Relaties
alle pijlers
Iemand ruimte en tijd geven, hoe? ~ deel 2!
zondag 4 maart 2007 om 14:19
zondag 4 maart 2007 om 14:21
Nou ik denk dat ik wel namens de rest kan spreken als ik je van harte welkom heet :) Maar misschien spreek ik voor mijn beurt, het is immers Elise's topic met felicity als belangrijkste vaste meeschrijver....maar goed ik schrijf dit toch, al is het alleen maar omdat ik nieuwsgierig ben naar je verhaal :D
zondag 4 maart 2007 om 14:27
hee branda,
Ik "ken" jou al van een ander topic.....
Mijn verhaal gaat ook over loslaten, korterbij komen, weer loslaten....
pijn, opluchting, weer pijn en weer grotere opluchting.... ja-nee-ja-nee
en over mijn verwarde gevoel hierover, hoe ik ermee probeer om te gaan, mijn frustraties, angsten en boosheden
maar goed.. dank je wel !! Ik wacht even rustig af wat de andere dames zeggen, lijkt me wel zo netjes
liefs
Zij
Ik "ken" jou al van een ander topic.....
Mijn verhaal gaat ook over loslaten, korterbij komen, weer loslaten....
pijn, opluchting, weer pijn en weer grotere opluchting.... ja-nee-ja-nee
en over mijn verwarde gevoel hierover, hoe ik ermee probeer om te gaan, mijn frustraties, angsten en boosheden
maar goed.. dank je wel !! Ik wacht even rustig af wat de andere dames zeggen, lijkt me wel zo netjes
liefs
Zij
zondag 4 maart 2007 om 15:48
Intussen zal ik hier ook even de update geven die ik daarnet ook in het singles boven de 30-topic heb gepost: ik had hier al eens geschreven dat "geen contact hebben" er helaas niet voor zorgt dat je gevoelens dan direct weg zijn: dat werd dit weekend ook wel weer bewezen toen ik hem voor het eerst in een maand ofzo tegenkwam. Ik wist meteen weer: "ik vind jou nog steeds de allerleukste".
Ik twijfelde nu ook of ik misschien toch maar weer met hem moest afspreken, omdat ik hem toch wel erg graag mag en omdat het toch wel goed klikt enzo. Maar het is maar goed dat ik dat niet gedaan heb, want onbewust zat daar natuurlijk toch nog een stiekeme hoop in dat we dan weer naar elkaar toe zouden groeien, en zolang je die hoop nog hebt ben je dus niet over hem heen.
En nu blijkt dat hij waarschijnlijk iets heeft met een vriendin van hem. Dat is precies wat me ervan heeft weerhouden weer contact met hem te gaan hebben: ik wist dat ik het vreselijk zou vinden om hem te zien met een ander, of zijn verhalen te horen daarover. Nu ben ik dus echt blij dat we geen contact hebben. Dat hij weer gelukkig is met iemand anders, prima, maar ik wil het niet zien! Dat ik het weet, okee, het zou vroeg of laat toch een keer gebeuren, dat kan ik wel verdragen. Maar ik hoef er niet zo nodig steeds mee geconfronteerd te worden. Hij mag gelukkig zijn met haar, maar NIET in mijn blikveld :D
(Dat ik nu niet als een zielig hoopje ellende in bed lig vind ik overigens een duidelijk teken dat ik toch al wel aardig over hem heen ben. Ik vind hem nog wel de leukste die ik ken, en zou dolgraag WEL wat met hem hebben....maar blijkbaar had ik toch al wel door dat het er echt niet meer in zat. Of hield daar in elk geval rekening mee. Anders was de klap nu wel wat harder aangekomen denk ik. Of misschien moet de klap nog komen, dat kan ook
)
Ik twijfelde nu ook of ik misschien toch maar weer met hem moest afspreken, omdat ik hem toch wel erg graag mag en omdat het toch wel goed klikt enzo. Maar het is maar goed dat ik dat niet gedaan heb, want onbewust zat daar natuurlijk toch nog een stiekeme hoop in dat we dan weer naar elkaar toe zouden groeien, en zolang je die hoop nog hebt ben je dus niet over hem heen.
En nu blijkt dat hij waarschijnlijk iets heeft met een vriendin van hem. Dat is precies wat me ervan heeft weerhouden weer contact met hem te gaan hebben: ik wist dat ik het vreselijk zou vinden om hem te zien met een ander, of zijn verhalen te horen daarover. Nu ben ik dus echt blij dat we geen contact hebben. Dat hij weer gelukkig is met iemand anders, prima, maar ik wil het niet zien! Dat ik het weet, okee, het zou vroeg of laat toch een keer gebeuren, dat kan ik wel verdragen. Maar ik hoef er niet zo nodig steeds mee geconfronteerd te worden. Hij mag gelukkig zijn met haar, maar NIET in mijn blikveld :D
(Dat ik nu niet als een zielig hoopje ellende in bed lig vind ik overigens een duidelijk teken dat ik toch al wel aardig over hem heen ben. Ik vind hem nog wel de leukste die ik ken, en zou dolgraag WEL wat met hem hebben....maar blijkbaar had ik toch al wel door dat het er echt niet meer in zat. Of hield daar in elk geval rekening mee. Anders was de klap nu wel wat harder aangekomen denk ik. Of misschien moet de klap nog komen, dat kan ook
)
zondag 4 maart 2007 om 18:16
Het fijne van dit topic vind ik dat je hier zo kunt " inbreken" Op een gegeven moment las ik mee,en herkende zoveel dingen dat ik mee ben gaan schrijven.En ik voelde me welkom!!
Ik heb ooit eens meegeschreven op een ander topic,kreeg ik reacties als "ik vind je posting totaal niet belangrijk" of "vind je het gek dat......." terwijl ik daar bepaalde dingen in herkende en ook mijn gevoel daarover wilde meedelen.
Ben toen acuut gestopt met meeschrijven,had ook het idee dat daar "vaste"forummers kwamen,enfin,het was genoeg voor mij om niet meer te reageren.
Heb je op dit topic geen last fijn,is toch fijn om de ervaringen te delen.als ik me heel rot voel schrijf ik het hier gewoon van me af,omdat hier lotgenoten (s) schrijven,nou niets fijners toch als ze je een welgemeende *; toesturen ?
Ik schrijf btw eigenlijk nooit mee op andere pijlers,ik kijk soms wel eens op werk en maatschappij en post daar soms ook wel eens mee,en daar is het ook al geen probleem om af en toe mee te posten.
Verder kijk ik weleens op beauty,maar post daar verder niet in mee.
De postings hier gaan om het delen van de ervaringen.het :" he ik herken het gevoel" Het weten dat je niet de enige bent ! Omdat "iedereen " om je heen eigenlijk al wel vind dat je er "allang overheen " had moeten zijn.
Het hier van me af kunnen schrijven vind ik heerlijk !
Felicity
Ik heb ooit eens meegeschreven op een ander topic,kreeg ik reacties als "ik vind je posting totaal niet belangrijk" of "vind je het gek dat......." terwijl ik daar bepaalde dingen in herkende en ook mijn gevoel daarover wilde meedelen.
Ben toen acuut gestopt met meeschrijven,had ook het idee dat daar "vaste"forummers kwamen,enfin,het was genoeg voor mij om niet meer te reageren.
Heb je op dit topic geen last fijn,is toch fijn om de ervaringen te delen.als ik me heel rot voel schrijf ik het hier gewoon van me af,omdat hier lotgenoten (s) schrijven,nou niets fijners toch als ze je een welgemeende *; toesturen ?
Ik schrijf btw eigenlijk nooit mee op andere pijlers,ik kijk soms wel eens op werk en maatschappij en post daar soms ook wel eens mee,en daar is het ook al geen probleem om af en toe mee te posten.
Verder kijk ik weleens op beauty,maar post daar verder niet in mee.
De postings hier gaan om het delen van de ervaringen.het :" he ik herken het gevoel" Het weten dat je niet de enige bent ! Omdat "iedereen " om je heen eigenlijk al wel vind dat je er "allang overheen " had moeten zijn.
Het hier van me af kunnen schrijven vind ik heerlijk !
Felicity
zondag 4 maart 2007 om 18:22
Nog even een reactie op Bradamante : dat is ook iets waar ik nu al benauwd van kan worden,dat ie een nieuwe relatie krijgt...........ik bedoel maar ,ik heb hem nu ook niet ,maar iemand anders ook niet.......dus........
Het klinkt wel weer lekker vaag he ??? Maar ik denk wel dat jullie weten wat ik bedoel.
Het klinkt wel weer lekker vaag he ??? Maar ik denk wel dat jullie weten wat ik bedoel.
zondag 4 maart 2007 om 21:06
Ja, dat is het moeilijke: rationeel gezien weet ik dat er nu niets in mijn leven verandert: ik ga gewoon door met mijn vrienden en werk en sporten enzo, en hij is niet in mijn leven. Dus of hij nou met een ander in bed ligt of niet, zou eigenlijk niet uit moeten maken.
Maarja, ik was er juist zo verdrietig om dat hij de eerste in jaren was bij wie ik me echt fijn voelde en het maakt me zo verdrietig dat een andere vrouw nu helemaal in de wolken is door hem, dat zij helemaal blij is dat het met die leuke en lieve jongen iets geworden is. Dat hij het mij niet kon geven, okee, maar dat hij het nu aan een ander wel geeft terwijl ik nog met een gebroken hart rondloop......dat maakt me verdrietig.
Maar niet teveel aan denken! (Vooral ook omdat het dus maar speculatie was van die vriend van me, dat hij iets met haar heeft, het is helemaal niet zeker)
Ik had het er vanavond met een vriendin over waarom dit me zo diep raakt allemaal: hij was eigenlijk de eerste in zeker vijf jaar bij wie ik me echt fijn voelde. Ik heb wel anderen hier in dit bed gehad, maar dat was in 1 geval een soort van seksrelatie, dat was wel spannend maar niet fijn in de zin van echte liefde ofzo. En in 1 geval was het een jongen voor wie ik zelf eigenlijk niet zoveel voelde maar bij wie ik vond dat ik hem een kans moest geven. En dan was er nog eentje die het echt maar om 1 ding ging....was ook wel spannend maar verder niet fijn als in elkaar echt lief vinden.
Hij was de eerste in heel lange tijd met wie ik het echt fijn vond en bij wie ik me goed voelde. Daarom raakt het me zo keihard. Maar aan de andere kant ben ik ook wel weer blij dat ik het kon voelen, ik denk dat ik het onbewust lang niet heb gedurfd en daarom steeds op types viel bij wie het hooguit spannend was. Ik weet nu wel weer dat ik het nog kan voelen, dat is een goed iets, en ik hoop dat ik het snel weer kan voelen en dan voor iemand die hetzelfde voor mij voelt O+
Maar goed, ik kan me voorstellen dat dat inderdaad je grootste angst is Elise, dat hij iets met een ander krijgt. Anderzijds is dat misschien juist de trigger die je nodig hebt om hem echt los te laten. Zo zie ik dat bij die jongen van nu ook (al moet ik dan wel eerst even weten dat hij ECHT iets met haar heeft :D) ik vind het nu verschrikkelijk, maar later zal ik waarschijnlijk vinden dat dit precies was wat nodig was om verder te kunnen gaan met m'n leven. (Oei wat zijn we relativerend vandaag!)
Maarja, ik was er juist zo verdrietig om dat hij de eerste in jaren was bij wie ik me echt fijn voelde en het maakt me zo verdrietig dat een andere vrouw nu helemaal in de wolken is door hem, dat zij helemaal blij is dat het met die leuke en lieve jongen iets geworden is. Dat hij het mij niet kon geven, okee, maar dat hij het nu aan een ander wel geeft terwijl ik nog met een gebroken hart rondloop......dat maakt me verdrietig.
Maar niet teveel aan denken! (Vooral ook omdat het dus maar speculatie was van die vriend van me, dat hij iets met haar heeft, het is helemaal niet zeker)
Ik had het er vanavond met een vriendin over waarom dit me zo diep raakt allemaal: hij was eigenlijk de eerste in zeker vijf jaar bij wie ik me echt fijn voelde. Ik heb wel anderen hier in dit bed gehad, maar dat was in 1 geval een soort van seksrelatie, dat was wel spannend maar niet fijn in de zin van echte liefde ofzo. En in 1 geval was het een jongen voor wie ik zelf eigenlijk niet zoveel voelde maar bij wie ik vond dat ik hem een kans moest geven. En dan was er nog eentje die het echt maar om 1 ding ging....was ook wel spannend maar verder niet fijn als in elkaar echt lief vinden.
Hij was de eerste in heel lange tijd met wie ik het echt fijn vond en bij wie ik me goed voelde. Daarom raakt het me zo keihard. Maar aan de andere kant ben ik ook wel weer blij dat ik het kon voelen, ik denk dat ik het onbewust lang niet heb gedurfd en daarom steeds op types viel bij wie het hooguit spannend was. Ik weet nu wel weer dat ik het nog kan voelen, dat is een goed iets, en ik hoop dat ik het snel weer kan voelen en dan voor iemand die hetzelfde voor mij voelt O+
Maar goed, ik kan me voorstellen dat dat inderdaad je grootste angst is Elise, dat hij iets met een ander krijgt. Anderzijds is dat misschien juist de trigger die je nodig hebt om hem echt los te laten. Zo zie ik dat bij die jongen van nu ook (al moet ik dan wel eerst even weten dat hij ECHT iets met haar heeft :D) ik vind het nu verschrikkelijk, maar later zal ik waarschijnlijk vinden dat dit precies was wat nodig was om verder te kunnen gaan met m'n leven. (Oei wat zijn we relativerend vandaag!)
maandag 5 maart 2007 om 12:44
Goedemiddag,Even een hele korte up-date, ik zit namelijk op mijn werk, kan niet uitgebreid schrijven. Vanavond heb ik wel tijd (thuis) en ga ik in op jullie posts (dat zijn er een hoop zeg!). Met mij gaat het momenteel ronduit klote. Gisteravond was ik bij hem: de toekomst kwam ter sprake en ik werd erg verdrietig. Het feit dat hij niet genoeg voor me voelt om de toekomst met mij tegemoet te gaan. Hij zegt dan: ik voel nog steeds zo veel voor je, de liefde wordt wel beantwoord. Maar als ik dan zeg: maar je houdt niet genoeg van me, dan zegt hij: het spijt me.. Of: ik wil je geen verdriet doen. Of: ik zou willen dat het anders was. Met andere woorden: HET gevoel is nog steeds niet terug!!! Misschien heb ik stiekem gehoopt van wel. Maar het is er blijkbaar niet. Vanmorgen zaten we in de auto naar het werk (ik was blijven slapen), maar ik ben er zo verdrietig van.. dan zegt hij: jij bent belangrijk voor me, ik wil bij jou zijn. Maar blijkbaar niet voor in een relatie, gezien de dingen die hij zei.. wat moet ik hier nou mee? Heb vanmorgen een mail gestuurd op het werk dat we misschien wel afstand van elkaar moeten nemen.Tot vanavond.Elise
maandag 5 maart 2007 om 12:53
Hoi Elise,
Ik heb lang niet alles gelezen, maar als ik het volgende lees:
...als ik dan zeg: maar je houdt niet genoeg van me, dan zegt hij: het spijt me.. Of: ik wil je geen verdriet doen. Of: ik zou willen dat het anders was.
gaan de alarmbellen bij mij af!!
Dat was precies hetzelfde als mijn ex elke keer weer zei tegen me.
(staat allemaal in het topic over bindingsangst, hij heeft bindingsangst)
En ik weet hoeveel pijn het doet en hoe weinig je eraan hebt...
Als iemand je niet helemaal wil moet ie je loslaten vind ik... en niet bij je blijven (omdat het wel leuk is of wat dan ook) tot hij iemand tegenkomt waar hij wel genoeg voor voelt. (al zal mijn ex dat nooit kunnen denk ik)
Dat is het gevoel wat ik er op een gegeven moment bij kreeg...
En is het eigenlijk ook niet zo?
Natuurlijk heb je zelf ook je verantwoordelijkheid en kun je zelf ook keuzes maken maar omdat je gevoel voor hem zo sterk is is dat ontzettend moeilijk.
Ik heb uiteindelijk die keuze wel gemaakt (6 weken geleden) en hoe moeilijk het ook is ik weet dat het uiteindelijk écht beter is.
Want ik ging er kapot aan en dat mag je niet laten gebeuren vind ik.
Veel sterkte! *;
Ik heb lang niet alles gelezen, maar als ik het volgende lees:
...als ik dan zeg: maar je houdt niet genoeg van me, dan zegt hij: het spijt me.. Of: ik wil je geen verdriet doen. Of: ik zou willen dat het anders was.
gaan de alarmbellen bij mij af!!
Dat was precies hetzelfde als mijn ex elke keer weer zei tegen me.
(staat allemaal in het topic over bindingsangst, hij heeft bindingsangst)
En ik weet hoeveel pijn het doet en hoe weinig je eraan hebt...
Als iemand je niet helemaal wil moet ie je loslaten vind ik... en niet bij je blijven (omdat het wel leuk is of wat dan ook) tot hij iemand tegenkomt waar hij wel genoeg voor voelt. (al zal mijn ex dat nooit kunnen denk ik)
Dat is het gevoel wat ik er op een gegeven moment bij kreeg...
En is het eigenlijk ook niet zo?
Natuurlijk heb je zelf ook je verantwoordelijkheid en kun je zelf ook keuzes maken maar omdat je gevoel voor hem zo sterk is is dat ontzettend moeilijk.
Ik heb uiteindelijk die keuze wel gemaakt (6 weken geleden) en hoe moeilijk het ook is ik weet dat het uiteindelijk écht beter is.
Want ik ging er kapot aan en dat mag je niet laten gebeuren vind ik.
Veel sterkte! *;
maandag 5 maart 2007 om 13:53
Hoi hoi, ik lees al een tijdje mee, heb sowiezo alles al gelezen en zelfs een paar x gepost...! Tot nu toe blijf ik me herkennen in jullie verhalen en lees dus sowiezo elke dag ff. Het geeft me hoop, het maakt me verdrietig, maar vooral heb ik er steun aan! Al die verschillende fases, gevoelens en gedachtes herken ik en beleef ik ook. zaterdagnacht werd het me weer ff te zwaar en smste hem dat. Ik smste dat ik me zo verdrietig voelde en hem en ons zo onwijs mis, maar dat het besef dat ik hem kwijt ben steeds groter word (en dat na 3 maanden dat het al uit is...) Ik kreeg van hem tot mijn verbazing wel een smsje terug. Daarin stond dat hij dat moment wel herkent omdat hij dat ook vd week had.
Hij zegt, ik zou er wel voor willen gaan, maar dat zou niet voor 100% zijn...Ik houd van je en heb zoveel respect voor je op zoveel vlakken en voor de persoon wie je bent. Ik zal nooit meer iemand tegenkomen zoals jij. Toch mis ik een bepaald verlangen naar je welk doorslaggevend is om mezelf aan je over te kunnen en willen geven. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. weetje hoeveel ik aan je denk en naar je verlangen bij je wil zijn..Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen niet helemaal van jou te zijn en toch bij je te zijn..Dit is echt klote. Ik hou echt van je..Trustekus...
Ik waardeer zijn sms, maar het doet ook pijn, heel veel zelfs..., begrijp het niet, maar ja ook weer wel. Hets alleen zo dat mijn gevoel zo onwijs sterk is dat we bij elkaar horen. Ik houd zoveel van hem, maar ja, houden van betekent ook los kunnen laten...en nu moet ik wel...Ik heb alleen wel moeite met zijn tegenstrijdige dingetjes die ie zegt/schrijft, maar ja de boodschap is duidelijk...:-(!
Sorry moest dit ff kwijt, ben benieuwd wat jullie ervan vinden...! Fijne dag iniedergeval allemaal toegewenst! Liefs Boedha...
Hij zegt, ik zou er wel voor willen gaan, maar dat zou niet voor 100% zijn...Ik houd van je en heb zoveel respect voor je op zoveel vlakken en voor de persoon wie je bent. Ik zal nooit meer iemand tegenkomen zoals jij. Toch mis ik een bepaald verlangen naar je welk doorslaggevend is om mezelf aan je over te kunnen en willen geven. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. weetje hoeveel ik aan je denk en naar je verlangen bij je wil zijn..Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen niet helemaal van jou te zijn en toch bij je te zijn..Dit is echt klote. Ik hou echt van je..Trustekus...
Ik waardeer zijn sms, maar het doet ook pijn, heel veel zelfs..., begrijp het niet, maar ja ook weer wel. Hets alleen zo dat mijn gevoel zo onwijs sterk is dat we bij elkaar horen. Ik houd zoveel van hem, maar ja, houden van betekent ook los kunnen laten...en nu moet ik wel...Ik heb alleen wel moeite met zijn tegenstrijdige dingetjes die ie zegt/schrijft, maar ja de boodschap is duidelijk...:-(!
Sorry moest dit ff kwijt, ben benieuwd wat jullie ervan vinden...! Fijne dag iniedergeval allemaal toegewenst! Liefs Boedha...
maandag 5 maart 2007 om 21:03
Ik zit denk ik ook weer in een "toenaderingsfase " van zijn kant,en ik ben er nog blij mee ook!
Terwijl ik toch echt beter zou moeten weten.Juist omdat ik nu met een ander een leuke avond heb gehad,ben ik daarna in een diep gat gevallen.
Maar wat ik verwachtte is ook uitgekomen : hij belde en is zelfs nog langsgeweest.hoe het met ons ging.
Hij zat gewoon naast me op de bank en hield net zo als vroeger zijn hand op mijn knie of been,vroeg zelfs nog of we mee gingen naar X,daar zijn we vroeger vaker geweest en mijn jongste is daar gek op.
Ik heb echter geweigerd,hij keek me een beetje ongelovig aan.Ik wil gewoon volhouden,het levert gewoon geen perspectief voor de toekomst op.
Het gaat eigenlijk weer precies zoals een jaar geleden,ik wil er gewoon niet weer intrappen.
Ik wilde ook wat informatie hebben over een bepaald iets,hij zei : had je me toch kunnen bellen,ik zei ik bel je niet meer.Ik sms ook niet meer.
Toen hij vroeg waarom ik dat niet wilde zei ik dat ik bang was hem te storen in zijn bezigheden.Hij zei toen dat ik altijd mocht bellen.
Ik wil echter niet meer vervallen in wanhopig gedrag, wat ik ook in bovenstaande posting lees : ik heb echt een tijd achter hem aangebeld en of hij nam niet op,of hij nam heel geirriteerd op.
Als ik hem s'morgens sms-te kreeg ik vroeg ik de avond pas een lauw berichtje terug........en zo verder.
Dit heeft zoveel met mijn gevoel voor hem gedaan,er is gewoon iets in me geknapt.
Dat ik hem in huis heb toegelaten,is misschien wel gewoon om hem te laten zien dat ook ik verder ben gegaan met mijn leven.
Hij heeft verder ook geen duidelijk beeld gegeven hoe hij de toekomst ziet,ik heb er ook helemaal niet meer naar gevraagd,bang om weer om mijn bek te gaan.
Maar dat onbestemde blijft : als hij belt is het niet goed,als hij niet belt is het ook niet goed......
Ik heb echt een leuke avond gehad met de ex-collega,maar meer zit er gewoon niet in,met hem kan en wil ik gewoon echt maatjes zijn,het is geen relatiemateriaal.Zou ook niet eerlijk zijn.
Ik dacht al wel Elise,dat je omgang met ex je toch weer hoop zou geven,zou ik in ieder geval wel hebben,omdat jullie ook bij elkaar blijven slapen,wij doen dat niet.
Ik dacht ook echt dat het bij jullie wel weer goed zou komen,en nu schrijf je zo duidelijk dat dit zeer zeker niet het geval is...
Maar wat wil hij dan wel.
Ik vind het ook zo stom van mezelf dat ik hem toch weer toelaat in mijn huis,is verder niks gebeurd hoor,ook geen kus bij het afscheid.
Maar toch krijg ik soms weer hoop,terwijl ik weet ,echt zeker weet ,dat iemand anders veel beter bij me zou passen.
Ik hoop dat het rotgevoel dat je vanmiddag op je werk had inmiddels wat is weggegaan,kan het werk je een beetje afleiden ?
Of is het juist moeilijk,omdat je hem dan tegen kan komen ?
Ga zo maar naar vrolijke muziek luisteren,en niet al te laat naar bed.
Knuffel en liefs,
Felicity :R
Terwijl ik toch echt beter zou moeten weten.Juist omdat ik nu met een ander een leuke avond heb gehad,ben ik daarna in een diep gat gevallen.
Maar wat ik verwachtte is ook uitgekomen : hij belde en is zelfs nog langsgeweest.hoe het met ons ging.
Hij zat gewoon naast me op de bank en hield net zo als vroeger zijn hand op mijn knie of been,vroeg zelfs nog of we mee gingen naar X,daar zijn we vroeger vaker geweest en mijn jongste is daar gek op.
Ik heb echter geweigerd,hij keek me een beetje ongelovig aan.Ik wil gewoon volhouden,het levert gewoon geen perspectief voor de toekomst op.
Het gaat eigenlijk weer precies zoals een jaar geleden,ik wil er gewoon niet weer intrappen.
Ik wilde ook wat informatie hebben over een bepaald iets,hij zei : had je me toch kunnen bellen,ik zei ik bel je niet meer.Ik sms ook niet meer.
Toen hij vroeg waarom ik dat niet wilde zei ik dat ik bang was hem te storen in zijn bezigheden.Hij zei toen dat ik altijd mocht bellen.
Ik wil echter niet meer vervallen in wanhopig gedrag, wat ik ook in bovenstaande posting lees : ik heb echt een tijd achter hem aangebeld en of hij nam niet op,of hij nam heel geirriteerd op.
Als ik hem s'morgens sms-te kreeg ik vroeg ik de avond pas een lauw berichtje terug........en zo verder.
Dit heeft zoveel met mijn gevoel voor hem gedaan,er is gewoon iets in me geknapt.
Dat ik hem in huis heb toegelaten,is misschien wel gewoon om hem te laten zien dat ook ik verder ben gegaan met mijn leven.
Hij heeft verder ook geen duidelijk beeld gegeven hoe hij de toekomst ziet,ik heb er ook helemaal niet meer naar gevraagd,bang om weer om mijn bek te gaan.
Maar dat onbestemde blijft : als hij belt is het niet goed,als hij niet belt is het ook niet goed......
Ik heb echt een leuke avond gehad met de ex-collega,maar meer zit er gewoon niet in,met hem kan en wil ik gewoon echt maatjes zijn,het is geen relatiemateriaal.Zou ook niet eerlijk zijn.
Ik dacht al wel Elise,dat je omgang met ex je toch weer hoop zou geven,zou ik in ieder geval wel hebben,omdat jullie ook bij elkaar blijven slapen,wij doen dat niet.
Ik dacht ook echt dat het bij jullie wel weer goed zou komen,en nu schrijf je zo duidelijk dat dit zeer zeker niet het geval is...
Maar wat wil hij dan wel.
Ik vind het ook zo stom van mezelf dat ik hem toch weer toelaat in mijn huis,is verder niks gebeurd hoor,ook geen kus bij het afscheid.
Maar toch krijg ik soms weer hoop,terwijl ik weet ,echt zeker weet ,dat iemand anders veel beter bij me zou passen.
Ik hoop dat het rotgevoel dat je vanmiddag op je werk had inmiddels wat is weggegaan,kan het werk je een beetje afleiden ?
Of is het juist moeilijk,omdat je hem dan tegen kan komen ?
Ga zo maar naar vrolijke muziek luisteren,en niet al te laat naar bed.
Knuffel en liefs,
Felicity :R
dinsdag 6 maart 2007 om 20:08
Goedenavond,Daar ben ik weer.. op het werk heb ik geen tijd en gelegenheid om te internetten (is maar goed ook, haha). Ik moet zeggen dat de tijd op het werk erg snel gaat! Het is even weer wennen (aan het opstaan, het nadenken enz.), maar ik moet zeggen dat het me enorm mee valt! Er is een hoop geschreven zeg, de afgelopen dagen!@Felicity: Vrijdag heb je een leuke avond gehad begrijp ik? Ja, soms is het onverwacht toch gezelliger dan je verwacht. Ik heb het vaak met 'uitjes' naar de kroeg.. meestal niet enorm veel zin, maar als ik er eenmaal ben dan is het reuze gezellig. Of verjaardagen waar je tegenop ziet en die 100% meevallen! Ik zal zo kijken op YouTube naar Mika. Enne.. vertel eens iets meer over zaterdagavond? Was het voor herhaling vatbaar? Hmmm.. die stemmingswisselingen zijn erg herkenbaar! Het ene moment kan ik me heel sterk voelen, het andere moment denk ik: zak er allemaal maar in! Dan zwelg ik lekker in mijn verdriet en zielige liedjes.. ach.. het zal er allemaal wel bij horen. Toch kom je over het algemeen heel positief en vooral ook sterk over.. Ik vind het ook fijn om hier van me af te schrijven. En ook om eerlijke meningen te horen, over mensen die mij niet echt kennen en veel realistischer kunnen kijken naar hoe het er nu voor staat. Ik post nog wel op Overige en verder bijna niet. Oh, ik lees nu pas dat de avond met je ex-collega leuk was, maar dat er niet meer in zit.. Vraag van hierboven komt hiermee te vervallen. Ik vind het heel sterk van je hoe je tegen je ex hebt gedaan toen hij bij je was.. je schreef al eerder: er is iets in je geknapt. Ik heb er bewondering voor hoe jij hiermee (met hem) om gaat.. ik kan het niet! En nu.. al weer iets van hem gehoord? Waarom kwam hij eigenlijk precies langs? En wie nam het initiatief? Is hij lang gebleven? Sterkte met alles meid!@Bradamante: Hmmmm.. de man van laatst dus weer tegengekomen.. En, heb je nog met hem gesproken of was het alleen 'hoi/doei'? Het is inderdaad goed dat ik weer werk. Ik heb weer regelmaat, moet opstaan, heb hele dagen een bezigheid, heb mensen om me heen (!!!) en de tijd vliegt.. ik kom hem inderdaad af en toe tegen, maar ook dagen niet (zoals vandaag). Dan hoor en zien we elkaar niet. Die van jou heeft een nieuw liefje? Lijkt mij zo enorm moeilijk! Hoe ben je er nu onder? Nog steeds zo verstandig, relativerend? Of doet het je diep in je hart toch wel pijn? Wat je schrijft, over je gevoelens, dat is herkenbaar. Mijn ex is ook een man voor wie ik voor het eerst sinds lange tijd écht iets heb gevoeld (en nog steeds voel). Hij is anders dan anderen.. en ook ik heb dat gevoel lange tijd niet meer gevoeld/gekend. Daarom is het extra zwaar/moeilijk om afstand te nemen (wat jou overigens goed lukt zeg). Het is veel emotioneler.. het raakt me meer. Het klinkt trouwens wel alsof het niks meer gaat worden met deze jongen.. ik vind je sterk, echt waar! Oh, en wat je schreef over een andere vrouw, dat hij haar wel zichzelf kan geven en jou niet.. dat voel ik ook vaak.. ook al is daar bij mij nu nog geen sprake van, het zal wellicht in de toekomst gaan gebeuren en dat maakt mij ook verdrietig. Dan denk ik: waarom mag ik niet diegene zijn aan wie je je hart wil geven? Wat mis je dan bij mij? Verwarrend allemaal..@Zij65: Welkom! Volgens mij van korte duur, want ik lees dat je een eigen topic hebt geopend. Ik zal zo jouw verhaal lezen. Je bent hier ook van harte welkom om te posten hoor!@Delicious69: Hoe lang heb jij er over gedaan om de keuze te maken om definitief te breken? Wat voor proces is daaraan vooraf gegaan? Ik wil er ook niet aan kapot gaan en het beheerst mijn leven nu wel te veel. Verstandelijk gezien weet ik ook wel wat ik moet doen. Gevoelsmatig kan ik het (nog) niet. Ik zal zo uitleggen waarom. Overigens: vriendinnen van mij vinden het niet eerlijk van hem dat hij mij niet loslaat, ondanks dat ik natuurlijk er zelf ook nog bij ben.. maar zij vinden dat hij degene moet zijn die afstand van mij neemt, aangezien hij ook wel weet dat ik het niet kan. Omdat ik gewoonweg nog gevoelens voor hem heb. Jij ook sterkte! Ik hoop dat je keuze je rust geeft..@Boedha777: Hmmmm.. het lijkt mijn ex wel.. ook van die tegenstrijdige berichten.. maar ook wel weer duidelijk aan de andere kant.. Houden van is soms loslaten inderdaad, maar dat is volgens mij een heel proces. Overigens: dat jij hem smst.. ook herkenbaar en zo te lezen hou jij het ook nog netjes binnen de perken. Logisch dat je het af en toe heel moeilijk hebt. Heb je een beetje afleiding? Kun je het al een beetje loslaten en accepteren of is het nog steeds sterk aanwezig?@Iedereen: Ben zaterdag naar Blood Diamond geweest, indrukkende film zeg! Is een aanrader.. vond hem behoorlijk heftig, maar wel mooi! Wat betreft mijn ex: we zijn dus zondagavond samengeweest, wat ik al schreef, en gisteren heb ik hem die mail gestuurd. Ik kreeg geen antwoord, alleen dat hij me 's avonds wilde bellen. We kwamen elkaar tegen bij de koffiecorner en een collega (met wie ik stond) sprak hem aan. Hij kwam er even bij staan, maar ik heb hem nauwelijks aangekeken. Ik was er gewoon even klaar mee. Hij ging al snel weer weg. Gisteravond ben ik bij hem geweest, ja.. alweer. Ik heb toen tegen hem gezegd: je maakt het mij zo moeilijk. Je draagt me nog op handen, je laat in alles merken dat je nog zoveel voor me voelt, begrijp je dat het voor mij heel pijnlijk is om me dan te realiseren dat je geen toekomst met me wil? Ik zei: ben ik goed voor de time being nu? Hij gaf aan dat hij NIET zo is. Dat ik nog in zijn systeem zit. Dat ik nog steeds de allerallerbelangrijkste ben in zijn leven. Dat hij enorm veel van me houdt. Dat hij geniet van de laatste weken, dat het een 'opluchting' is dat we zo leuk met elkaar kunnen omgaan zonder ruzie. Dat hij zo graag bij me wil zijn. Maar dat hij nog steeds niet in de toekomst durft te kijken. Dat hij niet weet of het gevoel/vertrouwen weer terug komt. Misschien wel, misschien niet (dat is overigens al meer dan een paar weken geleden, toen was het 'nee'). Dat het ook raar zou zijn als hij nu ineens zou zeggen: ik ga wel 100% voor je. Dat hij niet weet wat hij precies mist, dat hij dat niet kan omschrijven. Dat hij nu gelukkig met me is. Maar het ook begrijpt als ik het niet aankan/trek. Ben weer gebleven (slapen) en vandaag.. tja.. ik WEET gewoon niet meer wat ik moet. Een paar vriendinnen zijn behoorlijk pissig op me. Zij vinden dat ik mezelf zo belangrijk moet vinden, dat ik alleen maar een man wil die 100% voor me gaat. Zij vinden dat ik mezelf moet beschermen en hem voor het blok moet zetten. Ze begrijpen het niet.. ze begrijpen niet dat de vrouw met de grote bek, die alles altijd zo goed weet, zich nu zo laat behandelen.. en ik.. ik voel me alleen maar rotter en schuldiger door hun 'oordeel'. Al weet ik misschien diep in mijn hart dat ze gelijk hebben. Maar ik hou gewoon (nog steeds) van hem..
dinsdag 6 maart 2007 om 20:14
''Dat hij geniet van de laatste weken, dat het een 'opluchting' is dat we zo leuk met elkaar kunnen omgaan zonder ruzie.''Even toelichten: we hadden de laatste weken van onze relatie alleen maar ruzie, maar als we geen ruzie hadden, was het zo enorm goed en geweldig samen, waardoor we het toch nog relatief lang met elkaar hebben uitgehouden. Nu, de laatste weken, is het eigenlijk alleen maar zoals op die goede dagen. Dan genieten we allebei enorm.Maar wat ik al schreef: hij is nog steeds erg vaag.. een collega van me zei: ik weet ook niet of ik in de toekomst nog met mijn vriendin samen ben, dat weet je toch nooit?!Vrijdag spreken we waarschijnlijk af. Tegen sommige vriendinnen durf ik dat niet eens te zeggen. Ze maken me af.. Misschien zou ik mezelf een schop onder mijn kont moeten geven. Niet alles op alles zetten om bij hem te zijn.. me niet zo laten beinvloeden door hem. Niet mijn leven om hem laten draaien.. dat is niet goed, niet gezond en uiteindelijk zal het ten koste gaan van mezelf.. maar ik kan het nu nog niet..Over 1,5 week ga ik met vakantie. Misschien is die afstand (en dan ook letterlijk gezien afstand, 1200 km) wel even goed..
dinsdag 6 maart 2007 om 21:46
En daar is dus dit forum voor !!!
Alles lekker van je afschrijven,zonder gelijk be( ver )oordeeld te worden.Maar gewoon lekker je hart kunnen luchten.
Hij belde dus op zondag laat in de ochtend,en ik was er blij mee.Daar heb ik altijd last van gehad ( als kind al ) als ik het echt heel erg naar mijn zin heb gehad,en daarna is er gewoon even niks,dan kan ik in zo;n diep gat vallen,en dan weer verlangen naar dat moment van warmte en gezelligheid.
Hij belde dus eigenlijk net op het goede moment zeg maar.Hij is s'avonds langsgekomen,gewoon koffie gedronken.
Ging wel vlak bij me op de bank zitten,en legde vertrouwelijk zijn hand op mijn been,en wilde op een gegeven mometn mijn voeten masseren,zoals hij vroeger zo vaak deed.
Dat was het moment dat ik me terugtrok,hij zei : dit kan toch wel ?
Nou bij mij kan dit dus niet.Omdat ik mezelf ken.Als ik dit toe ga laten,dan krijg ik toch weer hoop.
Of dat verstandig is, is een tweede.En ik moeten wil mezelf daar gewoon voor beschermen ( op dit moment gaat hier de telefoon....nee hij is het niet ,het is mijn vriendin,maar toch leuk want we hebben voor donderdag afgesproken.)
Ik ken het gevoel.....en ook ik heb zojuist ook niet aan mijn vriendin verteld dat ik hem zondagavond nog heb gezien.Een beetje uit schaamte ??!!!?
Omdat ik zelf ook inderderdaad met een grote bek zit te verkondigen dat ik iets beters verdien.
Maar dan toch weer de telefoon opnemen.
De drang om hem te bellen of te sms-en kan ik gelukkig wel onderdrukken.Eigenlijk had ik verwacht dat ie al wel gebeld zou hebben.dit heeft hij niet gedaan,en ik voel als ik heel eerlijk ben toch wel een teleurstelling.
Ik ben echter vastbesloten om hem ook niet te bellen.Had ik hem zondagavond ook nog gezegd.Ik wil je niet storen,hij zei echter dat ik hem altijd mocht bellen.
Maar ik durf niet,omdat ik bang ben dat hij niet opneemt ( en het dan vervolgens weer voor mezelf ga invullen,hij is ergens anders waar hij het naar zijn zin heeft en dus neemt hij liever niet op )
Of ....tuut tuut....in bezet toon,en ja,met wiel belt hij dan,en dan vooral als het langer duurt.
Dit heb ik al eens eerder gedaan hen het gaf me zo'n rotgevoel.Mijn hele maag kneep ervan samen.
Dus ik ben vastvbsloten om NIET te bellen.
Verder is het precies het zelfde verhaal :wel dat ene voelen maar toch net dat andere missen.Wat is dat ene dan ???
Je schrijft dat jullie de laatste tijd van de relatie veel ruzie hadden.Dat hadden wij dus ook.
Bij hem blijft alleen dat negatieve hangen., hoewel ik hem dan vraag om ook naar de leuke en fijne dingen te kijken.
Een paar weken geleden nog : ik vroeg hem of hij niet vond of het nu beter ging,ja zei hij ,en daarna uidrukkelijk,omdat we nu gewoon VRIENDEN zijn.En een relatie met mij was hij ( nog ) niet klaar voor.Zo VAAG........
Afgelopen zaterdag probeerde ik echt naar mijn collega te kijken als een eventuele ( relatie ) vriend.
Maar ik kon me daar gewoon niks bij voorstellen.Ook niet tijdelijk,ik zou soms wel willen dat ik het kon.Om HEM voorgoed uit mijn hart te krijgen.Maar ik besef drommels goed dat je een ander daar heel erg mee kunt kwetsen,en dat kan en mag natuurelijk nooit gebeuren.
Ik weet dus eigenlijk ook nog steeds niet waar ik aan toe ben,hoewel...verstandelijk gezien is het beter om geen kontakt te hebben.(hoor wie het zegt....ik baal nog steeds dat ie niet heeft gebeld,en waarom ??? omdat het in de lijn der verwachting ligt ??)
Ben echt moe,vandaag rotwerk moeten doen,omdat een collega ziek was,ik duik zo lekker met een tijdschrift het bed in.
Oh,ja,ik had het al in een posting hierboven geschreven,toch de angst,dat hij een ander tegenkomt..........
Felicity
Alles lekker van je afschrijven,zonder gelijk be( ver )oordeeld te worden.Maar gewoon lekker je hart kunnen luchten.
Hij belde dus op zondag laat in de ochtend,en ik was er blij mee.Daar heb ik altijd last van gehad ( als kind al ) als ik het echt heel erg naar mijn zin heb gehad,en daarna is er gewoon even niks,dan kan ik in zo;n diep gat vallen,en dan weer verlangen naar dat moment van warmte en gezelligheid.
Hij belde dus eigenlijk net op het goede moment zeg maar.Hij is s'avonds langsgekomen,gewoon koffie gedronken.
Ging wel vlak bij me op de bank zitten,en legde vertrouwelijk zijn hand op mijn been,en wilde op een gegeven mometn mijn voeten masseren,zoals hij vroeger zo vaak deed.
Dat was het moment dat ik me terugtrok,hij zei : dit kan toch wel ?
Nou bij mij kan dit dus niet.Omdat ik mezelf ken.Als ik dit toe ga laten,dan krijg ik toch weer hoop.
Of dat verstandig is, is een tweede.En ik moeten wil mezelf daar gewoon voor beschermen ( op dit moment gaat hier de telefoon....nee hij is het niet ,het is mijn vriendin,maar toch leuk want we hebben voor donderdag afgesproken.)
Ik ken het gevoel.....en ook ik heb zojuist ook niet aan mijn vriendin verteld dat ik hem zondagavond nog heb gezien.Een beetje uit schaamte ??!!!?
Omdat ik zelf ook inderderdaad met een grote bek zit te verkondigen dat ik iets beters verdien.
Maar dan toch weer de telefoon opnemen.
De drang om hem te bellen of te sms-en kan ik gelukkig wel onderdrukken.Eigenlijk had ik verwacht dat ie al wel gebeld zou hebben.dit heeft hij niet gedaan,en ik voel als ik heel eerlijk ben toch wel een teleurstelling.
Ik ben echter vastbesloten om hem ook niet te bellen.Had ik hem zondagavond ook nog gezegd.Ik wil je niet storen,hij zei echter dat ik hem altijd mocht bellen.
Maar ik durf niet,omdat ik bang ben dat hij niet opneemt ( en het dan vervolgens weer voor mezelf ga invullen,hij is ergens anders waar hij het naar zijn zin heeft en dus neemt hij liever niet op )
Of ....tuut tuut....in bezet toon,en ja,met wiel belt hij dan,en dan vooral als het langer duurt.
Dit heb ik al eens eerder gedaan hen het gaf me zo'n rotgevoel.Mijn hele maag kneep ervan samen.
Dus ik ben vastvbsloten om NIET te bellen.
Verder is het precies het zelfde verhaal :wel dat ene voelen maar toch net dat andere missen.Wat is dat ene dan ???
Je schrijft dat jullie de laatste tijd van de relatie veel ruzie hadden.Dat hadden wij dus ook.
Bij hem blijft alleen dat negatieve hangen., hoewel ik hem dan vraag om ook naar de leuke en fijne dingen te kijken.
Een paar weken geleden nog : ik vroeg hem of hij niet vond of het nu beter ging,ja zei hij ,en daarna uidrukkelijk,omdat we nu gewoon VRIENDEN zijn.En een relatie met mij was hij ( nog ) niet klaar voor.Zo VAAG........
Afgelopen zaterdag probeerde ik echt naar mijn collega te kijken als een eventuele ( relatie ) vriend.
Maar ik kon me daar gewoon niks bij voorstellen.Ook niet tijdelijk,ik zou soms wel willen dat ik het kon.Om HEM voorgoed uit mijn hart te krijgen.Maar ik besef drommels goed dat je een ander daar heel erg mee kunt kwetsen,en dat kan en mag natuurelijk nooit gebeuren.
Ik weet dus eigenlijk ook nog steeds niet waar ik aan toe ben,hoewel...verstandelijk gezien is het beter om geen kontakt te hebben.(hoor wie het zegt....ik baal nog steeds dat ie niet heeft gebeld,en waarom ??? omdat het in de lijn der verwachting ligt ??)
Ben echt moe,vandaag rotwerk moeten doen,omdat een collega ziek was,ik duik zo lekker met een tijdschrift het bed in.
Oh,ja,ik had het al in een posting hierboven geschreven,toch de angst,dat hij een ander tegenkomt..........
Felicity
woensdag 7 maart 2007 om 07:41
Hoi Elise,
Ik heb het in november, december en uiteindelijk weer maar dan écht in januari uitgemaakt....
Ik ben het laatste jaar echt ongelukkig geweest en steeds ongelukkiger geworden met de 'relatie'.
Ben er achter gekomen dat totaal geen contact het enige is wat helpt.
Rust geeft het wel ja, maar het doet pijn en zal moeten slijten.
Ik had het zó graag anders gezien!
Maar het was niet anders, is niet anders en zou nooit anders geworden zijn.
Het is de droom, de verwachtingen, die je los moet laten...
Die droom kan altijd nog in vervulling gaan, maar niet met hem.
Die droom zal dus nooit in vervulling kunnen gaan zolang je die aan hem ophangt.
En waarom zou je ook? Hij wil je immers niet....(sorry voor de harde waarheid)
Dan nog iets...
een collega van me zei: ik weet ook niet of ik in de toekomst nog met mijn vriendin samen ben, dat weet je toch nooit?!
Klopt, dat weet je nooit.
Maar het zou wel het uitgangspunt van een relatie moeten zijn!!
Denk daar eens over na....
*;
Ik heb het in november, december en uiteindelijk weer maar dan écht in januari uitgemaakt....
Ik ben het laatste jaar echt ongelukkig geweest en steeds ongelukkiger geworden met de 'relatie'.
Ben er achter gekomen dat totaal geen contact het enige is wat helpt.
Rust geeft het wel ja, maar het doet pijn en zal moeten slijten.
Ik had het zó graag anders gezien!
Maar het was niet anders, is niet anders en zou nooit anders geworden zijn.
Het is de droom, de verwachtingen, die je los moet laten...
Die droom kan altijd nog in vervulling gaan, maar niet met hem.
Die droom zal dus nooit in vervulling kunnen gaan zolang je die aan hem ophangt.
En waarom zou je ook? Hij wil je immers niet....(sorry voor de harde waarheid)
Dan nog iets...
een collega van me zei: ik weet ook niet of ik in de toekomst nog met mijn vriendin samen ben, dat weet je toch nooit?!
Klopt, dat weet je nooit.
Maar het zou wel het uitgangspunt van een relatie moeten zijn!!
Denk daar eens over na....
*;
woensdag 7 maart 2007 om 11:37
Hey Elise & co,
heb nog niet alles kunnen doorlezen (zit blijkbaar een beetje achterop :D).
Hoe gaat het nu met jullie? Alles ok?
Met mij gaat het echt heel goed. Vorig weekend weggeweest met vriendje naar Duitsland, was super. Ik droeg nog een 'armbandje' dat ik van GM gekregen had, dat heb ik zondag uitgedaan. Ik ga nu zeker 100% voor deze relatie. Ik voel mij enorm goed bij mijn vriendje, beginnen elkaar echt wel goed te kennen en da's heel tof. We kunnen over alles praten, het gaat echt heel goed tussen ons :P
Tuurlijk mis ik GM nog wel, maar op een andere manier. Eerder vriendschappelijk...
heb nog niet alles kunnen doorlezen (zit blijkbaar een beetje achterop :D).
Hoe gaat het nu met jullie? Alles ok?
Met mij gaat het echt heel goed. Vorig weekend weggeweest met vriendje naar Duitsland, was super. Ik droeg nog een 'armbandje' dat ik van GM gekregen had, dat heb ik zondag uitgedaan. Ik ga nu zeker 100% voor deze relatie. Ik voel mij enorm goed bij mijn vriendje, beginnen elkaar echt wel goed te kennen en da's heel tof. We kunnen over alles praten, het gaat echt heel goed tussen ons :P
Tuurlijk mis ik GM nog wel, maar op een andere manier. Eerder vriendschappelijk...
woensdag 7 maart 2007 om 19:52
Goedenavond!Wat een dag weer.. druk druk druk.. Ik moet wel weer inkomen zeg! Het valt me tegen hoeveel ik doe (minder dan ik had verwacht, moet best diep nadenken over alles) en ik hoop dat ze mij dat niet aanrekenen nu.. maar goed, als gedetacheerde ben je natuurlijk een dure kracht! Ben net thuis, zojuist langs stembureau geweest en nu eten besteld. Komt als het goed is met een half uurtje. Heb geen zin om te koken vandaag en hier vlakbij zit een tentje die super lekkere ossenhaas bezorgd (warm!!).@Felicity: Oh, dat herken ik wel.. dat in een gat vallen na leuke gebeurtenissen. Dan moet je eigenlijk weer even tot jezelf komen. Herkenbaar hoor.. alhoewel ik er daar steeds beter mee kan omgaan naar mate ik ouder word. Jij belt hem niet vanwege de kans op een rotgevoel. Dat is zelfbescherming en het is goed dat je dat doet. Als ik bel weet ik gewoon zeker dat hij oppakt en lief voor me is.. dat is aan de ene kant heel fijn, aan de andere kant maakt het dat juist wel moeilijk.. Waar hadden jullie ruzie over? En van wie kwam dat voornamelijk uit? In onze relatie hadden we voornamelijk ruzie DOOR mij. Ik dramde vaak door, terwijl ik zo goed wist waar ik mee bezig was. Of ik wist allang wat hij bedoelde, maar dreef het toch expres op de spits.. gewoon om een reactie te ontlokken bij hem.. en hij kwam keer op keer weer naar me toe.. om me te kalmeren, te troosten, te overtuigen van onze relatie.. tot het op was bij hem.. en dat kan ik hem absoluut niet kwalijk nemen. Mijn gedrag was gewoon fout (één van de redenen van mijn therapie, dat gedrag komt natuurlijk ergens vandaan, uit het verleden..). Heb je lekker gewerkt vandaag of is je collega nog steeds ziek? Morgen is je vrije dag toch? Nog plannen?@Delicious69: Maar wat was dan DE reden om het die laatste keer definitief uit te maken? Waardoor ging bij jou de knop om? Ja, het is inderdaad moeilijk om de droom los te laten en de dingen die wél goed waren (of zijn in mijn geval). Ja.. ik probeer mezelf er ook van te overtuigen dat hij mij niet wil.. maar hij zendt van die tegenstrijdige signalen uit.. of wil ik dat er in zien? Ik weet het niet meer.. En je laatste zin.. tja.. ik heb er over nagedacht en ja, je hebt gelijk.. je hoort er vanuit te gaan dat je wel een toekomst samen hebt (ook al weet je niet wat er gaat gebeuren). En dat hij dat niet met mij ziet doet me verdriet.. maar doordat we het NU zo fijn hebben (ondanks alles) slik ik het.. ook al is het (waarschijnlijk) niet goed voor me..@Fien: Hé Fien! Leuk om weer wat van je te horen! Fijn om te lezen dat het zo goed gaat met je nieuwe vriendje. En dat je gevoel voor GM is veranderd.. Ik hoop dat jullie heel gelukkig worden! Geniet er van en post af en toe nog eens hoe het met je gaat, oké?!@Iedereen: Ben vanavond nog wel even online, daarna waarschijnlijk even wat minder, heb van alles te doen de komende dagen, zal weinig tot geen tijd hebben voor internetten! Tot schrijfs!
woensdag 7 maart 2007 om 22:39
donderdag 8 maart 2007 om 19:30
@Delicious69: Maar wat was dan DE reden om het die laatste keer definitief uit te maken? Waardoor ging bij jou de knop om?
Op een nacht is hij gewoon écht over mijn grenzen heen gegaan.
Hij ging totaal out of the blue en onterecht vreselijk tekeer tegen me.
Achteraf gezien omdat ik te dicht bij zijn gevoel kwam denk ik, hij kan daar, vanwege zijn bindingsangst, niet mee omgaan.
Maar ik kon het tegenover mezelf gewoon niet meer rechtbreien dat ik dit toe liet en hiermee doorging.
Dus hoeveel pijn het ook deed, ik heb het uitgemaakt.
En eerlijk is eerlijk, pijn deed het toch al het enige verschil is dat ik nu echt alleen ben (maar in hoeverre was ik dat al niet?) en dat mijn gebroken hart nu kan genezen.
Zolang ik bij hem bleef, bleef ook mijn hart in stukken, door de afwijzingen enz. Nu kan het alleen maar beter worden, op den duur dan, want zo voelt het nog lang niet....
Maar ik wil niet iemand die mij niet wil, echt niet, nooit meer, wat een pijn doet dat en wat is dat slecht voor je zelfvertrouwen....
Op een nacht is hij gewoon écht over mijn grenzen heen gegaan.
Hij ging totaal out of the blue en onterecht vreselijk tekeer tegen me.
Achteraf gezien omdat ik te dicht bij zijn gevoel kwam denk ik, hij kan daar, vanwege zijn bindingsangst, niet mee omgaan.
Maar ik kon het tegenover mezelf gewoon niet meer rechtbreien dat ik dit toe liet en hiermee doorging.
Dus hoeveel pijn het ook deed, ik heb het uitgemaakt.
En eerlijk is eerlijk, pijn deed het toch al het enige verschil is dat ik nu echt alleen ben (maar in hoeverre was ik dat al niet?) en dat mijn gebroken hart nu kan genezen.
Zolang ik bij hem bleef, bleef ook mijn hart in stukken, door de afwijzingen enz. Nu kan het alleen maar beter worden, op den duur dan, want zo voelt het nog lang niet....
Maar ik wil niet iemand die mij niet wil, echt niet, nooit meer, wat een pijn doet dat en wat is dat slecht voor je zelfvertrouwen....
