Relaties
alle pijlers
Hoe gaat een bedrogen vrouw verder met haar partner?
dinsdag 4 december 2007 om 14:24
Ik heb hier al eens eerder een topic over "vergeven, hoe doe je dat?" geplaatst.
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
Mijn partner heeft me belazerd, kort gezegd is vreemdgegaan.
Ik heb het hem proberen vergeven, maar dat lukt me niet. Ik kan het simpelweg niet, omdat ik vind dat hij mijn vertrouwen teveel geschonden heeft. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik bleef bij de minste en geringste aanleiding weer "zeiken" over wat er gebeurd was.
Daarnaast had ik op momenten, dat het wel leuk was, snel de gedachte: "Maar je hebt wel je tong in de mond van die ander geduwd" of "je bent wel voor die trut naar Amsterdam gereden" om het maar even simpel te houden.
Mijn vraag is: waarom kon jij wel verder met je man/partner? Vertrouwde je hem weer, bleef je er niet over zeuren? Of ben ik gewoon een "zeikwijf" die het niet wilde vergeven
woensdag 5 december 2007 om 11:43
Simpel gezegd, was de bedrogen partner niet op zn tenen gaan staan, was tie niet vreemd gegaan. en natuurlijk heeft ze geen ROL gespeelt in het vreemdgaan zelf anders was het een trio geworden..
Maar ik vind het net zo onverstandig om de randvoorwaarden voor vreemdgaan te bewerkstelligen, als om het uiteindelijk te doen..
Om er eens een goed hollands gezegde tegen aan te gooien: Je moet de kat niet op het spek binden!
Maar ik vind het net zo onverstandig om de randvoorwaarden voor vreemdgaan te bewerkstelligen, als om het uiteindelijk te doen..
Om er eens een goed hollands gezegde tegen aan te gooien: Je moet de kat niet op het spek binden!
woensdag 5 december 2007 om 12:08
Ik ben zelf nooit bedrogen, maar ik ben het er niet mee eens dat bij vreemdgaan, de oorzaak altijd bij allebei de partners ligt.
Soms gaat iemand vreemd, alleen maar omdat hij/zij de spanning van een beginnende verliefdheid mist in een langdurig huwelijk.
Duotje schreef : It takes two to tango.
Dat is inderdaad zo, maar dan op een andere manier dan duotje waarschijnlijk bedoelde. Ik zie het huwelijk als een tango: het is niet genoeg als één van de partners zich helemaal ervoor inzet. Een huwelijk stuk maken kun je in je eentje, maar voor een goed huwelijk zijn er twee partners nodig die bereid zijn om zich in te zetten.
I
Soms gaat iemand vreemd, alleen maar omdat hij/zij de spanning van een beginnende verliefdheid mist in een langdurig huwelijk.
Duotje schreef : It takes two to tango.
Dat is inderdaad zo, maar dan op een andere manier dan duotje waarschijnlijk bedoelde. Ik zie het huwelijk als een tango: het is niet genoeg als één van de partners zich helemaal ervoor inzet. Een huwelijk stuk maken kun je in je eentje, maar voor een goed huwelijk zijn er twee partners nodig die bereid zijn om zich in te zetten.
I
woensdag 5 december 2007 om 12:28
Ik heb daar een heel eigen idee over.
Het gaat erom je eigen grenzen te bewaken en ook te sanctioneren.
Als een relatie niet meer voldoet aan de eisen (grenzen) die jij/jullie hieraan hebben verbonden, moet hierover gepraat worden.
Heel veel stellen kiezen voor hun comfort i.p.v. voor hun geluk.
Heel vaak lees je afzwakkende en/of vergoeilijkende zaken:
Hij is zo'n goeie vader
Hij had zelf ook een moeilijke jeugd
enz enz.
Allemaal zaken die ermee te maken hebben dat grenzen opschuiven.
Dan moet je niet vreemd opkijken als de ander steeds verder gaat met het oprekken van die grenzen, dus ook vreemd gaat.
Het gaat erom je eigen grenzen te bewaken en ook te sanctioneren.
Als een relatie niet meer voldoet aan de eisen (grenzen) die jij/jullie hieraan hebben verbonden, moet hierover gepraat worden.
Heel veel stellen kiezen voor hun comfort i.p.v. voor hun geluk.
Heel vaak lees je afzwakkende en/of vergoeilijkende zaken:
Hij is zo'n goeie vader
Hij had zelf ook een moeilijke jeugd
enz enz.
Allemaal zaken die ermee te maken hebben dat grenzen opschuiven.
Dan moet je niet vreemd opkijken als de ander steeds verder gaat met het oprekken van die grenzen, dus ook vreemd gaat.
woensdag 5 december 2007 om 12:33
Eens. Ik vind dat "alles op één hoop gooien" altijd de grootste valkuil die bedrogen partners voor zichzelf creëren.
Het geeft weliswaar misschien het idee van een stukje contrôle terugnemen; Maar het lijkt me een afschuwelijk gevoel jezelf medeverantwoordelijk te voelen voor datgene wat je finaal onderuitschoffelt.
woensdag 5 december 2007 om 12:34
een stoornis is een ziekte.....................in zijn hoofd............. kun je daar dan , als je hem niet vergeeft , wel BEGRIP voor opbrengen ? Ik vind - hoeveel pijn je er ook van hebt - het eerlijk gezegd nogal " gemakkelijk " van jou om te zeggen dat hij tóch verantwoordelijk is want o, o , zo intelligent....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 5 december 2007 om 12:41
Mabel, bedoel je dat je vindt dat de bedrogen partner altijd medeschuldig is in het ontstaan van de onvrede bij de ander??
Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Als bijvoorbeeld de ontevreden vrouw doet alsof er niets aan de hand is, en de bedrogen man zich dus niet bewust is van de onvrede bij zijn vrouw (ze is bijvoorbeeld ontevreden over het gebrek aan 'spanning' in hun huwelijk van 20 jaar maar zegt daar niets over), hoe kan de man dan medeschuldig zijn aan de onvrede van zijn vrouw?
Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Als bijvoorbeeld de ontevreden vrouw doet alsof er niets aan de hand is, en de bedrogen man zich dus niet bewust is van de onvrede bij zijn vrouw (ze is bijvoorbeeld ontevreden over het gebrek aan 'spanning' in hun huwelijk van 20 jaar maar zegt daar niets over), hoe kan de man dan medeschuldig zijn aan de onvrede van zijn vrouw?
woensdag 5 december 2007 om 12:41
Er is een verschil tussen iemand vergeven en verder willen met iemand in een relatie.
Bij vreemdgaan kan de bedrogen partner heel goed zijn aandeel in de onvrede beseffen, maar dat betekent niet automatisch dat ie met diegene verder wil.
somt betekent een greens overschreden, einde relatie, ookal heeft de bedrogen partner "de kat op het spek 'gebonden.
Bij vreemdgaan kan de bedrogen partner heel goed zijn aandeel in de onvrede beseffen, maar dat betekent niet automatisch dat ie met diegene verder wil.
somt betekent een greens overschreden, einde relatie, ookal heeft de bedrogen partner "de kat op het spek 'gebonden.
woensdag 5 december 2007 om 12:45
BGB, voor het feit dat hij die stoornis heeft, daar heb ik wel begrip voor. Sterker nog, ik ben blij dat hij zich laat behandelen en hoop voor hem, dat hij zal genezen.
Waar ik minder begrip voor heb is voor het daaraan verbonden liegen. We hebben het vaak genoeg over eerlijkheid gehad, dat alles bespreekbaar zou zijn, maar het voortdurend blijven ontkennen, dat er dingen gebeurden die buiten onze grenzen vielen, dáar heb ik wel problemen mee. Ik heb dingen zwart-op-wit gezien en dan nog blijven ontkennen...kom nou...ik ben niet achterlijk.
Waar ik minder begrip voor heb is voor het daaraan verbonden liegen. We hebben het vaak genoeg over eerlijkheid gehad, dat alles bespreekbaar zou zijn, maar het voortdurend blijven ontkennen, dat er dingen gebeurden die buiten onze grenzen vielen, dáar heb ik wel problemen mee. Ik heb dingen zwart-op-wit gezien en dan nog blijven ontkennen...kom nou...ik ben niet achterlijk.
woensdag 5 december 2007 om 13:01
hokus jou relatie was toch nog erg pril? dacht ik me te herrineren.
ik denk dat ik in dat stadium ook niet zou kunnen vergeven ,immers ging hij al direct in den beginnen vreemd,terwijl je juist dan zou verwachten dat hij helemaal vol van jou zou moeten zijn geweest,dat hij onkende enz is ook lochies,hij zal wel hebben geweten welke konseqwenties jij daaruit zou hebben getrokken,en door de mand vallen was het laatste wat hij wilde denk ik,redden wat er te redden valt geldt dan.
ik denk dat ik in dat stadium ook niet zou kunnen vergeven ,immers ging hij al direct in den beginnen vreemd,terwijl je juist dan zou verwachten dat hij helemaal vol van jou zou moeten zijn geweest,dat hij onkende enz is ook lochies,hij zal wel hebben geweten welke konseqwenties jij daaruit zou hebben getrokken,en door de mand vallen was het laatste wat hij wilde denk ik,redden wat er te redden valt geldt dan.
woensdag 5 december 2007 om 13:06
Reiger, nee dat ik bedoel ik absoluut niet.
Ik vind juist dat de eventuele onvrede bij één van de partners, die daardoor vreemd gaat als afzonderlijk item moet worden gezien; dus los van het vreemdgaan.
Ik ben het helemaal met je eens dat de bedrogen partner misschien niets van de onvrede weet. Maar ingeval ze er wel vanaf wist, is ze ms medeverantwoordlijk voor het laten voortbestaan van de onvrede.
Dus als ze daarna verder wil met de relatie is het een wijs plan om daarmee iets te doen.
(overigens vermoed ik dat er lang niet altijd sprake is van onvrede o.i.d., maar dat er na het uitkomen van het bedrog argumenten/verklaringen nodig zijn en dus gezocht worden).
Maar vaak lees ik in dit soort topics, dat als de vreemdganger iets dergelijks aanvoert als excuus de bedrogene dat dan ook gaat zien (of al zag) en zich daardoor medeverantwoordelijk voelt voor het bedrog. En dat lijkt mij een erg hopeloos gevoel. En onzinnig, want als de vreemdganger ten eerste zn onvrede kenbaar had gemaakt of (als hij dat al gedaan had en hij niet gehoord werd) er ten tweede de consequentie van vreemdgaan aan verbonden had, ja dan zou ze zich medeverantwoordelijk kunnen voelen. Maar dat laatste is zelden het geval.
(Als je begrijpt wat ik bedoel).
Ik vind juist dat de eventuele onvrede bij één van de partners, die daardoor vreemd gaat als afzonderlijk item moet worden gezien; dus los van het vreemdgaan.
Ik ben het helemaal met je eens dat de bedrogen partner misschien niets van de onvrede weet. Maar ingeval ze er wel vanaf wist, is ze ms medeverantwoordlijk voor het laten voortbestaan van de onvrede.
Dus als ze daarna verder wil met de relatie is het een wijs plan om daarmee iets te doen.
(overigens vermoed ik dat er lang niet altijd sprake is van onvrede o.i.d., maar dat er na het uitkomen van het bedrog argumenten/verklaringen nodig zijn en dus gezocht worden).
Maar vaak lees ik in dit soort topics, dat als de vreemdganger iets dergelijks aanvoert als excuus de bedrogene dat dan ook gaat zien (of al zag) en zich daardoor medeverantwoordelijk voelt voor het bedrog. En dat lijkt mij een erg hopeloos gevoel. En onzinnig, want als de vreemdganger ten eerste zn onvrede kenbaar had gemaakt of (als hij dat al gedaan had en hij niet gehoord werd) er ten tweede de consequentie van vreemdgaan aan verbonden had, ja dan zou ze zich medeverantwoordelijk kunnen voelen. Maar dat laatste is zelden het geval.
(Als je begrijpt wat ik bedoel).
woensdag 5 december 2007 om 13:34
daisybloempje, al met al heeft de relatie geduurd, maar hij ging al vreemd op de 13e dag van de relatie..juist nadat wij een onvergetelijke romantische nacht hadden gehad....lag hij de volgende ochtend om half 11 al in bed bij een internetvrouw.
Ik kwam daar pas na 9 maanden achter, terwijl ik het al vanaf het begin vermoed had, maar hij bleef ontkennen....totdat ik hem onder druk ging zetten door te zeggen haar te bellen en toen gaf hij toe, maar kwam er nog veel meer ellende uit de beerput omhoog :(
Ik deel jouw mening, dat hij ondanks zijn stoornis vol van mij had moeten zijn.
Ik kwam daar pas na 9 maanden achter, terwijl ik het al vanaf het begin vermoed had, maar hij bleef ontkennen....totdat ik hem onder druk ging zetten door te zeggen haar te bellen en toen gaf hij toe, maar kwam er nog veel meer ellende uit de beerput omhoog :(
Ik deel jouw mening, dat hij ondanks zijn stoornis vol van mij had moeten zijn.
woensdag 5 december 2007 om 14:20
Mabel, ik begrijp het en ben het met je eens.
Hokuspokus, ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om die relatie te beëindigen. Je ex zal kennelijk eerst heel hard moeten werken om tot een goede relatie in staat te zijn, als hij dat ooit zal kunnen. Dat hij een stoornis heeft, is nog geen reden om je verplicht te voelen een relatie met hem te hebben (ik begrijp uit een eerder verhaal van je dat zijn psychiater dat min of meer verwachtte...).
Sterkte!
Hokuspokus, ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om die relatie te beëindigen. Je ex zal kennelijk eerst heel hard moeten werken om tot een goede relatie in staat te zijn, als hij dat ooit zal kunnen. Dat hij een stoornis heeft, is nog geen reden om je verplicht te voelen een relatie met hem te hebben (ik begrijp uit een eerder verhaal van je dat zijn psychiater dat min of meer verwachtte...).
Sterkte!
woensdag 5 december 2007 om 14:33
Duotje wat had ik dan moeten doen? Ik wilde graag weten waar de schoen wrong, of ik dingen kon veranderen of wij. Praten was dus niet de goede manier, zwijgen en denken dat het wel beter word (ik heb het nu niet over vreemdgaan maar over een levenswijze volgen plotseling) had ook al niet geholpen, pukman ging steeds vaker de hort op.
Graag hoor ik van jou hoe ik dan had moeten handelen.
woensdag 5 december 2007 om 14:43
woensdag 5 december 2007 om 14:58
hoi Puk69,
Ik voel me vereerd dat je mij om advies vraagt. Maar ik moet je terleurstellen, ik heb niet het antwoord op al je vragen, (volgens mij heeft BGB daar patent op :-))
Elke relatie en situatie is uniek. jij hebt gedaan wat JIJ dacht dat goed was voor je relatie. Dat heeft te maken met wat je bent en wat je hebt geleerd. Maar ookal doe je het met de beste bedoelingen, dat betekend niet dat het precies zo uitpakt als jij dacht. En dus hoeft het niet perse goed te zijn!
Ik kan wel 100 dingen bedenken die je OOK had kunnen doen.
- hem voor blok zetten, leven veranderen of eruit.
- 5x zo vaak de liefde met hem bedrijven.
- niet praten tijdens de film maar tijdens de commercials
- niet hem steeds het gevoel geven dat ie je niet begrijpt en dat ie alles fout doet..
- niet verwachten van hem dat ie je "hints" begrijpt, maar gewoon vragen als je iets wil.
ec etc etc..
Maar welke was de goede?? Zoals HVJ ook zegt; HP Had al een vermoeden.. een gevoel.. en deed daar niets mee.. of niet het juiste.. (niet meteen tenminste). Ergens was er dus al een stemmetje in haar hoofd, die haar vertelde dat deze man niet klopte... Echter haar verstand, overstemde dat met allerlij andere argumenten.. Hij is lief, leuk attent gevoelig etc etc.. En daarom luisterde ze niet naar het stemmetje.. (niet meteen). Ze had dus al na 14 dagen, KUNNEN stoppen. Maar heeft zelf gekozen om dat niet te doen..
Elke dag dat je rookt KIES je ervoor dat je leeft met iets dat in je in potentie kan vernietigen. Ondanks alle leuke eigenschappen van het roken (als die er zijn). Ergens weet je het wel.. maar toch...
Ik denk dat veel mensen tegen beter weten in niet naar hum stemmetjes luisteren, omdat ze zich laten bedriegen door het toneelstukje wat zich voor je ogen afspeelt..
Een klasiek voorbeeld:
maak een kommetje van je handen. en schep wat zand van het strand...Zolang je je handen losjes bij elkaar houd blijft het liggen..Maar zodra je ze vouwt en je handen samen knijpt, loop het eruit..
puk, Mischien deed jij ze wel samen en begon je te knijpen.. en daarmee raakte je hem kwijt. Juist omdat je het zo krampachtig wilde behouden.
@Kiew
Juist in jouw verhaal komt heel duidelijk naar voren dat het vreemdgaan wat jij hebt gedaan, uiteindelijk het gevolg was van het gedrag van je partner. En Juist in jouw geval hebben we het over een partner die wanhopig alles deed wat in zn macht ligt om dat te voorkomen.. En TOCH is hij er mede oorzaak aan, ondanks dat hij alles deed wat hij dacht doet goed was om het te voorkomen.
Ik voel me vereerd dat je mij om advies vraagt. Maar ik moet je terleurstellen, ik heb niet het antwoord op al je vragen, (volgens mij heeft BGB daar patent op :-))
Elke relatie en situatie is uniek. jij hebt gedaan wat JIJ dacht dat goed was voor je relatie. Dat heeft te maken met wat je bent en wat je hebt geleerd. Maar ookal doe je het met de beste bedoelingen, dat betekend niet dat het precies zo uitpakt als jij dacht. En dus hoeft het niet perse goed te zijn!
Ik kan wel 100 dingen bedenken die je OOK had kunnen doen.
- hem voor blok zetten, leven veranderen of eruit.
- 5x zo vaak de liefde met hem bedrijven.
- niet praten tijdens de film maar tijdens de commercials
- niet hem steeds het gevoel geven dat ie je niet begrijpt en dat ie alles fout doet..
- niet verwachten van hem dat ie je "hints" begrijpt, maar gewoon vragen als je iets wil.
ec etc etc..
Maar welke was de goede?? Zoals HVJ ook zegt; HP Had al een vermoeden.. een gevoel.. en deed daar niets mee.. of niet het juiste.. (niet meteen tenminste). Ergens was er dus al een stemmetje in haar hoofd, die haar vertelde dat deze man niet klopte... Echter haar verstand, overstemde dat met allerlij andere argumenten.. Hij is lief, leuk attent gevoelig etc etc.. En daarom luisterde ze niet naar het stemmetje.. (niet meteen). Ze had dus al na 14 dagen, KUNNEN stoppen. Maar heeft zelf gekozen om dat niet te doen..
Elke dag dat je rookt KIES je ervoor dat je leeft met iets dat in je in potentie kan vernietigen. Ondanks alle leuke eigenschappen van het roken (als die er zijn). Ergens weet je het wel.. maar toch...
Ik denk dat veel mensen tegen beter weten in niet naar hum stemmetjes luisteren, omdat ze zich laten bedriegen door het toneelstukje wat zich voor je ogen afspeelt..
Een klasiek voorbeeld:
maak een kommetje van je handen. en schep wat zand van het strand...Zolang je je handen losjes bij elkaar houd blijft het liggen..Maar zodra je ze vouwt en je handen samen knijpt, loop het eruit..
puk, Mischien deed jij ze wel samen en begon je te knijpen.. en daarmee raakte je hem kwijt. Juist omdat je het zo krampachtig wilde behouden.
@Kiew
Juist in jouw verhaal komt heel duidelijk naar voren dat het vreemdgaan wat jij hebt gedaan, uiteindelijk het gevolg was van het gedrag van je partner. En Juist in jouw geval hebben we het over een partner die wanhopig alles deed wat in zn macht ligt om dat te voorkomen.. En TOCH is hij er mede oorzaak aan, ondanks dat hij alles deed wat hij dacht doet goed was om het te voorkomen.
woensdag 5 december 2007 om 14:59
Wat heb ik geleerd als "bedrogen" vrouw:
-praten over problemen is niet goed, je drijft iemand in een hoek
-zwijgen is niet goed want dan werk je nergens aan
-ook al weet je niet dat je partner niet tevreden is toch ben je hier voor 50% schuldig aan
-als je vermoedens hebt, je vraagt ernaar en het wordt ontkend dan zijn de gevolgen als blijkt dat tegenpartij heeft gelogen jouw schuld, dan had je maar weg moeten gaan
-als een ander zijn problemen oplost door er een 3e bij te halen dan moet je toch echt eens bij jezelf gaan nagaan waar je mis bent geweest. Die ander doet dat natuurlijk niet zomaar.
Ik vraag me af of al deze mensen ook ervaring hebben hierin. Of deze mensen ook zelf bedrogen zijn en vonden dat het voor 50% aan hun zelf te wijten was.
Ik weet dat ik bitter klink maar dat komt omdat ik het wel raar vind dat de bedrogene zo'n groot aandeel heeft in het vreemdgaan. En ik vind het ook vreemd dat al deze redenen wel vreemdgaan "goedkeuren" of begrijpelijk maken maar dat niemand zich erover schijnt te verbazen dat de vreemdganger niet gewoon vertrekt.
Dat is toch veel logischer?
-praten over problemen is niet goed, je drijft iemand in een hoek
-zwijgen is niet goed want dan werk je nergens aan
-ook al weet je niet dat je partner niet tevreden is toch ben je hier voor 50% schuldig aan
-als je vermoedens hebt, je vraagt ernaar en het wordt ontkend dan zijn de gevolgen als blijkt dat tegenpartij heeft gelogen jouw schuld, dan had je maar weg moeten gaan
-als een ander zijn problemen oplost door er een 3e bij te halen dan moet je toch echt eens bij jezelf gaan nagaan waar je mis bent geweest. Die ander doet dat natuurlijk niet zomaar.
Ik vraag me af of al deze mensen ook ervaring hebben hierin. Of deze mensen ook zelf bedrogen zijn en vonden dat het voor 50% aan hun zelf te wijten was.
Ik weet dat ik bitter klink maar dat komt omdat ik het wel raar vind dat de bedrogene zo'n groot aandeel heeft in het vreemdgaan. En ik vind het ook vreemd dat al deze redenen wel vreemdgaan "goedkeuren" of begrijpelijk maken maar dat niemand zich erover schijnt te verbazen dat de vreemdganger niet gewoon vertrekt.
Dat is toch veel logischer?
woensdag 5 december 2007 om 15:05
Duotje, hem voor het blok zetten werkt niet, dan krijg je dus beloftes die niet worden nagekomen blijkt later. Vijf keer zoveel sex werkt ook niet, gebeurt wel, heel vreemd. Heb ooit gelezen dat het een soort oer/hormonaal iets is dat je dat doet.
En dat ik het wilde behouden nou nee, ik wilde het samen met hem behouden of samen met hem stoppen. Ik vond dat dat na 18 jaar een gezamenlijk volwassen besluit moest zijn. Hij koos voor behouden met tranen en tuiten en duizenden mooie woorden, en ging door.
Ja ik heb achteraf gezien met een soort stoomwals over mezelf en mijn grenzen heen laten rijden. Gelukkig heb ik hiervan geleerd.
En de illusie dat er een manier was geweest om hem tegen te houden heb ik niet meer. Het was spannend en leuk, hij vond het niet bedreigend voor zijn huwelijk omdat hij dacht er mee weg te komen.
Ik geloof best dat je huwelijk veranderd en dat er dingen gebeuren die vreemd gaan in de hand werken. Maar persoonlijk denk ik dat als je zover bent dat je dan of weg moet gaan of moet gaan praten. Dat pukman andere keuzes heeft gemaakt zal ik altijd vervelend blijven vinden;
En dat ik het wilde behouden nou nee, ik wilde het samen met hem behouden of samen met hem stoppen. Ik vond dat dat na 18 jaar een gezamenlijk volwassen besluit moest zijn. Hij koos voor behouden met tranen en tuiten en duizenden mooie woorden, en ging door.
Ja ik heb achteraf gezien met een soort stoomwals over mezelf en mijn grenzen heen laten rijden. Gelukkig heb ik hiervan geleerd.
En de illusie dat er een manier was geweest om hem tegen te houden heb ik niet meer. Het was spannend en leuk, hij vond het niet bedreigend voor zijn huwelijk omdat hij dacht er mee weg te komen.
Ik geloof best dat je huwelijk veranderd en dat er dingen gebeuren die vreemd gaan in de hand werken. Maar persoonlijk denk ik dat als je zover bent dat je dan of weg moet gaan of moet gaan praten. Dat pukman andere keuzes heeft gemaakt zal ik altijd vervelend blijven vinden;
woensdag 5 december 2007 om 15:11
Ik wil iets rechtzetten (niet in de verdediging schieten).
Achteraf bleek dat hij op de 13e dag van onze relatie is vreemdgegaan. 2 maanden na het begin vond ik op zijn pc een foto van die vrouw; ik vroeg hem erna; hij zei me dat het een oud chatcontact was, daarna vond ik nog eens een erotisch getinte foto van diezelfde vrouw. Weer zei hij me haar nooit ontmoet te hebben en geen contact meer met haar te hebben.
Ik geloofde het, maar toch was er dat stemmetje wat af en toe opspeelde en later kwam het uit en ben toen gaan "zeuren/zeiken/drammen" telefoonlijsten uit gaan spitten en toen kwam de waarheid naar boven dat het de 13e dag is gebeurd.
Op die bewuste 13e dag had ik er geen weet van, want ik ben die ochtend gewoon naar mijn werk en naar mijn eigen huis teruggegaan. We woonden niet samen. Dát was ook zijn "logica"...ik zou er nooit zijn achtergekomen...maar mijn vrouwelijke intuitie werkte toch wel, daarom ben ik er ook van overtuigd, dat ALLES ooit uitkomt.
Achteraf bleek dat hij op de 13e dag van onze relatie is vreemdgegaan. 2 maanden na het begin vond ik op zijn pc een foto van die vrouw; ik vroeg hem erna; hij zei me dat het een oud chatcontact was, daarna vond ik nog eens een erotisch getinte foto van diezelfde vrouw. Weer zei hij me haar nooit ontmoet te hebben en geen contact meer met haar te hebben.
Ik geloofde het, maar toch was er dat stemmetje wat af en toe opspeelde en later kwam het uit en ben toen gaan "zeuren/zeiken/drammen" telefoonlijsten uit gaan spitten en toen kwam de waarheid naar boven dat het de 13e dag is gebeurd.
Op die bewuste 13e dag had ik er geen weet van, want ik ben die ochtend gewoon naar mijn werk en naar mijn eigen huis teruggegaan. We woonden niet samen. Dát was ook zijn "logica"...ik zou er nooit zijn achtergekomen...maar mijn vrouwelijke intuitie werkte toch wel, daarom ben ik er ook van overtuigd, dat ALLES ooit uitkomt.
woensdag 5 december 2007 om 15:15
Hoi Puk,
Ik begrijp je frustratie en verdriet. Ik vind het ook niet eerlijk, ik denk dat jij je een andere toekomst en een ander leven voor ogen had gesteld. En iemand anders zorgt ervoor dat het onmogelijk werd..
Ik praat vreemdgaan niet goed en probeer het ook niet begrijpelijker te maken.
Maar je hebt je eerst een tijd een rad voor ogen laten draaien en later over je heen laten walsen. Je had al eerder weg kunnen gaan.. je had niet hoeven wachten tot het zover kwam. Je had niet hoeven geloven dat ie met genoeg liefde en geduld wel zou "veranderen".
Ik begrijp je frustratie en verdriet. Ik vind het ook niet eerlijk, ik denk dat jij je een andere toekomst en een ander leven voor ogen had gesteld. En iemand anders zorgt ervoor dat het onmogelijk werd..
Ik praat vreemdgaan niet goed en probeer het ook niet begrijpelijker te maken.
Maar je hebt je eerst een tijd een rad voor ogen laten draaien en later over je heen laten walsen. Je had al eerder weg kunnen gaan.. je had niet hoeven wachten tot het zover kwam. Je had niet hoeven geloven dat ie met genoeg liefde en geduld wel zou "veranderen".
woensdag 5 december 2007 om 15:19
Puk,
Het laatste dat je schrijft is precies hetgeen ik bedoel.
Als jij je niet aan je eigen grenzen houdt, hoe kun je dan van een ander verwachten dat die dat wel doet??
Je was al zo vaak opgeschoven, dus dat kon er ook nog wel bij.
De overtuiging dat je samen een besluit moet nemen ontneemt je ook je zelfsturing.
Als JIJ besluit te stoppen, dan is het dat. Dan heeft een ander daar geen invloed meer op.
Pas als jij NIET besluit om te stoppen, pas dan is er een mogelijkheid om samen verder te gaan.
En als dan niet boven tafel komt welk mechanisme het vreemdgaan mogelijk heeft gemaakt, dan moet je alsnog NIET doorgaan.
Ook niet om argumenten als de kinderen, de goede vader enz enz.
woensdag 5 december 2007 om 15:22
@Kiew
Juist in jouw verhaal komt heel duidelijk naar voren dat het vreemdgaan wat jij hebt gedaan, uiteindelijk het gevolg was van het gedrag van je partner.
Dat ben ik niet met je eens. Als ik bij hem weg was gegaan, dan was dat het gevolg geweest van zijn gedrag. Dat ik openstond voor aandacht van derden was het gevolg van zijn gedrag. Dat ik verliefd werd op die ander was mss het gevolg van zijn gedrag.
Dat ik met die ander mee naar huis en naar bed ging, dat was mijn keuze, mijn beslissing en ik ben dus ook degene die de consequenties daarvan moest dragen. Ondanks het gedrag van mijn partner had ik nee kunnen en ook moeten zeggen tegen die ander. dat ik dat niet deed, daarvoor kan ik op geen enkele manier schuld of verantwoording neerleggen bij die partner.
En Juist in jouw geval hebben we het over een partner die wanhopig alles deed wat in zn macht ligt om dat te voorkomen.. En TOCH is hij er mede oorzaak aan, ondanks dat hij alles deed wat hij dacht doet goed was om het te voorkomen.[/quote]
Mede-oorzaak aan het stranden van de relatie wel, het vreemdgaan heb ik in mijn eentje gedaan.
Ik heb ook het gevoel dat vreemdgangers dit soort redenaties vooral gebruiken om een gedeelte van de verantwoordelijkheid voor het vreemdgaan bij de bedrogen partner te leggen. Zo van "als jij niet.... dan was ik niet vreemdgegaan. Ik vind dat afschuiven van eigen verantwoordelijkgheid en heb daar een enorme hekel aan.
Een vreemdganger die zegt; ok ik ben vreemdgegaan dat was enorm stom, geen oplossing en ik heb spijt als haren op mijn hoofd, kunen we samen kijken wat er mis is gegaan en hoe we dat samen kunnen voorkomen, die heeft nog een beetje krediet.
Ik zou m nog steeds niet terugnemen, maar wel gaan nadenken over wat ik fout heb gedaan in die relatie en wat mijn tekortkomingen waren.
Een vreemdganger die direct begint te jij-bakken kan opzouten.
Snap je het verschil?
Juist in jouw verhaal komt heel duidelijk naar voren dat het vreemdgaan wat jij hebt gedaan, uiteindelijk het gevolg was van het gedrag van je partner.
Dat ben ik niet met je eens. Als ik bij hem weg was gegaan, dan was dat het gevolg geweest van zijn gedrag. Dat ik openstond voor aandacht van derden was het gevolg van zijn gedrag. Dat ik verliefd werd op die ander was mss het gevolg van zijn gedrag.
Dat ik met die ander mee naar huis en naar bed ging, dat was mijn keuze, mijn beslissing en ik ben dus ook degene die de consequenties daarvan moest dragen. Ondanks het gedrag van mijn partner had ik nee kunnen en ook moeten zeggen tegen die ander. dat ik dat niet deed, daarvoor kan ik op geen enkele manier schuld of verantwoording neerleggen bij die partner.
En Juist in jouw geval hebben we het over een partner die wanhopig alles deed wat in zn macht ligt om dat te voorkomen.. En TOCH is hij er mede oorzaak aan, ondanks dat hij alles deed wat hij dacht doet goed was om het te voorkomen.[/quote]
Mede-oorzaak aan het stranden van de relatie wel, het vreemdgaan heb ik in mijn eentje gedaan.
Ik heb ook het gevoel dat vreemdgangers dit soort redenaties vooral gebruiken om een gedeelte van de verantwoordelijkheid voor het vreemdgaan bij de bedrogen partner te leggen. Zo van "als jij niet.... dan was ik niet vreemdgegaan. Ik vind dat afschuiven van eigen verantwoordelijkgheid en heb daar een enorme hekel aan.
Een vreemdganger die zegt; ok ik ben vreemdgegaan dat was enorm stom, geen oplossing en ik heb spijt als haren op mijn hoofd, kunen we samen kijken wat er mis is gegaan en hoe we dat samen kunnen voorkomen, die heeft nog een beetje krediet.
Ik zou m nog steeds niet terugnemen, maar wel gaan nadenken over wat ik fout heb gedaan in die relatie en wat mijn tekortkomingen waren.
Een vreemdganger die direct begint te jij-bakken kan opzouten.
Snap je het verschil?
