Relaties
alle pijlers
Hart en hoofd: waarom geen match?
woensdag 3 oktober 2007 om 11:33
Hoi forummers. Ik lees al lange tijd mee op dit forum maar plaats eigenlijk nooit een bericht. Ik put wel altijd veel kracht uit jullie antwoorden naar andere TO's.
Vandaag heb ik de afspraken naar de advocaat verzonden. Nota bene op onze 16e trouwdag.............
We hebben een huwelijk gehad met veel ups and downs. Mijn man heb ik altijd veel vrijheid gegeven om hem de dingen te laten doen die hij graag wilde. Altijd zijn daar wel grenzen aan gesteld. Vorig jaar heeft hij echter de grens (een ander) overschreden. Mijn vertrouwen was naar het nulpunt gedaald. na veel praten, en praten en praten besloten we er toen toch "voor te gaan." Maar om eerlijk te zijn: het vertrouwen in hem was en bleef weg. Het gekke is dat ik nog wél zielsveel van hem hou, maar ik het gewoon niet meer op kan brengen. Al vrij snel pakte hij zijn oude leventje weer op, terwijl ik maar bleef hangen in het verleden en de zaken niet achter me kon laten.
Ik ben er nu (na anderhalf jaar) achter dat ik dat ook helemaal niet wil: ik ben zo niet en ik doe mezelf te kort. Mijn rotsvaste vetrouwen was en is weg en daarom hebben we besloten te gaan scheiden. Maar nu zit ik hier, en alle twijfels steken weer de kop op. waarom is houden van niet genoeg? Hij was/is de liefde van mijn leven maar voor mij is de basis weg. Ik kan momenteel alleen maar huilen en leef op thee en sigaretten (daar kan geen dieet tegenop). Ik voel me zo "mislukt" terwijl ik voor de buitenwereld te boek sta als een sterke vrouw die vrij nuchter naar de zaken kijkt. Mijn hart en mijn hoofd matchen niet. Mijn hoofd was er allang uit, maar waarom gaat mijn hart er dan zo tegenin????
Het voelt alsof ik uiteengerukt wordt. Heb zelfs fysieke pijn ervan............
Vandaag heb ik de afspraken naar de advocaat verzonden. Nota bene op onze 16e trouwdag.............
We hebben een huwelijk gehad met veel ups and downs. Mijn man heb ik altijd veel vrijheid gegeven om hem de dingen te laten doen die hij graag wilde. Altijd zijn daar wel grenzen aan gesteld. Vorig jaar heeft hij echter de grens (een ander) overschreden. Mijn vertrouwen was naar het nulpunt gedaald. na veel praten, en praten en praten besloten we er toen toch "voor te gaan." Maar om eerlijk te zijn: het vertrouwen in hem was en bleef weg. Het gekke is dat ik nog wél zielsveel van hem hou, maar ik het gewoon niet meer op kan brengen. Al vrij snel pakte hij zijn oude leventje weer op, terwijl ik maar bleef hangen in het verleden en de zaken niet achter me kon laten.
Ik ben er nu (na anderhalf jaar) achter dat ik dat ook helemaal niet wil: ik ben zo niet en ik doe mezelf te kort. Mijn rotsvaste vetrouwen was en is weg en daarom hebben we besloten te gaan scheiden. Maar nu zit ik hier, en alle twijfels steken weer de kop op. waarom is houden van niet genoeg? Hij was/is de liefde van mijn leven maar voor mij is de basis weg. Ik kan momenteel alleen maar huilen en leef op thee en sigaretten (daar kan geen dieet tegenop). Ik voel me zo "mislukt" terwijl ik voor de buitenwereld te boek sta als een sterke vrouw die vrij nuchter naar de zaken kijkt. Mijn hart en mijn hoofd matchen niet. Mijn hoofd was er allang uit, maar waarom gaat mijn hart er dan zo tegenin????
Het voelt alsof ik uiteengerukt wordt. Heb zelfs fysieke pijn ervan............
woensdag 3 oktober 2007 om 11:37
Houden van stopt niet in een keer. maar als het vertrouen wg is, dan doe je id jezelf tekort als je blijft. jezelf blijven afvragen: zou ie nu.... dat is killing voor je eigenwaarde. denk dat je de goede stapheb gezet. loslaten, afscheid nemen het doet altijd pijn, maar tijd zal die wond helen. nu is het even moeilijk, maar over een jaar gat de zon weer schijnen en kun je trots op jezelf zijn omdat je voor jezelf gekozen hebt. Heel veel sterkte!
woensdag 3 oktober 2007 om 12:01
Hoi Mausiemaus, mijn ervaring is, dat je hart altijd liefde nodig heeft, en als het moet kiezen tussen onvolmaakte 'liefde' of helemaal geen, dan kiest het voor de onvolmaakte. Het hart is niet in staat om ook maar een ogenblik zonder liefde, zonder een 'maatje' te leven. Het is ook niet in staat tot langetermijndenken, het wil NU liefde. En dan neemt het wat er NU is, al is dat nog zo onbevredigend.
Het hart is eigenlijk net een klein kind, dat wil spelen en niet naar school wil gaan, omdat het niet aan de toekomst denkt. Het zoekt onmiddellijke bevrediging.
Gelukkig heb je ook nog een hoofd, en als je hart aan je hoofd gehoorzaamt, bestaat de kans dat je hart ook ooit helemaal gelukkig zal zijn!
Doe dus maar wat je verstand zegt, al doet het je hart pijn. Die pijn zal vervagen en vervolgens genezen, en wellicht word je ooit nog gelukkiger dan ooit tevoren. Dat heb ik zelf mogen meemaken. Ik wens jou hetzelfde toe.
Het hart is eigenlijk net een klein kind, dat wil spelen en niet naar school wil gaan, omdat het niet aan de toekomst denkt. Het zoekt onmiddellijke bevrediging.
Gelukkig heb je ook nog een hoofd, en als je hart aan je hoofd gehoorzaamt, bestaat de kans dat je hart ook ooit helemaal gelukkig zal zijn!
Doe dus maar wat je verstand zegt, al doet het je hart pijn. Die pijn zal vervagen en vervolgens genezen, en wellicht word je ooit nog gelukkiger dan ooit tevoren. Dat heb ik zelf mogen meemaken. Ik wens jou hetzelfde toe.
woensdag 3 oktober 2007 om 12:15
Reiger en Krengiserweer,
Dank je wel voor jullie lieve woorden. En Reiger, jouw reactie heeft mij diep geraakt. Ik weet van je uit eerdere postings dat je ook e.e.a. achter je kiezen hebt gehad (maar wie niet).
Jouw woorden zijn verschrikkelijk treffend en een geweldige metafoor. Ik zal hem onthouden, lezen en herlezen, zodat ik begrijp waarom "het kind" altijd wilde spijbelen..................
Dank je wel voor jullie lieve woorden. En Reiger, jouw reactie heeft mij diep geraakt. Ik weet van je uit eerdere postings dat je ook e.e.a. achter je kiezen hebt gehad (maar wie niet).
Jouw woorden zijn verschrikkelijk treffend en een geweldige metafoor. Ik zal hem onthouden, lezen en herlezen, zodat ik begrijp waarom "het kind" altijd wilde spijbelen..................
woensdag 3 oktober 2007 om 12:30
Reiger 100 
ik heb je wijze woorden uitgeprint zodat ik ze door kan lezen als ik ze nodig heb.
Mausiemaus ,
heel veel sterkte meid. (f)
ik kan echt de woorden van reiger beamen, ben zelf gescheiden na 20 jr .
ondanks alle pijn en verdriet heb ik ook nog heel lang van die man gehouden.
de pijn en die manier van houden van gaan over , geloof me.
Het heeft alleen [ veel ] tijd nodig.
ik heb je wijze woorden uitgeprint zodat ik ze door kan lezen als ik ze nodig heb.
Mausiemaus ,
heel veel sterkte meid. (f)
ik kan echt de woorden van reiger beamen, ben zelf gescheiden na 20 jr .
ondanks alle pijn en verdriet heb ik ook nog heel lang van die man gehouden.
de pijn en die manier van houden van gaan over , geloof me.
Het heeft alleen [ veel ] tijd nodig.
donderdag 4 oktober 2007 om 08:22
Ik denk dat mensen zelden uit elkaar gaan omdat ze niet meer van elkaar houden, maar gewoon omdat het niet meer werkt en dat is moeilijk te begrijpen omdat je ergens ook zo iets hebt van als je nog van elkaar houd moet je toch een manier kunnen vinden om het te laten werken. Het zou waarschijnlijk een stuk simpeler en pijnlozer zijn als het houden van over was voordat je uit elkaar zou gaan, maar helaas is dat vaak niet zo.
donderdag 4 oktober 2007 om 09:01
Krijg net een SMS van hem.............
"We gaan niet scheiden omdat we niet van elkaar houden, juist dáárom......... Omdat ik weet dat ik je niet gelukkig maak en jij het allerbeste verdient. Ik gun je het beste van het beste, en dat ben ik niet voor je. Het breekt mijn hart dat ik je niet gelukkig maak (door mijn levensstijl) en dat je verdiet en pijn hebt. Ik hou van je, ik hou van je..................
En nu zit ik dus wéér te huilen.
"We gaan niet scheiden omdat we niet van elkaar houden, juist dáárom......... Omdat ik weet dat ik je niet gelukkig maak en jij het allerbeste verdient. Ik gun je het beste van het beste, en dat ben ik niet voor je. Het breekt mijn hart dat ik je niet gelukkig maak (door mijn levensstijl) en dat je verdiet en pijn hebt. Ik hou van je, ik hou van je..................
En nu zit ik dus wéér te huilen.
donderdag 4 oktober 2007 om 11:09
Hé maussie meissie ,
ik begrijp je tranen wel hoor meid,
dit zijn dingen die je normaal zo graag wilt horen maar je kunt er nu ff niks mee.
Jullie voelen beide nog zoveel liefde voor elkaar hebben jullie ooit relatietherapie over wogen ??
Er zullen toch wel meer mensen zijn hier op t forum die dat hebben gedaan.
Misschien kunnen zij je zeggen of het zin heeft om daar aan te beginnen.
Denk je wel dat het eventueel een uitkomst zou zijn voor jou en je man of hebben jullie beide zo iets van : alles behalve dat ??
Hou je goed meid, ik hoor je .
ik begrijp je tranen wel hoor meid,
dit zijn dingen die je normaal zo graag wilt horen maar je kunt er nu ff niks mee.
Jullie voelen beide nog zoveel liefde voor elkaar hebben jullie ooit relatietherapie over wogen ??
Er zullen toch wel meer mensen zijn hier op t forum die dat hebben gedaan.
Misschien kunnen zij je zeggen of het zin heeft om daar aan te beginnen.
Denk je wel dat het eventueel een uitkomst zou zijn voor jou en je man of hebben jullie beide zo iets van : alles behalve dat ??
Hou je goed meid, ik hoor je .
donderdag 4 oktober 2007 om 11:40
he mausie ik snap precies hoe je in tweeen wordt gescheurd.
Ik heb het niet doorgezet de scheiding,het sms is bijna dezelvde wat ik ooit kreeg.
Vreslijk als je zoveel van iemand houdt die je zo gekwest heeft
erg dat je er gewoon voor jezelf niet mee klaarkomt
alsof je zelfveraad pleegt als je blijft,en toch is gaan ook zo moeilijk.
Wij hebben wel therapie gedaan,wel ieder appart.het heeft me wel geholpen.
Ik heb kunnen acpeteren dat het gebeurd is,het blijft wel nog steeds pijn doen,maar het gaat al veel beter als een jaar geleden.
Het met elkaar doorwillen gaan kost heel veel energie en moed
In de afgelopen 3 jaar,heb ik 3 keer een advocaat gebeld om een afspraak 2 keer alle papieren ingevuld,maar ik ben niet gescheiden
ik merk dat de boze verdrietige perioden steeds minder worden naarmate wij verder komen.het wordt steeds minder dus
Wij maken een nieuw verleden samen,al zullen wij altijd deze bagger met ons meedragen.
Misschien hebben jullie eerder een time-out nodig als een scheiding das zo definitief,en je hebt misschien nog twijfels dat het ergens ergens in in je relatie weer goedkomt.
Ik zeg de tijd zal het leren.
zekerheid krijg je altijd pas achteraf.
heel veel sterkte.
Ik heb het niet doorgezet de scheiding,het sms is bijna dezelvde wat ik ooit kreeg.
Vreslijk als je zoveel van iemand houdt die je zo gekwest heeft
erg dat je er gewoon voor jezelf niet mee klaarkomt
alsof je zelfveraad pleegt als je blijft,en toch is gaan ook zo moeilijk.
Wij hebben wel therapie gedaan,wel ieder appart.het heeft me wel geholpen.
Ik heb kunnen acpeteren dat het gebeurd is,het blijft wel nog steeds pijn doen,maar het gaat al veel beter als een jaar geleden.
Het met elkaar doorwillen gaan kost heel veel energie en moed
In de afgelopen 3 jaar,heb ik 3 keer een advocaat gebeld om een afspraak 2 keer alle papieren ingevuld,maar ik ben niet gescheiden
ik merk dat de boze verdrietige perioden steeds minder worden naarmate wij verder komen.het wordt steeds minder dus
Wij maken een nieuw verleden samen,al zullen wij altijd deze bagger met ons meedragen.
Misschien hebben jullie eerder een time-out nodig als een scheiding das zo definitief,en je hebt misschien nog twijfels dat het ergens ergens in in je relatie weer goedkomt.
Ik zeg de tijd zal het leren.
zekerheid krijg je altijd pas achteraf.
heel veel sterkte.
donderdag 4 oktober 2007 om 12:05
Dank je wel voor jullie reacties.
Wij zijn beiden heel verschillend en de laatste jaren steeds verder uitelkaar gegroeid. We zijn 2 tegenpolen en delen weinig............
Hij ging links en ik rechts en hoewel we wanhopige pogingen van beide kanten hebben ondernomen (om het elkaar naar de zin te maken en elkaar tegemoet te komen) dreven we steeds verder uitelkaar. Mijn man is een beetje een "flierefluiter." Gaat graag op stap met vrienden en naar de tijd heeft hij nog nooit gekeken. Ik ben graag thuis, studeer graag, werk veel en maak carriere. Houd van veel muziek (behalve Nederlandstalig, waar hij dus weer gek op is). Heb een tijdje geleden hier op het forum ook met veel interesse de post gevolgd: "verschil in opleidingsniveau." Dat is bij ons ook het geval.
In al die jaren ben ik me blijven ontwikkelen en is hij nog steeds diezelfde knul gebleven. Niet dat het één beter is als het ander, begrijp me goed, maar ik ben wel iemand die "vooruit" wil, me wil blijven ontwikkelen. Het vreemde is: gisteren was een goede vriendin hier en ze zei; "heb je wel eens nagedacht hoe maf het is dat jullie geen gezamenlijke vrienden hebben na al die jaren?" ik werd er even stil van. het klopt: ik heb mijn vriendinnen en vrienden, en hij de zijne. Om eerlijk te zijn: ik heb ook niet zoveel met zijn vrienden (en hij niet met de mijne).
Relatietherapie? heb het wel overwogen maar het veranderd mij niet denk ik. Ik ben zoals ik ben (geworden) en hij is zoals hij is. Heb net eens geluisterd naar dat liedje "jij bent zo" (Nederlandstalig ik weet het). Ik verveel me inderdaad geen moment, maar wordt er ook niet "blijer" van............
Wij zijn beiden heel verschillend en de laatste jaren steeds verder uitelkaar gegroeid. We zijn 2 tegenpolen en delen weinig............
Hij ging links en ik rechts en hoewel we wanhopige pogingen van beide kanten hebben ondernomen (om het elkaar naar de zin te maken en elkaar tegemoet te komen) dreven we steeds verder uitelkaar. Mijn man is een beetje een "flierefluiter." Gaat graag op stap met vrienden en naar de tijd heeft hij nog nooit gekeken. Ik ben graag thuis, studeer graag, werk veel en maak carriere. Houd van veel muziek (behalve Nederlandstalig, waar hij dus weer gek op is). Heb een tijdje geleden hier op het forum ook met veel interesse de post gevolgd: "verschil in opleidingsniveau." Dat is bij ons ook het geval.
In al die jaren ben ik me blijven ontwikkelen en is hij nog steeds diezelfde knul gebleven. Niet dat het één beter is als het ander, begrijp me goed, maar ik ben wel iemand die "vooruit" wil, me wil blijven ontwikkelen. Het vreemde is: gisteren was een goede vriendin hier en ze zei; "heb je wel eens nagedacht hoe maf het is dat jullie geen gezamenlijke vrienden hebben na al die jaren?" ik werd er even stil van. het klopt: ik heb mijn vriendinnen en vrienden, en hij de zijne. Om eerlijk te zijn: ik heb ook niet zoveel met zijn vrienden (en hij niet met de mijne).
Relatietherapie? heb het wel overwogen maar het veranderd mij niet denk ik. Ik ben zoals ik ben (geworden) en hij is zoals hij is. Heb net eens geluisterd naar dat liedje "jij bent zo" (Nederlandstalig ik weet het). Ik verveel me inderdaad geen moment, maar wordt er ook niet "blijer" van............
donderdag 4 oktober 2007 om 13:52
Je zegt hart en hoofd, maar misschien zijn het eerder tegenstrijdige gevoelens. Je houdt van hem, maar het vertrouwen is weg, de basis is weg. Het voelt niet meer veilig en fijn. Dat is ook een gevoel.
Waarom voel je je mislukt? Omdat je huwelijk nu voorbij is? Dat je weer single wordt? Dat hoeft toch helemaal niet..
Ik kan niets zeggen over hoe het tussen jullie zit, maar het is toch een periode van rouw waar je doorheen gaat, vol twijfels, en verwarrende gevoelens.
Sterkte..
Waarom voel je je mislukt? Omdat je huwelijk nu voorbij is? Dat je weer single wordt? Dat hoeft toch helemaal niet..
Ik kan niets zeggen over hoe het tussen jullie zit, maar het is toch een periode van rouw waar je doorheen gaat, vol twijfels, en verwarrende gevoelens.
Sterkte..
