gevoel dat collega me negeert

Graag jullie advies: ik werk al verschillende jaren voor een bedrijf. Ik sta bekend (zowel bij collega’s, andere diensten als leidinggevenden) bekend als een harde werker die je best wel wat verantwoordelijkheid kan geven. Ik heb altijd van m’n job gehouden, en dat is ook nu nog steeds het geval. Ik merk dat ik het laatste jaar behoorlijk wat grotere projecten heb mogen trekken waarbij men mij toch wel kon vertrouwen, dat gaf me zeker een zeker zelfvertrouwen in m’n functioneren.

Waar ik de laatste tijd wel helaas blijf mee kampen is een collega-kwestie. Enkele maanden geleden merkte ik dat een (nieuwe) collega ongevraagd taken van me overnam, zonder misschien het al te goed te beseffen. Ik vond dat zeker jammer, het is immers gebruikelijk om wanneer je nieuwe projecten wil opzetten je bevraagt bij collega’s, inefficiënte overlap vermijden dus. Ik ben daar een tijdlang wel wat door geërgerd geweest, heb de gang van zaken ook benoemd, verbaal 1x wat pittig/emotioneel geladen (zonder vuile woorden wel te verstaan), waarvoor ik ook achteraf mijn excuses heb geuit, voor de toon. Uiteindelijk hebben we de taakverdeling met een diensthoofd op een rustige manier kunnen bespreken, aangegeven waarom ik wel wat geërgerd was, en we zijn gekomen tot een betere taakafbakening die voor ieder duidelijk is, waar ieder van ons zich ook aan houdt. Op dat vlak is het een opgeloste kwestie.

Ik merk helaas in de zijlijn (onder de gordel?) dat de persoonlijke relatie, die overigens in de eerste maanden wél goed zat, nog steeds aangetast is. Terwijl het in de eerste maanden (voor het conflict) zeer gebruikelijk was om bijvoorbeeld kort eens te vragen hoe de vakantie of weekend geweest was, en daar een klein woordje uitleg bij te geven, valt dat nu helemaal weg. Voor mijn verlof, en ook na mijn verlof geen enkele vraag. Eens gewoon bijpraten over actua, hobby… niets meer, wel nog in veelvoud naar andere collega’s. Het contrast is dan ook groot. Het komt voor mij toch wel over als een vorm van negeren (maar misschien zie ik dat verkeerd?). Omgekeerd doe ik dat wel, maar ik merk dat het antwoord heel kort is, het lijkt wat op een koude steen te vallen. Ik had gehoopt dat de situatie zich zou gaan normaliseren, ik ben zelf van mening dat je een conflict kan hebben, moet kunnen uitpraten, vervolgens het achterlaten, spons erover. Maar blijkbaar loopt dat ook anders, ik voel dat het zeker nog sluimert op zulke zaken.

Puur professioneel gezien lukt het samenwerken wel, goedemorgen/goedeavond, als ik een vraag stel per email krijg je een correct antwoord terug, maar hé, zonder elkaars beste vriend te moeten zijn (hoeft echt niet) wil je soms ook met je vaste collega’s een heel klein beetje socializen.

Ik zit ermee, ik merk het ook dagdagelijks, en eerlijk gezegd vreet het ook wel wat aan het zelfvertrouwen, m’n enthousiasme dat ik algemeen op de werkvloer heb krijgt toch wel wat een knauw. Ik zou liefst van al dit niet meer aandacht kunnen en willen geven dan dat het waard is, me focussen op het werk zelf, de vele goede contacten die ik er wel heb, maar blijkbaar lukt het me niet zo goed.

De knauw daarbij ervaar het elke dag, merk ook dat ik de laatste tijd steeds vaker eraan denk om hierdoor meer thuis te werken. En ook elders een betrekking te zoeken, sneller dan gedacht, omdat ik er me toch wel wat ongemakkelijk bij voel. Rationeel wil ik hierdoor niet sneller van werk veranderen, omdat het maar een klein aspect is binnen m’n werk, of zou mogen zijn. Liefst van al wil ik dit kunnen achterwege laten, maar kennelijk loopt dat niet zoals verhoopt. Durf ook niet meer te denken dat dit zal slijten.

Graag jullie advies, inzichten, wat zouden jullie doen?

Doreia* schreef: ↑

09-08-2022 12:01

Precies dit.
En je bent/reageert daarop beledigd.
Hoe erg is het eigenlijk precies dat er een beetje overlap was?

Naar klanten toe was dit zeer genant. Wanneer een klant mij belt met de mededeling van "hé, ik ben ook nog benaderd door die nieuwe collega van je, hij had een ander idee geopperd wat voor ons toch wel een verrassing was", dan heb je volgens mij een organisatorisch probleem, wat niet echt een goede uitstraling geeft naar je klantenstand.
Een beetje overlap geen probleem, maar belangrijk is dat zaken op voorhand goed doorsproken wordt, en niet dat iedereen maar wat onderneemt in het wilde weg. Samenwerken betekent op de hoogte zijn van ieders doen, afspraken in taakverdeling, en je inzetten op de sterktes.

navyblue schreef: ↑

09-08-2022 12:50

Even afgezien van dit alles, maar de voornaamste reden dat ik inmiddels vrijwel volledig thuis werk is ook omdat ik gék werd van die gesprekjes. Elk weekend weer, “en, wat zijn je plannen?”, en dan op maandag weer hoe je weekend was. Dan vanaf mei tot augustus moet je weer over de aanstaande zomervakantie praten, en dan vanaf oktober gaat het weer over skiën.

Tuurlijk, met sommigen heb je zo’n band, maar niet met iedereen.

Dat is wel treffend samengevat, deels herkenbaar. Er zijn behoorlijk wat mensen die werkelijk op weekbasis hiermee 4u bezig zijn op het werk. Dat is voor mij ook too much. Helemaal niets bij volledig thuiswerken is ook echt niets. Mis je dan niet 'soms' eens een gesprek?