Relaties
alle pijlers
Ik ben vreemdgegaan..en heb gevoelens voor die ander..
maandag 11 juni 2007 om 14:48
Hallo,
ik wil even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat iemand me tips kan geven..
Ik heb een relatie van 6 jaar en woon samen. Ik heb vaak twijfels gehad of mijn vriend wel de ware was maar de laatste tijd gaat het heel goed. Maar toch heb ik iets ergs gedaan..
Er is al heel lang een jongen die ik leuk vind, en hij mij. We draaien al meer dan een jaar om elkaar heen. Ik dacht altijd dat ik niet vreemd zou gaan maar een paar weken geleden is het dan toch gebeurd..de spanning was zo hoog opgelopen, ik wilde niks liever dan hem zoenen, dus toen hij me kuste, kuste ik terug..en het voelde GEWELDIG!!
Daarna hebben we nog een paar keer afgesproken en uiteindelijk (afgelopen zaterdag) ook sex gehad.
Ik voelde me elke keer enorm schuldig na afloop maar na een paar dagen zakte dat gevoel wel weer..Ik verlangde er steeds zo naar om die ander weer te zien.
Maar nu wordt het steeds moeilijker..mijn schuldgevoel gaat nu niet weg, omdat ik nu het ergste heb gedaan wat je kunt doen, meer dan 1 keer vreemdgaan, sex hebben en dan heb ik het nog niet eens over al die leugens, over waar ik ben geweest enzo..
Mijn vriend kent die andere jongen heel goed. Die andere jongen voelt zich er ook heel erg kut bij tegenover mijn vriend. Ik voel me zo slecht maar toch verlang ik naar die ander..
Ik zit eraan te denken om het uit te maken, maar ben zo bang dat ik spijt krijg!! En hoe weet ik of ik echt gevoelens voor die ander heb of dat ik misschien alleen naar de aandacht, spanning en passie verlang??
Ik voel me al dagen klote, moet steeds huilen..en dat verborgen houden voor mijn vriend. Ik kan niet meer helder denken, in mijn hoofd is het een grote warboel.
Ik wil die ander niet kwijt..ik zag hem heel vaak met stappen en vooral door hem vond ik de avond dan superleuk! (of is het puur de spanning en aandacht??)
Als ik door wil gaan met mijn vriend zal ik altijd met deze leugens rond moeten blijven lopen..want ik heb aan die ander beloofd het niet te vertellen. Hij woont in hetzelfde kleine dorp als mijn vriend en ik, iedereen zou het dan weten. Mijn vriend zou hem echt iets aandoen als hij erachter zou komen.
HELP!! Ik weet het echt niet meer..
ik wil even mijn verhaal kwijt, en ik hoop dat iemand me tips kan geven..
Ik heb een relatie van 6 jaar en woon samen. Ik heb vaak twijfels gehad of mijn vriend wel de ware was maar de laatste tijd gaat het heel goed. Maar toch heb ik iets ergs gedaan..
Er is al heel lang een jongen die ik leuk vind, en hij mij. We draaien al meer dan een jaar om elkaar heen. Ik dacht altijd dat ik niet vreemd zou gaan maar een paar weken geleden is het dan toch gebeurd..de spanning was zo hoog opgelopen, ik wilde niks liever dan hem zoenen, dus toen hij me kuste, kuste ik terug..en het voelde GEWELDIG!!
Daarna hebben we nog een paar keer afgesproken en uiteindelijk (afgelopen zaterdag) ook sex gehad.
Ik voelde me elke keer enorm schuldig na afloop maar na een paar dagen zakte dat gevoel wel weer..Ik verlangde er steeds zo naar om die ander weer te zien.
Maar nu wordt het steeds moeilijker..mijn schuldgevoel gaat nu niet weg, omdat ik nu het ergste heb gedaan wat je kunt doen, meer dan 1 keer vreemdgaan, sex hebben en dan heb ik het nog niet eens over al die leugens, over waar ik ben geweest enzo..
Mijn vriend kent die andere jongen heel goed. Die andere jongen voelt zich er ook heel erg kut bij tegenover mijn vriend. Ik voel me zo slecht maar toch verlang ik naar die ander..
Ik zit eraan te denken om het uit te maken, maar ben zo bang dat ik spijt krijg!! En hoe weet ik of ik echt gevoelens voor die ander heb of dat ik misschien alleen naar de aandacht, spanning en passie verlang??
Ik voel me al dagen klote, moet steeds huilen..en dat verborgen houden voor mijn vriend. Ik kan niet meer helder denken, in mijn hoofd is het een grote warboel.
Ik wil die ander niet kwijt..ik zag hem heel vaak met stappen en vooral door hem vond ik de avond dan superleuk! (of is het puur de spanning en aandacht??)
Als ik door wil gaan met mijn vriend zal ik altijd met deze leugens rond moeten blijven lopen..want ik heb aan die ander beloofd het niet te vertellen. Hij woont in hetzelfde kleine dorp als mijn vriend en ik, iedereen zou het dan weten. Mijn vriend zou hem echt iets aandoen als hij erachter zou komen.
HELP!! Ik weet het echt niet meer..
maandag 11 juni 2007 om 14:59
Ik vind dat je een keuze moet maken. Je kunt niet van twee walletjes eten. Dit is niet eerlijk tegenover je vriend die niets in de gaten heeft. Wil jij 6 jaar van je relatie opgeven voor een verliefdheid? Is het wel verliefdheid of slechts (tijdelijke ) lust? Ik vind dat je het moet opbiechten aan je vriend of je nu wel of niet voor hem kiest. Het lijkt me niet goed om het verborgen te houden dan blijf je je schuldig voelen. Vreemdgaan is toch eigenlijk heel erg gemeen..
maandag 11 juni 2007 om 14:59
Tja, hoe vervelend het ook voor jou mag zijn: dat je dan met die leugens 'moet' rondlopen is dan een consequentie die je zelf moet dragen. Ik kan je niet vertellen wat jij 'moet' doen, maar misschien moet je bij jezelf nagaan wat je nou wilt. Ik kan namelijk niet weten of je alleen met die andere jongen het bed induikt vanwege de spanning of dat het echt meer is, dat kan jij alleen bepalen. Maar bij je vriend blijven omdat het 'nu wel goed gaat' maar je je toch aangetrokken voelt tot die ander moet misschien ook wel even een belletje bij je doen rinkelen. Want wat wil je zélf?
maandag 11 juni 2007 om 15:01
Als je vriend niets aan je gaat merken, omdat je j toch schuldig voelt, dan heb je idd gen al te beste relatie.
een schuldgevoel gaat in de loop van de tijd steeds zwaarder wegen en vroeg of laat kun je er niet meer mee leven. Als je je huidige vriend toch niet kwijt wil, is de kans dat je relatie het overleefd groter als het "vroeg"is.
M.I heb je twee keuzes; Of je verbreekt deze week nog je huidige relatie omdat het gevoel niet meer goed is. In dat geval zou je vreemdgaan opbiechten alleen zout in de wond zijn.
Of je besluit dat je je huidige relatie een kans wil geven en dan zit er niets aners op dan opbiechten en hopen dat je vriend je een tweede kans geeft.
Dat is dan heel jammer voor die vriend van je vrind, mar dat had ie dan moeten bedenken voor ie ging liggen rollebollen met de vriendin van zijn vriend. Wie zijn billen brandt... geldt in dit geval ook voor hem. meestal waaien dit soort dingen overigens wel snel over en is ierderren in het dorp het over een jaar vergeten.. Jij moetechter de rest van je leven verder met jezelf, dus wat kies je...
een schuldgevoel gaat in de loop van de tijd steeds zwaarder wegen en vroeg of laat kun je er niet meer mee leven. Als je je huidige vriend toch niet kwijt wil, is de kans dat je relatie het overleefd groter als het "vroeg"is.
M.I heb je twee keuzes; Of je verbreekt deze week nog je huidige relatie omdat het gevoel niet meer goed is. In dat geval zou je vreemdgaan opbiechten alleen zout in de wond zijn.
Of je besluit dat je je huidige relatie een kans wil geven en dan zit er niets aners op dan opbiechten en hopen dat je vriend je een tweede kans geeft.
Dat is dan heel jammer voor die vriend van je vrind, mar dat had ie dan moeten bedenken voor ie ging liggen rollebollen met de vriendin van zijn vriend. Wie zijn billen brandt... geldt in dit geval ook voor hem. meestal waaien dit soort dingen overigens wel snel over en is ierderren in het dorp het over een jaar vergeten.. Jij moetechter de rest van je leven verder met jezelf, dus wat kies je...
maandag 11 juni 2007 om 15:02
Met de eerste zin bedoel ik dat je dat niet 'moet', maar dat je je dat zelf hebt opgelegd (en ook door die vriend is opgelegd, wat hem ook niet zo netjes staat. Ja, natuurlijk zal je vriend superboos zijn, maar dat lijkt me ook niet zo gek, zijn vriendin met iemand die hij kent. Zou ik ook woest om zijn). Eerlijkheid blijft de basis...vooral naar jezelf toe...
maandag 11 juni 2007 om 15:06
Hai Miss Baco,
Wat jammer dat je zoveel verdriet hebt over je vreemdgaan. Als je vreemdgaat zou het 't leukste zijn als je dat uit volle overtuiging doet. Nu voel je je rot naar je vriend toe en je wil je lover niet kwijt.
Laat het nu eerst eens even bezinken en wordt niet zo kwaad op jezelf. Blijkbaar was er iets aan de hand waardoor je jezelf niet tegen kon houden. Dat is, denk ik dan, een teken aan de wand wat betreft je huidige relatie, waarvan je zelf ook al zegt dat die niet helemaal is wat je er van hoopt.
Is het een idee om met je vriend te praten over wat er gebeurd is?
Nu loop je rond met iets waarvan je niet wilt dat het afgelopen is en zou je er mee door kunnen gaan maar het valt je heel zwaar. Je zou dus kunnen kiezen voor het opengooien van de situatie. Dan zadel je wel je vriend op met jouw geheim en dat zal hem verschrikkelijk kwetsen maar het gaat hoe dan ook voor duidelijkheid zorgen in je relatie en in de toekomst tussen jou en je vriend en die tussen jou en je lover.
Ik meen het hoor, zonde als je je alleen maar schuldig voelt, dan is dat hele vreemdgaan voor niks geweest. Het is gebeurt, je moet er iets mee. Het pleit voor je dat het je niet onverschillig laat allemaal. Je hebt er pijn van en wroeging. Maak het weer helder voor jou en voor alle betrokkenen. Vroeg of laat zou je daar waarschijnlijk toch aan moeten. Waarom wachten? Beter vroeg dan laat zou ik denken.
Wat denk jij?
Wat jammer dat je zoveel verdriet hebt over je vreemdgaan. Als je vreemdgaat zou het 't leukste zijn als je dat uit volle overtuiging doet. Nu voel je je rot naar je vriend toe en je wil je lover niet kwijt.
Laat het nu eerst eens even bezinken en wordt niet zo kwaad op jezelf. Blijkbaar was er iets aan de hand waardoor je jezelf niet tegen kon houden. Dat is, denk ik dan, een teken aan de wand wat betreft je huidige relatie, waarvan je zelf ook al zegt dat die niet helemaal is wat je er van hoopt.
Is het een idee om met je vriend te praten over wat er gebeurd is?
Nu loop je rond met iets waarvan je niet wilt dat het afgelopen is en zou je er mee door kunnen gaan maar het valt je heel zwaar. Je zou dus kunnen kiezen voor het opengooien van de situatie. Dan zadel je wel je vriend op met jouw geheim en dat zal hem verschrikkelijk kwetsen maar het gaat hoe dan ook voor duidelijkheid zorgen in je relatie en in de toekomst tussen jou en je vriend en die tussen jou en je lover.
Ik meen het hoor, zonde als je je alleen maar schuldig voelt, dan is dat hele vreemdgaan voor niks geweest. Het is gebeurt, je moet er iets mee. Het pleit voor je dat het je niet onverschillig laat allemaal. Je hebt er pijn van en wroeging. Maak het weer helder voor jou en voor alle betrokkenen. Vroeg of laat zou je daar waarschijnlijk toch aan moeten. Waarom wachten? Beter vroeg dan laat zou ik denken.
Wat denk jij?
maandag 11 juni 2007 om 15:30
maandag 11 juni 2007 om 15:39
Lijkt me niet alleen voor haar gemoedsrust. Wie zegt er dat hij niet veel ongelukkiger is als hij het niet weet? Nu heeft hij niet eens de keuze om wel of niet weloverwogen voor haar te kiezen, omdat hij het niet eens weet. Persoonlijk zou ik liever ongelukkig zijn omdat iemand wel eerlijk is geweest, dan dat diegene het niet eens verteld heeft. Maar dat kan per persoon verschillen. Ik lees alleen uit TO's verhaal dat zij ook niet blij is met het verzwijgen...
maandag 11 juni 2007 om 15:43
Eens, het verdriet van Miss Baco in aanmerking genomen denk ik dat ze er van op zal knappen open kaart te spelen. Mensen die zonder blikken of blozen vreemd kunnen gaan hebben er misschien meer baat bij om niets te zeggen maar als het je zóveel pijn doen dat je dagen aan het huilen bent, kun je misschien beter openheid van zaken geven. Er zal dan hoe dan ook meer duidelijkheid komen en ik heb het gevoel dat Miss Baco daar naar op zoek is.
maandag 11 juni 2007 om 15:48
Misschien kun je eens een gesprek aangaan met die jongen waarmee je vreemd bent gegaan, misschien wordt er dan duidelijker of het een bevlieging was of dat je echt gevoelens voor hem hebt (betekent overigens niet dat je er verder iets mee moet doen). En waarom zou hij het vervelend vinden als je het zou zeggen? Hij was er zelf toch ook bij?
maandag 11 juni 2007 om 15:53
Als het om een eenmalig slippertje zou gaan, waar je heel vel spijt van hebt en van geleerd hebt dat je je huidige relatie echt niet kwijt wilt, dan zou ik je gelijk geven en kun je mss beter verzwijgen.
Als je echter bewust er voor kiest om iemand waar je verliefd op bent steeds weer op te zoeken en stelselmatig gaat liegen en bedriegen, dan vind ik dat niet meer opgaan.
Daarnaast zijn er maar weinigen die het schuldgevoel uiteindelijk kunnen dragen. Vaak wordt het slippertje na jaren alsnog opgebiecht en komt de klap dan 10 keer arder aan , omdar partner dan ook nog eens het gevoel heeft jarenlang een leugen geleefd te hebben. Jarenlang voorgelogen zijn weegt vaak zwaarder dan een direct opgebiecht foutje.
TO geeft al aan dat ze heelveel moeite heeft met het schuldgevoel, datze haar vriend en zichzelf niet meer recht kan aankijken. in dat geval gaat verzwijgen de boel anlleen erger maken, omdat vriend echt wel doorheeft dat er "iets"is. Als je iets moet verbergen voor je partner, komt dat tussen jou en hem in te staan en dat zorgt voor verwijderin. dan groei je alleen maar meer uitelkaar. Opbiechten kan voor een breuk zorgen, aar als je danverdergaat kun je wel weer dichter naar elkaar komen.
maandag 11 juni 2007 om 16:27
Bedankt voor jullie reacties!
Ja ik weet dat het heel gemeen van me is, het is egoistisch wat ik gedaan heb. Op de momenten dat ik vreemdging voelde ik me zo intens gelukkig, en dat gevoel heb ik verkozen boven de gevoelens van mijn vriend..
Ik moet zeggen dat ik nu steeds meer begin te beseffen (ook door jullie reacties) hoe erg het is wat ik heb gedaan. De laatste weken wist ik dat wel, maar op een of andere manier drong het niet echt door ofzo. Moeilijk om uit te leggen.
Maar het is fijn om reacties van anderen te lezen, zo kom ik eens een keer op andere gedachten.
Veel mensen zeggen dat als je aandacht/interesse hebt in andere jongens er iets niet goed zit in je relatie. Maar dat betwijfel ik want ik heb dat altijd gehad, ook in het begin van onze relatie terwijl ik toen superverliefd was op mijn vriend. Ik heb altijd erg gehouden van de aandacht van andere jongens. Flirten moet ook kunnen, dat doet mijn vriend ook.
Maar het wel of niet vertellen; ik dacht zelf ook dat het juist ook heel egoistisch kan zijn om het te vertellen, omdat ik dat alleen doe om van mijn schuldgevoel af te komen, en ik doe hem een hoop pijn. En ik wil het die andere jongen eigenlijk niet aandoen..
Ik heb er ook aan gedacht om het gedeeltelijk te vertellen. Wel van mijn gevoelens voor die ander, niet van het vreemdgaan..
Toen ik begon met vreemdgaan (ruim een maand geleden) dacht ik nog dat het binnenkort toch wel uit zou gaan, omdat het al langer niet lekker liep. In dat geval zou het ook 'minder erg' zijn dat ik vreemdging dan wanneer ik gewoon van plan was om bij mijn vriend te blijven.
Het probleem was/is altijd dat ik niet weet of ik genoeg van mijn vriend hou. Omdat ik nooit meer verliefd ben, me vaak irriteerde, en bijna geen zin meer had in zoenen/knuffelen/sex. Beetje het broer-zus verhaal. Maar juist nu ik vreemd ben gegaan heb ik wel weer zin in sex enzo, en zijn de irritaties weg..nu gaat het gewoon goed! Daarom kan ik het op dit moment niet uitmaken..
Maar ik besef dat ik zo niet door kan gaan. Die andere jongen heeft gesmst dat we maar niet meer af moeten spreken, hij voelt zich ook echt schuldig tegenover mijn vriend. Wat ik ook doe, uitmaken of blijven, wel/niet vertellen..ik zal er altijd verdriet om hebben..
Ja ik weet dat het heel gemeen van me is, het is egoistisch wat ik gedaan heb. Op de momenten dat ik vreemdging voelde ik me zo intens gelukkig, en dat gevoel heb ik verkozen boven de gevoelens van mijn vriend..
Ik moet zeggen dat ik nu steeds meer begin te beseffen (ook door jullie reacties) hoe erg het is wat ik heb gedaan. De laatste weken wist ik dat wel, maar op een of andere manier drong het niet echt door ofzo. Moeilijk om uit te leggen.
Maar het is fijn om reacties van anderen te lezen, zo kom ik eens een keer op andere gedachten.
Veel mensen zeggen dat als je aandacht/interesse hebt in andere jongens er iets niet goed zit in je relatie. Maar dat betwijfel ik want ik heb dat altijd gehad, ook in het begin van onze relatie terwijl ik toen superverliefd was op mijn vriend. Ik heb altijd erg gehouden van de aandacht van andere jongens. Flirten moet ook kunnen, dat doet mijn vriend ook.
Maar het wel of niet vertellen; ik dacht zelf ook dat het juist ook heel egoistisch kan zijn om het te vertellen, omdat ik dat alleen doe om van mijn schuldgevoel af te komen, en ik doe hem een hoop pijn. En ik wil het die andere jongen eigenlijk niet aandoen..
Ik heb er ook aan gedacht om het gedeeltelijk te vertellen. Wel van mijn gevoelens voor die ander, niet van het vreemdgaan..
Toen ik begon met vreemdgaan (ruim een maand geleden) dacht ik nog dat het binnenkort toch wel uit zou gaan, omdat het al langer niet lekker liep. In dat geval zou het ook 'minder erg' zijn dat ik vreemdging dan wanneer ik gewoon van plan was om bij mijn vriend te blijven.
Het probleem was/is altijd dat ik niet weet of ik genoeg van mijn vriend hou. Omdat ik nooit meer verliefd ben, me vaak irriteerde, en bijna geen zin meer had in zoenen/knuffelen/sex. Beetje het broer-zus verhaal. Maar juist nu ik vreemd ben gegaan heb ik wel weer zin in sex enzo, en zijn de irritaties weg..nu gaat het gewoon goed! Daarom kan ik het op dit moment niet uitmaken..
Maar ik besef dat ik zo niet door kan gaan. Die andere jongen heeft gesmst dat we maar niet meer af moeten spreken, hij voelt zich ook echt schuldig tegenover mijn vriend. Wat ik ook doe, uitmaken of blijven, wel/niet vertellen..ik zal er altijd verdriet om hebben..
maandag 11 juni 2007 om 17:13
