Relaties
alle pijlers
Hoe gaat een bedrogen vrouw verder met haar partner?
dinsdag 4 december 2007 om 14:24
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
woensdag 5 december 2007 om 15:22
haha, ik ben uiteindelijk dus nooit weggegaan en er is veel veranderd, bij hem en bij mij. Maar ik wilde graag voor mezelf en ons kind geloven dat hij meende wat hij zei. Het rare is dat als je nogal anti-liegen bent je niet kan geloven dat mensen over zulke belangrijke zaken liegen.
Terugkijken maakt de zaak trouwens ook helder, als je ergens middenin zit dan zie je niks meer omdat je verstikt wordt door gevoelens en gebeurtenissen.
woensdag 5 december 2007 om 15:23
Ik wil hier overigens niet mee zeggen dat het makkelijk is.
Het is heel moeilijk om te (kunnen) zien dat er ook een eigen aandeel is in het mislukken van de relatie. (Ik vind vreemdgaan namelijk een vorm van mislukken van de relatie.).
Het mislukken zelf doet al zeer, ook nog eens de manier waarop.
Die maakt namelijk dat je aan jezelf gaat twijfelen.
Als daar bovenop ook nog eens een eigen aandeel om de hoek komt, au au au. Dat wil je even iet onder ogen zien. Misschien wel nooit.
Het is heel moeilijk om te (kunnen) zien dat er ook een eigen aandeel is in het mislukken van de relatie. (Ik vind vreemdgaan namelijk een vorm van mislukken van de relatie.).
Het mislukken zelf doet al zeer, ook nog eens de manier waarop.
Die maakt namelijk dat je aan jezelf gaat twijfelen.
Als daar bovenop ook nog eens een eigen aandeel om de hoek komt, au au au. Dat wil je even iet onder ogen zien. Misschien wel nooit.
woensdag 5 december 2007 om 15:28
@Kiew
Dus als jij netjes had besloten om weg te gaan en hem dat te vertellen, dan was dat wel zijn schuld? Maar als jij er voor kiest om vreemd te gaan en daarmee de relatie te beeindigen, dan is het ineens helemaal alleen jou beslissing??
Nee sorry ik snap het verchil niet..
Ik snap dat het jouw en alleen jouw keus was, maar de weg er naar toe heb je samen genomen dat alleen het laatste stapje, jouw stapje is dat is duidelijk.. Maar ik vind dat je elkaar op die manier in de positie hebt gebracht om het zover te laten komen en daar samen verantwoording voor draagt.
Dus als jij netjes had besloten om weg te gaan en hem dat te vertellen, dan was dat wel zijn schuld? Maar als jij er voor kiest om vreemd te gaan en daarmee de relatie te beeindigen, dan is het ineens helemaal alleen jou beslissing??
Nee sorry ik snap het verchil niet..
Ik snap dat het jouw en alleen jouw keus was, maar de weg er naar toe heb je samen genomen dat alleen het laatste stapje, jouw stapje is dat is duidelijk.. Maar ik vind dat je elkaar op die manier in de positie hebt gebracht om het zover te laten komen en daar samen verantwoording voor draagt.
woensdag 5 december 2007 om 15:38
het feit dat ik de relatie heb beeindigd is gedeeltelijk veroorzaakt door zijn gedrag. met dat vreemdgaan heb ik hem extra gekwetst, hem als het ware een trap na gegeven, en daar kan ik hem niet de schuld van geven.
Het zou voor hem een stuk minder pijnlijk zijn geweest als ik alleen was weggegaan, dan nu dat ik vreemdging en wegging. dat extra stukje pijn, dat is volledig mijn verantwoordelijkheid. Die hoef ik niet af te schuiven om mezelf beter te voelen.
Ben jij wel eens vreemdgegaan, Duotje?
En heb je daar spijt van of komt het omdat je vrouw niet elke dag sex wilde.
Het zou voor hem een stuk minder pijnlijk zijn geweest als ik alleen was weggegaan, dan nu dat ik vreemdging en wegging. dat extra stukje pijn, dat is volledig mijn verantwoordelijkheid. Die hoef ik niet af te schuiven om mezelf beter te voelen.
Ben jij wel eens vreemdgegaan, Duotje?
En heb je daar spijt van of komt het omdat je vrouw niet elke dag sex wilde.
woensdag 5 december 2007 om 15:43
woensdag 5 december 2007 om 15:50
Hou van jezelf je hebt helemaal gelijk hoor. Als je terukijkt zie je dat heel duidelijk, kan je zelf de momenten zien wanneer je weer een stapje verder ging maar als je er middenin zit dan verlies je echt alle realiteit uit het oog. Je denkt steeds als ik dit nog kan opbrengen dan..... Een vorm van de schuld bij jezelf zoeken en je hoofd in het zand steken. En ja als het gordijn in je hoofd wordt opgetrokken dan zie je dit, maar toen zag ik het absoluut niet.
En inderdaad een einde maken aan je relatie doe je uiteindelijk zelf, pas als jij besluit dat het niet meer gaat stop je en die beslissing neem je eigenlijk alleen. Ik was daar toen nog niet toe in staat, ik was nog in shock omdat ons huwelijk ineens aan een zijden draadje hing. Dat het al zover was daar was ik me niet van bewust. Ik vond dat hij het zover had gebracht met zijn daden (in het geheim) en dat hij dus de consequenties moest dragen en mij een scheiding moest bieden. Maar wel een nette met eerlijke verdeling van huis en haard. En dat wilde hij niet.
En ik, ik kon niet begrijpen dat het zover was gekomen, zocht nog alle schuld bij mezelf en ik kende pukman goed genoeg om te weten dat hij het huis niet uitging. Ik had echt de sloten moeten veranderen ed en zover was ik gewoon niet.
In dit hele proces heb ik zat fouten gemaakt, fouten die voor anderen zo overduidelijk zijn maar die jezelf niet meer ziet. Nu kijk ik terug, en ik weet nog steeds niet of het fouten waren. Het eindresultaat is goed maar de prijs is misschien (te) hoog geweest.
En inderdaad een einde maken aan je relatie doe je uiteindelijk zelf, pas als jij besluit dat het niet meer gaat stop je en die beslissing neem je eigenlijk alleen. Ik was daar toen nog niet toe in staat, ik was nog in shock omdat ons huwelijk ineens aan een zijden draadje hing. Dat het al zover was daar was ik me niet van bewust. Ik vond dat hij het zover had gebracht met zijn daden (in het geheim) en dat hij dus de consequenties moest dragen en mij een scheiding moest bieden. Maar wel een nette met eerlijke verdeling van huis en haard. En dat wilde hij niet.
En ik, ik kon niet begrijpen dat het zover was gekomen, zocht nog alle schuld bij mezelf en ik kende pukman goed genoeg om te weten dat hij het huis niet uitging. Ik had echt de sloten moeten veranderen ed en zover was ik gewoon niet.
In dit hele proces heb ik zat fouten gemaakt, fouten die voor anderen zo overduidelijk zijn maar die jezelf niet meer ziet. Nu kijk ik terug, en ik weet nog steeds niet of het fouten waren. Het eindresultaat is goed maar de prijs is misschien (te) hoog geweest.
woensdag 5 december 2007 om 15:54
Als jij vind dat je vrouw het vreemdgaan heeft veroorzaakt omdat ze niet elke dag sex wilde en het dus jouw volste recht was om vreemd te gaan omdat jij ontevreden was en zij daar niets aan deed, dan hoef je dus ook geen spijt te hebben.
Als jij je realiseert dat het vreemdgaan jouw keuze was, jouw beoordelingsfout, los van het feit dat je ongelukkig was, dan betekent je spijt ook dadwerkelijk iets.
Als jij je realiseert dat het vreemdgaan jouw keuze was, jouw beoordelingsfout, los van het feit dat je ongelukkig was, dan betekent je spijt ook dadwerkelijk iets.
woensdag 5 december 2007 om 16:03
Precies puk.
Het probleem is ook dat je zelf ook struisvogel politiek bedrijft.
Onder ogen (moeten) zien wat er echt gaande is, is op dat moment te pijnlijk.
Pas als er dingen gebeuren die nog pijnlijker zijn, pas dan wordt het zichtbaar. Meestal is het dan te laat.
En communiceren over de dingen die je voelt is ook erg moeilijk.
Meestal wordt er in verwijten gesproken en dan volgt automatisch een verdediging.
Zou je het in algemenere termen en opener kunnen "aanvliegen" zou het kunnen lukken.
"Ik heb het gevoel dat onze relatie niet lekker loopt de laatste tijd, wat is jouw gevoel hierover?"
Op bovenstaande manier heb je grotere kans op echte en oprechte response als dat je in verwijten praat:
"Jij steekt helemaal geen tijd meer in mij en onze relatie"
"Je bent veel te vaak weg"
Snappie??
Het probleem is ook dat je zelf ook struisvogel politiek bedrijft.
Onder ogen (moeten) zien wat er echt gaande is, is op dat moment te pijnlijk.
Pas als er dingen gebeuren die nog pijnlijker zijn, pas dan wordt het zichtbaar. Meestal is het dan te laat.
En communiceren over de dingen die je voelt is ook erg moeilijk.
Meestal wordt er in verwijten gesproken en dan volgt automatisch een verdediging.
Zou je het in algemenere termen en opener kunnen "aanvliegen" zou het kunnen lukken.
"Ik heb het gevoel dat onze relatie niet lekker loopt de laatste tijd, wat is jouw gevoel hierover?"
Op bovenstaande manier heb je grotere kans op echte en oprechte response als dat je in verwijten praat:
"Jij steekt helemaal geen tijd meer in mij en onze relatie"
"Je bent veel te vaak weg"
Snappie??
woensdag 5 december 2007 om 16:10
Eh wat mijn ervaring is over verschillende manieren van praten en vragen is dat het niet werkt op het moment dat iemand al een andere weg in is geslagen. Tuurlijk zoek je boeken over gesprekstechnieken, google je je suf over hoe je moet praten. Ga je zelfhulpboeken als mannen komen van mars en dr Phil lezen en ja je probeert het.
Lieverd, ik vind dat het de laatste tijd wat stroef loopt wat vind jij? Ik heb nergens last van, jij doet gewoon moeilijk.
Schat ben je nog wel tevreden met je leven? Ja ik wel hoezo jij niet?
Ben je soms verliefd op een ander? Nee, jij wel dan.
En na ieder antwoord weer terugduiken in de computer. Kijk iemand die aandacht en liefde van een derde krijgt is op dat moment tevreden. De partner krijgt dan vaak duidelijke signalen dat er iets is maar degeen die een ander erbij heeft gehaald wil niks oplossen, hij wil genieten, geen gezeur en geen verantwoording. Hij heeft al zijn tijd nodig voor sms en mail en op stap gaan en heeft dus even geen tijd voor zijn huwelijk.
Dit is geen verdediging hoor maar zo ging het bij ons destijds.
Ik heb ook weleens gedacht dat je hersenen alles registreren maar de waarheid pas toelaten als je er aan toe bent. Soms maanden later. Heel vreemd kan het niet goed onder woorden brengen.
Je steekt niet bewust je hoofd in het zand wat er in je hoofd zit is al zoveel zodat je niet in staat bent al die andere verse signalen op te vangen. Want vergeet niet je gewone leven met werk, kind en huishouden gaat gewoon door.
Lieverd, ik vind dat het de laatste tijd wat stroef loopt wat vind jij? Ik heb nergens last van, jij doet gewoon moeilijk.
Schat ben je nog wel tevreden met je leven? Ja ik wel hoezo jij niet?
Ben je soms verliefd op een ander? Nee, jij wel dan.
En na ieder antwoord weer terugduiken in de computer. Kijk iemand die aandacht en liefde van een derde krijgt is op dat moment tevreden. De partner krijgt dan vaak duidelijke signalen dat er iets is maar degeen die een ander erbij heeft gehaald wil niks oplossen, hij wil genieten, geen gezeur en geen verantwoording. Hij heeft al zijn tijd nodig voor sms en mail en op stap gaan en heeft dus even geen tijd voor zijn huwelijk.
Dit is geen verdediging hoor maar zo ging het bij ons destijds.
Ik heb ook weleens gedacht dat je hersenen alles registreren maar de waarheid pas toelaten als je er aan toe bent. Soms maanden later. Heel vreemd kan het niet goed onder woorden brengen.
Je steekt niet bewust je hoofd in het zand wat er in je hoofd zit is al zoveel zodat je niet in staat bent al die andere verse signalen op te vangen. Want vergeet niet je gewone leven met werk, kind en huishouden gaat gewoon door.
woensdag 5 december 2007 om 16:31
De reden van je onderbuik gevoel is dat de non-verbale communicatie niet meer klopt met de verbale.
Hij zegt dat hij van je houdt, maar zijn lichaamstaal zegt dat je niet moet zeuren.
Hij zegt dat er niets is, maar zijn lichaamstaal geeft desinteresse aan.
We zijn verleerd om die non-verbale signalen ook weer bewust waar te nemen.
Hij zegt dat hij van je houdt, maar zijn lichaamstaal zegt dat je niet moet zeuren.
Hij zegt dat er niets is, maar zijn lichaamstaal geeft desinteresse aan.
We zijn verleerd om die non-verbale signalen ook weer bewust waar te nemen.
woensdag 5 december 2007 om 16:34
[quote]:
Precies en jij staat toe dat hij weer wegduikt achter die PC.
Dan pak je niet door, want je weet onbewust dat dan de shit boven komt.
Maar Houvanjezelf, hoe moet je dan reageren?!
Als je vraagt of er iets is en je krijgt steeds te horen "oh niks". Of wanneer je vraagt of er misschien een ander in het spel is, dat hij dan ontzettend boos wordt en zegt dat je hysterisch bent en paranoia. (Terwijl je gewoon voelt dat het wel zo is.) Wat moet je dan doen?
Precies en jij staat toe dat hij weer wegduikt achter die PC.
Dan pak je niet door, want je weet onbewust dat dan de shit boven komt.
Maar Houvanjezelf, hoe moet je dan reageren?!
Als je vraagt of er iets is en je krijgt steeds te horen "oh niks". Of wanneer je vraagt of er misschien een ander in het spel is, dat hij dan ontzettend boos wordt en zegt dat je hysterisch bent en paranoia. (Terwijl je gewoon voelt dat het wel zo is.) Wat moet je dan doen?
woensdag 5 december 2007 om 16:38
En jiij staat weer tie dat hij wegduikt achter zijn PC bang voor de shit. Nou nee, wat er dan gebeurd kan je niet op een openbaar forum plaatsen. Rustig en redelijk blijven is iets wat ik soms niet meer kan. De piano-klep die je vroeger op iemands handen sloeg is vervangen door de laptop die je dichtslaat op iemands handen. Helpt trouwens niks.
Een troost voor pukje, zelfs onze psych was na een half jaar verbaasd over hoe mijn man kon liegen, verdraaien en zwijgen. En hij heeft er nogwel zijn beroep van gemaakt.
Was denk ik het leukste moment van de therapie, toen psych echt bijna van zijn stoel afviel toen hij ontdekte dat pukman ook daar had zitten verzwijgen.
En ook hij kwam niet door de zwijgzaamheid van pukman mee.
Reden die pukman gaf, ik ga hem niks vertellen dat jij niet weet. Dat vond pukman oneerlijk.
Een troost voor pukje, zelfs onze psych was na een half jaar verbaasd over hoe mijn man kon liegen, verdraaien en zwijgen. En hij heeft er nogwel zijn beroep van gemaakt.
Was denk ik het leukste moment van de therapie, toen psych echt bijna van zijn stoel afviel toen hij ontdekte dat pukman ook daar had zitten verzwijgen.
En ook hij kwam niet door de zwijgzaamheid van pukman mee.
Reden die pukman gaf, ik ga hem niks vertellen dat jij niet weet. Dat vond pukman oneerlijk.
woensdag 5 december 2007 om 16:44
woensdag 5 december 2007 om 16:48
Het valt mij op dat veel reacties hier uitgaan van een sturing van buitenaf.
Als de ander niet wil meewerken, moet je dan maar berusten??
Mijn antwoord is: Natuurlijk niet!
Neem je eigen verantwoording en besef dat de relatie over is in zo'n geval.
Hier komt, wat mij betreft, duidelijk naar hoe die verdeling van dat aandeel ligt. Je blijft uit onmacht om iets te kunnen veranderen en bent verbaast als de ander zijn heil elders zoekt.
Even voor de duidelijkheid, die ander is en blijft verantwoordelijk voor dat vreemdgaan!!.
Als de ander niet wil meewerken, moet je dan maar berusten??
Mijn antwoord is: Natuurlijk niet!
Neem je eigen verantwoording en besef dat de relatie over is in zo'n geval.
Hier komt, wat mij betreft, duidelijk naar hoe die verdeling van dat aandeel ligt. Je blijft uit onmacht om iets te kunnen veranderen en bent verbaast als de ander zijn heil elders zoekt.
Even voor de duidelijkheid, die ander is en blijft verantwoordelijk voor dat vreemdgaan!!.
woensdag 5 december 2007 om 16:49
Houvanjezelf, het komt op mij over alsof je van een bedrogen echtgenoot(e) verwacht dat hij/zij een soort super-psycholoog is! Hij/zij moet signalen kunnen opvangen, blijven doorvragen ook al wordt iets keihard ontkend, enz. En anderzijds, als je blijft doorvragen als je partner ontkent, krijg je dan van iedereen te horen dat je wantrouwig of onzeker bent. Het is ook nooit goed 
woensdag 5 december 2007 om 16:55
:
Houvanjezelf, het komt op mij over alsof je van een bedrogen echtgenoot(e) verwacht dat hij/zij een soort super-psycholoog is! Hij/zij moet signalen kunnen opvangen, blijven doorvragen ook al wordt iets keihard ontkend, enz. En anderzijds, als je blijft doorvragen als je partner ontkent, krijg je dan van iedereen te horen dat je wantrouwig of onzeker bent. Het is ook nooit goed
Lieve Reiger,
Ik verwacht helemaal niets.
Ik refereer aan dingen die hier zelf door de posters worden neergeschreven.
Ze hadden al een onderbuik gevoel, ze hadden al signalen opgepakt en waren daar bewijzen voor aan het zoeken.
Als ze hier over willen praten worden ze niet serieus genomen.
Dan is de vraag: Wat moet je dan doen??
Mijn wedervraag is: Hoe serieus neem je jezelf??
anoniem_19286 wijzigde dit bericht op 05-12-2007 16:57
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
woensdag 5 december 2007 om 17:00
HVJ, Ik denk dat je aan iets heel essensieels voorbij gaat, namelijk het doel van de vragensteller.
de persoon met het onderbuikgevoel wil niet perse van dat gevoel af, die wil de relatie beter maken. Aangezien een relatie beeindigen niet direct het middel is om m beter te maken is dat op dat moment geen oplossing voor hun probleem. Deze personen willen helemaal niet dat hun partner weggaat, ze willen juits weer de situatie creeren dat die partner weer volledig voor hun gaat. in en aantal gevallen zal dat idd een gevalletje 'dood paard"zijn. Een aantal koppels heeft het ook samen weer gered ondanks dat vreemdgaan en heeft klennelijk uiteindelijk toch weer een manier gevonden om te communiceren.
de persoon met het onderbuikgevoel wil niet perse van dat gevoel af, die wil de relatie beter maken. Aangezien een relatie beeindigen niet direct het middel is om m beter te maken is dat op dat moment geen oplossing voor hun probleem. Deze personen willen helemaal niet dat hun partner weggaat, ze willen juits weer de situatie creeren dat die partner weer volledig voor hun gaat. in en aantal gevallen zal dat idd een gevalletje 'dood paard"zijn. Een aantal koppels heeft het ook samen weer gered ondanks dat vreemdgaan en heeft klennelijk uiteindelijk toch weer een manier gevonden om te communiceren.
