Relaties
alle pijlers
ik wil kids, hij niet - doorgaan?
vrijdag 22 februari 2008 om 16:46
Ik ben nu al bijna 6 jaar met M.
Gedurende onze hele relatie heeft hij gezegd dat hij wel wilde trouwen en ook uiteindelijk kinderen wilde. Deze week (woensdag) kwam het hoge woord eruit:
1- trouwen hoeft van hem niet, maar als ik dat echt graag wil, doet hij het voor mij.
2- kinderen: voorlopig niet en hij weet niet of hij ze ooit wil.
Onze relatie is hartstikke goed geweest, behalve de afgelopen 2 maanden. Hij heeft het heel erg druk gehad met zijn werk en ik heb me daaraan aangepast. Daarnaast is hij de laatste tijd vaak uit geweest met vrouwelijke collega's. Ik vertrouwde hem altijd blindelings, maar nu begin ik te twijfelen... is hij altijd trouw geweest?
wat moet ik nu?? Ik wil graag op korte termijn hierover discussieren, we gaan dit weekend nl weg om eens goed te praten? Iemand tips? Welke vragen moet ik stellen?
Ik ben zelf nog helemaal in shock.
En: weet iemand anders een goed zelfhulpboek om te achterhalen waarom ik wil wat ik wil? Ik wil wel kinderen, het is een gevoel, maar eigenlijk weet ik niet zo goed WAAROM ik ze wil....
Gedurende onze hele relatie heeft hij gezegd dat hij wel wilde trouwen en ook uiteindelijk kinderen wilde. Deze week (woensdag) kwam het hoge woord eruit:
1- trouwen hoeft van hem niet, maar als ik dat echt graag wil, doet hij het voor mij.
2- kinderen: voorlopig niet en hij weet niet of hij ze ooit wil.
Onze relatie is hartstikke goed geweest, behalve de afgelopen 2 maanden. Hij heeft het heel erg druk gehad met zijn werk en ik heb me daaraan aangepast. Daarnaast is hij de laatste tijd vaak uit geweest met vrouwelijke collega's. Ik vertrouwde hem altijd blindelings, maar nu begin ik te twijfelen... is hij altijd trouw geweest?
wat moet ik nu?? Ik wil graag op korte termijn hierover discussieren, we gaan dit weekend nl weg om eens goed te praten? Iemand tips? Welke vragen moet ik stellen?
Ik ben zelf nog helemaal in shock.
En: weet iemand anders een goed zelfhulpboek om te achterhalen waarom ik wil wat ik wil? Ik wil wel kinderen, het is een gevoel, maar eigenlijk weet ik niet zo goed WAAROM ik ze wil....
maandag 25 februari 2008 om 12:00
Kijk, het is wel zo dat we het allebei heel druk hebben gehad in de afgelopen 2 a 3 maanden, waardoor we een beetje langs elkaar zijn gaan leven. Maar op basis daarvan had ikzelf niet verwacht dat we zo erg van elkaar verwijdert zouden zijn, als nu het geval blijkt te zijn.
Hij heeft in het begin haar wel een beetje opgezocht, maar hij zegt dat hij zodra hij merkte waar hij mee bezig was de afstand tussen hen heeft verkleint. Hij geeft echter wel toe dat hij haar wel meerdere keren per week tegenkomt op het werk. Elkaar helemaal ontlopen kan ook niet, ze werken in hetzelfde (niet zo grote) gebouw.
Het is allemaal nog een beetje te vers om er helemaal helder over te zijn. Maar ik ben wel heel blij dat ik het op deze manier een beetje van me af kan schrijven.
Ik vind het moeilijk om vrienden (heb ik niet zo heel veel) en/of familie hiermee te balsten. Ik schaam me er ook een beetje voor. Alsof ik een of ander naief vrouwtje ben geweest, dat dit zo onder mijn neus kon gebeuren.
Hij heeft in het begin haar wel een beetje opgezocht, maar hij zegt dat hij zodra hij merkte waar hij mee bezig was de afstand tussen hen heeft verkleint. Hij geeft echter wel toe dat hij haar wel meerdere keren per week tegenkomt op het werk. Elkaar helemaal ontlopen kan ook niet, ze werken in hetzelfde (niet zo grote) gebouw.
Het is allemaal nog een beetje te vers om er helemaal helder over te zijn. Maar ik ben wel heel blij dat ik het op deze manier een beetje van me af kan schrijven.
Ik vind het moeilijk om vrienden (heb ik niet zo heel veel) en/of familie hiermee te balsten. Ik schaam me er ook een beetje voor. Alsof ik een of ander naief vrouwtje ben geweest, dat dit zo onder mijn neus kon gebeuren.
maandag 25 februari 2008 om 12:05
Sandra, miljoenen zijn jouw voorgeweest, dus zo naief is het niet denk ik. Prioriteit in de meeste relaties is voor de vrouw intimiteit / communicatie en voor de man sex. Drukte hoeft daarvoor niet meteen een probleem te zijn, maar het kan wel.
Het is misschien goed om er eens naar te kijken hoe jij de afgelopen tijd op het gebied van behoeftes hebt ervaren, maar ook hoe hij die heeft ervaren. Wie weet helpt dat in het inzicht.
Groetjes kreeft
Het is misschien goed om er eens naar te kijken hoe jij de afgelopen tijd op het gebied van behoeftes hebt ervaren, maar ook hoe hij die heeft ervaren. Wie weet helpt dat in het inzicht.
Groetjes kreeft
maandag 25 februari 2008 om 12:41
Ik vind je ook niet naief hoor
Inderdaad is het al velen overkomen en zoiets kun je moeilijk tegenhouden.
Als jij het gevoel hebt dat je vriend nu heel open en eerlijk is, dan moet je daar van uitgaan. (niet vreemdgegaan etc)
Misschien is dit juist wel een goede wake-up call voor hem om in te gaan zien wat hij met jou heeft en dat hij dat niet zo maar weg moet gooien.
Ondertussen zit jij er wel mee.
Sterkte!
Inderdaad is het al velen overkomen en zoiets kun je moeilijk tegenhouden.
Als jij het gevoel hebt dat je vriend nu heel open en eerlijk is, dan moet je daar van uitgaan. (niet vreemdgegaan etc)
Misschien is dit juist wel een goede wake-up call voor hem om in te gaan zien wat hij met jou heeft en dat hij dat niet zo maar weg moet gooien.
Ondertussen zit jij er wel mee.
Sterkte!
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 26 februari 2008 om 01:15
quote:lindy80 schreef op 22 februari 2008 @ 16:56:
Hoe oud zijn jullie? Als jullie rond de 25 zijn kan het goed zijn dat die kinderwens van hem nog komt, en heb je ook nog even 'geduld' (tenzij je ze echt nú wil?) maar als jullie 35 zijn...
Ik heb ook altijd geroepen dat ik geen kinderen wil, maar nu ik ouder ben begint dat langzaam te veranderen. Kan voor hem ook zo zijn.
Lindy, ik heb mijn hele leven al gezegd dat ik geen kinderen wilde, is nu nog steeds zo. Het verandert niet bij iedereen namelijk. Helaas heeft mijn vriend wel een kinderwens, waar we nu constant over praten. Maar ik denk niet dat het bij mij nog verandert, ben 36 namelijk. Altijd lastig als je op dat gebied niet op 1 lijn zit.
Hoe oud zijn jullie? Als jullie rond de 25 zijn kan het goed zijn dat die kinderwens van hem nog komt, en heb je ook nog even 'geduld' (tenzij je ze echt nú wil?) maar als jullie 35 zijn...
Ik heb ook altijd geroepen dat ik geen kinderen wil, maar nu ik ouder ben begint dat langzaam te veranderen. Kan voor hem ook zo zijn.
Lindy, ik heb mijn hele leven al gezegd dat ik geen kinderen wilde, is nu nog steeds zo. Het verandert niet bij iedereen namelijk. Helaas heeft mijn vriend wel een kinderwens, waar we nu constant over praten. Maar ik denk niet dat het bij mij nog verandert, ben 36 namelijk. Altijd lastig als je op dat gebied niet op 1 lijn zit.
dinsdag 26 februari 2008 om 16:55
hee sandra,
Je schrijft dat je je een beetje naief voelt, hoe dit onder je neus kon gebeuren. Maar jou valt toch niets te verwijten? Ik vind je helemaal niet naief. Je vriend is nu in de war, noem het een 30-ers crisis ofzo. Een beetje te veel stress, in combinatie met een soort vlinders en een onduidelijk toekomstbeeld zorgen voor paniek over de toekomst.
Ik denk dat jij niet bang hoeft te zijn dat hij vreemd gaat. Hij vertelt eerlijk over die andere vrouw en probeert haar te ontwijken. Tuurlijk, je hebt liever dat hij alleen jou geweldig vind en niemand anders, maar dit kan een keer gebeuren, hij heeft het ook niet zelf bedacht lijkt me.
Over die kinderwens; ik zou hem even met rust laten tot hij weet wat hij zelf wil met zijn toekomst. Als je teveel aan zijn kop 'zeurt' over trouwen en kinderen werkt dat alleen averechts en zal hij nog meer stress en paniek ervaren over dat soort dingen.
Ondertussen kun je zelf misschien nadenken over wat jij eigenlijk wil. Stel je voor dat je zou moeten kiezen; blijf je liever bij je vriend en krijg je nooit kinderen of wil je zo graag kinderen dat je bereid bent je vriend in de steek te laten? Als je dat weet wordt het voor jezelf misschien ook duidelijker.
Maar hoe dan ook, het zal niet de meest leuke tijd worden de komende maanden. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Heel veel sterkte in elk geval!
Je schrijft dat je je een beetje naief voelt, hoe dit onder je neus kon gebeuren. Maar jou valt toch niets te verwijten? Ik vind je helemaal niet naief. Je vriend is nu in de war, noem het een 30-ers crisis ofzo. Een beetje te veel stress, in combinatie met een soort vlinders en een onduidelijk toekomstbeeld zorgen voor paniek over de toekomst.
Ik denk dat jij niet bang hoeft te zijn dat hij vreemd gaat. Hij vertelt eerlijk over die andere vrouw en probeert haar te ontwijken. Tuurlijk, je hebt liever dat hij alleen jou geweldig vind en niemand anders, maar dit kan een keer gebeuren, hij heeft het ook niet zelf bedacht lijkt me.
Over die kinderwens; ik zou hem even met rust laten tot hij weet wat hij zelf wil met zijn toekomst. Als je teveel aan zijn kop 'zeurt' over trouwen en kinderen werkt dat alleen averechts en zal hij nog meer stress en paniek ervaren over dat soort dingen.
Ondertussen kun je zelf misschien nadenken over wat jij eigenlijk wil. Stel je voor dat je zou moeten kiezen; blijf je liever bij je vriend en krijg je nooit kinderen of wil je zo graag kinderen dat je bereid bent je vriend in de steek te laten? Als je dat weet wordt het voor jezelf misschien ook duidelijker.
Maar hoe dan ook, het zal niet de meest leuke tijd worden de komende maanden. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Heel veel sterkte in elk geval!
