Relaties
alle pijlers
Hoe gaan jullie om met deze emoties?
woensdag 5 augustus 2020 om 11:34
Ik ben op zoek naar vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. En ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan en ervaren.
Ik ben bijna 36 en heb een hele fijne relatie met mijn partner, nu ongeveer een jaar.
Eigenlijk heb ik nooit in die zin een kinderwens gehad dat ik dit al wist van jongs af aan. Ook niet een definitieve ik wil nooit kinderen. Mijn insteek, die nog steeds hetzelfde is, is als het plaatje klopt en het komt dan zou het iets moois zijn.
Echter ik merk, dat mijn moedergevoelens enorm worden aangewakkerd door de 2 lieve kindjes van mijn vriend uit zijn vorige relatie. Ze zijn 2 -en 4 en we gaan steeds meer aan elkaar hechten, en hoe meer dit gebeurd hoe meer ik eigenlijk verlang naar een eigen kindje met mijn vriend.
Mijn vriend vindt de opvoeding zwaar, hij noemt het een chronische uitputting. En is ook door zijn ex verlaten toen de jongste nog maar 4 maanden was.
Ik begrijp dus echt zijn standpunt, ik zie dat het hem moeilijk valt en hoe moe hij is. ik probeer ook zoveel mogelijk te helpen en ik begrijp de klap die hij heeft gekregen door de breuk.
Het neemt alleen niet weg dat ik ook echt die moedergevoelens heb. Deze worden alleen maar sterker. ik probeer er met hem over te praten, hij slaat alleen dicht. Ik vraag niet nu voor een kindje, maar wil niet dat hij de beslissing maakt het niet meer te willen terwijl ik hoop op dat het ooit gaat komen.
Zijn antwoord is dus geen definitieve 'nee' maar hij kan ook geen toezeggingen doen. Dit vind ik pijnlijk.
En dan kom ik dus op mijn punt. Garanties zijn er nooit, misschien zou het bijvoorbeeld niet eens lukken, maar het idee dat hij deze commitment wel met een andere vrouw wilde aangaan en dit niet met mij zou doen, dat vind ik nog het pijnlijkst.
Ik merk dat ik hier echt last van ervaar.
Hierdoor kamp ik steeds meer met negatieve gedachtes en emoties waar ik mij eigenlijk voor kapot schaam! (Jaloezie, boosheid, buitengesloten voelen etc)
Vinden mensen dit herkenbaar?
Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Relativeren lukt echt wel en ik begrijp dat het vanuit een leven is voort ontstaan waarvan ik geen deel uitmaakte, alleen toch blijven deze emoties en gedachtes steeds opborrelen....
Uiteindelijk vind ik dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven, en ik dus als ik hier tegen blijven botsen mijn eigen pad moet volgen ook al zou ik dit zonde vinden van onze relatie.
Alvast bedankt.
Ik ben bijna 36 en heb een hele fijne relatie met mijn partner, nu ongeveer een jaar.
Eigenlijk heb ik nooit in die zin een kinderwens gehad dat ik dit al wist van jongs af aan. Ook niet een definitieve ik wil nooit kinderen. Mijn insteek, die nog steeds hetzelfde is, is als het plaatje klopt en het komt dan zou het iets moois zijn.
Echter ik merk, dat mijn moedergevoelens enorm worden aangewakkerd door de 2 lieve kindjes van mijn vriend uit zijn vorige relatie. Ze zijn 2 -en 4 en we gaan steeds meer aan elkaar hechten, en hoe meer dit gebeurd hoe meer ik eigenlijk verlang naar een eigen kindje met mijn vriend.
Mijn vriend vindt de opvoeding zwaar, hij noemt het een chronische uitputting. En is ook door zijn ex verlaten toen de jongste nog maar 4 maanden was.
Ik begrijp dus echt zijn standpunt, ik zie dat het hem moeilijk valt en hoe moe hij is. ik probeer ook zoveel mogelijk te helpen en ik begrijp de klap die hij heeft gekregen door de breuk.
Het neemt alleen niet weg dat ik ook echt die moedergevoelens heb. Deze worden alleen maar sterker. ik probeer er met hem over te praten, hij slaat alleen dicht. Ik vraag niet nu voor een kindje, maar wil niet dat hij de beslissing maakt het niet meer te willen terwijl ik hoop op dat het ooit gaat komen.
Zijn antwoord is dus geen definitieve 'nee' maar hij kan ook geen toezeggingen doen. Dit vind ik pijnlijk.
En dan kom ik dus op mijn punt. Garanties zijn er nooit, misschien zou het bijvoorbeeld niet eens lukken, maar het idee dat hij deze commitment wel met een andere vrouw wilde aangaan en dit niet met mij zou doen, dat vind ik nog het pijnlijkst.
Ik merk dat ik hier echt last van ervaar.
Hierdoor kamp ik steeds meer met negatieve gedachtes en emoties waar ik mij eigenlijk voor kapot schaam! (Jaloezie, boosheid, buitengesloten voelen etc)
Vinden mensen dit herkenbaar?
Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Relativeren lukt echt wel en ik begrijp dat het vanuit een leven is voort ontstaan waarvan ik geen deel uitmaakte, alleen toch blijven deze emoties en gedachtes steeds opborrelen....
Uiteindelijk vind ik dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven, en ik dus als ik hier tegen blijven botsen mijn eigen pad moet volgen ook al zou ik dit zonde vinden van onze relatie.
Alvast bedankt.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:07
Dit.
Wat denk jij raar zeg...
woensdag 5 augustus 2020 om 13:08
Ehm ja, je ziet het veel te romantisch in. Een kind bind je voor het leven, maar als je relatie niet stabiel genoeg is, kan het ook veel problemen geven. Voor een kind kies je omdat je een kind op de wereld wil zetten, niet omdat het je zo graag wil zien hoe het wondertje van jullie samen eruit zal zien.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:03Is het dan niet zo dat zoiets samen doen ook een heel mooi aspect is van een relatie -en dit binding versterkt? Misschien ben ik de boel aan het romantiseren geen idee, ik ken het dus niet...
Ik vind je vriend heel verstandig.
Zeker als ik lees dat hij de kinderen slechts één dag per week en twee weekenden per maand heeft. Als hij dat al zwaar vindt, is nog een (fulltime) kind waarschijnlijk niet het beste idee.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:09
Als je vriend verstandig is laat hij zich zsm steriliseren. Hij heeft er al 2 en dat valt hem zwaar. Daar moet je niet nog 'n tweede leg/ongelukje aan toe voegen wat het nog gecompliceerder maakt. Relaties zijn vaak niet blijvend en hij heeft al 'n gebroken gezin, nog 'n tweede allimentatie/weekendregeling er bovenop moet hij zien te voorkomen. En ook al blijven jullie bij elkaar: hij vindt zijn huidige bezoekregeling met z'n kinderen al zwaar, terwijl er nu nog ademruimte is als ze bij z'n ex zijn. Als hij er nu eentje verwekt dan zit ie daar 24/7 aan vast tot einde relatie.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:10
woensdag 5 augustus 2020 om 13:12
Als zo’n kindje voor zoveel verbinding zorgt dan waren hij en z’n ex niet 4 maanden na de bevalling uit elkaar gegaan lijkt me.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:03Is het dan niet zo dat zoiets samen doen ook een heel mooi aspect is van een relatie -en dit binding versterkt? Misschien ben ik de boel aan het romantiseren geen idee, ik ken het dus niet...
woensdag 5 augustus 2020 om 13:13
Allright. Ik begrijp echt wat iedereen zegt maar denk niet dat ik gelukkig word als ik dan hiermee door blijf gaan. Dan zijn we denk ik gewoon niet de perfecte fit voor elkaar. Hoe gek ik ben op hem en de kids, ik wil nooit in de toekomst iemand iets kwalijk nemen omdat ik eigen verantwoordelijkheden heb kunnen nemen 
woensdag 5 augustus 2020 om 13:15
Dat vind ik ook raar. Hij is er onnadenkend ingestapt en heeft nu ervaren dat het gezinsleven niets voor hem is. Hij vindt parttime vaderen al een enorme opgave en dan krijgt hij nu ook nog hulp van z'n huidige vriendin.Luci_Morgenster schreef: ↑05-08-2020 12:08maar het idee dat hij deze commitment wel met een andere vrouw wilde aangaan en dit niet met mij zou doen, dat vind ik nog het pijnlijkst.
Dit is natuurlijk heel raar denken.
Wees blij dat je vriend leert van zijn vroegere fouten en zijn grens trekt. Geniet van je relatie of ga bij hem weg en zoek naar een man die nog geen kind heeft maar er wel eentje wil. Of wacht gewoon tot je hormonale verstandsverbijstering weer voorbij trekt.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:17
Hij heeft ze zo weinig? Waarom niet meer? Waarom vind hij dat allemaal al zwaar en uitputtend?
Djeez. Dan zou ik hem echt heel erg serieus nemen en er sowieso geen kinderen van willen.
Waarom is zijn ex na 4 maanden na geboorte jongste bij hem weggegaan?
Had dat daar mee te maken?
Dit even naast je hele rare jaloerse manier van denken mbt een kind willen en zo commitment eisen.
Djeez. Dan zou ik hem echt heel erg serieus nemen en er sowieso geen kinderen van willen.
Waarom is zijn ex na 4 maanden na geboorte jongste bij hem weggegaan?
Had dat daar mee te maken?
Dit even naast je hele rare jaloerse manier van denken mbt een kind willen en zo commitment eisen.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:19
woensdag 5 augustus 2020 om 13:24
Neem verantwoordelijkheid voor de gedachte dat jij uit bewijs van zijn liefde en wedijver met zijn ex een kind samen met hem wil om jullie band te verdiepen. (hoe dat voor zijn kinderen is en hoe jullie kind geboren wordt met als taak jullie te verbinden, wordt voor het gemak ook even genegeerd)notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:13Allright. Ik begrijp echt wat iedereen zegt maar denk niet dat ik gelukkig word als ik dan hiermee door blijf gaan. Dan zijn we denk ik gewoon niet de perfecte fit voor elkaar. Hoe gek ik ben op hem en de kids, ik wil nooit in de toekomst iemand iets kwalijk nemen omdat ik eigen verantwoordelijkheden heb kunnen nemen
Als je hierom uit elkaar wil (hoera voor hem) dan is hij je blijkbaar ook niet veel waard.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:32
Ja die is dan niet van hem, dus omgangsregeling of alimentatie is dan niet nodig bij uit elkaar gaan. En bij een kind wat niet van hem is blijf jij de verantwoordelijke.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 12:49Oke misschien moet ik dit ook nog even uitleggen;
Ik heb hem de vraag gesteld of hij bij mij zou blijven als ik zelf zou kiezen voor een kind, het antwoord daarop is 'ja'.
Dit vind ik dus echt een beetje gek want hij is nu chronisch vermoeid en wilt dus wel voor een kind van mij en niet van ons zorgen... Denk daar ook dat commitment hetgeen is wat direct bij mij omhoog komt. Wat vinden jullie daarvan dan?
woensdag 5 augustus 2020 om 13:34
zimi schreef: ↑05-08-2020 13:24Neem verantwoordelijkheid voor de gedachte dat jij uit bewijs van zijn liefde en wedijver met zijn ex een kind samen met hem wil om jullie band te verdiepen. (hoe dat voor zijn kinderen is en hoe jullie kind geboren wordt met als taak jullie te verbinden, wordt voor het gemak ook even genegeerd)
Dit wil ik je ook dringend adviseren. In een eventuele volgende relatie ga je hier namelijk ook keihard tegenaan lopen. En dan wordt wel/geen kind helemáál een beladen thema.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:35
Hallo allemaal, ik ben hier nieuw maar ik lees al een tijdje mee. Ik had nu de behoefte om even te reageren.
Hoi notendopje09, ik heb net als jij een partner met een (volwassen) kind. Als ik het met iemand had aangedurfd kinderen te krijgen dan was het wel met deze man. Ik vond mezelf alleen te oud om nog aan kinderen te beginnen toen wij elkaar ontmoeten.
Ik snap dat je iets kunt missen voor je gevoel, dat heb ik ook wel eens. Maar ik werd verliefd op hem, niet op een eventueel kind. Ik ben van mening dat je soms niet alles kunt hebben in het leven. Soms lijkt het meer om de wensen van de ouders te gaan dan dat er besef is van alle zorg en verantwoordelijkheid die erbij komt kijken.
Is je liefde voor een kind groter dan je liefde voor hem en zijn kinderen......? dan weet je wat je te doen staat.
Sterkte bij je keus
Hoi notendopje09, ik heb net als jij een partner met een (volwassen) kind. Als ik het met iemand had aangedurfd kinderen te krijgen dan was het wel met deze man. Ik vond mezelf alleen te oud om nog aan kinderen te beginnen toen wij elkaar ontmoeten.
Ik snap dat je iets kunt missen voor je gevoel, dat heb ik ook wel eens. Maar ik werd verliefd op hem, niet op een eventueel kind. Ik ben van mening dat je soms niet alles kunt hebben in het leven. Soms lijkt het meer om de wensen van de ouders te gaan dan dat er besef is van alle zorg en verantwoordelijkheid die erbij komt kijken.
Is je liefde voor een kind groter dan je liefde voor hem en zijn kinderen......? dan weet je wat je te doen staat.
Sterkte bij je keus
woensdag 5 augustus 2020 om 13:35
Zijn geen oordelen maar spiegels.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:38
Of je leest alles nog een keer en laat even op je inwerken ipv meteen in slachtofferrol te springen.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:34Volgens mij neem ik verantwoordelijkheid. Ik kan niet mijn eigen gevoelens negeren met het risico dat ik mij ongelukkig voel en daardoor ook een ander ongelukkig maak.
Vervelend dat mensen zo oordelen maar dat mag.
woensdag 5 augustus 2020 om 13:39
Nou ja, ik zie een paar keer voorbijkomen 'zieke jaloezie' 'zieke denkwijze' 'hoera voor je vriend'
Maar ik probeer te richten op de dingen waar ik wel iets mee kan.
En ik denk idd dat ik de boel romantiseer en hier in een volgende relatie opnieuw tegenaan zou lopen. Maw ik kan dus beter met iemand zijn die wel nog kinderen wilt net als ik. Dat is wel een inzicht wat ik dankzij dit topic heb verkregen..
Maar ik probeer te richten op de dingen waar ik wel iets mee kan.
En ik denk idd dat ik de boel romantiseer en hier in een volgende relatie opnieuw tegenaan zou lopen. Maw ik kan dus beter met iemand zijn die wel nog kinderen wilt net als ik. Dat is wel een inzicht wat ik dankzij dit topic heb verkregen..
woensdag 5 augustus 2020 om 13:41
Als je plotseling opgekomen kinderwens geen bevlieging blijkt te zijn kun je beter iemand zoeken die ook nog zelf 'n gezin wil beginnen.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:39Nou ja, ik zie een paar keer voorbijkomen 'zieke jaloezie' 'zieke denkwijze' 'hoera voor je vriend'
Maar ik probeer te richten op de dingen waar ik wel iets mee kan.
En ik denk idd dat ik de boel romantiseer en hier in een volgende relatie opnieuw tegenaan zou lopen. Maw ik kan dus beter met iemand zijn die wel nog kinderen wilt net als ik. Dat is wel een inzicht wat ik dankzij dit topic heb verkregen..
woensdag 5 augustus 2020 om 13:42
Nou de gedachte van commitment en daarom een kind willen is ook gewoon wel een beetje vreemd.notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:39Nou ja, ik zie een paar keer voorbijkomen 'zieke jaloezie' 'zieke denkwijze' 'hoera voor je vriend'
Maar ik probeer te richten op de dingen waar ik wel iets mee kan.
En ik denk idd dat ik de boel romantiseer en hier in een volgende relatie opnieuw tegenaan zou lopen. Maw ik kan dus beter met iemand zijn die wel nog kinderen wilt net als ik. Dat is wel een inzicht wat ik dankzij dit topic heb verkregen..
woensdag 5 augustus 2020 om 13:42
notendopje09 schreef: ↑05-08-2020 13:39Nou ja, ik zie een paar keer voorbijkomen 'zieke jaloezie' 'zieke denkwijze' 'hoera voor je vriend'
Dat zijn geen fijne uitspraken nee.
En ik denk idd dat ik de boel romantiseer en hier in een volgende relatie opnieuw tegenaan zou lopen. Maw ik kan dus beter met iemand zijn die wel nog kinderen wilt net als ik. Dat is wel een inzicht wat ik dankzij dit topic heb verkregen..
Die snap ik niet helemaal.
Als jij een kind als bevestiging van commitment en liefde ziet, dan gaat dat in een nieuwe relatie ook mis. Of niet?
Ongeacht of hij kinderwens heeft of niet. Je hangt er teveel aan op.
