Relaties
alle pijlers
gevoel dat collega me negeert
dinsdag 9 augustus 2022 om 08:46
Graag jullie advies: ik werk al verschillende jaren voor een bedrijf. Ik sta bekend (zowel bij collega’s, andere diensten als leidinggevenden) bekend als een harde werker die je best wel wat verantwoordelijkheid kan geven. Ik heb altijd van m’n job gehouden, en dat is ook nu nog steeds het geval. Ik merk dat ik het laatste jaar behoorlijk wat grotere projecten heb mogen trekken waarbij men mij toch wel kon vertrouwen, dat gaf me zeker een zeker zelfvertrouwen in m’n functioneren.
Waar ik de laatste tijd wel helaas blijf mee kampen is een collega-kwestie. Enkele maanden geleden merkte ik dat een (nieuwe) collega ongevraagd taken van me overnam, zonder misschien het al te goed te beseffen. Ik vond dat zeker jammer, het is immers gebruikelijk om wanneer je nieuwe projecten wil opzetten je bevraagt bij collega’s, inefficiënte overlap vermijden dus. Ik ben daar een tijdlang wel wat door geërgerd geweest, heb de gang van zaken ook benoemd, verbaal 1x wat pittig/emotioneel geladen (zonder vuile woorden wel te verstaan), waarvoor ik ook achteraf mijn excuses heb geuit, voor de toon. Uiteindelijk hebben we de taakverdeling met een diensthoofd op een rustige manier kunnen bespreken, aangegeven waarom ik wel wat geërgerd was, en we zijn gekomen tot een betere taakafbakening die voor ieder duidelijk is, waar ieder van ons zich ook aan houdt. Op dat vlak is het een opgeloste kwestie.
Ik merk helaas in de zijlijn (onder de gordel?) dat de persoonlijke relatie, die overigens in de eerste maanden wél goed zat, nog steeds aangetast is. Terwijl het in de eerste maanden (voor het conflict) zeer gebruikelijk was om bijvoorbeeld kort eens te vragen hoe de vakantie of weekend geweest was, en daar een klein woordje uitleg bij te geven, valt dat nu helemaal weg. Voor mijn verlof, en ook na mijn verlof geen enkele vraag. Eens gewoon bijpraten over actua, hobby… niets meer, wel nog in veelvoud naar andere collega’s. Het contrast is dan ook groot. Het komt voor mij toch wel over als een vorm van negeren (maar misschien zie ik dat verkeerd?). Omgekeerd doe ik dat wel, maar ik merk dat het antwoord heel kort is, het lijkt wat op een koude steen te vallen. Ik had gehoopt dat de situatie zich zou gaan normaliseren, ik ben zelf van mening dat je een conflict kan hebben, moet kunnen uitpraten, vervolgens het achterlaten, spons erover. Maar blijkbaar loopt dat ook anders, ik voel dat het zeker nog sluimert op zulke zaken.
Puur professioneel gezien lukt het samenwerken wel, goedemorgen/goedeavond, als ik een vraag stel per email krijg je een correct antwoord terug, maar hé, zonder elkaars beste vriend te moeten zijn (hoeft echt niet) wil je soms ook met je vaste collega’s een heel klein beetje socializen.
Ik zit ermee, ik merk het ook dagdagelijks, en eerlijk gezegd vreet het ook wel wat aan het zelfvertrouwen, m’n enthousiasme dat ik algemeen op de werkvloer heb krijgt toch wel wat een knauw. Ik zou liefst van al dit niet meer aandacht kunnen en willen geven dan dat het waard is, me focussen op het werk zelf, de vele goede contacten die ik er wel heb, maar blijkbaar lukt het me niet zo goed.
De knauw daarbij ervaar het elke dag, merk ook dat ik de laatste tijd steeds vaker eraan denk om hierdoor meer thuis te werken. En ook elders een betrekking te zoeken, sneller dan gedacht, omdat ik er me toch wel wat ongemakkelijk bij voel. Rationeel wil ik hierdoor niet sneller van werk veranderen, omdat het maar een klein aspect is binnen m’n werk, of zou mogen zijn. Liefst van al wil ik dit kunnen achterwege laten, maar kennelijk loopt dat niet zoals verhoopt. Durf ook niet meer te denken dat dit zal slijten.
Graag jullie advies, inzichten, wat zouden jullie doen?
Waar ik de laatste tijd wel helaas blijf mee kampen is een collega-kwestie. Enkele maanden geleden merkte ik dat een (nieuwe) collega ongevraagd taken van me overnam, zonder misschien het al te goed te beseffen. Ik vond dat zeker jammer, het is immers gebruikelijk om wanneer je nieuwe projecten wil opzetten je bevraagt bij collega’s, inefficiënte overlap vermijden dus. Ik ben daar een tijdlang wel wat door geërgerd geweest, heb de gang van zaken ook benoemd, verbaal 1x wat pittig/emotioneel geladen (zonder vuile woorden wel te verstaan), waarvoor ik ook achteraf mijn excuses heb geuit, voor de toon. Uiteindelijk hebben we de taakverdeling met een diensthoofd op een rustige manier kunnen bespreken, aangegeven waarom ik wel wat geërgerd was, en we zijn gekomen tot een betere taakafbakening die voor ieder duidelijk is, waar ieder van ons zich ook aan houdt. Op dat vlak is het een opgeloste kwestie.
Ik merk helaas in de zijlijn (onder de gordel?) dat de persoonlijke relatie, die overigens in de eerste maanden wél goed zat, nog steeds aangetast is. Terwijl het in de eerste maanden (voor het conflict) zeer gebruikelijk was om bijvoorbeeld kort eens te vragen hoe de vakantie of weekend geweest was, en daar een klein woordje uitleg bij te geven, valt dat nu helemaal weg. Voor mijn verlof, en ook na mijn verlof geen enkele vraag. Eens gewoon bijpraten over actua, hobby… niets meer, wel nog in veelvoud naar andere collega’s. Het contrast is dan ook groot. Het komt voor mij toch wel over als een vorm van negeren (maar misschien zie ik dat verkeerd?). Omgekeerd doe ik dat wel, maar ik merk dat het antwoord heel kort is, het lijkt wat op een koude steen te vallen. Ik had gehoopt dat de situatie zich zou gaan normaliseren, ik ben zelf van mening dat je een conflict kan hebben, moet kunnen uitpraten, vervolgens het achterlaten, spons erover. Maar blijkbaar loopt dat ook anders, ik voel dat het zeker nog sluimert op zulke zaken.
Puur professioneel gezien lukt het samenwerken wel, goedemorgen/goedeavond, als ik een vraag stel per email krijg je een correct antwoord terug, maar hé, zonder elkaars beste vriend te moeten zijn (hoeft echt niet) wil je soms ook met je vaste collega’s een heel klein beetje socializen.
Ik zit ermee, ik merk het ook dagdagelijks, en eerlijk gezegd vreet het ook wel wat aan het zelfvertrouwen, m’n enthousiasme dat ik algemeen op de werkvloer heb krijgt toch wel wat een knauw. Ik zou liefst van al dit niet meer aandacht kunnen en willen geven dan dat het waard is, me focussen op het werk zelf, de vele goede contacten die ik er wel heb, maar blijkbaar lukt het me niet zo goed.
De knauw daarbij ervaar het elke dag, merk ook dat ik de laatste tijd steeds vaker eraan denk om hierdoor meer thuis te werken. En ook elders een betrekking te zoeken, sneller dan gedacht, omdat ik er me toch wel wat ongemakkelijk bij voel. Rationeel wil ik hierdoor niet sneller van werk veranderen, omdat het maar een klein aspect is binnen m’n werk, of zou mogen zijn. Liefst van al wil ik dit kunnen achterwege laten, maar kennelijk loopt dat niet zoals verhoopt. Durf ook niet meer te denken dat dit zal slijten.
Graag jullie advies, inzichten, wat zouden jullie doen?
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:03
dus... je wil met iemand die je eigenlijk niet respecteert en liever ziet gaan dan komen, toch koetjes en kalfjes uitwisselen en nu negeert de collega je en overweeg je een andere baan te zoeken.
dit klinkt voor mij nog het meest als een gekrenkt ego. ik zat gisteren een oud seizoen van Temptation Island te kijken, waarin een sukkel van een kerel tongt en duidelijk seks wil met een verleider, omdat hij (uit zijn eigen mond, achteraf): niet die sukkel wil zijn die gedumpt wordt op TV en dan zelf braaf is.. Met andere woorden; ik sla maar om me heen, want als anderen de regie nemen, kan mijn hoofd dat niet aan.
Daar doet deze situatie me enorm aan denken. Collega is professioneel, meer kun je volgens mij niet vragen en verwachten en voel je je vooral zelf gepasseerd. Want jij zit er het langste en jij hebt je ingewerkt en gedragen zoals het hoort en de collega niet, dus wie denkt die wel niet dat die is om JOU te negeren. Jij zou die collega moeten negeren. Waar haalt die het recht vandaan, in vredesnaam?!
Jammer is dat. Probeer er overheen te stappen, ga op een ontspannen moment misschien een keer een gesprek aan en verder gewoon focus op de samenwerking. Er zijn meer collegás voor koetjes en kalfjes.
dit klinkt voor mij nog het meest als een gekrenkt ego. ik zat gisteren een oud seizoen van Temptation Island te kijken, waarin een sukkel van een kerel tongt en duidelijk seks wil met een verleider, omdat hij (uit zijn eigen mond, achteraf): niet die sukkel wil zijn die gedumpt wordt op TV en dan zelf braaf is.. Met andere woorden; ik sla maar om me heen, want als anderen de regie nemen, kan mijn hoofd dat niet aan.
Daar doet deze situatie me enorm aan denken. Collega is professioneel, meer kun je volgens mij niet vragen en verwachten en voel je je vooral zelf gepasseerd. Want jij zit er het langste en jij hebt je ingewerkt en gedragen zoals het hoort en de collega niet, dus wie denkt die wel niet dat die is om JOU te negeren. Jij zou die collega moeten negeren. Waar haalt die het recht vandaan, in vredesnaam?!
Jammer is dat. Probeer er overheen te stappen, ga op een ontspannen moment misschien een keer een gesprek aan en verder gewoon focus op de samenwerking. Er zijn meer collegás voor koetjes en kalfjes.
Everything is fluid
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:13
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:18
En dat vind ik persoonlijk dus kleutergedrag wat niet op de werkvloer thuishoort. Daar heb je het privé over met bijv. je partner, familie en vrienden tijdens een borrel of etentje. Nee, je hoeft niet elkaars besties te worden, maar er is een duidelijk verschil tussen kinderlijk negeren door lange tenen en professioneel met elkaar omgaan. Maar misschien dat ik daar een andere invulling aan geef. Ik heb meer waardering voor collega's die, als je bijvoorbeeld zoals TO een keer een conflict/botsing hebt, daar wel overheen kunnen stappen. Zeker als je voorheen een ander contact met elkaar had. Dit gedrag van de collega lijkt te komen door een conflict. Ik vind die persoon niet volwassen overkomen.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:21
Wat? Dat de collega niet meer over prive dingen met TO wil praten? Lijkt me haar goed recht.aardbei35 schreef: ↑09-08-2022 15:18En dat vind ik persoonlijk dus kleutergedrag wat niet op de werkvloer thuishoort. Daar heb je het privé over met bijv. je partner, familie en vrienden tijdens een borrel of etentje. Nee, je hoeft niet elkaars besties te worden, maar er is een duidelijk verschil tussen kinderlijk negeren door lange tenen en professioneel met elkaar omgaan. Maar misschien dat ik daar een andere invulling aan geef. Ik heb meer waardering voor collega's die, als je bijvoorbeeld zoals TO een keer een conflict/botsing hebt, daar wel overheen kunnen stappen. Zeker als je voorheen een ander contact met elkaar had. Dit gedrag van de collega lijkt te komen door een conflict. Ik vind die persoon niet volwassen overkomen.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:22
Bedankt voor jullie blik, er zitten heel wat waardevolle tussen waaraan ik iets heb. Het zal inderdaad een stuk acceptatie zijn. Tegelijkertijd ben ikzelf ook al meermaals door een collega zo benaderd en behandeld, op een meer 'emotionele manier', vond dat zelf ook allesbehalve prettig, soms gebeuren die dingen nu eenmaal, maar we hebben het achteraf altijd kunnen uitspreken, waardoor de relatie telkens kon normaliseren. Ik blijf het jammer vinden dat het wat blijft etteren, omgekeerd had ik al lang 'spons erover' gezegd. Ik zie wel hoe het loopt.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:23
'Niet meer' impliceert dus dat ze dat voorheen wel deden. Wees dan, en dan heb ik het dus over die collega van TO, consequent denk ik dan. Als ze voor dit conflict ook niet over privézaken spraken, dan snap ik dat. Nu doen ze dit niet meer omdat er een conflict is geweest. Hoe doet die collega van TO dat dan in vriendschappen als er een keer een botsing is? Gelijk de ander negeren? Is het een onvermogen ofzo? Of is het toch weer dat verrekte kleutergedrag?
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:24
En zij wil dat dus niet, waarom? Joost zal het weten. Je kan het eens bij haar navragen, maar ik zou het persoonlijk niet op prijs stellen.wispel schreef: ↑09-08-2022 15:22Bedankt voor jullie blik, er zitten heel wat waardevolle tussen waaraan ik iets heb. Het zal inderdaad een stuk acceptatie zijn. Tegelijkertijd ben ikzelf ook al meermaals door een collega zo benaderd en behandeld, op een meer 'emotionele manier', vond dat zelf ook allesbehalve prettig, soms gebeuren die dingen nu eenmaal, maar we hebben het achteraf altijd kunnen uitspreken, waardoor de relatie telkens kon normaliseren. Ik blijf het jammer vinden dat het wat blijft etteren, omgekeerd had ik al lang 'spons erover' gezegd. Ik zie wel hoe het loopt.
Zit dat etteren niet alleen in jouw hoofd trouwens? Wellicht vindt zij het wel prima zo en heeft ze er verder geen last van.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:26
Maar ja, dat is hoe jíj met zo’n situatie omgaat. Voor jou is een bepaalde omgang belangrijk en dus stap je over sommige gevoelens heen. Voor een ander is het belangrijker om dan meer afstand te nemen.wispel schreef: ↑09-08-2022 15:22Bedankt voor jullie blik, er zitten heel wat waardevolle tussen waaraan ik iets heb. Het zal inderdaad een stuk acceptatie zijn. Tegelijkertijd ben ikzelf ook al meermaals door een collega zo benaderd en behandeld, op een meer 'emotionele manier', vond dat zelf ook allesbehalve prettig, soms gebeuren die dingen nu eenmaal, maar we hebben het achteraf altijd kunnen uitspreken, waardoor de relatie telkens kon normaliseren. Ik blijf het jammer vinden dat het wat blijft etteren, omgekeerd had ik al lang 'spons erover' gezegd. Ik zie wel hoe het loopt.
Echt, dit doet me weer allemaal zó aan kantoor denken. Blij dat ik nauwelijks meer op kantoor zit.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:26
Goede vraag.Chienandalou schreef: ↑09-08-2022 15:25TO, mis je het contact met deze persoon écht? Of vind je het vervelend dat deze persoon eenzijdig de keuze heeft gemaakt alleen zakelijk contact te hebben?
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:27
Niet per se. Ik heb in het verleden ook wel nieuwe collega's gehad waar ik eerst wel op die manier mee omging, maar waar later toch geen klik mee bleek. In het geval van deze collega was dit misschien wel de druppel. Met het eerste topic van TO in mijn achterhoofd kan ik me er wel iets bij voorstellen.aardbei35 schreef: ↑09-08-2022 15:23'Niet meer' impliceert dus dat ze dat voorheen wel deden. Wees dan, en dan heb ik het dus over die collega van TO, consequent denk ik dan. Als ze voor dit conflict ook niet over privézaken spraken, dan snap ik dat. Nu doen ze dit niet meer omdat er een conflict is geweest. Hoe doet die collega van TO dat dan in vriendschappen als er een keer een botsing is? Gelijk de ander negeren? Is het een onvermogen ofzo? Of is het toch weer dat verrekte kleutergedrag?
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:31
Ik vermoed dat TO zich afgewezen voelt. Tuurlijk is het niet leuk om erachter te komen dat iemand je niet mag. Maar in dit geval heeft TO dat wel aan zichzelf te danken.Chienandalou schreef: ↑09-08-2022 15:25TO, mis je het contact met deze persoon écht? Of vind je het vervelend dat deze persoon eenzijdig de keuze heeft gemaakt alleen zakelijk contact te hebben?
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:32
Wat wil jij eigenlijk? Is het hele idee van negeren vervelend? Heeft de collega een waarde die voor jou belangrijk is overschreden?wispel schreef: ↑09-08-2022 15:22Bedankt voor jullie blik, er zitten heel wat waardevolle tussen waaraan ik iets heb. Het zal inderdaad een stuk acceptatie zijn. Tegelijkertijd ben ikzelf ook al meermaals door een collega zo benaderd en behandeld, op een meer 'emotionele manier', vond dat zelf ook allesbehalve prettig, soms gebeuren die dingen nu eenmaal, maar we hebben het achteraf altijd kunnen uitspreken, waardoor de relatie telkens kon normaliseren. Ik blijf het jammer vinden dat het wat blijft etteren, omgekeerd had ik al lang 'spons erover' gezegd. Ik zie wel hoe het loopt.
Ik heb het ooit ook eens bij de hakken gehad en wat voor mij toen werkte was die persoon ook te negeren. Dus niet kinderlijk negeren, maar tot het besef komen dat je aan een dood paard niet meer moet trekken. Het begon haar op te vallen dat ik plotseling niet meer mijn best deed om nog met haar, anders dan werkgerelateerd, in contact te blijven. Ze vroeg me wat er was en toen heb ik aangegeven dat ik niet zit te wachten op een volwassen vrouw die in een werkrelatie dermate infantiel gedrag vertoond zoals zij deed in de vorm van negeren. En dat ik me eigenlijk aan haar heb aangepast. Nu werkte ik destijds op detachering en was dit ook makkelijker om zo te zeggen omdat ik ook wist dat ik na die opdracht naar een andere opdrachtgever zou gaan samen met nog enkele andere collega's die dezelfde werkgever hadden als ik destijds. Ik snap dat het anders is als je een vaste aanstelling hebt, maar wie weet is "je aanpassen/afstemmen aan/op de ander" een betere strategie om er zelf niet zoveel last meer van te hebben.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:33
In een vriendschap stap je over dingen heen als je de vriendschap wil behouden na een conflict en gesprek, dat zal even aanpassen/aftasten zijn en wel weer normaliseren. Of het conflict is een dealbreaker voor de vriendschap, dan houdt het helemaal op.aardbei35 schreef: ↑09-08-2022 15:23'Niet meer' impliceert dus dat ze dat voorheen wel deden. Wees dan, en dan heb ik het dus over die collega van TO, consequent denk ik dan. Als ze voor dit conflict ook niet over privézaken spraken, dan snap ik dat. Nu doen ze dit niet meer omdat er een conflict is geweest. Hoe doet die collega van TO dat dan in vriendschappen als er een keer een botsing is? Gelijk de ander negeren? Is het een onvermogen ofzo? Of is het toch weer dat verrekte kleutergedrag?
Met een collega moet je wel samenwerken, dat collega-schap kun je gewoon niet opzeggen. Dan is het juist professioneel om duidelijke kaders te hebben: wel beleefde omgangsvormen, wél werkgerelateerde zaken goed oppakken/afhandelen en niet een toneelspel opvoeren dat je zo ontzettend geïnteresseerd bent in het weekend van de collega waar je verder niets mee hebt.
Er wordt hier niemand genegeerd. Interesse veinzen zou ik pas kinderachtig vinden.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:34
+1Chienandalou schreef: ↑09-08-2022 15:33In een vriendschap stap je over dingen heen als je de vriendschap wil behouden na een conflict en gesprek, dat zal even aanpassen/aftasten zijn en wel weer normaliseren. Of het conflict is een dealbreaker voor de vriendschap, dan houdt het helemaal op.
Met een collega moet je wel samenwerken, dat collega-schap kun je gewoon niet opzeggen. Dan is het juist professioneel om duidelijke kaders te hebben: wel beleefde omgangsvormen, wél werkgerelateerde zaken goed oppakken/afhandelen en niet een toneelspel opvoeren dat je zo ontzettend geïnteresseerd bent in het weekend van de collega waar je verder niets mee hebt.
Er wordt hier niemand genegeerd. Interesse veinzen zou ik pas kinderachtig vinden.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:34
Uiteraard is dat een goed recht. Ik mis dit contact niet echt bekeken als vriendschap, dat heb ik nooit gevoeld. Wat er wel was was gewoon soms een gezellig praatje, hoefde daarom niet echt lang of gedetailleerd te zijn, nooit echt de behoefte gehad om alles op tafel te gooien, het gaat hem meer over de mens, de waardering daaracher. Omgekeerd, als ik weet dat een vaste collega 3 weken in een woestijn wandelde zou ik op z'n minst ook eens vragen of het deugd gedaan heeft, of wat dan ook, zonder een gedetailleerd verslag te verwachten. En al zeker wanneer dat toch enigszins de gebruikelijke cultuur is en die vraag wel aan alle andere 30 collega's stelt (letterlijk), duidelijk hoorbaar.Chienandalou schreef: ↑09-08-2022 15:25TO, mis je het contact met deze persoon écht? Of vind je het vervelend dat deze persoon eenzijdig de keuze heeft gemaakt alleen zakelijk contact te hebben?
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:36
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:38
Dat is niet echt een antwoord op de vraag.wispel schreef: ↑09-08-2022 15:34Uiteraard is dat een goed recht. Ik mis dit contact niet echt bekeken als vriendschap, dat heb ik nooit gevoeld. Wat er wel was was gewoon soms een gezellig praatje, hoefde daarom niet echt lang of gedetailleerd te zijn, nooit echt de behoefte gehad om alles op tafel te gooien, het gaat hem meer over de mens, de waardering daaracher. Omgekeerd, als ik weet dat een vaste collega 3 weken in een woestijn wandelde zou ik op z'n minst ook eens vragen of het deugd gedaan heeft, of wat dan ook, zonder een gedetailleerd verslag te verwachten. En al zeker wanneer dat toch enigszins de gebruikelijke cultuur is en die vraag wel aan alle andere 30 collega's stelt (letterlijk), duidelijk hoorbaar.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:40
Misschien heb ik mijn beroep dan wel gemist
maar serieus: de situatie die ik beschreef had niks te maken met iemand "een lesje te willen leren." Het enige wat ik gedaan heb was, toen ik doorkreeg dat zij me negeerde, op haar afstemmen. Toen zij me vroeg wat er was heb ik dat ene antwoord gegeven. Wat had ik dan moeten zeggen? Ik mag toch gewoon eerlijk zijn? Ik zit niet te wachten op een collega die me na een botsing gaat negeren terwijl het contact daarvoor heel anders was. Ik ben daar denk ik te direct voor.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:42
Hier op Viva denk ik niet dat je zoveel begrip daarvoor krijgt, als ik eerlijk ben. Misschien ben je té sociaal naar die collega toe. Accepteren dat jullie elkaar niet (meer) liggen en vraag jezelf ook af waarom je nog zoveel met zo'n persoon bezig zou willen zijn?wispel schreef: ↑09-08-2022 15:34Uiteraard is dat een goed recht. Ik mis dit contact niet echt bekeken als vriendschap, dat heb ik nooit gevoeld. Wat er wel was was gewoon soms een gezellig praatje, hoefde daarom niet echt lang of gedetailleerd te zijn, nooit echt de behoefte gehad om alles op tafel te gooien, het gaat hem meer over de mens, de waardering daaracher. Omgekeerd, als ik weet dat een vaste collega 3 weken in een woestijn wandelde zou ik op z'n minst ook eens vragen of het deugd gedaan heeft, of wat dan ook, zonder een gedetailleerd verslag te verwachten. En al zeker wanneer dat toch enigszins de gebruikelijke cultuur is en die vraag wel aan alle andere 30 collega's stelt (letterlijk), duidelijk hoorbaar.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:44
Het eenzijdig professioneel contact zou op zich geen probleem zijn mocht dat de algemene omgangsvorm zijn, ik vind het vooral confronterend dat ik voor de collega de enige ben waaraan niets gevraagd wordt. Ergens naar mijn gevoel is dat wel een vorm van isoleren, ondanks het recht daartoe te hebben. Interesse veinzen zoals hierboven is zeker ook niet goed, heel fake, laat dat maar zitten. Maar gewoon eens de vraag "ik hoop dat je een fijn verlof hebt gehad" kost geen geld en zou misschien wel een kleine stap zijn naar een normaliseren. Maar als het niet zo is is het zo, en het zal de kwestie voor mij zijn om de tijd haar ding te laten doen, en inderdaad de focus op het werk te houden. Maar jammer vind ik het wel. Ben algemeen wel wat gevoel aan isoleren van mensen, heb vroeger op school gezien wat dat met mensen aanricht, en dat was vreselijk (gelukkig zelf geen slachtoffer van geweest).
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:47
Jep, vind ik ook.aardbei35 schreef: ↑09-08-2022 15:18En dat vind ik persoonlijk dus kleutergedrag wat niet op de werkvloer thuishoort. Daar heb je het privé over met bijv. je partner, familie en vrienden tijdens een borrel of etentje. Nee, je hoeft niet elkaars besties te worden, maar er is een duidelijk verschil tussen kinderlijk negeren door lange tenen en professioneel met elkaar omgaan. Maar misschien dat ik daar een andere invulling aan geef. Ik heb meer waardering voor collega's die, als je bijvoorbeeld zoals TO een keer een conflict/botsing hebt, daar wel overheen kunnen stappen. Zeker als je voorheen een ander contact met elkaar had. Dit gedrag van de collega lijkt te komen door een conflict. Ik vind die persoon niet volwassen overkomen.
Maar zelf zou ik uiteindelijk denken; tis graag of niet.
dinsdag 9 augustus 2022 om 15:50
Je hebt toch gewoon normaal contact met de rest van je collega's? Wie er nu kinderachtig doet en waarom laat ik even in het midden, maar als 1 collega niet vraagt hoe je verlof was, dan is het niet direct isoleren. Je tilt er wel heel zwaar aan allemaal.wispel schreef: ↑09-08-2022 15:44Het eenzijdig professioneel contact zou op zich geen probleem zijn mocht dat de algemene omgangsvorm zijn, ik vind het vooral confronterend dat ik voor de collega de enige ben waaraan niets gevraagd wordt. Ergens naar mijn gevoel is dat wel een vorm van isoleren, ondanks het recht daartoe te hebben. Interesse veinzen zoals hierboven is zeker ook niet goed, heel fake, laat dat maar zitten. Maar gewoon eens de vraag "ik hoop dat je een fijn verlof hebt gehad" kost geen geld en zou misschien wel een kleine stap zijn naar een normaliseren. Maar als het niet zo is is het zo, en het zal de kwestie voor mij zijn om de tijd haar ding te laten doen, en inderdaad de focus op het werk te houden. Maar jammer vind ik het wel. Ben algemeen wel wat gevoel aan isoleren van mensen, heb vroeger op school gezien wat dat met mensen aanricht, en dat was vreselijk (gelukkig zelf geen slachtoffer van geweest).
Honey, you should see me in a crown
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
