Relaties
alle pijlers
Help, wat moet ik????????????
maandag 27 november 2006 om 18:30
Ik Pieker me suf. Ik weet me even geen raad.Ik ben nu bijna 2 jaar getrouwd en 3 jaar samen. Onze relatie zat in het begin in de sneltrein, binnen een jaar zijn we gaan samenwonen, getrouwd en een hebben een zoon gekregen. Ik was voorheen alleenstaand moeder en ondanks ik erg blij was met mijn leventje was ik toch ook ontzettend blij dat hij erbij kwam. Huisje, boompje, beestje is toch altijd een grote wens van me geweest. Zo was ik altijd een zelfstandige trotse vrouw. Ik deed het huishouden, de opvoeding van een kind en daarnaast werkte en een studeerde ik. Ik had veel vriendinnen en was altijd wel met iets bezig. Via een kennis kregen wij elkaar email adressen en hebben een tijdje gemaild. Ik kende hem nog wel van jaren geleden maar dat hielp op bij hallo en goedendag. Ook kende ik de verhalen rondom zijn persoontje, maar daar heb ik mij niet van aangetrokken. Hij deed zich voor als iemand die van zijn fouten had geleerd en met zijn verleden had gebroken. Dit wilde ik maar al te graag geloven.Eigenlijk als ik heel eerlijk ben is onze relatie nog nooit gelijkwaardig geweest. Zo stom als ik ben heb ik hem op een voetstuk geplaatst. Het begon al bij de zwangerschap, door de hormonen of weet ik veel wat voor een reden werd erg bang, bang om hem te verliezen en weer alleen te komen te staan, angst voor alles dat het niet goed zou gaan met het leventje dat in me groeide, angst voor de dood. Met deze gevoelens kon ik niet bij hem terecht. Ik hoefde niet te verwachten dat ik een schouder en een arm om mee heen kreeg. Hij had genoeg problemen om zijn leven gehad en was niet van plan om die van mij ook nog eens mee te slepen. Ik moest het maar alleen oplossen. In die tijd is het me ook opgevallen dat hij best wel veel drinkt. Als ik daar dan eens wat van zei, kreeg ik te horen dat ik me met hem niet moest bemoeien en dat ik jaloers wat dat ik nu zelf niet kon drinken. Omdat ik zwanger was hoefde het niet zo te zijn dat hij er onder hoefde te lijden. Ik geloofde hem op een gegeven moment , ik had immers ook last van mijn hormonen en kende mijzelf op sommige moment ook niet meer. Wel was ik teleurgesteld dat ik geen begrip of ook maar enige vorm van steun kreeg. Ik voelde me erg alleen tijdens de zwangerschap, ik had hem me zo anders voor gesteld. Bij mijn eerste zwangerschap was ik alleen en jong, ik had een zwangerschap met een partner erbij misschien iets wat romantischer gemaakt dan het in werkelijkheid zou zijn. Hij praatte veel over zijn ex vriendin. Hij had naar mijn idee een haat/liefde verhouding met haar en het nog niet verwerkt. Zoals hij praatte dat hij niet tegen ruzie kan, eerst alles uitpraten voor het slapen gaan enz. Niets er van is waar, hoe vaak ik wel niet heb willen praten of terug komen op iets. Niets word uitgepraat en ik heb soms werkelijk het idee dat hij beter slaap wanneer we ruzie hebben.Twee dagen nadat onze zoon geboren is, zegt hij uit het niets tegen mij “als je vreemd gaat dan blijft dit kind bij mij!’ Mijn goed zeg, ik heb net je kind gebaard en jij hebt het over vreemd gaan? Ik wist niet wat ik met deze opmerking moest. In die week kreeg hij ook een sms-je, “Gefeliciteerd met je zoon en een knuffel aan de kleine kus.” Ik heb aan hem gevraagd van wie dit sms-je was en ik kreeg een vaag antwoord dat het van zijn collega was. Nu ik hem vertelde dat ik het niet vertrouwde omdat hij van dit nummer vaker vage sms-jes kreeg en telefoontjes werd ik uitgelachen en kregen we weer ruzie. Uiteindelijk blijk ik gelijk te hebben en het van zijn ex te zijn. De reden waarom hij toen nog contact met haar had was ook vaag. ( ik heb hier nog mijn grote twijfels over ook al hebben we het er niet meer over). In het eerste jaar na de bevalling ben k vooral bezig geweest om weer mijzelf te worden. Ik heb hier hulp bij gezocht. Toen onze zoon 1 jaar werd had ik het gevoel weer redelijk dicht bij mijzelf te zijn. Ik had gehoopt dat onze relatie dan ook beter zou worden, hij is toch verliefd geworden op die vrolijke spontane zelfstandige meid. Maar niets is minder waar. Op ene of andere manier controleert hij me, als ik eens weg wil dan hebben we ruzie. Ik dacht eerst dat het wel over zou gaan, hij moet er natuurlijk even aan wennen dat ik meer voor mezelf op kom en mijn eigen ruimte weer neem. Maar tot nu toe is er geen verschil en lijkt het alleen maar erger te worden. Zo hadden we laatst ruzie omdat ik na het werk nog een feestelijke bijeenkomst van uit het werk. Ik had met hem afgesproken dat ik daar naar toe zou gaan. Toen ik om 18 uur belde dat het heel iets later zou worden (het begon om 17 uur) kon ik al horen dat hij het niet leuk vond. Ik was tegen 19.30 thuis. Ik kreeg van alles over me heen, ook het weekeindje weg wat besproken hadden om eens alleen zonder de kinderen zijn zou net meer doorgaan, ik hoefde geen brood meer voorhem te smeren en hij zou wel terug naar zijn ex gaan. Ook zou hij niet meer naar de presentatie van mijn zoon gaan, (mijn zoon had het nog expliciet aan hem gevraagd of hij zou komen). Ik vind het zo erg dat hij dingen over de rug van de kinderen uit vecht. Hij is ook daadwerkelijk niet geweest, mijn hart brak toen ik mijn zoon moest vertellen waar zijn (stief) vader er niet bij was. Maar na die tijd word wel weer van mij verwacht dat ik brood smeer en mee ga naar het weekeindje weg. Ik ben geen klein kind die je een snoepje kan geven en weer af kan pakken. Dat weekeindje gaat niet door dat heb ik geannuleerd ik heb het een week kunnen volhouden om zijn brood niet te smeren, maar dat zorgde voor zo veel ruzie dat ik nu maar weer zijn brood smeer en ja en amen zeg. De ergste ruzie’s vind ik nog dat hij over de kinderen begint waar ze bij zijn. Of dat hij bewust wil kwetsen over dingen die ik hem meegemaakt in het verleden en die ik hem in vertrouwen heb verteld. Niet dat nog gapende wonden zijn, ik heb het verwerkt en mee gedeald. Maar valt me zwaar als iemand het bewust tegen me gebruikt om me pijn te doen of me klein te krijgen. We zijn toch niet met elkaar getrouwd om elkaar te kwetsen. Ik krijg allerlei verwijten naar mijn hoofd, het is zo moeilijk uit te leggen. Ik word beschuldigd van allerlei dingen. Ik wil het verhaal graag zo precies vertellen maar als ik ergens begin lijkt er geen einde aan te komen. Ik kan en mag mezelf niet zijn. Ik maak me erg veel zorgen, ik merk dat ook mijn kinderen er last van hebben. Zo heeft mijn oudste problemen op school en is zijn emotionele ontwikkeling gestopt vlak nadat wij in deze relatie kwamen. Dit is iets waar ik net achter ben gekomen. Iets wat hij niet weet want ik ben veels te bang dat het op mijn zoon afgereageerd word. Ik zou er zo graag met hem over praten, hem duidelijk maken dat het zo niet langer gaat en dat je niet op deze manier met elkaar om kan gaan. Ik weet niet wat ik moet en of deze relatie nog te redden is. Ja als ik alles doe wat hij van mij verwacht is er geen probleem. Daarom is het de laatste week rustig. Wie herkent iets in mijn verhaal, kan me tips of adviezen geven. In relatie therapie of überhaupt gewoon een gesprek wil hij niet.Ik ben wanhopig?
woensdag 28 maart 2007 om 12:01
Lieve Iseo, Ik herken de vragen die je jezelf heb gesteld tijdens de zwangerschap, ik had het bij mijn eerste ook. Ik ben zo trots op de tijd die ik met hem als baby, peuter en kleuter enz. heb meegemaakt. Ik heb hier hele fijne herinneringen aan. Tot dat…. Nou ja de rest van het verhaal ken je inmiddels. Ik wil ook een trotse moeder zijn, een leeuwin dat vecht en er voor gaat. Net wat je zegt als je een maal de knoop hebt doorgehakt gaan de dingen heel snel, dat ken ik nog wel van toen. Ik ben blij voor je dat je het heb gedaan en nu echt de vrouw kan zijn wie je wil zijn en van nature bent. Ik denk dat je gelijk hebt, mijn onrust is een fase waar ik nu doorheen moet, het hoort erbij. Het staat voor een verandering. Ik heb al 1 stap gemaakt en ik heb volgende week een afspraak met een therapeut / maatschappelijk werkster. Ik heb haar uitgelegd dat ik eigenlijk in relatie therapie wil maar niet weet of mijn man mee wil. Als hij niet wil, ga ik voor mezelf, ik zie door de bomen het bos niet meer en mijn gevoel gaat me aan de loop. Mijn man weet het nog niet maar ik speel open kaart. Ik heb hem al gezegd dat ik met of zonder hem hulp ga zoeken en de keuze is aan hem. Ik krijg vandaag de uitnodiging en een intake formulier thuis gestuurd en doe hier niet stiekem over. Mijn besluit staat vast ik heb hulp nodig. Nu is het aan hem of hij mee gaat, doet hij dat met hij met de billen bloot, doet hij het niet dan weet hij ook niet wat er besproken gaat worden maar dat het over mij gaat en over de relatie mag duidelijk zijn. Dit is echt het laatste wat ik voorstel. Als ik dit gedaan heb, hoop ik dat ik eindelijk het gevoel heb dat ik er werkelijk alles aan gedaan heb. Begrijp je wat ik bedoel. Als hij niet gaat heb ik in ieder geval hulp, weet ik veel waarbij, maar ik denk dat het wel goed voor me zal zijn. Ik heb ook het gevoel dat ik van af nu alleen nog maar zal winnen en sterker zal worden. Ik had gister een gesprek met een vriendin, ze vroeg me Hou je nog van hem? Ik kon er werkelijk geen antwoord op geven, geen ja maar ook geen nee. Er zijn een aantal zaken veranderd maar doet hij dat zoals Allis zegt alleen om me bij zich te houden of is het echt omdat hij bepaalde dingen inziet. Net zoals jullie zeggen, ik heb me bij bepaalde dingen neergelegd, ik zie het al niet eens meer, en dat zijn waarschijnlijk heel veel dingen. Ook zijn er dingen veranderd omdat ik ben veranderd, ach ja hebben we weer een ruzie gat er vaak door mijn hoofd, ik weeg de dingen niet meer zo af omdat ik bang ben voor hem. Dus hoe is de situatie nu werkelijk, ik ben veranderd, hij vertoond aangepast gedrag. Ik word er gek van. Nou ja, ik heb het even van me afgeschreven, weet niet of het te begrijpen is allemaal. Het zit in mijn hoofd en ik weet niet of ik het goed verwoord. Weetje zal ik eens iets grappigs vertellen en ik weet niet of je er in geloofd. Maar ik heb gisteren tarot kaarten getrokken. Ik deed een inzichtlegging. Dus 1 kaart voor mij, 1 kaart voor de partner en de ander voor de situatie het komende half jaar. Mijn kaart stond voor twijfel, besluiteloosheid, gevecht in mijzelf, zijn kaart stond voor eenzaamheid, angst, vermomming, oneerlijk en verraad en de laatste kaart stond voor overwinning door kracht, voorspoed, mogelijk tijdelijke ellende, diep emotionele gevoelens, rechtvaardigheid. Nou of men er in gelooft of niet, ik vond het zo bijzonder. Ik ga hier even aan de slag, straks komt de oudste thuis en word de jongste wakker en ik wil in het zonnetje zitten en een boekje lezen terwijl de kids spelen. Even ontspannen. CharlieJo, hoe gaat het??? Ik ben ook zo nieuwsgierig. Heb je de echo al gehad?Liefs Klara
donderdag 29 maart 2007 om 13:11
Hee meiden!
Klara ik herken je twijfels zo goed, op het moment dat het dan even normaal lijkt te gaan, denk je dat je helemaal niet bij hem weg wilt en voel je je rot dat je het er met anderen over hebt. Helaas is het nooit lang normaal en gebeurd er wel weer wat, waardoor je denkt, nee met jou wil ik echt niet verder. Daar hoef je nooit lang op te wachten.
Dat hij nu zijn best LIJKT te doen, is leuk maar ik heb er geen vertrouwen meer in. Ik geloof het niet meer.Ik denk dat hij nooit zal stoppen met gebruiken van shit ondanks dat dit dan zijn tweede relatie zal zijn die op de klippen loopt daardoor en ja ik ben er best erg van overtuigd dat hij zichzelf wat aan zal doen, maar dat is echt zijn keus, niet de mijne, omdat hij niet kan en echt genoeg wil veranderen. Hulp wil hij niet meer en relatietherapie is afgesloten hoofdstuk. Ik ben niet verantwoordelijk voor zijn keuzes en ik laat me niet (meer) chanteren omdaarom maar te blijven. Daar pas ik voor.
Oke ben nu erg pissig. meneer moet weer geld hebben, zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Over de toekomst maak ik me geen zorgen financieel, ik heb een goede baan met leuk inkomen, heb altijd uitstekend voor mezelf kunnen zorgen maar sinds hij in mijn leven is, heb ik geen rooie cent meer, dit ben ik ook zat. Meneer wil leven als een directeur en niet als een monteur.
De shit die hij gebruikt is wiet, dagelijks en veel (zo dat is de allereerste keer dat ik tegen iemand zeg, moet gelijk huilen. ik wil dit niet meer!)
Met mijn zwangerschap gaat het redelijk, ben gelukkig niet meer zo misselijk maar kan er nog steeds niet echt van genieten. Ik voel druk dat ik een keuze moet maken. Volgende week heb ik weer termijnecho, dan weet ik tenminste hoe lang ik zwanger ben, dan gat het misschien wat meer leven voor me en kan ik ervan gaan genieten.
Iseo wat je schrijft over ga ik een moeder zijn die aan een ander overlaat hoe we ons voelen. Nee dat wil ik niet. Dat wil ik echt niet.
Soms denk ik dat het aan mijn hormomen ligt dat ik me zo voel en het zo zat ben.......
Ik kan het nog niet om een paar dagen weg te gaan. Hij blijkt nog steeds zijn best te doen. Heeft veel begrip.
Ik geef nu grote mond terug en daardoor zat hij gisteren weer boven te roken.......... ik heb voor mezelf gezegd dat ik hem tot en met 30 april de tijd geef om twee weken niet te roken, dan geef ik hem nog kans, lukt dit niet dat vertrek ik op 30 april naar mijn moeder. Hij weet dit niet, hij weet dat hij nog een kans heeft.Ik vertel het hem ook niet want onder druk kan hij niet stoppen (eigenlijk nergens voor.............) Zijn financien zijn op en mijne ook, dus hij zoekt het maar uit.
Klara wat goed dat je de stap hebt gezet om erover te praten en ik begrijp heel goed dat je er alles aan gedaan wilt hebben voordat je ermee stopt. Als je niet zeker bent van je keus en weggaat terwijl je nog vol twijfels zit, zal je alleen aan de goede momenten terug denken en weer terug gaan, terwijl als je zeker weet dat je alles hebt gedaan om het goed te maken en het lukt niet, je dan een duidelijke keus zonder twijfels kan maken. En je echt voor jezelf kan kiezen. Daarom ben ik hier ook nog in deze relatie. Ik heb mnog twijfels, maar probeer ze kwijt te raken. Daarom hem weer mogelijkheid bieden.
Lieve klara ik geloof zeker in tarot kaarten, die hebben mij bij mijn man gebracht................ toen was mijn keuze duidelijk.
Een tijdje terug ben ik op een paranormale beurs geweest, daar ging iemand mijn aura lezen, er kwam onder andere uit dat ik zelf vond dat ik geen relatie heb (en dat terwijl ik getrouwd ben). Ik denk zelf dat dit komt doordat het geen gelijkwaardige relatie is met respect voor elkaar, wij kunnen alleen maar vechten.
De door jou getrokken kaarten zijn voor mij heel duidelijk!!!! Maar dat is eigenlijk maar net hoe je ze interpreteert.
Ik heb gelukkig volgende week weer een gesprek met mijn coach (via het werk) hopenlijk kan zij me helpen het weer helder te krijgen. Helaas kan ik niet extern praten over zijn wietgebruik. Net ruzie met hem gemaakt via sms over voorval van gisteren (ik moest mijn tas opruimen en zij dat die prima hing op de plek waar hij was) hij vond dit kinderachtig en deed daarom gisteren boos en ging roken en deed daarom vanmorgen en daarstraks nog boos, ik heb hem aangegeven dat ik het stom vind dat ie dan gelijk moet roken (hij belooft iedere dag dat het de laatste is...) en zijn vraag (eigenlijk meer een opdracht: ruim die tas eens op) en vanaf dat moment doet ie zijn best om het goed te maken.
Latsi ik weet het echt niet meer.....................
Klara ik herken je twijfels zo goed, op het moment dat het dan even normaal lijkt te gaan, denk je dat je helemaal niet bij hem weg wilt en voel je je rot dat je het er met anderen over hebt. Helaas is het nooit lang normaal en gebeurd er wel weer wat, waardoor je denkt, nee met jou wil ik echt niet verder. Daar hoef je nooit lang op te wachten.
Dat hij nu zijn best LIJKT te doen, is leuk maar ik heb er geen vertrouwen meer in. Ik geloof het niet meer.Ik denk dat hij nooit zal stoppen met gebruiken van shit ondanks dat dit dan zijn tweede relatie zal zijn die op de klippen loopt daardoor en ja ik ben er best erg van overtuigd dat hij zichzelf wat aan zal doen, maar dat is echt zijn keus, niet de mijne, omdat hij niet kan en echt genoeg wil veranderen. Hulp wil hij niet meer en relatietherapie is afgesloten hoofdstuk. Ik ben niet verantwoordelijk voor zijn keuzes en ik laat me niet (meer) chanteren omdaarom maar te blijven. Daar pas ik voor.
Oke ben nu erg pissig. meneer moet weer geld hebben, zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Over de toekomst maak ik me geen zorgen financieel, ik heb een goede baan met leuk inkomen, heb altijd uitstekend voor mezelf kunnen zorgen maar sinds hij in mijn leven is, heb ik geen rooie cent meer, dit ben ik ook zat. Meneer wil leven als een directeur en niet als een monteur.
De shit die hij gebruikt is wiet, dagelijks en veel (zo dat is de allereerste keer dat ik tegen iemand zeg, moet gelijk huilen. ik wil dit niet meer!)
Met mijn zwangerschap gaat het redelijk, ben gelukkig niet meer zo misselijk maar kan er nog steeds niet echt van genieten. Ik voel druk dat ik een keuze moet maken. Volgende week heb ik weer termijnecho, dan weet ik tenminste hoe lang ik zwanger ben, dan gat het misschien wat meer leven voor me en kan ik ervan gaan genieten.
Iseo wat je schrijft over ga ik een moeder zijn die aan een ander overlaat hoe we ons voelen. Nee dat wil ik niet. Dat wil ik echt niet.
Soms denk ik dat het aan mijn hormomen ligt dat ik me zo voel en het zo zat ben.......
Ik kan het nog niet om een paar dagen weg te gaan. Hij blijkt nog steeds zijn best te doen. Heeft veel begrip.
Ik geef nu grote mond terug en daardoor zat hij gisteren weer boven te roken.......... ik heb voor mezelf gezegd dat ik hem tot en met 30 april de tijd geef om twee weken niet te roken, dan geef ik hem nog kans, lukt dit niet dat vertrek ik op 30 april naar mijn moeder. Hij weet dit niet, hij weet dat hij nog een kans heeft.Ik vertel het hem ook niet want onder druk kan hij niet stoppen (eigenlijk nergens voor.............) Zijn financien zijn op en mijne ook, dus hij zoekt het maar uit.
Klara wat goed dat je de stap hebt gezet om erover te praten en ik begrijp heel goed dat je er alles aan gedaan wilt hebben voordat je ermee stopt. Als je niet zeker bent van je keus en weggaat terwijl je nog vol twijfels zit, zal je alleen aan de goede momenten terug denken en weer terug gaan, terwijl als je zeker weet dat je alles hebt gedaan om het goed te maken en het lukt niet, je dan een duidelijke keus zonder twijfels kan maken. En je echt voor jezelf kan kiezen. Daarom ben ik hier ook nog in deze relatie. Ik heb mnog twijfels, maar probeer ze kwijt te raken. Daarom hem weer mogelijkheid bieden.
Lieve klara ik geloof zeker in tarot kaarten, die hebben mij bij mijn man gebracht................ toen was mijn keuze duidelijk.
Een tijdje terug ben ik op een paranormale beurs geweest, daar ging iemand mijn aura lezen, er kwam onder andere uit dat ik zelf vond dat ik geen relatie heb (en dat terwijl ik getrouwd ben). Ik denk zelf dat dit komt doordat het geen gelijkwaardige relatie is met respect voor elkaar, wij kunnen alleen maar vechten.
De door jou getrokken kaarten zijn voor mij heel duidelijk!!!! Maar dat is eigenlijk maar net hoe je ze interpreteert.
Ik heb gelukkig volgende week weer een gesprek met mijn coach (via het werk) hopenlijk kan zij me helpen het weer helder te krijgen. Helaas kan ik niet extern praten over zijn wietgebruik. Net ruzie met hem gemaakt via sms over voorval van gisteren (ik moest mijn tas opruimen en zij dat die prima hing op de plek waar hij was) hij vond dit kinderachtig en deed daarom gisteren boos en ging roken en deed daarom vanmorgen en daarstraks nog boos, ik heb hem aangegeven dat ik het stom vind dat ie dan gelijk moet roken (hij belooft iedere dag dat het de laatste is...) en zijn vraag (eigenlijk meer een opdracht: ruim die tas eens op) en vanaf dat moment doet ie zijn best om het goed te maken.
Latsi ik weet het echt niet meer.....................
donderdag 29 maart 2007 om 13:39
Lieve CharlieJo!
Heel goed dat je eens hebt uitgesproken wat het precies is waar je mee zit! Helaas ken ik maar al te goed, wat het inhoudt om met iemand om te gaan die veel wiet gebruikt...
Mijn ex heeft jarenlang erg veel geblowed, en de dochter van een goede vriendin heeft als puber ook veel gebruikt en daar zijn een hoop problemen van gekomen.
Mijn ex en ik leerden elkaar kennen, in een beetje alternatief milieu, waar muziek werd gemaakt, geschilderd, en waar ook best veel werd geexperimenteerd met drugs.
Mijn ex heeft veel grotere problemen gehad met het roken van wiet dan ik me altijd heb gerealiseerd, pas later vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Nu drinkt hij veel, voor zo ver ik weet. Het is een erg verslavingsgevoelige man, denk ook aan andere dingen.
Wat ik inmiddeels weet van wiet, is best veel, ik denk zeker dat we er hier eens goed over kunnen praten. Ik heb het altijd onderschat.
Veel mensen kunnen prima omgaan met blowen, kunnen er van genieten, ik heb daar ook helemaal geen problemen mee. Maar er is een kleine groep mensen, die echt en de problemen komen, zichzelf kwijtraken en alles om hun heen. Mijn ex en jouw man behoren echt tot die laatste groep.
Het is mogelijk om uit de problemen te raken voor je man. Maar dat gaat heel veel werk kosten, hij gaat jarenlang ermee bezig zijn, terugvallen, opnieuw dingen leren, hij moet heel hard werken en heeft dus een sterke motivatie nodig. Jij kunt eigenlijk weinig voor hem doen....
Helaas is het echt zo dat wiet een grote invloed op je leven kan hebben, ook al lijkt het misschien best een onschuldig middel....
Ik weet zeker dat je er goed aan doet om je nu los te maken van hem. Het is zo onwijs verdrietig, maar jij kunt het je niet veroorloven om alles te laten verpesten door zijn problemen. Je gaat moeder worden, je hebt een goede baan, je hebt eigenlijk alles wat je nodig hebt, zoals pit en veel liefde in je!
Hij zal je leven blijven verstoren, bot gezegd, totdat jij de grens aangeeft.
Ik weet niet wat je met hem in de toekomst wilt, maar hij zal echt hard moeten werken om met jou een prettige omgang te kunnen hebben, om zijn kind te kunnen zien. Want hij is nu onvoorspelbaar, onverantwoordelijk, niet liefdevol en hij ziet JOU niet, laat staan dat hij straks jullie kindje op nummer 1 kan zetten....
Ik hoop zo, ik hoop zo, dat je heel snel de stap gaat nemen om op jezelf te gaan wonen, of snel weg te gaan, logeren bij vrienden.... Ik hoop het zo, want hoe eerder hoe beter voor jou......
Echt CharlieJo!
Heb nu niet veel tijd, maar we blijven zeker hierover schrijven, ik denk dat ik je wel alles wil vertellen wat ik weet, wat ik zelf heb meegemaakt en heb geleerd in de afgelopen tijd!
Jij zit echt in een heel lastige en verdrietige situatie, maar je gaat er zeker weten sterk uitkomen, geen twijfel daarover!
Heel goed dat je eens hebt uitgesproken wat het precies is waar je mee zit! Helaas ken ik maar al te goed, wat het inhoudt om met iemand om te gaan die veel wiet gebruikt...
Mijn ex heeft jarenlang erg veel geblowed, en de dochter van een goede vriendin heeft als puber ook veel gebruikt en daar zijn een hoop problemen van gekomen.
Mijn ex en ik leerden elkaar kennen, in een beetje alternatief milieu, waar muziek werd gemaakt, geschilderd, en waar ook best veel werd geexperimenteerd met drugs.
Mijn ex heeft veel grotere problemen gehad met het roken van wiet dan ik me altijd heb gerealiseerd, pas later vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Nu drinkt hij veel, voor zo ver ik weet. Het is een erg verslavingsgevoelige man, denk ook aan andere dingen.
Wat ik inmiddeels weet van wiet, is best veel, ik denk zeker dat we er hier eens goed over kunnen praten. Ik heb het altijd onderschat.
Veel mensen kunnen prima omgaan met blowen, kunnen er van genieten, ik heb daar ook helemaal geen problemen mee. Maar er is een kleine groep mensen, die echt en de problemen komen, zichzelf kwijtraken en alles om hun heen. Mijn ex en jouw man behoren echt tot die laatste groep.
Het is mogelijk om uit de problemen te raken voor je man. Maar dat gaat heel veel werk kosten, hij gaat jarenlang ermee bezig zijn, terugvallen, opnieuw dingen leren, hij moet heel hard werken en heeft dus een sterke motivatie nodig. Jij kunt eigenlijk weinig voor hem doen....
Helaas is het echt zo dat wiet een grote invloed op je leven kan hebben, ook al lijkt het misschien best een onschuldig middel....
Ik weet zeker dat je er goed aan doet om je nu los te maken van hem. Het is zo onwijs verdrietig, maar jij kunt het je niet veroorloven om alles te laten verpesten door zijn problemen. Je gaat moeder worden, je hebt een goede baan, je hebt eigenlijk alles wat je nodig hebt, zoals pit en veel liefde in je!
Hij zal je leven blijven verstoren, bot gezegd, totdat jij de grens aangeeft.
Ik weet niet wat je met hem in de toekomst wilt, maar hij zal echt hard moeten werken om met jou een prettige omgang te kunnen hebben, om zijn kind te kunnen zien. Want hij is nu onvoorspelbaar, onverantwoordelijk, niet liefdevol en hij ziet JOU niet, laat staan dat hij straks jullie kindje op nummer 1 kan zetten....
Ik hoop zo, ik hoop zo, dat je heel snel de stap gaat nemen om op jezelf te gaan wonen, of snel weg te gaan, logeren bij vrienden.... Ik hoop het zo, want hoe eerder hoe beter voor jou......
Echt CharlieJo!
Heb nu niet veel tijd, maar we blijven zeker hierover schrijven, ik denk dat ik je wel alles wil vertellen wat ik weet, wat ik zelf heb meegemaakt en heb geleerd in de afgelopen tijd!
Jij zit echt in een heel lastige en verdrietige situatie, maar je gaat er zeker weten sterk uitkomen, geen twijfel daarover!
donderdag 29 maart 2007 om 18:20
Lieve Iseo, dank voor je reactie,had nooit gedacht dat er iemand zou zijn die dit begreep. Ik had net een heel verhaal/antwoord klaar,komt hij in een keer binnen................
Heel kort nogmaals,ik weet dat hij nooit zal veranderen, wiet is alles voor hem. Terug naar verslavingskliniek gaat hij nooit meer. Hij zal nooit voor mij kunnen kiezen, Wiet is niet zo onschuldig als de meeste mensen denken. De onredelijkheid en ruziezoekerij komt ook hiervandaan. Hij heeft nog liggen zei hij, dus vanavond rookt ie ook nog. Hij is al zijn vrienden kwijtgeraakt, want hij moest altijd roken. Gelukkig heb ik al mijn vriendinnen nog,ik sta er straks niet alleen voor.9 jaar zo voorbij gegaaan. Is nu voldoende. Komt nooit eens een aardig woord zijn strot uit. Altijd alleen maar commentaar op mij. En ik weet nog waarom ook, omdat zolang hij opmij kan zeuren en mopperen en zeggen wat ik allemaal verkeerd doe, hoeft hij niet naar zichzelf te kijken. Als ik eenmaal weg ben, wil ik denk ik nooit meer terug. Hoeft niet want hij veranderd niet.Hebben natuurlijk ookleuke tijden gehad,maar veels te sporadisch. Zodra die thuiskomt uit werk moet ie roken. Geen tijd voor andere dingen of geduld. Ookmijn man is verslavingsgevoelig, kan ook met drank geen maat houden. Morgen zal hij niet roken want zoon komt, maar zodra die zondag weg is.......is hij op weg naar de shop. En dat is misschien nog het meest verdrietige, hij geeft meer om wiet dan om mij. Dat doet erg pijn. ikmoet afsluiten hij komt er weer aan. Iseo ik praat hier graag verder met je over!
Ik moet me verder losmaken, hij zal niet stoppen en ik laat mijn kleintje niet opgroeien in deze situatie, kan niet want als hij niet gebruikt of de gelegenheid heeft ben ik de sigaar )en anders mijn hondjes wel, dus laat staan een kleintje!
liefs
KLara ik hoop met jou verder alles oke.
Heel kort nogmaals,ik weet dat hij nooit zal veranderen, wiet is alles voor hem. Terug naar verslavingskliniek gaat hij nooit meer. Hij zal nooit voor mij kunnen kiezen, Wiet is niet zo onschuldig als de meeste mensen denken. De onredelijkheid en ruziezoekerij komt ook hiervandaan. Hij heeft nog liggen zei hij, dus vanavond rookt ie ook nog. Hij is al zijn vrienden kwijtgeraakt, want hij moest altijd roken. Gelukkig heb ik al mijn vriendinnen nog,ik sta er straks niet alleen voor.9 jaar zo voorbij gegaaan. Is nu voldoende. Komt nooit eens een aardig woord zijn strot uit. Altijd alleen maar commentaar op mij. En ik weet nog waarom ook, omdat zolang hij opmij kan zeuren en mopperen en zeggen wat ik allemaal verkeerd doe, hoeft hij niet naar zichzelf te kijken. Als ik eenmaal weg ben, wil ik denk ik nooit meer terug. Hoeft niet want hij veranderd niet.Hebben natuurlijk ookleuke tijden gehad,maar veels te sporadisch. Zodra die thuiskomt uit werk moet ie roken. Geen tijd voor andere dingen of geduld. Ookmijn man is verslavingsgevoelig, kan ook met drank geen maat houden. Morgen zal hij niet roken want zoon komt, maar zodra die zondag weg is.......is hij op weg naar de shop. En dat is misschien nog het meest verdrietige, hij geeft meer om wiet dan om mij. Dat doet erg pijn. ikmoet afsluiten hij komt er weer aan. Iseo ik praat hier graag verder met je over!
Ik moet me verder losmaken, hij zal niet stoppen en ik laat mijn kleintje niet opgroeien in deze situatie, kan niet want als hij niet gebruikt of de gelegenheid heeft ben ik de sigaar )en anders mijn hondjes wel, dus laat staan een kleintje!
liefs
KLara ik hoop met jou verder alles oke.
donderdag 29 maart 2007 om 23:23
Hoi CharlieJo en Iseo, Dat betreft is het duidelijk we hebben alle drie verslavingsgevoelige mannen (gehad). Mijn man rookt weliswaar geen wiet maar van de coke en de XTC is hij niet vies, ook de wijn of bier kan niet normaal genuttigd worden dat gaat met grote hoeveelheden. Af en toe en wietje maar ja hij heeft een hekel aan roken dus dat is minimaal. Je hebt inderdaad gelijk dat wiet of stuff onderschat word en dat het een groter probleem is dan men over het algemeen denkt. CharlieJo ik las net je stukjes en ik voelde je kracht. Je bent sterk en ik denk echt dat je eruit gaat komen. Misschien voelt het niet zo. Maar je gaf een beetje aan mij, ben een stuk minder onrustig en krijg weer wat zelfvertrouwen terug. Fijn dat je niet meer misselijk bent, en het is echt vervelend dat je (nog) niet kan genieten van en bezig zijn met je zwangerschap. Maar misschien komt dat nog straks als je meer rust hebt. Ik ben wel erg nieuwsgierig voor wanneer je bent uitgerekend. Je hebt groot gelijk dat je je kindje in deze situatie niet laat opgroeien, zo’n voorbeeld wil je niet voor je kind. (moet je mij horen praten, maar goed voor een ander weet je het altijd beter he) Ik begrijp precies wat je bedoeld. Mijn man heeft ook een zoon uit een van zijn vorige relaties (wat schrijf ik dat krom maar hij heeft veeeeel relaties gehad). Ze gaan binnenkort samen naar een feest en normaal zou hij daar gebruiken nu niet (ik hoop het ) en zijn zoon maakte een grapje van ow als we het niet vol kunnen houden dan nemen we toch een pilletje. Mijn man ging vel tegen in, wat denk je wel niet, bla bla bla. Nou dan denk ik bij mezelf ‘je zoon zou eens moeten weten’. Wat voor een vader ben je !!!!!!!!!!!! Met die tas ook zeg, precies mijn man, uren negeren en boos doen. Wat een……..grgrgrgrgMeiden ik moet er nu echt vandoor, wil wel veel meer schrijven maar ik ben op. Mijn heeft nachtdienst dus ik kan lekker rustig in bed liggen. CharlieJo ik denk dat je echt goed bezig ben. Het laatste wat je scheef, Ik moet me verder losmaken, hij zal niet stoppen en ik laat mijn kleintje niet opgroeien in deze situatie, kan niet want als hij niet gebruikt of de gelegenheid heeft ben ik de sigaar )en anders mijn hondjes wel, dus laat staan een kleintje!Dit herken ik zo, bij mijn eerste zwangerschap was dit de drive om weg te gaan. Nu doet hij dit bij mij, en bij mijn katje, hoe gaat hij om met een kleintje dat s’nachts huilt en aandacht vraagt. Ga er voor !!!!Iseo en CharloeJo dikke knuf van mij Liefs
vrijdag 30 maart 2007 om 09:17
Lieve Klara en Iseo,
KLara dank voor je reactie.Wat ontzettend fijn dat we op deze manier iets voor elkaar kunnen betekenen. Het feit dat ergens in het land twee geweldige meiden rondlopen die meeleven en steun bieden, is helemaal top. Het geeft me kracht en steun. Ik denk veel aan jullie.
Mijn eigen kracht voel ik op sommige momenten beter dan andere, ik wordt wel sterker, door de berichten van jullie ga ik me steeds sterker voelen en kan ik steeds meer afstand nemen. Voor mij is duidelijk dat zolang hij wiet blijft roken (en dat doet ie dagelijks en nog erg veel ook, niet gewoon eentje,,,) ik bij hem weg moet. Dit is hetgeen ik mezelf voor ogen houd want zo kan mijn kleintje niet opvoeden. Zodra ik weet hoever ik ben laat ik het jullie weten!
Ik heb nu ook een helder plan voor ogen. 30 april moet ie dus minimaal 2 weken gestopt zijn, anders ga ik paar dagen naar mijn moeder, kom ik terug en roken gaat door dan vertrek ik voorgoed, wortd de scheiding aangevraagd en het huis verkocht. Ik zeg dit nu weer zodat ik me er ook aan vast moet houden. 9 jaar was het te doen dat hij rookte (ik deed af en toe maar mee, anders houd je het niet vol) maar nu kan en wil ik dat niet meer, dus we zijn terug bij af. We hebben dezelfde discussies (hij moet stoppen) als 9 jaar terug. Ik laat me niet meer zo koeieneren. Ik ben ziek thuis maar denk je dat er ook maar een aardig woord uit zijn mond gekomen is gisteren, nee dus. Alleen maar commentaar wat ik allemaal wel niet verkeerd doe. Ik ben dat zo zat meiden. We (ja ook jij Klara) zijn zoveel meer waard dan een man die denkt ons naar beneden te moeten halen. Dit verdienen we niet, probleem is dat als je het maar lang genoeg hoort je erin gaat geloven. Ik heb al een stukje van mezelf terug. Ik durf weer auto te rijden! Klara geniet van je nachtrust zolang het kan. Er werk die twijfels weg. Hij zal keer op keer bewijzen dat hij je niet (meer) waard is. Ze hebben het zelf verbruid, ook jij hebt hem duidelijk gemaakt hoe het ervoor staat. Vind het nog steeds super dat je die gesprekken aangaat. Ik hoop echt dat dat je gaat helpen.
Veel liefs
KLara dank voor je reactie.Wat ontzettend fijn dat we op deze manier iets voor elkaar kunnen betekenen. Het feit dat ergens in het land twee geweldige meiden rondlopen die meeleven en steun bieden, is helemaal top. Het geeft me kracht en steun. Ik denk veel aan jullie.
Mijn eigen kracht voel ik op sommige momenten beter dan andere, ik wordt wel sterker, door de berichten van jullie ga ik me steeds sterker voelen en kan ik steeds meer afstand nemen. Voor mij is duidelijk dat zolang hij wiet blijft roken (en dat doet ie dagelijks en nog erg veel ook, niet gewoon eentje,,,) ik bij hem weg moet. Dit is hetgeen ik mezelf voor ogen houd want zo kan mijn kleintje niet opvoeden. Zodra ik weet hoever ik ben laat ik het jullie weten!
Ik heb nu ook een helder plan voor ogen. 30 april moet ie dus minimaal 2 weken gestopt zijn, anders ga ik paar dagen naar mijn moeder, kom ik terug en roken gaat door dan vertrek ik voorgoed, wortd de scheiding aangevraagd en het huis verkocht. Ik zeg dit nu weer zodat ik me er ook aan vast moet houden. 9 jaar was het te doen dat hij rookte (ik deed af en toe maar mee, anders houd je het niet vol) maar nu kan en wil ik dat niet meer, dus we zijn terug bij af. We hebben dezelfde discussies (hij moet stoppen) als 9 jaar terug. Ik laat me niet meer zo koeieneren. Ik ben ziek thuis maar denk je dat er ook maar een aardig woord uit zijn mond gekomen is gisteren, nee dus. Alleen maar commentaar wat ik allemaal wel niet verkeerd doe. Ik ben dat zo zat meiden. We (ja ook jij Klara) zijn zoveel meer waard dan een man die denkt ons naar beneden te moeten halen. Dit verdienen we niet, probleem is dat als je het maar lang genoeg hoort je erin gaat geloven. Ik heb al een stukje van mezelf terug. Ik durf weer auto te rijden! Klara geniet van je nachtrust zolang het kan. Er werk die twijfels weg. Hij zal keer op keer bewijzen dat hij je niet (meer) waard is. Ze hebben het zelf verbruid, ook jij hebt hem duidelijk gemaakt hoe het ervoor staat. Vind het nog steeds super dat je die gesprekken aangaat. Ik hoop echt dat dat je gaat helpen.
Veel liefs
vrijdag 30 maart 2007 om 22:25
Hoi CharlieJo en Iseo, Ja het is echt geweldig dat we elkaar op deze manier kunnen steunen. En je hebt gelijk wij verdienen meer dan dit……. Veel meer!Verdorie waarom doen ze dat? En hebben ze niet in de gaten wat ze zullen gaan verliezen. Mijn man heeft me gezegt morgen weer te gaan gebruiken. Hij vind het zo erg dat ik rook (ik rook buiten niet in huis) en stink en vind dat ik geen rekening met hem houd. Dus hoeft hij ook geen rekening met mij te houden en gaat morgen de leverancier bellen en zal dus morgen of zondag zijn bestelling ontvangen. Ik heb hem nog even herinnerd aan mijn dreigement, dat als hij ook nog maar 1 keer iets door zijn neus haalt, ik bij hem weg ga. (hij had trouwens na dat voorval met wijn, coke, auto beloofd dat hij nooit meer zou doen, maar ja beloftes he!!) Mijn dreigementen maakt hem niets uit, ik houd geen rekening met hem dus hij ook niet met mij. En ja, ik ga mijn dreigement /belofte wel houden, zal wel moeten want ik heb nog nooit ergens mee gedreigd of een belofte niet nagekomen en ik wil natuurlijk niet op hem lijken. Maar mijn God, stel dat hij echt gaat gebruiken waar moet ik dan naar toe in het weekeinde? En kan dat op het moment dat hij heeft gebruikt. Ik ga voor alle zekerheid morgen vast een tas klaar maken met kleren van mij en de kinderen. De laptop al in zijn tas, wat luiers en doekjes binnen hand bereik voor het geval ik ergens terecht kan en ook zo weg kan gaan met de kinderen. Moet we even wat bedenken, bij wie kan ik terecht en wat is dan het beste moment om te gaan. Ik weet dat mensen onder de coke, heel erg agressief kunnen zijn als je ze tegen zit, dus wat ik wijsheid. Ik zorg dat ik zelf geen wijntje drinken dat ik zo in de auto kan springen als dat nodig is. Nou ja hij moet eerst gebruiken natuurlijk en misschien doet hij dat wel niet. Ik schrijf zo verder, en anders morgenvroeg. Mijn broertje komt net langs. Liefs van mij
vrijdag 30 maart 2007 om 22:46
Klaar!
Het gaat nu echt te ver!
Of hij nu wel of niet gebruikt op dat moment, hij heeft nu gezegd dat hij dat wel gaat doen en dat is genoeg.
Je wilt je kinderen niet blootstellen aan iemand die mogelijk aggressief (en dat gebeurt vaak met coke op, heb ik zelf gezien) en in ieder geval onder invloed van cocaine gaat zijn.
Wees duidelijk, en doe wat je zegt!
Dit is een heel goed moment om de daad bij het woord te voegen!
Please, ga!
Pak nu alles in wat je nodig hebt, en ga met de kinderen logeren bij je ouders, bij een vriendin.
Het kan zo echt niet langer, als buitenstaander zeg ik, het slaat echt nergens op wat hij nu zegt, pik dit niet!
Kies voor jezelf, hoeveel keren wil je nog zoiets laten gebeuren voor je beslist dat de maat nu echt vol is? Er zal elke keer een schepje bovenop komen!
En zijn beloftes zijn duidelijk niet veel waard....
Ga, schakel iedereen in waarmee je de laatste maanden contact hebt gelegd.
Weet je, het zal steeds moeilijker worden om echt weg te gaan....
Je moet op een gegeven moment beslissen: DIT WIL IK NIET!!!
Ik wil niet zenuwachtig zijn omdat hij heeft gezegd morgen cocaine te gaan gebruiken!
Ik wil me veilig voelen in mijn eigen huis1
Ik wil me geen zorgen maken of de kinderen hem, misschien zien als hij onder invloed is, en wat hij dan misschien zegt of doet!
Ik wil dit niet meer!
Bel alsjeblieft iemand op. Vertel dat het echt niet langer kan zo, dat je al maanden bezig bent om een verandering te maken, maar dat het niet lukt en dat het nu de druppel is.
Ga niet aan je man uitleggen hoe het zit, want voor je het weet zit je weer in zo een eindeloze discussie.......
En hij vindt toch dat hij gelijk heeft, en draait het hele verhaal weer om...
Je hebt toen gezegd dat je als hij het nog 1 keer gaat doen, je bij hem weg gaat. Dit heb je niet gezegd voor hem, maar vooral voor jezelf en de kinderen!!!
Voeg de daad bij het woord, wacht niet op wat er allemaal kan gebeuren, het is mooi geweest!
Hij weet echt niet wat hij kwijtraakt, maar heeft kans op kans gekregen...
Zet door, ga logeren. Je kunt toch wel iemand bellen? Het zal echt een pittige tijd worden, ergens logeren met twee kinderen is niet mis!
Maar er moet gewoon een moment komen dat je de stap zet, en elke dag die je blijft is zo zonde.
Is er bij jou in de buurt niet een crisis opvang, zoals ik eerder beschreef?
Bij het Leger des Heils (het klinkt als een zaal met stapelbedden, maar het was echt een mooi fris huis, met een eigen ruimte! Geen zwerversopvang, maar een net vrouwenhuis!)
bij mij in de buurt zou je terecht kunnen, is er bij jou ook ziets waar je woont? Grijp de kansen die je hebt!
Als ik iets voor je moet uitzoeken, navragen, zeg het dan!!!
Klaar, ik moet weg, kom straks kijken of je wat hebt geschreven.
Maar besef, genoeg is genoeg!!!!! Er komt een dag dat je echt sterk moet zijn, en niet langer twijfelen.......
als ik je verhaal zo lees, zou ik zo graag willen zeggen, dat je niet meer ziet wat er eigenlijk allemaal gebeurd, om dat je er zo middenin zit!
Het gaat nu echt te ver!
Of hij nu wel of niet gebruikt op dat moment, hij heeft nu gezegd dat hij dat wel gaat doen en dat is genoeg.
Je wilt je kinderen niet blootstellen aan iemand die mogelijk aggressief (en dat gebeurt vaak met coke op, heb ik zelf gezien) en in ieder geval onder invloed van cocaine gaat zijn.
Wees duidelijk, en doe wat je zegt!
Dit is een heel goed moment om de daad bij het woord te voegen!
Please, ga!
Pak nu alles in wat je nodig hebt, en ga met de kinderen logeren bij je ouders, bij een vriendin.
Het kan zo echt niet langer, als buitenstaander zeg ik, het slaat echt nergens op wat hij nu zegt, pik dit niet!
Kies voor jezelf, hoeveel keren wil je nog zoiets laten gebeuren voor je beslist dat de maat nu echt vol is? Er zal elke keer een schepje bovenop komen!
En zijn beloftes zijn duidelijk niet veel waard....
Ga, schakel iedereen in waarmee je de laatste maanden contact hebt gelegd.
Weet je, het zal steeds moeilijker worden om echt weg te gaan....
Je moet op een gegeven moment beslissen: DIT WIL IK NIET!!!
Ik wil niet zenuwachtig zijn omdat hij heeft gezegd morgen cocaine te gaan gebruiken!
Ik wil me veilig voelen in mijn eigen huis1
Ik wil me geen zorgen maken of de kinderen hem, misschien zien als hij onder invloed is, en wat hij dan misschien zegt of doet!
Ik wil dit niet meer!
Bel alsjeblieft iemand op. Vertel dat het echt niet langer kan zo, dat je al maanden bezig bent om een verandering te maken, maar dat het niet lukt en dat het nu de druppel is.
Ga niet aan je man uitleggen hoe het zit, want voor je het weet zit je weer in zo een eindeloze discussie.......
En hij vindt toch dat hij gelijk heeft, en draait het hele verhaal weer om...
Je hebt toen gezegd dat je als hij het nog 1 keer gaat doen, je bij hem weg gaat. Dit heb je niet gezegd voor hem, maar vooral voor jezelf en de kinderen!!!
Voeg de daad bij het woord, wacht niet op wat er allemaal kan gebeuren, het is mooi geweest!
Hij weet echt niet wat hij kwijtraakt, maar heeft kans op kans gekregen...
Zet door, ga logeren. Je kunt toch wel iemand bellen? Het zal echt een pittige tijd worden, ergens logeren met twee kinderen is niet mis!
Maar er moet gewoon een moment komen dat je de stap zet, en elke dag die je blijft is zo zonde.
Is er bij jou in de buurt niet een crisis opvang, zoals ik eerder beschreef?
Bij het Leger des Heils (het klinkt als een zaal met stapelbedden, maar het was echt een mooi fris huis, met een eigen ruimte! Geen zwerversopvang, maar een net vrouwenhuis!)
bij mij in de buurt zou je terecht kunnen, is er bij jou ook ziets waar je woont? Grijp de kansen die je hebt!
Als ik iets voor je moet uitzoeken, navragen, zeg het dan!!!
Klaar, ik moet weg, kom straks kijken of je wat hebt geschreven.
Maar besef, genoeg is genoeg!!!!! Er komt een dag dat je echt sterk moet zijn, en niet langer twijfelen.......
als ik je verhaal zo lees, zou ik zo graag willen zeggen, dat je niet meer ziet wat er eigenlijk allemaal gebeurd, om dat je er zo middenin zit!
maandag 2 april 2007 om 10:25
Hoi Iseo en CharieJo, Kon niet eerder schrijven. Ik heb het weekeind overleeft. Meneer heeft niet gebruikt en ook verder geen woorden aan uil gemaakt. Ik heb in de tussentijd met mijn broer een plannetje gemaakt. Omdat ik nou eenmaal niet hals over kop weg kan. Lieve Iseo dankjewel voor je mail? Echt het is zo geweldig dat je zo met me meeleeft en ik kan me voorstellen dat het behoorlijk frustrerend moet zijn om nu te lezen dat ik nog niet weg ben. Het leger des heils en andere opvang mogelijkheden is voor mij hier geen optie. Ik heb er namelijk jaren gewerkt en met mijn huidige baan nog veel contacten mee. Ik zou mijn baan op het spel zetten als ik van deze mogelijkheid gebruik zou maken. In een andere stad want de omliggende buurtsteden hebben geen opvang mogelijkheden en ik moet toch in de buurt blijven voor de oudste zoon. Vandaag kan ik weer reageren om verschillende huisjes dat ik zeker, woensdag naar de afspraak. Hij gaat niet mee, heeft het niet nodig. Ik daarin tegen kan het goed gebruiken dus hij vind het goed als ik ga. Als ik eens een keer beetje afwezig ben of niet reageer op de manier zoals hij dat graag heeft zegt hij, “woensdag he?”Eigenlijk heb ik verder weinig te vertellen, het weekeinde is voorbij en het godzijdank rustig geweest. Ik kijk erg uit naar de afspraak voor woensdag. Ik hoop echt dat ik daarmee verder kom. Hoe gaat het met jullie? Liefs
maandag 2 april 2007 om 16:34
Hee meiden!
Klara wat fijn om te lezen dat het weekend redelijk verlopen is en dat hij niet heeft gebruikt. Nog steeds super dat je doorzet en woensdag naar afspraak gaat. Ik hoop ook van harte dat er een huisje van je gading bij zit. Het is in ieder geval al fijn dat hij het "goed" vind als je gaat as woensdag naar afspraak.Is natuurlijk te gek voor woorden dat hij het goed moet vinden, maar het scheelt weer een hoop geruzie en verwijten, ik hoop dat dit zo blijft.
Bij mij is het rustig. Vrijdag had ie zoon dus afgezegd en meneer ging weer boven zitten roken. Zaterdags kwam zoon. Zij hadden savonds film gehuurd,normaal kijken we altijd voorstukjes van andere films, maar nu niet. Toen ik er wat van zei kreeg ik de boze reactie dat het al zo laat was (huur dan ook geen film zo laat, was ondertussen al half tien en film duurde twee uur). En nog ging er bij mij geen lichtje branden, hoe dom en blind kan ik zijn...............of eigenlijk hoe hard hoop ik dat het nu eens anders zou zijn.Na de film moest ik zoon maar naar bed doen, en toen ik boven was hoorde ik de deur. Nu snapte ik zijn uitbarsting, de shops sluiten om 12.oo uur............... dus na de filmmoest ie maken dat ie wegkwam anders kon hij geen wiet meer halen......... ik ben maar naar bed gegaan. Volgende ochtend ik ervroeg uit voor de honden, meneer bleef liggen, toen zoon er wat van zei was het ja maar ik ben moe en ik werk zo hard (leugens, want meneer had tot half drie snachts zitten roken........) zondag deed ie erg zijn best met schoonmaken en aardig zijn (goh verassend..) ik natuurlijk weer goede hoop totdat zoon naar bed was en meneer zei dat ie zo terug was (hij rookt dan niet boven maar buiten in de schuur, kan het nog zieliger..)
Ondertussen ben ik vandaag nog ziek thuis en ben nu alleen maar benieuwd hoe hij straks thuiskomt. ZOu hij weer gelijk naar boven gaan of niet???? Stom he, ik vraag het me nog af ook. Ondertussen blijf ik afstand nemen, al doet het me pijn om dit zo allemaal op te schrijven, ik zou zo graag willen dat het anders was. Ik ben verdorrie zwanger, we hebben een schitterend bijna af koophuis met alles nieuw in een geweldige buurt en hij wil het schijnbaar niet. Ik had gezegd ik geef hem een maand, nu weet ik dat het alleen maar uiitstel is. Hij stuurt smsjes met ik hou van je heel veel en ik denk alleen maar rot toch op, rijd tegen een boom, als je van me zou houden zou je stoppen, maar je geeft niet om mij alleen om de wiet geef je.. En dat doet pijn. En ik weet hoe hij denkt, zij doet niet aardig dus ga ik maar roken...........omgekeerde wereld dus. Ik zit mezelf af te vragen of ik misschien nog moet vragen of die paar dagen weg gaan nog zin hebben of dat ik beter gelijk de scheiding kan aanvragen. Ik denk zelf natuurlijk het laatste. Al blijf ik hopen, as woensdag is echo, dan weten we hopenlijk hoe ver ik ben (en voor mij grote vraag of kleintje nog leeft want de spanning........) zou het dan voor hem anders zijn? Hij heeft wel eens gezegd van wel, want dan weet ie hoelang ie nog heeft, maar ondertussen heb ik eigenlijk alle smoezen wel gehoord. Ik moet een afspraak gaan maken voor het keuren van hem (op drugsgeburuik) voor zijn rijbewijs (hji wordt ieder jaar gekeurd anders wordt niet verlengd), de laatste jaren was dit altijd zo spannend dat het op mij lichamelijk werd afgereageerd. Ik maak morgen die afspraak wel, dan maar op de spits drijven........... Nog leuker, volgend weekend ben ik jarig, normaal maakt hij dan standaard ruzie met me (net als op de dag dat ik aan nieuwe baan of opleiding begin, alles waar ik zenuwachgtig voor zou kunnen zijn wordt aangegrepen om me nog verder de grond in te stampen) Oh ik wordt zo boos, ik ga het liedje van brandy maar weer luisteren. Vraag me nu af of hij ook op mijn verjaardag weer blij boven gaat zitten (ik viuer het de volgende dag, gedenkwaardige leeftijd) Het is tijd om keuzes te maken, waarom doet het dan zo'n pijn? Waarom kan ik niet gewoon gaan terwijl hij me alleen maar verdriet en pijn doet??? Stom zeg. Ik ga morgen weer aan het werk en heb dan gesprek met mijn coach, kreeg extra gesprekken van mijn werkgever omdat zij de aangewezen persoon zou zijn om mijn gedachten te helpen ordenen, maar als je weet dat je kerel toch niet zonder die klote drugs kan, waarom dan nog nodig na te denken???? Ik denk dat tijd is om dag na vieren van mijn verjaardag spullen te pakken, is een mooi moment. mooie leeftijd om heft in eigen handen te nemen, om dit niet meer te pikken, er veranderd toch niets, waarom dan nog een maand wachten, is zonde van mijn tijd!
Ik ga maar eens kijken bij direct wonen.
Liefs!!
Klara wat fijn om te lezen dat het weekend redelijk verlopen is en dat hij niet heeft gebruikt. Nog steeds super dat je doorzet en woensdag naar afspraak gaat. Ik hoop ook van harte dat er een huisje van je gading bij zit. Het is in ieder geval al fijn dat hij het "goed" vind als je gaat as woensdag naar afspraak.Is natuurlijk te gek voor woorden dat hij het goed moet vinden, maar het scheelt weer een hoop geruzie en verwijten, ik hoop dat dit zo blijft.
Bij mij is het rustig. Vrijdag had ie zoon dus afgezegd en meneer ging weer boven zitten roken. Zaterdags kwam zoon. Zij hadden savonds film gehuurd,normaal kijken we altijd voorstukjes van andere films, maar nu niet. Toen ik er wat van zei kreeg ik de boze reactie dat het al zo laat was (huur dan ook geen film zo laat, was ondertussen al half tien en film duurde twee uur). En nog ging er bij mij geen lichtje branden, hoe dom en blind kan ik zijn...............of eigenlijk hoe hard hoop ik dat het nu eens anders zou zijn.Na de film moest ik zoon maar naar bed doen, en toen ik boven was hoorde ik de deur. Nu snapte ik zijn uitbarsting, de shops sluiten om 12.oo uur............... dus na de filmmoest ie maken dat ie wegkwam anders kon hij geen wiet meer halen......... ik ben maar naar bed gegaan. Volgende ochtend ik ervroeg uit voor de honden, meneer bleef liggen, toen zoon er wat van zei was het ja maar ik ben moe en ik werk zo hard (leugens, want meneer had tot half drie snachts zitten roken........) zondag deed ie erg zijn best met schoonmaken en aardig zijn (goh verassend..) ik natuurlijk weer goede hoop totdat zoon naar bed was en meneer zei dat ie zo terug was (hij rookt dan niet boven maar buiten in de schuur, kan het nog zieliger..)
Ondertussen ben ik vandaag nog ziek thuis en ben nu alleen maar benieuwd hoe hij straks thuiskomt. ZOu hij weer gelijk naar boven gaan of niet???? Stom he, ik vraag het me nog af ook. Ondertussen blijf ik afstand nemen, al doet het me pijn om dit zo allemaal op te schrijven, ik zou zo graag willen dat het anders was. Ik ben verdorrie zwanger, we hebben een schitterend bijna af koophuis met alles nieuw in een geweldige buurt en hij wil het schijnbaar niet. Ik had gezegd ik geef hem een maand, nu weet ik dat het alleen maar uiitstel is. Hij stuurt smsjes met ik hou van je heel veel en ik denk alleen maar rot toch op, rijd tegen een boom, als je van me zou houden zou je stoppen, maar je geeft niet om mij alleen om de wiet geef je.. En dat doet pijn. En ik weet hoe hij denkt, zij doet niet aardig dus ga ik maar roken...........omgekeerde wereld dus. Ik zit mezelf af te vragen of ik misschien nog moet vragen of die paar dagen weg gaan nog zin hebben of dat ik beter gelijk de scheiding kan aanvragen. Ik denk zelf natuurlijk het laatste. Al blijf ik hopen, as woensdag is echo, dan weten we hopenlijk hoe ver ik ben (en voor mij grote vraag of kleintje nog leeft want de spanning........) zou het dan voor hem anders zijn? Hij heeft wel eens gezegd van wel, want dan weet ie hoelang ie nog heeft, maar ondertussen heb ik eigenlijk alle smoezen wel gehoord. Ik moet een afspraak gaan maken voor het keuren van hem (op drugsgeburuik) voor zijn rijbewijs (hji wordt ieder jaar gekeurd anders wordt niet verlengd), de laatste jaren was dit altijd zo spannend dat het op mij lichamelijk werd afgereageerd. Ik maak morgen die afspraak wel, dan maar op de spits drijven........... Nog leuker, volgend weekend ben ik jarig, normaal maakt hij dan standaard ruzie met me (net als op de dag dat ik aan nieuwe baan of opleiding begin, alles waar ik zenuwachgtig voor zou kunnen zijn wordt aangegrepen om me nog verder de grond in te stampen) Oh ik wordt zo boos, ik ga het liedje van brandy maar weer luisteren. Vraag me nu af of hij ook op mijn verjaardag weer blij boven gaat zitten (ik viuer het de volgende dag, gedenkwaardige leeftijd) Het is tijd om keuzes te maken, waarom doet het dan zo'n pijn? Waarom kan ik niet gewoon gaan terwijl hij me alleen maar verdriet en pijn doet??? Stom zeg. Ik ga morgen weer aan het werk en heb dan gesprek met mijn coach, kreeg extra gesprekken van mijn werkgever omdat zij de aangewezen persoon zou zijn om mijn gedachten te helpen ordenen, maar als je weet dat je kerel toch niet zonder die klote drugs kan, waarom dan nog nodig na te denken???? Ik denk dat tijd is om dag na vieren van mijn verjaardag spullen te pakken, is een mooi moment. mooie leeftijd om heft in eigen handen te nemen, om dit niet meer te pikken, er veranderd toch niets, waarom dan nog een maand wachten, is zonde van mijn tijd!
Ik ga maar eens kijken bij direct wonen.
Liefs!!
maandag 2 april 2007 om 16:47
Nou dat scheelt alweer, meeste verhuur mag je niet tercht met huisdieren. Jammer, dan dus bij mijn moeder, verplicht voor de komende tijd.En ja hier kan ik wel terecht maar ben daar niet voor niets weggegaan toen ik 15 was......
Klara nogmaals veel succes met de huizenjacht en hoop dat het je ook rust geeft dat je met je broertje plannen hebt gemaakt!
wederom veel liefs
Klara nogmaals veel succes met de huizenjacht en hoop dat het je ook rust geeft dat je met je broertje plannen hebt gemaakt!
wederom veel liefs
maandag 2 april 2007 om 17:47
ben ik weer,moet het kwijt, weet niet bij wie anders.hij kwam net thuis. maar moest weer weg, vroeg bij de deur wat ik gedaan had, oh mijn wenkbrauwen, ik zei nee,hij zei wat dan, ikke: gehuild. Hij vroeg waarom dan.waarop ik zei dat ik niet wist wat ie vanavond ging doen, oh nou daar hoefde ik dan toch niet om te huilen....... ik zei jawel, je weet wat ik erover gezegd heb, waarop zijn reactie was, dat het allemaal even anders was gelopen (??????? wat dan in godsnaam) en dat ie vanavond nog boven zou zitten en de rest van de week niet meer. Geloven jullie het nog, ikke niet. echt niet meer en dat doen zon pijn. Denkt ie nou echt dat je zo een relatie kan hebben, we spreken elkaar niet eens meer............hij boven ik beneden. sorry voor mijn gezeur hier!
maandag 2 april 2007 om 18:16
Lieve CharieJo, Nee meid je zeurt niet en schrijf lekker van je af. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je, je nu voelt. Teleurstelling keer op keer en dan nog af en toe een sprankje hoop en dan de woede en het besef dat je dit niet wilt en dat je dit echt niet verdiend. Daar word je echt gek van. Hij moest eens weten wat er nu door zijn vingers heen glipt. Mijn god wat een …. Net zoals je schrijft, je hebt het zo goed voor elkaar,huisje boompje beestjes en hij weet het gewoon weg niet te waarderen. Het kon zo mooi zijn. Telkens als jij iets belangrijks heeft maakt hij een drama zodat jij niet kan genieten of kan voelen wat je hoort te voelen op zo’n moment. Nee je word in de grond getrapt dus je heb er alleen maar meer last van, je mag niet zijn wie je bent. Jullie leven al apart, net zoals je schrijft hij boven en jij beneden. Ik gun je een plekje voor jezelf en voor die kleine straks. Ik kan me voorstellen dat je vol spanning naar de echo uitkijkt. Ik herken je twijfels, zal alles oké zijn met de baby, al deze stress is niet goed voor hem. Ik had het ook tijdens mijn zwangerschap en kwam tussen de normale afspraken door ook nog bij de verloskundige. Alleen maar even om het hartje te horen kloppen en te weten dat het nog goed is, om die onzekerheid en angst weg te halen. Dat vond ze helemaal niet erg hoor, ik kon altijd terecht. Ik ben ook erg benieuwd naar hoelang je zwanger bent, misschien krijg je wel een fotootje mee, dat maakt het allemaal wat echter he? Waarom moet jij die afspraak voor de keuring maken en waar word hij precies op gekeurd als ik vragen mag? Gewoon nieuwsgierigheid hoor? En wat bedoeld hij met hoelang hij nog heeft, om te stoppen met de shit voordat de baby er is?Ik wens je heel veel sterkte, dikke knuf van mij
maandag 2 april 2007 om 18:24
hierbij nog een goede tekst:
Lauryn Hill, the ex-factor:
It could all be so simple
but you'd rather make it hard
loving you is like a battle
and we both end up with scars
tell me, who i have to be
to get some reciprocity
no one loves you more than me
and no one ever will
is it just a silly game
that forces you to act this way
forces you to scream my name
then pretend that you can't stay
tell me, who i have to be
to get some reciprocity
no one loves you more than me and no one ever will.
No matter how i think we grow
you always seem to let me know
it ain't workin'
it ain't workin'
and when i try ti walk away
you hurt yourself to make me stay
this is crazy
this is crazy
i keep letting you back in
how can i explain myself
as painful as this thing has been
i just can't be with no one else
see i know what we have got to do
you'll let go and i'll let go too
cause no one's hurt me more than you
and no one ever will
care for me, care for me
i know you care for me
there for me there for me
said you'd be there for me
cry for me cry for me
you said you'd die for me
give to me give to me
why don't you live for me.
ZO net fijn een telefonische ruzie gehad, want ik ben zo negatief en loop er alleen maar negatief bij op het moment. en hij laat zich geen dingen opleggen (duh) en ik maak er zelf van dat hij dit gezinnetje niet wilt, En omdat ik alleen maar negatief ben doet hij zo.Ikmoest maar eens ergens blij mee zinjn. Waarmee dan? Dat hij iedere avond boven zit, en nee dan gooit ie het erop dat als ie niet zou roken dat hij dan ook niet iedere avond beneden zit. Daar gaat het toch helemaal niet om, waarom wordt nou alles weer zo gedraaid dat ik alles fout doe????? Ik sanap het niet. Ik moet een keuze maken, waar denkt ie dat ik mee bezig ben. Die vent maakt me helemaal gek. hij doet toch verder overdag normaal, dus moet ik het laten gaan? En dan als ik weer aan het werk ben en we komen thuis, hij gaat naar boven en ik beneden, dat is geen relatie. Nou dat was dan dus mijn probleem........... iik ben niet gek en dit is niet normaal!
Hij vind dat ik niet blij ben en alleen maar negatief, hoe zou dat nou komen. En als ik verder nadenk, ben ik best blij en gelukkig als ik maar niet met hem ben, als ik met een vriendinnetje ben kan ik wel lachen en lol hebben en gelukkig zijn, zegt dat niet genoeg?
Lauryn Hill, the ex-factor:
It could all be so simple
but you'd rather make it hard
loving you is like a battle
and we both end up with scars
tell me, who i have to be
to get some reciprocity
no one loves you more than me
and no one ever will
is it just a silly game
that forces you to act this way
forces you to scream my name
then pretend that you can't stay
tell me, who i have to be
to get some reciprocity
no one loves you more than me and no one ever will.
No matter how i think we grow
you always seem to let me know
it ain't workin'
it ain't workin'
and when i try ti walk away
you hurt yourself to make me stay
this is crazy
this is crazy
i keep letting you back in
how can i explain myself
as painful as this thing has been
i just can't be with no one else
see i know what we have got to do
you'll let go and i'll let go too
cause no one's hurt me more than you
and no one ever will
care for me, care for me
i know you care for me
there for me there for me
said you'd be there for me
cry for me cry for me
you said you'd die for me
give to me give to me
why don't you live for me.
ZO net fijn een telefonische ruzie gehad, want ik ben zo negatief en loop er alleen maar negatief bij op het moment. en hij laat zich geen dingen opleggen (duh) en ik maak er zelf van dat hij dit gezinnetje niet wilt, En omdat ik alleen maar negatief ben doet hij zo.Ikmoest maar eens ergens blij mee zinjn. Waarmee dan? Dat hij iedere avond boven zit, en nee dan gooit ie het erop dat als ie niet zou roken dat hij dan ook niet iedere avond beneden zit. Daar gaat het toch helemaal niet om, waarom wordt nou alles weer zo gedraaid dat ik alles fout doe????? Ik sanap het niet. Ik moet een keuze maken, waar denkt ie dat ik mee bezig ben. Die vent maakt me helemaal gek. hij doet toch verder overdag normaal, dus moet ik het laten gaan? En dan als ik weer aan het werk ben en we komen thuis, hij gaat naar boven en ik beneden, dat is geen relatie. Nou dat was dan dus mijn probleem........... iik ben niet gek en dit is niet normaal!
Hij vind dat ik niet blij ben en alleen maar negatief, hoe zou dat nou komen. En als ik verder nadenk, ben ik best blij en gelukkig als ik maar niet met hem ben, als ik met een vriendinnetje ben kan ik wel lachen en lol hebben en gelukkig zijn, zegt dat niet genoeg?
maandag 2 april 2007 om 18:33
hee klara ik zie nu net je berichtje! Dank je wel weer!
Hij is in een ver verleden (voor mijn tijd) gepakt met drugs op (cocaine etc) achter het stuur en moest toen zijn rijbewijs inleveren. Dat is nooit ingenomen etc dus toen hij jaar of 4 geleden zijn rijbewijs moest verlengen kwam dit gebeuren naar voren en nam de gemeente zijn rijbewijs in. Hij moet nu dus iedere keer gekeurd worden of hij nog drugs gebruikt (urinetest) en een gesprek met psych en dat krijgt hij hem weer voor een jaar. Noooit langer want iedere keer treffen ze drugs aan in zijn urine, goh hoe zou dat komen als je dagelijks een gram wiet rookt??
Ik moet de afspraak maken want ik werk tenslotte op kantoor en meneer kan niet bellen (zit in de montage, kan wel tijden met zijn moeder bellen,maar dit soort dingen niet) valt in dezelfde categorie als brood smeren, je doet het maar want anders weer de grootste ruzie. Hij wil inderdaad weten hoe lang hij nog heeft voor de baby komt ivm shit gebruiken............dus wanneer hij uiterlijk gestopt moet zijn.
Dus waarom zou ik van het positieve uitgaan als ik al 9 jaar hoor dat ie stopt en het nooit doet, hoe kan ik dan nog vertrouwen hebben. Ik moest stoppen, hij komt zo thuis.
Dank voor knuffel, dikke knuffel terug.
Hij is in een ver verleden (voor mijn tijd) gepakt met drugs op (cocaine etc) achter het stuur en moest toen zijn rijbewijs inleveren. Dat is nooit ingenomen etc dus toen hij jaar of 4 geleden zijn rijbewijs moest verlengen kwam dit gebeuren naar voren en nam de gemeente zijn rijbewijs in. Hij moet nu dus iedere keer gekeurd worden of hij nog drugs gebruikt (urinetest) en een gesprek met psych en dat krijgt hij hem weer voor een jaar. Noooit langer want iedere keer treffen ze drugs aan in zijn urine, goh hoe zou dat komen als je dagelijks een gram wiet rookt??
Ik moet de afspraak maken want ik werk tenslotte op kantoor en meneer kan niet bellen (zit in de montage, kan wel tijden met zijn moeder bellen,maar dit soort dingen niet) valt in dezelfde categorie als brood smeren, je doet het maar want anders weer de grootste ruzie. Hij wil inderdaad weten hoe lang hij nog heeft voor de baby komt ivm shit gebruiken............dus wanneer hij uiterlijk gestopt moet zijn.
Dus waarom zou ik van het positieve uitgaan als ik al 9 jaar hoor dat ie stopt en het nooit doet, hoe kan ik dan nog vertrouwen hebben. Ik moest stoppen, hij komt zo thuis.
Dank voor knuffel, dikke knuffel terug.
maandag 2 april 2007 om 18:43
Goed nummer, van Lauren Hill.
Wat kan ik zeggen. CarlieJo, straks als je weg bent, sla je je zelf voor je hoofd dat je die stap niet eerder hebt genomen....
Echt. jouw verhaal is zo ongelofelijk herkenbaar, ik kan het zo uittekenen. Wat hij zegt, wat hij doet.
Laat ik met het eerst beginnen wat ik kwijt wil hierover:
Je praat niet met je man, je praat met zijn verslaving op dit moment.
Zolang hij niet de ontwenningsperiode (lichamelijke) heeft doorgemaakt van 3 maanden.
Daarna de geestelijke ontwenningsperiode, en die is bij iedereen verschillend, maar als ik zo van een afstand alles bekijk, zou ik zeggen, geef hem minimaal een jaar.
Zonder gebruiken, zonder terugval (die eigenlijk geheid wel gaat komen, dus tel er nog maar wat tijd bij op...) en dan kun je misschien echt met hem praten, dit gesprek voeren wat je nu zo hard nodig hebt....
Deze man gaat je niet gelukkig maken. Deze man drijft je tot wanhoop, en elke keer leef je naar die lichtpuntjes toe, in het grote donkere geheel.
Straks is je kindje geboren, en denk maar niet dat alles dan ineens anders is en beter gaat... Want dat gaat niet vanzelf. Het vraagt van hem en jou hard werken en veel inzet willen jullie een fijn, prettig en liefdevol gezin gaan vormen.
Ik zie het jou wel doen, maar hij? Hij zal het keer op keer laten afweten, en hoe lang houd jij het vol? Wat moet er gebeuren tot de maat echt vol is?
Want jij blijft je grenzen ook verleggen.... Dat lees ik al in wat je schrijft.
Poe, er komt nog een heel verhaal, lieve meid, maar mijn dochter huilt en ik moet even naar haar toe, ben zo terug! Liefs!
Wat kan ik zeggen. CarlieJo, straks als je weg bent, sla je je zelf voor je hoofd dat je die stap niet eerder hebt genomen....
Echt. jouw verhaal is zo ongelofelijk herkenbaar, ik kan het zo uittekenen. Wat hij zegt, wat hij doet.
Laat ik met het eerst beginnen wat ik kwijt wil hierover:
Je praat niet met je man, je praat met zijn verslaving op dit moment.
Zolang hij niet de ontwenningsperiode (lichamelijke) heeft doorgemaakt van 3 maanden.
Daarna de geestelijke ontwenningsperiode, en die is bij iedereen verschillend, maar als ik zo van een afstand alles bekijk, zou ik zeggen, geef hem minimaal een jaar.
Zonder gebruiken, zonder terugval (die eigenlijk geheid wel gaat komen, dus tel er nog maar wat tijd bij op...) en dan kun je misschien echt met hem praten, dit gesprek voeren wat je nu zo hard nodig hebt....
Deze man gaat je niet gelukkig maken. Deze man drijft je tot wanhoop, en elke keer leef je naar die lichtpuntjes toe, in het grote donkere geheel.
Straks is je kindje geboren, en denk maar niet dat alles dan ineens anders is en beter gaat... Want dat gaat niet vanzelf. Het vraagt van hem en jou hard werken en veel inzet willen jullie een fijn, prettig en liefdevol gezin gaan vormen.
Ik zie het jou wel doen, maar hij? Hij zal het keer op keer laten afweten, en hoe lang houd jij het vol? Wat moet er gebeuren tot de maat echt vol is?
Want jij blijft je grenzen ook verleggen.... Dat lees ik al in wat je schrijft.
Poe, er komt nog een heel verhaal, lieve meid, maar mijn dochter huilt en ik moet even naar haar toe, ben zo terug! Liefs!
maandag 2 april 2007 om 19:18
Daar ben ik weer.
Kind even aan de borst, alles weer goed! :D Ik geef nog steeds borstvoeding. Ideaal om haar te troosten als ze niet wil slapen.
Weet je, voor mij is het makkelijk praten, ik heb het al achter de rug waar jullie nu zo mee worstelen. Ik zie alles van een afstand, lees wat jullie mee maken en het is voor mij zo duidelijk als wat.
Maar daar gaat het niet om.
Jullie zitten er middenin, en dan is het een enorme opgave om die beslissing te nemen om weg te gaan. Terwijl het voor mij totaal helder is hoezeer je daarmee het juiste doet.
Ik wil jullie helpen de gedachten erover op een rij te krijgen. Omdat het mij ook helpt alles een plek te geven, het gaat je toch niet in de koude kleren zitten....
Ik wil jullie echt niet overtuigen van mijn menig, overtuigen van wat ik denk dat het beste is, ik hoop alleen wel een beetje overtuigend te klinken in mijn redenen waarom je voor jezelf moet kiezen!
Maar CharlieJo, ik weet er best veel vanaf, en ik kan je garanderen, dat je man niet meer op tijd is om nuchter te zijn voor de bevalling.
Het kost veel langer.
Ik kan je ook garanderen, dat als hij het blowen afzweert, er iets anders voor in de plaats komt. Drugs, computerspelletjes, gokken, kies maar uit. Zolang hij niet de kern van het verhaal aanpakt heb je hiermee te maken. En dat moet hij willen, dan he! Als hij het wil kan hij echt veel bereiken. Dat kan jij niet voor hem doen, dat kan alleen hij, als hij bereid is er helemaal voor te gaan!!
Hij kan wel denken dat hij voor een bepaalde datum uiterlijk gestopt moet zijn, maar dat gaat zo niet werken. Weet je dat het dan samen valt? De eerste heftige weken met een kindje, de gebroken nachten, de kraamtranen, het hannesen met de borstvoeding, de stuwing, tot dat eindelijk loopt? Het ritme van je kindje, dat je gaat proberen te ontdekken, de badjes, de poepluiers, het gehuil? Samen met een geirriteerde, overspannen, afkickende man?
Iemand die echt en helemaal stopt met een verslaving gaat een tijd tegemoet van ups en downs, van emotionele uitbarstingen, van heftige dagen.
Daar lig je dan, net bevallen, wat een heel heftige gebeurtenis is, met je pasgeboren zoon of dichter. Je bent helemaal van de wereld vol van liefde voor je kind,. en dan komt alles daar bij wat ik zo net schreef. En dat dan samen met je man???
Telefoon gaat, is belangrijk! Het verhaal komt in meerdere delen vanavond!
:P
Kind even aan de borst, alles weer goed! :D Ik geef nog steeds borstvoeding. Ideaal om haar te troosten als ze niet wil slapen.
Weet je, voor mij is het makkelijk praten, ik heb het al achter de rug waar jullie nu zo mee worstelen. Ik zie alles van een afstand, lees wat jullie mee maken en het is voor mij zo duidelijk als wat.
Maar daar gaat het niet om.
Jullie zitten er middenin, en dan is het een enorme opgave om die beslissing te nemen om weg te gaan. Terwijl het voor mij totaal helder is hoezeer je daarmee het juiste doet.
Ik wil jullie helpen de gedachten erover op een rij te krijgen. Omdat het mij ook helpt alles een plek te geven, het gaat je toch niet in de koude kleren zitten....
Ik wil jullie echt niet overtuigen van mijn menig, overtuigen van wat ik denk dat het beste is, ik hoop alleen wel een beetje overtuigend te klinken in mijn redenen waarom je voor jezelf moet kiezen!
Maar CharlieJo, ik weet er best veel vanaf, en ik kan je garanderen, dat je man niet meer op tijd is om nuchter te zijn voor de bevalling.
Het kost veel langer.
Ik kan je ook garanderen, dat als hij het blowen afzweert, er iets anders voor in de plaats komt. Drugs, computerspelletjes, gokken, kies maar uit. Zolang hij niet de kern van het verhaal aanpakt heb je hiermee te maken. En dat moet hij willen, dan he! Als hij het wil kan hij echt veel bereiken. Dat kan jij niet voor hem doen, dat kan alleen hij, als hij bereid is er helemaal voor te gaan!!
Hij kan wel denken dat hij voor een bepaalde datum uiterlijk gestopt moet zijn, maar dat gaat zo niet werken. Weet je dat het dan samen valt? De eerste heftige weken met een kindje, de gebroken nachten, de kraamtranen, het hannesen met de borstvoeding, de stuwing, tot dat eindelijk loopt? Het ritme van je kindje, dat je gaat proberen te ontdekken, de badjes, de poepluiers, het gehuil? Samen met een geirriteerde, overspannen, afkickende man?
Iemand die echt en helemaal stopt met een verslaving gaat een tijd tegemoet van ups en downs, van emotionele uitbarstingen, van heftige dagen.
Daar lig je dan, net bevallen, wat een heel heftige gebeurtenis is, met je pasgeboren zoon of dichter. Je bent helemaal van de wereld vol van liefde voor je kind,. en dan komt alles daar bij wat ik zo net schreef. En dat dan samen met je man???
Telefoon gaat, is belangrijk! Het verhaal komt in meerdere delen vanavond!
:P
maandag 2 april 2007 om 20:16
Het is de omgekeerde wereld. Hij zou nu juist degene moeten zijn, die moet laten zien dat hij het probeert, dat hij elke dag weer de dingen zo goed mogelijk probeert te doen. Inspeelt op hoe het met jou gaat. Dingen voor jou regelt. Zeker nu je zwanger bent.
Maar alles draait om hem, en dat houd jij ook in stand, dat is er gaandeweg zo ingeslopen. (die voorbeelden van telefoontjes plegen, zijn brood smeren)
Het wordt niet beter, voordat jij het beter maakt.
Wat ik wens, is dat je weg gaat, bij familie intrekt, een eigen plek vindt.
Dat je hulp zoekt, om het allemaal voor jezelf duidelijk te krijgen.
Dat je gezelschap zoekt, om samen te genieten van je zwangerschap. (Ikzelf kwam in een leuk zwangerschapsgym-groepje terecht, met twee mama's heb ik nog steeds contact, en ik had een vriendin die meeleefde met alles, naast mijn zus, waarmee de relatie ook veel fijner is geworden)
Laat hem maar werken voor wat hij wil.
Is het dat hij bij jou wil horen? Prima, laat maar zien. Laat maar zien dat je het echt wilt en zoek begeleiding, ga de diepte in, onderzoek jezelf, draai je leven om en wees een vent.
Wil hij liever zo doorgaan? Wat hij maar wilt.... Maar goed, dat betekent dus dat je niet samenwoont met CharlieJo en jullie kind. Want dat gaat niet samen, zo doorgaan en tegelijk ook met CharlieJo en de baby in huis.
Dit is hoe ik het zie.
En uit ervaring kan ik dit vertellen:
Bij ons is er een rechtszaak van gekomen, wegens mishandeling. Het was de druppel, ik moest 's nachts het huis uit vluchten want hij draaide door. Toen heb ik de aangifte doorgezet. Rechtszaak, hij in therapie, de hele rambam.
Het ging beter, hij heeft het even geprobeerd, mij ten huwelijk gevraagd want we hadden weer contact en hij kon niet zonder me, hij had zo'n spijt, hij zou alles doen wat er moest gebeuren....
En ik geloofde erin. (Daarom snap ik jullie ook zo goed...)
Ik had intussen een leuke studentenkamer wat eigenlijk meer een appartementje was, en ik gaf die heerlijke plek voor mezelf op....
Binnen de kortste keren nadat we weer samen woonden gaf hij het op, wilde hij niet meer zijn best doen in therapie want hij kon duidelijk (achteraf gezien) niet meer langer doen alsof, nee er werd echt van hem verlangd dat hij zichzelf onder de loep nam, en dat was niet de bedoeling......
Kortom, het was weer een drama. Wisselende buien, gedoe.
Hij gedroeg zich vreselijk, en ik? Ik zat in een eigen wereld, had al bijna geen contacten meer want niemand begreep al dat ik weer voor hem koos, terwijl ik iedereen overtuigde hem nog een kans te geven verprutste hij dat natuurlijk binnen de kortste keren, dus ik voelde me totaal alleen en schaamde mij kapot.
Met als dramatisch dieptepunt een vakantie naar Frankrijk, waarvan ik dacht dat dat een keerpunt kon zijn, maar het was een ramp.
Toen we terugkwamen werd ik ziek, en ik bleek zwanger...
Samengevat:
Zelfs een rechtszaak en een kindje op komst kon mijn ex er niet van overtuigen dat het tijd werd aan zichzelf te werken....
Nu ik lekker op mezelf woon met mijn dochtertje zie ik pas dat het dus kan, dat je zo verwikkeld zit in een leven wat niet het leven is wat je wilt, en dat je er niet uit lijkt te komen.
Achteraf kan ik een hoop zien en verklaren. Daarom probeer ik jullie er ook van te overtuigen dat je eerst eens op jezelf gaat wonen, op jezelf gaat zijn, voordat je beslist of je doorgaat. Die tijd heb je voor jezelf nodig om je terug te vinden, om sterker te worden.
Ik was even op mezelf, maar ben veel te snel weer terug gestapt in het leven wat ik met hem had. En binnen no time slopen de oude patronen er weer in.
Neem de tijd. Al duurt het een lange periode, wat maakt het uit?
Als hij het echt wilt, heeft hij er zo veel voor over om bij het gezin te horen....heeft hij er zoveel voor over om jou te zien stralen, gelukkig te zien! En als jij dan tijd nodig hebt om daar te komen, gunt hij je dat, en werkt hij ondertussen aan wat hij zelf moet doen.
Ik denk dat je echt beter naar je moeder kunt gaan, en ik snap uit wat je schrijft dat dat ook een hele opgave is? Maar wat moet dat moet, je kunt niet blijven wachten op een huisje terwijl je zwanger en wel in deze situatie zit!!
Ik hoop niet dat ik te drammerig overkom, ik bedoel het echt goed!!
Doe met mijn verhaal wat je wilt, ik gun je echt het allerbeste CharlieJo! Wat je ook doet, je kunt hier alles opschrijven als je dat wilt!
Veel liefs!
Ik krijg nu bezoek, al ben ik eigenlijk ook nog lang niet uitgeschreven!!!
Klara, dikke knuffel!!!
Maar alles draait om hem, en dat houd jij ook in stand, dat is er gaandeweg zo ingeslopen. (die voorbeelden van telefoontjes plegen, zijn brood smeren)
Het wordt niet beter, voordat jij het beter maakt.
Wat ik wens, is dat je weg gaat, bij familie intrekt, een eigen plek vindt.
Dat je hulp zoekt, om het allemaal voor jezelf duidelijk te krijgen.
Dat je gezelschap zoekt, om samen te genieten van je zwangerschap. (Ikzelf kwam in een leuk zwangerschapsgym-groepje terecht, met twee mama's heb ik nog steeds contact, en ik had een vriendin die meeleefde met alles, naast mijn zus, waarmee de relatie ook veel fijner is geworden)
Laat hem maar werken voor wat hij wil.
Is het dat hij bij jou wil horen? Prima, laat maar zien. Laat maar zien dat je het echt wilt en zoek begeleiding, ga de diepte in, onderzoek jezelf, draai je leven om en wees een vent.
Wil hij liever zo doorgaan? Wat hij maar wilt.... Maar goed, dat betekent dus dat je niet samenwoont met CharlieJo en jullie kind. Want dat gaat niet samen, zo doorgaan en tegelijk ook met CharlieJo en de baby in huis.
Dit is hoe ik het zie.
En uit ervaring kan ik dit vertellen:
Bij ons is er een rechtszaak van gekomen, wegens mishandeling. Het was de druppel, ik moest 's nachts het huis uit vluchten want hij draaide door. Toen heb ik de aangifte doorgezet. Rechtszaak, hij in therapie, de hele rambam.
Het ging beter, hij heeft het even geprobeerd, mij ten huwelijk gevraagd want we hadden weer contact en hij kon niet zonder me, hij had zo'n spijt, hij zou alles doen wat er moest gebeuren....
En ik geloofde erin. (Daarom snap ik jullie ook zo goed...)
Ik had intussen een leuke studentenkamer wat eigenlijk meer een appartementje was, en ik gaf die heerlijke plek voor mezelf op....
Binnen de kortste keren nadat we weer samen woonden gaf hij het op, wilde hij niet meer zijn best doen in therapie want hij kon duidelijk (achteraf gezien) niet meer langer doen alsof, nee er werd echt van hem verlangd dat hij zichzelf onder de loep nam, en dat was niet de bedoeling......
Kortom, het was weer een drama. Wisselende buien, gedoe.
Hij gedroeg zich vreselijk, en ik? Ik zat in een eigen wereld, had al bijna geen contacten meer want niemand begreep al dat ik weer voor hem koos, terwijl ik iedereen overtuigde hem nog een kans te geven verprutste hij dat natuurlijk binnen de kortste keren, dus ik voelde me totaal alleen en schaamde mij kapot.
Met als dramatisch dieptepunt een vakantie naar Frankrijk, waarvan ik dacht dat dat een keerpunt kon zijn, maar het was een ramp.
Toen we terugkwamen werd ik ziek, en ik bleek zwanger...
Samengevat:
Zelfs een rechtszaak en een kindje op komst kon mijn ex er niet van overtuigen dat het tijd werd aan zichzelf te werken....
Nu ik lekker op mezelf woon met mijn dochtertje zie ik pas dat het dus kan, dat je zo verwikkeld zit in een leven wat niet het leven is wat je wilt, en dat je er niet uit lijkt te komen.
Achteraf kan ik een hoop zien en verklaren. Daarom probeer ik jullie er ook van te overtuigen dat je eerst eens op jezelf gaat wonen, op jezelf gaat zijn, voordat je beslist of je doorgaat. Die tijd heb je voor jezelf nodig om je terug te vinden, om sterker te worden.
Ik was even op mezelf, maar ben veel te snel weer terug gestapt in het leven wat ik met hem had. En binnen no time slopen de oude patronen er weer in.
Neem de tijd. Al duurt het een lange periode, wat maakt het uit?
Als hij het echt wilt, heeft hij er zo veel voor over om bij het gezin te horen....heeft hij er zoveel voor over om jou te zien stralen, gelukkig te zien! En als jij dan tijd nodig hebt om daar te komen, gunt hij je dat, en werkt hij ondertussen aan wat hij zelf moet doen.
Ik denk dat je echt beter naar je moeder kunt gaan, en ik snap uit wat je schrijft dat dat ook een hele opgave is? Maar wat moet dat moet, je kunt niet blijven wachten op een huisje terwijl je zwanger en wel in deze situatie zit!!
Ik hoop niet dat ik te drammerig overkom, ik bedoel het echt goed!!
Doe met mijn verhaal wat je wilt, ik gun je echt het allerbeste CharlieJo! Wat je ook doet, je kunt hier alles opschrijven als je dat wilt!
Veel liefs!
Ik krijg nu bezoek, al ben ik eigenlijk ook nog lang niet uitgeschreven!!!
Klara, dikke knuffel!!!
maandag 2 april 2007 om 21:02
iseo!
Ik weet dat je gelijk hebt,hij gaat van terugval naar terugval, 4 dagen niet gerookt en om zichzelf te belonen gaat ie weer roken. Op de dagen dat ie niet rookt of het pas laat kan, gaat ie drinken, en ook dat gaat erin alsof het limonade is. Maar jeetje als ik het zo lees, is jouw dochter nog helemaal niet zo oud, en heb je dit pas net achter de rug........ meid wat ben jij ongelooflijik sterk en dapper geweest dat je uiteindelijk hebt doorgezet, wat een verhaal.
Hij zal de kern van het verhaal nooit aanpakken, het is al heel wat dat hij geen speed en cocaine meer gebruikt (werd ooit te duur, dus nu wiet, ook voor mijn tijd). En wat je zegt dat het samenvalt met bevalling.......als hij uiteindelijk ervanaf is, dat weet ik ook, en ook hoe prikkelbaar hij zal zijn, nee natuurlijk gaat dat niet werken, dat weet ik nu ook! Eigenlijk weet ik het al zo lang,maar heb me ervoor afgesloten, nu ben ik het zat. Nee regelt niets voor me, zeurt dat ik schoon moet maken en niet zo moet zeuren en klagen en negatief doen. Dat schoonmaken is een terugkerende tik, als er een stapel tijdschriften op tafel ligt is het een vieze vuile teringbende, ik woon in een toonzaal, eerlijk waar (en ik vind er niets aan)
Gezelschap om samen van zwangerschap is er, in vorm van moeder en zus (welke ook bijmoeder woont) en hele goede vriendin, die vanavond janken op voicemail stond, zij is al weg bij partner sinds vanavond (zouden dan maar samen een huisje gaan zoeken)
Zo herkenbaar, toen hij in afkickkliniek zichzelf onderloepmoest nemen ging dat niet goed en kwam hij onder zulke zware medicijnen dat ze hem in een gesticht hebben geplaatst (reden dat hij nooit meer naar kliniek zal gaan) uit dat gesticht voor echt zware gestoorden (excuus als ik iemand beledig, weet even niet andere woorden ervoor) is hij weggehaald door een oom. Toen hij tijdens onze relatietherapie (laatsta kans na mij letterlijk op straat te hebben geschopt etc etc etc ik ziekenhuisbezoek) kritiek kreeg is hij nooit meer gegaan, hij zou zonder die therapie bewijzen dat hij het kon...., is dus niet gelukt, natuurlijk niet.
Ook ik trapte erin, in al die excuses, wou dat ook zo graag.
Ik ben lang geleden gestopt met vrienden dingen te vertellen, ook uit schaamte dat ik nog bij hem zat en maar niet ging.
Ik denk dat als ik eindelijk weg ben ik niet snel terugzal gaan, juist omdat hij niet zal stoppen.....hij kan het niet, hij weet niet hoe, zat twee weken terug nog te janken dat ie het zo graag wou maar niet wist hoe. Ik haat slappe mensen, heb in mijn jeugd de meest vreselijke dingen meegemaakt,ben een sterk persoon,maar nu niet meer, nu ben ik net zo slap, en dat voelt slecht.
Als ik eindelijk weg ben WILik niet meer terug, dit is geen normaal leven, geen normale relatie en dat kan het ook nooit worden. Dit is zijn tweede relatie met kind die hij verknalt door klotedrugs, dus ik geloof er niet in dat hij zal veranderen.
Ik ga zeker niet zitten wachten op een huisje, een jaar bij mijn moeder overleef ik wel en anders vind ik wel een andere plek,maakt niet uit waar. Lastig bij mijn moeder, maar komt wel goed. Ben op mijn 15e bij mijn moeder weggegaan omdat mijn stiefvader mij ..........,.... . mijn moeder geloofde mij niet (ondanks dat zus zelfde verhaal vertelde) stiefvader is niet meer in beeld.......heb dus hoop woede richting moeder. En mijn vader mijn veiligheid (de alcoholist) is bijna 4 jaar terug overleden. Zo dat er ook maar even uitgegooid!
Maar daar heb ik mij allemaal doorheen geslagen! Dus ik heb ergens een hoop kracht, kan er alleen nog niet bij.
LIEVE iseo ik vind je niet drammerig,je kent dit verhaal, je hebt het zelf meegemaakt, je bedoelt het goed en ik geloof en vertrouw daarop!!!
Ik heb veel steun aan je! Blijf tegen me praten. Ik wordt al sterker, ook nu knallende ruzie hebben, want verder niet gepraat, ik ga NIET naar boven, heb er geen belang meer bij om het goed te maken.
Dank voor jullie woorden en steun Iseo en Klara!!! Jullie zijn toppertjes!
Ik zal dat blijven herhalen,w ant dankzij jullie ga ik hieruit komen (en jij ook Klara, we zullen net zo gelukkig worden als Iseo nu al is!!)
liefs en dikke knuffel
Ik weet dat je gelijk hebt,hij gaat van terugval naar terugval, 4 dagen niet gerookt en om zichzelf te belonen gaat ie weer roken. Op de dagen dat ie niet rookt of het pas laat kan, gaat ie drinken, en ook dat gaat erin alsof het limonade is. Maar jeetje als ik het zo lees, is jouw dochter nog helemaal niet zo oud, en heb je dit pas net achter de rug........ meid wat ben jij ongelooflijik sterk en dapper geweest dat je uiteindelijk hebt doorgezet, wat een verhaal.
Hij zal de kern van het verhaal nooit aanpakken, het is al heel wat dat hij geen speed en cocaine meer gebruikt (werd ooit te duur, dus nu wiet, ook voor mijn tijd). En wat je zegt dat het samenvalt met bevalling.......als hij uiteindelijk ervanaf is, dat weet ik ook, en ook hoe prikkelbaar hij zal zijn, nee natuurlijk gaat dat niet werken, dat weet ik nu ook! Eigenlijk weet ik het al zo lang,maar heb me ervoor afgesloten, nu ben ik het zat. Nee regelt niets voor me, zeurt dat ik schoon moet maken en niet zo moet zeuren en klagen en negatief doen. Dat schoonmaken is een terugkerende tik, als er een stapel tijdschriften op tafel ligt is het een vieze vuile teringbende, ik woon in een toonzaal, eerlijk waar (en ik vind er niets aan)
Gezelschap om samen van zwangerschap is er, in vorm van moeder en zus (welke ook bijmoeder woont) en hele goede vriendin, die vanavond janken op voicemail stond, zij is al weg bij partner sinds vanavond (zouden dan maar samen een huisje gaan zoeken)
Zo herkenbaar, toen hij in afkickkliniek zichzelf onderloepmoest nemen ging dat niet goed en kwam hij onder zulke zware medicijnen dat ze hem in een gesticht hebben geplaatst (reden dat hij nooit meer naar kliniek zal gaan) uit dat gesticht voor echt zware gestoorden (excuus als ik iemand beledig, weet even niet andere woorden ervoor) is hij weggehaald door een oom. Toen hij tijdens onze relatietherapie (laatsta kans na mij letterlijk op straat te hebben geschopt etc etc etc ik ziekenhuisbezoek) kritiek kreeg is hij nooit meer gegaan, hij zou zonder die therapie bewijzen dat hij het kon...., is dus niet gelukt, natuurlijk niet.
Ook ik trapte erin, in al die excuses, wou dat ook zo graag.
Ik ben lang geleden gestopt met vrienden dingen te vertellen, ook uit schaamte dat ik nog bij hem zat en maar niet ging.
Ik denk dat als ik eindelijk weg ben ik niet snel terugzal gaan, juist omdat hij niet zal stoppen.....hij kan het niet, hij weet niet hoe, zat twee weken terug nog te janken dat ie het zo graag wou maar niet wist hoe. Ik haat slappe mensen, heb in mijn jeugd de meest vreselijke dingen meegemaakt,ben een sterk persoon,maar nu niet meer, nu ben ik net zo slap, en dat voelt slecht.
Als ik eindelijk weg ben WILik niet meer terug, dit is geen normaal leven, geen normale relatie en dat kan het ook nooit worden. Dit is zijn tweede relatie met kind die hij verknalt door klotedrugs, dus ik geloof er niet in dat hij zal veranderen.
Ik ga zeker niet zitten wachten op een huisje, een jaar bij mijn moeder overleef ik wel en anders vind ik wel een andere plek,maakt niet uit waar. Lastig bij mijn moeder, maar komt wel goed. Ben op mijn 15e bij mijn moeder weggegaan omdat mijn stiefvader mij ..........,.... . mijn moeder geloofde mij niet (ondanks dat zus zelfde verhaal vertelde) stiefvader is niet meer in beeld.......heb dus hoop woede richting moeder. En mijn vader mijn veiligheid (de alcoholist) is bijna 4 jaar terug overleden. Zo dat er ook maar even uitgegooid!
Maar daar heb ik mij allemaal doorheen geslagen! Dus ik heb ergens een hoop kracht, kan er alleen nog niet bij.
LIEVE iseo ik vind je niet drammerig,je kent dit verhaal, je hebt het zelf meegemaakt, je bedoelt het goed en ik geloof en vertrouw daarop!!!
Ik heb veel steun aan je! Blijf tegen me praten. Ik wordt al sterker, ook nu knallende ruzie hebben, want verder niet gepraat, ik ga NIET naar boven, heb er geen belang meer bij om het goed te maken.
Dank voor jullie woorden en steun Iseo en Klara!!! Jullie zijn toppertjes!
Ik zal dat blijven herhalen,w ant dankzij jullie ga ik hieruit komen (en jij ook Klara, we zullen net zo gelukkig worden als Iseo nu al is!!)
liefs en dikke knuffel
maandag 2 april 2007 om 21:07
ps lees hierboven de reden waarom ik het al 9 jaar volhield,ik had een voorbeeld van ruzies thuis, eerst tussen moeder en vader, later tussen moeder en stiefvader. Een verslaafde vader met een schoonmaaktic en dezelfde botte manier van praten en doen als mijn man, daarom kon ik dit volhouden, dit is wat ik kende vanuit mijn jeugd (inclusief het lichamelijke, al ging mijn vader daarin jegens mijn moeder nog een paar stappen verder)
Maar toen ik mijn vader nodig had toen ik op 15e bij moeder wegging, was hij daar voor me, en zette hij alles opzij (nee natuurlijk niet de drank en de cafes, dat kon niet) maar op zijn manier deed hij alles voor me en gaf mij weer een veilige thuisbasis. Ook dit is net mijn man, als ik heb echt nodig had gezien achtergrond etc etc dan was hij er voor me. Dat maakt het afscheid zo zwaar denk ik.
Maar toen ik mijn vader nodig had toen ik op 15e bij moeder wegging, was hij daar voor me, en zette hij alles opzij (nee natuurlijk niet de drank en de cafes, dat kon niet) maar op zijn manier deed hij alles voor me en gaf mij weer een veilige thuisbasis. Ook dit is net mijn man, als ik heb echt nodig had gezien achtergrond etc etc dan was hij er voor me. Dat maakt het afscheid zo zwaar denk ik.
woensdag 4 april 2007 om 13:56
Hoi Meiden, CharlieJo en Iseo ik vind jullie verhalen heel erg heftig. Ik was snel geneigd te denken “zo erg is het bij mij”. Ik zit geen 9 jaar in deze situatie, en mijn man gebruikt niet elke dag shit. Maar toen ik er wat verder over nadacht zijn er toch grote overeenkomsten. De manipulatie, het niet mogen zijn wie je bent, de verwijten, het jezelf verliezen, angst, twijfels, een verleden, enz.Iseo het is zogoed dat je eruit bent gestapt en ik vind het ook heel knap dat je, je verhaal met ons deelt. CharlieJo ik zou je graag willen zeggen doe alsjeblieft wat Iseo heeft gedaan en verlos jezelf van deze lijdensweg met die man die je niet waard is. Maar telkens als ik dat zeg kijk ik weer naar mezelf en denk, moet je mij nou horen praten, ik zit in dezelfde situatie en er komt geen verandering in, wie ben ik om te adviseren. Maar goed dan denk ik weer, tuurlijk mag ik dat wel, jij begrijpt ook hoe ik me voel en voor een ander weten we het altijd beter omdat we dan niet met onze eigen situatie bezig zijn. Dan kijk je er naar zoals Iseo naar ons kijkt, als een buitenstaander en daardoor makkelijker de dingen kan zien dan het moment je er midden inzit. En natuurlijk heeft Iseo de ervaringen al door gemaakt die wij nog tegen gaan komen. Maar ik hoop echt dat je voordat je kindje er is een keuze hebt kunnen maken, das gezonder voor jouw en je kindje. Oja vandaag de echo, ik ben zo benieuwd naar hoe lang je al zwanger bent en dat het allemaal met je deed om het zo te zien. Hoe gaat het nu verder met je?Iseo, wat knap dat je nog borstvoeding geeft, bij mij heeft het niet langer dan een maand geduurd met bloed, zweet en uiteindelijk de tranen ben ik er mee opgehouden, het deed me zoveel pijn. Maar het lijkt me heerlijk om je kindje zo dichtbij je te hebben en het is nog heel gezond ook. Iseo, wat doet het jouw? Je verteld steeds meer en er moet volgens mij wel heel veel boven komen als je aan het schrijven bent?Ik heb vandaag mijn afspraak gehad met de therapeut. Mijn man ging natuurlijk niet mee maar zag het wel zitten dat ik alleen zou gaan. Ik heb een goed gesprek gehad, en we hebben als doel gesteld om helderheid te gaan creëren en mijn twijfels onder de loep te nemen zodat ik een weloverwogen keuze kan maken. Wat daarin voorop komt is wat maakt mij gelukkig en hoe kan ik dat krijgen en moet ik daarvoor doen. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk, mijn man maar ik ook. Ik kan mijn man niet veranderen als hij dat zou willen moet hij dat zelf doen.Ze gaat me niet zeggen of ik bij mijn man weg moet of dat ik moet blijven (maar die verwachting had ik ook niet) dat zijn dingen die ik zelf moet beslissen, maar ze gaat me helpen een geheel eigen keuze te maken. We gaan werken aan mijn zelfvertrouwen enz. Het klikte en ik heb er een goed gevoel bij. Het was een goed gesprek. We hebben het gehad over mijn onderdanigheid en mijn gedrag nu dat ik mezelf overschreeuw (als het ware, van kom maar op 1 ruzie meer of minder maak me niet uit, het interesseert me niet meer. Dat ben ik ook niet) Maar de midden weg van overleggen, wederzijds respect, communicatie is in onze relatie ver te zoeken, terwijl ik daar juist heel veel behoefte aan heb. Dus ondanks nu de dingen lijken te lopen ben ik nog niet mezelf, omdat ik nog steeds mezelf niet kan zijn, en daar twijfelde ik aan. Nou er zijn me in ieder geval veel dingen duidelijk geworden en ik ben blij dat ik deze stap gezet heb. Toen ik thuis kwam vroeg me man natuurlijk “hoe was het en wat zeiden ze? Dat je maar eens wat harder moest worden? “ Ik heb hem verteld dat ik het erg jammer vond dat hij niet mee is geweest, maar goed dat is zijn keuze. Ik heb het over de relatie gehad en de dingen waar ik tegen aanloop. Dat het doel is dat ik mijzelf terug vind en dat wat mij gelukkig maakt en we gaan bekijken wat daarvoor nodig is. Hier gaf hij geen antwoord op. Ook heb ik hem gezegd dat als hij op een later tijdstip toch mee zou willen dat altijd kan. Nou dit is mijn verhaal, ik kijk uit weer van jullie te lezen. Dikke knuf Klara
donderdag 5 april 2007 om 12:22
Hoi Klara!
Ik denk ook dat er juist veel overeenkomsten zijn. Dat is ook de reden dat ik me aangesproken voelde om op je topic te reageren.
In het begin was het ook lang niet zo erg, als hoe het op het laatst in onze relatie was. Ik herken bij jou, hoe het er langzaam insluipt, hoe je steeds meer voor lief neemt, hoe je vast komt te zitten. Dat je langzaam verandert, of in ieder geval niet meer jezelf kunt zijn.
Ik merk in je schrijven, hoe je man op jou reageert, en geloof me, het komt me allemaal heel bekend voor.
Voor jou is het wel goed denk ik, dat je dit advies aan CharlieJo geeft, terwijl je zelf het zo moeilijk vind om die beslissing te maken. Het helpt jou ook weer alles op een rij te zetten.
Dat is ook de reden dat ik blijf schrijven. In het begin was ik echt niet van plan om veel te vertellen over wat er allemaal gebeurd was, hoe het er in mijn relatie aan toe ging. Maar ik herken zo veel, en kan me zo goed voorstellen in wat voor moeilijke situatie jij je bevindt.... en dan nog vooral omdat ik ook een moeder ben, en snap hoeveel zeer het doet. In je openingspost las ik al hoe moeilijk het elke dag voor je is, om te zien hoe dit voor je kinderen is...
Maar ik geloof er dus helemaal in dat je je eigen pad gaat volgen. Ik weet gewoon helemaal zeker dat het je gaat lukken. Het duurt soms een tijd voor je zover bent, dat snap ik goed, ik heb datzelfde meegemaakt.
Toen het bij mij eenmaal zo ver was, gebeurde alles ook als in een roes. Ik was zo overspannen van de hele situatie, en echt, dat merk je pas als je ineens de kans krijgt om daarvan bij te gaan komen.
Er komt inderdaad veel naar boven als ik hier schrijf, maar ik heb nu zoiets, dat het jou helpt. Ik vertel denk ik steeds een beetje meer, omdat ik je wil waarschuwen, dat het niet zo ver hoeft te komen. Jij bent degene die kan ingrijpen.
Ik ben zo blij dat je een fijn gesprek hebt gehad, dat het klikte met haar.
Met wat ik zelf heb meegemaakt, durf ik je dit te voorspellen: Jij gaat er veel aan hebben. Je zult door deze gesprekken sterker in je schoenen gaan staan. Je man daarentegen, gaat eerst er even in mee, kijkt het even aan. Maar dan, dan gaat hij er tegenin. Hij merkt dat het niet de kant opgaat die hij in gedachten had, daar kun je je echt op voorbereiden. Hij zal waarschijnlijk die therapeute belachelijk gaan maken, of zeggen dat jij zo negatief verandert sinds je die gesprekken hebt, of hij geeft er een andere draai aan.
Hij zal je op een gevoeleige plek gaan raken, waardoor je bijna zoiets zou hebben, dat hij gelijk heeft. Bijna, want inmiddels weet jij beter, en wil je niet meer hem gelijk geven omwille van de lieve vrede.
Ik denk dus niet dat hij mee zal gaan, naar de gesprekken, ik denk dat hij heel goed in de gaten heeft wat er met jou gebeurt, en daarop gaat reageren op de welbekende manier.
Maar misschien zit ik er naast? Het kan, maar ik schrijf dit dan ook vanuit mijn eigen ervaring.
Ik denk trouwens dat je therapeute een heel goed punt heeft aangesneden, waar je zelf ook erg mee zit, dat je je zelf overschreeuwt. Ik denk inderdaad niet dat jij zo bent, en het is heel moeilijk om jezelf die reacties te zien geven, terwijl je eigenlijk anders in elkaar steekt.
Ik denk juist dat jij iemand bent, die echt kan praten, die bereid is te luisteren, iemand een kans te geven. Ik kan me zo goed voorstellen dat je snakt naar eens een echt goed gesprek.
Zo jammer dat je steeds verder van jezelf verwijderd raakt hoe langer je met deze man samen bent.
En heel jammer dat hij niet ziet hoe goed hij het eigenlijk getroffen heeft, want zelfs nu wil je hem nog een kans geven....
Je schrijft ook, wat je aan hem hebt verteld toen hij vroeg naar het gesprek, en Klaar, ik denk dat je precies het juiste hebt gezegd!!! Vertel niet meer of minder, de volgende keren ook. Geef hem niets om te gebruiken, maar geef gewoon zo'n korte heel goede samenvatting als die je nu hebt gegeven, precies goed! En vooral dat je zei, dat hij altijd nog mee kan gaan, goed gedaan!!
En ja, borstvoeding geven is zo fijn! Ben heel blij dat het zo goed gaat. Ik vind het heel erg voor je dat het bij jou zo moeilijk ging. Hoe stond je man er tegenover? Want ik heb zelf goed ervaren hoe fijn het kan zijn als de mensen om je heen je een beetje steunen tijdens die eerste periode borstvoeding, het is echt een tijd aanmodderen voor het goed loopt, bij mij wel tenminste. Maar als je het heel graag wilt, en het lukt echt niet, zoals bij jou, kan ik me zo goed voorstellen dat dat pijn doet.
CharlieJo, wil je borstvoeding gaan geven?
Hoe ging het gisteren CharlieJo?
Ik vind het heel heftig wat je allemaal hebt geschreven. Ik hoop dat je er wat aan hebt om eens je verhaal te doen.
Ik vind je een heel krachtige vrouw, je hebt al zoveel meegemaakt, en je slaat je er inderdaad doorheen.
Wat moet jij je vaak alleen hebben gevoeld....
Wat vreselijk dat je moeder je niet geloofde... Lijkt me wel heel moeilijk als je daar nu gaat wonen. maar je denkt dat je het aankan?
Ik hoop dat het je lukt om je de komende tijd op jezelf en je kindje te concentreren. Probeer dat echt.
Ik hoop dat je misschien nog een andere plek vindt om heen te gaan, maar het allerbelangrijkste in mijn ogen is toch echt dat je nu bij hem weg gaat! Ik ben blij dat je het zelf zo schrijft: dit is niet normaal, geen normaal leven,. geen normale relatie.....
En ik ben bang dat je gelijk hebt: hij gaat niet veranderen.... Het kan. Maar daar moet hij heel veel voor doen.....
Wacht maar, je zult jezelf heel snel terugvinden, als je daar weg bent. Geloof me. Het is ook zo heerlijk om je op het moederschap te storten! Ik heb nu vleugels gekregen! Ik doe het op mijn manier! Ik bepaal wat ik belangrijk vind! Ik praat veel tegen mijn kleine meid, we lachen veel, doen gekke spelletjes! Ik koop biologische appeltjes voor mijn dochter, ik koop mooi houten speelgoed! Ik doe precies de dingen waarvan ik denk dat zij die nodig heeft!
Zo blij dat ik niet langer met hem samenwoon, die persoon die zelfs de kleine leuke dingetjes die je tegenkomt op een dag zo kan verpesten...... Hij verpest niet de leuke sfeer in ons huisje, hij geeft geen negatieve blikken, uitstraling. Mijn dochter kan zichzelf zijn.
Dit is waar Klara denk ik ook heel erg mee worstelt, zelf kon ze het nog wel een tijd volhouden waarschijnlijk...maar het breekt haar nu op om haar kinderen zo te zien...en te weten dat het ook heel anders kan...zij kan niet de moeder zijn die ze eigenlijk is, en je kinderen zijn je zwakke plek, je wil dat zij het goed en fijn hebben...
Dat doet zo veel pijn, charlieJo, daarom, doe het voordat je zoontje of dochtertje is geboren!!
Je voelt je nu zo slap, maar dat ben je dus niet. Het is het gevoel van klem zitten wat je nu ervaart. Uitgeblust voelen, murw.
Je bent juist heel sterk, en je gaat dat heel snel weer zo voelen! Ik denk dat jij het helemaal in je hebt om alle negatieve viciueze cirkels van het verleden te doorbreken!!!
Geloof in jezelf, geloof in de moeder die dit kindje heeft!
Ik denk dat je precies de kern raakt trouwens, waarom je het zo lang met hem volhield. Gebruik het, gebruik wat je weet, wat je hebt gezien en geleerd, gebruik wat je snapt over dat je zolang klem hebt gezeten in deze ongezonde relatie. En maak het beter!
Lieve meiden, het was weer een heel verhaal!
Hoop snel weer te lezen hoe het met jullie is. CharlieJo, lucht je hart, als je iets wilt vertellen!
Dag Klara!
Ik denk ook dat er juist veel overeenkomsten zijn. Dat is ook de reden dat ik me aangesproken voelde om op je topic te reageren.
In het begin was het ook lang niet zo erg, als hoe het op het laatst in onze relatie was. Ik herken bij jou, hoe het er langzaam insluipt, hoe je steeds meer voor lief neemt, hoe je vast komt te zitten. Dat je langzaam verandert, of in ieder geval niet meer jezelf kunt zijn.
Ik merk in je schrijven, hoe je man op jou reageert, en geloof me, het komt me allemaal heel bekend voor.
Voor jou is het wel goed denk ik, dat je dit advies aan CharlieJo geeft, terwijl je zelf het zo moeilijk vind om die beslissing te maken. Het helpt jou ook weer alles op een rij te zetten.
Dat is ook de reden dat ik blijf schrijven. In het begin was ik echt niet van plan om veel te vertellen over wat er allemaal gebeurd was, hoe het er in mijn relatie aan toe ging. Maar ik herken zo veel, en kan me zo goed voorstellen in wat voor moeilijke situatie jij je bevindt.... en dan nog vooral omdat ik ook een moeder ben, en snap hoeveel zeer het doet. In je openingspost las ik al hoe moeilijk het elke dag voor je is, om te zien hoe dit voor je kinderen is...
Maar ik geloof er dus helemaal in dat je je eigen pad gaat volgen. Ik weet gewoon helemaal zeker dat het je gaat lukken. Het duurt soms een tijd voor je zover bent, dat snap ik goed, ik heb datzelfde meegemaakt.
Toen het bij mij eenmaal zo ver was, gebeurde alles ook als in een roes. Ik was zo overspannen van de hele situatie, en echt, dat merk je pas als je ineens de kans krijgt om daarvan bij te gaan komen.
Er komt inderdaad veel naar boven als ik hier schrijf, maar ik heb nu zoiets, dat het jou helpt. Ik vertel denk ik steeds een beetje meer, omdat ik je wil waarschuwen, dat het niet zo ver hoeft te komen. Jij bent degene die kan ingrijpen.
Ik ben zo blij dat je een fijn gesprek hebt gehad, dat het klikte met haar.
Met wat ik zelf heb meegemaakt, durf ik je dit te voorspellen: Jij gaat er veel aan hebben. Je zult door deze gesprekken sterker in je schoenen gaan staan. Je man daarentegen, gaat eerst er even in mee, kijkt het even aan. Maar dan, dan gaat hij er tegenin. Hij merkt dat het niet de kant opgaat die hij in gedachten had, daar kun je je echt op voorbereiden. Hij zal waarschijnlijk die therapeute belachelijk gaan maken, of zeggen dat jij zo negatief verandert sinds je die gesprekken hebt, of hij geeft er een andere draai aan.
Hij zal je op een gevoeleige plek gaan raken, waardoor je bijna zoiets zou hebben, dat hij gelijk heeft. Bijna, want inmiddels weet jij beter, en wil je niet meer hem gelijk geven omwille van de lieve vrede.
Ik denk dus niet dat hij mee zal gaan, naar de gesprekken, ik denk dat hij heel goed in de gaten heeft wat er met jou gebeurt, en daarop gaat reageren op de welbekende manier.
Maar misschien zit ik er naast? Het kan, maar ik schrijf dit dan ook vanuit mijn eigen ervaring.
Ik denk trouwens dat je therapeute een heel goed punt heeft aangesneden, waar je zelf ook erg mee zit, dat je je zelf overschreeuwt. Ik denk inderdaad niet dat jij zo bent, en het is heel moeilijk om jezelf die reacties te zien geven, terwijl je eigenlijk anders in elkaar steekt.
Ik denk juist dat jij iemand bent, die echt kan praten, die bereid is te luisteren, iemand een kans te geven. Ik kan me zo goed voorstellen dat je snakt naar eens een echt goed gesprek.
Zo jammer dat je steeds verder van jezelf verwijderd raakt hoe langer je met deze man samen bent.
En heel jammer dat hij niet ziet hoe goed hij het eigenlijk getroffen heeft, want zelfs nu wil je hem nog een kans geven....
Je schrijft ook, wat je aan hem hebt verteld toen hij vroeg naar het gesprek, en Klaar, ik denk dat je precies het juiste hebt gezegd!!! Vertel niet meer of minder, de volgende keren ook. Geef hem niets om te gebruiken, maar geef gewoon zo'n korte heel goede samenvatting als die je nu hebt gegeven, precies goed! En vooral dat je zei, dat hij altijd nog mee kan gaan, goed gedaan!!
En ja, borstvoeding geven is zo fijn! Ben heel blij dat het zo goed gaat. Ik vind het heel erg voor je dat het bij jou zo moeilijk ging. Hoe stond je man er tegenover? Want ik heb zelf goed ervaren hoe fijn het kan zijn als de mensen om je heen je een beetje steunen tijdens die eerste periode borstvoeding, het is echt een tijd aanmodderen voor het goed loopt, bij mij wel tenminste. Maar als je het heel graag wilt, en het lukt echt niet, zoals bij jou, kan ik me zo goed voorstellen dat dat pijn doet.
CharlieJo, wil je borstvoeding gaan geven?
Hoe ging het gisteren CharlieJo?
Ik vind het heel heftig wat je allemaal hebt geschreven. Ik hoop dat je er wat aan hebt om eens je verhaal te doen.
Ik vind je een heel krachtige vrouw, je hebt al zoveel meegemaakt, en je slaat je er inderdaad doorheen.
Wat moet jij je vaak alleen hebben gevoeld....
Wat vreselijk dat je moeder je niet geloofde... Lijkt me wel heel moeilijk als je daar nu gaat wonen. maar je denkt dat je het aankan?
Ik hoop dat het je lukt om je de komende tijd op jezelf en je kindje te concentreren. Probeer dat echt.
Ik hoop dat je misschien nog een andere plek vindt om heen te gaan, maar het allerbelangrijkste in mijn ogen is toch echt dat je nu bij hem weg gaat! Ik ben blij dat je het zelf zo schrijft: dit is niet normaal, geen normaal leven,. geen normale relatie.....
En ik ben bang dat je gelijk hebt: hij gaat niet veranderen.... Het kan. Maar daar moet hij heel veel voor doen.....
Wacht maar, je zult jezelf heel snel terugvinden, als je daar weg bent. Geloof me. Het is ook zo heerlijk om je op het moederschap te storten! Ik heb nu vleugels gekregen! Ik doe het op mijn manier! Ik bepaal wat ik belangrijk vind! Ik praat veel tegen mijn kleine meid, we lachen veel, doen gekke spelletjes! Ik koop biologische appeltjes voor mijn dochter, ik koop mooi houten speelgoed! Ik doe precies de dingen waarvan ik denk dat zij die nodig heeft!
Zo blij dat ik niet langer met hem samenwoon, die persoon die zelfs de kleine leuke dingetjes die je tegenkomt op een dag zo kan verpesten...... Hij verpest niet de leuke sfeer in ons huisje, hij geeft geen negatieve blikken, uitstraling. Mijn dochter kan zichzelf zijn.
Dit is waar Klara denk ik ook heel erg mee worstelt, zelf kon ze het nog wel een tijd volhouden waarschijnlijk...maar het breekt haar nu op om haar kinderen zo te zien...en te weten dat het ook heel anders kan...zij kan niet de moeder zijn die ze eigenlijk is, en je kinderen zijn je zwakke plek, je wil dat zij het goed en fijn hebben...
Dat doet zo veel pijn, charlieJo, daarom, doe het voordat je zoontje of dochtertje is geboren!!
Je voelt je nu zo slap, maar dat ben je dus niet. Het is het gevoel van klem zitten wat je nu ervaart. Uitgeblust voelen, murw.
Je bent juist heel sterk, en je gaat dat heel snel weer zo voelen! Ik denk dat jij het helemaal in je hebt om alle negatieve viciueze cirkels van het verleden te doorbreken!!!
Geloof in jezelf, geloof in de moeder die dit kindje heeft!
Ik denk dat je precies de kern raakt trouwens, waarom je het zo lang met hem volhield. Gebruik het, gebruik wat je weet, wat je hebt gezien en geleerd, gebruik wat je snapt over dat je zolang klem hebt gezeten in deze ongezonde relatie. En maak het beter!
Lieve meiden, het was weer een heel verhaal!
Hoop snel weer te lezen hoe het met jullie is. CharlieJo, lucht je hart, als je iets wilt vertellen!
Dag Klara!
donderdag 5 april 2007 om 21:00
Lieve Iseo en CharlieJo, Dankjewel voor de tips over hoe mijn kan reageren als ik straks wat vaker bij de therapeute bent geweest. Ik denk inderdaad dat het straks zo zal gaan. Mijn vader zei de volgende keren zeg je gewoon niets, hij weet nu waar je meebezig bent maar wat je verder verteld kan tegen je gebruikt worden. Vraagt hij de volgende keren dan zeg je gewoon, had maar mee moeten gaan. Moet natuurlijk even bekijken hoe het gaat en wat ik zeg maar ik houd het zeker kort en duidelijk. De borstvoeding liep bij mij heel moeizaam, ik probeerde en probeerde maar, ik heb van alles geprobeerd. Mijn man had al snel zoiets van ‘hou er toch mee op’ maar ik wilde het echt dol graag en natuurlijk na de hand geen verwijten dat ik niet mijn best had gedaan. Gelukkig toen de verloskundigen en de kraamhulp zagen dat het echt niet ging zeiden ze ook dat ik maar beter kon stoppen. Toen heb ik nog geprobeerd af te kolven en met mijn pink en een spuitje geprobeerd te geven om mijn borsten wat rust te geven, daarna weer geprobeerd en lukte niet en me er toen maar bijneer gelegd. De kraamperiode was een hele emotionele tijd. Heel anders dan bij mijn eerste, toen voelde ik me sterk en echt al direct moeder. Al heb ik toen ook niet echt lang borstvoeding gegeven. Ik had ook niet zo heel veel met mijn jongste zoon, oke het was mijn kindje maar op een of andere manier was het niet helemaal mijn kindje. Mijn man nam hem helemaal in beslag en zat uren met hem op de arm. Ik had zelfs het gevoel dat mijn jongste zoon niets van mij moest maar meer van zijn vader. Dat gevoel heb ik heel lang gehad. Nu is hij nog heel gek met zijn vader en zal hem ook eerder in de armen vliegen dan bij mij. Maar ik weet nu wel dat hij de rust, en regelmaat bij mij krijgt en dat het allemaal wel goed komt. Maar pffff dat heeft me wel veel verdriet gedaan. Ook natuurlijk dat ik het gevoel had / heb dat hij expres zo knuffelt en doet, soms zie ik hem kijken en zegt hij tegen mij, zie je wel mijn zoon kan niet zonder zijn vader. Grrrr dan kan ik hem wel weet niet wat. Iseo geweldig te lezen dat het moederschap je vleugels heeft gegeven. En wat lief dat je biologische appeltjes haalt. Het doet me denken aan een vriendin van mij, zij was ook alleen staande moeder in de tijd dat ik dat ook was. Zij at ook biologische groenten, omdat ze gezonder vond maar ook omdat het haar keuze was. Ja moeilijk uit te leggen. Nu is ze getrouwd en heeft twee kinderen erbij. Hard werken zo’n huwelijk maar het gaat goed. Hahahaha ik weet nog wel toen ze net verkering had met haar man, haar dochtertje en mijn zoontje waren net 2 of 3 geloof ik. Hij kwam binnen en haar dochter riep ‘pappa, pappa’ zo grappig van dat moment noemde mijn zoontje hem ook pappa. Later niet meer natuurlijk maar was zo schattig en ondertussen ook hartverscheurend. Ow sorry ik liet me even gaan in herinneringen. CharlieJo ik hoop snel wat van je te lezen, ik maak me een beetje zorgen. Voel je alsjeblieft niet verplicht of zo maar ik hoop dat het goed met je gaat en met je kindje. Liefs Klara
vrijdag 6 april 2007 om 10:49
hallo lieve meiden
ik heb snel gelezen, helaas geen tijd om nu uitgebreid te reageren, Doe ik zeker wordt alleen na de pasen. Wou jullie het goede nieuws niet onthouden. Ik heb echo gehad en ben nu ongeveer 3 maanden zwanger. Het was geweldig om mijn kleintje te zien, echt helemaal gaaf. Gelukkig zag het er goed uit, twee beentjes en twee armpjes. Helemaal top, werd er erg gelukkig van. Ik heb gesprek met mijn coach gehad en zij heeft me echt hele goede handvatten gegeven om een keuze te maken (die maakt zij inderdaad niet voor je) maar gewoon handvatten om voor mezelf helder te krijgen hoe en wat en om de twijfels weg te werken. Een paar korte voorbeelden:
loskoppelen van het houden van van mijn man en wil ik dit leven zo leiden, ik kan wel van hem houden, maar dat wil niet zeggen dat ik op deze manier oud wil worden,. Beperkt hij me in deze relatie, kan ik uitgroeien tot een volwaardig en rijk mens of houdt hij me tegen en houdt hij me klein. Ik moet geen haast maken met mijn keuze, moet er helemaal volledig achter staan zodat als ik weg ben, ik niet meer terug ga. ik moet blijven uitspreken dat ik weg ga, mijn kracht heb ik als ik het maar uitspreek, ben niet verantwoordelijk voor zijn daden (en zijn geluk). Hij maakt zijn eigen keuzes (doorgaan met roken etc) kan ik niet voor hem doen. Kan alleen mijn eigen keuzes maken. Zie ik bij hem bereidheid om te veranderen of niet. Welke voorwaarden stel ik aan een relatie en zijn die er in deze relatie. Dat soort vragen. Dit gaat me zeker helpen. Ik heb mijn kleintje nu echt gezien (leek net of hij/zij zwaaide, was helemaal geweldig, echt waar, hier doe ik het voor, hiervoor ga ik een weloverwogen keuze maken!!!!!)
Lieve klara niet denken bij mij is zo erg niet etc, ook ik heb gereageerd op jou topic/verhaal omdat ik er zoveel in herkende.
Man begint nu wel echt door te krijgen dat ik het meen. Ik hou afstand. En gisteren kwam hij naar beneden om me een kus te geven, en hij zei daarbij nu kan het nog, je bent er nog............... dus daar kan ie zelf wat mee doen. Hij gaf aan dat het nu voor hem ook echt werd. Maar hij zit nog steeds boven. Dit weekend ben ik jarig, visite komt allemaal de volgende dag. MOcht hij op mijn verjardag ook boven gaan zitten, helpt mij dat weer om nog meer afstand te nemen. Heb gebeld voor afspraak voor zijn rijbewijs, kan pas eind mei....jammer.
Meiden ik wil jullie geweldige paasdagen wensen, maak er wat van en geniet ervan. Geniet van de kleine dingen die wel leuk en goed zijn, houd je vast aan de positieve dingen in het leven, dit maakt je sterker. Jullie zijn voor mij nog steeds een geweldige steun en ook vind ik kracht in jullie verhalen. KLara harstikke fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad, de therapeut zal je zeker kunnen helpen.
ik heb snel gelezen, helaas geen tijd om nu uitgebreid te reageren, Doe ik zeker wordt alleen na de pasen. Wou jullie het goede nieuws niet onthouden. Ik heb echo gehad en ben nu ongeveer 3 maanden zwanger. Het was geweldig om mijn kleintje te zien, echt helemaal gaaf. Gelukkig zag het er goed uit, twee beentjes en twee armpjes. Helemaal top, werd er erg gelukkig van. Ik heb gesprek met mijn coach gehad en zij heeft me echt hele goede handvatten gegeven om een keuze te maken (die maakt zij inderdaad niet voor je) maar gewoon handvatten om voor mezelf helder te krijgen hoe en wat en om de twijfels weg te werken. Een paar korte voorbeelden:
loskoppelen van het houden van van mijn man en wil ik dit leven zo leiden, ik kan wel van hem houden, maar dat wil niet zeggen dat ik op deze manier oud wil worden,. Beperkt hij me in deze relatie, kan ik uitgroeien tot een volwaardig en rijk mens of houdt hij me tegen en houdt hij me klein. Ik moet geen haast maken met mijn keuze, moet er helemaal volledig achter staan zodat als ik weg ben, ik niet meer terug ga. ik moet blijven uitspreken dat ik weg ga, mijn kracht heb ik als ik het maar uitspreek, ben niet verantwoordelijk voor zijn daden (en zijn geluk). Hij maakt zijn eigen keuzes (doorgaan met roken etc) kan ik niet voor hem doen. Kan alleen mijn eigen keuzes maken. Zie ik bij hem bereidheid om te veranderen of niet. Welke voorwaarden stel ik aan een relatie en zijn die er in deze relatie. Dat soort vragen. Dit gaat me zeker helpen. Ik heb mijn kleintje nu echt gezien (leek net of hij/zij zwaaide, was helemaal geweldig, echt waar, hier doe ik het voor, hiervoor ga ik een weloverwogen keuze maken!!!!!)
Lieve klara niet denken bij mij is zo erg niet etc, ook ik heb gereageerd op jou topic/verhaal omdat ik er zoveel in herkende.
Man begint nu wel echt door te krijgen dat ik het meen. Ik hou afstand. En gisteren kwam hij naar beneden om me een kus te geven, en hij zei daarbij nu kan het nog, je bent er nog............... dus daar kan ie zelf wat mee doen. Hij gaf aan dat het nu voor hem ook echt werd. Maar hij zit nog steeds boven. Dit weekend ben ik jarig, visite komt allemaal de volgende dag. MOcht hij op mijn verjardag ook boven gaan zitten, helpt mij dat weer om nog meer afstand te nemen. Heb gebeld voor afspraak voor zijn rijbewijs, kan pas eind mei....jammer.
Meiden ik wil jullie geweldige paasdagen wensen, maak er wat van en geniet ervan. Geniet van de kleine dingen die wel leuk en goed zijn, houd je vast aan de positieve dingen in het leven, dit maakt je sterker. Jullie zijn voor mij nog steeds een geweldige steun en ook vind ik kracht in jullie verhalen. KLara harstikke fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad, de therapeut zal je zeker kunnen helpen.
