gevoel dat collega me negeert

Graag jullie advies: ik werk al verschillende jaren voor een bedrijf. Ik sta bekend (zowel bij collega’s, andere diensten als leidinggevenden) bekend als een harde werker die je best wel wat verantwoordelijkheid kan geven. Ik heb altijd van m’n job gehouden, en dat is ook nu nog steeds het geval. Ik merk dat ik het laatste jaar behoorlijk wat grotere projecten heb mogen trekken waarbij men mij toch wel kon vertrouwen, dat gaf me zeker een zeker zelfvertrouwen in m’n functioneren.

Waar ik de laatste tijd wel helaas blijf mee kampen is een collega-kwestie. Enkele maanden geleden merkte ik dat een (nieuwe) collega ongevraagd taken van me overnam, zonder misschien het al te goed te beseffen. Ik vond dat zeker jammer, het is immers gebruikelijk om wanneer je nieuwe projecten wil opzetten je bevraagt bij collega’s, inefficiënte overlap vermijden dus. Ik ben daar een tijdlang wel wat door geërgerd geweest, heb de gang van zaken ook benoemd, verbaal 1x wat pittig/emotioneel geladen (zonder vuile woorden wel te verstaan), waarvoor ik ook achteraf mijn excuses heb geuit, voor de toon. Uiteindelijk hebben we de taakverdeling met een diensthoofd op een rustige manier kunnen bespreken, aangegeven waarom ik wel wat geërgerd was, en we zijn gekomen tot een betere taakafbakening die voor ieder duidelijk is, waar ieder van ons zich ook aan houdt. Op dat vlak is het een opgeloste kwestie.

Ik merk helaas in de zijlijn (onder de gordel?) dat de persoonlijke relatie, die overigens in de eerste maanden wél goed zat, nog steeds aangetast is. Terwijl het in de eerste maanden (voor het conflict) zeer gebruikelijk was om bijvoorbeeld kort eens te vragen hoe de vakantie of weekend geweest was, en daar een klein woordje uitleg bij te geven, valt dat nu helemaal weg. Voor mijn verlof, en ook na mijn verlof geen enkele vraag. Eens gewoon bijpraten over actua, hobby… niets meer, wel nog in veelvoud naar andere collega’s. Het contrast is dan ook groot. Het komt voor mij toch wel over als een vorm van negeren (maar misschien zie ik dat verkeerd?). Omgekeerd doe ik dat wel, maar ik merk dat het antwoord heel kort is, het lijkt wat op een koude steen te vallen. Ik had gehoopt dat de situatie zich zou gaan normaliseren, ik ben zelf van mening dat je een conflict kan hebben, moet kunnen uitpraten, vervolgens het achterlaten, spons erover. Maar blijkbaar loopt dat ook anders, ik voel dat het zeker nog sluimert op zulke zaken.

Puur professioneel gezien lukt het samenwerken wel, goedemorgen/goedeavond, als ik een vraag stel per email krijg je een correct antwoord terug, maar hé, zonder elkaars beste vriend te moeten zijn (hoeft echt niet) wil je soms ook met je vaste collega’s een heel klein beetje socializen.

Ik zit ermee, ik merk het ook dagdagelijks, en eerlijk gezegd vreet het ook wel wat aan het zelfvertrouwen, m’n enthousiasme dat ik algemeen op de werkvloer heb krijgt toch wel wat een knauw. Ik zou liefst van al dit niet meer aandacht kunnen en willen geven dan dat het waard is, me focussen op het werk zelf, de vele goede contacten die ik er wel heb, maar blijkbaar lukt het me niet zo goed.

De knauw daarbij ervaar het elke dag, merk ook dat ik de laatste tijd steeds vaker eraan denk om hierdoor meer thuis te werken. En ook elders een betrekking te zoeken, sneller dan gedacht, omdat ik er me toch wel wat ongemakkelijk bij voel. Rationeel wil ik hierdoor niet sneller van werk veranderen, omdat het maar een klein aspect is binnen m’n werk, of zou mogen zijn. Liefst van al wil ik dit kunnen achterwege laten, maar kennelijk loopt dat niet zoals verhoopt. Durf ook niet meer te denken dat dit zal slijten.

Graag jullie advies, inzichten, wat zouden jullie doen?

navyblue schreef: ↑

09-08-2022 09:02

Die collega is klaar met je, en dat snap ik ook wel een beetje. Vanaf nu houdt collega het dus zakelijk.

En misschien is je territoriumdrift wel iets te groot, en had je meer kunnen zoeken naar een manier collega te betrekken.

Ik heb in de beginperiode de toen nieuwe collega behoorlijk intens het reilen en zeilen van de organisatie leren kennen, heb er behoorlijk wat tijd in gestoken, met toewijding en passie, zodat goed geïnformeerd aan de slag kon. De knak bij mij is er gekomen op het moment dat dit wat eenrichtingsverkeer was, en er allerhande zaken ondernomen werden zonder daarover maar een collega noch mezelf op de hoogte te houden, met overlap als gevolg. Niet zo prettig om dat via via te moeten vernemen.

broadway schreef: ↑

09-08-2022 09:01

een collega die niet heel diep in mijn hart zit die mij "pittig/emotioneel" de pan uitveegt kan daarna ook niet op meer rekenen dan zakelijke communicatie.

De pan uitvegen is toch wel wat too much uitgedrukt. Ik heb één keer wat scherper aangegeven en duidelijk benoemd dat ik al met een bepaalde taak bezig was, dat er overlap was. Er was voor alle duidelijkheid hier helemaal geen tirade of wat dan ook. Zo stevig was het nou ook weer niet.

Eurus schreef: ↑

09-08-2022 09:14

Je bent gewoon beledigd dus.

Als het duidelijk door iedereen, en ook door leidinggevenden, van dag 1 wordt benoemd dat het de bedoeling is om het terrein te verkennen, in te zetten op samenwerking, dan is het inderdaad niet echt prettig wanneer blijkt dat 1 iemand los van reeds bestaande initiatieven opereert, en ik en andere collega's daar dan via via moeten achterkomen. Dat is niet de gebruikelijke cultuur en ook niet een efficiënte werkwijze. Dat is ook de reden waarom ik er destijds op reageerde. Je krijgt echt mistoestanden wanneer ieder maar doet zonder rekening te houden met een ander. Ook ik heb dat van dag 1 moeten doen, en doe dat nog steeds, dat is de werkcultuur inderdaad.

navyblue schreef: ↑

09-08-2022 09:17

Maar waarom vind je het zo erg nu dan? Zo te lezen houdt collega het verder keurig en correct. Je kunt niet met iedereen gezellig keuvelen. Jullie liggen elkaar niet zo, dan moet je elkaar niet op de nek zitten.

Ik voel gewoon het contrast, alle overige collega's worden uitvoerig bevraagd over weekend, vakanties enz. Ik ben zelf nooit iemand geweest die behoefte heeft om werkelijk alles te delen, maar hé, we zijn mensen, een heel klein beetje socializen kan wel een keer prettig zijn.

Ik hou er zeker rekening mee dat de relatie wat is aangetast, vind het eerlijk gezegd wel jammer dat het principe 'spons erover' niet echt zo goed kan. Vind dat overigens wel een belangrijk goed... In omgekeerde richting ook al meermaals toegepast.