ook gepraat, ik vond het heftig hoe zijn kinderen kunnen zijn naar elkaar. Dat had ik in de vijf jaar samen met een dagje uit niet zo ervaren. Ook een reden voor mij om niet te willen samenwonen.
Mijn vriend snapt het hoor, alleen ziet hij het positiever in dan ik, maar zou niet samenwonen ook oké vinden, maar wel nog fijner.
En gelukkig is er de mogelijkheid om een lat-relatie te hebben.
ladylola2022 wijzigde dit bericht op 17-05-2024 06:55
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
16.13% gewijzigd
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
vrijdag 17 mei 2024 om 07:40
Gesprek met vriend gehad gisteravond. Vriend snapt de situatie wel en snapt ook dat ik een stap terug wil doen. Hij is het er alleen niet mee eens. Het kom er op neer dat hij vind dat dochter dit niet kan bepalen. Hij vind 1.5 jaar een lange tijd. Hij vind dat dochter het dus gewooon maar moet accepteren. Hij heeft kennissen/vrienden die gescheiden zijn net kinderen en eigenlijk heel snel weer huisje, boompje, beestje met nieuwe partner hadden. Hij vind dus dat dit prima kan en ik mijn leven laat bepalen door een kind van 6. Ik voelde me wel erg onbegrepen. Ik heb het idee dat hij niet echt snapt hoe ik hier mee worstel. Maargoed, die stap terug gaat wel gewoon gebeuren. Hij komt nog 1 avond per week als dochter op bed ligt. En verder alleen als dochter bij haar vader is. Het is alleen wel met grote tegenzin, dus ik ga hier ook even goed over nadenken. Het is gewoon zo jammer dat het hier waarschijnlijk op stuk gaat lopen. Andere indeling met ex en werk komt nogwel. Vind dit even belangrijker.
vrijdag 17 mei 2024 om 08:05
Wat vervelend voor je dat het zo liep. En dat je je onbegrepen voelt. Het kan natuurlijk, dat hij het een lange tijd vindt, maar dat hij vindt dat dochter het niet moet kunnen bepalen, is weer een ander verhaal en - ben ik bang - geen goede voorbode voor de toekomst.
Ik ben zelf dus een stiefmoeder die geen kinderen had en ik kon ook best weleens eventjes balen van dat het tempo dat van kinderen af hing (mijn vriend overigens ook), maar dat was ook niet meer dan dat: ik baalde ervan, maar begreep het ook, nam de kinderen niks kwalijk, laat staan dat ik vond dat het prima moest kunnen en het allemaal met frisse tegenzin deed. Er moet wel op z'n minst begrip zijn om het bestendig te laten zijn.
Ik ben zelf dus een stiefmoeder die geen kinderen had en ik kon ook best weleens eventjes balen van dat het tempo dat van kinderen af hing (mijn vriend overigens ook), maar dat was ook niet meer dan dat: ik baalde ervan, maar begreep het ook, nam de kinderen niks kwalijk, laat staan dat ik vond dat het prima moest kunnen en het allemaal met frisse tegenzin deed. Er moet wel op z'n minst begrip zijn om het bestendig te laten zijn.
vrijdag 17 mei 2024 om 08:31
Maar als de oplossing nu juist ligt in een andere regeling met ex en werktijden, dan is dat toch juist belangrijk?YAEL-X schreef: ↑17-05-2024 07:40Gesprek met vriend gehad gisteravond. Vriend snapt de situatie wel en snapt ook dat ik een stap terug wil doen. Hij is het er alleen niet mee eens. Het kom er op neer dat hij vind dat dochter dit niet kan bepalen. Hij vind 1.5 jaar een lange tijd. Hij vind dat dochter het dus gewooon maar moet accepteren. Hij heeft kennissen/vrienden die gescheiden zijn net kinderen en eigenlijk heel snel weer huisje, boompje, beestje met nieuwe partner hadden. Hij vind dus dat dit prima kan en ik mijn leven laat bepalen door een kind van 6. Ik voelde me wel erg onbegrepen. Ik heb het idee dat hij niet echt snapt hoe ik hier mee worstel. Maargoed, die stap terug gaat wel gewoon gebeuren. Hij komt nog 1 avond per week als dochter op bed ligt. En verder alleen als dochter bij haar vader is. Het is alleen wel met grote tegenzin, dus ik ga hier ook even goed over nadenken. Het is gewoon zo jammer dat het hier waarschijnlijk op stuk gaat lopen. Andere indeling met ex en werk komt nogwel. Vind dit even belangrijker.
Klaar mee
vrijdag 17 mei 2024 om 08:59
Dat klopt! Maar ik zit nu eigenlijk meer te twijfelen aan mijn vriend. Hij moet wel iets meer begrip hebben. Alle reacties hier hebben me flink aan het denken gezet. Ook de manier waaroo vriend gisteravond reageerde. Ik ben bang dat hij het nooit echt gaat snappen. Dus kijk een tijdje aan hoe dit loopt. Dan kan ik mijn werk en verdeling met ex aanpassen. Wil eerst weten of dat met of zonder vriend word.
vrijdag 17 mei 2024 om 09:06
Ik denk ook dat hij het niet echt gaat snappen. En dat hoeft ook niet want hij heeft niet de emotionele betrokkenheid met je dochter die jij hebt. Ik kan me voorstellen dat dit een lastig verhaal blijft, wat jij wil (Of moet) ligt mijlenver vandaan bij zijn wensen, ik vrees dat hij dit niet volhoudt.
Rottig TO maar ook ik denk dat de sleutel ligt bij het feit dat je je ex nog aan alle kanten pleast en faciliteert. Voor mij leest het alsof je nog heel bang bent dat je ex boos op je wordt.
Ik denk dat ik dát als partner het lastigste zou vinden.
Rottig TO maar ook ik denk dat de sleutel ligt bij het feit dat je je ex nog aan alle kanten pleast en faciliteert. Voor mij leest het alsof je nog heel bang bent dat je ex boos op je wordt.
Ik denk dat ik dát als partner het lastigste zou vinden.
.
vrijdag 17 mei 2024 om 09:15
Los van hoe lang je samen bent met vriend, ik begrijp er echt geen bal van dat je met je ex de confrontatie niet durft aan te gaan over deze bizarre omgangsregeling. Is dat op deze manier ook beschreven in het ouderschapsplan? Of is dat iets dat jullie zelf in elkaar hebben geknutseld, of nou ja , je ex heeft het verzonnen en jij bent er maar in mee gegaan...?
Ik geloof meteen dat je je best doet om iedereen tevreden te houden maar je bent er zelf de dupe van dus je zult iets moeten aanpassen, om te beginnen met je ex. Dan maar ruzie, maar welke vader weigert nu om zijn kind naar school te brengen? Ga daar maar eens mee naar een advocaat en rechter, dan hoor je zelf wat voor een idiote eis dat het is .
Sterkte wel, want het is nogal veel dat nu weer bijelkaar komt.
Ik geloof meteen dat je je best doet om iedereen tevreden te houden maar je bent er zelf de dupe van dus je zult iets moeten aanpassen, om te beginnen met je ex. Dan maar ruzie, maar welke vader weigert nu om zijn kind naar school te brengen? Ga daar maar eens mee naar een advocaat en rechter, dan hoor je zelf wat voor een idiote eis dat het is .
Sterkte wel, want het is nogal veel dat nu weer bijelkaar komt.
vrijdag 17 mei 2024 om 09:23
Vervelend dat je vriend zo reageerde TO! Ik sluit me aan bij de anderen: ik vrees het ergste voor jullie relatie. Hij kan nog zo leuk zijn, als hij niet wil snappen dat het tempo van jouw kind bepalend is, dan houdt het wel op.
Ook eens met de opmerkingen over je ex.. als je een gezonde relatie wil dan zal je je ook anders moeten gaan opstellen naar hem.
Ook eens met de opmerkingen over je ex.. als je een gezonde relatie wil dan zal je je ook anders moeten gaan opstellen naar hem.
vrijdag 17 mei 2024 om 09:40
Het is duidelijk dat je het wel goed probeert te doen voor je dochtertje en dat siert je echt.
Zoals anderen schrijven, zou ik idd proberen tot een andere verdeling te komen met je ex, die ertoe leidt dat jij wat meer tijd overhoudt.
Ik vind het wel een een onsympathieke en niet bepaald steunende reactie van je huidige vriend. Nieuwe partners moeten begrijpen dat kindje op nummer 1 blijft staan.
Verloven na 1,5 jaar is wel snel, zeker als dat binnen 2 jaar na een scheiding is. Feit is dat je dochtertje zich er niet goed bij voelt en dit heel duidelijk maakt.
Als hij echt zoveel van je houdt, dan geeft hij je de ruimte en steunt hij je in de moeilijkheden waar je nu mee dealt. In plaats daarvan wil hij z.s.m. trouwen want 'hunnie doen dat ook' (who cares?).
Vervolgens gooit hij het jou voor de voeten dat je "je leven laat bepalen door een kind" als jij aangeeft even rustig aan te willen doen. Wat complete opgeblazen onzin is. Je leven richt jij namelijk zelf in, met uiteraard het welzijn van je kind in gedachten. Dat is namelijk hoe je goed voor je kind kan zorgen.
Dat hij daar geen begrip voor heeft en blijft hameren op een relatie die z.s.m. geformaliseerd moet worden, zou mij nerveus maken.
Zoals anderen schrijven, zou ik idd proberen tot een andere verdeling te komen met je ex, die ertoe leidt dat jij wat meer tijd overhoudt.
Ik vind het wel een een onsympathieke en niet bepaald steunende reactie van je huidige vriend. Nieuwe partners moeten begrijpen dat kindje op nummer 1 blijft staan.
Verloven na 1,5 jaar is wel snel, zeker als dat binnen 2 jaar na een scheiding is. Feit is dat je dochtertje zich er niet goed bij voelt en dit heel duidelijk maakt.
Als hij echt zoveel van je houdt, dan geeft hij je de ruimte en steunt hij je in de moeilijkheden waar je nu mee dealt. In plaats daarvan wil hij z.s.m. trouwen want 'hunnie doen dat ook' (who cares?).
Vervolgens gooit hij het jou voor de voeten dat je "je leven laat bepalen door een kind" als jij aangeeft even rustig aan te willen doen. Wat complete opgeblazen onzin is. Je leven richt jij namelijk zelf in, met uiteraard het welzijn van je kind in gedachten. Dat is namelijk hoe je goed voor je kind kan zorgen.
Dat hij daar geen begrip voor heeft en blijft hameren op een relatie die z.s.m. geformaliseerd moet worden, zou mij nerveus maken.
carmine wijzigde dit bericht op 17-05-2024 09:42
Reden: Typo
Reden: Typo
0.08% gewijzigd
vrijdag 17 mei 2024 om 09:50
TO, wat rot dat je vriend zo reageerde.
Toch zou de situatie een stuk makkelijker zijn als je ex en jij een meer normale omgangsregeling hadden. Want al snap ik jullie wens voor geen opvang toen jullie dochter nog klein was, ik denk niet dat de huidige omgangsregeling nou zo geweldig voor je dochter is. Op den duur zul je beseffen dat jullie beiden dingen gaan missen als jullie nooit in het weekend samenzijn.
Ik zou toch eens gaan nadenken over een andere baan. Ook met het oog op de toekomst.
Toch zou de situatie een stuk makkelijker zijn als je ex en jij een meer normale omgangsregeling hadden. Want al snap ik jullie wens voor geen opvang toen jullie dochter nog klein was, ik denk niet dat de huidige omgangsregeling nou zo geweldig voor je dochter is. Op den duur zul je beseffen dat jullie beiden dingen gaan missen als jullie nooit in het weekend samenzijn.
Ik zou toch eens gaan nadenken over een andere baan. Ook met het oog op de toekomst.
vrijdag 17 mei 2024 om 10:22
Ik kan me voorstellen dat je eerst met je vriend wilde praten om te kijken welke ruimte hij ziet om zijn wensen (deels) in de wacht te zetten. Ik denk wel net als anderen dat de omstandigheden binnen je huidige ouderschapsregeling niet ideaal is en dat het belangrijk is om daar - eventueel met hulp - eerlijk naar te kijken.
Ik vind het ook niet begripvol klinken van je vriend. Ik ben benieuwd naar zijn daden de komende tijd (i.t.t. woorden).
Mijn vriend is ook gewend geweest om (snel) samen te wonen, maar was daar voordat hij mij leerde kennen al op teruggekomen nadat een eerdere partner ineens met kind en koffer op de stoep stond. Verder is hij door onze lat-relatie tot de conclusie gekomen dat latten ook best relaxed is. Ik ben degene zonder kinderen die niet de behoefte heeft om deel uit te maken van andermans gezin en een eigen plek erg prettig en belangrijk vindt. De moeder van de kinderen van mijn vriend schijnt dat maar vreemd te hebben gevonden. Die had blijkbaar het beeld dat betrokkenheid bij je partner en diens kinderen alleen echt kan bestaan als je in één huis woont. Zij heeft dat inderdaad gedaan met haar partner en intussen ook een kind met hem - ik krijg uit de dingen die ik soms via mijn vriend hoor de indruk dat ze er inmiddels mogelijk íets genuanceerder in staat. Maar dan nog is dat haar beeld en niet het mijne. En waarschijnlijk weet ze in zekere zin niet beter dan dat snel samenwonen de enige manier is. Ik denk dat ze nu ook wel een beetje heeft gezien dat dit ook werkt, zeker ook voor haar kinderen. Maar goed, zij had het er gewoon mee te doen (het is onze relatie, niet de hare) en voor mijn vriend was er ook wel het belang om het anders te doen dan zijn vorige relatie. Die ruimte om het anders te doen dan zijn beeld zie ik bij jou vriend eigenlijk (nog) niet.
Ik vind het ook niet begripvol klinken van je vriend. Ik ben benieuwd naar zijn daden de komende tijd (i.t.t. woorden).
Mijn vriend is ook gewend geweest om (snel) samen te wonen, maar was daar voordat hij mij leerde kennen al op teruggekomen nadat een eerdere partner ineens met kind en koffer op de stoep stond. Verder is hij door onze lat-relatie tot de conclusie gekomen dat latten ook best relaxed is. Ik ben degene zonder kinderen die niet de behoefte heeft om deel uit te maken van andermans gezin en een eigen plek erg prettig en belangrijk vindt. De moeder van de kinderen van mijn vriend schijnt dat maar vreemd te hebben gevonden. Die had blijkbaar het beeld dat betrokkenheid bij je partner en diens kinderen alleen echt kan bestaan als je in één huis woont. Zij heeft dat inderdaad gedaan met haar partner en intussen ook een kind met hem - ik krijg uit de dingen die ik soms via mijn vriend hoor de indruk dat ze er inmiddels mogelijk íets genuanceerder in staat. Maar dan nog is dat haar beeld en niet het mijne. En waarschijnlijk weet ze in zekere zin niet beter dan dat snel samenwonen de enige manier is. Ik denk dat ze nu ook wel een beetje heeft gezien dat dit ook werkt, zeker ook voor haar kinderen. Maar goed, zij had het er gewoon mee te doen (het is onze relatie, niet de hare) en voor mijn vriend was er ook wel het belang om het anders te doen dan zijn vorige relatie. Die ruimte om het anders te doen dan zijn beeld zie ik bij jou vriend eigenlijk (nog) niet.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 17 mei 2024 om 10:32
Ik denk wel dat je het allemaal niet los van elkaar moet zien: dochter die je vriend niet wil zien - de omgangsregeling zoals die nu is - je vriend die zich er niet in kan vinden. Het grijpt allemaal in elkaar en het is waarschijnlijk ook allemaal, sowieso deels, terug te voeren op het feit dat jij je continu aan het plooien bent. Ik weet niet hoe communicatief vaardig je vriend is, of hoe reflectief, maar ik zou me ook nog voor kunnen stellen dat zijn frustratie eigenlijk gaat over dat hij/jullie relatie nauwelijks plek in dit geheel heeft omdat jij je nog zo volledig schikt naar je ex en dat hij je dochter als "boeman" ziet, terwijl het eigenlijk dieper gaat dan dat.
vrijdag 17 mei 2024 om 10:38
Al zou het niet met deze vriend zijn, (zonde als het verder goed zit) dan is het ook voor de relatie met je kind (wel weekenden samen zijn) en ook voor een eventuele nieuwe relatie (ook weekenden samen kunnen zijn zonder kind) belangrijk om die gekke verdeling met je ex en jouw werkrooster aan te pakken.YAEL-X schreef: ↑17-05-2024 08:59Dat klopt! Maar ik zit nu eigenlijk meer te twijfelen aan mijn vriend. Hij moet wel iets meer begrip hebben. Alle reacties hier hebben me flink aan het denken gezet. Ook de manier waaroo vriend gisteravond reageerde. Ik ben bang dat hij het nooit echt gaat snappen. Dus kijk een tijdje aan hoe dit loopt. Dan kan ik mijn werk en verdeling met ex aanpassen. Wil eerst weten of dat met of zonder vriend word.
Klaar mee
vrijdag 17 mei 2024 om 10:55
Even gezien vanuit vriend: TO biedt hem nu een baan aan als oproepkracht die alleen welkom is in de daluren, en dan ook nog alleen als kind er "toestemming" voor heeft gegeven.
In de weekenden zonder kind kan hij haar nauwelijks zien omdat TO op uitzonderlijke uren werkt. Door de week met kind niet omdat kind daar geen zin in heeft.
En dan heeft hij ook nog een behoorlijke reistijd naar TO en naar zijn werk wat hem ook niet flexibeler maakt. Daar komt nog bij dat pa de dienst uitmaakt bij TO en nog op handen wordt gedragen. Ook emotioneel lastig.
Wat blijft er in deze constructie over voor hem? En welk zicht op verbetering biedt TO hem?
Want dit alles zou verbeteren met een betere regeling met pa, maar ook als TO en vriend samen gaan wonen in de woonplaats van TO. Dan zit vriend dichter bij zijn werk, heeft TO oppas als ze zelf werkt in de avonden zodat kind ook gewoon in het weekend bij haar kan zijn, en kunnen TO en vriend elkaar dagelijks zien. Waar een kind van zes nu nog makkelijk aan een nieuwe situatie kan wennen zal het later alleen maar lastiger worden.
Voor vriend zit daar waarschijnlijk de oplossing en daar wil hij in ieder geval zicht op hebben. Ik denk dus niet dat vriend het niet snapt dat kind voor TO bepalend is. Hij snapt het prima, maar het is voor hem niet te doen zo. Je kunt nog zo begripvol zijn, maar je wilt niet voor onbepaalde tijd in de wacht worden gezet. Die vriend wil ook iets van zijn leven maken.
Ik zou dus eerder verwachten dat hij ermee stopt, in plaats van TO.
In de weekenden zonder kind kan hij haar nauwelijks zien omdat TO op uitzonderlijke uren werkt. Door de week met kind niet omdat kind daar geen zin in heeft.
En dan heeft hij ook nog een behoorlijke reistijd naar TO en naar zijn werk wat hem ook niet flexibeler maakt. Daar komt nog bij dat pa de dienst uitmaakt bij TO en nog op handen wordt gedragen. Ook emotioneel lastig.
Wat blijft er in deze constructie over voor hem? En welk zicht op verbetering biedt TO hem?
Want dit alles zou verbeteren met een betere regeling met pa, maar ook als TO en vriend samen gaan wonen in de woonplaats van TO. Dan zit vriend dichter bij zijn werk, heeft TO oppas als ze zelf werkt in de avonden zodat kind ook gewoon in het weekend bij haar kan zijn, en kunnen TO en vriend elkaar dagelijks zien. Waar een kind van zes nu nog makkelijk aan een nieuwe situatie kan wennen zal het later alleen maar lastiger worden.
Voor vriend zit daar waarschijnlijk de oplossing en daar wil hij in ieder geval zicht op hebben. Ik denk dus niet dat vriend het niet snapt dat kind voor TO bepalend is. Hij snapt het prima, maar het is voor hem niet te doen zo. Je kunt nog zo begripvol zijn, maar je wilt niet voor onbepaalde tijd in de wacht worden gezet. Die vriend wil ook iets van zijn leven maken.
Ik zou dus eerder verwachten dat hij ermee stopt, in plaats van TO.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 17 mei 2024 om 11:06
Helemaal eens!merano schreef: ↑17-05-2024 10:55Even gezien vanuit vriend: TO biedt hem nu een baan aan als oproepkracht die alleen welkom is in de daluren, en dan ook nog alleen als kind er "toestemming" voor heeft gegeven.
In de weekenden zonder kind kan hij haar nauwelijks zien omdat TO op uitzonderlijke uren werkt. Door de week met kind niet omdat kind daar geen zin in heeft.
En dan heeft hij ook nog een behoorlijke reistijd naar TO en naar zijn werk wat hem ook niet flexibeler maakt. Daar komt nog bij dat pa de dienst uitmaakt bij TO en nog op handen wordt gedragen. Ook emotioneel lastig.
Wat blijft er in deze constructie over voor hem? En welk zicht op verbetering biedt TO hem?
Want dit alles zou verbeteren met een betere regeling met pa, maar ook als TO en vriend samen gaan wonen in de woonplaats van TO. Dan zit vriend dichter bij zijn werk, heeft TO oppas als ze zelf werkt in de avonden zodat kind ook gewoon in het weekend bij haar kan zijn, en kunnen TO en vriend elkaar dagelijks zien. Waar een kind van zes nu nog makkelijk aan een nieuwe situatie kan wennen zal het later alleen maar lastiger worden.
Voor vriend zit daar waarschijnlijk de oplossing en daar wil hij in ieder geval zicht op hebben. Ik denk dus niet dat vriend het niet snapt dat kind voor TO bepalend is. Hij snapt het prima, maar het is voor hem niet te doen zo. Je kunt nog zo begripvol zijn, maar je wilt niet voor onbepaalde tijd in de wacht worden gezet. Die vriend wil ook iets van zijn leven maken.
Ik zou dus eerder verwachten dat hij ermee stopt, in plaats van TO.
Klaar mee
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
