Relaties
alle pijlers
Ik wil terug naar Noord Holland, partner wil niet
dinsdag 13 november 2007 om 15:06
Hallo,
Ik heb 5 jaar geleden mijn vriend leren kennen via via.
IK ben bij hem ingetrokken (Limburg) en inmiddels hebben we samen 2 kinderen.
Ik dacht dat het allemaal wel los zou lopen en dat ik overal zou kunnen wonen.
Het probleem echter is dat ik erg graag terug wil naar mijn 'routs'.
Ik mis mijn ouders en de mentaliteit.
Ik ben al een aantal jaren aan het proberen om hier te aarden maar het is hier zo anders, vooral de mentaliteit van de mensen.
Ik ben recht voor zijn raap (ik wil niemand voor zijn kop stoten) maar hier is dat wel anders, hier praat iedereen over elkaar en achter elkaars rug.
Ik ben echt niet terugetrokken maar juist heel sociaal, maar om maar een voorbeeld te noemen, als ik het schoolplein op loop en goedemorgen zeg staan ze je aan te kijken of je een buitenaards wezen bent, als ik iemand met 1 brood voorlaat bij de kassa kan de rij achter je je wel aanvliegen, enz enz)
Ik heb een leuke baan met lieve collega's (die overigens allemaal niet hier vandaan komen, hihi).
Ik heb (buitenshuis) hobby's en lieve buren.
Dat is allemaal het probleem niet, het went hier na al die jaren gewoon niet!
Nu het probeem,
Ik geef al 2 jaar aan dat ik terug wil naar het noorden.
Mijn vriend echter wil hier absoluut niet aan, er vlat niet over te praten, hij zegt gewoon: "Discussie gesloten, het gaat niet".
Hij heeft hier zijn werk (hij werkt door heel Nederland, ook in het noorden en een deel van Duitsland in de bouw dus ik zie dat probleem niet) en zijn ouders, familie en vrienden.
Maar IK heb ook nog een leven.
Ik kan gerust zeggen dat ik met de dag ongelukkiger wordt ook al probeer ik er natuurlijk vooral voor de kids wat van te maken.
Wie heeft er tips?
Ik heb 5 jaar geleden mijn vriend leren kennen via via.
IK ben bij hem ingetrokken (Limburg) en inmiddels hebben we samen 2 kinderen.
Ik dacht dat het allemaal wel los zou lopen en dat ik overal zou kunnen wonen.
Het probleem echter is dat ik erg graag terug wil naar mijn 'routs'.
Ik mis mijn ouders en de mentaliteit.
Ik ben al een aantal jaren aan het proberen om hier te aarden maar het is hier zo anders, vooral de mentaliteit van de mensen.
Ik ben recht voor zijn raap (ik wil niemand voor zijn kop stoten) maar hier is dat wel anders, hier praat iedereen over elkaar en achter elkaars rug.
Ik ben echt niet terugetrokken maar juist heel sociaal, maar om maar een voorbeeld te noemen, als ik het schoolplein op loop en goedemorgen zeg staan ze je aan te kijken of je een buitenaards wezen bent, als ik iemand met 1 brood voorlaat bij de kassa kan de rij achter je je wel aanvliegen, enz enz)
Ik heb een leuke baan met lieve collega's (die overigens allemaal niet hier vandaan komen, hihi).
Ik heb (buitenshuis) hobby's en lieve buren.
Dat is allemaal het probleem niet, het went hier na al die jaren gewoon niet!
Nu het probeem,
Ik geef al 2 jaar aan dat ik terug wil naar het noorden.
Mijn vriend echter wil hier absoluut niet aan, er vlat niet over te praten, hij zegt gewoon: "Discussie gesloten, het gaat niet".
Hij heeft hier zijn werk (hij werkt door heel Nederland, ook in het noorden en een deel van Duitsland in de bouw dus ik zie dat probleem niet) en zijn ouders, familie en vrienden.
Maar IK heb ook nog een leven.
Ik kan gerust zeggen dat ik met de dag ongelukkiger wordt ook al probeer ik er natuurlijk vooral voor de kids wat van te maken.
Wie heeft er tips?
dinsdag 13 november 2007 om 15:14
Ha, ha, ik begrijp wel een beetje wat je bedoelt. Ik ken ook wel wat mensen uit Limboland en zij zitten stuk voor stuk altijd te vertellen hoe veel beter Limboland wel niet is tov de wat noorderlijke provincies. Prima hoor, dat je zo blij bent met de plek waar je woont, maar ik erger me er toch wel aan, het lijken wel mensen die je constant willen overtuigen van het feit dat hun godsdienst de enige ware is. Meestal zeg ik iets terug in de trant van "ben blij dat je daar zo lekker woont" ofzo, ik ga er niet tegenin en vertel ook niets over mijn provincie, ze zitten duidelijk niet op info daarover te wachten.
Maar effe over jullie relatieprobleem, paar vraagjes:
Wat houdt hem daar?
Veegt hij jouw probleem van tafel of kunnen jullie er wel over praten?
Maar effe over jullie relatieprobleem, paar vraagjes:
Wat houdt hem daar?
Veegt hij jouw probleem van tafel of kunnen jullie er wel over praten?
dinsdag 13 november 2007 om 15:23
Wow, wat een snelle reacties super!
Ben gelukkig niet de enigste die zo over limbo's denkt
Wat hem hier houdt zijn vooral ZIJN sociale leven en zijn werk.
We wonen trouwens ook in een koophuis wat we waarschijnlijk zonder winst of mss zelfs wel met wat verlies moeten verkopen, DAT is voor hem vooral het punt om het niet te doen.
Ik ben zo ingesteld van geld maakt niet gelukkig ( ik wil de jackpot trouwens best winnen hoor ) dus die paar duizend daar kom ik ook wel weer overheen als ik me maar weer happy voel.
Ben gelukkig niet de enigste die zo over limbo's denkt
Wat hem hier houdt zijn vooral ZIJN sociale leven en zijn werk.
We wonen trouwens ook in een koophuis wat we waarschijnlijk zonder winst of mss zelfs wel met wat verlies moeten verkopen, DAT is voor hem vooral het punt om het niet te doen.
Ik ben zo ingesteld van geld maakt niet gelukkig ( ik wil de jackpot trouwens best winnen hoor ) dus die paar duizend daar kom ik ook wel weer overheen als ik me maar weer happy voel.
dinsdag 13 november 2007 om 15:30
Goh is echt vooral geld de reden en niet de plaats? Dan zou er toch wel goed iets aan te doen kunnen zijn denk ik. Werk je parttime? Anders zou je bv een dagje meer kunnen werken voor een tijdje, dan heb je die paar duizend er zo bij. Of misschien kunnen je ouders wat lenen?
Ik zou het in ieder geval heel normaal vinden als jouw vriend ook naar jou luistert en vind het wel heel lomp dat hij zegt 'het gaat niet klaar'. pff als mijn vriend dat zegt heeft hij echt een probleem.
Ik begrijp goed hoe lastig het is. Mijn vriend en ik hebben een goede oplossing voor waar we willen wonen gevonden, maar onze eerste keuze is ook verschillend. We wonen er nu tussenin zeg maar. Ik zou noooooit willen wonen waar hij graag wilt wonen, heb hem ook gezegd dat hij daar mag wonen, maar dan wel zonder mij.
Ik zou het in ieder geval heel normaal vinden als jouw vriend ook naar jou luistert en vind het wel heel lomp dat hij zegt 'het gaat niet klaar'. pff als mijn vriend dat zegt heeft hij echt een probleem.
Ik begrijp goed hoe lastig het is. Mijn vriend en ik hebben een goede oplossing voor waar we willen wonen gevonden, maar onze eerste keuze is ook verschillend. We wonen er nu tussenin zeg maar. Ik zou noooooit willen wonen waar hij graag wilt wonen, heb hem ook gezegd dat hij daar mag wonen, maar dan wel zonder mij.
dinsdag 13 november 2007 om 15:35
dinsdag 13 november 2007 om 15:36
Tja, het ligt er natuurlijk aan waar je in NH een huis zou willen kopen of die paar duizend euro verlies erg zijn. Als je onder in NH wilt wonen is dat een groter probleem dan als je in de kop van NH wilt wonen.
Wat heb jij nodig om je thuis te voelen in de plaats waar je woont?
Kijk, hier in NH zijn natuurlijk ook mensen die achter elkaars rug om kletsen en het niet leuk vinden als je iemand bij de kassa voor laat gaan. Of hoor je misschien dan liever "Godskollere, be je nie goed bij je hoofd ofzo, ik heb nie de heile dag de teid".
Misschien scheelt het al als je op een andere plek in Limboland woont, een plek waar bijvoorbeeld iets meer mensen wonen die niet native-limbo's zijn, Maastricht ofzo.
Wat heb jij nodig om je thuis te voelen in de plaats waar je woont?
Kijk, hier in NH zijn natuurlijk ook mensen die achter elkaars rug om kletsen en het niet leuk vinden als je iemand bij de kassa voor laat gaan. Of hoor je misschien dan liever "Godskollere, be je nie goed bij je hoofd ofzo, ik heb nie de heile dag de teid".
Misschien scheelt het al als je op een andere plek in Limboland woont, een plek waar bijvoorbeeld iets meer mensen wonen die niet native-limbo's zijn, Maastricht ofzo.
dinsdag 13 november 2007 om 15:41
quote:Vl43inder schreef op 13 november 2007 @ 15:36:
Wat heb jij nodig om je thuis te voelen in de plaats waar je woont?
Kijk, hier in NH zijn natuurlijk ook mensen die achter elkaars rug om kletsen en het niet leuk vinden als je iemand bij de kassa voor laat gaan.
Dat is wel zo, maar er zijn nog veel globalere verschillen tussen de twee regio's... Er is echt sprake van een heel ander soort cultuurtje en mentaliteit.
Wat heb jij nodig om je thuis te voelen in de plaats waar je woont?
Kijk, hier in NH zijn natuurlijk ook mensen die achter elkaars rug om kletsen en het niet leuk vinden als je iemand bij de kassa voor laat gaan.
Dat is wel zo, maar er zijn nog veel globalere verschillen tussen de twee regio's... Er is echt sprake van een heel ander soort cultuurtje en mentaliteit.
dinsdag 13 november 2007 om 15:46
Ja, summerparty, dat weet ik wel, maar ik vroeg me alleen af of de dingen die de TO niet leuk vindt aan limbo's echt aan het cultuurtje van hen ligt of dat ze het toevallig slecht getroffen heeft daar op haar plaats in Limboland.
In NH is er namelijk ook een wereld van verschil tussen Amsterdam en Heerhugowaard, tussen Naarden en Purmerend en tussen Volendam en Edam.
In NH is er namelijk ook een wereld van verschil tussen Amsterdam en Heerhugowaard, tussen Naarden en Purmerend en tussen Volendam en Edam.
dinsdag 13 november 2007 om 15:47
Jeetje wat een erge situatie. Maar ik kan me het zo voorstellen. Ik zelf jaren geleden vertrokken naar het buitenland moest ook erg wennen in mijn "nieuwe' buurtje. Dus ik weet wat een gevioel dit heeft voor jou . Bij mij is dat snel overgegaan,maar ken ook mensen die terug zijn gegaan doordat ze het niet uithielden. Ik denk inderdaad praten en nog eens praten en toch bekijken of jullie niet eventueel kunnen proberen in het noorden. Er moet vast een oplossing voor jullie zijn hoe moeilijk dat ook is of word. Ik vind "discussie gesloten" niet erg gezond, omdat je er niks mee oplost alleen maar iemand meer ongemak bezorgt om er vooral niet over te praten. Als hij al door heel nederland en zelfs in duitsland werkt moet er toch een oplossing zijn te vinden waar jullie beide gewoon op jullie gemak voelt.Misschien voelt ie zich ook wel bedreigt als jij dicht bij je ouders woont en daar dan vaak zal zijn? Zorg in iedergeval dat je er echt over praat want dat is ook een beetje waar de schoen denk ik wringt dat je er niet over kan praten.
dinsdag 13 november 2007 om 15:56
quote:Vl43inder schreef op 13 november 2007 @ 15:46:
Ja, summerparty, dat weet ik wel, maar ik vroeg me alleen af of de dingen die de TO niet leuk vindt aan limbo's echt aan het cultuurtje van hen ligt of dat ze het toevallig slecht getroffen heeft daar op haar plaats in Limboland.
In NH is er namelijk ook een wereld van verschil tussen Amsterdam en Heerhugowaard, tussen Naarden en Purmerend en tussen Volendam en Edam.Dat had ik niet zo begrepen, maar dat is inderdaad belangrijk voor TO om zich af te vragen.
Ja, summerparty, dat weet ik wel, maar ik vroeg me alleen af of de dingen die de TO niet leuk vindt aan limbo's echt aan het cultuurtje van hen ligt of dat ze het toevallig slecht getroffen heeft daar op haar plaats in Limboland.
In NH is er namelijk ook een wereld van verschil tussen Amsterdam en Heerhugowaard, tussen Naarden en Purmerend en tussen Volendam en Edam.Dat had ik niet zo begrepen, maar dat is inderdaad belangrijk voor TO om zich af te vragen.
dinsdag 13 november 2007 om 16:09
Zelf kom ik uit Noord Holland, geboren in Alkmaar en in een kleine plaats daarbuiten opgegroeid.
Op mijn achttiende voor 3 jaar (studie) naar België verkast. Daarna in de randstad en Zuid-Limburg gewerkt. Uiteindelijk in Den Helder terecht gekomen, waar ik het een paar jaar 'volgehouden' heb. En het klopt vwb. mentaliteit hoor, het is écht anders (en moeilijk uit te leggen want voor een groot deel een gevoel).
Nu weer terug in mijn oude woonplaats en 'thuis'. Ik woon hier nu al weer bijna zeven jaar en wil hier niet meer weg.
Ik snap heel goed wat je bedoelt!
Ik hoop dan ook dat jullie er samen uit zullen komen, groetjes,
Carrrie.
De één kan het wel en is thuis waar zijn bed staat, de ander is nu eenmaal gehecht aan een stekkie.
Op mijn achttiende voor 3 jaar (studie) naar België verkast. Daarna in de randstad en Zuid-Limburg gewerkt. Uiteindelijk in Den Helder terecht gekomen, waar ik het een paar jaar 'volgehouden' heb. En het klopt vwb. mentaliteit hoor, het is écht anders (en moeilijk uit te leggen want voor een groot deel een gevoel).
Nu weer terug in mijn oude woonplaats en 'thuis'. Ik woon hier nu al weer bijna zeven jaar en wil hier niet meer weg.
Ik snap heel goed wat je bedoelt!
Ik hoop dan ook dat jullie er samen uit zullen komen, groetjes,
Carrrie.
De één kan het wel en is thuis waar zijn bed staat, de ander is nu eenmaal gehecht aan een stekkie.
dinsdag 13 november 2007 om 16:28
Misschien s jouw vriend wel net zo gehecjht aan limboland als jij aan NH.
Misschien wil hij net zo goed niet weg van zijn familie van zijn sociale contacten. ik snap best dat je terugwilt, maar jouw argumenten om terug te willen zijn in feite precies dezelfde als de zijn e om te blijven. Jij dwingt hem om te doen wat je zelf nu niet meer trekt. Nattuurlijk is "discussie gesloten"van hem niet echt een oplossingsgerichte manier, maar de manier waarmee jij al zijn argumenten van tafel veegt is dat net zo goed niet.
Want waarom zijn jouw gevoelens belangrijker dan de zijne? Hij wil niet weg, jij wel.
Lastig en moeilijk is je dilemma wel, want er is zo 123 geen oplossing voor. een van jullie zal moeten toegeven, of je moet uitelkaar gaan. tenzij ergens in het midden gaan wonen een optie is.
Misschien wil hij net zo goed niet weg van zijn familie van zijn sociale contacten. ik snap best dat je terugwilt, maar jouw argumenten om terug te willen zijn in feite precies dezelfde als de zijn e om te blijven. Jij dwingt hem om te doen wat je zelf nu niet meer trekt. Nattuurlijk is "discussie gesloten"van hem niet echt een oplossingsgerichte manier, maar de manier waarmee jij al zijn argumenten van tafel veegt is dat net zo goed niet.
Want waarom zijn jouw gevoelens belangrijker dan de zijne? Hij wil niet weg, jij wel.
Lastig en moeilijk is je dilemma wel, want er is zo 123 geen oplossing voor. een van jullie zal moeten toegeven, of je moet uitelkaar gaan. tenzij ergens in het midden gaan wonen een optie is.
dinsdag 13 november 2007 om 17:41
Mijn vriend is afgelopen zomer uit Limburg naar Noord-Holland verhuisd voor mij en het bevalt hem hier prima! Precies om de redenen die jij noemt ben ik bang dat ik me ook absoluut niet kan aarden daar. Mensen vinden mij maar een grote bek hebben en veel te geemancipeerd. Als ik een Hollands grapje maak, dan kijken mensen je aan alsof je de grootste trut op aarde bent... (ehh.. grapje). En idd vooral dat gelul achter iemands rug om. Zolang je maar niets tegen iemand direct zegt, want dan zou je iemand wel eens kunnen kwetsen (nee, wat zij doen is kwetsender!). Maar goed, ik kom nogsteeds met grote regelmaat in zuid-limburg en ik kom er met plezier hoor, maar ik snap precies wat jij bedoelt. Heel onaardig van mij tegenover hem, maar ik heb ook gezegd dat ik mezelf daar niet zie wonen. Ik denk dat ik me er trouwens op den duur ook zou vervelen.
Maar goed, kun jij je daar op de lange termijn redden of wil je echt kosten wat het kost terug naar holland? Misschien is het een idee om in een grotere stad te gaan wonen of misschien allebei naar een nieuwe plaats? Ik denk dat je eerst voor jezelf duidelijk moet hebben of jij daar de rest van je leven wilt blijven. Zo niet, dan wordt het denk ik heel nodig tijd voor een goed gesprek!
Maar goed, kun jij je daar op de lange termijn redden of wil je echt kosten wat het kost terug naar holland? Misschien is het een idee om in een grotere stad te gaan wonen of misschien allebei naar een nieuwe plaats? Ik denk dat je eerst voor jezelf duidelijk moet hebben of jij daar de rest van je leven wilt blijven. Zo niet, dan wordt het denk ik heel nodig tijd voor een goed gesprek!
dinsdag 13 november 2007 om 21:29
dinsdag 13 november 2007 om 21:42
wil hij z,n relatie stukmaken?
want dat gaat wel gebeuren als hij zo doorgaat.
jij gaat eraan onderdoor je houdt vol voor je kinderen,maar die worden groter en gaan ooit t huis uit.
als ik t goed begrijp zit je al 5 jr in deze situatie,doe hem t voorstel om 5 jr in n-h te gaan wonen,vooral omdat hij op meerdere plekken z,n werk kan doen.
dan wordt jij weer gelukkig en met jou t hele gezin.
wil hij niet luisteren dan kun je hem voor t blok zetten en zeggen dat je weggaat en dan ook doen! dan komt hij je wel achterna als hij van je houdt.
ik ben recht voor z,n raap ik kom dan ook uit n-h!
(er staat naast mij n mooi huis te koop,gloednieuw,beetje duur,dus ff n staatslot kopen.)
hou je taai meis!!
want dat gaat wel gebeuren als hij zo doorgaat.
jij gaat eraan onderdoor je houdt vol voor je kinderen,maar die worden groter en gaan ooit t huis uit.
als ik t goed begrijp zit je al 5 jr in deze situatie,doe hem t voorstel om 5 jr in n-h te gaan wonen,vooral omdat hij op meerdere plekken z,n werk kan doen.
dan wordt jij weer gelukkig en met jou t hele gezin.
wil hij niet luisteren dan kun je hem voor t blok zetten en zeggen dat je weggaat en dan ook doen! dan komt hij je wel achterna als hij van je houdt.
ik ben recht voor z,n raap ik kom dan ook uit n-h!
(er staat naast mij n mooi huis te koop,gloednieuw,beetje duur,dus ff n staatslot kopen.)
hou je taai meis!!
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
dinsdag 13 november 2007 om 21:45
Hallo Noortje, ik woon sinds 6 jaar in een plaats waar mijn partner geboren en getogen is. Ik heb ontzettend moeten wennen aan mijn huidige woonplaats. Echt helemaal thuis voel ik me niet, maar het idee dat ik zonder mijn partner ergens anders zou wonen maakt me ongelukkiger dan het idee dat ik hier woon. Het is echt een afweging. De verhalen over Limburg hoor ik wel vaker. Het schijnt voor niet-Limburg heel moeilijk te zijn om er tussen te komen. Zwager van mij woonde in Eindhoven, werkte in Maastricht, maar in Maastricht schijnt die een vreselijke tijd te hebben gehad door de mentaliteit. Een vriendin van mij uit Noord-Brabant heeft ook gewerkt in Limburg en het eerste wat ze tegen haar zeiden: "Denk maar niet dat we voor jou in het Nederlands praten". Laatste voorbeeld, kennissen wilden graag in Gennep gaan wonen omdat het hun zo gezellig leek, op vakantie was het er altijd zo leuk. Ze hebben het een jaar volgehouden en zijn er echt weggepest.
Ik kan je helaas geen advies geven, maar afgaande op verhalen van anderen kan ik me jouw gevoelens heel goed voorstellen.
Ik kan je helaas geen advies geven, maar afgaande op verhalen van anderen kan ik me jouw gevoelens heel goed voorstellen.
woensdag 14 november 2007 om 09:31
woon nu een dik half jaar in brabant. en ik wordt met vlagen nog gek van de heimwee. de eerste drie maanden kon ik alleen maar huilen. op school werd er niet tegen me gepraat en in de lokale winkeltjes al helemaal niet.
kom uit een grote stad en daar is het allemaal zo anders!!
ben op clubjes gegaan, in de hoop... maar dat werkte alleen avenrechts omdat de mensen me aan het uithoren waren. (lees: nog meer stof om over me te roddelen)
vriend en ik hebben duidelijke afspraken gemaakt, en als het over drie jaar nog zo is gaan we richting mijn geboorte stad verhuizen.
het is dat mijn kids hier echt niet weg willen en dat we hier mooi en kindvriendelijk wonen maar anders was ik gillend naar huis terug gerent..
het alleen zijn begint nu te wennen (want vrienden ga ik hier nooit maken) en dankzij internet kom ik ook de dagen wel door. maar dit leven gun ik niemand.
kan je geen advies geven, vind het wel lullig van je man dat ie echt niet openstaat voor een verhuizing, want als je na 5 jaar nog gek word van de heimwee.... kom op dat maakt de sfeer in huis toch ook niet gezellig!!
ik hoop echt voor je dat je snel kan verkassen, en wens je echt veel sterkte!!
kom uit een grote stad en daar is het allemaal zo anders!!
ben op clubjes gegaan, in de hoop... maar dat werkte alleen avenrechts omdat de mensen me aan het uithoren waren. (lees: nog meer stof om over me te roddelen)
vriend en ik hebben duidelijke afspraken gemaakt, en als het over drie jaar nog zo is gaan we richting mijn geboorte stad verhuizen.
het is dat mijn kids hier echt niet weg willen en dat we hier mooi en kindvriendelijk wonen maar anders was ik gillend naar huis terug gerent..
het alleen zijn begint nu te wennen (want vrienden ga ik hier nooit maken) en dankzij internet kom ik ook de dagen wel door. maar dit leven gun ik niemand.
kan je geen advies geven, vind het wel lullig van je man dat ie echt niet openstaat voor een verhuizing, want als je na 5 jaar nog gek word van de heimwee.... kom op dat maakt de sfeer in huis toch ook niet gezellig!!
ik hoop echt voor je dat je snel kan verkassen, en wens je echt veel sterkte!!
woensdag 14 november 2007 om 09:56
quote:Noortjje79 schreef op 13 november 2007 @ 21:29:
Zijn er trouwens mensendie in dezelfde situatie zitten/ zaten als ik en die de stap hebben genomen of dit overwegen om gewoon terug te gaan, met of zonder partner?
Ja, ik. Ik woonde net over de grens in duitsland en toen ik 5 jaar geleden met mijn vriend samenkwam wist hij vanaf het begin al dat ik ooit weer terug naar de randstad wilde. In het begin had hij er alle begrip voor en zei, dat hij zich dat ook kon voorstellen, omdat duitsland nu eenmaal een vrij "ongezellig" land is. Ik was daar heel blij mee. Twee jaar geleden begon ik er steeds concreter over te worden, maar toen krabbelde hij steeds meer terug. Ik moet er wel bijzeggen, dat onze relatie om andere redenen ook niet meer zo goed liep, maar toen hij op een dag in een ruzie tegen me riep: "En trouwens, ik zal NOOIT met je meeverhuizen, dat ben ik nog nooit van plan geweest!" heb ik er uiteindelijk een punt achter gezet. Het was de beste beslissing ooit. Ik vind namelijk wel dat je wat toekomstperspektieven betreft een beetje op 1 lijn moet zitten.
Maar ik heb natuurlijk geen kinderen en geen koophuis. Ik vind jouw situatie ontzettend lastig. Vooral als jullie relatie verder goed loopt, tja, dan heb je kans dat jouw vriend/man gewoon bij zijn mening blijft. Want jij gaat ook niet zomaar in je eentje terug en dat weet hij. Ik zou wel aangeven, dat je er een écht serieus gesprek over wilt. Het gaat ook om jouw geluk en dat moet hij wel serieus nemen.
Zijn er trouwens mensendie in dezelfde situatie zitten/ zaten als ik en die de stap hebben genomen of dit overwegen om gewoon terug te gaan, met of zonder partner?
Ja, ik. Ik woonde net over de grens in duitsland en toen ik 5 jaar geleden met mijn vriend samenkwam wist hij vanaf het begin al dat ik ooit weer terug naar de randstad wilde. In het begin had hij er alle begrip voor en zei, dat hij zich dat ook kon voorstellen, omdat duitsland nu eenmaal een vrij "ongezellig" land is. Ik was daar heel blij mee. Twee jaar geleden begon ik er steeds concreter over te worden, maar toen krabbelde hij steeds meer terug. Ik moet er wel bijzeggen, dat onze relatie om andere redenen ook niet meer zo goed liep, maar toen hij op een dag in een ruzie tegen me riep: "En trouwens, ik zal NOOIT met je meeverhuizen, dat ben ik nog nooit van plan geweest!" heb ik er uiteindelijk een punt achter gezet. Het was de beste beslissing ooit. Ik vind namelijk wel dat je wat toekomstperspektieven betreft een beetje op 1 lijn moet zitten.
Maar ik heb natuurlijk geen kinderen en geen koophuis. Ik vind jouw situatie ontzettend lastig. Vooral als jullie relatie verder goed loopt, tja, dan heb je kans dat jouw vriend/man gewoon bij zijn mening blijft. Want jij gaat ook niet zomaar in je eentje terug en dat weet hij. Ik zou wel aangeven, dat je er een écht serieus gesprek over wilt. Het gaat ook om jouw geluk en dat moet hij wel serieus nemen.
