Ik ben zo fantastisch, bijzonder, geweldig karakter, maar...

Begeef me sinds anderhalf jaar weer op het datingpad. Hoewel ik zeer zeker niet hard op zoek ben naar een vriend en het prima naar mijn zin heb alleen, zijn er in die anderhalf jaar al verscheidene leuke mannen gepasseerd en (even) gebleven. Maar op een na is het altijd de jongen geweest die aangaf niet met mij verder te willen (zeg nu een stuk of 6). Het gaat bijna altijd als volgt: ik ontmoet iemand, hij vindt me meteen geweldig, niet lang na de eerste ontmoeting word ik al gebeld, gemaild, toegevoegd op msn, opgezocht op hyves etc. We spreken een aantal keer af, altijd hartstikke gezellig, het klikt (super)goed en het lijkt hoopvol. De jongen zegt het helemaal te zien zitten en er worden toespelingen gemaakt op de toekomst (over wat we nog samen gaan doen, het ontmoeten van familie etc). Maar na een aantal dates (meestal vanaf date 3) lijkt de interesse bij de man af te nemen, hoor ik namelijk tussen de dates door vrij weinig meer van iemand, word ik niet meer zo gemist, worden er weinig initiatieven tot afspreken meer getoond. Hierdoor word ik onzeker, neem zelf niet meer zoveel initiatieven tot bellen en afspreken en stel me afwachtender op dan ik eigenlijk zou willen. En als ik daar uiteindelijk genoeg van heb en om duidelijkheid vraag is het einde verhaal. Meestal gaat het dan om een tijdsaspect van 1.5 tot 6 maanden. En bij dat einde verhaal krijg ik altijd te horen, je bent een fantastische meid, je hebt een super persoonlijkheid, je bent geweldig, je bent zo mooi, je bent het leukste meisje dat ik ooit heb leren kennen etc. (het lijkt wel gemeend, want met de meeste exen die ik in mijn leven gehad heb, heb ik nog af en toe contact en dan wordt dit ook gezegd). Maar ondertussen word ik wel weer gedumpt. Elke keer weer ga ik voor mezelf na waar het wellicht mis is gegaan. Ga ik wellicht te lang door als ik zelf ook al twijfel, ben ik te afwachtend in de perioden tussen de dates in, val ik te zeer op een mooi uiterlijk en zijn er voor mij 10 anderen (want dat is meestal wel zo, maar verder zijn het stuk voor stuk goede jongens geweest). Is het gewoon pure pech. Ik vind het wel toevallig dat het gewoon steeds zo loopt. Ik weet het echt niet en ben dan ook benieuwd naar jullie ervaringen en denkwijze hierin. Misschien dat een heldere kijk me weer meer nieuwe inzichten geeft en me weer even oppept (je raadt het al van het weekend weer gedumpt)..