Relaties
alle pijlers
Hoe gaat een bedrogen vrouw verder met haar partner?
dinsdag 4 december 2007 om 14:24
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
dinsdag 4 december 2007 om 16:28
@houvanjezelf. ik heb vrede, absolute vrede, met mijn beslissing, want anders had ik die niet genomen en was ik blijven aanmodderen.
@kreng. ik verwijt mijzelf niets.
@beiden en alle anderen. Ik zag in, dat ik niet kon vergeven en besloot dus voorgoed te breken, omdat ik weet, dat ik in de toekomst zou blijven "zeiken". Als ik de reacties lees van eleonora en sienna speelt het gebeurde nog regelmatig op.
Ik ben gewoon benieuwd/nieuwsgierig hoe het met bedrogen vrouwen verder is gegaan, omdat ik me niet kan voorstellen, dat je als bedrogen vrouw "gewoon" verder kunt leven, er niet meer over zult drammen, je hem klakkeloos weer zult vertrouwen. Dat is mijn vraagstellen/nieuwsgierigheid.
@kreng. ik verwijt mijzelf niets.
@beiden en alle anderen. Ik zag in, dat ik niet kon vergeven en besloot dus voorgoed te breken, omdat ik weet, dat ik in de toekomst zou blijven "zeiken". Als ik de reacties lees van eleonora en sienna speelt het gebeurde nog regelmatig op.
Ik ben gewoon benieuwd/nieuwsgierig hoe het met bedrogen vrouwen verder is gegaan, omdat ik me niet kan voorstellen, dat je als bedrogen vrouw "gewoon" verder kunt leven, er niet meer over zult drammen, je hem klakkeloos weer zult vertrouwen. Dat is mijn vraagstellen/nieuwsgierigheid.
dinsdag 4 december 2007 om 16:47
Gewoon verder leven dat is onmogelijk. Je leeft verder in het begin met veel geruzie, gepraat en gedram. Je zoekt samen hulp en kiest ervoor samen te vechten. Niet om bij elkaar te blijven maar om te proberen bij elkaar te blijven. Soms wil je wel maar lukt het niet, maar dan heb je het geprobeerd. Klakkeloos vertrouwen dat komt nooit meer terug, maar ook in een nieuwe relatie zal dat moeilijk worden. Je vertrouwen is flink beschadigd en dat vergeet je nooit meer.
En vergeven? dat komt maar duurt jaren, eerst krijg je uitpraten, ruziemaken oplossen, weer doorleven en ja ik kan me voorstellen dat ik over een x aantal jaar zeg dat ik het hem heb vergeven. Maar zover wil ik nog niet zijn.
Het kan wel maar het kost van beiden partners een hele grote inzet.
dinsdag 4 december 2007 om 16:56
ik maak mezelf niet wijs dat iemand nooit tegen me zal liegen. ik kan alleen maar hopen dat mijn partner er net zo instaat als ik en dat ie als er iets is dat met mij bespreekt voor ie zijn lul in een ander steekt. Doet ie dat niet en kom ik daar achter, dan is het einde verhaal. Of ik mijn partner vertouw of niet staat los van het feit of ie te vertrouwen is. Als ie te vertrouwen blijkt gaat het goed. kom ik er achter dat ie niet te vertrouwen was, dan stopt het voor mij. ik heb ooit een relatie gehad met iemand die mij ten onrechte wantrouwde, en dat wil ik nooit meer meemaken. ik wil ook niet de controlerende wantrouwende partner worden, dus kan ik niet vergeven, want dan doe ik mezelf tekort.
dinsdag 4 december 2007 om 17:12
Duo, mag ik je wat vragen?
Heb jij een relatie?
Want juist het stukje veilige haven en het op elkaar vertrouwen is nou juist wat een relatie een relatie maakt.
Ik ga ervan uit en ik vind het raar dat jij dat anders ziet, dat op het moment dat ik een relatie heb mijn lief niet vreemd zal gaan, doet hij dat toch dan zal dat zeker een deuk in mijn zelfbeeld geven, want daar zijn wij geen relatie om begonnen, dan waren we wel gewoon vrienden gebleven.
Heb jij een relatie?
Want juist het stukje veilige haven en het op elkaar vertrouwen is nou juist wat een relatie een relatie maakt.
Ik ga ervan uit en ik vind het raar dat jij dat anders ziet, dat op het moment dat ik een relatie heb mijn lief niet vreemd zal gaan, doet hij dat toch dan zal dat zeker een deuk in mijn zelfbeeld geven, want daar zijn wij geen relatie om begonnen, dan waren we wel gewoon vrienden gebleven.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 4 december 2007 om 17:19
Geen deuk in mijn zelfbeeld, wel een deuk in mijn realtiebeeld.
Want iid binnen een relatie spreek je samen af wat exclusief is, wat een relatie een relatie maakt, waarom je besluit om je leven met elkaar te delen.
Als ik er niet van uit kan gaan dat mijn partner zich aan die afspraken gaat houden, wat heeft het dan voor zin om ze te maken?
Want iid binnen een relatie spreek je samen af wat exclusief is, wat een relatie een relatie maakt, waarom je besluit om je leven met elkaar te delen.
Als ik er niet van uit kan gaan dat mijn partner zich aan die afspraken gaat houden, wat heeft het dan voor zin om ze te maken?
dinsdag 4 december 2007 om 17:22
dinsdag 4 december 2007 om 17:57
Ja ik heb een relatie.
En ook mijn zelfbeeld zou een tik(je) krijgen.. waarschijnlijk.
Ik zou het jammer vinden om te ontdekken dat ze oneerlijk is geweest, temeer omdat ze in principe alles mag, als ze er eerlijk over is. En ik zou me ook afvragen wat ik heb gedaan om ervoor te zorgen dat ze niet eerlijk is geweest.
Omdat ik mijn partner heb leren kennen als een eerlijk persoon kies ik ervoor om haar betrouwbaar te vinden. Als ze dat dan niet blijkt te zijn, heb ik dus de verkeerde keus gemaakt.
Wat is vertrouwen nu echt? volgens mij is dat een keus die IK maak, niet iets wat een ander bij mij afdwingt.. En als iemand dan bewijst dat ie niet altijd te vertrouwen is.. is dat dan die ander zn schuld?? of was het gewoon dom van mij om te kiezen voor iets wat op deze aarde onmogelijk zo kan bestaan.
Ik zou er heel verdrietig om zijn.. ik gun het mijn partner namelijk zo om betrouwbaar te zijn. Ik zou zo graag zien dat haar leven zo mooi was dat ze nergens om wilde liegen.. maarja, helaas maak ik het haar soms aardig lastig..ik gun het mezelf ook om betrouwbaar en eerlijk enzo te zijn.. maar ben het helaas niet altijd...
Ik zou haar niet slechter als mijzelf vinden als ze vreemdging...Maken we niet allemaal op onze eigen manier anderen kapot?
En ook mijn zelfbeeld zou een tik(je) krijgen.. waarschijnlijk.
Ik zou het jammer vinden om te ontdekken dat ze oneerlijk is geweest, temeer omdat ze in principe alles mag, als ze er eerlijk over is. En ik zou me ook afvragen wat ik heb gedaan om ervoor te zorgen dat ze niet eerlijk is geweest.
Omdat ik mijn partner heb leren kennen als een eerlijk persoon kies ik ervoor om haar betrouwbaar te vinden. Als ze dat dan niet blijkt te zijn, heb ik dus de verkeerde keus gemaakt.
Wat is vertrouwen nu echt? volgens mij is dat een keus die IK maak, niet iets wat een ander bij mij afdwingt.. En als iemand dan bewijst dat ie niet altijd te vertrouwen is.. is dat dan die ander zn schuld?? of was het gewoon dom van mij om te kiezen voor iets wat op deze aarde onmogelijk zo kan bestaan.
Ik zou er heel verdrietig om zijn.. ik gun het mijn partner namelijk zo om betrouwbaar te zijn. Ik zou zo graag zien dat haar leven zo mooi was dat ze nergens om wilde liegen.. maarja, helaas maak ik het haar soms aardig lastig..ik gun het mezelf ook om betrouwbaar en eerlijk enzo te zijn.. maar ben het helaas niet altijd...
Ik zou haar niet slechter als mijzelf vinden als ze vreemdging...Maken we niet allemaal op onze eigen manier anderen kapot?
dinsdag 4 december 2007 om 18:05
Ik zie dat toch anders.
Als ik een belofte maak, maak ik die met de intentie om me er an te houden, anders beloof ik niets. dus als ik met iemand afspreek dat we trouw zijn aan elkaar en bespreek wat dat m.i. inhoudt en die ander gaat daarmee akkord, dan verwacht ik ook dat men zich aan die afspraken houdt. Anders is de belofte namelijk waardeloos.
vertrouwen is idd een keuze die ik maak. Ik kies ervoor om iemand te vertrouwen. die keuze maak ik echter wel op basis van een aantal factoren bij die ander en een daarvan is bewezen ontrouw. Als iemand over iets belangrijks heeft gelogen tegen mij is het veiliger voor mij om de keuze te maken om niet meer blind te vertrouwen. die persoon heeft dat vertrouwen immers beschaamd. Met iemand die ik niet vertrouw wil ik geen relatie, met iemand die mij iet vertrouwd evenmin
Als ik een belofte maak, maak ik die met de intentie om me er an te houden, anders beloof ik niets. dus als ik met iemand afspreek dat we trouw zijn aan elkaar en bespreek wat dat m.i. inhoudt en die ander gaat daarmee akkord, dan verwacht ik ook dat men zich aan die afspraken houdt. Anders is de belofte namelijk waardeloos.
vertrouwen is idd een keuze die ik maak. Ik kies ervoor om iemand te vertrouwen. die keuze maak ik echter wel op basis van een aantal factoren bij die ander en een daarvan is bewezen ontrouw. Als iemand over iets belangrijks heeft gelogen tegen mij is het veiliger voor mij om de keuze te maken om niet meer blind te vertrouwen. die persoon heeft dat vertrouwen immers beschaamd. Met iemand die ik niet vertrouw wil ik geen relatie, met iemand die mij iet vertrouwd evenmin
dinsdag 4 december 2007 om 18:17
@Kiew, Ik begrijp je wel.
We verschillen volgens mij hierin:
Als jij iets beloofd, dan geloof ik dat jij idd de intentie hebt om 100% zeker weten je woord te houden. Maar ik geloof daarmee niet meteen dat het je ook lukt. Ik kan me zelfs voorstellen dat het je niet lukt. Niemand weet toch wat de toekomst brengt??
Ik zou me belazerd voelen als je destijds iets beloofd had, wat je toen niet meende... (er van uit gegaan dat ik dat ook geloofd had). En een stuk minder belazerd als "het leven" je inhaalt, waardoor je je woord niet hebt gehouden.
Mischien heb ik al teveel gezien, of ben ik te "ongelovig" om werkelijk te geloven dat iemand altijd in staat zal zijn om zn woord te houden. Maar ik zou mezelf dom vinden als ik, hoe betrouwbaar iemand ook overkomt, zonder meer zou vertrouwen op zn woord..
Ik vind je levenhouding mooi en bewonderbaar en, niet onaardig bedoeld, een beetje naief. Ik gun je een partner die het waar kan maken!
We verschillen volgens mij hierin:
Als jij iets beloofd, dan geloof ik dat jij idd de intentie hebt om 100% zeker weten je woord te houden. Maar ik geloof daarmee niet meteen dat het je ook lukt. Ik kan me zelfs voorstellen dat het je niet lukt. Niemand weet toch wat de toekomst brengt??
Ik zou me belazerd voelen als je destijds iets beloofd had, wat je toen niet meende... (er van uit gegaan dat ik dat ook geloofd had). En een stuk minder belazerd als "het leven" je inhaalt, waardoor je je woord niet hebt gehouden.
Mischien heb ik al teveel gezien, of ben ik te "ongelovig" om werkelijk te geloven dat iemand altijd in staat zal zijn om zn woord te houden. Maar ik zou mezelf dom vinden als ik, hoe betrouwbaar iemand ook overkomt, zonder meer zou vertrouwen op zn woord..
Ik vind je levenhouding mooi en bewonderbaar en, niet onaardig bedoeld, een beetje naief. Ik gun je een partner die het waar kan maken!
dinsdag 4 december 2007 om 18:18
Jaren geleden ben ik bedrogen (ruim voor we kinderen hadden) en heb daar ook heel veel moeite mee gehad, veel verwijten, veel gezeik, veel drammen, vertrouwen weg...maar dat was tijdelijk. Dat duurde een paar jaar (toch wel 2 jaar) en veel praten.
Ik móest alles weten van hem en die vrouw, kwelde mezelf door alle details van hun relatie te willen weten. Het heeft heel veel pijn gedaan, juist omdat ik alles vroeg. Hij was heel terughoudend, dus moest ik alles uit hem trékken.
Daarna kon ik weer verder, met hem. In het begin dacht ik dat alles kapot was, mn het vertrouwen, maar het lijkt toch te slijten. Het stomme is dat ik geloof dat het onze relatie juist veel goed heeft gedaan, ik was daarvoor gewoon een zeikerd, veel te geemancipeerd op mijn manier. Altijd moeilijk doen.
We zijn beiden gegroeid, beiden veel liever, praten veel meer over gevoelens. We zijn elkaar bijna kwijt geraakt, maar uiteindelijk weet ik dat ik hem nooit meer kwijt wil. Ik vertrouw hem als nooit te voren.
dinsdag 4 december 2007 om 18:36
Mischien wilde ik gewoon zeggen dat wat mij betreft het antwoord op de vraag; "vergeven hoe doe je dat?" is.
Je beginnen te realiseren dat NIEMAND perfect is. En dat ikzelf (mischien op andere gebieden) eigenlijk geen haar beter ben. En dat in het geval van vreemdgaan van je partner dat je daar vrijwel zeker zelf ook een rol in hebt gespeeld. Ookal was het op dat moment onbedoeld of onbewust.
Ik vind trouwens niet dat vergeven "verplicht" is.
Je beginnen te realiseren dat NIEMAND perfect is. En dat ikzelf (mischien op andere gebieden) eigenlijk geen haar beter ben. En dat in het geval van vreemdgaan van je partner dat je daar vrijwel zeker zelf ook een rol in hebt gespeeld. Ookal was het op dat moment onbedoeld of onbewust.
Ik vind trouwens niet dat vergeven "verplicht" is.
dinsdag 4 december 2007 om 19:08
wie heeft het over goedkeuring??
ik ben een beetje voorzichtig geworden met dingen roepen over dit onderwerp. aangezien ik nog niet zolang geleden de wraak van een aantal vivavrouwen over me heen heb geroepen in een topic dat precies daarover ging.
Je zou kunnen zeggen dat de uitwerking die je als stel op elkaar hebt, niet altijd constructief is.. Helaas is het meestal zo dat mensen vreemd gaan omdat er "thuis" iets scheef zit. persoonlijk lijkt het me veel beter om dat uit te spreken dan om vreemd te gaan, maarja, de praktijk laat helaas zien dat het niet altijd zo werkt. kijk maar naar TO.
Mijn punt destijds was, dat ookal weet jij niet dat er wat scheef zit in je relatie, het meestal wel zo is, want anders gaat ie niet vreemd.. En aangezien een relatie, voor 50% uit jouw en 50% partner bestaat, heb je er ook allebij deel aan.
Het kan nl niet zo zijn dat je halve relatie niet goed zit...
ik ben een beetje voorzichtig geworden met dingen roepen over dit onderwerp. aangezien ik nog niet zolang geleden de wraak van een aantal vivavrouwen over me heen heb geroepen in een topic dat precies daarover ging.
Je zou kunnen zeggen dat de uitwerking die je als stel op elkaar hebt, niet altijd constructief is.. Helaas is het meestal zo dat mensen vreemd gaan omdat er "thuis" iets scheef zit. persoonlijk lijkt het me veel beter om dat uit te spreken dan om vreemd te gaan, maarja, de praktijk laat helaas zien dat het niet altijd zo werkt. kijk maar naar TO.
Mijn punt destijds was, dat ookal weet jij niet dat er wat scheef zit in je relatie, het meestal wel zo is, want anders gaat ie niet vreemd.. En aangezien een relatie, voor 50% uit jouw en 50% partner bestaat, heb je er ook allebij deel aan.
Het kan nl niet zo zijn dat je halve relatie niet goed zit...
dinsdag 4 december 2007 om 19:17
dinsdag 4 december 2007 om 19:39
Duotje, ik begrijp niet goed wat je bedoelt. Er zit iets scheef je weet niet wat want je partner vertelt het niet. Je bent voor 50% onderdeel van je relatie, dat klopt, maar ben je dan ook voor 50% automatisch "schuldig" als er in een huwelijk wat scheef zit?
Lijkt me toch dat er eerst gepraat moet worden. Daarnaast lees je vaak hij / zij is zo leuk en lief ik wil hem / haar niet kwijt maar....... praten met je partner is vaak de laatste optie die in zo'n geval bewandeld wordt.
Ik ga niet zeggen dat er dingen in ons huwelijk niet scheef zaten maar iedere keer als IK dat ter sprake bracht was het onzin. Tuurlijk voor hem zat er niks scheef, hij had van alles wat.
Maar ok, ik ben bevooroordeeld in dit onderwerp, dus kan zeker geen zinnig iets zeggen.
En bianca de ingredienten kloppen, maar de hoeveelheden die zijn geloof ik dagelijks wisselend.
Lijkt me toch dat er eerst gepraat moet worden. Daarnaast lees je vaak hij / zij is zo leuk en lief ik wil hem / haar niet kwijt maar....... praten met je partner is vaak de laatste optie die in zo'n geval bewandeld wordt.
Ik ga niet zeggen dat er dingen in ons huwelijk niet scheef zaten maar iedere keer als IK dat ter sprake bracht was het onzin. Tuurlijk voor hem zat er niks scheef, hij had van alles wat.
Maar ok, ik ben bevooroordeeld in dit onderwerp, dus kan zeker geen zinnig iets zeggen.
En bianca de ingredienten kloppen, maar de hoeveelheden die zijn geloof ik dagelijks wisselend.
dinsdag 4 december 2007 om 19:46
Ik denk dat als je écht verder wilt je in staat moet zijn om jezelf een schop onder je kont te kunen geven ( die schop heb je hem al voor die tijd gegeven en hárd ook 
) ........... nee , dat is niet eerlijk en nee dat is niet leuk maar als je die keus maakt zul je daar wat voor moeten doen en ja , dan zul je die lelijke woorden moeten inslikken en ja dan zul je af en toe even met je kop moeten schudden als je last hebt van " flashbacks " .............maar het hele leven is hard .
Ik denk dat heel veel mensen zelfs van zichzelf niet weten waar ze toe in staat zijn. Het is al heel moeilijk jezelf te vergeven in zulke gevallen . Dus een ander vergeven zal nog moeilijker zijn........en eerst zul je moeten accepteren dat die ander tot dingen in staat is die je nooit had gedacht .
) ........... nee , dat is niet eerlijk en nee dat is niet leuk maar als je die keus maakt zul je daar wat voor moeten doen en ja , dan zul je die lelijke woorden moeten inslikken en ja dan zul je af en toe even met je kop moeten schudden als je last hebt van " flashbacks " .............maar het hele leven is hard . Ik denk dat heel veel mensen zelfs van zichzelf niet weten waar ze toe in staat zijn. Het is al heel moeilijk jezelf te vergeven in zulke gevallen . Dus een ander vergeven zal nog moeilijker zijn........en eerst zul je moeten accepteren dat die ander tot dingen in staat is die je nooit had gedacht .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 december 2007 om 19:47
Ik begrijp je helemaal, ik kon er ook niet mee leven, wij hebben nog 3 jaar "aangemodderd", mede doordat we kids hebben en ik het toch wilde proberen. Ik vind je zeker geen "zeikwijf" het is vreselijk als je belazerd word, en in mijn geval bleef mijn ex dus contact met haar houden, en dan is het helemaal onmogelijk.
Je vertrouwen is helemaal weg, en dat komt niet zomaar terug, bij mij dus helemaal niet meer.
Ik merk het nu ook in mijn nieuwe relatie, ik heb er echt een knauw van gehad. Ik probeer mijn vriend te vertrouwen en hij weet mijn geschiedenis, is heel open en lief in alles. Maar moeilijk blijft het.
Veel geluk verder.
Je vertrouwen is helemaal weg, en dat komt niet zomaar terug, bij mij dus helemaal niet meer.
Ik merk het nu ook in mijn nieuwe relatie, ik heb er echt een knauw van gehad. Ik probeer mijn vriend te vertrouwen en hij weet mijn geschiedenis, is heel open en lief in alles. Maar moeilijk blijft het.
Veel geluk verder.
dinsdag 4 december 2007 om 19:48
Ik denk dat Puk dus nooit beloftes maakt.
Nooit zal zeggen, je bent de enige want zolang het niet gezegd wordt komer er ook geen teleurstellingen...
Sorry Puk, ik vind het een iets te makkelijke maniet van denken
Je geeft jezelf EN de ander dus eigenlijk een vrijbrief om te doen en laten wat hij/zij wilt.
Mijn vraag is dan op mijn beurt weer, waarom HEB je dan een relatie.
Ik ben het helemaal eens met Kreng
Met iemand die ik niet vertrouw wil ik geen relatie.
Ben in elk geval blij dat lief en ik er wat dat betreft ook zo overdenken
Wat idd de garantie niet geeft dat we eeuwig bij elkaar zullen blijven
ECHTER.............het is wel zeker onze intentie om over een jaar of veel samen met onze kunstgebitjes lekker te kneuteren in het bejaardentehuis
Denk dat dat uiteindelijk wel de insteek zou moeten zijn binnen een relatie
Nooit zal zeggen, je bent de enige want zolang het niet gezegd wordt komer er ook geen teleurstellingen...
Sorry Puk, ik vind het een iets te makkelijke maniet van denken
Je geeft jezelf EN de ander dus eigenlijk een vrijbrief om te doen en laten wat hij/zij wilt.
Mijn vraag is dan op mijn beurt weer, waarom HEB je dan een relatie.
Ik ben het helemaal eens met Kreng
Met iemand die ik niet vertrouw wil ik geen relatie.
Ben in elk geval blij dat lief en ik er wat dat betreft ook zo overdenken
Wat idd de garantie niet geeft dat we eeuwig bij elkaar zullen blijven
ECHTER.............het is wel zeker onze intentie om over een jaar of veel samen met onze kunstgebitjes lekker te kneuteren in het bejaardentehuis
Denk dat dat uiteindelijk wel de insteek zou moeten zijn binnen een relatie
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 4 december 2007 om 19:49
ik vind dat ik best verwachten mag van mijn partner dat ie probeert zich aan afspraken te houden en dat ie het ter sprake brengt als ie ongelukkkig is. Ik vind namelijk ook dat beide partners een aandeel hebben, maar door vreemd te gaan in plaats van onvrede te communiceren ontneemt de vreemdgaande partner de ander de kans om iets aan die onvrede te doen. die weet immers niet dat er iets mis is. Om op die amnier door mijn eigen partner buitenspel gezet te worden vind ik onacceptabel. Jij gunt me een partner die dat ook zo ziet, ik neem geen genoegen met minder dan een partner die eerlijk tegen me is. ik verwacht gen onfeilbaarheid, niemand is perfect, maar wel openheid en een poging om problemen samen op te lossen, voordat er een 3e in het spel is.
dinsdag 4 december 2007 om 20:05
http://www.vreemdgaan.nl/goedgevoel.htm
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 december 2007 om 20:07
Denk je dat of weet je dat ? Of denk je het zeker te weten ?
Ik denk dat je misschien zelfs wel vreemdgaan in de ene relatie wel en in de andere relatie niet vergeven kan ; zou het ook niet aan de relatie liggen hoe die vóór die tijd was ? En aan de reacties van je partner bijvoorbeeld ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 december 2007 om 20:17
Ik ben niet zo goed in vergeven. Tenminste niet als mensen mij willens en wetens belazeren. Moet wel toegeven dat de ene keer dat een vriendje mij vbelazerd heeft ik 19 was, en toen heb ik de realtie beeindigd.
Door de relatie met extreem jaloers persoon heb ik wel geleerd hoe belangrijk dat vertrouwen is. het was een hel om behandelt te worden alsof ik een crimineel was. Toen het eenmaal uit was was dat zo'n opluchting. Toen heb ik mezelf beloofd dat ik nooit weer in zo'n soort relatie wilde zitten. Ik vrees echter dat ik, eenmaal bedrogen, wel in een controlerend wantrouwend monster zou kunnen veranderen. En dat lijkt me voor geen van beiden wenselijk.
Door de relatie met extreem jaloers persoon heb ik wel geleerd hoe belangrijk dat vertrouwen is. het was een hel om behandelt te worden alsof ik een crimineel was. Toen het eenmaal uit was was dat zo'n opluchting. Toen heb ik mezelf beloofd dat ik nooit weer in zo'n soort relatie wilde zitten. Ik vrees echter dat ik, eenmaal bedrogen, wel in een controlerend wantrouwend monster zou kunnen veranderen. En dat lijkt me voor geen van beiden wenselijk.
dinsdag 4 december 2007 om 20:25
he daar, ook ik ben een bedrogen vrouw en ik vind het echt ontzettend vernederend, alsof ik niet goed genoeg was. Na bijna 7 jaar huwelijk kwam ik erachter door een smsje wat een cliche, ik heb me nog nooit zo verraden gevoeld! Letterlijk ziek voelde ik me. nu bijna een jaar later nog in scheiding, huis te koop en wat voel ik me vaak alleen en verloren... klinkt zielig...Ook goede en slecht dagen maar kan me maar niet voorstellen dat ik ooit weer echt gelukkig wordt.
Ps vind andere vrouw ook een trut..
Ps vind andere vrouw ook een trut..
