Relaties
alle pijlers
Ik ben vreemdgegaan..en heb gevoelens voor die ander..
maandag 11 juni 2007 om 14:48
Hallo,
ik wil even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat iemand me tips kan geven..
Ik heb een relatie van 6 jaar en woon samen. Ik heb vaak twijfels gehad of mijn vriend wel de ware was maar de laatste tijd gaat het heel goed. Maar toch heb ik iets ergs gedaan..
Er is al heel lang een jongen die ik leuk vind, en hij mij. We draaien al meer dan een jaar om elkaar heen. Ik dacht altijd dat ik niet vreemd zou gaan maar een paar weken geleden is het dan toch gebeurd..de spanning was zo hoog opgelopen, ik wilde niks liever dan hem zoenen, dus toen hij me kuste, kuste ik terug..en het voelde GEWELDIG!!
Daarna hebben we nog een paar keer afgesproken en uiteindelijk (afgelopen zaterdag) ook sex gehad.
Ik voelde me elke keer enorm schuldig na afloop maar na een paar dagen zakte dat gevoel wel weer..Ik verlangde er steeds zo naar om die ander weer te zien.
Maar nu wordt het steeds moeilijker..mijn schuldgevoel gaat nu niet weg, omdat ik nu het ergste heb gedaan wat je kunt doen, meer dan 1 keer vreemdgaan, sex hebben en dan heb ik het nog niet eens over al die leugens, over waar ik ben geweest enzo..
Mijn vriend kent die andere jongen heel goed. Die andere jongen voelt zich er ook heel erg kut bij tegenover mijn vriend. Ik voel me zo slecht maar toch verlang ik naar die ander..
Ik zit eraan te denken om het uit te maken, maar ben zo bang dat ik spijt krijg!! En hoe weet ik of ik echt gevoelens voor die ander heb of dat ik misschien alleen naar de aandacht, spanning en passie verlang??
Ik voel me al dagen klote, moet steeds huilen..en dat verborgen houden voor mijn vriend. Ik kan niet meer helder denken, in mijn hoofd is het een grote warboel.
Ik wil die ander niet kwijt..ik zag hem heel vaak met stappen en vooral door hem vond ik de avond dan superleuk! (of is het puur de spanning en aandacht??)
Als ik door wil gaan met mijn vriend zal ik altijd met deze leugens rond moeten blijven lopen..want ik heb aan die ander beloofd het niet te vertellen. Hij woont in hetzelfde kleine dorp als mijn vriend en ik, iedereen zou het dan weten. Mijn vriend zou hem echt iets aandoen als hij erachter zou komen.
HELP!! Ik weet het echt niet meer..
ik wil even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat iemand me tips kan geven..
Ik heb een relatie van 6 jaar en woon samen. Ik heb vaak twijfels gehad of mijn vriend wel de ware was maar de laatste tijd gaat het heel goed. Maar toch heb ik iets ergs gedaan..
Er is al heel lang een jongen die ik leuk vind, en hij mij. We draaien al meer dan een jaar om elkaar heen. Ik dacht altijd dat ik niet vreemd zou gaan maar een paar weken geleden is het dan toch gebeurd..de spanning was zo hoog opgelopen, ik wilde niks liever dan hem zoenen, dus toen hij me kuste, kuste ik terug..en het voelde GEWELDIG!!
Daarna hebben we nog een paar keer afgesproken en uiteindelijk (afgelopen zaterdag) ook sex gehad.
Ik voelde me elke keer enorm schuldig na afloop maar na een paar dagen zakte dat gevoel wel weer..Ik verlangde er steeds zo naar om die ander weer te zien.
Maar nu wordt het steeds moeilijker..mijn schuldgevoel gaat nu niet weg, omdat ik nu het ergste heb gedaan wat je kunt doen, meer dan 1 keer vreemdgaan, sex hebben en dan heb ik het nog niet eens over al die leugens, over waar ik ben geweest enzo..
Mijn vriend kent die andere jongen heel goed. Die andere jongen voelt zich er ook heel erg kut bij tegenover mijn vriend. Ik voel me zo slecht maar toch verlang ik naar die ander..
Ik zit eraan te denken om het uit te maken, maar ben zo bang dat ik spijt krijg!! En hoe weet ik of ik echt gevoelens voor die ander heb of dat ik misschien alleen naar de aandacht, spanning en passie verlang??
Ik voel me al dagen klote, moet steeds huilen..en dat verborgen houden voor mijn vriend. Ik kan niet meer helder denken, in mijn hoofd is het een grote warboel.
Ik wil die ander niet kwijt..ik zag hem heel vaak met stappen en vooral door hem vond ik de avond dan superleuk! (of is het puur de spanning en aandacht??)
Als ik door wil gaan met mijn vriend zal ik altijd met deze leugens rond moeten blijven lopen..want ik heb aan die ander beloofd het niet te vertellen. Hij woont in hetzelfde kleine dorp als mijn vriend en ik, iedereen zou het dan weten. Mijn vriend zou hem echt iets aandoen als hij erachter zou komen.
HELP!! Ik weet het echt niet meer..
zondag 15 juli 2007 om 15:06
Miss Baco,
Wellicht dat ik, een man die in een soortgelijke situatie heeft gezeten met zijn ex-vriendin, je een beeld kan schetsen van hoe ik het heb ervaren.
Allereerst dit:
Persoonlijk vind ik dat de keus bij je vriend moet liggen en niet bij jou. Het lijkt me dat je vriend na een relatie van zes jaar toch zeker een bepaalde mate van openheid van je mag verwachten.
Voor mij zijn eerlijkheid, vertrouwen en openheid de drie belangrijkste waarden binnen een relatie. Sterker nog, ik ben van mening dat, als die drie elementen ontbreken, je niet eens kunt spreken van een relatie. Het is naar mijn mening dan meer van een vorm van 'samenzijn' dan dat je van een relatie kunt spreken.
Daarbij is het vaak zo dat hoe langer je wacht met vertellen, hoe lastiger het wordt.
Mijn ervaring:
Heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten, alleen was ik de blinde mol (die weliswaar doorhad dat er iets speelde, maar me altijd met een kluitje het riet in liet sturen).
Had mijn ex me meteen vertelt dat ze er een ander op na hield, dan was ik nog bereid geweest om erover te praten (ieder mens maakt fouten, gaat erom welke lering je eruit trekt). Ik heb zelf 'ontdekt' dat ze rotzooide met iemand anders en ben ervan overtuigd dat de klap hierdoor tien keer harder aankwam dan als ze me dit zelf had verteld (ook al is het natuurlijk in beide gevallen erg pijnlijk). Ik neem het haar nog steeds kwalijk dat ze al die tijd net deed alsof er niets aan de hand was en 'mooi weer' bleef spelen.
De toenadering die ze nu zoekt ervaar ik eerder als storend dan als stimulerend en ben blij dat ik uiteindelijk zelf de keus heb kunnen maken om de relatie te beëindigen. Hoe het ook zij, ik ben van mening dat je vriend deze keus moet kunnen maken. Jullie relatie is nu gebaseerd op een leugen en er is op relationeel vlak naar mijn mening niets erger dan dat.
Wellicht dat ik, een man die in een soortgelijke situatie heeft gezeten met zijn ex-vriendin, je een beeld kan schetsen van hoe ik het heb ervaren.
Allereerst dit:
Persoonlijk vind ik dat de keus bij je vriend moet liggen en niet bij jou. Het lijkt me dat je vriend na een relatie van zes jaar toch zeker een bepaalde mate van openheid van je mag verwachten.
Voor mij zijn eerlijkheid, vertrouwen en openheid de drie belangrijkste waarden binnen een relatie. Sterker nog, ik ben van mening dat, als die drie elementen ontbreken, je niet eens kunt spreken van een relatie. Het is naar mijn mening dan meer van een vorm van 'samenzijn' dan dat je van een relatie kunt spreken.
Daarbij is het vaak zo dat hoe langer je wacht met vertellen, hoe lastiger het wordt.
Mijn ervaring:
Heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten, alleen was ik de blinde mol (die weliswaar doorhad dat er iets speelde, maar me altijd met een kluitje het riet in liet sturen).
Had mijn ex me meteen vertelt dat ze er een ander op na hield, dan was ik nog bereid geweest om erover te praten (ieder mens maakt fouten, gaat erom welke lering je eruit trekt). Ik heb zelf 'ontdekt' dat ze rotzooide met iemand anders en ben ervan overtuigd dat de klap hierdoor tien keer harder aankwam dan als ze me dit zelf had verteld (ook al is het natuurlijk in beide gevallen erg pijnlijk). Ik neem het haar nog steeds kwalijk dat ze al die tijd net deed alsof er niets aan de hand was en 'mooi weer' bleef spelen.
De toenadering die ze nu zoekt ervaar ik eerder als storend dan als stimulerend en ben blij dat ik uiteindelijk zelf de keus heb kunnen maken om de relatie te beëindigen. Hoe het ook zij, ik ben van mening dat je vriend deze keus moet kunnen maken. Jullie relatie is nu gebaseerd op een leugen en er is op relationeel vlak naar mijn mening niets erger dan dat.
dinsdag 24 juli 2007 om 13:32
Na lange tijd weer een berichtje van mij..
Het gaat nog steeds klote met me..ik ben er nog steeds niet uit of ik het wel/niet ga vertellen tegen mijn vriend. Als die ander nou geen bekende was had ik het al lang verteld! Maar dat is het grootste probleem wat mij tegen houdt. En dat het hele dorp het dadelijk ook weet..
Die andere jongen gaat altijd met ons mee stappen..als dit uitkomt dan zal het altijd klote voor mijn vriend zijn om hem te zien..en andersom, er zal altijd een spanning tussen hen inhangen
Ik weet wel dat ik dit nooit meer zal doen, ik wil nooit meer in zo'n situatie terecht komen! Ik heb echt spijt.
Het gaat nu beter dan ooit tussen mijn vriend en mij. Sinds heel lange tijd voel ik weer dat ik echt van hem hou. Ik kan het daarom nu niet uitmaken (wat ik wel van plan was een paar maanden geleden). Als ik dat toen niet van plan was, was ik ook nooit vreemdgegaan. Want dat doe je niet als je relatie goed zit.
Dus het is zo raar dat juist door mijn vreemdgaan ik mijn vriend met andere ogen ben gaan bekijken..Maar nu staan deze leugens er tussenin, het voelt alsof ik constant toneelspeel, ik doe alsof er niets aan de hand is maar dat is het wel. Ik ga eraan kapot..ik kan hier niet meer tegen!! Ik wil het zo graag opbiechten..maar dan zet ik 3 levens op zijn kop!!
En het is ook niet goed als ik het alleen maar wil vertellen om van mijn eigen schuldgevoel af te zijn..Maar ik wil het ook vertellen omdat ik vind dat hij er recht op heeft.
Motown, bedankt voor je bericht, fijn om te lezen hoe het is als je aan de andere kant staat. Als ik jou bericht lees vind ik weer dat ik het moet vertellen..maar ik weet het niet..Ik zet zoveel op zijn kop dan..
snapmezelfnietje, hoe is het nu met jou?
Het gaat nog steeds klote met me..ik ben er nog steeds niet uit of ik het wel/niet ga vertellen tegen mijn vriend. Als die ander nou geen bekende was had ik het al lang verteld! Maar dat is het grootste probleem wat mij tegen houdt. En dat het hele dorp het dadelijk ook weet..
Die andere jongen gaat altijd met ons mee stappen..als dit uitkomt dan zal het altijd klote voor mijn vriend zijn om hem te zien..en andersom, er zal altijd een spanning tussen hen inhangen
Ik weet wel dat ik dit nooit meer zal doen, ik wil nooit meer in zo'n situatie terecht komen! Ik heb echt spijt.
Het gaat nu beter dan ooit tussen mijn vriend en mij. Sinds heel lange tijd voel ik weer dat ik echt van hem hou. Ik kan het daarom nu niet uitmaken (wat ik wel van plan was een paar maanden geleden). Als ik dat toen niet van plan was, was ik ook nooit vreemdgegaan. Want dat doe je niet als je relatie goed zit.
Dus het is zo raar dat juist door mijn vreemdgaan ik mijn vriend met andere ogen ben gaan bekijken..Maar nu staan deze leugens er tussenin, het voelt alsof ik constant toneelspeel, ik doe alsof er niets aan de hand is maar dat is het wel. Ik ga eraan kapot..ik kan hier niet meer tegen!! Ik wil het zo graag opbiechten..maar dan zet ik 3 levens op zijn kop!!
En het is ook niet goed als ik het alleen maar wil vertellen om van mijn eigen schuldgevoel af te zijn..Maar ik wil het ook vertellen omdat ik vind dat hij er recht op heeft.
Motown, bedankt voor je bericht, fijn om te lezen hoe het is als je aan de andere kant staat. Als ik jou bericht lees vind ik weer dat ik het moet vertellen..maar ik weet het niet..Ik zet zoveel op zijn kop dan..
snapmezelfnietje, hoe is het nu met jou?
dinsdag 24 juli 2007 om 13:43
Miss Baco
Heb je inmiddels een keus gemaakt?
Ik ben iemand die bedrogen is geweest en er zelf achter kwam (eerst achter het feit dat de partner iemand anders regelmatig zag en paar maanden later dat ze en nog steeds kontakt hadden en wel degelijk ook sexten met elkaar,iets wat mijn partner maanden lang ontkend had).
het was verschrikkelijk en nog voel ik dat dit tussen ons in staat .......
heb gekozen te blijven maar kan het nog steeds niet loslaten, het bedrog , maar vooral de leugens maandenlang ! waarover zal partner nog meer gelogen hebben of liegt ie nog steeds. Maakt me af en toe helemaal gek en ik dool dwaas door het relatieleven daardoor. Het slijt ook een beetje dat ook wel, maar toch ..............
bij iedere ruzie komt het van mijn kant weer boven.
Miss Baco, waar ben je aan begonnen en waar laat je het eindigen ??
Heb je inmiddels een keus gemaakt?
Ik ben iemand die bedrogen is geweest en er zelf achter kwam (eerst achter het feit dat de partner iemand anders regelmatig zag en paar maanden later dat ze en nog steeds kontakt hadden en wel degelijk ook sexten met elkaar,iets wat mijn partner maanden lang ontkend had).
het was verschrikkelijk en nog voel ik dat dit tussen ons in staat .......
heb gekozen te blijven maar kan het nog steeds niet loslaten, het bedrog , maar vooral de leugens maandenlang ! waarover zal partner nog meer gelogen hebben of liegt ie nog steeds. Maakt me af en toe helemaal gek en ik dool dwaas door het relatieleven daardoor. Het slijt ook een beetje dat ook wel, maar toch ..............
bij iedere ruzie komt het van mijn kant weer boven.
Miss Baco, waar ben je aan begonnen en waar laat je het eindigen ??
dinsdag 24 juli 2007 om 13:55
dinsdag 24 juli 2007 om 14:08
Ik vind de relatie met mijn vriend belangrijker..die andere jongen en ik hebben er een punt achter gezet (nadat we 2 weken geleden nog 1 keer hebben gezoend).
Maar neemt niet weg dat ik wel gevoelens heb voor die ander..dus ik voel me ook al klote om het feit dat ik niet bij hem kan zijn.
En tegelijkertijd hou ik van mijn vriend en wil hem absoluut niet kwijt..
Ik weet het, het klinkt stom, ik heb ook nog nooit zo sterk een dubbel gevoel gehad..weet wel dat ik er alleen maar ongelukkig van wordt!
Maar neemt niet weg dat ik wel gevoelens heb voor die ander..dus ik voel me ook al klote om het feit dat ik niet bij hem kan zijn.
En tegelijkertijd hou ik van mijn vriend en wil hem absoluut niet kwijt..
Ik weet het, het klinkt stom, ik heb ook nog nooit zo sterk een dubbel gevoel gehad..weet wel dat ik er alleen maar ongelukkig van wordt!
dinsdag 24 juli 2007 om 14:22
doet me goed te horen, ondanks het gebeuren van de afgelopen tijd, Dit geeft naar mijn idee aan dat je je eigen relatie niet op het spel wil zetten uiteindelijk. Heel goed ook, dat je vriend er niet zelf achter heeft hoeven komen, want dat was hoe dan ook een keer gebeurt. Jij staat sterker nu je er zelf een punt achter hebt gezet omwille van je relatie, voor wie je dus kennelijk nog steeds genoeg liefde voelt.
Probeert het te zien als een fling, iets wat je even nodig hebt gehad om de waarde van je eigen relatie weer te zien.
Maarrrrrr ik zou het je vriend toch vertellen ! je hebt er helemaal niks aan als hij het mettertijd van een ander hoort , stel je eens voor dat hij en die vriend een keer ruzie krijgen en die vriend vertelt hem wat er tussen jou en hem gebeurd is ................. hou de eer aan jezelf. Hoe moeilijk ook, maar je hebt zelf je billen gebrand, moedwillig ook en dan zul je de gevolgen ook moeten dragen.
Probeert het te zien als een fling, iets wat je even nodig hebt gehad om de waarde van je eigen relatie weer te zien.
Maarrrrrr ik zou het je vriend toch vertellen ! je hebt er helemaal niks aan als hij het mettertijd van een ander hoort , stel je eens voor dat hij en die vriend een keer ruzie krijgen en die vriend vertelt hem wat er tussen jou en hem gebeurd is ................. hou de eer aan jezelf. Hoe moeilijk ook, maar je hebt zelf je billen gebrand, moedwillig ook en dan zul je de gevolgen ook moeten dragen.
dinsdag 24 juli 2007 om 18:33
Hey Miss Baco,
Ik wil je graag mijn ervaring en mening vertellen.
Ik zat in het zelfde 'schuitje' als jouw vriend nu zit.
Mijn vriend is namelijk in het verleden vreemdgegaan.
Ook hij kon niet met het schuldgevoel leven en heeft het eerlijk opgebiecht. Ik heb áltijd gezegd dat ik het zou willen weten als mijn partner vreemdging, maar achteraf ben ik hier wel van teruggekomen.
zijn opbiechting heeft voor heel veel onrust gezorgd. Het was een fout van hem. Hij liet zich leiden door lust en spanning en heeft de misstap begaan.
Ondanks dit, hadden we het voordat ik dit wist, altijd leuk samen. Tuurlijk weleens stribbelingen, maar dit is menselijk en naar mijn inziens heel normaal. Toen hij het eenmaal verteld had, werd het er niet beter op.
Ik heb besloten het hem te vergeven en om samen verder te gaan. Echter heeft het een héle lange nasleep gehad met veel verdriet en ellende. Je kunt je partner niet meer vertrouwen, ook al wil je het wel. Je gaat overal wat achter zoeken en wordt ineens ziekelijk jaloers. Je relatie wordt ongezond en gaat echt door een diep dal. Nu achteraf gezien, had ik het liever niet willen weten dat hij was vreemdgegaan. Als het voor hém op dat moment al duidelijk was geweest dat het een slippertje was en dat hij écht voor mij zou kiezen, had ik het beter niet kunnen weten. Het geeft zoveel ellende!
Nu ik zo mijn eigen woorden lees had ik voordat ik dit had meegemaakt, nooit kunnen bedenken zoiets te zeggen. Ik ben een voorstander van de waarheid. Maar mijn ervaring is, dat de waarheid soms meer kapot maakt dan je lief is en dat het inderdáád zo is dat wat niet weet dat niet deert.
Mijn advies zou zijn, dat als jij er zeker van bent dat jouw partner de ware voor jou is, je deze last zélf moet gaan dragen en hier mee verder moet. Je maakt je relatie kapot als je het vertelt. Als je al zeker weet dat je relatie (los hiervan) toch al geen kans van slagen meer heeft, dan zou je het wellicht kunnen vertellen.
Veel sterkte iig met je beslissing, want, ook voor de vreemdganger is het een vervelende situatie!
Ik wil je graag mijn ervaring en mening vertellen.
Ik zat in het zelfde 'schuitje' als jouw vriend nu zit.
Mijn vriend is namelijk in het verleden vreemdgegaan.
Ook hij kon niet met het schuldgevoel leven en heeft het eerlijk opgebiecht. Ik heb áltijd gezegd dat ik het zou willen weten als mijn partner vreemdging, maar achteraf ben ik hier wel van teruggekomen.
zijn opbiechting heeft voor heel veel onrust gezorgd. Het was een fout van hem. Hij liet zich leiden door lust en spanning en heeft de misstap begaan.
Ondanks dit, hadden we het voordat ik dit wist, altijd leuk samen. Tuurlijk weleens stribbelingen, maar dit is menselijk en naar mijn inziens heel normaal. Toen hij het eenmaal verteld had, werd het er niet beter op.
Ik heb besloten het hem te vergeven en om samen verder te gaan. Echter heeft het een héle lange nasleep gehad met veel verdriet en ellende. Je kunt je partner niet meer vertrouwen, ook al wil je het wel. Je gaat overal wat achter zoeken en wordt ineens ziekelijk jaloers. Je relatie wordt ongezond en gaat echt door een diep dal. Nu achteraf gezien, had ik het liever niet willen weten dat hij was vreemdgegaan. Als het voor hém op dat moment al duidelijk was geweest dat het een slippertje was en dat hij écht voor mij zou kiezen, had ik het beter niet kunnen weten. Het geeft zoveel ellende!
Nu ik zo mijn eigen woorden lees had ik voordat ik dit had meegemaakt, nooit kunnen bedenken zoiets te zeggen. Ik ben een voorstander van de waarheid. Maar mijn ervaring is, dat de waarheid soms meer kapot maakt dan je lief is en dat het inderdáád zo is dat wat niet weet dat niet deert.
Mijn advies zou zijn, dat als jij er zeker van bent dat jouw partner de ware voor jou is, je deze last zélf moet gaan dragen en hier mee verder moet. Je maakt je relatie kapot als je het vertelt. Als je al zeker weet dat je relatie (los hiervan) toch al geen kans van slagen meer heeft, dan zou je het wellicht kunnen vertellen.
Veel sterkte iig met je beslissing, want, ook voor de vreemdganger is het een vervelende situatie!
