Relaties
alle pijlers
Is dit het 'dertigersdilemma' of is er meer aan de hand?
zaterdag 9 april 2022 om 19:58
Lieve VIVA- dames en een enkele heer,
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
vickyvox wijzigde dit bericht op 10-04-2022 09:48
16.99% gewijzigd
zaterdag 9 april 2022 om 20:04
Dit heb ik al een aantal keer voorgesteld, maar hij gelooft niet in therapeuten en psychologen.thee_leutje101 schreef: ↑09-04-2022 20:03Ga op zoek naar een relatietherapeut om weer met elkaar te leren praten.
zaterdag 9 april 2022 om 20:05
zaterdag 9 april 2022 om 20:05
Ik stem op tropenjaren. Je bent waarschijnlijk al twee jaar een beetje zoekende tussen de vraag die aan je gesteld worden (gezin, relatie, familie, vrienden, werk, eventueel de druk die je voelt vanuit de samenleving over die rollen) en de hoeveelheid tijd en energie die je daarvoor hebt. Die is niet onbeperkt die voorraad.
Of je daar wat aan hebt weet ik niet maar je bent in ieder geval niet alleen. Wat vaak aangeraden wordt: plan letterlijk tijd voor jezelf in. Niet alleen om te sporten/sociale leven maar ook tijd om bijvoorbeeld een half uur gewoon op bed te liggen mijmeren over hoe en wat. Ik heb er destijds veel aan gehad om de lat lager te leggen, dingen uitbesteden waarvan ik het kon betalen om uit te besteden, etc. Ik zou ook niet aarzelen om professionele hulp in te schakelen, of het nu de huisarts is of een relatietherapeut die jullie kan helpen weer te praten met elkaar. Ik lees dat je vooral heel erg moe bent. Dan is niemand op zijn/haar best. En als je heel erg moe bent dan reageer je alleen nog op brandjes en weet je niet meer wat voor of achter is. Sterkte To
Of je daar wat aan hebt weet ik niet maar je bent in ieder geval niet alleen. Wat vaak aangeraden wordt: plan letterlijk tijd voor jezelf in. Niet alleen om te sporten/sociale leven maar ook tijd om bijvoorbeeld een half uur gewoon op bed te liggen mijmeren over hoe en wat. Ik heb er destijds veel aan gehad om de lat lager te leggen, dingen uitbesteden waarvan ik het kon betalen om uit te besteden, etc. Ik zou ook niet aarzelen om professionele hulp in te schakelen, of het nu de huisarts is of een relatietherapeut die jullie kan helpen weer te praten met elkaar. Ik lees dat je vooral heel erg moe bent. Dan is niemand op zijn/haar best. En als je heel erg moe bent dan reageer je alleen nog op brandjes en weet je niet meer wat voor of achter is. Sterkte To
zaterdag 9 april 2022 om 20:07
zaterdag 9 april 2022 om 20:08
Ons seksleven is prima, haha. Maar dat grote menserigs doen we eigenlijk nooit. Hij heeft daar geen behoefte aan. Zit het liefste het hele weekend op de bank of spreekt met vrienden af. Áls we een keer iets doen dan straalt het ervan af dat het van hem allemaal niet zo hoeft.blijfgewoonbianca schreef: ↑09-04-2022 20:06Wordt er nog weleens een beetje gezellig geneukt ?
Doen jullie ook nog weleens wat grote menserigs samen ?
zaterdag 9 april 2022 om 20:09
Dan moet je hem eens vertellen over je denkbeelden van een huisje voor jezelf. En dat je bang bent dat als jullie niet in therapie gaan, dat het daar uiteindelijk op neer zal komen.
Ik heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik 3 jaar geleden niet heb doorgezet met mijn therapie-wens. We doen het nu alsnog, maar er is inmiddels zo veel stuk dat het maar de vraag is of we bij elkaar gaan blijven.
zaterdag 9 april 2022 om 20:09
Ik denk dat ik degene ben die alimentatie moet betalen dan, ivm groot verschil in inkomsten.
zaterdag 9 april 2022 om 20:10
Wat deden jullie vroeger samen dan ?VickyVox schreef: ↑09-04-2022 20:08Ons seksleven is prima, haha. Maar dat grote menserigs doen we eigenlijk nooit. Hij heeft daar geen behoefte aan. Zit het liefste het hele weekend op de bank of spreekt met vrienden af. Áls we een keer iets doen dan straalt het ervan af dat het van hem allemaal niet zo hoeft.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 9 april 2022 om 20:12
Dus je doet alles thuis en je brengt ook nog eens het leeuwendeel van het geld binnen?
Hij heeft het wel goed voor elkaar. En als jij er iets van durft te zeggen laat hij gewoon zijn tanden zien en dan houd je je weer een tijdje koest.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 9 april 2022 om 20:12
Om heel eerlijk te zijn eigenlijk ook niet zo veel. Wel op vakantie, naar vrienden of ze nu en dan een festival/feestje/kroeg. Ik was toen nog zo gek op hem dat ik het heerlijk vond echt alleen met hem te zijn, we hadden genoeg aan elkaar zeg maar. Maar goed, dat lijkt voor mijn gevoel lichtjaren ver weg.
zaterdag 9 april 2022 om 20:14
zaterdag 9 april 2022 om 20:18
Je hebt geen last van een dertigers dilemma, je bent gewoon getrouwd met een eikel. Dat zag je waarschijnlijk eerst nog niet vanwege een mooie roze bril, maar die is inmiddels wel weg.
Als ik jou was zou ik toch aandringen op relatietherapie en anders toch echt voor je eigen geluk gaan.
zaterdag 9 april 2022 om 20:29
Dankjewel voor je lieve reactie. Ik bel maandag de huisarts, al is het maar om even met de POH te praten. Ondertussen met man nogmaals in overleg over therapie.lemoos2 schreef: ↑09-04-2022 20:05Ik stem op tropenjaren. Je bent waarschijnlijk al twee jaar een beetje zoekende tussen de vraag die aan je gesteld worden (gezin, relatie, familie, vrienden, werk, eventueel de druk die je voelt vanuit de samenleving over die rollen) en de hoeveelheid tijd en energie die je daarvoor hebt. Die is niet onbeperkt die voorraad.
Of je daar wat aan hebt weet ik niet maar je bent in ieder geval niet alleen. Wat vaak aangeraden wordt: plan letterlijk tijd voor jezelf in. Niet alleen om te sporten/sociale leven maar ook tijd om bijvoorbeeld een half uur gewoon op bed te liggen mijmeren over hoe en wat. Ik heb er destijds veel aan gehad om de lat lager te leggen, dingen uitbesteden waarvan ik het kon betalen om uit te besteden, etc. Ik zou ook niet aarzelen om professionele hulp in te schakelen, of het nu de huisarts is of een relatietherapeut die jullie kan helpen weer te praten met elkaar. Ik lees dat je vooral heel erg moe bent. Dan is niemand op zijn/haar best. En als je heel erg moe bent dan reageer je alleen nog op brandjes en weet je niet meer wat voor of achter is. Sterkte To
zaterdag 9 april 2022 om 20:29
Jij houdt alle ballen hoog; inkomen, kind, huishouden.
Hij wil niets doen in het huishouden, is geïrriteerd als je iets zegt (dat zijn status quo dreigt te doorbreken) en gaat alleen met vrienden de hort op.
Een huisje alleen met dochter lijkt mij ook aantrekkelijker. Zo wil je toch niet 5-10-25 jaar door?!
Jij doet de administratie? Zorg al wel dat je je eigen bankrekening hebt en jouw salaris daar binnenkomt. Vaste lasten van een gezamenlijke rekening. Stel je spaargeld veilig op een rekening waar hij niet bijkan of stal het cash bij je ouders.
Leg hem de keuze voor; óf in therapie óf je kiest voor jezelf.
Hij wil niets doen in het huishouden, is geïrriteerd als je iets zegt (dat zijn status quo dreigt te doorbreken) en gaat alleen met vrienden de hort op.
Een huisje alleen met dochter lijkt mij ook aantrekkelijker. Zo wil je toch niet 5-10-25 jaar door?!
Jij doet de administratie? Zorg al wel dat je je eigen bankrekening hebt en jouw salaris daar binnenkomt. Vaste lasten van een gezamenlijke rekening. Stel je spaargeld veilig op een rekening waar hij niet bijkan of stal het cash bij je ouders.
Leg hem de keuze voor; óf in therapie óf je kiest voor jezelf.
mdh wijzigde dit bericht op 09-04-2022 20:33
1.35% gewijzigd
De toekomst is niet meer wat het was
zaterdag 9 april 2022 om 20:38
Er waren eigenlijk nooit echt 'moeilijke' onderwerpen, natuurlijk hadden we weleens ruzie, maar dat konden we dan uitpraten. Hij geeft weleens terug dat hij het moeilijk vindt met mij de discussie aan te gaan omdat hij het lastig vindt zich te verwoorden en ik daar geen moeite mee heb, hij heeft dit vanuit huis ook nooit geleerd. Er werd niet gepraat, wie niet horen wil moest voelen.Boomvalkje schreef: ↑09-04-2022 20:31Hoe gaat de communicatie dan? Is dat altijd al slecht gegaan? Kan het zijn dat er iets speelt bij hem? Dat hij niet weet hoe hij moet praten, of jij, of allebei?
Daar zal hij nu nog steeds last van hebben, lijkt me, hij geeft zelf aan van niet overigens.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
