Ervaring met bellen "minnares" van je man??

Puk: ik begrijp jouw reactie niet zo goed.

Ik heb het hier namelijk niet over bewijzen versus gevoel.

Ik raad je aan om mijn posting nog eens door te lezen zodat je misschien begrijpt wat ik ermee bedoel.



Ik heb het hier over het fundamentele binnen een relatie.

Ik kan mij niet voorstellen op deze voet met iemand in een relatie te staan, omdat de basis waarin ik een relatie opbouw gebasseerd is op connectie en wederzijdse openlijkheid in gevoel en keuzes.



Als ik, zoals jij vraagt een 'raar gevoel' zou hebben zou ik dit gevoel zeer serieus nemen natuurlijk.

Ik zou in mezelf onderzoeken of het een angst is die in mijzelf zit waar ik iets mee moet, of dat ik inderdaad een intuitief gevoel heb t.o.v. de daden van mijn partner.

Het zou voor mij in ieder geval een reden zijn om met mijn partner te bespreken dat ik met deze 'rare gevoelens' loop en als dit nodig is mijn eigen ruimte innemen.



Echter, als ik met zulke rare gevoelens zou lopen, weet ik voor mijzelf dat ik al veeeel te laat ben en veel te lang heb geslapen omdat mijn partner en ik blijkbaar niet meer met elkaar gecommuniceerd hebben.

Ongeacht of er wel of geen sprake is geweest van vreemdgaan, zou mij dit het meest aan het hart gaan.

(denk hierbij aan mijn stelling dat het prima is als je vrije seks hebt of monogaam bent binnen je relatie, zolang je hier samen achter staat. De manier waarop je in je relatie staat bespreek je met je partner dunkt mij).

Oja verrek heb hetzelf mee gemaakt.

Was van zeer korte duur maar op schoolplein kreeg ik vage dingen te horen of ik dat en dat wel wist en of we uit elkaar waren?????

Ben naar de bewuste dame gestapt,wat bleek hij had haar gezegt het was voorbij tussen mij en hem.Ze schrok zich te pletter dus.

Nouja iig. het liep toch al voor geen meter meer dus was het snel exit ook toen.Voelde eerst als verlies,sloeg snel om in gunstiger kon ik het niet krijgen hem te deleten.



Vwb. de eerste post.Zij meende dat we alleen een erg goede vriendschap hadden.Waarop ik zei,oh?Erg lullig,vanaf toen nam ik afstand wat erg moeilijk werd want hij wilde mij niet kwijt.Dan heb je eerst het andere achter je te laten jongen en dat bleef ik zeggen.En nog steeds.

Ik kan me de neiging wel voorstellen. Alleen laat je je dan volledig leiden door je gevoel. Je verstand zegt vast ook wel: Wat schiet ik ermee op? Wat nou als je die vrouw te spreken krijgt en ze (om jou te sarren omdat ze bijv. verliefd op hem is) zegt dat ze ow zo'n heerlijke nacht met hem beleefd heeft en dat hij zo lief voor haar is. Je raakt alleen maar dieper in de put en zeker weten doe je dan nog steeds niets.

Lara, ik kan me je neiging haar te benaderen voorstellen.

Maar wat heb jij voor vermoedens dan? ik lees nergens dat je iets hebt gevonden dat er op kan wijzen dat je man vreemdgaat.

Waarom denk je dat hij iets heeft met een andere vrouw?

Noah, mijn eerste vraag aan jou is heb je dit zelf meegemaakt? Ik dus wel en spreek op basis van eigen ervaring. Als je signalen en onderbuik gevoelens krijgt (he hij doet amicaal met dame x terwijl mijn man nooit amicaal met wie dan ook doet) dan ga je praten. Man is ineens heel veel weg voor hobby en gaat er gedouched en fris ruikend naar toe, de dag daarna heb jij een stinkende man met kater op de bank.

Dan ga je praten, ben je soms verliefd op een ander? Mis je dingen in onze relatie? Je geeft aan wat jij de laatste tijd niet prettig vindt. Antwoord, ik verliefd? je bent gek, er is maar 1 vrouw voor mij dat ben jij! Douchen als ik wegga dat is toch normaal. Ja maar dat deed je vroeger niet en als je thuis bent doe je het ook niet. Oh nou misschien ben ik ouder en wijzer geworden. En dat jij ontevreden bent? Welnee er is niks aan de hand, je verbeeld je dingen je bent echt helemaal gek.

Ga met kind eens een weekendje naar je zus ofzo, kan je even wat leuks doen. Met ons is niks mis lieverd, het zit in je hoofd.

En er veranderd niks.

Dus praat je weer, en weer. En probeer je je gedrag naar hem te veranderen. Dan krijg je verwijten, wat ben jij onaardig voor me, vind je het gek dat ik niet graag thuis ben. Dan komen eindelijk de bewijzen en die worden ontkend dan wel verteld als jij leest de dingen verkeerd, je zoekt overal wat achter.

Dan ben je ondertussen al op het punt dat je ontdekt hebt dat je parttime baantje geen mogelijkheden biedt om op korte termijn een eigen huis te regelen voor jou en je zoon. En nog steeds houdt je man vol dat er niks dan spoken zijn.



En nog een vraag Noah, want jij hebt de antwoorden op de momenten waar ik dus fout ging. Hoe communiceer je met iemand die dus alleen maar zegt, het is allemaal fantastisch en jij verbeeld je alles?



Ik begrijp jou insteek wel, maar ik heb bij mij thuis ontdekt, dat vragen naar de waarheid niet altijd de waarheid oplevert.

Waarom niet, omdat partner weet dat hij met de waarheid weleens iets kan verliezen wat hij niet kwijt wil

Maar graag hoor ik, hoe ik dan wel kan communiceren. Onze thereapeut wist het ook niet aangezien Pukman heel goed zijn waarheid wist te verkondigen.

quote:laracroft schreef op 11 maart 2008 @ 12:43:

Erachter komen dat je man vermoedelijk er iemand op na houdt stort je wereld zo'n beetje in. Maar goed lang verhaal kort te maken...... mijn handen jeuken om d'r te bellen maar durf het (nog) niet. Wat is "echt" bewijs??? Sms-jes/voicemail berichten??Ze woont niet in NL maar werkt wel bij t zelfde bedrijf, hoofdkantoor in buitenland (zo'n 3/4 uur rijden). Het "enige"? wat ze dus kunnen hebben is een heftige telefoonrelatie op de keren na dat hij naar buitenland moet wat wel gebeurt maar niet met een vaste regelmaat soms paar weken niet.Hij heeft er wel de kans toe om vaker naar hoofdkantoor te moeten want hij kan me alles wijs maken En er gebeuren ook geen "rare" dingen dat hij in de avonden of weekenden zogenaamd ergens heen moet. En als hij thuis is 's avonds en/of weekenden ben ik uiteraard heel alert op wat hij "uitspookt" maar zelfs z'n mobiel raakt hij dan niet aan, staat altijd uit dat wel. Maar ik heb te veel gezien en gehoord er is "iets" aan de hand. Hij ontkent, had niet anders verwacht. Er is ook niets dat er op duidt dat hij onze huidige relatie wil beeindigen. Moet ik haar bellen en confronteren wat ik weet?? Hoe pak je zo'n gesprek aan?? En dan wat........ ze ontkent of niet/verbreekt de verbinding....????? "Verziek" ik de baan van mn man, haar baan boeit me niet. Hoe zullen ze binnen het bedrijf reageren? Wat ga ik me op de hals halen als ik besluit te bellen??? Ik hoop dat iemand ervaring heeft met zo'n situatie en ben heel benieuwd wat nou wijsheid is!!!

Ik wacht met spanning af..........................Voor de zekerheid.

We weten nog niet wat die geruchten zijn, dus lijft het giswerk.

Ik weet niet of je met vragen veel verder komt, met betrappen wel. Maar ja, dan moet je er naar toe, op de hoek van haar appartement gaan staan, in een verdekte auto, afwachten of ze komen, kijken of hij blijft, dan heb je wat. En als hij nou zegt "ik slaap bij haar, om hotelkosten te besparen"? Wel een zwak excuus, want jij gaat ook niet bij de buurman slapen om de verwarmingskosten te besparen.

ja noah dat slaapen indd,maar soms wordt je ook in slaap gehouden,ik vind dit best een moeilijk iets weet je

je relatie zit prima in elkaar,niets is er veranderd of zo,en dan krijg je een gerucht te horen,sja dan wordt het moeilijk alsje man zegt tis niet waar en je altijd goed hebt kunnen praten enz.toch zijn er die geruchten,ik vond dit zeer moeilijk zeker omdat je niet verwacht dat je man tegen je liegt.

dan nog het schuldgevoel dat je al hebt om je man van zoiets te verdenken,toch wel moeilijk onderwerp,ook wel een dilemma met jezelf.Ik snap wat je bedoelt,ik denk echter dat men zulke keus niet vlug maakt als je nog in het schemergebied zit,van het niet zeker weten.

quote:summerbreeze21 schreef op 11 maart 2008 @ 14:21:

[...]





Voor de zekerheid.

Ik ken het verhaal van twee kanten en ik ben altijd voor de confrontatie (als bedrogen vrouw en als minnares). Het is moeilijk om de twee verhalen zo goed sluitend te maken dat ze kloppen en daarom heeft bellen met haar wel zin. Het zijn stukjes van de puzzel en die kun je op deze wijze aan elkaar passen. Je zit met veel vragen en waarschijnlijk ontketent dit telefoontje nog meer vragen of geeft het je antwoorden. Gewoon doen, niet moeilijk over doen, maar gewoon bellen.

Vaak word er niet gecommuniseert(meer).Het kabbelt wel voort toch?Het 'slapen' sluimert erin bij het gros.En vaak is dta best jammer.

En hoe langer je wacht met dat communiseren>lees ik mis iets oid. in de relatie dan is het vaak zelfs al te laat.Tenzij je er samen uit wilt komen.

Tsja,mss. heeft bellen wel zin?Hoelang heb je dit gevoel al Lara?Er zit, vind ik ,verschil in hoe je basis van nu is en hoelang iets al gaande kan zijn ook.

Waar ben je trouwens?

Vroeg ik me ook al af, waar ze is.

Als forumlezer ben ik er wel voor, het bellen van die rivale. Lijkt me smullen om te lezen. Maar of het echt verstandig is?

quote:daisybloempje schreef op 11 maart 2008 @ 14:23:

ja noah dat slaapen indd,maar soms wordt je ook in slaap gehouden,ik vind dit best een moeilijk iets weet je

je relatie zit prima in elkaar,niets is er veranderd of zo,en dan krijg je een gerucht te horen,sja dan wordt het moeilijk alsje man zegt tis niet waar en je altijd goed hebt kunnen praten enz.toch zijn er die geruchten,ik vond dit zeer moeilijk zeker omdat je niet verwacht dat je man tegen je liegt.

dan nog het schuldgevoel dat je al hebt om je man van zoiets te verdenken,toch wel moeilijk onderwerp,ook wel een dilemma met jezelf.Ik snap wat je bedoelt,ik denk echter dat men zulke keus niet vlug maakt als je nog in het schemergebied zit,van het niet zeker weten.



Ja, ik begrijp de moeilijkheid in deze.

Toch geloof ik er zelf in, dat het hem altijd zit in de basis en de manier waarop je met elkaar de relatie instapt en erin gaat staan.



Er is namelijk geen reden om iemand te bedriegen als je altijd je behoeften in jezelf mag erkennen en uitspreken.

Wanneer er gecommuniceerd wordt ontstaat er pas een band (en ja, dat klinkt cliche, maar ik denk dat het maar weinig mensen doordringt).



De gevoelens van mijn partner zijn voor mij ten alle tijden belangrijk. Dit is een wederzijdse wisselwerking waardoor wij met elkaar groeien, elkaar iedere dag leren kennen.

Want: het enige dat zeker is, is de zekerheid van de verandering zelf.

Erg veel mensen gaan er vanuit 'hun partner inmiddels wel te kennen' maar hoeveel weet je werkelijk van de belevingswereld van jouw partner?

En........ in hoeverre ben jij werkelijk geinteresseerd?

Of.......heb je een relatie om het tekort aan liefde in jezelf op te vullen?



Liefde is in mijn ogen een gezamenlijke ontdekkingsreis.

En ook als die eindigt omdat we nou eenmaal evoluerende, steeds groeiende wezens zijn, dan kan dat in volstrekte eerlijkheid en harmonie gebeuren...mits je maar met elkaar groeit en elkaar ECHT wilt leren kennen..

quote:puk69 schreef op 11 maart 2008 @ 14:19:

Noah, mijn eerste vraag aan jou is heb je dit zelf meegemaakt? Ik dus wel en spreek op basis van eigen ervaring. Als je signalen en onderbuik gevoelens krijgt (he hij doet amicaal met dame x terwijl mijn man nooit amicaal met wie dan ook doet) dan ga je praten. Man is ineens heel veel weg voor hobby en gaat er gedouched en fris ruikend naar toe, de dag daarna heb jij een stinkende man met kater op de bank.

Dan ga je praten, ben je soms verliefd op een ander? Mis je dingen in onze relatie? Je geeft aan wat jij de laatste tijd niet prettig vindt. Antwoord, ik verliefd? je bent gek, er is maar 1 vrouw voor mij dat ben jij! Douchen als ik wegga dat is toch normaal. Ja maar dat deed je vroeger niet en als je thuis bent doe je het ook niet. Oh nou misschien ben ik ouder en wijzer geworden. En dat jij ontevreden bent? Welnee er is niks aan de hand, je verbeeld je dingen je bent echt helemaal gek.

Ga met kind eens een weekendje naar je zus ofzo, kan je even wat leuks doen. Met ons is niks mis lieverd, het zit in je hoofd.

En er veranderd niks.

Dus praat je weer, en weer. En probeer je je gedrag naar hem te veranderen. Dan krijg je verwijten, wat ben jij onaardig voor me, vind je het gek dat ik niet graag thuis ben. Dan komen eindelijk de bewijzen en die worden ontkend dan wel verteld als jij leest de dingen verkeerd, je zoekt overal wat achter.

Dan ben je ondertussen al op het punt dat je ontdekt hebt dat je parttime baantje geen mogelijkheden biedt om op korte termijn een eigen huis te regelen voor jou en je zoon. En nog steeds houdt je man vol dat er niks dan spoken zijn.



En nog een vraag Noah, want jij hebt de antwoorden op de momenten waar ik dus fout ging. Hoe communiceer je met iemand die dus alleen maar zegt, het is allemaal fantastisch en jij verbeeld je alles?



Ik begrijp jou insteek wel, maar ik heb bij mij thuis ontdekt, dat vragen naar de waarheid niet altijd de waarheid oplevert.

Waarom niet, omdat partner weet dat hij met de waarheid weleens iets kan verliezen wat hij niet kwijt wil

Maar graag hoor ik, hoe ik dan wel kan communiceren. Onze thereapeut wist het ook niet aangezien Pukman heel goed zijn waarheid wist te verkondigen.



Lieve Puk,



Ik begrijp je reactie volledig.



Even t volgende, en dat bedoel ik niet als belediging, maar iets om voor jezelf misschien even mee te nemen.



Ga eens terug naar de tijd dat je jouw partner leerde kennen.

Hoeveel weet je van hem? Hoeveel weet je van zijn belevingswereld? En hij van de jouwe?

In hoeverre is hij op de hoogte van jouw verlangens, wensen, angsten, schaamtes, afweermechanismes, blokades e.d.?

In hoeverre is jouw partner iemand bij wie je je volledig jezelf voelde, en met wie je en door wie je jezelf leerde kennen. En andersom.



Even voorop stellend, mijn intentie is niet om een oordeel over jou relatie te scheppen, maar ik schets mijn visie uit mbt scheefgegroeide verhoudingen binnen relaties.

Het ontstaat namelijk bij de wortel.

En om het nog dieper te trekken...het start zelfs bij jouw overtuiging over jezelf.



In hoeverre ken jij jezelf? In hoeverre ken jij je lichaam en je geest? In hoeverre voel jij je thuis bij jezelf en durf je te erkennen waar je blokades zitten, je verlangens etc. etc.



Het soort relatie dat je aantrekt of creeert (want je kunt ieder moment besluiten om het anders te gaan doen nu he!) ontstaat vanuit de manier waarop jij met jezelf omgaat, en vervolgens de manier waarop jij met de ander omgaat.

Simpelweg kun je geen partner aan je blijven binden die niet op dezelfde golflengte zit.

Als je kiest voor wat ik al eerder schetste, dan staat of valt jou relatie bij die basis, en zal het vanuit dat opzicht niet uitmonden in iets dergelijks dat jij beschrijft.

Omdat er al een fundamenteel stuk mist namelijk.



Onder iedere leugen ligt een angst om de waarheid te spreken.

Op het moment dat er tussen jou en je partner geen angst bestaat om de waarheid te spreken, is er geen reden om te liegen.

Misschien wel om een seksuele ervaring te verdiepen, maar dat is dan iets dat besproken kan worden en waar oplossingen voor gezocht worden.



Vreemdgaan is vaak frustratieseks..Ontkenning van een diep gevoel van eenzaamheid, onzekerheid, minachtzaamheid naar zichzelf.

En ja...precies datgene wat jij hebt gevoeld toen het jou werd aangedaan.

Echter is de vreemdganger zich vaak later bewust van deze gevoelens, omdat hij ze tijdelijk bevredigd.

Dat is de gemene deler.



Denk er maar eens over na en besluit zelf wat je ermee doet.



Alle liefs,

Noah

quote:Noah1983 schreef op 11 maart 2008 @ 15:30:

[...]



Er is namelijk geen reden om iemand te bedriegen als je altijd je behoeften in jezelf mag erkennen en uitspreken.

Wanneer er gecommuniceerd wordt ontstaat er pas een band (en ja, dat klinkt cliche, maar ik denk dat het maar weinig mensen doordringt).



Erg veel mensen gaan er vanuit 'hun partner inmiddels wel te kennen' maar hoeveel weet je werkelijk van de belevingswereld van jouw partner?

En........ in hoeverre ben jij werkelijk geinteresseerd?





Liefde is in mijn ogen een gezamenlijke ontdekkingsreis.

En ook als die eindigt omdat we nou eenmaal evoluerende, steeds groeiende wezens zijn, dan kan dat in volstrekte eerlijkheid en harmonie gebeuren...mits je maar met elkaar groeit en elkaar ECHT wilt leren kennen..



Dat bedoel ik maar.

In hoeverre ben je echt geinteresseerd in de ander.Een heel belangrijk punt vind ik en daar hapert er vaak nog al eens aan in huwelijken/relaties van lange termijn.Je neemt elkaar voor granted.

Lara, dit klinkt als een relatie. Natuurlijk word hij kwaad - mijn man werd ook kwaad toen ik hem confronteerde met de mail aan zijn secretaresse. Begon ook over zijn baan, carriere, ik maakte alles kapot en er was niets aan de hand. Enfin, meisje werkt inmiddels elders en zijn carriere is nog dezelfde. Ik heb haar dus wel geconfronteerd en kreeg toch een heel ander verhaal te horen dan het zijne. Eind goed al goed overigens!

Lara dat hij meteen op tilt slaat doet alarmbellen rinkelen.

Sorry.

En kan hij verklaren waarom zij zulks smsjes stuurt dan?



Noah83 mooi je posting van 15.45u.

Zo is het wel.

Grappig ik bevind me nl. op en punt van acceptatie van wie ik ben enzo en dat maakt dat je beter kan communiseren.DURFT te communiseren ook.Mits de ander daarvoor open staat.

En je hebt gelijk wanneer er in een relatie niet gewoon over onderwerpen als je verlangens,je intenties,ontevredenheid noem het maar.Kortom intimiteit,kan praten zit er iets gewoon niet goed.

Dat is zo jammer.

Noah, ik ken mij partner meer dan 20 jaar, door en door. Zal je even de mening over onze relatie van onze relatietherapeut vertellen. Jullie hebben een goed huwelijk, jullie worden alleen met een groot probleem geconfronteerd waar jullie beiden niet mee kunnen omgaan.

Pukman en ik kennen elkaar heel goed, elkaars frustraties, blokkades, onzekerheden maar ook zekerheden. We weten wat we willen en verwachten van elkaar en hebben daar ook altijd duidelijke afspraken over gemaakt. Ook over het moment dat een van de twee zich niet meer aan die afspraken wilde houden.

Maar weet je Noah, als je 40 wordt een beetje grijs en minder strak en je ontmoet een jong ding die je god vindt heb je weinig behoefte om dat thuis te delen.

Pukman heeft geen sex gehad met deze ander (tot haar grote woede), maar heeft genoten van de aandacht en de vleierij.

En tja na 20 jaar samen dan sluipt het er wel in hoor, dan zijn soms de vuilniszakken en het werk en het kind belangrijker dan zeggen hoe lief, mooi, fijn en fantastisch iemand is.

Ik waagde me er nog wel aan maar Pukman noemt dat dingen die je toch wel weet. En inderdaad, dat Pukman stil is, niet over zijn gevoelens kan praten, een binnenvetter is dat weet ik al sinds dag 3. En ik heb dat geaccepteerd.

Maar er is genoeg veranderd, Pukman heeft een beetje leren praten, ik heb mezelf op een hoger plan gezet. En ja we hebben er veel van geleerd.

Lieve Noah, I've been there en done that. En ondanks dat Pukman een zijweg heeft genomen ben ik met een goede en leuke vent getrouwd. Het heeft heel wat avondjes praten en huilen gekost om dit samen te verwerken, maar we zien ondertussen heel veel licht aan de horizon.

NIet iedere relatie is ideaal omdat er altijd over gevoelens gepraat wordt. Er zijn nou eenmaal mensen die dat absoluut niet kunnen. Dan moet je iemands gevoelens leren te herkennen in zijn daden. (jajaja tip van psych). En dat is voor een prater als ik heel moeilijk geweest.

Nog steeds gaat mijn voorkeur uit naar praten, maar huwelijken bestaan uit compromissen, we praten samen maar ik kijk ook naar zijn daden en gedrag om zijn gevoelens te herkennen.

Earth calling Noah...



Prachtig dat jij blijkbaar in staat bent om te leven naar een verheven theoretisch kader van hoe de dingen zouden moeten zijn, maar helaas zijn de meesten van ons gewoon mensen, en dus niet geheel vrij van inferieure gevoelens als jaloezie, verlatingsangst en woede.

Dat je moet proberen om daar op een volwassen manier mee om te gaan dat spreekt voor zich, maar in dit stadium schiet TO denk ik niet heel veel op met verheven preken over hoe ze zou moeten reageren als ze volmaakt en verlicht zou zijn.

Communiceren is inderdaad een kunst, en haar man werkt niet echt lekker mee op dit moment.

dubbel

Pukje,allereerst een> ,maar die tip van de psych kwam bij jullie pas achteraf.Niet dat het nu geen waarde meer kan hebben natuurlijk.Maar toch.

Eerlijk gezegt komt het niet in me op om naar daden van iemand te kijken hoe hij zich voelt etc .Maar ik neem het mee.Ik weet maar nooit. \\:-)//



Huh quote ik mezelf.hahahahaha.Foutje.

quote:Alba schreef op 11 maart 2008 @ 16:00:

Earth calling Noah...



Prachtig dat jij blijkbaar in staat bent om te leven naar een verheven theoretisch kader van hoe de dingen zouden moeten zijn, maar helaas zijn de meesten van ons gewoon mensen, en dus niet geheel vrij van inferieure gevoelens als jaloezie, verlatingsangst en woede.

Dat je moet proberen om daar op een volwassen manier mee om te gaan dat spreekt voor zich, maar in dit stadium schiet TO denk ik niet heel veel op met verheven preken over hoe ze zou moeten reageren als ze volmaakt en verlicht zou zijn.



Ik wordt niet graag als verheven omschreven.

Mijn visie en leefwereld heeft dan ook niet veel met zweverij te maken, eerder met observatie en erkenning van mezelf.

Iets dat jij kan, ik kan, en iedereen die dat maar zou willen.



Ik heb in geen enkele reactie ontkent dat gevoelens van jaloezie, woede of verlatingsangst niet mogen voorkomen.

Dat is zelfs niet mogelijk, omdat, zoals jij ook al zegt, je een mens bent met al je emoties en gevoelens.



De vraag is; wat doe je daarmee?

En in hoeverre groei jij met je partner door deze processen heen?



Natuurlijk heeft ieder mens te maken met emoties op alle vlakken, dat zal ik nooit ontkennen.

Maar alles wat niet erkent en in t licht gezet wordt verteerd zich in jezelf en uit zich in je leven.

Logisch toch?



Ik begrijp het als jij je niet kunt vinden in mijn reactie.

Dat hoeft ook niet.

Ik deel hier mijn visie en de manier waarop ik met mijn partner omga en wens om te gaan.

Ieder mag dat voor zichzelf bepalen.

Ik deel het omdat ik, net als jij, graag mijn eigen ervaringen deel.

En wie weet heeft iemand er ook iets aan. Wie weet niet.



Dat is allemaal prima, toch?

Ja Face die tip kwam nadat alle shit gebeurd was. Toen de keus was scheiden of therapie en dan toen zien koos Pukman voor therapie.

Ik kan het bij Pukman wel een beetje,kijken naar zijn daden. Hij kan slecht over gevoelens praten. Hij is meer het type van, ik heb een klotestreek geleverd (even extreem neergezet) en voel me daar shit over. Ik wil er niet over praten maar ik ga lekker een 3 gangen menu voor je koken omdat ik weet dat je daarvan geniet.

Hij uit veel van zijn gevoelens in gedrag, en dat is soms de enige graadmeter die hij kan geven. Ik kan er dan wel over proberen te praten maar soepel zal dit nooit worden.

De hulp kwam bij ons toen het leed was geschiedt en het grote verwerken en kijken of er nog toekomst was begon.

Gelukkig, want juist toen hadden we hulp nodig. De wrok, de verbittering en de pijn was toen heel groot. De tussenkomst van een derde die je soms uit je eigen denkpatroon trok was belangrijk.



En bij mensen met wie ik niet zo vertrouwd ben vind ik kijken naar daden heel ingewikkeld, gelukkig heb ik daar ook geen zwaarwegende issues mee.